Spelbeschrijving

Magnum Sal, zo heette de zoutmijn van Casimir De Grote in 1368. De Majesteit is bereid om de titel “Royal Steward” te geven aan diegene die het meeste geld kan verdienen met het ophalen van zout. Die titel klinkt je als goud (of heb je toch liever zout?) in de oren, als teammanager bereid je jouw team alvast grondig voor op deze belangrijke opdracht. Stuur je mannen de mijn in, op zoek naar dat witte goud. Verkoop het vervolgens op de markt of vervolledig de koninklijke zoutopdrachten.

Als je aan beurt bent mag je normaal gezien twee acties uitvoeren, enkel tijdens de eerste beurt van elke fase mag er maar één actie uitgevoerd worden. Één van de mogelijke actie is het (ver)plaatsen van een mijnwerker in de zoutmijn, je gaat daarbij een ketting maken die begint aan de ingang tot in de zoutrijke mijngangen. In de mijnkamers kom je niet alleen te weten hoeveel zout er beschikbaar is maar ook hoeveel water er is. Je zal voldoende mijnwerkers naar die kamer moeten brengen om zout naar boven te brengen, wat meteen één van de andere mogelijke acties is. Om zout naar boven te halen zal je gebruik moeten maken van de ketting mijnwerkers, als dat mijnwerkers van je tegenstanders zijn zal je ze uiteraard ook gepast moeten vergoeden. Je kan je teamleden ook aan het werk zetten in één van de verschillende gebouwen, zo worden ze vergoed wanneer die gebouwen – door jezelf of iemand anders – gebruikt worden. In de herberg kan je nieuwe werknemers in dienst nemen en in de workshop kan je gereedschappen aankopen die je in het verdere verloop van het spel kunnen helpen. In het pomphuis kan je water uit de mijnkamers verwijderen, dat maakt het voor je mijnwerkers – maar misschien ook voor die van je tegenstanders – gemakkelijker om zout op te halen. Op de markt kan je de verschillende zoutsoorten dan weer aan- of verkopen en in het kasteel kan je tenslotte zout inleveren bij de koning.

Het ophalen van zout vergt veel energie van je mijnwerkers, na deze opdracht zal je ze dus moeten neerleggen in de mijn. Af en toe zal je je volledige beurt moeten spenderen om je mannen uit te laten rusten, je kan ze dan weer rechtzetten om in je volgende beurten weer aan het werk te zetten. Van zodra er in het kasteel vijf koninklijke opdrachten zijn vervolledigd eindigt de huidige fase. Alle mijnwerkers verlaten de mijn en het speelbord wordt voorbereid op een tweede fase, die op exact dezelfde manier verloopt als de eerste. In de tweede – en later ook derde – fase zullen de mijnwerkers alleen dieper in de mijn moeten gaan om alsnog zout te kunnen ontginnen. Na drie fases eindigt het spel en wordt het overige zout verkocht voor drie centen. Afhankelijk van het aantal gereedschappen kan je ook nog centen verkrijgen, de speler die daarna het grootste kapitaal heeft wint het spel.

Onze mening

Magnum Sal is een iets ouder spel dat we recentelijk hebben leren kennen. Een workerplacement dat zijn beste tijd wellicht al gehad heeft, maar ons zeker en vast kon overtuigen. Magnum Sal biedt heel wat mogelijkheden, je zal dan ook heel wat keuzes moeten maken. Ga je meteen voor veel extra werknemers en wil je al dan niet investeren in nieuwe gereedschappen? Om zout te ontginnen heb je veel werknemers nodig, maar ook in die ketting wil je liefst wel wat personeel om te helpen, anders betaal je je blauw aan je tegenstanders… en dat kan de bedoeling niet zijn, of toch? De beste manier om (veel) geld te verdienen is door het vervullen van die koninklijke opdrachten, wees je tegenstanders dus te snel af en hou in de gaten welke opdrachten zij graag zouden willen vervullen. Dit alles maakt Magnum Sal op zijn minst een goede workerplacement. Er zijn aanpassingen voorzien zodat het spel ook met twee en drie spelers optimaal functioneert, maar toch raden we het met twee spelers eerder af. De herspeelbaarheid is voor ons ook niet zo hoog, er is weinig variatie en je blijft niet eindeloos zin hebben in ‘alweer hetzelfde’.

Conclusie: Magnul Sal is een workerplacement die er zeker mag zijn!

Met dank aan Gry Leonardo!

Magnum Sal

Auteurs: Marcin Krupinski & Filip Milunski
Uitgever: Gry Leonardo
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 90 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Om het te maken in deze magische wereld zal je voortdurend van gedaante moeten verwisselen. Er zijn 10 rollen die je kan gebruiken, waaronder verzamelaars, heksen en druïden. Telkens je van gedaante bent veranderd zal je moeten beslissen of je de moedige of de laffe actie uitvoert. Het spreekt voor zich dat het eerste vaak beter is maar meer risico inhoudt, de kans bestaat namelijk dat je met lege handen achterblijft!

Aan het begin van elke ronde kiezen de spelers vier rollenkaarten, daarna komt de startspeler uit met één van deze kaarten. Hij moet daarbij bepalen of hij die rol moedig of laf wilt spelen: als je laf bent dan voer je de minst goede actie op de kaart meteen uit, niemand kan dit van je afpakken. Als je moedig bent en voorspelt de enige persoon in die rol te zijn moet je even afwachten of niemand van je tegenspelers moediger is dan jou. Alle andere spelers zijn nu verplicht om deze kaart open te leggen (als dit één van hun vier handkaarten is), ook zij beslissen daarbij of ze moedig of laf zijn. Enkel de laatste moedige speler kan de actie uitvoeren, dit is meteen de speler dat de volgende ronde als eerste een nieuwe rol zal uitspelen. Op deze manier wordt er verder gespeeld tot alle spelers hun vier rollenkaarten hebben uitgespeeld, daarna wordt er een nieuwe gebeurtenis voorgelezen en kiezen de spelers nieuwe rollen voor de volgende ronde.

Er zijn vier types van rollenkaarten: verzamelaars, heksen, druïden en de fee. Met een verzamelaar zal je oranje, groene of paarse toverdrankjes en soms ook toverstafjes kunnen verzamelen. Met de heks kan je naar aangrenzende gebieden vliegen en in het beste geval (als je moedig bent) ook toverdranken afleveren in ruil voor overwinningspunten. Ook met de druïden kan je toverdrankjes inleveren, als je die moedig kan uitvoeren krijg je er meteen twee punten bovenop. Tenslotte heb je de fee die met haar toverstafjes de wolken weg kan toveren, bewaar ze goed, want ze zullen op het einde nog punten opleveren!

