Spelbeschrijving

Net zoals in de gelijknamige, Amerikaanse televisieserie proberen de spelers te overleven in een wereld vol zombies. De spelers kruipen elk in de huid van één van de zes hoofdpersonages, samen zullen ze hun grondstoffen op de vier locaties zo goed mogelijk moeten beschermen. Het spel eindigt als één van de vier grondstoffen (materiaal, munitie, voedsel & bondgenoten) uitgeput is, je wilt dus voorkomen dat de zombies aan de haal gaan met die kaarten, maar daarvoor heb je die grondstoffen zelf ook nodig. Je zal dus een goed evenwicht moeten zoeken.

Elke ronde is één van de personages de aanvoerder, hij/zij heeft tijdens zijn beurt iets meer mogelijkheden en zal knopen moeten doorhakken als de groep het niet eens raakt. Aan het begin van elke ronde krijgt elke speler twee gebeurteniskaarten, hierop staat geschreven waar en hoeveel zombies er zullen bijkomen. Meestal heeft dat te maken met de locatie waar je zelf bent, het kan ook gevolgen hebben op de personages die al dan niet bij jou aanwezig zijn. De aanvoerder zal aan het einde van zijn beurt beide kaarten moeten uitspelen, de andere spelers slechts één. Afhankelijk van deze kaarten kunnen de spelers overleggen naar welke locatie ze willen gaan, de aanvoerder kan elke speler namelijk één plaats verplaatsen zonder dat hij/zij daar voedsel moet voor afgeven! Vervolgens kan hij ook nog een grondstofkaart trekken en eventueel een voorwerp/kaart ruilen met een tegenstander op dezelfde locatie. Tenslotte zal hij zijn gebeurteniskaarten moeten uitspelen en het aangegeven aantal zombies toevoegen. De speelbeurten van de andere spelers verlopen gelijkaardig, maar als zij hun speelfiguur willen verplaatsen zullen ze daar één voedsel voor moeten betalen.

Nadat alle spelers aan beurt zijn geweest volgt de grote strijd. Met (geladen) wapens kan je de strijd aangaan. Er zijn verschillende soorten wapens, met een jachtgeweer heb je meer effect dan met een gewoon pistool, maar het zal moeilijker zijn om aan munitie te geraken! Met een jachtgeweer kan je dan ook drie dobbelstenen gebruiken, met een pistool maar één. Als je minimaal 5 dobbelt wordt er één zombie verwijderd, door een meervoud van 5 te dobbelen kan je meerdere zombies vermoorden. Alle personages in dezelfde locatie kunnen daar uiteraard voor samenwerken, met bondgenoten-fiches kunnen ze de waarde van de dobbelstenen verhogen. Elke speler kan tijdens deze fase slechts één wapen gebruiken en zal er slechts één keer mee kunnen schieten. Tenslotte richten de zombies schade aan in de locatie waar ze zich bevinden. Als er personages zijn vreet elke zombie één leven, als er geen personages (meer) aanwezig zijn nemen ze elk één kaart uit de voorraadstapel bij die locatie. Tenslotte kan je één voedsel betalen om een nieuw leven te krijgen, elk personage kan maximaal 5 levens bezitten.

Als je er als team in slaagt om 12 ronden door te komen zonder dat één van de stapels uitgeput raakt winnen jullie als team. Als je personage sterft is het spel nog niet gedaan, je kan dan één van de andere 6 personages spelen. Dat personage krijgt dan wel een uitrustingskaart maar geen munitie, je zal dus eerst munitie moeten halen voordat je nieuwe personage volop kan meestrijden. Als er geen personage over is om te kiezen zijn we samen verloren.

Onze mening

The Walking Dead is een coöperatief spel dat heel anders speelt dan andere coöperatieve spellen die we kennen. Je wilt voorkomen dat die stapels met je voorraad uitgeput geraken, maar tegelijkertijd heb je al dat materiaal ook zelf nodig. Je zal dus een goed evenwicht moeten vinden: genoeg materiaal nemen om te overleven en de strijd aan te gaan, genoeg laten liggen voor als de zombies te sterk worden. De spanning zit er in dit coöperatieve spel best in, maar helaas is het belang van de dobbelsteen iets te groot. Vaak bepaalt het dobbelresultaat hoeveel zombies er in het spel komen, dat kan wel eens serieus tegenvallen. Komt daar nog is bij dat het dobbelresultaat ook heel bepalend is tijdens de strijd, waardoor de geluksfactor in dit spel toch wel heel groot is. Dan heb je nog het nut van de munitiekaarten: voor elk wapen heb je een bepaald soort munitie nodig. Als je een (nieuw) wapen hebt ben je dus niet meteen geholpen als je ‘een’ munitiekaart trekt, je moet dan nog eens geluk hebben dat je munitie voor dat bepaalde type trekt. Ook de gebeurteniskaarten hebben veel effect, sommige zijn veel slechter dan andere. Als de aanvoerder net twee slechte neemt en die bijgevolg allebei moet uitspelen sta je er slecht voor. Het principe dat je met een ander personage verder kan spelen als jouw eerste personage sterft is leuk, maar helaas is dat vaak uitstel van executie. Je nieuwe personage heeft een wapen zonder munitie en kan dus niet meteen mee in de strijd, vaak overleeft dat personage het niet tegen de tijd dat hij/zij de juiste munitie kan vinden. In het begin lijkt het spel vaak eenvoudig en ben je er vast van overtuigd dat je het zonder problemen zal winnen, maar vanaf ronde 6 zakt de moed je al gauw in de schoenen. 🙂

De afbeeldingen op het spel laten weinig aan de verbeelding over. Het zijn afbeeldingen uit de originele serie, wij hadden liever nieuwe illustraties gezien. De leeftijdsaanduiding 15+ heeft wellicht alles te maken met de afbeeldingen. Het is trouwens niet erg als je de serie niet kent, als je ze wel kent beleef je het vast iets intenser. Naarmate het aantal spelers toeneemt wordt het spel ook moeilijker om te winnen. We slaagden er één keer in om het spel te winnen met twee spelers, met meerdere spelers kwamen we nog niet in de buurt.

Conclusie: The Walking Dead is een zombie-achtig, moeilijk te winnen coöperatief spel met grote geluksfactor!

Met dank aan KOSMOS!

The Walking Dead: Der Widerstand

Auteur: Matt Hyra
Uitgever: KOSMOS
Tijdsduur: ± 45 min.
Aantal spelers: 1 – 4
Vanaf 15 jaar

Spelbeschrijving

Piraten, handelaren en zelfs de grote oorlogsschepen gaan op zoek naar glorie en fortuin op de Caraïbische zeeën! Coördineer verschillende schepen, transporteer goederen en overval andere schepen met de bedoeling zo veel mogelijk dubloenen te verdienen. Gebruik je geld om je schepen van een betere uitrusting te voorzien en win het spel als je er als eerste in slaagt om de dochter van de gouverneur uit te nodigen op je volledig uitgeruste schepen.

In Black Fleet heb je drie soorten schepen. De handelsschepen vervoeren goederen van de ene haven naar de andere, door ze te verkopen kan je 2 of 3 dubloenen per goed krijgen, afhankelijk van de haven waar je ze levert. Piratenschepen overvallen handelsschepen en stelen goederen die ze daarna willen begraven in één van de vele eilanden. Zowel voor het overvallen als voor het begraven worden zij beloond met dubloenen. Je kan tijdens je beurt echter maar één actie uitvoeren per schip, als je piratenschip een goed steelt zal je het dus pas in je volgende beurt kunnen begraven. Tenslotte zijn er ook nog de oorlogsschepen, deze zijn niet gebonden aan een speler maar kunnen door iedereen worden verplaatst. Ze hebben als doel de piratenboten te doen zinken, als jij het oorlogsschip daarbij helpt ontvang je 2 dubloenen.

