Imperial Miners is een kaartspel in het universum van Imperial Settlers. Spelers gaan aan de slag als mijnwerkers en bouwen elk een eigen tunnelsysteem onder de grond. Door kaarten op een slimme manier te combineren creëert elke speler een goedwerkende mijn.

Een spelletje Imperial Miners loopt over 10 ronden. Elke rond begint met een gebeurteniskaart, een effect voor alle spelers. Die kaarten zijn best uiteenlopend: sommige hebben een onmiddellijk effect, andere hebben een voordeel tijdens de komende ronde (vb. korting bij de bouw van nieuwe tunnelkaarten) en nog andere hebben invloed op het einde van de ronde. Daarna kunnen de spelers gelijktijdig aan de slag om hun mijn verder te bouwen. Concreet kan je in elke ronde één tunnel graven door een kaart onder je speelbord te leggen. Het level van je kaart moet daarvoor overeenstemmen met het niveau (-1, -2, -3 of -4) van je tunnel en indien nodig moet je een bijhorende kost betalen. Vervolgens kan je de actie uitvoeren van de kaart die je zonet hebt gebouwd. Wat Imperial Miners pas écht bijzonder maakt is niet enkel het uitvoeren van de gespeelde kaart, maar wel het feit dat je na elke ronde terug naar het oppervlakte ‘klimt’ en je daarbij alle acties kan uitvoeren van de kaarten die je onderweg passeert. Op die manier bouw je interessante kettingreacties en strategieën op!

Doorheen die acties zal je goudmunten kunnen verzamelen, die je vervolgens weer kan gebruiken om betere tunnels of zelfs diamanten te kunnen kopen. Sommige actiekaarten leveren voortgang op op één van de verschillende voortgangsborden, die kunnen op hun beurt ook weer mooie combinaties opleveren. Uiteindelijk wil je vooral veel diamanten opgraven, want de speler met de meeste diamanten en schatkisten wint het spel. Schatkisten creëer je door je tunnels mooi te laten aansluiten, diamanten vind je gewoonlijk dieper onder de grond op de iets duurdere tunnelkaarten. Er is een ontzettend groot aanbod aan speelkaarten (en bovendien ook 6 verschillende voortgangsborden; waarvan je er in een spel slechts 3 nodig hebt) wat zorgt voor een immense herspeelbaarheid. Een nadeel is echter dat het spel niet taalonafhankelijk is en alle acties in het Engels op de kaarten beschreven staan. Voor Kobe was dit dan ook het eerste spel met Engelstalige kaarten, maar met wat basiskennis kon hij best zijn plan trekken om dit spel zelfstandig mee te spelen.

De grote herspeelbaarheid is een grote troef van Imperial Miners, maar ook het feit dat je heel wat kan opbouwen op een best korte tijdsduur is heel bijzonder. Aangezien alle spelers gelijktijdig aan het werk gaan is er weinig tot geen downtime, maar helaas ook weinig spelersinteractie; iedereen is vooral met zijn eigen mijn bezig. Het zoeken van goedwerkende combinaties werkt verslavend, je gaat elk spel aan de slag met een nieuwe strategie en zo ontdekt je steeds opnieuw nieuwe mechanismen! Daarom is Imperial Miners een spel dat wij graag nog regelmatig op tafel leggen!

Imperial Miners

Portal Games, 20-60 min., 1-5 spelers, vanaf 10 jaar

Archeos Society is een set collection game rond een archeologisch thema. Gedurende 2 of 3 seizoenen gaan we expeditieteams samenstellen om zoveel mogelijk te ontdekken op de zes verschillende componenten.

Qua spelregels is dit een set collection in al zijn puurheid: ofwel néém je een nieuwe kaart, ofwel speel je een set uit. Een set kan bestaan uit een aantal kaarten van dezelfde kleur of van hetzelfde personage. Let wel op: alle kaarten die niet bij je set horen moet je vervolgens afleggen in het aanbod. Misschien help je zo wel je tegenstanders vooruit? Elk set wordt geleid door één leider, die zal dan ook bepalen welke acties en/of voordelen jij verkrijgt door het spelen van deze set. In Archeos Society draait alles rond die verschillende personages, het spel voorziet maar liefst 12 verschillende personages, terwijl er slechts 6 aan één spel kunnen deelnemen. Je voelt al meteen de grote diversiteit en herspeelbaarheid van dit spel! De kleur van je leiderkaart bepaalt op welke archeologische site je kan vorderen, al moet je team dan wel voldoen aan de laatste nieuwe voorwaarden op deze site. Het personage zelf geeft ook nog een extra voordeel. Zo kan je extra punten sprokkelen met de botanist, of toch handkaarten achterhouden met de arts. De fotograaf zorgt voor meer punten aan het einde van het seizoen, ook de professor en de curator hebben een unieke manier om meer punten te scoren. De cartograaf is dan weer een zeer geliefde rol omdat die je toelaat twee expedities tegelijk uit te spelen. Gelukkig hebben alle personages een duidelijke symboliek waardoor je eenvoudig kan onthouden wat de effecten van je kaarten zijn. Alsof dat nog niet genoeg variatie biedt, hebben ook de archeologische sites een standaard en een gevorderde zijde om nog meer effecten toe te voegen! Het seizoen eindigt (onvoorspelbaar) van zodra de derde apen-kaart getrokken wordt, wat toch een kleine geluksfactor met zich meebrengt. Daarna worden er punten uitgedeeld voor je positie op de archeologische sites én de grootte van je expeditieteams. Hoe groter je team en hoe verder je geraakt op de site, hoe meer punten je verdient! Naast deze standaard punten mag je uiteraard niet vergeten te controleren of er bepaalde personages zijn die ook voor een puntenbonus zorgen. Na 3 seizoenen (of 2 wanneer je met 3 spelers of minder speelt) eindigt het spel en wint de speler met de meeste punten.