Na 7 ronden eindigt het spel en volgt er een puntentelling. Met de bliksems op de verzamelde wolken kan je nog tot 30 punten verdienen, overgebleven grondstoffen kan je in een set van 3 of 4 verschillende nu ook omruilen tegen punten.

Onze mening

De verwachtingen voor Broom service waren hoog, een spel wordt namelijk niet zomaar genomineerd voor ‘Kennerspiel des Jahres’. Broom service is enkel in het Duits of in het Engels beschikbaar, maar de Nederlandse spelregels zijn online beschikbaar voor het grote publiek. De tekst op de kaarten vormt echter geen enkel probleem en had even goed achterwege kunnen blijven: de symbolen op de kaarten zijn zo duidelijk dat je niet eens moeite hoeft te doen om de tekst te lezen. Zelfs een 11-jarige speelde onze Duitse versie zonder problemen mee. Enkel de tekst op de gebeurteniskaart kan soms van belang zijn, maar met een overzicht bij de hand hoeft ook dat geen obstakel te zijn. Broom service is gewoon erg goed: trachten te voorspellen wat je tegenspelers willen doen en terwijl proberen optimaal te profiteren. Welke kaart speel je op welk moment, ben je moedig of ben je laf,… Allemaal keuzes die je zal moeten maken en toch zal het zelden langer duren dan 60 minuten! Wanneer je met minder dan vijf spelers aan tafel zit worden er één of meerdere rollen opengedraaid, een eenvoudige extra regel waardoor het spel met alle spelersaantallen even goed werkt, en dus zeker ook met twee spelers. Het basisspel op zich kan eerder als familiespel beschouwd worden, dankzij de extra varianten komt er steeds meer bij kijken en zal je meer keuzes moeten maken. Broom service werd hier ook zonder die extra mogelijkheden erg geapprecieerd, maar het is leuk dat de optie er is.

Conclusie: Broom service viel hier zeker in de smaak en mag nog vaak op tafel komen!

Met dank aan Ravensburger!

Broom Service

Auteurs: A. Pelikan & A. Pfister
Uitgever: Ravensburger
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Tuscany is een uitbreiding op Viticulture, waarover we een hele tijd geleden al een (korte) recensie schreven. Tuscany kunnen we echter niet zomaar een uitbreiding noemen, het bevat maar liefst 12 uitbreidingen én een solovariant. De auteur raadt aan om al het materiaal gesloten in de doos te laten en niet meteen alles aan het spel toe te voegen. Zo vermijd je niet alleen een onoverzichtelijk geheel aan nieuwe dingen maar creëer je meteen een hele ontdekkingstocht. Laat je verrassen en voeg elke keer een nieuwe uitbreiding toe!

De 12 uitbreidingen zijn verdeeld onder drie grotere delen, waarbij het aan te raden is om eerst alle uitbreidingen uit deel 1 toe te voegen (in een willekeurige volgorde). Dit is belangrijk aangezien sommige uitbreidingen gebaseerd zijn op een voorgaande uitbreiding. Één van de eerste (mini-)uitbreidingen zijn de mama en papa kaarten. Elke speler krijgt nu zo’n koppel toegewezen en begint daardoor met een andere achtergrond. Terwijl de ene speler meer geld krijgt krijgt de andere misschien al een structuur om te beginnen! Met de eigendommen kan je dan weer beslissen om één (of meerdere) velden te gaan verkopen om plots een hele som geld ter beschikking te krijgen. Je kan er later uiteraard voor kiezen om die velden terug te kopen indien je ze toch wenst te gebruiken. De patronage kaarten geven je een opdrachtkaart waarmee je aan het einde nog extra punten kan verdienen als je vb. een bepaald aantal structuren gebouwd hebt, al moet je die kaart dan wel eerst activeren door jouw patroon een willekeurige wijn van 5 jaar oud te leveren. Tenslotte heb je in deel één nog gevorderde bezoekerskaarten die het geluk van de kaarten grotendeels wegnemen, aangezien die nieuwe kaarten altijd goed zijn: zowel aan het begin als aan het einde van het spel.

In deel twee worden er nog nieuwe bezoekerskaarten aan het spel toegevoegd, deze keer met volledig nieuwe regels. Deze kaarten zetten deuren open voor strategieën die in het originele spel onmogelijk waren. De gele en blauwe bezoekerskaarten kunnen nu ook weggelaten worden. Een volgende grote verandering is het nieuwe speelbord waarbij nu niet enkel in de zomer en de winter maar ook in de lente en de herfst werkers worden geplaatst! Alle seizoenen worden nu actief gespeeld. Wanneer je naar het volgende seizoen past krijg je – afhankelijk van het uur dat je opstaat – nieuwe kaarten of andere leuke extra’s (vb. dat je druiven extra rijpen!). De volgorde van passen wordt vanaf nu ook belangrijk: je werkers worden meteen van het bord gehaald waardoor je plots interessante plaatsen creëert voor je tegenstanders, maar anderzijds kan je nu als eerste kiezen wanneer jij volgende keer aan de beurt komt. De nieuwe seizoenen creëren uiteraard ook nieuwe acties, zoals een landkaart waarop je kaarten kan verdienen en aan het einde graag meerderheden hebt om extra punten binnen te sprokkelen. Er is voortaan ook nog een manier om je wijn (en zelfs je kaarten) rechtstreeks te verkopen voor punten, zo is vanaf nu ook je overschot nog iets waard. Tenslotte is het scorespoor verlengt, eindigt het pas bij 25 punten en is er geen maximumlimiet meer wat de punten betreft. Een andere uitbreiding voegt dan weer speciale werkers toe. Niemand is uniek, toch? Een chef kan zomaar iemand anders van zijn plaats duwen om een actieveld te gebruiken, terwijl de politicus in ruil voor 1 lire nogmaals de bonus kan benutten. De verkoper laat je toe om een extra kaart te trekken, de reiziger kan je inzetten in voorbije seizoenen en de postman kan je in een toekomstig seizoen inzetten. Zo zijn er maar liefst 11 nieuwe werkers met elk hun eigen eigenschap, maar let op: er doen er slechts 2 mee per speelsessie. Tenslotte heb je in dit tweede deel ook nog nieuwe structuren in de vorm van kaarten, deze kunnen je bepaalde voordelen geven tijdens het spel, een nieuwe actieplaats die enkel jij kan benutten of extra inkomen (of punten) aan het einde van elk jaar.