Als je aan beurt bent speel je één van je twee bewegingskaarten met daarop aangegeven hoeveel plaatsen je elk schip maximaal kan verplaatsen. Je verplaatst elke beurt dus je handelsschip, je piratenschip en één van de oorlogsschepen! Je kan zelf kiezen in welke volgorde je de schepen verplaatst en je kan met elk schip maximaal één actie uitvoeren. Met je handelsschip zal je eventueel handelen, met een piratenschip aanvallen of een schat begraven en met het oorlogsschip aanvallen. Je kan eventueel fortuinkaarten uitspelen die je een bepaald voordeel geven of je laten zondigen tegen de spelregels, zo kan je met één van die kaarten over eilanden varen en met een andere elk schip 1 of 2 plaatsen extra verplaatsen. Aan het einde van je beurt vul je je hand aan tot twee bewegingskaarten en mag je eventueel nieuwe fortuinkaarten trekken (aangegeven op je bewegingskaart).

Daarna kan je één van de uitrustingskaarten aankopen voor je schip. De goedkoopste kost 5 dubloenen, de duurste 14 dubloenen. Je weet niet op voorhand welk voordeel dat zal geven aangezien iedereen telkens andere uitrustingen krijgt, maar je weet wel bij welke categorie die uitrusting hoort. Zo heb je uitrustingen die alles te maken hebben met het (ver)kopen van goederen, op één of andere manier zal je daar dus meer winst mee kunnen maken. De uitrusting van 5 dubloenen zal je piratenschip ten goede komen en een iets duurdere uitrusting zorgt er voor dat je sneller zal kunnen varen. De volgorde waarin je de vier uitrustingskaarten aankoopt is niet van belang, maar pas als je ze allemaal hebt aangekocht kan je de laatste kaart van 10 dubloenen aankopen en de dochter van de gouverneur op je schip uitnodigen. Als je aan het einde van die ronde de enigste bent die deze kaart heeft kunnen aankopen win je het spel, als er meerdere spelers hierin geslaagd zijn wint diegene met de meeste dubloenen op overschot. Voor een langere variant kan je de laatste kaart vervangen door een kaart ter waarde van 20 dubloenen, zodat je iets langer kan genieten van de voordelen van je uitrustingen. Als het niveau tussen de spelers erg verschilt kan je ook beslissen dat sommige spelers de duurdere kaart moeten kopen en andere de goedkopere.

Onze mening

Black Fleet blinkt uit in zijn eenvoud. Drie schepen verplaatsen en simpelweg goederen proberen transporteren, onderweg moet je goed uitkijken voor de piratenschepen van je tegenstanders, en die moeten op hun beurt proberen de oorlogsschepen te ontwijken. Het zorgt voor heel wat dynamiek en interactie. Probeer te voorspellen welke route je tegenstanders gaan nemen en probeer ze zo met je piratenschip te onderscheppen, maar eer het terug aan jou is kan er veel verandert zijn! Aangezien elke speler een oorlogsschip kan verplaatsen is het soms sneller bij jou dan je had kunnen voorspellen. Je zit mekaar in dit spel voortdurend op de hielen, je kan maar best een plan B bedenken want één of ander schip gooit je plan zeker in het water. De fortuinkaarten maken het spel leuker waardoor je vaak onverwacht uit de hoek kan komen en toch iets kan bereiken dat je tegenstanders niet verwacht hadden. De uitrustingen voor de schepen zijn ook leuk, het verrassingseffect is groot aangezien je niet exact weet welke uitrusting je aankoopt, maar dat het goed zal zijn, daar kan je wel vanuit gaan. Je zal moeten beslissen welke uitrusting je eerst wilt kopen, daar zal je uiteraard het langst van kunnen genieten. In het begin van het spel focus je je vooral op een veilige route voor je handelsschip, tegen het einde wordt het echt een race. Elke speler heeft inmiddels heel wat goede uitrustingen en heeft zo zijn eigen voordelen, iedereen kan tijdens zijn beurt wellicht op één of andere manier aan dubloenen geraken, maar wie verdient de meeste dubloenen? En wie slaagt er in om nét voor de andere spelers de dochter van de gouverneur uit te nodigen? De overwinning is elke keer nipt, de andere spelers hadden meestal maar één beurt te kort om die dochter ook uit te nodigen.

De herspeelbaarheid op lange termijn kunnen we niet voorspellen, maar het feit dat je net wel of net niet wint maakt dat je graag revanche wilt en het nog eens wilt proberen. Ook die uitrustingskaarten helpen daaraan mee, je hebt tijdens je eerste spel gezien dat ook je tegenspelers een erg goede uitrusting hadden, tijdens een volgend spel is het dus alleen maar spannender om af te wachten welke uitrusting je zal hebben. Een langere versie van het spel (overwinningskaart met 20 dubloenen) hoeft niet meteen voor ons, het is goed zoals het is: ongeveer een uurtje. Het feit dat je het met die kaarten iets gemakkelijker kan maken voor minder ervaren spelers is dan wel weer een voordeel voor dit familiespel. Het spel is momenteel enkel beschikbaar in het Frans, Engels en Duits, dat kan wel eens een nadeel zijn. Het grootste deel van het spel is dan wel zonder tekst, maar op de fortuin- en uitrustingskaarten vind je wel wat tekst terug. Wij maakten een overzicht met de vertaling van alle kaarten waardoor iedereen het spel gemakkelijk kon meespelen, met of zonder talenknobbel! Space Cowboys verbaasde ons met Splendor al van hun prachtige materiaal, met Black Fleet trekken ze die lijn gewoon verder. Je hebt dan misschien wel wat fijne vingers nodig, maar de blokjes passen perfect in de schepen. De illustraties zijn heel mooi en kleurrijk, de dubloenen lijken wel echt en de doos heeft alweer een prachtige inleg in de vorm van een doodskop.

Met dank aan Asmodee België!

Conclusie: Black Fleet is een heel leuk, mooi, dynamisch en interactief familiespel!

Black Fleet

Auteur: Sebastian Bleasdale
Uitgeverij: Space Cowboys
Aantal spelers: 3 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

In ‘Knockout’ gaan alle spelers samen in de ring en halen ze hun beste slag- en traptechnieken boven. Op de juiste moment de juiste techniek uitvoeren en waar nodig proberen counteren. Hoe zwakker je wordt hoe minder energie je over hebt om nog door te gaan, maar opgeven staat niet in je woordenboek! Wie is de laatste man/vrouw dat overeind blijft?

Elke speler krijgt aan het begin 8 kaarten op hand, je kan daarbij drie verschillende kaartsoorten op hand krijgen: bewegings-, aanval- of verdedigingskaarten. Als je aan de beurt bent kan je één van deze kaarten uitspelen. Je kan zo o.a. je bokser verplaatsen in de ring of je tegenstander aan te vallen met één van de verschillende technieken. Als je tegenspeler bijgevolg aan beurt is moet hij verplicht een verdedigingskaart spelen, afhankelijk van de kracht van de aanval kan hij eventueel meerdere kaarten spelen. Als hij een counter kan uitspelen gaat de aanval weer over naar de andere speler enz. Als een speler niet kan of wil verdedigen verliest hij een levenspunt en wordt hij zwakker, deze speler kan bijgevolg een kaart minder op hand houden. Als een speler geen kaart kan of wilt uitspelen kan hij er voor kiezen om één of twee kaarten bij op hand te nemen.

