Spelbeschrijving

Höyük is het Turkse woord voor grafheuvel en wordt vooral gebruikt voor prehistorische nederzettingen in een heuvelachtig gebied. Straten zal je in deze gebieden niet vinden, aangezien alle huizen gebouwd werden op oudere ruïnes gaan de inwoners via de daken binnen! Als speler sta je aan het hoofd van een clan die samen met enkele andere groepen terechtgekomen is in een vallei in het Midden Oosten. Elke gemeenschap zal eigen woningen, ovens, graftekens en nog meer constructies opbouwen, langzaamaan zal iedereen zijn eigen specialiteiten ontwikkelen. Wie zal enkele generaties later aan het hoofd staan van deze maatschappij?

Een ronde in Höyük bevat vier fases. In de eerste fase zullen alle spelers drie elementen kunnen bouwen. Elke speler krijgt een bouwtegel en legt deze open, daarna begint de startspeler met het bouwen van de afgebeelde constructies. Huizen worden ergens op het bord geplaatst, je kan families in verschillende woonblokken bouwen, maar binnen eenzelfde woonblok moeten al je huizen met elkaar verbonden zijn. Deze actie wordt daarna herhaald, waardoor elke spelers 6 elementen kan bouwen. Daarna volgt een catastrofe, de ene keer al erger dan de andere. Één van de woonblokken zal overvallen worden, soms wordt er maar één voorwerp van elke speler vernield, soms is het een volledige woning (mét de volledige inboedel) en soms wordt de halve blok vernield! De natuur is onvoorspelbaar! In de derde fase krijgen alle spelers beloningen, deze worden verdeeld per blok. In de eenvoudige variant worden er enkel kaarten verdeeld voor diegene die de meerderheid halen op 3 elementen: ovens, graftekens en weiden. In de gemiddelde variant kan je ook iets verdienen door de meeste en/of de hoogste woningen in een blok te bezitten! In de gevorderde variant kan je ook meerderheden behalen met families en vee.

De kaarten die je op deze manier verdient kan je voortaan inzetten op twee manieren. Je kan ze gebruiken om het afgebeelde element te bouwen, maar je kan ze ook opsparen om setjes te verkopen voor punten. De énige manier om punten te behalen tijdens het spel! Het aantal kaarten dat je tegelijkertijd kan uitspelen wordt bepaald door het aantal blokken waar jij woningen bezit, je zal dus woningen op verschillende locaties moeten oprichten als je veel kaarten tegelijkertijd wilt uitspelen. Aan het begin van elke fase hebben de spelers de mogelijkheid om kaarten te spelen, de gespeelde kaarten blijven op dat moment voor je liggen. In fase 4 kunnen de spelers de gespeelde kaarten uit de volledige ronde onder een stapel naar keuze spelen. Wanneer één of meerdere spelers al hun woningen geplaatst hebben wordt de ronde uitgespeeld en eindigt het spel. Tijdens de eindtelling worden de spelers met de meerderheid aan huizen, vee en families nog beloond met punten. Diegene die daarna de meeste punten heeft wint het spel.

Onze mening

De spelregels, voornamelijk de opstelling, vroegen aan het begin veel tijd. Het lettertype, dat erg goed bij het thema past, leest helaas ook niet zo gemakkelijk. Onze mening over het spel ging vooral in stijgende lijn. Bij het spel voor beginners waren we het allemaal eens dat het spel veel potentieel had, maar toch kon het niet overtuigen. De medium variant brengt al meer strategie in het spel, maar vooral de gevorderde variant maakt het spel leuk. De variant voor gevorderden is zeker niet moeilijker dan die voor beginners, maar biedt vooral meer mogelijkheden om kaarten te verdienen. Met die kaarten heb je dan weer meer opties: ga je setjes verzamelen of bouw je een extra constructie in de hoop onverwacht toch een meerderheid af te snoepen? Het grote aantal mogelijkheden behoort zeker bij de pluspunten van het spel, het feit dat je niet kan kiezen wat je bouwt werd vaak beschouwd als een minpunt. Het is leuk dat je meteen kan zien wat je tegenstanders wel of niet kunnen bouwen, je weet dus vaak waarmee je kans maakt op een meerderheid. Anderzijds kan je nooit een meerderheid halen met vee, als je nooit een tegel op hand krijgt met dat symbool erop. Höyük is een tegel-leg-spel, er zit weliswaar een verhaal achter maar het voelt voornamelijk als een abstract spel. De catastrofes worden ook niet door iedereen geapprecieerd, het voegt een onvoorspelbaarheid toe aan het spel. Met wat geluk worden jouw families gespaard, maar voor hetzelfde geld ben je de helft van je constructies kwijt in één bepaalde blok!