Archeos City brengt voor ons heel wat tegenstrijdigheden mee. Zo doet de lay-out en leeftijdsaanduiding (12+) vermoeden dat het om een complexer spel gaat, terwijl dit toch een heel eenvoudig, vlot en duidelijk familiespel is. Kobe was deze keer geen fan, hij gaf aan dat hij meer diepgang miste. Matteo was dan net wél fan en vormde steeds expeditieteams waarmee hij de overwinnaar op de hielen zat! Stiekem ben ik niet zo blij met de kleine drukfoutjes (kleuren die niet altijd exact overeenstemmen) en het niet-zo-stevige scorebord, maar de doos waar je alle kaarten handig kan sorteren voor een vlotte opbouw maakt dan weer veel goed. Archeos Society is het perfecte spel voor spelers die houden van een vlot familiespel. Je hebt het in 1 2 3 aangeleerd aan nieuwe spelers en de kleine tactische keuzes (gebaseerd op de gekozen personages) volstaan om het spelplezier erin te houden. Bovendien haal je met Archeos Society een spel met een grote herspeelbaarheid in huis! Een ander voordeel is dat je Archeos Society ook tot 6 spelers kan spelen. De spelersinteractie is dan wel vrij beperkt, maar ook met 6 spelers blijft dit een vlot spel. Wij hebben na enkele speelsessies nog lang niet alle rollen en sites ontdekt, dus gaan we binnenkort graag verder op ontdekking! Jullie ook?

Archeos Society

Space Cowboys, Asmodee, 60 min., 2-6 spelers, vanaf 12 jaar

Horrible Guild bracht dit jaar, naast het verslavende Quicksand, ook Sunrise Lane op de markt. En ik heb alvast goed nieuws voor alle taalgenoten: White Goblin Games heeft al een Nederlandstalige versie aangekondigd voor 2024! Sunrise Lane is een herwerkte versie van Rondo, een spel van Reiner Knizia dat we in 2012 al op onze website hebben gerecenseerd en na 10 jaar nog steeds in onze kast staat. Dat wil alvast zeggen dat we fan zijn van het spelprincipe!

De abstracte tegels en getallen hebben plaatsgemaakt voor een heuse stadsomgeving. Elke speler krijgt een verzameling aan huisjes die hij snel maar vooral waardevol in de stad wil bouwen. Maar niet elke locatie in de stad is even strategisch, je wilt vooral pieken op de juiste moment en op de juiste plaats. Dat pieken mag je vooral letterlijk nemen, want als jij 3 huisjes op een plaats met 5 punten zet, verzamel je à la minute 15 punten bij elkaar! In je beurt kan je ofwel twee kaarten verzamelen, ofwel huisjes plaatsen. Die huizen moeten steeds grenzen aan het middenplein of aan een eerder gebouwd huis (in eender welke kleur), al kan je wel een park bouwen als overbrugging. Dit spelprincipe is quasi identiek aan Rondo, maar de extra manieren van punten sprokkelen stuwen Sunrise Lane toch naar een hoger niveau. Zo zijn er in de stad nu ook restricties die aan het einde van het spel extra punten kunnen opleveren. In sommige delen van de stad worden de spelers met de hoogste gebouwen beloond terwijl in andere wijken de meeste huisjes een extra prijs kunnen verdienen. Wie tenslotte de meeste huizen in één rij heeft staan verdient ook nog een bonus.

Sunrise Lane is een geweldig familiespel. Het spel is in enkele minuten uitgelegd en speelt vervolgens heel vlot. De huisjes hebben veel bijzondere details en zijn daarom ook heel fotogeniek, bij het stapelen moet je wel steeds alert zijn om ze in de juiste richting op elkaar te plaatsen, want anders blijft een grotere stapel niet mooi staan. Het feit dat je met zo’n simpele spelregels toch een heel leuk en tactisch spelletje kan spelen doet ons alvast vermoeden dat Sunrise Lane een groot succes kan worden bij het bredere publiek. De doos geeft 45 minuten aan, maar met vlotte spelers gaat dat naar ons gevoel toch heel wat sneller. Zowel Kobe als Matteo zijn fan van Sunrise Lane, dit zal ongetwijfeld nog vaak gespeeld worden!