In het derde deel komt de maffia opdagen, alle spelers krijgen een goed waarin de maffia handelt. Telkens wanneer jouw grote werker aan het werk wordt gezet zal je al dan niet moeten ruilen. Van zodra er een tegenstander in de buurt is ben je verplicht om te ruilen, anders kan je daar voor kiezen. Wie aan het einde het meest waardevolle goed heeft krijg 2 bonuspunten, het slechtste goed is één punt waard. Met de arboriculture uitbreiding kan je nu ook wat bijverdienen met de verkoop van ketchup en olijfolie. Je werkers zijn echter niet altijd blij met dat extra werk en hun humeur zakt, met alle gevolgen van dien. Maar wees gerust: af en toe een appeltje serveren doet wonderen. De allerlaatste uitbreiding laat je toe om ook kaas te verkopen. Hoe meer koeien op je erf, hoe meer kaas je kan produceren. Net zoals je wijn zal ook je kaas rijpen aan het einde van het jaar, maar pas op: niet té lang, anders wordt die rot! Hoe beter je kaas, hoe meer punten je zal verdienen wanneer je dit kan aanbieden aan een geïnteresseerde koper.

Onze mening

Viticulture was al een goed spel, nadat we de uitbreiding ontvingen voegden we al meteen een eerste mini-uitbreiding toe. We kregen al snel de commentaar van medespelers: “Is dat alles? Zo’n grote, dure doos voor iets dat nauwelijks verandering brengt?” Nee hoor, dat is dus helemaal niet alles! Die papa en mama kaartjes voegen weinig toe maar zijn voor ons (bijna) onmisbaar geworden. Het is gewoon zo’n leuk extraatje dat iedereen met een andere basis begint, zonder daarbij het gevoel te hebben dat de ene beter af is dan de andere. Dat geldt zowat voor alle uitbreidingen in het eerste deel, ze zijn leuk maar brengen geen grote verandering aan het spel. Het zorgt ervoor dat je het spel alleen maar beter leert kennen en je steeds meer zin krijgt om nieuwe uitbreidingen toe te voegen. De opdrachtkaartjes zijn leuk in die zin dat je punten kan verdienen door een willekeurige wijn te leveren, maar voor de opdracht zelf ben je soms ook wat afhankelijk van je tegenspelers. De grote veranderingen komen pas in het tweede deel, met name met het nieuwe bord. Het is ongeveer tijdens die speelsessies dat Viticulture evolueerde van een ‘heel goed’ spel naar mijn absolute nummer één van het moment. Er zijn nu zoveel (extra) mogelijkheden, verschillende strategieën, … Ik denk maar aan de nieuwe bezoekerskaarten, maar ook de volgorde van het passen of de nieuwe structuren. De speciale werkers zijn ook telkens heel leuk, aangezien je er slechts twee per speelsessie kan toevoegen wordt de herspeelbaarheid alleen maar groter: je wilt ze toch allemaal is gebruikt hebben, niet? Terwijl het tweede deel grote veranderingen aan het spel brengt voegt het derde deel alleen maar extra’s toe. Je kan tijd investeren in het maken van extra ketchup en/of olijfolie, maar het is helemaal geen noodzaak om een goed draaiend wijnbedrijf te runnen. We speelden het inmiddels heel wat keren, er staan ons nog twee speelsessies te wachten: de maffia en de kaasboeren moeten we nog spelen. Maar één ding staat vast, ook na die sessies zal Viticulture + Tuscany nog vaak op tafel verschijnen. Met zo’n geweldige uitbreiding zou je bijna het materiaal vergeten benoemen, maar ook dat is een extra woordje waard. Alle speciale werkers zijn unieke figuurtjes geworden en het ziet er allemaal weer heel leuk uit. Bovendien is de doos handig verdeeld zodat elke uitbreiding een apart plaatsje krijgt.

Conclusie: Viticulture was al goed, maar met Tuscany wordt het een waar avontuur!

Tuscany – Expand the world of Viticulture

Auteur: Jamey Stegmaier
Uitgever: Stonemaier Games
Aantal spelers: 1 – 6
Tijdsduur: ± 120 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

Alieneeples, zo noemen de figuurtjes die gelukkig leven op de planeet waar dit spel om draait. Of toch: tot gisteren… de planeet die tot voor kort een droomparadijs was staat nu op ontploffen. Er is maar één oplossing: ontsnappen. Verplaats je alieneeples naar de lanceerplatformen en probeer aan de voorwaarden te voldoen zodat de raketten vertrekken en je alieneeples naar een veilige plek in het heelal brengen. Je wint het spel door als eerste al je alieneeples in veiligheid te brengen, maar liefst voordat de planeet ook effectief ontploft!

Als je aan de beurt bent trek je om te beginnen twee nieuwe kaarten. Vervolgens kan je verschillende acties uitvoeren, daarbij kan je maximaal twee bewegingsacties doen. Of je daarbij twee verschillende alieneeple verplaatst of één alieneeple twee plaatsen verder zet maakt niet uit. Van zodra één van je alieneeples nabij een lanceerplatform staat kan je de aangegeven plaatsingskost betalen met de kaarten, die kost is verschillend voor elk lanceerplatform en heeft bovendien soms te maken met de stand van de maan. Sommige lanceerplatformen zijn duurder bij volle maan, andere dan weer met nieuwe maan. De lanceerplatformen zijn ook tijdens elk spel verschillend, van de 10 verschillende platformen worden er maar 4 gebruikt tijdens een spel. Wanneer een platform voldoet aan de lanceringsvoorwaarden worden alle alieneeples (van alle spelers) meteen gelanceerd. Ook deze voorwaarden zijn weer verschillend voor elk platform, soms heeft dat te maken met de stand van de maan, andere keren met het aantal alieneeples op het platform of soms enkel met het gereedschap dat ervoor betaald wordt.

Om je beurt te beëindigen wordt de stand van de maan één plaats vooruitgeschoven. Na acht beurten staat de maan terug op het sterretje en begint de volgende dag, afhankelijk van het aantal spelers hebben de spelers vier tot zeven dagen tijd om hun alieneeples in veiligheid te brengen. Diegene die daar als eerste in slaagt wint het spel, anders wint de speler die na x-aantal ronden de meeste alieneeples heeft gered. Het spel voorziet ook een familie-, team-, extra uitdagende en snelle variant.