Hoe meer spelers, hoe leuker Höyük. Onze spellen met drie en vier spelers waren erg leuk, het is voor elk item, in elk blok spannend om een meerderheid te halen. Met twee spelers werkt het spel ook wel, maar het behalen van de meerderheden is niet zo spannend en kon ons daardoor niet overtuigen. Elk ras heeft bovendien een speciale eigenschap, de meeste daarvan zijn leuk, maar die van het rode ras is wel vrij doorslaggevend. Telkens de rode speler 5 kaarten verkoopt voor 12 punten mag hij/zij een huisje van een tegenstander (mét inboedel) afbreken en vervangen met een huis van zichzelf. Een pijnlijke actie voor andere spelers, terwijl zij met hun eigenschap enkel elementen kunnen bij plaatsen.

Conclusie: Höyük is op zijn best met de gevorderde variant.

Met dank aan MAGE Company!

Höyük

Auteur: Pierre Canuel
Uitgever: MAGE Company
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In Hexemonia bouwt elke speler zijn eigen stad en sta je aan de leiding van een groeiende stadstaat. Ontwikkel een stad en produceer zo veel mogelijk waardevolle grondstoffen, maar wees alert en zorg voor genoeg militaire macht, want de tegenstander loert om de hoek!

Aan het begin van je beurt kan je een nieuwe voorraad inslaan, je neemt daarvoor één van de openliggende stadstegels. Daarnaast kan je kiezen voor een tweede stadstegel of een grondstof naar keuze. Vervolgens kan je zo veel tegels aan je stad toevoegen als je kan/wil. Die stadstegels moet je meteen activeren door de gevraagde grondstoffen uit je stad te halen en op de nieuwe tegel te plaatsen. Tenslotte kan je kiezen uit één van de vier mogelijke acties: produceren, organiseren, aanvallen of de speciale acties van je stad activeren. Wanneer je kiest om te produceren dan produceren je geactiveerde stadstegels de aangegeven grondstoffen. Ook bij het activeren van speciale acties tellen enkel de tegels die geactiveerd zijn. Met de actie organiseren kan je blokjes in je stad van plaats veranderen, hierdoor kan je andere tegels activeren, goudblokjes naar je acropolis brengen en de militairen goed verdelen om je stad zo goed mogelijk te beschermen. Door aan te vallen kan je één bepaalde stadstegel van elk van je tegenstanders aanvallen, daarvoor zal jij meer militairen moeten gebruiken dan op die tegel actief zijn. Wanneer je meer militairen hebt en de tegel dus kan verslaan mag je die stadstegel mét alle grondstoffen en voorwerpen erop in jouw stad aanbouwen. Aan het einde van je beurt wordt de politieke macht gecontroleerd, diegene met de meeste politieke tegels krijgt de filosoof. Telkens wanneer de filosoof verandert van eigenaar lopen de spelers met een grote voorraad aan grondstoffen het risico dat ze grondstoffen verliezen.

Pas aan het einde van het spel volgt de puntentelling. Elke geactiveerde stadstegel is punten waard en wanneer je er in geslaagd bent om drie mythen te bemachtigen kan je een bonus van 8 punten verdienen. Een mythe wordt net als een stadstegel gespeeld, je moet deze tegel niet activeren maar je moet wel een gepaste locatie in je stad zoeken. Tenslotte scoort elke speler nog punten voor hun geheime opdracht op de acropolis.

Onze mening

Hexemonia is een spel dat toch wel agressief gespeeld moet worden. In onze speelsessies werd telkens heel weinig aangevallen, elke speler bouwde rustig een eigen stad op en hoefde geen rekening te houden met de militaire macht. Zowel wij als onze medespelers kozen er amper voor om aan te vallen, het ligt enerzijds niet in onze natuur, maar alle acties lijken zo goed dat het telkens opnieuw moeilijk is om te kiezen. Enerzijds wil je veel produceren om dat goud later naar je acropolis te transporteren. Goud is belangrijk en zeer gegeerd, maar ook de andere grondstoffen zal je nodig hebben om nieuwe stadstegels activeren. Daarnaast klinken ook die speciale acties wel goed, het aanvallen werd dus gewoon naar de achtergrond verschoven.