Sunrise Lane

Horrible Guild, 45 min., 2-4 spelers, vanaf 8 jaar

Hickory Dickory is een spel dat ons héél erg was opgevallen in Essen. Dat had alles te maken met het materiaal: prachtige illustraties, een uniek spelbord in de vorm van een koekoeksklok, bewegende wijzers, een resem kleine houten muisjes in allerlei vormen en dan nog felgekleurde keramische tegels. De klok doet meteen denken aan Tzolk’in en de tegels aan Azul, maar de naam “Hickory Dickory” konden we maar niet thuisbrengen. Na wat opzoekwerk blijkt dat een gekend Engelstalig kinderliedje! Opzoeken op eigen risico: onze jongens lopen het nu al 3 weken non-stop te zingen, maar het vat de werking van het spel alvast 100% samen!

In dat liedje, en ook in het spel, klimmen de muizen op de koekoeksklok. Bij elk getal op de klok kunnen ze een specifieke actie uitvoeren. Daarbij hebben de muizen op de grote wijzer steeds voorrang om af te springen en de actie uit te voeren, pas daarna kunnen de aanwezige muisjes beslissen of ze die actie ook willen uitvoeren of toch liever willen opstappen. Op die wijzer is echter maar plaats voor 5 muizen, dus mogelijks verplicht een andere muis/speler je alsnog om die actie toch uit te voeren! Gaandeweg zijn er heel wat mogelijkheden om punten te scoren, zo kan je op verschillende manieren keramische tegels verzamelen om ze later tegen punten te verkopen. Liefst die tegels die ook gevraagd worden op de Quest-kaarten en je kan gebruiken op je jagersbord, om zo combinaties te maken die je heel veel punten opleveren! Terwijl je al die acties uitvoert tikt de tijd genadeloos verder, maar om klokslag middernacht eindigt het spel onherroepelijk. Je zal de tijd dus nuttig moeten gebruiken en je familie feilloos moeten laten samenwerken: elke muis heeft niet alleen zijn eigen draagzak, maar ook zijn eigen kwaliteiten. Zo heeft de spotter een grotere kans om de juiste tegels te bemachtigen, kan de schurk een andere muis soms nét te snel af zijn en heeft de aaseter een extra grote zak om alles mee te smokkelen. Door je muizen op eenzelfde nummer samen te brengen kunnen ze hun materialen aan elkaar doorgeven en zo het onderste uit de kan halen!

Een review als dit is te kort om de volledige speluitleg te omvatten, maar dat voelt dan ook meteen aan zoals het spel: hoewel je ruim anderhalf uur aan het spelen bent lijkt het steeds net te vroeg te stoppen! Je had nog zoveel plannen en er waren nog zoveel opties die je had kunnen doen. Je eindigt het spel alvast met een plan voor een volgende keer, dat is voor ons meteen een kenmerk van een goed spel. Hickory Dickory heeft dus niet alleen prachtig spelmateriaal, maar zit ook kei goed in elkaar! Het is een expertspel met een mix van vele spelmechanismes en daardoor best uniek in de spellenwereld. Zelfs na meerdere (lange) spelletjes gaat Hickory Dickory niet vervelen. Een blocker op de wijzer zorgt ervoor dat het spel zowel met 2, 3 als 4 spelers goed werkt; hoewel het met vier spelers betrekkelijk langer duurt dan met twee. De spelregels zijn (voorlopig?) nog niet in het Nederlands verkrijgbaar, maar aangezien het spelmateriaal taalonafhankelijk is hoeft dat niet meteen een probleem te zijn. Bovendien hebben de uitgevers gezorgd voor tal van uitleg-filmpjes, dus wie niet graag leest kan gewoon de QR-code scannen! Hickory Dickory is een spel dat bij ons een speciaal plaatsje krijgt in de kast en ongetwijfeld nog vaak gespeeld zal worden, wat een topper!

Hickory Dickory

PlaidHatGames, 60-120 min., 1-4 spelers, vanaf 10 jaar

Het was de meest zichtbare (pre-) release op Spiel 2023. Hét spel waar honderden spelliefhebbers al maandenlang naar zaten af te tellen: een legacy-versie van het overbekende Ticket to Ride! Hier vertellen we alles wat je wil weten voor je aan het avontuur begint, maar gaan we geen spoilers prijsgeven.