Van zodra de stapel kaarten is uitgeput eindigt de ronde, de twee speelfiguren worden daarna op hun startpositie geplaatst en beide speler krijgen weer het aantal kaarten dat ze op dat moment nog kunnen vasthouden. De speler die het meest werd toegetakeld krijgt een extra pepkaart, een sterkere kaart waardoor de speler mogelijk de kans krijgt om harder toe te slaan. Van zodra één van de spelers een 5de keer buiten bewustzijn geslagen wordt is deze K.O en eindigt het spel, de andere speler wint het spel.

Het spel met drie spelers verloopt op dezelfde manier, het vier-speler-spel is een teamvariant waarbij er twee tegen twee gespeeld wordt.

Onze mening

We waren zeker enthousiast om te zien dat een spel van een Belgische auteur in het verre Amerika wordt uitgegeven. Het openen van de doos zorgde al meteen voor de eerste verrassing. De doos is best mooi geïllustreerd, al is het gewoon een sleeve dat rond een ordinair postpakketje wordt geschoven. Op dat postpakket staat dan ook geschreven dat ze meer geïnvesteerd hebben in het materiaal zelf, en dat lijkt ook het geval. De kartonnen speelfiguren zijn van heel goede kwaliteit, zo’n stevige figuren hebben we nooit eerder gezien in een spel. De grootste verrassing was dan nog de witte serviette dat helemaal onderaan in de doos zat, nadat je even naar je vingers keek werd meteen duidelijk waar dat voor nodig was, het materiaal kon met die overbodige inkt wel een afstof beurt gebruiken.

Het spel zelf speelt op zijn best met twee spelers, ook thematisch klopt dat het beste. De kaarten hebben net als de doos erg mooie illustraties die goed bij het spel passen. Ook het spel zelf is erg thematisch, met de verschillende technieken op de kaarten kan je je best inleven in het gevecht. Als je tegenstander wat op afstand is kan je even de tijd nemen om op adem te komen en dus wat kaarten bijtrekken, het lijkt wel een korte drankpauze. Het spel speelt bijna van zichzelf en je hebt erg weinig in de hand. Je kan geluk hebben en veel aanvalskaarten op hand hebben, maar als je tegenstander volop aanvalt en jij hebt geen verdedigingskaarten kan het spel al erg snel gedaan zijn. Zo gebeurde het bij ons regelmatig dat iemand volledig K.O was voordat de eerste ronde eindigde, van die pepkaarten hebben we dus maar zelden gebruik kunnen maken. Laat ons zeggen dat het spel gewoon helemaal niet ons ding is, het is waarschijnlijk vooral geliefd bij de boksende gezelschapsspelers 🙂

Conclusie: Knockout is een snel, thematisch geluksspel maar is zeker niets voor ons.

Met dank aan Victory Point Games!

Knockout

Auteur: Fréderic Moyersoen
Uitgeverij: Victory Point Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

We komen terecht in het tijdperk van de Rococo, waar het ene feest na het andere feest plaatsvind. De baljurken en kostuums zijn haast belangrijker dan het bal zelf, want het is voor de belangrijke mensen in die periode dé manier om indruk te maken. Het is dus een drukke tijd voor de kleermakers van dienst, want ook jouw status heeft er alle baat bij als jouw kledij goed vertegenwoordigd wordt op het bal van de eeuw! Tijd om personeel in dienst te nemen, materiaal aan te kopen en de handen uit de mouwen te steken dus.

Elke speler begint met een deck van 5 kaarten, aan het begin van een ronde kies je drie handkaarten uit je trekstapel, dit zijn de drie kaarten waar je deze ronde mee gaat spelen. Nadat je ze gespeeld hebt komen ze op je aflegstapel te liggen, pas wanneer je trekstapel volledig opgebruikt is wordt je aflegstapel terug omgedraaid en kan je pas een kaart hergebruiken. Met die handkaarten kan je vervolgens elk om beurt één van de zes mogelijke acties uitvoeren. Elke werknemerskaart heeft een bepaalde status, er zijn meesters, knechten en leerlingen. Sommige acties kan iedereen uitvoeren maar voor andere acties zal je een knecht of meester moeten hebben. Eén van de belangrijkste acties in het begin is het aankopen van nieuwe grondstoffen, want om later kledij te maken heb je zowel stof, kant en garen nodig. Als startspeler heb je de beste keuze maar zal je het meeste moeten betalen, als je later aan de beurt komt kan je wellicht genieten van de kortingen! Eens je voldoende materiaal hebt aangekocht kan je een knecht of een meester bevelen om een kledingstuk te maken, nadat je de gevraagde materialen hebt betaald kan je kiezen of je het kledingstuk wilt verkopen of verhuren. Als je verkoopt krijg je onmiddellijk een bom geld, als je het verhuurt kan je kiezen in welke balzaal je het kledingstuk plaatst, het zal dan punten opleveren aan het einde van het spel. Enkele plaatsen in de balzaal leveren bovendien nog extra’s op en sommige zijn voorbehouden voor kledij die door meesters ontworpen zijn, het is dus belangrijk wélke kaart je voor deze actie gebruikt. Daarnaast kunnen meesters ook nieuw personeel in dienst nemen, elke ronde liggen er 4 werknemerskaarten in de arbeidsmarkt, maar ook hier geld: als je eerst aan beurt bent heb je de beste keuze, maar moet je het meeste betalen. Hoe meer werknemers gekocht worden, hoe goedkoper het wordt, maar op is op! Deze werknemerskaarten komen onmiddellijk in je hand en kan je deze ronde al meteen gebruiken om een extra actie uit te voeren. Een andere mogelijke actie is het investeren in de aankleding van het bal, je kan vb. een muzikant inhuren of een plaats voor het vuurwerk reserveren. De plaatsen zijn beperkt maar hebben een hoog kostenplaatje, al leveren ze aan het einde uiteraard ook heel wat punten op. Tenslotte kan je ook om de gunst van de koningin vragen (m.a.w: startspeler worden en vijf geld ontvangen) of een werknemer ontslaan, die kaart wordt dan uit het spel verwijderd en in ruil daardoor krijg je een werknemersbonus afhankelijk van het type werknemer.

Naast de besproken hoofdacties hebben de meeste werknemers nog een bijkomende actie. Zo kan je met sommige kaarten een extra actie uitvoeren, terwijl je met andere kaarten geld of zelfs punten kan verdienen. Nadat elke speler zijn handkaarten heeft uitgespeeld krijgt iedereen zijn inkomen. Dat is standaard 5 Livre, maar door te investeren in de aankleding van het bal en één van je schijfjes op de fontein te leggen is het mogelijk om een hoger inkomen te krijgen. Na 7 rondes eindigt het spel en volgt de puntentelling. In elk van de vijf balzalen én op het balkon worden er punten uitgedeeld aan diegene die de meeste kledij geleverd heeft. Daarna kunnen diegenen die een plaats op het balkon gereserveerd hebben iemand vanop het bovenste verdiep naar het balkon sturen, de punten van de jurken worden hier namelijk verdubbeld, of zelf verdriedubbeld! Tenslotte krijgt iedereen de punten die vermeld staan op de afgewerkte kledij en bij de aankleding van de balzaal met je eigen fiche. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Fancy Dresses promo

Bij de eerste paar honderd exemplaren van Rococo krijg je alvast de promo Fancy Dresses. Deze nieuwe jurken/kostuums zijn maar liefst 5 punten waard en zijn dus zeker een leuke extra. Vraag er snel naar in je favoriete winkel!

Onze mening

Rococo is een spel waarin verschillende elementen op een succesvolle manier zijn samengevoegd. Enerzijds heb je het deckbuilden waarin je steeds betere kaarten wilt aankopen en een beter set aan kaarten probeert op te bouwen. De meesters zijn handig omdat zij bepaalde acties kunnen uitvoeren dat je niet kan uitvoeren met knechten of leerlingen, maar die laatste hebben vaak een betere bijkomende actie. Anderzijds is het steeds spannend dat een tegenstander niet gaat lopen met de actie die jij wilt doen, het idee achter een workerplacement zonder dat het echt een workerplacement is. Van alle kaarten is er maar één, de materialen zijn beperkt (al is er ruim genoeg voor iedereen) en ook voor de aankleding in de zaal (en op de fontein) geldt: eerst is eerst. Je zal in dit spel dus erg veel plannen, maar je zal je plannen ook geregeld moeten wijzigen. Het spel klopt thematisch volledig en dat helpt bij het uitleggen en begrijpen van het spel, ook al komen er best wel wat regels bij kijken. Ook een pluspunt is dat het spel heel spannend blijft tot het bittere eind. Tijdens het spel worden er zo goed als geen punten uitgedeeld, de grote puntentelling is pas aan het einde waardoor je moeilijk kan inschatten wie er zal winnen. De eindscores liggen vaak vrij dicht tegen elkaar.

Rococo is dus een erg leuk spel dat bovendien erg mooi geïllustreerd werd. Naarmate het einde van het spel dichterbij komt wordt het bord wel erg druk en onoverzichtelijk, grotendeels doordat de kledij dezelfde kleuren heeft als de schijfjes in de spelerskleuren. Ook het verschil tussen de witte en grijze blokjes (draad en garen) is niet zo heel groot en zorgt soms voor verwarring. Als er één nadeel aan het spel verbonden is is het wellicht de speelduur, al hoeft dat niet altijd een nadeel te zijn en staat dit met 60-120 minuten ook duidelijk vermeld op de doos. Met twee spelers is het zeker te doen op een uurtje, maar daarnaast vonden we het met twee spelers toch niet zo’n leuk spel. De interactie die je met meerdere spelers wel hebt valt hier weg, je kan gemakkelijk veel kaarten aankopen en ook het behalen van de meerderheden in de balzalen is niet zo spannend. Met drie spelers is het spel meteen heel wat beter, een echte topper zelf. Voor 4 en 5 spelers kan je de achterkant van het speelbord gebruiken, we hebben dat tot hiertoe nog niet kunnen proberen maar vermoeden dat dat ook wel erg goed zal zijn. Al is het naar ons goesting misschien wel wat te lang om echt met 5 spelers te spelen.

Conclusie: Rococo is een topper dat in een erg mooi kleedje werd gestoken 🙂

Met dank aan White Goblin Games!

Rococo

Auteurs: Matthias Cramer, Louis Malz & Stefan Malz
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 120 min.
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving

Er was eens een zeug dat besloot haar drie biggetjes op pad te sturen om de wereld te ontdekken. Ze maakten steeds ruzie en lukten er niet in samen een huis te bouwen, er zat dus niets anders op dan elk een eigen huis te maken … Iedereen kent het sprookje van de drie biggetjes wellicht. Elke speler droomt ervan een mooi en sterk huis te bouwen om te overwinteren, maar vergeet niet dat de wolf ook nog rond dwaalt in het grote bos, wie weet komt hij net jouw huisje omver blazen!

Als je aan de beurt bent kan je de vijf dobbelstenen tot 3 keer rollen, je kan daarbij kiezen of je dobbelstenen aan de kant wilt houden of niet, maar telkens je een wolf gooit ben je verplicht deze aan de kant te leggen! Als je besluit te stoppen met dobbelen kan je verder bouwen naargelang je dobbelresultaat. Op de dobbelstenen staan, buiten de wolven, de drie bouwdelen van de huisjes: deuren, ramen en daken. Afhankelijk van het aantal keer dat je hetzelfde symbool dobbelde bouw je één of meerdere huistegels, zo kan je met 2 identieke symbolen een onderdeel van stro bouwen, met 3 een houten en met 4 een stenen. Elk huis begint steeds met een deur of een raam en zolang je geen dak hebt geplaatst kan je naar believen onderdelen toevoegen, maar je kan uiteraard slechts één deur en één dak hebben per huis. Anders dan in het sprookje kan je onderdelen van stro, hout en steen combineren in één huis. Wanneer je twee wolven hebt gedobbeld kan je deze beurt echter niet bouwen want dan is de wolf op komst! Je kiest een huis van één van je tegenstanders en blaast daarna het wiel. Het resultaat op het wiel bepaalt het type van materiaal dat weggeblazen wordt van het gekozen huis. De kans dat je daarbij alle onderdelen van stro wegblaast is 1 op 2, terwijl je maar één kans op zes hebt dat je stenen onderdelen kan wegblazen. Zijn er geen onderdelen van dat materiaal in het gekozen huis? Pech, dan gebeurt er niets en is je beurt voorbij.

Het spel eindigt als een bepaald aantal stapels is uitgeput, afhankelijk van het aantal spelers. Daarna volgt de puntentelling waarbij alle varkenshoofdjes op de afgewerkte huizen geteld worden, een onderdeel van stro zal dus minder punten opleveren dan één van steen. De huizen die niet afgewerkt zijn leveren geen punten op. Daarnaast zijn er ook nog punten te verdienen voor de bloempotten die op je bouwtegels staan, iets waar je tijdens het spel dus ook rekening probeert mee te houden tijdens het bouwen.

Er is ook een variant voorzien waarbij je 6 bonuskaarten mee kan verdienen. Drie van deze kaarten kunnen tijdens het spel gewonnen worden door een compleet afgewerkt huis te bouwen in één van de drie materiaalsoorten. De eerste die daar in slaagt krijgt het bijhorende kaartje ter waarde van 2 punten. Het bonuskaartje kan je niet meer kwijtspelen, ook al wordt je huis later omgeblazen. De andere drie bonuskaarten zorgen elk voor drie bonuspunten aan het einde van het spel: voor diegene met de meeste bloempotten, diegene met de meeste huisjes en diegene met het hoogste huis!

Onze mening

Het concept van deze reeks is erg leuk: spellen rond sprookjes die je uit je kindertijd kent. Bovendien ziet de doos er ook erg fraai uit: het ziet er uit als een boek en heeft binnenin ook nog een handige inleg. Naast de spelregels zit er ook een afzonderlijk boekje bij met het verhaaltje, een erg leuk detail. Het spel valt in de smaak bij kinderen maar ook als tussendoortje bij volwassenen. De variant met kaarten laat je bij de kinderen gewoon weg, en dan kan het wat ons betreft al vroeger gespeeld worden dan de aangegeven 7 jaar. Ons neefje van bijna 5,5 jaar speelt het spel vrolijk mee, maar ook vrienden en familie kunnen zich wel eens amuseren met het spel.

Soms lijkt het spel niet volledig tot zijn recht te komen. In de 15 sessies dat we achter de rug hebben is er erg weinig geblazen. De wolven staan enkel op de zwarte dobbelstenen (3 van de 5) en deze worden al gauw aan de kant gehouden om te vermijden dat je moet blazen. Als er geblazen wordt ben je nooit zeker dat je effectief iets zal afbreken, tenzij je een huis kiest waar alle materiaalsoorten aanwezig zijn, maar zo’n huizen zijn er niet altijd aanwezig! Bovendien kan je die beurt zelf niets bouwen en lijkt het een verloren beurt. Sommige spelers proberen bewust de zwarte dobbelstenen te bewaren in de hoop wel te kunnen blazen, soms moet je dat ook wel doen om te vermijden dat de grote geluksvogel zomaar wint, maar of je daarmee zelf gaat winnen is maar de vraag. Je wilt dus vooral zelf opbouwen en daar zijn wel enkele keuzes te maken: ga je voor de stenen onderdelen, die meer punten opleveren én amper kunnen afgebroken worden? Of ga je voor meerdere goedkopere onderdelen? Als je meerdere huisjes kan afwerken heb je misschien ook meer punten. Het geluk moet ook een beetje aan je kant staan, want zonder dak kan je je huis nooit afwerken, en een onafgewerkt huis telt helemaal niet mee bij de puntentelling. Uit onze speelsessies blijkt dat diegene met de meeste stenen huisjes wel een erg grote kans maakt om het spel te winnen. Het blazen zorgt steeds voor veel lachbuien en ontzettend veel plezier, maar toch zijn er steeds spelers die liever het pijltje met de vingers wegtikken i.p.v. te blazen.

Conclusie: The Three Little Pigs is een leuke filler dat wellicht nog regelmatig op tafel zal komen met verschillende leeftijden!

The Three Little Pigs

Auteur: Laurent Pouchain
Uitgeverij: IELLO
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

New York, 1920. Je vindt een briefje in je binnenzak met daarop een plaats en tijdstip, een nieuwe opdracht? Geen idee, je zal het moeten uitvinden, want je hebt al toegezegd. Enkele andere professionals hebben echter hetzelfde aanbod gekregen, uiteraard wil jij de enige zijn die op de bestemming geraakt. Je zit op de trein van New York richting Staten Island samen met enkele van die professionals. 27 unieke personages zullen diezelfde trein nemen, maar heel wat passagiers hebben geen idee van wat er gaande is terwijl ze gewoon rustig in- en uitstappen. Terwijl de trein alsmaar verder reist ga je op onderzoek en smeed je sluwe plannen, maar vergeet niet dat je tegenstanders ook op zoek zijn naar jou! Je zal dus af en toe de tijd moeten nemen om jezelf te vermommen. Op het juist moment sla je toe: je vermoordt één van je tegenstanders! Maar let op! Vermoord een onschuldig slachtoffer, en je ligt er zelf uit…

Alle passagiers hebben een unieke combinatie van 3 kenmerken: de geur, de looks en de stem. Aan het begin van het spel ontvangt elke speler één kaart met daarop zijn personage. Elke ronde begint met een stationsfase waarin de trein halt houdt in het eerstvolgende station. Een vooraf bepaald aantal passagiers verlaat de trein, deze kaarten komen samen op een eerste veld te liggen. Kaarten die hier lagen van een vorige ronde schuiven door naar het volgende vakje. Pas na de 3de ronde komen die passagiers open op de aflegstapel en kan iedereen zien en aanduiden op zijn blaadje wie de trein verlaten heeft en dus onschuldig is. In deze fase wordt ook een gebeurteniskaart open gedraaid die enkel voor deze ronde geldig is.

Daarna volgt de reisfase. Elke speler kiest één van zijn actiekaarten en legt deze gedekt voor zich neer, daarna worden de acties van 1 t.e.m. 4 afgehandeld. Je maakt pas bekend welke actiekaart je gekozen hebt op het moment dat die bepaalde actie wordt uitgevoerd. Met de eerste actie kan je op onderzoek gaan naar een specifiek kenmerk van één van je tegenstanders. Neem daarvoor de drie kaarten van één van de kenmerken (geur – looks – stem) en geef deze aan een speler naar keuze, deze toont je welk van deze drie kaarten van toepassing is op zijn personage. Deze actie kan geblokkeerd worden met de 4de actiekaart (misleiding) of met een vermommingskaart. Als er onderzoek naar jou wordt gedaan terwijl je de actiekaart ‘misleiding’ voor je hebt liggen draai je deze om en gaat het onderzoek niet door, in de plaats daarvan steelt deze misleider een vermommingskaart van de onderzoeker. Vermommingskaarten kan je uitspelen als iemand onderzoek doet en kosten geen actie, maar afhankelijk van de kaart is er slechts één kenmerk dat je kan verstoppen: je geur, je stem of je looks. Met de tweede actie kan je een personage vermoorden, je noemt daarbij één van de 27 personages. Als dat personage aan tafel zit moet hij/zij zich bekend maken en is deze speler uitgeschakeld voor de rest van het spel, als dat personage niet aan tafel zit heb je een onschuldige vermoord en ben je zelf uitgeschakeld. Dankzij de derde actie kan je nieuwe plannen smeden, je kijkt naar de personages die zonet van de trein zijn afgestapt én naar het bovenste personage van de treinstapel. Daarna kan je bepalen of je dat laatste personage boven- of onderaan de stapel terug legt. De 4de en laatste actie is eerder een verdedigingskaart om een onderzoek te voorkomen. Als je deze gekozen hebt en er is geen onderzoek naar je gevoerd mag je toch nog twee vermommingskaarten van de stapel nemen om daar één van te kiezen. In het geval dat twee of meer spelers dezelfde actie gekozen hebben bepaald de initiatiefkaart die je aan het begin krijgt in welke volgorde de acties mogen uitgevoerd worden. Daarna kunnen deze initiatiefkaarten verwisseld worden. Bij de moordacties worden deze initiatiefkaarten niet gebruikt, iedereen schrijft dan op zijn blaadje wie hij vermoord, deze actie gebeurt gelijktijdig. Bovendien heeft elke speler twee vaardigheidskaarten die je een bepaald voordeel geven bij één van de acties. Je kan deze kaarten slechts één keer gebruiken.

Het spel eindigt als de trein zijn laatste halte bereikt heeft. Op het einde van deze ronde mogen alle overblijvende één moordactie uitvoeren, diegene die dit overleeft is de winnaar van het spel. Het spel kan ook vroeger eindigen als er nog maar één speler in leven is.

Onze mening

27th Passenger is een deductie spel, het genre van het alom bekende Cluedo. Als deductie spellen niets voor jou zijn, zal ook dit spel wellicht niet in de smaak vallen. Het is nu eenmaal een genre dat niet bij iedereen geliefd is, dan mag het spel nog zo goed zijn. Wij spelen wel graag eens een (goed) deductie spel en waren daarom ook blij dat we deze konden testen.

Het spel is zeer thematisch, en net als in het echt kunnen we zeggen: je moet op de juiste moment op de juiste plaats zijn. Je kan het nodige geluk gebruiken in dit spel, maar je zal op de juiste moment de juiste keuze moeten maken. Elke ronde opnieuw moet je de keuze maken: ga je op onderzoek, of wil je liever een aantal onschuldige passagiers kunnen uitsluiten? Of denk je dat je tegenspelers een onderzoek op jou plannen en speel je liever op veilig? Je zal op het juiste moment de juiste actie moeten kiezen om zo met wat geluk enkele spelers te kunnen elimineren. De spanning en interactie is zeker aanwezig in dit spel. Het is wel jammer dat het spel onbeslist kan eindigen. Als je aan het einde van de laatste ronde met twee (of meer) overblijft moet iedereen nog een laatste moordactie doen: als iedereen juist gokt is iedereen dood en dus niemand gewonnen, als iedereen fout gokt is ook iedereen dood en niemand gewonnen. Enkel in een situatie waarbij één speler juist en de andere fout gokt is er effectief een winnaar. Uiteraard kan er ook al eerder in het spel een winnaar zijn, en dan doet het probleem zich niet voor.

De spelregels zijn erg thematisch maar ingewikkeld geschreven, we hadden dan ook enkele leesbeurten nodig voordat we het spel volledig begrepen. Na een eerste ronde heb je meteen door dat de spelregels helemaal niet zo moeilijk zijn en best binnen 5 à 10 minuten uit te leggen zijn. De 27 personages zijn erg leuk gevonden en hebben ook erg passende eigenschappen, zo heb je een formeel geklede non met een neutrale geur en een zachte stem, een geparfumeerde barman met een diepe stem en casual kledij, en nog veel meer. Bovendien zijn de illustraties van deze personages ook erg passend, wat het leuk maakt om dit spel te spelen. Een nadeel is dan weer dat er in het basisspel geen schermpje inbegrepen is, je moet je notitieblaadje dus heel de tijd omdraaien of ergens verstoppen. Deze schermpjes vormen een stretchgoal in de kickstarter campagne maar zijn voor ons toch een echte must-have. Mede door het ontbreken van deze schermen is het een heel gedoe met de kaarten: je hebt actiekaarten, vermommingskaarten, vaardigheidskaarten, een initiatiefkaart én je personage op hand. Best veel kaarten om het overzicht te bewaren dus. Sommige dingen (zoals de initiatiefkaarten) hadden we vb. liever gezien als een kartonnen fiche. Uiteraard kunnen we over het materiaal en de kwaliteit hiervan nog niet oordelen, we speelden dan ook een prototype en daar kan nog veel aan veranderen tegen de productie.

Conclusie: 27th Passenger is een heel thematisch en spannend deductie spel!

27th Passenger: A Hunt on Rails

Auteur: C. Giannakoulas & M. Zachariadis
Uitgever: Purple Games
Aantal spelers: 3 – 6
Tijdsduur: ± 40 min.
Vanaf 10 jaar

Opgelet: Dit spel is NIET verkrijgbaar in de winkel, maar je kan het momenteel backen op Kickstarter: 27th Passenger: A Hunt on Rails – Kickstarter.

Spelbeschrijving

In dit dobbelspel kruipt elke speler in de huid van een piraat die zijn schatkisten veilig naar Tortuga wilt verplaatsen, want enkel daar zijn ze veilig en kunnen ze niet gestolen worden door andere piraten. Op het vasteland en op zee moet je waakzaam zijn en je schatkisten zo goed mogelijk proberen te beschermen, en terwijl kan je ook proberen schatkisten van je medespelers te stelen. Je wilt uiteraard ook graag extra schatkisten verkrijgen, extra bemanningsleden inhuren of je schepen upgraden. Tot één iemand er in geslaagd is 6 schatkisten naar Tortuga te brengen, maar dan is het nog steeds de vraag wie de meest waardevolle lading heeft?

Elke speler dobbelt zijn 5 dobbelstenen gelijktijdig achter zijn schermpje en beslist welke dobbelstenen hij daarvan aan de kant wilt houden. Daarbij kan je zoveel dobbelstenen houden als je wilt, zolang ze maar hetzelfde symbool hebben. Je bent echter niet verplicht om alle dobbelstenen van een zelfde symbool te kiezen, de doodshoofden gelden als joker en kan je draaien naar een symbool naar keuze. Daarna maken alle spelers samen bekend welke en hoeveel dobbelstenen ze hebben gekozen, die worden bij de bijhorende acties op je eigen speelbord geplaatst. Bij 3 van de 5 actiemogelijkheden is het aantal dobbelstenen onbeperkt, bij de 2 aanvallende acties wordt het aantal mogelijke dobbelstenen bepaald door de positie van je schip en je bemanningsleden. Er wordt verder gedobbeld tot wanneer iedereen zijn 5 dobbelstenen heeft ingezet, als een speler alle dobbelstenen heeft ingezet terwijl anderen nog moeten dobbelen krijgt die speler een bonusfiche in de plaats. Deze fiche kan hij inzetten op zijn speelbord waardoor de waarde van zijn dobbelstenen bij die actie met één verhoogt wordt. Daarna volgt de actiefase, de 5 acties worden één voor één uitgevoerd door de twee spelers die de hoogste waarde aan dobbelstenen hebben gelegd bij die bepaalde actie. Met de eerste twee acties kan je je schepen verbeteren en nieuwe bemanningsleden inhuren, concreet betekent dit dat je het bijhorende figuurtje één of twee plaatsen naar rechts mag verschuiven waardoor je in volgende beurten meer dobbelstenen kan inzetten om aan te vallen. Met de derde actie kan je schatkisten of schatfiches verzamelen en met de laatste twee acties kan je je medespelers aanvallen en met gevolg schatkisten stelen. Met de kanonnen kan je op zee aanvallen, je kiest daarbij een slachtoffer en steelt een schatkist naar keuze. Het schip van het slachtoffer wordt daarbij ook beschadigd en moet één plaats naar links verplaatst worden, het kan dus gebeuren dat je hierdoor in de volgende beurt minder dobbelstenen met kanonnen zal kunnen inzetten. Als je slachtoffer echter óók kanonnen heeft ingezet zal die hoe dan ook terugvuren en wordt ook jouw schip beschadigd! Als je tweedes bent voor deze actie ben je verplicht een ander slachtoffer te kiezen, verder verloopt de actie hetzelfde met het enige verschil dat de gestolen schatkist niet in jouw voorraad komt maar op het eiland in het midden. Met de laatste actie kan je aanvallen op land, deze actie loopt op dezelfde manier als een aanval op zee, maar dan sneuvelen er bemanningsleden. De tweede die deze actie mag uitvoeren kiest een slachtoffer wiens bemanningsleden hij aanvalt, maar mag geen schatkist stelen, in plaats daarvan neemt hij een schatkist op het middelste eiland, indien beschikbaar.

Aan het einde van de ronde worden alle schatkisten verplaatst richting Tortuga. Elke speler ontvangt een nieuwe schatkist, die samen met eventueel ander verkregen schatkisten op land bij de bemanningsleden wordt gelegd. Schatkisten die hier al lagen worden op ons schip gelegd, en schatkisten die op het schip lagen worden verscheept naar Tortuga. Van zodra iemand minstens 6 schatkisten naar Tortuga heeft verscheept eindigt het spel en volgt de puntentelling, anders volgt er een nieuwe ronde.

Tijdens de puntentelling krijg je punten naar gelang de plaats waar je schatkisten zijn geraakt, zo zijn alle kisten op Tortuga 3 punten waard, die op je schepen 2 en die op land slechts 1. Bovendien krijg je dubbele punten voor de paarse kisten, en kan je 3 bonuspunten verdienen voor elk setje van een blauwe, gele én rode kist op je spelersbord. De witte schatkisten kunnen hiervoor als joker dienen. Ten slotte krijg je ook nog punten voor de positie van je zwarte piraat en je schepen, de speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Er zitten heel wat leuke elementen in Tortuga, dat het beste speelt met 4 spelers. Met twee spelers is het niet overtuigend, met drie spelers lijkt het soms niet goed uitgebalanceerd, maar met vier spelers lijkt alles in zijn plooien te vallen. Het is uiteraard een geluksspel en je bent afhankelijk van je dobbelresultaat, los daarvan is het ook belangrijk om de borden van je tegenspeler(s) in de gaten te houden. Zo kan je soms met een mindere worp toch nog iets nuttig doen. Elke dobbelsteen heeft dezelfde symbolen, maar telkens met andere waarden. Op het spelersbordje staat een handige tabel voor de verschillende dobbelstenen, daar kan je je ook op baseren bij het kiezen van je dobbelstenen en vooral wanneer je je jokers wilt gebruiken. Je kan in elk spel vals spelen, maar in Tortuga is dat wel héél eenvoudig aangezien je achter je schermpje kan kiezen welke dobbelstenen je wilt houden. Je zal dus meer dan ooit moeten vertrouwen op de eerlijkheid van je medespelers.

De tijdsduur die op de doos staat klopt bijna exact, en zowel met 2,3 als met 4 spelers kan je het spel perfect binnen de 35 minuten spelen. Door de korte tijdsduur van het spel stoort de geluksfactor niet. Soms bouwen de spelers rustig op door hun schepen te verbeteren en meer bemanningsleden in te huren, andere keren wordt er van in de eerste ronde meteen veel aangevallen. Als één speler begint met aanvallen kunnen de andere spelers op zijn minst proberen ook een dobbelsteen te leggen bij die actie, daardoor wordt de aanvaller ook geraakt. Over het algemeen is Tortuga een leuk en vlot dobbelspel dat tussendoor wel is op tafel kan komen, maar zeker geen uitschieter.

Met dank aan Asmodee België!

Conclusie: Tortuga is een dobbelspel dat op zijn best is met 4 spelers!

Tortuga

Auteurs: Jay Cormier & Sen-Foong Lim
Uitgeverij: Queen Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 35 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Mr. Jack probeert te ontsnappen uit de duistere Whitechapel wijk in Londen maar wordt op de hielen gezeten door de rechercheurs! Mr. Jack is wel zo slim geweest om zich te vermommen als één van de rechercheurs. Eén speler neemt de rol van Jack op zich en is de enige die weet welke identiteit Jack heeft overgenomen, hij probeert Jack te laten ontsnappen uit de wijk. De andere speler is de detective, en dus de leider van alle rechercheurs. Die zal proberen om Jack gevangen te nemen, al moet hij daarvoor eerst zien te ontcijferen wie Jack is!

Het spel duurt maximaal 8 rondes, als de detective er dan niet in geslaagd is om Jack gevangen te nemen wint Jack het spel. Tijdens elke ronde worden er 4 personen verplaatst, 2 door elke speler. In de oneven ronden speelt de detective één persoon, daarna is het aan Jack om twee personen te verplaatsen waarna de detective de laatste persoon kan bewegen. In de even ronden is het omgekeerd. Elke persoon kan een aantal stappen verplaatsen (aangegeven op de kaart) en kan daarnaast ook nog een actie uitvoeren. Zo kan Seargeant Goodley andere personen dichter bij hem laten komen, kan Inspecteur Lestrade de politiebrigade aan de uitgangen verplaatsen en kan Sherlock Holmes een alibikaart trekken.

Aan het einde van elke ronde laat Jack weten of hij al dan niet zichtbaar is. Personen die naast elkaar of nabij een verlichte lantaarn staan zijn zichtbaar, alle anderen niet. Afhankelijk van het resultaat kan de detective enkele personen onschuldig verklaren. Wanneer de detective denkt te weten wie Jack is kan hij die gevangen nemen met een andere rechercheur. Als hij op deze manier de juiste persoon opsluit wint de detective, in het andere geval wint Jack het spel.

Onze mening

Mr. Jack is echt een verslavend spel voor twee spelers! We kenden Le Fantôme de l’Opéra al en wisten uiteraard dat die uit de Mr. Jack reeks kwam, maar hadden niet verwacht dat de spellen zo hard op elkaar leken. Voor ons lijkt het nu alsof Mr. Jack iets uitgebreider is: het is niet voldoende om te ontcijferen wie Mr. Jack is maar je moet hem nu ook nog zien te vangen. Als je Mr. Jack speelt probeer je nu ook te ontsnappen en niet alleen vol te houden dat niemand je kan vinden. Om deze redenen vinden we Mr. Jack iets leuker dan Le Fanôme de l’Opéra, maar ze hebben beide leuke elementen!

Je hebt in dit spel veel bewegingsmogelijkheden, dankzij de rioolputten kan je soms in enkele stappen heel onverwacht aan de andere kant van het bord staan. Soms ben je er van overtuigt dat je tegenspeler je plannetje nu niet meer kan dwarsbomen, en dan heeft die toch nog een manier gevonden! De overwinning lijkt vaak nipt, waardoor het spel zo verslavend wordt… als je het nét niet gehaald hebt wil je het graag meteen nog een keer spelen om revanche te nemen! Het lijkt iets moeilijker om te winnen als je speelt als Mr. Jack, maar het is zeker niet onmogelijk.

Het is erg kwalitatief materiaal met heel mooie illustraties! Bij ons waren de kartonnen kaarten helaas niet goed uit te duwen waardoor de personenkaarten beschadigd zijn, jammer. Dat hoeft het speelplezier echter niet te bederven want wij denken dat Mr. Jack nog vaak op tafel zal verschijnen!

Met dank aan Asmodee België!

Conclusie: Mr. Jack is een verslavend en heel spannend twee-speler spel.

Mr. Jack

Auteurs: Bruno Cathala & Ludovic Maublanc
Uitgeverij: Hurrican Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 9 jaar

Spelbeschrijving

Varkentjes voelen zich pas echt gelukkig als ze in de modder kunnen ploeteren, we willen dus uiteraard dat al onze varkens gelukkig zijn en proberen ze in de modder te zetten. Helaas zijn er ook factoren die het geluk van onze varkens in de weg kunnen staan, zo worden ze terug proper als het regent en zijn er ook jaloerse boeren die je varkens terug komen wassen. Gelukkig bestaat ook hier een oplossing voor: een stal bouwen en de deur op slot. Dan is het alleen nog hopen dat onze stal niet afbrand bij bliksem, of voor de veiligheid toch maar een bliksemafleider op het dak plaatsen!

Elke speler heeft een aantal propere varkens voor zich liggen en probeert de eerste te zijn om er allemaal moddervarkens van te maken. Hiervoor heb je drie actiekaarten op hand, elke keer je aan de beurt bent mag je één van deze kaarten uitspelen. De meest gespeelde actie is de modderkaart waarmee je één van je varkens kan omdraaien en dus in het modder kan zetten. Met de regen kaart begint het overal op het land te regenen en worden alle varkens zonder onderdak weer proper, inclusief die van jezelf! Een stal kan je boven een varken bouwen zodat het beschermd is tegen de regen, maar de boer kan nog steeds binnendringen om het varken te komen wassen. Met de barricade kaart kan je je stal dan weer op slot doen en is je varken weer een stuk veiliger. Het enige wat je dan nog kan overkomen is dat iemand een bliksem kaart speelt en net jouw stal kiest die wordt afgebrand, om dat te voorkomen kan je een kaart met een bliksemafleider op je stal leggen, pas dan is je varken helemaal veilig. Let er wel op dat je de poort van je stal pas op slot doet wanneer je varken vuil is! Nadat je één van deze actiekaarten hebt gespeeld neem je een nieuwe kaart op hand en is het aan de volgende speler.

Het spel eindigt onmiddellijk van zodra één speler allemaal gelukkige moddervarkens bezit.

Onze mening

Voor ons eerste spelletje stonden we nogal sceptisch tegenover Moddervarkens: het doosje en de kaarten zien er echt leuk uit, maar misschien meer gericht op kinderen, ook de leeftijdsaanduiding 7+ wees erop dat het erg eenvoudig was. Na één spelletje waren we blij dat we het spel toch een kans hadden gegeven, en na 20 speelsessies kunnen we wel zeggen dat het kleine spelletje hier wel gesmaakt wordt! Het is niet zozeer alleen een kinderspel want het viel hier zeker al in de smaak bij heel wat bezoekers, zij het meer bij de gelegenheidsspelers dan bij de veelspelers. We hebben het ook al met kinderen gespeeld en ook bij hen valt het wel in de smaak, al is het voor te jonge kinderen soms moeilijk in te schatten dat bij de regen ook hun eigen varkentjes weer proper worden. Het is dus een kort kaartspel dat jong en oud in de smaak valt, een goed teken!

Het is geen strategisch spel, maar een luchtig tussendoortje waarbij je een gezonde portie geluk nodig hebt. Je hebt verschillende mogelijkheden: sommigen winnen het spel door allemaal modderkaarten te spelen zonder hun varkens onderdak te bieden in een stal, anderen bouwen hun spel rustig op door eerst stallen te bouwen en dan alle varkens vuil te maken. Je moet ook steeds overwegen of je een kaart speelt om je tegenstander te boycotten of dat je je eigen weg kiest, al moet je op sommige momenten uiteraard ingrijpen om te voorkomen dat een andere speler wint. Dit alles is uiteraard afhankelijk van de kaarten die je op hand krijgt, want soms valt er niet veel te kiezen. In de spelregels staat er ook een variant waarbij elke speler 4 kaarten op hand krijgt, daardoor heb je het iets meer in de hand. Ondanks dat het geluk een grote rol speelt in dit spel hebben we er toch al talloze keren plezier aan beleefd en voelt het toch elke keer weer spannend of jij al dan niet de eerste gaat zijn met allemaal moddervarkens!

Conclusie: Een leuk en spannend kaartspel voor jong en oud!

Moddervarkens

Auteur: Frank Bebenroth
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 2-4
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

Lewis & Clark zijn Amerikaanse ontdekkingsreizigers die in 1804 op expeditie gestuurd werden door president Jefferson. Tijdens deze twee jaar lange tocht door het westen van de Verenigde Staten wouden ze het gebied verkennen en in kaart brengen. Met hun troepen en enkele kano’s vertrekken de twee in St. Louis, onderweg willen ze zoveel mogelijk materiaal verzamelen om hun reis verder te zetten. Om de zoveel tijd zetten ze hun kamp op, en iedereen die al eens verhuisd is weet dat je dan best zo weinig mogelijk materiaal meesleurt. Hoe minder materiaal ze moeten mee verhuizen, hoe minder tijd de reizigers verliezen. De reis duurde exact 554 dagen, in die tijd hebben Lewis & Clark met hun volk 6700 km afgelegd. In het spel kruipen we in de huid van één van deze ontdekkingsreizigers en proberen we als eerste ons kamp op te bouwen in Fort Clatsop.

Elke speler begint met een set van 6 kaarten, of eerder: 6 expeditieleden die je helpen in deze lange tocht. Voor elke actie heb je twee kaarten nodig: één kaart leg je gedekt neer, het aantal indianen op de achterkant geeft aan hoeveel keer je de actie kan doen. De andere kaart leg je er open naast en bepaald wélke actie je kan doen. Met deze acties kan je bv. materialen verzamelen: elke indiaan kan zoveel materialen verkrijgen als dat er symbolen in die kleur zichtbaar zijn bij je eigen kaarten en/of de kaarten van je naburige medespelers. Met de andere acties kan je o.a. indianen van op het speelbord verzamelen, je reis over water/bergen verder zetten (waarvoor je materialen moet inleveren), … Je kan ook een indiaan inzetten op één van de acties op het speelbord, daar kan je naast het verzamelen van materialen ook recent gespeelde acties van je medespelers kopiëren of nieuwe kano’s aankopen. Elke speler begint met 5 kano’s waar ze indianen of grondstoffen in kunnen vervoeren. Naast één verplichte actie kan je ook nieuwe karakters in dienst nemen, hiervoor betaal je de aangegeven kost boven de kaart en neem je deze onmiddellijk op hand.

Op een gegeven moment kan je beslissen om een kamp op te zetten en alle gespeelde kaarten terug op hand te nemen. Hiervoor wordt er gekeken naar alles wat je nog moet meesleuren, want dat kost tijd. Elke karakterkaart op hand kost één tijd, je probeert op deze moment ook zo weinig mogelijk materiaal en indianen te bezitten. Je verkenner gaat zoveel plaatsen achteruit als dat je tijd verliest, daar wordt nu ook je kamp-symbool gelegd. Vanaf dan heb je terug meer kaarten op hand en kan je opnieuw kaarten gebruiken om acties uit te voeren. Dit gaat verder tot wanneer één speler zijn kamp heeft opgebouwd voorbij Fort Clatsop, deze speler is de winnaar en het spel eindigt onmiddellijk.

Onze mening

Lewis & Clark zit thematisch erg goed in elkaar: overdag wil je veel verzamelen, je wilt zoveel mogelijk indianen die voor je kunnen werken zodat je zo ver mogelijk kan reizen richting Fort Clatsop. Wanneer je wilt overnachten en een kamp wilt opzetten is het logisch dat je zo weinig mogelijk materiaal wilt. Hierdoor kom je in een zekere flow: materiaal verzamelen, gebruiken om te reizen en dan een kamp opbouwen op de moment dat je niets meer moet meesleuren. Helaas is dat ideale plaatje niet altijd haalbaar en zal je ongetwijfeld tijd verliezen door je verhuis. Door de dubbele functie van je kaarten moet je elke keer opnieuw de keuze maken of je een kaart gebruikt voor de actie, of voor de indianen op de achterkant. De beste actie-kaarten hebben meestal ook de meeste indianen op de achterkant, wat de keuze eens zo moeilijk maakt. Je wilt tijdens het spel dus erg graag je team uitbreiden en nieuwe karakters in dienst nemen, maar je zal snel merken dat een oneven getal niet goed werkt: dan heb je altijd één kaart over en verlies je in elk geval één uur tijd.

In het spel worden enkele goede technieken door elkaar gebruikt. Je hebt het deckbuilding-principe waarbij je een perfect aantal karakterkaarten probeert te vormen, hiervoor kan je nieuwe karakterkaarten aankopen maar je kan ook kaarten verwijderen om een efficiënter deck te maken. Daarnaast heb je het workerplacement-gedeelte waarbij je je indianen kan inzetten op de acties op het bord, bij sommige acties kan maar één indiaan staan, bij andere is het aantal onbeperkt. Deze indianen blijven zolang staan tot één speler de actie speelt waarbij alle indianen naar de verzamelplaats gaan en hij er zoveel hij wilt kan meenemen. Ondanks dat er verschillende technieken gebruikt worden die we al kenden voelt het spel toch als iets heel nieuw aan. Op een gegeven moment zit je in een zekere flow, je gaat ver reizen over water… maar dan opeens verandert het in gebergtes, en moet je opeens andere materialen verzamelen en op een iets andere manier te werk gaan. Je kan na een aantal spellen ook de route aanpassen met de voorziene fiches. Dat zorgt er voor dat je het spel weer op een andere manier zal proberen spelen. Dat is voor ons niet echt nodig, door het grote aantal kaarten in het spel zal je altijd net wat anders proberen spelen, afhankelijk van de kaarten die je kan aankopen. Je gebruikt toch zelden/nooit alle kaarten in een spel.

Het spel speelt erg goed met 3 en 4 spelers, maar ook met 2 spelers werkt het goed! Daarnaast hebben alle kaarten andere, mooie illustraties en zijn alle karakters genoemd naar een persoon uit de geschiedenis van Lewis & Clark. Het verhaal én een tekstje over elk van deze personages kan je lezen achteraan in de duidelijke spelregels. Je moet voor dit spel wel rekenen op een half uur per speler, wat vooral met 5 spelers voor wat downtime kan zorgen.

Conclusie: Lewis & Clark zit thematisch heel goed in elkaar en is daarnaast een heel goed strategisch spel. 8,5/10

Lewis & Clark

Auteur: Cédric Chaboussit
Uitgeverij: Ludonaute/Asmodee
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 30 min./spelers
Vanaf 14 jaar