De illustraties en de lay-out van de tegels (en de doos) passen erg goed bij het thema. De spelregels zijn helaas vrij ingewikkeld geschreven, zo zijn er nog steeds elementen waar we niet zeker over zijn na enkele lees- en speelsessies. Het spel speelt zowel met 2, 3 als 4 spelers even goed, al is het spel telkens erg verschillend. Met twee spelers heb je een beter overzicht terwijl je met 4 spelers dan weer meer kans hebt om aan te vallen. Met twee kan je sneller vooruit plannen wat betreft het nemen van de tegels, maar de kans dat jouw favoriete tegel nog open ligt met vier spelers is dan al weer kleiner. De doos bevat een inleg die voor ons meer problemen veroorzaakt dan iets anders, de tegels passen hierdoor helemaal niet goed in de doos.

Conclusie: Hexemonia is niet meteen ons type van spel.

Met dank aan Pendragon Studio!

Hexemonia

Auteur: Fabio Attoli
Uitgeverij: Pendragon Studio
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

Carcassonne Goldrausch is de tweede titel in de reeks ‘Carcassonne: Around the world’. Deze keer wordt Carcassonne overmand door de cowboys uit het Wilde Westen. Elke cowboy kan de taak van spoorwegarbeider, mijnwerker, verkoper of boer op zich nemen. Boeren proberen de paarden te temmen op hun open graslandschap terwijl de mijnwerkers goudklompjes innen. Door een tent op te slaan terwijl een berggebied nog niet is afgewerkt kan je regelmatig goudklompen verzamelen, al kan je ook wel eens pech hebben en waardeloze stenen opgraven!

Als je aan beurt bent neem je een tegel uit de voorraad en puzzel je deze passend aan de eerder gelegde tegels, vervolgens heb je drie mogelijkheden: een cowboy op de zonet geplaatste tegel plaatsen, je tent opzetten in een nog-niet-afgewerkt berggebied of een mijnfiche nemen uit een berggebied waar je tent opgesteld staat. Wanneer je een nieuwe cowboy inzet op de zonet geplaatste tegel kan je deze -afhankelijk van die tegel- inzetten op een stad, een graslandschap, een spoorweg of een berggebied. Wanneer een stad, een spoorweg of een berggebied is afgewerkt worden er onmiddellijk punten gescoord voor diegene die de meerderheid heeft. Voor een spoorweg verdien je één punt per tegel, als er een locomotief op deze spoorweg aanwezig is worden die punten zelf verdubbeld. Als er meer dan één locomotief is dan wordt die verdubbeling echter weer ongedaan gemaakt. Vanuit een stad vertrekken verschillende spoorwegen, pas als al deze spoorwegen zijn afgewerkt kan de verkoper in deze stad drie punten krijgen per afgewerkte spoorweg. De mijnwerkers in een afgewerkt berggebied innen niet alleen alle overgebleven mijnfiches maar ook even veel punten als dat er goudklompen staan afgebeeld. Graslanden worden pas op het einde van het spel gewaardeerd, diegene die op dat moment de meerderheid heeft in een grasland scoort twee punten per indianentent en vier punten per groepje paarden in dat grasland.

Anders dan in het basisspel kan je nu dus ook je tent opzetten in een berggebied dat nog niet afgewerkt is. Je hoeft die tent dus niet te plaatsen op de zonet geplaatste tegel maar je kan deze op een berggebied naar keuze zetten, of er al andere mijnwerkers of tenten aanwezig zijn maakt niet uit. Vanaf je volgende beurt kan je in dat berggebied een mijnfiche nemen, op voorwaarde dat je die beurt geen andere cowboy inzet. Op zo’n mijnfiche vind je 0 tot 5 goudklompjes, en elke goudklomp is één punt waard. Hoe meer goudklompen op het berggebied, hoe meer mijnfiches er te grijpen zijn. Het spel eindigt nadat de laatste tegel is aangelegd, daarna volgt de eindtelling. De graslanden worden gewaardeerd en elk goudklompje op de mijnfiches is één punt waard. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Er zijn al vele uitbreidingen en varianten verschenen op Carcassonne, dit is de zoveelste in de reeks. Deze stand-alone versie voegt toch weer iets leuk toe en maakt het spel weer net iets anders, alsof het Carcassonne telkens opnieuw nieuw leven in blaast. Het algemene gevoel is hetzelfde, je probeert de meerderheid van cowboys te hebben op spoorwegen en in berggebieden. De steden voegen dan weer iets geheel nieuw toe, om de punten te verdienen probeer je maar liefst 2, 3 of 4 spoorwegen af te werken! Als het nog eventjes kan pik je ook de punten van de spoorwegen mee, liefst dubbele punten dankzij een locomotief. De tenten maken het grote verschil met andere varianten van Carcassonne. Een waardevol berggebied in de handen van je tegenstander(s) dat je niet (eenvoudig) kan overmeesteren kan je nu proberen leeg te roven door je tent er op te zetten. Als dat berggebied dan wordt afgewerkt gaat je tegenstander wel nog lopen met de punten, maar met wat geluk ben jij er in die tijd wel met de meest waardevolle mijnfiches vandoor.