Wat is dat juist: een legacy game? Dat is een spelmechanisme waarin het spel permanent verandert doorheen de opeenvolgende spellen. In het geval van Ticket to Ride wordt de geschiedenis van de Amerikaanse spoorwegexpansie verteld. Elke speler wordt de eigenaar van een nieuwe spoorwegmaatschappij, 12 spellen lang zal hij dit bedrijf leiden. Doorheen die spellen zullen er zaken gebeuren die het spel permanent veranderen. Nieuwe spelregels, nieuwe speelstukken, nieuwe regio’s, nieuwe opdrachten, maar ook onderdelen die verbannen of gewijzigd worden en nog zoveel meer. Een legacy-game speel je met één spelersgroep, je kan het dus niet elke keer met iemand anders op tafel leggen. Hoewel er in dit spel wel een regel voorzien is voor wie een spel gemist heeft, wil je dit avontuur gewoon graag samen beleven. Kenmerkend aan zo’n legacy-spel is ook dat je dit regelmatig wil spelen. Na verloop van tijd zijn er zoveel extra regeltjes dat je best geen 6 weken wacht tot je volgende speelsessie; want dan ben je alles weer vergeten. Na elk spel heb je één winnaar, maar aan het einde van de campagne zal een eindresultaat berekend worden waarbij één grote overwinnaar zal zijn. Alle voortgang wordt tussendoor netjes bewaard in je persoonlijke bedrijfsbox.

Hoe speelt het spel? Deze Ticket to Ride Legacy houdt inhoudelijk erg trouw aan het originele Ticket to Ride. Aan het begin van de campagne wordt het spel gespeeld op een deel van het speelbord, met alleen een Amerikaans landschap zichtbaar. In je beurt zal je dus ofwel treinkaarten verzamelen, ofwel die treinkaarten gebruiken om routes te claimen, ofwel nieuwe bestemmingskaarten trekken. Verschillend met het basisspel is echter wel dat je geen punten scoort bij het claimen van de routes, doorheen het spel zullen hier andere voor- of nadelen aan verbonden worden. Aan het begin krijg je vb. een extra treinkaart of 2$ voor specifieke routes. Dat is meteen ook waar alles om draait in dit spel: geld verdienen! Zo krijg je aan het einde van het spel nu ook dollars i.p.v. punten voor elke behaalde bestemmingskaart. Uiteraard komen hier doorheen de campagne heel wat spelregels bij, maar daar ga ik nog niets over verklappen. Als je géén TTR-fan bent, hoef je dus niet te hopen dat je het met deze legacy versie opeens wél leuk gaat vinden. Maar als jij net als ons wél houdt van Ticket to Ride en héél graag een avontuur wil beleven met je vaste spelersgroep: loop dan maar gauw naar de winkel!

Waar moet ik nog meer op letten? De prijs is allesbehalve goedkoop, maar de doos is dan ook één van de grootste speldozen die we ooit gezien hebben. Na enkele avonturen kan ik alvast zeggen dat het het geld voor ons waard is: niet alleen is het een onwijs leuk avontuur om samen te beleven, maar ook het materiaal is van een uitzonderlijke kwaliteit. In de doos vind je een heleboel geheime onderdelen die je aan het begin nog niet mag openen en/of bekijken, maar geloof mij: er komen al heel snel leuke verrassingen uit de bus! Sommige legacy-games komen traag op gang, maar deze TTR evolueert vanaf het begin best snel. Wat wel onmisbaar is, is een grote speltafel. De 5 eerste puzzelstukken van het spelbord verklappen al dat het wel eens een héél groot speelbord zou kunnen worden tegen het einde van de campagne. Bovendien ligt er nog heel wat ander spelmateriaal op tafel.

Wie kan er allemaal meespelen? Dit verhaal is ontzettend leuk om samen als gezin, familie of vriendengroep te beleven. Als je jonge kinderen wil laten meespelen is het wel belangrijk dat ze het originele Ticket to Ride kunnen/kennen. Dan bedoelen we niet Mijn eerste reis, maar een grotere versie waarbij ze de bestemmingen zelf kunnen lezen en vinden op het spelbord. Naast deze basisregels moet je voor dit Legacy-spel ook in staat zijn om langere spellen (tot 90 min.) vol te houden én goed kunnen lezen, doorheen het spel kan je namelijk postkaarten ontvangen die je deels aan je medespelers moet voorlezen en deels geheim moet houden. De 10+ wijst er natuurlijk op dat dit niet voor heel jonge kinderen is bedoeld. Kobe en Matteo zijn allebei spel-ervaren genoeg om het hele avontuur mee te beleven, onze nieuwe huisafspraak luidt dan ook: Zondag = Ticket-to-Ride-dag!

En wat daarna? Het is één van de meest gestelde vragen bij een Legacy-game: wat doe je ermee na die 12 speelsessies? Na de volledige campagne zal je speelmateriaal uiteraard niet meer hetzelfde zijn als bij de start van je campagne. Doorverkopen aan spelers die het avontuur niet eerder speelden is dus uiteraard geen optie. De makers hebben echter wél verzekerd dat je het spel ook na de campagne opnieuw en opnieuw zal kunnen blijven spelen. Maar heel eerlijk? Dit spel koop je vooral om dit unieke avontuur te beleven, niet voor de sessies die je er achteraf nog wel of niet mee kan spelen.