Onze mening

Sinds het interview met de auteur in augustus 2013 was onze interesse voor Lift Off gewekt. Het spel heeft dan ook heel wat leuke ideeën: de verschillende lanceerplatformen waardoor elk spel weer anders is, het semi-coöperatieve element waarbij je regelmatig moet samenwerken met je tegenstanders om je alieneeples te lanceren. Maar toch komen die elementen niet genoeg uit de verf en blijft het min of meer bij ‘een leuk idee’. De lanceerplatformen verschillen inderdaad van elkaar, de illustraties zijn duidelijk genoeg zodat je elk platform meteen begrijpt en niet steeds naar de spelregels moet teruggrijpen. Anderzijds zijn ze niet allemaal even goed of leuk. Het semi-coöperatieve element kwam maar zelden tot uiting, vele lanceerplatformen kan je wel alleen de baas door er helemaal op te gaan spelen, waardoor vele speelsessies uitdraaien met elke speler die een eigen platform gebruikt en heel af en toe eens gebruik maakt van het werk van een ander. Daardoor wordt het na enig tijdje vooral saai, en dat was dan ook onze conclusie na elke speelsessie. Een leuk idee dat, althans bij ons en bij onze medespelers, niet werkt. Jammer! Het zijn heel eenvoudige spelregels, een familiespel (met een redelijke geluksfactor) dat gemakkelijk met kinderen op tafel kan komen… al kan de Engelse tekst op de kaartjes dan roet in het eten gooien. Los van het spelconcept vinden we de illustraties nog steeds erg leuk, en vooral heel apart tegenover andere spellen. Het materiaal is van goede kwaliteit, met leuke alieneeples en een modulair bord.

Conclusie: Een leuk idee dat helaas niet helemaal uit de verf komt.

Met dank aan Pencil First Games!

Lift Off!

Auteur: Eduardo Baraf
Uitgever: Pencil First Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Alle spelers treden in de sporen van de bekende ontdekkingsreiziger Marco Polo. Behaal overwinningspunten door contracten te vervolledigen en winstgevende steden te bezoeken. Contracten geven je uiteraard ook nog vele andere voordelen en van zodra je een stad bezocht hebt kan je genieten van hun lokale privileges. Elke speler krijgt bovendien één van de acht rollen toegewezen, zo krijgt Matteo Polo een extra dobbelsteen en elke ronde een nieuw contract, terwijl Berke Khan minder moet betalen en Mercator ex Tabriz mee profiteert van de acties van de tegenspelers.

Aan het begin van elke ronde dobbelen alle spelers hun vijf dobbelstenen, vervolgens kan elke speler om de beurt één van de zes mogelijke hoofdacties uitvoeren. Voor elk van die acties heb je uiteraard één of meerdere dobbelstenen nodig, de waarde van je dobbelsteen zal bepalen hoe vaak je die actie mag doen. Als je grondstoffen gaat halen met waarde 6 zal je uiteraard meer grondstoffen krijgen dan wanneer je diezelfde actie doet met waarde 1. En toch wil je niet voortdurend dobbelstenen met waarde 6, want die kosten je ook meer om in te zetten! Als nog niemand eerder die actie heeft gedaan heb je geluk, maar van zodra één andere speler dezelfde actie heeft gedaan moet jij de waarde van je dobbelsteen aan de bank betalen vooraleer je die actie mag uitvoeren. Naast het behalen van grondstoffen (op twee verschillende locaties) kan je ook geld inzamelen, contracten verkrijgen en reizen. Reizen kost uiteraard ook geld (en afhankelijk van je route misschien ook kamelen), daar waar je je reis eindigt kan je één van jouw handelsposten oprichten. Vanaf dat ogenblik kan je gebruik maken van de privileges in die stad, in sommige steden is dat een extra actieveld, andere steden leveren je aan het begin van elke ronde inkomsten op en in Beijing kan je zelfs tot 10 punten verdienen! Van zodra je je achtste handelspost hebt opgericht krijg je meteen 5 punten, voor je negende/laatste handelspost kan je nog eens 10 punten bij verdienen.

Bovenop de hoofdactie kunnen de spelers ook nog extra acties uitvoeren, zoals het vervolledigen van contracten. Van zodra je een contract en de benodigde grondstoffen bezit kan je deze inruilen, afhankelijk van het contract krijg je daar geld, punten, een gratis reisbeweging en/of een zwarte dobbelsteen voor krijgen. Zo’n zwarte dobbelsteen kan je ook steeds aankopen voor drie kamelen en kan je gebruiken om in je volgende beurt in te zetten voor een actie. Deze laten je toe om bv. twee keer in dezelfde ronde eenzelfde actie te doen, aangezien elke spelerskleur maar één keer op een actieveld mag liggen. De speler die als laatste heeft gereisd wordt de startspeler in de volgende ronde, na vijf ronden eindigt het spel en volgt de eindtelling. Je kan nu nog punten verdienen als je in de verschillende steden op je opdrachtkaarten een handelspost hebt achtergelaten, daarnaast krijg je nog één punt per 10 munten en wordt de speler met de meest vervolledigde contracten beloond met 7 bonuspunten.

Onze mening

Een spel van de makers van Tzolk’in? Onze interesse was meteen gewekt en na de eerste speelsessie waren we meteen verkocht! Marco Polo heeft alles wat je van een expertspel verwacht. Om te beginnen biedt het erg veel variatie en is de herspeelbaarheid dus vrij groot, de (actie-)kaarten in de steden zijn steeds anders, en met zo’n grote hoeveelheid aan kaarten zal je niet gauw dezelfde combinatie hebben. Bovendien ga je steeds anders spelen naargelang je rol en de opdrachtkaarten (om te reizen) die je aan het begin kreeg. Er zijn heel wat mogelijkheden in dit spel, je wilt reizen om van de privileges gebruik te kunnen maken (en om je opdrachten te vervullen!), anderzijds wil je ook graag contracten halen en vervullen. Voor dat alles heb je dan weer geld, grondstoffen en kamelen nodig en ook daarvoor heb je je dobbelstenen nodig. Veel te doen en je komt steeds te kort om alles te doen wat je graag zou willen doen, aan jou om keuzes te maken dus! De geluksfactor is in dit expertspel – ondanks het gebruik van de dobbelstenen – vrij miniem. Als je erg lage dobbelsteenwaarden hebt wordt dat bovendien gecompenseerd met geld of kamelen, die kamelen kan je dan weer gebruiken om te herdobbelen. Alle spelersrollen zijn heel goed en leuk, na een vijftal speelsessies kunnen we bovendien ook zeggen dat ze allemaal uitgebalanceerd zijn. Inmiddels hebben we wel de indruk opgedaan dat het vervullen van contracten niet over het hoofd gezien mag worden, het gebeurde meer dan eens dat een speler won die volledig voor het vervullen van contracten ging. Persoonlijk beviel het spel ons beter met 3 en 4 spelers dan met twee, in dat laatste geval liggen er dan wel drie ‘dummy’-dobbelstenen waardoor je niet naar hartenlust geld/grondstoffen kan verzamelen, maar zelfs dan is er weinig concurrentie en heeft het spel niet dezelfde spanning en uitdaging als met meerdere spelers.

Conclusie: Marco Polo is een nieuwe topper in de wereld der expertspellen!

Met dank aan Hans im Glück!

Marco Polo

Auteurs: S. Luciani & D. Tascini
Uitgever: Hans im Glück, 999 Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 80 min.
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving

“Dag allemaal, ik ben Charlie, de huismuis. Mijn vrouw en ik organiseren een grote familie bijeenkomst en ik zou niet willen dat ze iets te kort komen. Daarom moet ik een grote voorraad inslaan, maar… het lukt me niet in mijn ééntje! De grote, zwarte kat van de familie Smith (je weet wel, de mensenfamilie die ook in mijn huis woont) gaat er steeds met al dat lekkers vandoor. Ben je er klaar voor? We hebben geen tijd te verliezen!”

Als je aan de beurt bent dobbel je met de drie dobbelstenen, daarna moet je minstens één dobbelsteen op het bord kunnen plaatsen. Als je dat niet kan dan is je beurt al meteen voorbij en wordt de zwarte kat één stapje dichter bij de deur gezet. Dat wil je niet te vaak meemaken want als de kat de keuken bereikt is het spel achter de rug en zijn we allemaal samen verloren. In het andere geval plaats je minstens één dobbelsteen op het bord, de andere dobbel je opnieuw. En dan maar hopen dat je weer minstens één dobbelsteen op het bord kunt plaatsen, of je belandt in hetzelfde scenario als hierboven beschreven. Van zodra je de drie dobbelstenen op het bord hebt kunnen plaatsen worden de dobbelstenen vervangen door muizenfiches. Als je daarbij een volledig ingrediënt hebt verzameld gebeurt er niets, als je dat niet hebt gedaan wordt de zwarte kat – alweer – een stapje dichter bij de deur geplaatst. Je zal dus proberen elke beurt drie dobbelstenen op het bord te leggen en daarbij steeds één ingrediënt volledig te verzamelen. Als we daar in slagen vooraleer de huiskat de keuken bereikt winnen we allemaal samen het spel, in het andere geval wint de gemene kat.

Onze mening

Mmm is een coöperatief kinderspel met erg leuke, mooie en vooral aantrekkelijke illustraties. Dankzij de eenvoudige spelregels kunnen jonge kinderen al snel meespelen, plezier gegarandeerd! Niet alleen de kinderen, maar ook onze volwassen medespelers beleefden veel plezier aan dit dobbelspelletje. Het bord is dubbelzijdig bedrukt, je kan dus kiezen voor een eenvoudige of een moeilijkere variant. De eenvoudige variant bevat kleinere ingrediënten waardoor het gemakkelijker wordt om elke ronde één ingrediënt te vervolledigen, bij de moeilijke variant is dat uiteraard niet het geval. Je moet hier en daar wat keuzes gaan maken, begin je al aan die grote ingrediënten of speel je op safe met een klein stuk kaas? Het blijft een dobbelspel, de ene keer win je het spel met alle gemak, de andere keer blijft het spannend tot de allerlaatste worp en win je het spel maar zeer nipt… of je moet je gewonnen geven aan de grote, zwarte huiskat.

Conclusie: Een coöperatief dobbelspel dat zowel bij de kinderen als bij de volwassenen in de smaak viel!

Met dank aan Pegasus Spiele!

Mmm!

Auteur: Reiner Knizia
Uitgever: Pegasus Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 5 jaar

Spelbeschrijving

Schip ahoi, piraten! Wie plundert er mee op zoek naar de beste elementen om jouw piratenschip uit te bouwen? Verzamel de beste boegtegels en verfraai je schip met vlaggen, piraten en nog veel meer! Je kan echter niet al het werk door je bemanningsleden laten opknappen, de overige elementen in de schatkist worden per opbod van de hand gedaan, het is aan jou om te beslissen hoeveel dubloenen je daaraan wilt spenderen. Maar pas op: gelijke aantallen annuleren elkaar, misschien heb je dus helemaal niets? Leg gauw de onderdelen van je piratenschip klaar, zo kunnen we aan het spel beginnen!

Tijdens een potje Piratoons worden er 8 rondes gespeeld, aan het begin van elke ronde wordt de schatkist bevoorraad zonder dat de spelers kunnen zien wat er in zit: er worden steeds 3 scheepstegels en 6 uitrustingstegels gedekt in de kist gelegd. Vervolgens gaat de kist toe, wordt ze omgedraaid en is het aan de startspeler om de kist te openen. Zo’n schatkist is helemaal niet zo gemakkelijk te openen, dus leg ze waar je wilt, desnoods op je knieën! Nadat de zandloper wordt omgedraaid kunnen de spelers tegelijkertijd hun bemanningsleden naar de schatkist sturen, zet jouw meeples op de tegels die je graag wilt binnenhalen. Maar pas op, misschien hebben je tegenstanders het wel op dezelfde tegels gemunt? Eens je bemanningslid geplaatst is mag je het niet meer verzetten! « STOOOOP! » Oeps, de tijd is om, want één van je collega-piraten heeft stop geroepen. De zandloper geldt daarbij enkel als minimumtijd, jullie mogen zolang met de plundering doorgaan tot één van jullie stop roept. Voor elk bemanningslid dat je nog niet hebt ingezet (en ook niet in je handen hebt) krijg je één dubloen, daarna wordt de buit gedeeld. Gelijke aantallen van bemanningsleden annuleren elkaar, als rood en blauw dus elk twee bemanningsleden hebben ingezet kan groen er met één bemanningslid mee gaan lopen. Als twee honden vechten om een been …

Daarna volgt de opbod fase, alles wat tijdens de plundering is blijven liggen én de uitrustingstegels die vorige ronde niet gekocht werden worden te koop aangeboden. Elke speler kiest in het geheim hoeveel dubloenen hij/zij daaraan wilt geven, hun bod wordt gelijktijdig bekend gemaakt. Alweer: gelijke hoeveelheden annuleren elkaar, als alle spelers 2 dubloenen hebben geboden kan niemand een tegel kopen! Deze spelers kunnen niets kopen, de andere spelers kiezen elk om beurt een tegel uit de schatkist, beginnend met die speler die het meeste heeft betaald. Als je betaald hebt zal je een tegel moeten nemen, ook al had je die tegel liever niet gehad, als er geen tegels meer over zijn mag je je dubloenen gewoon houden. Daarna worden alle overige tegels overboord gegooid, de scheepstegels zinken onmiddellijk en worden uit het spel gehaald, de uitrustingstegels blijven drijven en kunnen in het begin van de volgende opbod fase terug aangekocht worden. Vervolgens puzzelt iedere speler de verkregen tegels aan zijn/haar schip: scheepstegels maken je schip groter, de uitrustingstegels verfraaien je schip. De vlaggen komen uiteraard aan vlaggenmasten en piraten komen op het brugdek, schietgat tegels komen zo op een gesloten schietgat en ook voor patrijspoorten en kwartierposities zijn tegels voorzien.

Op deze manier worden er 8 rondes gespeeld, daarna volgt de puntentelling. De spelers met de meeste vlaggen, dubloenen en tonnen (= het grootste schip) worden beloond met bompenningen, vervolgens krijg je ook twee punten voor elke correcte connectie (= als je schip correct gemonteerd werd), als je verkeerde connecties hebt gemaakt zal je helaas minpunten krijgen. Ook als je nog veel lege plaatsen in je schip hebt krijg je minpunten, en dat voor zowel de brugdekposities, de schietgaten, de kwartieren en de patrijspoorten! Tenslotte vallen er nog heel wat punten te verdienen met setjes, heb jij drie identieke uitrustingstegels kunnen bemachtigen? Dan krijg je 5 bompenningen per reeks! Drie verschillende tegels van hetzelfde type leveren 4 punten op, twee identieke leveren slechts 2 punten op. De speler die daarna de meeste bompenningen heeft verzameld wint het spel.

Onze mening

De spelregels zijn alvast duidelijk en heel thematisch geschreven, elk regeltje wordt verduidelijkt met een leuk piratencitaat. Tijdens het spelen hebben wij enkele regels niet toegepast: volgens de spelregels mag je de schatkist op je schoot openen, iets wat het voor je tegenspelers aan de overkant van de tafel alleen maar minder leuk maakt. Hierdoor kunnen er ook bemanningsleden van de kist vallen, die mogen volgens de spelregels niet meer gebruikt worden. Als je daarbij bemanningsleden van je tegenstander van de kist duwt mag je zelf niet meer meespelen tijdens deze plunderfase. Allemaal mini-regeltjes die niet van toepassing zijn als je de schatkist gewoon in het midden van de tafel legt. Wij vonden het leuker zo en voor de kinderen kan je op deze manier ruzies vermijden, maar uiteraard kiest iedereen zelf hoe hij dit speelt! Het spel zelf was verder een hele verrassing en werd na enkele speelsessies steeds leuker. Het plunderen op het schip begint al leuk, met twee spelers heb je uiteraard minder concurrentie en kan je gemakkelijker nemen wat je wilt, met vier spelers kan het wel eens gebeuren dat je helemaal niets krijgt, maar dat is dan voor iedereen hetzelfde. De spelregel waarbij gelijke aantallen elkaar annuleren maakt deze fase toch wel uniek en spannend. Ook bij de opbod fase is dat het geval, het is moeilijk in te schatten hoeveel je tegenstanders zullen bieden. Soms frustrerend, maar eigenlijk wel hét element dat Piratoons voor ons bijzonder leuk maakt. Het behalen van (veel) punten is niet vanzelfsprekend, je wilt setjes verzamelen, maar je tegenstanders willen dat ook! Je weet wat je wilt, maar soms zal je een tegel moeten nemen die toch niet binnen je planning past. Het materiaal is voorzien van heel mooie illustraties, dat komt het speelplezier alleen maar ten goede. Jammer genoeg zijn er te weinig bompenningen voorzien, zowel met drie als vier spelers kwamen we bompenningen te kort om iedereen punten te geven. Bovendien zijn de kleine bompenningen dubbelzijdig, de ene zijde leveren ze 2 punten op, de andere zijde één minpunt. Wij hadden liever aparte fiches gezien voor de 2 punten en de minpunten, je krijgt een bompenning en voor je het weet heb je enkele penningen per ongeluk omgedraaid… en bij kinderen die niet zo goed tegen hun verlies kunnen gebeurd het misschien niet per ongeluk! Klein minpuntje aan dit spel dat verder goed in de smaak viel.

Conclusie: Een leuk en eenvoudig party- of familiespel!

Met dank aan BlackRock Games!

Piratoons

Auteur: O. Grégoire & T. Quintens
Uitgever: Black Rock Editions
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Dit tweepersoonsspel is genoemd naar een fokkerij Long Horn, die op zijn beurt de naam kreeg van een koe afkomstig uit Mexico. Het spel draait echter niet om het houden van een boerderij, want de boeren worden belaagd door vee-dieven. De spelers kruipen in de rol van twee gevreesde boeven: Eagle Perkins en Jessie Artist Byrd. Wat je moet doen? Vee stelen en zien dat je rijk wordt, tiens! Of misschien kan je er gewoon voor zorgen dat je tegenstander gevangen genomen wordt door de Sheriff, dan kan jij rustig je gangetje gaan en win je het spel meteen.

Aan het begin van je beurt ligt de boevenmunt met jouw rol naar boven in één van de 12 grondgebieden. Je neemt al het vee in één bepaalde kleur en waarna je de boevenmunt evenveel stappen verzet als het aantal koeien dat je zonet genomen hebt. Als je drie koeien steelt zal je de munt dus ook drie stappen moeten verplaatsen. Om je beurt te eindigen draai je de boevenmunt om waardoor de spelersfiguur van je tegenstander nu omhoog ligt. Wanneer je het laatste vee op jouw locatie hebt genomen moet je ook het actiekaartje van die locatie uitvoeren, zo’n actie kan zowel positief als negatief uitdraaien. Je kan er bijvoorbeeld puur goud (= punten) mee verdienen, epidemieën mee veroorzaken (waardoor één ras volledig wordt uitgeroeid), hinderlagen vormen en daarmee goud of vee stelen van je tegenspeler. Met een smakelijk elixir kan je nog een beurt uitvoeren maar door de ratelslang zal je enkele van je zuurverdiende koeien weer moeten afgeven. Tenslotte heb je nog het actiekaartje met het symbool van de Sheriff, als er één kaartje is dat je niet wilt nemen, is het dit wel! Van zodra je verplicht bent om dit kaartje te nemen eindigt het spel en wint je tegenspeler.

Slechts 12 van de 19 actiekaartjes doen mee tijdens het spel, het kan dus perfect gebeuren dat je een sessie speelt zonder het actiekaartje van de sheriff, want naast het nemen van de sheriff zijn er ook nog twee andere mogelijkheden om het spel te eindigen. Wanneer een speler er in slaagt om alle 9 koeien uit dezelfde kudde (=kleur) te verzamelen eindigt het spel meteen en is dit de winnaar, maar ook wanneer een speler na het nemen van vee geen geldige verplaatsing meer kan doen (omdat de bestemming al leeggeroofd is) eindigt het spel, dan volgt er een korte puntentelling: de waarde van je gevangen vee hangt af van hetgeen er nog op de boerderij aanwezig is. Als er bv. nog twee witte koeien in Long Horn zijn, dan zijn al jouw witte koeien 200$ waard. Als die kleur niet meer op het erf aanwezig is levert dit vee je helaas ook geen punten op. Daar tel je de verzamelde schatkisten (actiekaartjes) bij op, de speler die daarna het meeste geld verzameld heeft wint het spel.

Onze mening

Een tweepersoonsspel dat ons na de eerste leessessie al intrigeerde en na de eerste speelsessie meteen overtuigde. Heel eenvoudige spelregels en toch zoveel om over na te denken. Je hebt aan het begin zoveel mogelijkheden, probeer je alle koeien van eenzelfde kleur te verzamelen of ga je voor alle kleuren? Hoe meer koeien van het erf gestolen zijn, hoe minder ze dus ook zullen opleveren. Of probeer je je tegenstander in de val te lokken en bij de sheriff te laten eindigen? Het spel is ook elke keer anders: de gebieden kunnen in een andere volgorde liggen en die bepalen hoeveel koeien er op de locaties gelegd worden, er zitten altijd verschillende actiekaartjes in het spel en bovendien liggen die ook steeds op een andere plaats. Na enkele speelsessies zijn we het nog lang niet beu gespeeld, de kans is groot dat het nog vaker op tafel zal komen. De illustraties zijn erg mooi en ook het materiaal is van goede kwaliteit!

Conclusie: Een top spel voor twee spelers verpakt in een compact doosje!

Met dank aan Blue Orange!

Longhorn

Auteur: Bruno Cathala
Uitgever: Blue Orange Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Er is een open vacature als dokter, de kans waar je al een hele tijd op zit te wachten! Nu is het belangrijk om te bewijzen wat je in je mars hebt. Ben je een harde werker? Verzorg de binnenkomende patiënten zo goed mogelijk, dien de juiste medicatie toe en toon dat je geïnteresseerd bent om steeds bij te leren. Maar hou ook je medespelers in de gaten: misschien is één van je concurrenten op een illegale manier punten aan het sprokkelen, kan jij hem/haar betrappen en straffen?

Tijdens de eerste fase zullen alle spelers één voor één een actie kiezen en uitvoeren, de kleur van de actie maakt duidelijk of één of meerdere spelers deze actie kunnen kiezen. De belangrijkste actie is wellicht het verzorgen van patiënten, de eerste keer dat je deze actie kiest kan je een patiënt kiezen om onder jouw hoede te nemen. Tijdens de volgende acties kan je jouw patiënt verzorgen, maar wellicht moet je dan eerst wat medicijnen gaan halen bij de apotheker. Door nachtdiensten te draaien verdien je wat extra centjes. Als je als eerste speler voor zo’n nachtdienst kiest krijg je ‘maar’ 2 euro, maar je krijgt er dan wel de startspelerfiguur bij. De volgende spelers zullen met dezelfde actie 3 of 4 euro verdienen! Je kan ook gaan bijstuderen, maar dat kost natuurlijk geld. 3 euro betaald? Dan kan je één van de vier onderwerpen kiezen, een stage op intensieve zorgen zorgt ervoor dat je voortaan wat sneller werkt en jouw patiënt een extra pleister kan geven. Ook de stages in de apotheek of op de financiële dienst zijn erg nuttig. Als je denkt genoeg gestudeerd te hebben kan je ook een eindexamen afleggen, hoe meer stages je hebt afgelegd, hoe meer punten je zal verdienen: dit kan alleen maar in je voordeel spelen! Naast deze keuzemogelijkheden heb je ook de illegale manieren om te werken, met wat sabotage-technieken kan je medicijnen en/of geld van je concurrenten stelen en met wat omkoperij kan je op een illegale manier punten kopen. En dan maar hopen dat je tegenspelers je niet betrappen, want met de laatste overgebleven actie kunnen zij geld verdienen door dit te doen én worden alle spelers die op een illegale manier gewerkt hebben bestraft!

Nadat alle spelers een eerste actie gekozen en uitgevoerd hebben mogen ze ook hun tweede actiesteen op dezelfde manier benutten. In fase 3 worden alle patiënten gecontroleerd, diegenen die genoeg verzorgd zijn leveren punten op en mogen naar huis. De patiënt die al het langst in de wachtrij ligt heeft het helaas niet overleefd en levert de verzorgende dokter geen punten op. Alle andere patiënten schuiven door naar rechts en er komen nieuwe patiënten binnen. Daarna nemen alle spelers hun actiefiches terug en mag de speler met het startspelerfiguur beginnen aan de volgende ronde ronde. Van zodra minstens één speler de 10 punten heeft bereikt eindigt het spel aan het einde van de ronde. De speler met de meeste punten krijgt de felbegeerde job!

Onze mening

Het spel klinkt leuk bij het lezen van de spelregels. Het is een thema waarover we nog niet veel spellen kennen en springt daardoor toch wel in het oog. Ook lijkt het thematisch helemaal te kloppen waardoor dit eenvoudige spel zowaar nog gemakkelijker wordt om uit te leggen en te spelen. Eens we – vol verwachtingen – aan Hospital Rush begonnen verdween ons enthousiasme steeds meer. Het spel heeft te weinig inhoud om ons echt te kunnen boeien, het lijkt alsof het spel zichzelf speelt want je hebt erg weinig in de hand. Het is zo’n type van spel waarbij je er kan voor kiezen om je concurrenten (wellicht de speler die momenteel vooraan staat) serieus dwars te zitten, maar daar staat dan tegenover dat je zelf zo goed als niets kan opbouwen. Je kan die andere speler dan wel boycotten om er dan uiteindelijk voor te zorgen dat een derde speler wint, want zelf zal je het dan niet kunnen halen. Puur theoretisch zit het echter leuk in elkaar, als je vroeg aan de beurt komt kan je de beste acties uitkiezen, als je later aan de beurt komt kan je er van profiteren om de illegale acties uit te voeren met een kleine kans dat iemand je betrapt, of je kan de spelers die dat wél gedaan hebben nu naar hartelust bestraffen en zelf wat geld bijverdienen. Het gevoel na onze eerste speelsessie was bij iedereen hetzelfde: jammer. We gaven het spel achteraf uiteraard nog een kans, maar ook toen bleven we op onze honger zitten. Het was opvallend dat de winnaar telkens diegene was die niet ging bijstuderen, bovendien won die persoon steeds met heel wat voorsprong op de andere spelers. Het was dan zeker niet zo dat de andere speler haar hebben laten winnen, integendeel. Slecht zouden we het niet noemen, maar het is té middelmatig om er nog bovenuit te kunnen springen in deze tijd.

Conclusie: Een rush naar 10 punten die jammer genoeg niet zo leuk is als hij klinkt.

Met dank aan Pegasus Spiele!

Hospital Rush

Auteurs: T. K. Laursen, K. Storgaard & S. Thomsen
Uitgever: Pegasus Spiele
Aantal spelers: 3 – 5
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Het verhaal vindt plaats in het Vikingtijdperk, 900 n.C. De scheepstimmerlieden concurreren met elkaar en proberen elk het grootste en meest invloedrijke vloot op te bouwen. Daarvoor zullen ze eerst hout, wol en ijzer moeten verzamelen en mogen ze niet vergeten enkele ambachtsmannen aan boord te halen. Goud is uiteraard ook zeer belangrijk en mag niet zomaar door ramen en deuren naar buiten vliegen. Je raadt het al, niet alle stedelingen zijn even behulpzaam. Soms kom je wel eens karakters tegen met slechte bedoelingen, je kan maar beter hopen dat ze aan jouw kant staan!

Elke ronde begint met een ochtendfase, de fase waarin elke speler drie kaarten ontvangt. Dat gebeurd via drafting, waarbij de eerste speler één kaart meer neemt dan het aantal spelers, er één uitkiest en de overigen vervolgens doorgeeft aan de speler naast hem. Ook de tweede en derde kaart worden op exact dezelfde manier verdeeld. Daarna volgt de middagfase, waarbij alle spelers hun drie kaarten zullen uitspelen. Je kan een kaart op elk moment verwijderen om één van de drie grondstoftypes aan de achterkant te vergaren, je betaalt daarvoor één goud of één werker. Afhankelijk van de voorzijde van je kaart kan je de kaart ook op een andere manier uitspelen. Zo heb je bepaalde werktuigen die je kan aankopen met goud, die zullen er voor zorgen dat jij voor je volgende schip minder grondstoffen moet betalen. Let wel op: je kan maar één werktuig tegelijkertijd bezitten, nadat het gebruikt is wordt het terug verwijderd. Andere kaarten bevatten ambachtslieden of stedelingen. Je kan maximum vier ambachtslieden in dienst nemen, zij helpen je bij het bouwen van schepen, stedelingen speel je meteen uit en laten je een bepaalde actie toe. Dat kan zijn om bepaalde grondstoffen te krijgen, maar ook om schepen of ambachtslieden van je tegenstanders te verwijderen of te stelen! De belangrijkste kaarten zijn ongetwijfeld de schepen, je kan maximum twee schepen in je bouwplaatsen stallen, dat doe je door de kaart op je persoonlijk spelersbord te leggen. Als je op een gegeven moment genoeg benodigdheden hebt om je schip af te maken (grondstoffen, goud en ambachtslieden) betaal je al het nodige en leg je je schip bij je afgewerkte schepen. Tenslotte heb je ook nog gebouwen, de enige soort kaarten waarvan je er tot 7 kunt bouwen, op voorwaarde dat het allemaal verschillende gebouwen zijn. Je betaald de kostprijs en je krijgt er punten voor aan het einde van het spel. Hoeveel punten je krijgt hangt vaak af van wat je gepresteerd hebt, bijvoorbeeld afhankelijk van je goudkapitaal of van de schepen die je gebouwd hebt.

Nadat iedereen al zijn kaarten heeft uitgespeeld volgt de avondfase waarin de spelers goud en werkers ontvangen voor de volgende ronde. Bovendien moet er gecontroleerd worden of ze alle grondstoffen kunnen stockeren, want elke speler heeft aan het begin een maximum capaciteit van 8 elementen. Deze capaciteit kan later veranderen afhankelijk van je gebouwde schepen. De startspeler figuur schuift door en de volgende ochtendfase kan beginnen. Op deze manier spelen we verder tot wanneer één speler er in geslaagd is om 4 schepen te bouwen. Aan het eind van die ronde volgt de puntentelling. Spelers krijgen de punten die aangegeven staan op de schepen en de gebouwen, daarnaast krijgen diegenen met het sterkste leger (rode getallen op de schepen) nog 3 bonuspunten.

Onze mening

Shipwrights of the North Sea trok al onze aandacht toen het een jaar geleden op Kickstarter verscheen. Na het lezen van de spelregels waren we erg benieuwd, de eerste speelsessie begon dan ook veelbelovend. Het enige nadeel dat we aan het begin merkten was de down time. Als laatste speler in de ronde zit je best een tijd te wachten tot alle spelers voor jou een kaart hebben gekozen, wanneer je je kaarten dan hebt ontvangen/gekozen kan je weer een hele tijd wachten tot wanneer iedereen zijn drie acties heeft uitgevoerd. Aangezien de stedelingen zo’n invloed hebben op de andere spelers is de beurtvolgorde belangrijk en het wachten noodzakelijk. Dat probleem was met 2 spelers uiteraard veel minder dan met 4 spelers, en met vijf spelers willen we er liever niet aan beginnen. Met twee spelers komen sommige kaarten dan weer niet volledig tot zijn recht, bijvoorbeeld de kaart om startspeler te worden of diegene waarbij je twee goudmunten krijgt voor elke speler die deze ronde voor jou aan beurt kwam. Het aantal spelers heeft dus zeker invloed op het verloop van het spel. Anderzijds heb je de stedelingen die het werk van je tegenspelers saboteren, ook deze kunnen het spel behoorlijk vertragen. Als je net alle grondstoffen hebt verzameld en een tegenspeler komt je schip voor je neus weghalen dan is het wachten tot je weer een schip op handen krijgt waar je je grondstoffen ook voor kan gebruiken. Ook omgekeerd kan gebeuren, dat je ambachtslieden en grondstoffen worden weggekaapt en je opnieuw moet gaan verzamelen. Het wachten op de juiste kaarten kan dan wel vrij lang duren en in tussentijd speel je nog andere stedelingen die het werk van je tegenspelers saboteren waardoor het spel ontzettend lang wordt, langer dan de 60min. die je op de doos leest. Het spel begon erg leuk maar werd al snel langdradig, tot je op een punt komt waar je enkel nog zit te wachten op kaarten waar je iets mee kan aanvangen, jammer. In onze sessie met twee spelers viel alles beter mee dan met 4 spelers, enerzijds door de kortere down time en anderzijds doordat er minder gesaboteerd werd. Wat de verschillende sessies wel gemeen hadden was dat de scores aan het einde vrij dicht tegen elkaar liggen, diegene die tijdens het spel aan kop leek te staan won aan het einde net niet. Het materiaal is overigens wel erg mooi geïllustreerd en is zelfs voorzien van een boekje met meer uitleg over de illustraties en de schepen!

Conclusie: Shipwrights of the North Sea is een leuk spel maar wordt snel te langdradig.

Met dank aan Garphill Games

Shipwrights of the North Sea

Auteur: Shem Philips
Uitgever: Garphill Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 75 min.
Vanaf 10 jaar