Wat we gemist hebben in deze versie zijn de fiches voor 50 punten. Zeker met twee spelers kan je wel een aantal keer rond gaan, zo wisten we aan het einde van één van onze spellen niet meer hoeveel we nu uiteindelijk gescoord hadden. Het materiaal en de illustraties zijn zoals gewoonlijk van een goede kwaliteit, een mooie illustratie vooraan op de doos en leuke cowboys in plaats van de gebruikelijke Carcassonne-meeples. Carcassonne blijft een leuk spel en dit is zeker een leuke variant, maar onze meest favoriete Carcassonne-variant is het niet.

Conclusie: Carcassonne Goldrausch is een leuke stand-alone die er zeker mag zijn.

Met dank aan Hans im Glück!

Carcassonne Goldrausch

Auteur: Klaus-Jürgen Wrede
Uitgeverij: Hans Im Glück
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 35 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Patchwork gaan twee spelers aan de slag in het naaiatelier. Zoveel mogelijk overschotten worden gebruikt om een uniek lappendeken te maken. Elk stukje stof kost niet alleen knopen, je hebt ook wat tijd nodig om alles aan elkaar te naaien. Op geregelde tijdstippen krijg je een inkomen, hoe meer knopen je lappendeken op dat moment heeft, hoe meer inkomen je krijgt! De knopen waar alles om draait zijn niet enkel een betaalmiddel maar ook punten aan het einde van het spel. Wie verzamelt de meeste knopen?

Het tijdspoor bepaalt in Patchwork steeds wie aan beurt is namelijk diegene die achteraan staat. Elke actie kost je tijd, maar het kan perfect gebeuren dat je toch achter je tegenstander blijft en twee of zelfs drie acties na elkaar kan uitvoeren. Er zijn twee mogelijke acties: knopen verzamelen of je lappendeken uitbreiden. Als je knopen wilt verzamelen dan verplaats je jouw tijdsfiche net voor dat van je tegenstander, voor elk tijdsvakje dat je op die manier passeert krijg je één knoop. Met die knopen kan je dan (in een volgende beurt) een stuk stof aankopen. Je kan echter niet zomaar kiezen welke overschot je aanschaft, dat wordt bepaald door de houten pion. De drie stukken stof die rechts naast de pion liggen zijn op dat moment beschikbaar. Als je stof wilt kopen betaal je het aantal knopen en verplaats je de pion naar de plaats waar dat stuk stof lag, tijdens een volgende ronde zullen er dus andere stoffen beschikbaar zijn. Vervolgens puzzel je dat stuk stof op je persoonlijk lappendeken en verplaats je jouw tijdsfiche een aantal stappen zoals aangegeven op de aangekochte stof. Sommige stoffen zijn goedkoop maar kosten je veel tijd, bij anderen is dat omgekeerd. Als je tijdsfiche dan nog steeds achteraan staat kan je onmiddellijk nog een beurt uitvoeren, anders is het de beurt aan je tegenspeler.

Op het tijdspoor staan op sommige vakjes knopen afgebeeld, telkens je zo’n knoop passeert krijg je inkomen afhankelijk van het lappendeken dat je op dat moment al gemaakt hebt. Op de stukken stof staan namelijk ook knopen afgebeeld, tijdens elke inkomstenfase zal je dat aantal knopen ontvangen. Op andere vakken liggen kleine stofjes van leer, diegene die daar als eerste passeert mag dat gewoon nemen en kosteloos aan zijn lappendeken naaien. De speler die er als eerste in slaagt een lappendeken van 7 op 7 te naaien krijgt een bonusfiche t.w.v. 7 punten/knopen. Het spel eindigt wanneer beide spelers het eindpunt op het tijdspoor hebben bereikt. Elk vak waar je geen stof voor hebt gekocht kost je aan het einde 2 knopen, diegene die daarna de meeste knopen over houdt wint het spel.