Ticket to Ride Legacy: Legendes uit het Westen

Days of Wonder, Asmodee, 20-90 min., 2-5 spelers, vanaf 10 jaar

We duiken de natuur in met het prachtige spel Mycelia, in Nederland alvast bekroond met de titel ‘Speelgoed van het Jaar 2023’! In Mycelia begint elke speler met een bos vol dauwdruppels en daarbij één simpele opdracht: zorg ervoor dat alle dauw verdwijnt van je speelbord! Dat gaan we doen d.m.v. het spelprincipe deckbuilding.

Je begint het spel met een deck van 6 kaarten. Elke keer als je aan de beurt bent kan je drie handkaarten uitspelen door de afgebeelde acties uit te voeren. Gespeelde kaarten gaan naar de aflegstapel tot het moment dat je alle kaarten uit je deck hebt gebruikt; dan worden ze opnieuw geschud tot een nieuwe trekstapel. Door de acties uit te voeren kan je enerzijds dauwdruppels over je bord verplaatsen en anderzijds bladeren verdienen. Het verplaatsen (of verwijderen) van dauwdruppels is cruciaal om het spel te winnen; je laat de dauwdruppels daarbij bewegen tot aan het tempelveld, waarna je ze van je speelbord mag verwijderen. Alle verdampte druppels worden verzameld in een grote tempel, die er ook voor zorgt dat er af en toe weer nieuwe druppels in ons bos terechtkomen! Toch moet je niet alleen op je druppels focussen, maar kan je ook een heleboel bladeren verzamelen. Die kan je dan weer gebruiken om nieuwe/betere kaarten aan te schaffen. Op die manier krijg je steeds een krachtiger deck en probeer je de juiste combinaties te zoeken om als eerste je speelbord vrij te krijgen!

Mycelia trok in eerste instantie onze aandacht omwille van het prachtige spelmateriaal met o.a. een geknutselde tempel die als mini-dobbeltoren functioneert. Mycelia was het eerste deckbuilding-spel voor Kobe en Matteo, en wat zijn wij dankbaar dat ze dat met dit spel hebben kunnen ontdekken! Mycelia is voor ons dan ook hét perfecte spel om kennis te maken met deckbuilding. De acties worden heel duidelijk geïllustreerd waardoor je in één oogopslag begrijpt wat je met zo’n nieuwe kaart kan doen. Dat zorgt ook meteen voor een vlot spelverloop. Het aanbod aan nieuwe kaarten is eerder beperkt en willekeurig; iets wat voor ons ideaal was maar waardoor doorwinterde spelers mogelijks wat op hun honger blijven zitten. Kobe en Matteo vonden het geweldig om hun eigen deck steeds te kunnen upgraden en zo op zoek te gaan naar een perfecte combinatie van kaarten. Door al je acties goed op elkaar af te stemmen zal je die dauwdruppels steeds efficiënter kunnen aanpakken en transformeert Mycelia zowaar tot een leuke race. Hoewel elke speler focust op zijn eigen spelersbord zijn er een heleboel kaarten die toch voor wat interactie zorgen en je medespelers (deels) laten meegenieten van jouw voordelen. De kaarten bevatten overigens ook (Engelstalige) tekst op de kaarten, maar dat zijn louter anekdotes die spelinhoudelijk geen meerwaarde vormen. Mycelia is dus ook perfect speelbaar met kinderen die nog geen Engelse tekst kunnen lezen. Kobe heeft inmiddels ook de solovariant van Mycelia uitgeprobeerd, en ook deze zit heel leuk in elkaar!

Mycelia is voor ons hét perfecte spel om kennis te maken met deckbuilding en bovendien hét ideale familiespel. Wij zijn absoluut fan en zullen Mycelia ongetwijfeld nog héél vaak opnieuw spelen. Ongetwijfeld één van onze beste aanwinsten van dit najaar!

Mycelia

Ravensburger, 45min., 1-4 spelers, vanaf 9 jaar

In Creature Comforts kruipen we in de huid van een bosdierenfamilie. Met vier bosdiertjes gaan we ons 8 maanden lang voorbereiden op de winter, en dat in het prachtige decor van de Esdoornvallei! De prachtige illustraties brengen ons al meteen in de stemming voor deze vernieuwende workerplacement!

Voor wie niet bekend is met het spelconcept ‘workerplacement’: je hebt vier werkers die je elke ronde opnieuw op een andere locatie kan inzetten om bepaalde acties voor jou te laten uitvoeren. Zo kan je in de vallei, rivier of op de markt grondstoffen verzamelen die je op andere locaties kan gebruiken om goederen te maken. Wil jij graag een bordspel aanschaffen? Of ga je toch eerder voor een schommelstoel en een potje thee? Door je goederen slim te combineren verdien je niet alleen de basispunten, maar maak je telkens kans op bonuspunten. Want geef toe, een kommetje soep is toch NOG beter met wat vers brood erbij? Elke maand is er bovendien een andere reiziger te gast in de Herberg, goed voor elke maand vernieuwende en exclusieve actiemogelijkheden! Tenslotte kan je nog investeren in werkplaatsen, en ook hier probeer je de beste combinaties te vormen. Door eigenaar van een bos te worden profiteer je mee als medespelers hout komen sprokkelen, maar met een bureau kan je dan weer punten verdienen voor verlichtingskaarten van je medespelers. Interactie is in Creature Comforts vrij beperkt, maar dit soort kleine dingen geeft wel een leuke draai aan het spel.

Wat Creature Comforts echter écht uniek maakt is niet het geweldig leuke thematische verhaal, maar de manier waarop je werkers aan het werk gaan. Een dobbelsteenwaarde zal namelijk bepalen of (en hoe) je bepaalde acties überhaupt kán uitvoeren! Op het moment dat je je vier werkers inplant ken je slechts de 2 waardes van je familiedobbelstenen, de algemene dobbelstenen – die je ook nodig hebt – zal je pas daarna ontdekken. Op die manier wordt het uitzenden van je werkers een (berekende?) gok. Noem het de X-Factor, die Creature Comforts meteen naar een hoger niveau tilt!

Creature Comforts is een spel dat echt tot de verbeelding spreekt. Wij houden heel erg van spellen die thematisch goed uitgewerkt zijn. Het helpt niet alleen om de spelregels ervan goed te begrijpen, maar het is gewoon dubbel zo leuk dat je écht iets aan het opbouwen bent. De prachtige illustraties en het mooie spelmateriaal maken het natuurlijk helemaal af. De tekst op de kaarten maakt een eerste spel wat onoverzichtelijk, je wilt steeds altijd alle beschikbare kaarten gelezen hebben waardoor je best wat tijd verliest. Dat, in combinatie met het feit dat iedereen best veel tijd nam om de beschikbare dobbelstenen aan een werker te koppelen, maakt dat ons eerste potje behoorlijk langer duurde dan aangegeven op de doos. De keren daarna kenden we de kaarten wat beter en speelde het best vlot. De grote hoeveelheid aan wisselende kaarten zorgt ervoor dat Creature Comforts elke keer weer anders aanvoelt. Creature Comforts is geen spel dat je op tafel legt voor jonge kinderen en is uitermate geschikt voor een avondje onder volwassenen, met zowel gelegenheids- als veelspelers. Uiteraard kunnen ook jonge, ervaren spelers zoals Kobe hier ten volle van genieten. Kobe was op slag verliefd op dit leuke familiespel, de manier waarop je ‘hoopt’ op een goed dobbelresultaat en tegelijkertijd de beste combinaties probeert samen te stellen maakt het helemaal af! Alles samen maakt Creature Comforts een variërend, aangenaam en toegankelijk familiespel. Eéntje die wij maar al te graag op tafel leggen met ervaren spelers!

Creature Comforts, Happy Meeple Games, 1-5 spelers, 45 min., vanaf 8 jaar

Alice Garden was zo’n spel waar we instant verliefd werden op het mooie materiaal. We ontdekten het op Zuiderspel 2022 en zagen voor elke speler een spelersbord in de vorm van een tuin, 5 prachtige fluwelen zakjes met daarin een berg aan tetris-achtige blokfiguren. Dat smaakt naar meer, is het écht zo leuk als het eruit ziet?

Het doel was alvast te voorspellen: leg een tuin aan die voldoet aan de eisen van de Koningin, en scoor op die manier zoveel mogelijk punten! Elke ronde kiest één speler een vorm om blokjes open te leggen op tafel, vervolgens mag elke speler (te beginnen met diegene die de vorm koos) één blok nemen om aan te leggen in zijn tuin. Simpel, toch? Op die vormen vind je alles wat je in een koninklijke tuin kan vinden: rozen, bomen, paddenstoelen en om het helemaal af te maken: schaakstukken! Elke soort kan je punten opleveren, maar daar hebben ze uiteraard allemaal hun eigen voorwaarden voor. Bomen zet je namelijk het liefst in rijtjes terwijl een roos volledig tot zijn recht komt in een vol gebied. Schaakstukken zet je dan weer op het schaakveld en paddenstoelen verdeel je best wat over de hele tuin. Af en toe in tuinmannen investeren kan ook geen kwaad, want teamwork makes the dream work! Een team van tuinmannen levert je namelijk extra bonustegels op, ideaal om de laatste details af te werken aan het einde! Op het einde helpt een scoreblok om alle verschillende soorten tegels te waarderen en zo de winnaar te bepalen.

Voor wie het nog niet door had: Alice’s Garden is dus écht zo leuk als het eruit ziet. Of tenminste voor wie van puzzelspelletjes houdt. Het puzzelen van die blokjes is iets wat wij over het algemeen al heel graag doen, maar in Alice’s garden heb je dat éxtra laagje. Je blokken moeten niet alleen fysiek op je spelersbord (met zo weinig mogelijk onbenutte velden) passen, maar nu ook inhoudelijk samen horen als je veel punten wilt scoren. Alice’s Garden is een spel dat heel snel uitgelegd is en zo zeer toegankelijk is, tegelijkertijd zorgt het toch voor voldoende diepgang om ook ervaren spelers te bekoren. Het artwork en het materiaal maakt het tenslotte helemaal af. Wij hebben Alice’s garden inmiddels een jaar in huis, en we worden het maar niet beu. Het is geliefd bij ons alle vier, maar ook bij heel wat vrienden en familieleden die het hier al kwamen meespelen! Het enige minpunt is misschien het te dunne scoreblokje, al is dat stiekem ook wel te danken aan z’n eigen succes!

Alice’s garden, Happy Meeple Games, 1-4 spelers, 30 min., vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Dit is een uitbreiding op Alchemists, één van de toppers uit 2014. Deze uitbreiding bevat vier mini-uitbreidingen, je kan ze elk afzonderlijk toevoegen of gewoon naar hartenlust combineren.

De eerste uitbreiding begint erg eenvoudig: je ontvangt vier kaartjes met allerlei grondstoffen (ingrediënten, munten, boeken, artifarcten en zelfs punten) en kiest er twee van om te bepalen met welke grondstoffen je het spel begint. De boeken/bibliotheek zijn alvast nieuw in deze uitbreiding: elke keer je (op éénder welke manier) een boek kan bemachtigen mag je deze meteen lezen, via je app kom je zo iets extra te weten over één van de ingrediënten. Een andere uitbreiding voegt een nieuw uurrooster toe voor elke dag, of beter: de beloningen/kosten die samenhangen met vroeg of laat opstaan zullen elke ronde verschillend zijn!

De Koninklijke Encyclopedie is een extra plaats waarin je theorieën kan gaan publiceren. Je schrijft deze keer geen theorie over één bepaald ingrediënt, maar over één bepaald element. Je kan bijvoorbeeld een theorie publiceren over het rode element, waarin je specificeert bij welke ingrediënten dat positief is en bij welke negatief.

Tenslotte komt er met het Golem project een hele nieuwe uitdaging bij. Wanneer je de Golem onderzoekt geef je hem een ingrediënt te eten en noteer je nauwkeurig hoe hij daarop reageert. Hij kan reageren met stomende oren of een gloeiende borstkas. Hij reageert niet op één bepaald ingrediënt, maar wel op één van de drie elementen (in een bepaalde grootte). Door middel van deductie en een portie gezond verstand probeer je te weten te komen waar hij op reageert en daaruit te besluiten waarmee je hem gelukkig kan maken. Als je er in slaagt om hem te animeren verdien je extra punten tijdens de conferenties en aan het einde van het spel. Als je denkt hem te begrijpen kan je aan het einde van je beurt een gok uitbrengen, op het einde van het spel kan je met een correcte voorspelling extra punten verdienen.

Onze mening

De spelregels van deze uitbreiding zijn alweer heel duidelijk geschreven, toch heb ik ze (althans het Golem Project) toch twee keer moeten lezen vooraleer ik er helemaal mee weg was. De eerste drie uitbreidingen zijn heel eenvoudig en brengen vooral wat variatie in het spel, de bibliotheek maakt het zelfs iets gemakkelijker. Als je Alchemists graag speelde maar het voor jou al moeilijk genoeg was dan zijn die eerste drie uitbreidingen dus ideaal. Als je het basisspel goed onder de knie hebt en er nog wel een schepje bovenop mag, dan ben je klaar voor het Golem project. Dit project geeft het spel echt een heel nieuwe dimensie, je gaat op zoek naar heel andere dingen en je moet je denk- en werkwijze grondig aanpassen. Het wordt er allesbehalve gemakkelijker op, maar wij vonden het in ieder geval geweldig. In het begin lijkt het een onbegonnen werk: in evenveel speelbeurten wil je nu niet alleen de ingrediënten ontcijferen en publicaties maken maar ook nog eens de Golem doorgronden én animeren! Je mag niet te veel beurten verspillen en het wordt al snel duidelijk dat sommige andere acties (zoals de verkoper) plots heel wat minder populair worden, maar eens je het Golem project kan ontcijferen geeft het een heel voldaan gevoel!

Conclusie: De eerste drie uitbreidingen voegen wat variatie toe, het Golem project zorgt voor een heel nieuwe uitdaging voor de diehards. Wij zijn alweer grote fans!

Alchemists The King’s Golem

Auteur: Matus Kotry
Uitgever: Czech Games Editions
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 120 min.
Vanaf 14 jaar

 

Spelbeschrijving

Adrenaline speelt zich af in een futuristische arena met gesofisticeerde wapens. Het enige waar het deze keer écht om draait is moorden, of vermoord worden en met een propere lei opnieuw te beginnen.

Er zijn vier mogelijke opstellingen voor de arena waarin heel het gebeuren zich zal afspelen. Elke speler kiest een spelerskleur en beslist – aan de hand van de power-up kaarten – waar hij zal starten. Als je aan de beurt bent heb je twee acties te besteden, je kan daarvoor kiezen uit drie mogelijkheden (waarvan je uiteraard ook twee keer dezelfde actie mag uitvoeren). Als bewegingsactie kan je je spelersfiguur gewoon drie stappen verzetten. De tweede optie laat je toe materiaal te verzamelen: wapens, munitie en/of power-up kaarten. Terwijl de kaarten en munitie gratis op te pikken zijn moet je voor de wapens wel de gevraagde munitie kunnen betalen, het blokje tussen haakjes niet. Als laatste optie kan je één van je geladen wapens gebruiken op een tegenspeler. Elk wapen heeft zijn eigen specifieke eigenschappen: sommige brengen meer schade aan dan andere, sommige kan je gebruiken op tegenstander(s) die bij jou in de kamer staan terwijl andere dan weer ideaal zijn vanop afstand, … . De schade die je aanricht wordt weergegeven door jouw bloeddruppels op het spelersbord van de getroffen spelers. Hierdoor kan de adrenaline van die speler stijgen waardoor zijn/haar acties de volgende beurt mogelijks beter zullen zijn. Op het einde van je beurt (en enkel dan!) krijg je de kans om je gebruikte wapens weer te laden door de gevraagde munitie in te leveren.

Van zodra er 11 bloeddruppels op een spelersbord liggen is deze figuur vermoord en volgt er een korte puntentelling. De speler die het slachtoffer als eerst geraakt heeft ontvangt 1 punt, daarnaast worden er 8/6/4/2/1 punten uitgedeeld naar gelang de meerderheid. Deze speler begint met een blanco bordje aan zijn tweede leven, de volgende keer dat hij vermoord wordt zijn er bij hem minder punten te verdienen. De speler die het dodelijk schot heeft toegebracht wordt geëerd op het algemene bord, ook daar worden aan het einde van het spel punten verdeeld volgens de meerderheid. Het spel eindigt wanneer er voor de 8ste (5de in de korte versie) keer een speler vermoord wordt. De speler met de meeste punten wint het spel.

Het spel voorziet ook enkele varianten. Zo kan je in de Domination variant ook locaties in de arena aanvallen (en hierdoor aangevallen worden!) en heb je in de Turret mode iets meer grip op de munitie die je kan verkrijgen. Voor een spel met drie spelers wordt er een bot aan het spel toegevoegd.

Onze mening

Schietspelletjes zijn echt totaal niets voor ons, vele vrienden zouden gewoon zeggen dat wij daar veel te braaf voor zijn. Toch was er iets dat ons aantrok in Adrenaline, waardoor we toch ontzettend benieuwd waren naar deze nieuwste telg van CGE. Ondanks het thema konden we dit spel toch zeker appreciëren. We speelden het reeds met drie en met vier spelers en hadden een duidelijke voorkeur voor het laatste spelersaantal. De variant met de bot werkt naar behoren, maar dan kiezen we toch liever voor een extra speler. Met vijf spelers wordt het vermoedelijk nog beter. De wapens die je aankoopt bepalen het verloop van het spel, waardoor elk spel ook heel verschillend aanvoelt. Sommige wapens hebben weinig munitie nodig waardoor je ze vaak kan laden en hergebruiken, andere hebben dan weer meer munitie nodig maar kunnen in één klap veel meer schade toebrengen. Het is dus wikken en wegen welk wapens je gaat aankopen. Met drie spelers kan je iets gemakkelijker onthouden welke wapens je tegenstanders hebben, in een ultieme poging om zo weinig mogelijk geraakt te worden. Iets wat met 4 of 5 spelers een onbegonnen zaak wordt. Je kan weinig tot niets doen om jezelf te beschermen, maar aangezien je daar weinig nadelen van ondervindt (integendeel: meer adrenaline = betere acties!) maakt dat niet zo veel uit, buiten het feit dat je bij jezelf uiteraard geen punten kan verdienen. Het genre is nog steeds niets voor ons, maar als er binnenkort iemand langskomt die houdt van schietspelletjes, dan wordt het zonder twijfel Adrenaline!

Conclusie: Adrenaline is niet ons genre van spel, maar we kunnen het zeer zeker appreciëren!

Adrenaline

Auteur:Filip Neduk
Uitgever: Czech Games Edition
Aantal spelers:  3 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 12 jaar