Onze mening

Patchwork trok al enige tijd onze aandacht, het zag er niet alleen leuk uit maar was bovendien ook van onze favoriete auteur, Uwe Rosenberg. Na het lezen van de spelregels waren we echter niet volledig overtuigd, was dat alles? Het leek wel té simpel om echt goed te zijn. Na één minuut spelen waren we al overtuigd van het spel, het is echt geweldig! Eenvoudige spelregels, maar zo veel mogelijkheden. Je zal alles moeten afwegen: betaal je voor een stuk stof veel tijd, of veel knopen? Die knopen wil je uiteraard sparen want dat zijn punten op het einde, anderzijds is die tijd ook wel belangrijk want zo heel veel tijd heb je niet tijdens het spel. Daarbovenop komt nog eens die beurtvolgorde. Als er twee stoftegels naast elkaar liggen die jij wilt aankopen kan je er maar best voor zorgen dat je twee keer na elkaar aan beurt komt. Soms is het zelf beter om géén stof aan te kopen maar gewoon wat tijd te nemen om knopen te verzamelen. Je moet dus niet alleen veel beslissingen nemen maar ook je tegenspeler in de gaten houden. Door het aankopen van stof bepaal je welke stoffen beschikbaar worden tijdens een volgende beurt. Kan je er voor zorgen dat je tegenspeler dat ene stukje stof nét niet kan nemen? Alsof dat alles nog niet genoeg is is het ook belangrijk hoeveel knopen er afgebeeld staan op die stukken stof. De kostprijs en het tijdverlies is één, maar hoe meer knopen op je lappendeken, hoe meer inkomen je regelmatig krijgt, …

Je hoort het al, Patchwork is een spel dat bij ons heel erg in de smaak valt en behoort zeker tot de betere spellen die we de laatste tijd al ontdekt hebben. Het is een tweepersoonsspel, het zijn eenvoudige spelregels, er zijn veel mogelijkheden, er is voldoende interactie én het ziet er goed uit! Wat moet je nog meer hebben? Er is wat puzzelwerk voor het in elkaar puzzelen van je lappendeken, in het begin is dat wel even wennen: past die blok daar nu of toch niet? Het spel heeft bovendien een groeimarge, zo slaagde één van ons er zelf in om tijdens ons eerste spel -10 te scoren! Enkele spellen later zitten onze scores tussen 10 en 24, toch al heel wat beter. We hebben het spel nu zo’n 5-tal keer gespeeld en hopen dat nog vaak te doen, de herspeelbaarheid ziet er tot nu toe dus alvast erg goed uit! Het tijdsbord is dubbelzijdig, het enige verschil tussen beide zijden is de lay-out. De ene kant ziet er mooier uit en past beter bij het spel, al zal die voor sommigen nogal ‘druk’ overkomen waardoor je minder goed het overzicht kan bewaren. Daarom hebben ze op de achterkant alvast een meer sobere versie van het tijdspoor getekend zodat diegenen zich daar niet aan moeten storen.

Conclusie: Patchwork is voor ons één van de betere spellen voor twee spelers!

Met dank aan Mayfair Games!

Patchwork

Auteur: Uwe Rosenberg
Uitgeverij: Mayfair Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

 Patchwork werd in het Nederlands uitgegeven door 999 Games

Spelbeschrijving

In Terrain is elke speler een grootgrondbezitter van één van de landtypes, maar niemand weet welke speler eigenaar is van welk landtype! Samen bouwen de spelers een landschap, je kan jouw landtype geheim houden tot het einde, maar je kan je speciale landtegel ook gebruiken om ergens over te bouwen… vanaf dat moment weet iedereen uiteraard wel welk jouw landtype is!

Aan het begin trekt elke speler één van de vijf landtypes: woestijn, bossen, graslanden, bergen of zeegebieden, aan het einde van het spel zal je punten scoren voor het grootste gebied in dat type! Tijdens je beurt trek je een landtegel uit de zak en plaats je deze aan een eerder gelegde tegel in het landschap. Van zodra twee tegels van hetzelfde type elkaar raken vormen deze een regio, enkel de grootste regio van jouw landtype zal aan het einde punten opleveren. De geheime tegel die je aan het begin genomen hebt kan je tijdens één van je beurten inzetten, het speciale hieraan is dat je deze bovenop een eerder gelegde tegel mag leggen, je kan hierdoor twee regio’s van jouw landtype met elkaar verbinden. Als je dat vroeg in het spel doet weten je tegenstanders uiteraard wel voor welk landtype jij punten zal scoren. Als de zak leeg is eindigt het spel onmiddellijk, diegene met de grootste regio wint het spel.

De gevorderde variant bestaat uit meerdere ronden, afhankelijk van het aantal spelers. Elke speler neemt een aantal tegels op hand en kiest één tegel waar hij/zij punten voor zal scoren aan het einde van die ronde. Daarna plaatsen de spelers elk om beurt een tegel in het landschap. Als laatste tegel plaatsen de spelers hun geheime tegel, ook in deze variant mag die bovenop een eerder gelegde tegel plaatsen. Deze tegel bepaalt voor welke regio jij punten zal scoren deze ronde. De spelers schrijven die score op waarna een volgende ronde begint. Na x-aantal ronden wint de speler met de meeste punten.

Onze mening

We speelden eerst het basisspel van Terrain en dat viel wat tegen. Toen we de leeftijdsaanduiding 5+ zagen konden we dat al beter plaatsen. De variant voor gevorderden daarentegen, met leeftijdsaanduiding 10+, is heel wat uitdagender. Geluk en een vleugje strategie gecombineerd met de bluffactor maakt deze filler best leuk. De winnende speler kan in dit spel snel veranderen, het gebeurde meermaals dat een speler de eerste ronden een grote voorsprong kon maken door een grote regio te scoren en in de laatste ronden toch nog werd ingehaald. Naar het einde toe wordt het geluk dan ook belangrijker, vaak zijn er tegen dan enkele grote regio’s gevormd, het is dan mooi meegenomen als je een tegel in die kleur trekt. Het feit dat je je geheime tegel bovenop een andere tegel mag plaatsen is ook leuk gevonden, je kan hiermee een grotere regio maken maar je kan ook een regio van een tegenspeler verkleinen! Dat maakt het spannend tot het bittere eind. Als laatste aan beurt komen is in dit geval een voordeel, maar het aantal ronden is dan ook zo gekozen dat elke speler even vaak mag eindigen.

De combinatie van het gemakkelijke basisspel met de gevorderde variant maakt dat je het spel zowel met jonge kinderen als met volwassen spelers kan spelen, zeker een pluspunt van het spel. Het materiaal vinden we dan eerder een minpunt. De tegels zijn dan wel van stevig hout ipv. karton, maar de tekeningen zijn er gewoon op gekleefd. Als je het spel een aantal keer speelt dan zie je al witte randen verschijnen en lijkt het al een ouder spel, jammer. De illustraties zijn bovendien niet bepaald onze smaak. Het spel is verpakt in een stoffen zakje, dat is dan wel een voordeel. Je kan het gemakkelijk meenemen en het neemt niet veel plaats in beslag, ideaal om mee op reis te nemen dus!

Met dank aan North & South Games!

Conclusie: Terrain is een abstract tegel-leg-spel voor een breed publiek!

Terrain

Auteur: Dave Cousins
Uitgeverij: North and South Games
Tijdsduur: ± 20 min.
Aantal spelers: 2 – 5
Vanaf 5/10 jaar

Spelbeschrijving

Volgens de geruchten zouden er veel rode diamanten te vinden zijn in het tropische regenwoud van de Yungas in Argentinië. Die rode diamantjes zijn zeer zeldzaam en alle diamantbedrijven willen zo veel mogelijk van die diamanten verzamelen. De twee grootste bedrijven hebben een team ontdekkingsreizigers ter plaatste gestuurd. Ze merken al gauw dat het bouwen van hoge loopbruggen de enigste manier is om op een veilige manier de Grote Vallei te ontdekken. In dit spel gaat elke speler dus zijn eigen loopbruggen-circuit aanleggen op zoek naar de waardevolle diamanten.

Als je aan de beurt bent kan je kiezen uit drie opties: een tegel op het bord plaatsen, je tegels omruilen of passen. Als je een tegel in de jungle plaatst moet deze aan de rand van de jungle of een eerder geplaatste tegel grenzen, uiteraard moeten alle loopbruggen correct aansluiten. Als je denkt geen goede tegels op hand te hebben kan je er ook voor kiezen om een bepaald aantal tegels uit het spel te verwijderen, daarna vul je je tegelhouder weer aan tot je vijf tegels bezit. Als je deze ronde geen tegel wilt of kan spelen kan je ook gewoon passen. Alle tegels bevatten loopbruggen in beide kleuren, telkens je verder bouwt aan je eigen loopbrug zal je dus ook je tegenstander helpen of blokkeren. Door een doodlopend punt te plaatsen kan je de waarde van de loopbrug heel wat verminderen!

Van zodra er een loopbrug is afgewerkt worden er punten gescoord, hierbij telt niet enkel de lengte van de brug maar ook het begin- en eindpunt mee! Als je een loopbrug kan aanleggen van één zijde naar een andere zijde van het bord krijg je maar liefst 3 diamanten per vierkant dat je passeert, als je loopbrug naar een doodlopend punt leidt is dat maar 1 punt per vierkant. Loopbruggen naar of door verbindingsplatforms leveren je dan wel 2 punten per vierkant op, al zal je er wel één diamant voor moeten betalen. Het spel eindigt van zodra beide spelers na elkaar gepast hebben of wanneer de trekstapel leeg is.

Onze mening

Een tijdje geleden plaatsten we op onze blog een interview met één van de auteurs, Dennis Kirps. We waren dus erg blij dat we het spel nu konden testen. Onze eerste speelsessie viel echter tegen. De puntentelling lijkt erg duidelijk, maar toch hadden we best nog wat vragen tijdens dat eerste spel. De afbeeldingen in de spelregels waren niet voldoende, van ons mochten er dus zeker nog wat voorbeelden aan toegevoegd worden. Daarnaast kon één van ons een lange loopbrug opbouwen en had de andere niet de juiste tegels om dat te blokkeren, het spel eindigde dan ook heel uitzonderlijk met bijna 50 punten verschil. De vier speelsessies die daarop volgden werden gelukkig steeds beter, de scores lagen ook veel dichter bij elkaar. Een belangrijk punt in dit spel is toch wel de pestfactor, je hebt op een gegeven moment het gevoel dat het belangrijker is om je tegenstander te blokkeren dan om je eigen loopbruggen te bouwen. Met dit in het achterhoofd is het dan weer interessant om met meerdere paden tegelijkertijd bezig te zijn, je tegenstander kan dan maar één loopbrug verhinderen terwijl jij de andere kan proberen af te werken. Als je je steeds focust op één loopbrug kan je het spel volgens ons niet winnen.

Een leuk detail is dat het speelbord langs twee kanten bedrukt is, het enige verschil tussen de twee zijden is de kleur! Het grote groene bos is langs de ene zijde donkergroen en langs de andere kant lichtgroen. Het donkergroene bord oogt mooier tijdens het spelen maar de lichtgroene zijde maakt het gemakkelijker, zo kan je op het einde veel eenvoudiger zien waar er nog plaats is om tegels te leggen. Over de tegelhouders hebben we dan weer onze twijfels, ofwel zijn de tegelhouders niet handig, ofwel wij, maar het gebeurde meermaals dat ze omver vielen. De goodies (een promo voor op Essen 2014) maken het spel voor ons echt wel leuker, dan heb je tegels met slechts één kleur van loopbrug.

Conclusie: Canopy Walk is een abstract spel voor twee spelers die bestand zijn tegen wat frustratie na de vele blokkades.

Met dank aan TF Verlag!

Canopy Walk

Auteurs: Dennis Kirps & Gérard Pierson
Uitgeverij: TF Verlag UG
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

In Gardens bouwen alle spelers stap voor stap aan een mooie, kleurrijke tuin. We bouwen wandelpaden, vijvers en vooral heel veel bloemen. Elke speler verkiest echter een andere kleur bloemen en zal dus zo veel mogelijk bloemenbedden in de eigen spelerskleur willen aanplanten. Diegene die aan het einde de meerderheid aan bloemenbedden bezit zal zich het beste voelen in de tuin en wint het spel!

Als je aan de beurt bent neem je om te beginnen een nieuwe tegel. Meestal is dat de bovenste tegel van één van de gedekte trekstapels, maar één keer in het spel kan je er ook voor kiezen om je speciale tegel met 4 bloemenperkjes van jouw kleur te gebruiken. Deze tegel kan je nu aanleggen, uiteraard zodat alle overgangen (paden en vijvers) correct zijn, op voorwaarde dat één van je spelersfiguren via de wandelpaden op de zonet gelegde tegel kan geraken! Daarbij kan je een figuur in de tuin verplaatsen, maar je kan er ook voor kiezen om je tweede figuur rechtstreeks op deze tegel te zetten. Van zodra ook je tweede figuur in de tuin staat zal je voortaan één van deze moeten verplaatsen als je een nieuwe tegel wilt aanleggen. Je kan er ook voor kiezen om de zonet getrokken tegel te verwijderen en in de plaats één van je figuren van het bord te halen. Na het aanleggen kan je ook je tweede figuur verplaatsen, op voorwaarde dat die al in de tuin staat. Hier kan je o.a. tegenspelers mee blokkeren, want de wandelpaden zijn zo smal dat je niet kan passeren als iemand in de weg staat. Om je beurt te beëindigen wordt er gecontroleerd of je door het aanleggen van een tegel een bloemenbed hebt afgewerkt. Als dat het geval is wordt deze onmiddellijk gewaardeerd, de speler wiens kleur de meerderheid heeft mag hier een bloemen-fiche van zijn kleur leggen. Bij een gelijke stand mag geen enkele speler een fiche leggen.

Het spel eindigt wanneer één speler er in geslaagd is zijn 8 bloemen-fiches in de tuin te leggen of wanneer er slechts 4 tegels overblijven, de ronde wordt uitgespeeld zodat iedereen even vaak aan beurt is geweest. De speler die aan het einde de meeste bloemen-fiches heeft gelegd wint het spel. Bij een gelijke stand wordt er gekeken naar het aantal bloemenperken onder de fiches, de speler die de minste hoeken nodig had om de meerderheden te behalen wint het spel.

Met vier spelers kan je ook kiezen voor een teamvariant waarbij je 2 tegen 2 speelt. Elke speler krijgt dan slechts 5 bloemen-fiches, voor de rest verloopt het spel op dezelfde manier als hierboven beschreven. Spelers kunnen elkaar nu helpen om meerderheden te behalen, aan het einde van het spel worden de scores van beide spelers opgeteld en wint het team die de meeste bloemen-fiches in de tuin heeft gelegd. De variant voor twee spelers is op deze teamvariant gebaseerd, beide spelers spelen dan afwisselend met twee kleuren.

Onze mening

Gardens behoort voor ons zeker bij de betere tegel-leg-spellen. Om te beginnen graag een woordje over het evenwicht tussen het plannen en de geluksfactor. Op de achterkant van de doos krijgen beide eigenschappen respectievelijk 2 en 4 op 5. Daar waren wij en onze medespelers niet mee akkoord. De geluksfactor is wel degelijk aanwezig maar zeker niet zo doorslaggevend als de doos laat vermoeden. Elke tegel heeft de vier spelerskleuren, enkel de positie, wegen en ligging van de vijvers verschillen. Je hebt met alle tegels dus (meestal) verschillende opties, de moeilijkheid is echter om daar met je spelersfiguur te geraken! Zeker wanneer het spel vordert en meer spelers één van hun figuren gebruiken om je te blokkeren. Je zoekt steeds het beste plaatsje uit om zelf een meerderheid te behalen, liefst een plaats waar geen van je medespelers kan geraken om je te boycotten. Je probeert wellicht ook om bloemenbedden af te maken waar je medespelers op een gelijke stand eindigen, zodat geen van hen een bloemen-fiche kan aanleggen! Het spel bevat dus ook heel wat tactische mogelijkheden, dus laten we zeggen dat het plannen en de geluksfactor elkaar in evenwicht houden.

De verschillende sessies van dit spel waren erg uiteenlopend, maar het spel eindigde bij ons steeds nadat één iemand zijn bloemen-fiches kwijt speelde en nooit nadat er slechts 4 tegels overbleven. Met 100 tegels lijkt het ons straf als dat ooit zou gebeuren, maar wie weet? Met 4 spelers verkiezen we het spel in de teamvariant. Tijdens het ‘gewone’ spel kan je elkaar erg veel dwarszitten waardoor het spel ook meteen langer duurt, het wordt dan op het randje van langdradig. Door in team te spelen komen er plots heel wat nieuwe mogelijkheden, je probeert nu ook de andere kleur te helpen! Je hoopt dan uiteraard dat je teamgenoot begrijpt wat je bedoeling is en verder bouwt op wat jij van plan was. Ook wanneer het spel eindigt (als één speler zijn 5 bloemenfiches kwijt is) moet je goed op je teamgenoot letten, want het is niet omdat jij uit speelt dat je daarom als team de meeste bloembedden hebt gemaakt! De variant voor twee spelers is daarop gebaseerd maar toch niet erg overtuigend. Het feit dat je de ene keer met rood moet spelen en de andere keer met blauw zorgt voor verwarring: “Moest ik nu weer blauw of rood spelen?”. We zullen het spel dus niet vaak uit de kast halen om met twee te spelen, maar met 3 of 4 spelers mag het zeker nog op tafel komen, graag zelf!

Conclusie: Gardens is een leuk tegel-leg-spel met eenvoudige spelregels en voldoende diepgang.

Met dank aan KOSMOS!

Gardens

Auteur: Perepau LListosella
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar