Spelbeschrijving

De titel zegt het al, in Kingdomino gaan we domino-gewijs ons eigen koninkrijk oprichten. Na 12 beurten worden alle koninkrijken gewaardeerd en eindigt het spel.

Elke speler begint met een vierkante basis, vervolgens worden er elke beurt evenveel dominotegels open gelegd als dat er spelers zijn. De dominotegels worden steeds in oplopende volgorde open gelegd waarna de spelers elk om beurt één tegel kunnen kiezen. Het nummer van de dominotegel bepaalt de volgorde waarin de spelers de volgende ronde een tegel kunnen kiezen: hoe hoger jouw nummer, hoe later je volgende keer zal kunnen kiezen. Om dat gemakkelijk te kunnen onthouden verplaats je je meeple telkens naar de plaats waar je een tegel koos.

Vervolgens kan je de nieuwe tegel in je koninkrijk plaatsen, de enige voorwaarden: de tegel moet grenzen aan je starttegel of aan minstens één overeenstemmend landschap op een andere tegel. Op deze manier trachten alle spelers een koninkrijk van maximum 5 op 5 op te richten. Aan het einde zal elk landschap punten opbrengen, daarvoor vermenigvuldig je het aantal vakken met het aantal kronen in datzelfde landschap. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Kingdomino was eigenlijk liefde op het eerste zicht. Toegegeven, in eerste instantie dachten we “we gaan toch niet gewoon domino spelen?”. Maar dat klassieke domino-aspect maakt het nu net zo toegankelijk. Iedereen kent domino, dus iedereen kan na één minuutje uitleg gewoon mee aan de slag. Het speelt heel erg vlot, en bovendien is het helemaal niet zo oppervlakkig als je initieel zou vermoeden. Enerzijds heb je het volgordesysteem: de beste tegels hebben meestal het hoogste nummer, dus als je nu voor de beste tegel kiest, ben je de volgende keer laatst aan beurt. Anderzijds heb je het bouwen zelf. Je probeert zo groot mogelijke landschappen (met zo veel mogelijk kronen) te maken. Maar je zal al snel ondervinden dat het niet zo simpel is om je oppervlakte van 5 op 5 dan ook optimaal te benutten!

 Conclusie: Snel, eenvoudig, verslavend en gewoon ook super leuk!

Kingdomino

Auteur: Bruno Cathala
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Je stam gaat op zoek naar nieuwe oorden in de vallei en ontdekt zo stilaan nieuwe omgevingen. Ze trachten zoveel mogelijk voedsel te verzamelen en heel regelmatig schuilplaatsen te voorzien in de grotten. Elke speler bouwt zijn eigen vallei op door connecties te maken en op die manier voedsel, schuilplaatsen of andere voordelen te ontvangen.

Als je aan de beurt bent mag je domino-gewijs een tegel uit je persoonlijke voorraad aanleggen, door een passende tegel te plaatsen ontvang je voedsel en een bepaald voordeel afhankelijk van het landschap. Je kan er extra schuilplaatsen mee verdienen, tegels ruilen, een extra tegel aanleggen, bonustegels mee verkrijgen en nog veel meer. Door een tegel in een grot te plaatsen ontvang je extra schuilplaatsen en een bonustegel, waarmee je de landschapsbonussen nog eens kan uitvoeren zonder een passende tegel te moeten plaatsen. Aan het einde van je beurt vul je je persoonlijke voorraad aan tot vijf tegels door één of meerdere tegels te kiezen uit de gemeenschappelijke voorraad. Je hoeveelheid voedsel en schuilplaatsen wordt elke apart bijgehouden op het puntenspoor. Aan het einde is enkel je laagste score van belang, het is dus belangrijk om op beide manieren punten te scoren.

Als je geen tegel kan aanleggen ben je verplicht een nieuw landschap te beginnen. Nadat al je tegels omgedraaid zijn kan je in een andere grot opnieuw beginnen. Het spel eindigt nadat de laatste tegel uit de voorraad genomen werd, de speler die op dat moment de meeste punten heeft wint het spel.

Onze mening

Sapiens is een heel eenvoudig spel, het bekende domino-spelletje wordt verrassend als mechanisme gebruikt in een familiespel. Dat maakt dat de spelregels heel eenvoudig uitgelegd zijn: je speelt domino en probeert d.m.v. de kenmerken van je landschapstegels op verschillende manieren punten te scoren. Al snel zal je merken dat het spel daardoor niet zo eenvoudig is als het lijkt, je wilt alles goed laten uitkomen. Het wordt een echte puzzel waarbij je tracht zo weinig mogelijk punten zomaar voorbij te laten gaan, je gaat op zoek naar combo’s en je probeert op de twee manieren voldoende punten te scoren. Je kan je tegenstanders dwarszitten door tegels te ruilen, door een beer in hun vallei te plaatsen of door een tegel op te eisen waardoor zij minpunten en jij pluspunten krijgt! Sapiens heeft alles wat een goed familiespel moet hebben, enkel de herspeelbaarheid ontbreekt. Na 2 à 3 speelsessie hadden wij in elk geval het gevoel dat we het wel gehad hadden. Het aantal spelers heeft weinig invloed om het spelverloop aangezien iedereen toch grotendeels op zichzelf bezig is. Het mooie materiaal en de handige doos is het vermelden zeker waard!

Conclusie: Sapiens is een verrassend leuk familiespel.

Met dank aan IELLO !

Sapiens

Auteur: Cyrille Leroy
Uitgever: IELLO
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Vijf architecten krijgen een unieke kans om hun droom waar te maken en een metropool op te bouwen, elk op hun eigen manier. Klein detail: ze moeten de gebouwen allemaal op dezelfde bouwwerf halen, op = op. Probeer in de mate van het mogelijke rekening te houden met de stedenbouwkundige voorschriften, je wilt uiteraard veel punten scoren!

Elke speler ontvangt 4 architecten die genummerd zijn van 1 t.e.m. 4 en een leeg plattegrond voor zijn/haar metropool. De spelers leggen elk om beurt een architect aan de rand van de gemeenschappelijke bouwwerf. Het enige waar je rekening mee moet houden: er kan slechts één architect liggen aan elk uiteinde van een rij/kolom en een architect mag nooit naar de bouwmeester wijzen. Je mag vervolgens een tegel nemen uit de rij/kolom waar je architect naartoe wijst, de waarde van je architect bepaalt welke tegel. Op de lege plaats in de werf komt de bouwmeester te staan.  De verworven tegel kan je tenslotte in je metropool leggen in één van de gebieden waar die bewuste architect werkzaam is. De meeste gebouwen leveren je inwoners en/of energie op, die je dan weer kan benutten in andere gebouwen: een winkel heeft vb. energie nodig om te kunnen draaien, terwijl een station en een fabriek vooral mankracht vraagt. Nadat alle spelers hun vier architecten aan het werk hebben gezet eindigt de ronde, komen alle architecten terug en wordt de werf opnieuw voorzien van nieuwe gebouwen.

Na vier ronden volgt de puntentelling. Alle gebouwensoorten leveren punten op een andere manier. Flatgebouwen brengen punten op naargelang het aantal verdiepen, terwijl winkels inkomsten geven bij meer klanten. Stations wil je liefst in alle districten van je metropool, parken brengen op tussen de vele flatgebouwen en fabrieken zijn nuttig naast de winkels en havens. De speler die aan het einde de meeste punten heeft verzameld wint het spel.

Er is ook een expert variant voorzien, waarbij spelers geen eigen architecten hebben. Alle architecten (nu met waarden 1 t.e.m. 5) vormen een gemeenschappelijke voorraad waaruit alle spelers elk om beurt één architect kunnen kiezen. Het is nu dus mogelijk om meerdere keren in dezelfde ronde een architect met dezelfde waarde te kiezen. Deze variant bestaat uit vijf ronden en introduceert de kantoorgebouwen en de monumenten, opnieuw met elk hun eigen puntentelling.

Onze mening

Days of Wonder heeft ons nog maar zelden teleurgesteld en doet dat ook deze keer niet. Eenvoudige spelregels die meteen een indruk wekken dat het een erg eenvoudig spel is: je kiest een architect/gebouw en plaatst het in je stad. Iedereen kan meteen meespelen. Eens je bezig bent besef je al snel dat het niet zo eenvoudig is als het lijkt. De architect die je kiest bepaalt niet alleen welk gebouw je neemt, maar ook waar je dat gebouw mag neerzetten! En dat laatste is iets om over na te denken, want de locatie van vele gebouwen heeft een grote invloed op je eindscore, en daar draait het uiteindelijk om. Wij waren meteen enthousiast na ons eerste speelsessie. Later speelden we ook de expert variant, die maakte het alleen maar beter. Met veelspelers leggen we voortaan meteen de expert variant op tafel, de standaardversie is ideaal voor familie/gelegenheidsspelers. Het speelt vlot en werkt verslavend: er zijn zoveel mogelijkheden om je metropool op te bouwen dat je het elke keer anders kan doen, de herspeelbaarheid is dus best groot. Zowel met 2, 3 als 4 spelers is het erg leuk. Hoe meer spelers, hoe groter de concurrentie op de bouwwerf. Met twee spelers zijn er wel minder gebouwen beschikbaar maar heb je meestal meer keuze voor het plaatsen van je architecten. Verder zet de bekende uitgeverij de trend verder met een handige inlay voor al dat mooie en stevige materiaal. Top!

Conclusie: Quadropolis, een nieuw pareltje in het gamma!

Met dank aan Asmodee België!

Quadropolis

Auteur: François Gandon
Uitgever: Days of Wonder
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Een Hong is een tweekoppige draak, hét strijdmiddel van de roekeloze drakenmeester die de keizer wilt verslaan. Je speelt in de tuinen of in het kasteel, de bedoeling blijft eenvoudig: de drakenmeester probeert zo veel mogelijk Hongs te creëren, de keizer probeert dit te voorkomen in de hoop de ondergang van zijn keizerrijk te voorkomen. Wie zal het halen?

Elk om beurt, beginnend met de keizer, plaatsen beide spelers één drakentegel op het bord. Alle tegels zijn identiek, je kiest dus enkel waar je hem legt en hoe je hem draait. Van zodra er een draak gevormd wordt van minstens 3 tegels (kop – lichaam – kop) is er een Hong gevormd. Op deze manier gaat het spel verder, tot alle velden bedekt zijn met tegels. De drakenmeester wint als hij minstens 15 Hongs heeft gevormd (13 als er in de tuinen gespeeld wordt), in alle andere gevallen wint de keizer.

Het spel voorziet alvast ook een uitbreiding: “De Grot van de Zeven Grootdraken”. De zeven actie-tegels worden op het uitbreidingsbord gelegd, van zodra er een Hong wordt afgemaakt kan er een grootdraak opgeroepen worden, afhankelijk van het aantal lichaamsdelen van de zonet afgewerkte Hong. Met deze acties kan je o.a. een drakentegel draaien, verplaatsen of zelfs verwisselen met een steentegel.

Onze mening

Dankzij de mooie illustraties op de doos lagen onze verwachtingen voor Hong best hoog. Bovendien brachten dezelfde auteur (en uitgever) ons onlangs ook Sugar Gliders, waar we best enthousiast over waren. Helaas werden de verwachtingen na de eerste speelsessie helemaal niet ingelost: abstract, saai.  Het tellen achteraf is best onoverzichtelijk maar dat losten wij op door een drakenfiche op een Hong te leggen van zodra die werd afgewerkt, al kan het zijn dat het spel hierdoor iets minder spannend werd. De uitbreiding maakt het spel opeens veel boeiender en tegelijk ook moeilijker, dit moeten ze voor ons geen uitbreiding noemen: het hoort gewoon écht bij het spel! Plots krijg je een aantal keuzes: maak je als keizer die Hong af om zo te kunnen profiteren van die extra acties? Of maak je de Hong van je tegenstander toch maar wat langer om zo te vermijden dat die ene actie gebruikt wordt? Als drakenmeester wil je nu plots ook lange Hongs maken i.p.v. die vele kleintjes, maar dat maakt het tegelijk ook weer moeilijker om voldoende Hongs te creëren. Geen twijfel mogelijk, met die uitbreiding erbij is Hong best een leuk spel. Toch is de kans groot dat we in de toekomst een ander tweepersoonsspel kiezen, de herspeelbaarheid is wat ons betreft niet zo heel erg groot.

Conclusie: Onze gouden raad: speel Hong meteen met de Grot van de Zeven Grootdraken!

Hong

Met dank aan White Goblin Games!

Auteur: Néstor Romeral Andrés
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Je kijkt even rond je heen… niets te zien. Geen land, geen bergen, geen zee, geen leven. Aan jou om de Schepper te spelen en een levende wereld – genaamd Gaïa – op te richten. Enkele anderen hadden exact hetzelfde idee, je zal dus moeten bewijzen dat jij de beste bent. Uiteindelijk kan er maar één iemand tot “Grote Schepper van Gaïa” bekroond worden.

Als je aan de beurt bent mag je twee acties uitvoeren, je kan daarbij een kaart nemen of een kaart spelen. Het is perfect mogelijk om twee keer dezelfde actie uit te voeren. Bij het nemen van een kaart kan je steeds kiezen tussen één van de openliggende kaarten of een willekeurige kaart van een gesloten stapel. Hou er wel rekening mee dat je nooit meer dan zes kaarten op hand mag hebben. Door een natuurkaart uit te spelen kan je een bijhorende landschapstegel nemen en midden op de tafel leggen, deze tegel vormt het startpunt van de wereld die jullie samen gaan opbouwen. Alle toekomstige landschapstegels zullen met elkaar verbonden zijn. Je kan natuurkaarten ook opsparen en later uitspelen om één van de doelkaarten in te palmen met één van je meeples. Dierkaarten brengen leven in de bestaande landschappen, leg het aantal dierfiches op een landschap zoals op de kaart werd aangeduid. Tenslotte zijn er ook stadskaarten, ook deze kaarten moeten op een landschap gelegd worden. Het type landschap wordt steeds aangeduid op de kaart. Een stad moet minimum voldoen aan twee van de vier opgelegde eisen. Meestal hebben die te maken met het type van de aangrenzende landschapstegels, maar ook de aanwezigheid van dieren op een aangrenzende tegel kan een eis zijn. Vervolgens mag je één van je meeples op deze stad zetten. Andere spelers die een stad later voorzien van een derde en/of vierde eis mogen ook een meeple in de stad plaatsen. Aan het begin van elke ronde moeten bepaalde steden voorzien worden van eten door dieren te verwijderen van aangrenzende landschapstegels. Van zodra één speler er in geslaagd is om al zijn meeples ergens te plaatsen eindigt het spel, deze speler is de winnaar. In het geval dat één van de stapels kaarten uitgeput is wint de speler die op dat moment de meeste meeples op het speelbord staan heeft.

Gaïa bevat ook regels voor gevorderde spelers. Als je een stad nu van een derde eis voorziet mag je de meeple van je tegenstander vervangen door de jouwe. Wanneer de vierde eis voorzien wordt mag je vanaf nu twee meeples op de stad plaatsen. Er worden nu ook rode machtskaarten aan het spel toegevoegd. Met deze kaarten kan je o.a. een tegel vervangen door een tegel van een ander landschap, maar je kan er ook dierfiches mee verwijderen. Met een aardbeving kaart worden er dan weer twee landschappen van plaats verwisseld terwijl je met een tornado kaarten van een tegenstander kan stelen.

Onze mening

Gaïa staat al een hele tijd te wachten om gerecenseerd te worden. De illustraties van de doos vielen alvast in de smaak, we waren dus erg benieuwd naar het spel zelf. Een eerste speelsessie kon ons niet overtuigen, dat is één van de redenen waarom het zolang geduurd heeft om het spel verder te testen en te recenseren. Het basisspel bevat te weinig diepgang en te veel geluk om echt geapprecieerd te worden ten huize Spellenmolen. Er is niets te verzinnen wat “slecht” is, maar toch ontbreekt het gewoon die X-factor. Later kwam het spel terug op tafel, maar dan nu met de regels voor gevorderde spelers. Deze regels zorgen voor ervaren spelers effectief voor meer plezier. De concurrentie aan de steden wordt groter en er komt zeker meer tactiek bij kijken. Je wilt een stad liefst voorzien van vier eisen zodat je er twee meeples kan plaatsen. Uiteindelijk heb je ook in deze variant nog wel een gezonde portie geluk nodig, maar voor een spelletje van amper 30 minuten kan het er nog net mee door. Ook de rode machtskaarten komen het spel ten goede, en als de toenemende pestfactor ook jullie niet erg kan bekoren: er staat ook een vredelievende variant beschreven waarin je bepaalde kaarten uit het spel laat.

Conclusie: Gaïa is één van de vele “doorsnee spellen” dat ons niet voldoende kon overtuigen om in de toekomst nog op de tafel te belanden.

Met dank aan TIKI Editions!

Gaïa

Auteur: Olivier Rolko
Uitgever: TIKI Editions
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Bania zullen de spelers grondstoffen verzamelen om vele en kleurrijke tenten op te bouwen in de grote woestijn. Denk strategisch na over de locatie van je tent, de ene zal wellicht wat meer punten opleveren terwijl de andere plaats je dan weer nieuwe grondstoffen kan opleveren. Of wil je liever je tegenstander dwarszitten in een poging zijn/haar grote bron van inkomsten af te nemen?

Als je aan de beurt bent heb je twee opties, je kan dobbelen voor grondstoffen of tenten bouwen. Als je wilt dobbelen krijg je drie kansen om de dobbelstenen te werpen op de grondstoffen die je graag aan je hand toevoegt, je beurt is daarmee onmiddellijk gedaan. Als je voldoende grondstoffen hebt verzameld kan je één of meerdere van je vier tenten op het bord plaatsen, je betaalt daarvoor de nodige grondstoffen. Door je tenten naast eerder gebouwde tenten te plaatsen krijg je korting, maar die tent levert je dan wel maar één overwinningspunt op in tegenstelling tot de gebruikelijke drie punten. Als je jouw olifantenfiguur nog in het bezit hebt kan je deze op één van de zonet gebouwde tenten plaatsen, die levert jou aan het begin van je volgende beurt meteen grondstoffen op. Hoe meer verschillende kleuren in het gebied van je olifant, hoe meer grondstofkaarten je zal krijgen, maar let op: van zodra dat gebied zeven tenten bevat moeten alle olifanten weer naar huis! Op zoek naar een nieuwe bron van inkomsten dan maar.

Het spel eindigt van zodra er geen tenten meer op het bord geplaatst kunnen worden. Naast de punten die je kreeg voor het bouwen van tenten worden er ook nog bonussen uitgedeeld aan de speler die de laatste tent kon bouwen én aan de speler(s) die de meeste grondstofkaarten over hebben. De speler die daarna de meeste punten heeft behaald wint het spel.

Onze mening

Bania liet bij ons gemengde gevoelens achter, het is zeker niet slecht maar behoort ook zeker niet tot de betere spellen in onze collectie. Het is een familiespel met heel eenvoudige spelregels, je kan het dus ook met niet-spelers op tafel leggen. Toch heb je verschillende keuzes te maken: je probeert een gebied op te bouwen waarbij je elke ronde opnieuw grondstoffen binnen krijgt en je dus geen beurten hoeft te verliezen om te dobbelen, in een ideale situatie bouw je dus vier verschillende tenten en begin je daarna andere gebieden om meer punten te sprokkelen. De vraag is of je tegenstander(s) dat zomaar laten gebeuren, of plaatsen ze hun olifant in hetzelfde gebied en profiteren ze mee van jouw werk? Het kan allemaal! Er zijn net genoeg mogelijkheden om het spel boeiend te maken tot het einde, maar het biedt helaas niet genoeg variatie/uitdagingen om het keer na keer weer op tafel te leggen. Qua materiaal en illustraties valt er helemaal niets op aan te merken, vooral de olifanten zijn erg leuk.

Conclusie: Bania is een eenvoudig familiespel dat weinig variatie kan bieden.

Met dank aan Mattel!

Bania

Auteur: Brian Yu
Uitgever: Mattel
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In Mad City neem je de rol van een gehaaste architect op jou, het is een race tegen de tijd om de beste metropolis ter wereld te bouwen. Je wilt niet alleen een mooie en levendige stad oprichten, je wilt het vooral nét dat tikkeltje beter doen dan je concurrenten. Wees snel maar efficiënt en gebruik de middelen die je voor handen krijgt. Waar wacht je nog op? Het is tijd om te beginnen!

Aan het begin van elke ronde nemen alle spelers 9 stadstegels (gedekt) uit de zak, van zodra de zandloper wordt omgedraaid hebben ze maar één doel voor ogen: een stad maken van drie op drie. Daarbij is er geen enkele verplichting, doodlopende straten en verschillende zones door elkaar? Geen probleem, maar als je punten wilt scoren dan kan je toch maar beter wat opletten. Op het einde van de ronde worden de verschillende steden gescoord, om te beginnen krijgt de speler met de langste weg even veel punten als zijn/haar weg lang is. Daarna scoren alle spelers punten naargelang de verschillende zones in hun stad. Het aantal punten dat je krijgt voor een bepaalde zone is afhankelijk van de kleur en het aantal gebouwen in die zone. Zo levert een gele zone met 13 (of meer) gebouwen je 5 punten, terwijl zo’n zone met 6 gebouwen maar één schamel puntje oplevert. Voor vijf blauwe gebouwen in een blauwe zone kan je dan weer 5 punten scoren… je kan al wel vermoeden dat die blauwe gebouwen/zones dan ook iets zeldzamer zijn. Naast deze punten kan je ook nog de parkwachter grijpen, dat is de enige manier om punten te scoren voor de parken en de vijvers in je stad … maar wees snel, want misschien hebben je tegenstanders die ook wel op het oog!

Tot zover de puntentelling in het basisspel. Op die manier speel je verder tot wanneer minstens één speler 150 punten heeft bereikt, de speler met de meeste punten wint het spel. Als je dit goed onder de knie hebt en/of je graag iets meer uitdaging krijgt is er ook de standaardvariant. Hierbij scoor je niet ‘zomaar’ punten voor al je zones maar zal je deze eerste moeten ontgrendelen. Om punten te scoren met een grote gele zone (meer dan 13 gebouwen) zal je minstens twee keer zo’n zone moeten maken, pas vanaf de derde keer scoor je effectief 5 punten. Hetzelfde geldt voor (bijna) alle andere zones, waarbij je sommige zones al na één keer kunt ontgrendelen en anderen pas na vijf keer! Ook de werking van de parkwachter is nu verschillend: je mag die enkel nemen als je klaar bent met bouwen en dus niets meer aan je stad wilt veranderen. De langste weg wordt nu niet meer gescoord, al kan je er wel voor kiezen om je persoonlijk score-token voor de langste weg te nemen. Als achteraf blijkt dat je effectief de langste weg hebt krijg je 3 punten, als je het token genomen hebt maar toch niet de langste weg hebt gemaakt verlies je 2 punten! Op dezelfde manier zijn er nu ook tokens voor de grootste zones. Ook in het standaard spel worden er verschillende ronden gespeeld, maar nu eindigt het spel van zodra minstens één speler 100 punten verzameld heeft.

Onze mening

We begonnen met gemengde gevoelens aan dit puzzelspel: we zijn wel voor abstracte spellen maar houden totaal niet van spellen met tijdsdruk. Mad City was in dat opzicht zeker een meevaller, al zal het ook nooit tot ons favorieten behoren. Er zijn heel wat dingen waar je rekening mee wilt houden en tegelijkertijd kan je niets verkeerd doen. In eerste instantie wil je vooral grote zones vormen, na enkele ronden wordt je er steeds beter in en ga je sneller uittellen, twee zones van 7 gebouwen leveren namelijk meer punten op dan één zone met 14 gebouwen. Enkel de werking parkwachter was in het basisspel vrij bizar, het is daarbij niet verplicht om deze pas aan het einde te pakken, dan grijp je toch meteen naar die parkwachter van zodra de tijd gestart is? Ook het feit dat diegene met de langste weg dat volledig aantal punten kreeg was vrij doorslaggevend. Ondanks deze minpuntjes konden we het basisspel toch appreciëren. De standaardvariant werd alleen maar beter aangezien de minpuntjes van de parkwachter en de langste weg inmiddels weggeholpen waren. Nu kan je de parkwachter pas nemen als je klaar bent met bouwen en is het een risico om de langste weg te scoren, je kan er ‘maar’ drie punten mee winnen maar je kan er nu ook punten mee verliezen! Ook het principe om de puntentelling eerst te ontgrendelen is erg speciaal in deze versie, het brengt toch een klein tikkeltje strategie in het spel: probeer je steeds dezelfde zones te maken en daar veel mee te scoren? Of probeer je alles te ontgrendelen zodat je in de laatste ronden steeds punten scoort? Of ga je voor de bonussen voor de langste weg of grootste zone(s)? Heel wat om over na te denken, en dat op een minuut tijd! Één nadeel ondervonden we helaas in beide varianten: als je één of twee ronden slechter gespeeld hebt is het haast onmogelijk om je tegenspeler(s) nog in te halen.

Conclusie: Mad City is een puzzelspel met tijdsdruk en je hebt heel wat om over na te denken.

Met dank aan Mayfair Games!

Mad City

Auteur: Kane Klenko
Uitgever: Mayfair Games
Aantal spelers: 1 – 6
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

We laten het vasteland achter ons en trekken samen naar de exotische wereld met het goddelijke fruit. Elke speler staat aan het hoofd van een stam die naam en roem wilt vergaren met de handel van cacaobonen. Verzamel cacaobonen en verkoop ze met zo veel mogelijk winst, maar met wat geluk kan je je stamleden ook goud laten sprokkelen in één van de goudmijnen. Vergeet ook niet om waterdragers op te leiden om je cacaobonen te transporteren én af en toe een stamlid naar een tempel te sturen, als oppermachtige handelaar is het belangrijk om af en toe eens onder het volk te komen!

Aan het begin van het spel liggen er twee jungle-tegels op tafel, tijdens het spel zullen de spelers een zeker dambord patroon maken waarbij de jungle-tegels afgewisseld worden met de persoonlijke stamtegels van de verschillende spelers. Elke speler heeft drie tegels op hand, als je aan de beurt bent leg je één van deze tegels aan. Als je daarbij een open plaats creëert voor een jungle-tegel (= tussen twee stamtegels), mag je één van de twee beschikbare jungle-tegels kiezen om op deze plaats te leggen. Het aantal meeples op je stamtegel bepaalt vervolgens hoeveel acties je mag doen, wélke acties je mag doen wordt dan weer bepaald door de aangrenzende jungle-tegel. Als de twee meeples op jouw stamtegel bvb. grenzen aan een veld met een cacaoboon, dan mag je die actie twee keer uitvoeren: in dit geval krijg je dus twee cacaobonen. Op deze manier worden alle acties afgehandeld en kan je die dus één, twee of drie keer uitvoeren, naar gelang het aantal meeples aan die zijde van je stamtegel. Grenst er (nog) geen jungle-tegel aan de andere kant van je stamtegel? Dan kan je dat stamlid nog niet gebruiken, als er  later in het spel een jungle-tegel wordt aangelegd kan je die actie op dat moment meteen uitvoeren.

Met de verschillende acties kan je o.a. cacaobonen gaan oogsten die je dan met een andere actie weer kan verkopen. Uiteraard heb je dan liefst het marktkraam waar je vier goudmunten krijgt voor een cacaoboon, en als het even kan wil je ook het beste cacaoveld waarbij je twee cacaobonen krijgt per actie! In een goudmijn kan je gewoon één of twee goudmunten per actie nemen en op een andere tegel kan je dan weer een zonnefiche nemen. Zo’n fiche laat je toe om later in het spel een tegel op één van je eerder gelegde tegels te leggen en bepaalde acties dus nog een keer uit te voeren, als je de fiche niet gebruikt levert hij aan het einde van het spel één punt op. Tenslotte heb je nog de tegels met het water en de tempels. De watertegels laten je toe om de meeple op je persoonlijk spelersbordje één of meerdere plaatsen verder te zetten. Als je dat niet doet heb je aan het einde 16 minpunten, maar als je meeple ver gevorderd is kan dat oplopen tot 16 bonuspunten! De tempeltegels zijn de enige tegels die geen effect hebben tijdens het spel, aan het einde kan je hier 6 punten verdienen als je een meerderheid aan stamleden hebt die grenzen aan zo’n tegel, voor de tweede plaats zijn er nog 3 punten voorzien. Het spel eindigt nadat alle spelers hun tegels hebben neergelegd. De punten (= goudmunten) die je tijdens het spel hebt verzameld worden opgeteld bij eventuele min- of bonuspunten van je waterdrager en de punten die je in de tempels verzamelde. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Cacao is een spel dat ons van de eerste sessie meteen kon overtuigen, de speelsessies die daarop volgden konden dat alleen maar bevestigen. De spelregels zijn heel eenvoudig, enkele minuten uitleg en het spel kan meteen beginnen. Ondanks de eenvoudige spelregels zit er toch net genoeg diepgang in het spel om het interessant te maken voor veelspelers: je wilt de beste acties inpalmen! Enerzijds wil je cacaobonen verzamelen en die tegen een hoge prijs weer verkopen, maar niet iedereen heeft het geluk/de kans om aan dat goede marktkraam aan te schuiven. De water-actie mag zeker niet over het hoofd gezien worden, net als de tempels. Je wilt zowat overal op spelen, maar je hebt slechts een beperkt aantal tegels en je zal dus goed moeten afwegen welke tegel je voor welke actie(s) wilt gebruiken. Het aantal tegels in het spel wordt bepaald naargelang het aantal spelers, een kleine aanpassing die weinig moeite kost maar er meteen voor zorgt dat het spel met alle mogelijke spelersaantallen erg leuk blijft. Met twee spelers zou je bijna denken dat het speciaal voor twee spelers ontwikkeld is, want het is wel heel goed uitgebalanceerd. Maar daar is niets van waar want met drie en vier spelers speelt het eens zo goed!

Het materiaal en de illustraties zien er weer prachtig uit, net als de inleg van de doos. Als we dan één kleine opmerking moeten geven, gaat die toch ook wel over diezelfde doos: alles past er netjes in, maar als je wilt dat al het materiaal mooi blijft zitten én je spelregels niet krom komen te staan kan je maar beter je lege stansramen in de doos laten zitten na je eerste speelsessie. Na een 5-tal speelsessie zijn wij Cacao nog lang niet beu en kijken we er al naar uit om het nog vaker op tafel te leggen, de toekomst zal uitwijzen of dat ook effectief zal gebeuren.

Conclusie: Cacao is een kort en eenvoudig familiespel met voldoende diepgang!

Met dank aan ABACUSSPIELE!

Cacao

Auteur: Phil Walker-Harding
Uitgever: Abacusspiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Urban Panic gaan alle spelers aan de slag om de stad van hun dromen op te bouwen. Ze ondervinden al snel dat dat niet zo eenvoudig is en dat er veel zaken zijn waar je rekening mee moet houden. Zo zal je stad genoeg werkgelegenheid moeten voorzien en kan je je best wat aan de begroting houden, daarnaast moet je ook wat rekening houden met het milieu en zorg je er best voor dat de bewoners zich goed kunnen vermaken in je stad. Tenslotte zal alles in verbinding moeten staan met het stadscentrum zodat alle inwoners kunnen deelnemen aan het verenigingsleven!

Als je aan de beurt bent kan je drie acties uitvoeren, de architect-actie is daarbij verplicht, de andere twee kan je vrij kiezen. Als architect neem je één van de vier beschikbare bouwtegels om in je voorraad te leggen. Met een andere actie kan je vervolgens een tegel uit je voorraad in je stad leggen, die moet op dat moment niet grenzen aan andere tegels, maar zorg er wel voor dat ze tegen het einde van het spel allemaal verbonden zijn met het stadscentrum! Elk gebouw dat in je stad wordt opgericht heeft zo zijn eigen effecten, zo hebben fabrieken een negatieve invloed op het milieu, terwijl je dat weer in evenwicht kan brengen door wat later groene gedeelten in je stad te brengen. Andere gebouwen zorgen dan weer voor werkgelegenheden of amusement, … Al deze factoren worden gecontroleerd op het gemeenschappelijke speelbord, hou deze sporen goed in de gaten! Met de ingenieur kan je twee tegels in je stad van plaats verwisselen en als burgemeester kan je de beschikbare bouwtegels vernieuwen. In de variant voor gevorderden wordt er nog een vijfde optie beschikbaar, je kan met de spion-actie (die dan wel 2 actiepunten kost) een gebouw uit de voorraad van een medespeler stelen om die vervolgens meteen in je eigen stad op te richten.

Van zodra één speler er in geslaagd is zijn/haar speelbord volledig te bezetten met bouwtegels of wanneer er niet genoeg tegels zijn om het centrale bord aan te vullen eindigt het spel. Op dat moment wordt er gecontroleerd of alle plaatsen in je stad verbonden zijn met het stadscentrum, als dat niet het geval is worden de betreffende tegels verwijderd. De voordelen van die tegels gaan dan uiteraard verloren. Vervolgens wordt er gecontroleerd of de werkloosheid overeenkomt met het aantal beschikbare banen in je stad, als dat niet het geval is verlies je punten! Tenslotte worden de punten op alle ontwikkelingssporen bij elkaar opgeteld en krijgen de spelers één minpunt per onbebouwd gebied in hun stad, diegene die daarna de meeste punten heeft wint het spel. De gevorderde variant voegt overigens ook doelkaarten toe waarmee extra punten te verdienen zijn. Er worden enkele kaarten open gelegd aan het begin van het spel, diegene die aan het einde het best voldoet aan de opdracht kan hiermee 10 bonuspunten verdienen.

Het spel voorziet ook een party-variant waarbij de spelers tegelijkertijd tegels uitzoeken (die weliswaar met de rugzijde naar boven op tafel liggen) om hun stad op te bouwen.

 Onze mening

Urban Panic was voor ons helaas een teleurstelling. Het begon met de spelregels die toch best wat vragen oproepen, vooral dan wat betreft de verbinding met het stadscentrum. De grootste vraag is wellicht wat de auteur ‘verbonden’ noemt en wat niet, voor ons zouden de twee tegels een opening moeten hebben om verbonden te zijn, maar in dat geval klopt de bijhorende tekening in de spelregels helemaal niet. De vraag werd ook op BoardGameGeek gesteld, maar het antwoord erop gaf ons geen uitsluitsel. We bepaalden dus maar zelf wat voor ons verbonden is en wat niet, maar het blijft jammer. Daarnaast voelt het spel heel abstract en komt het thema amper naar boven, ook al is het verhaal erachter iets wat best wel potentieel heeft. De sporen waar de verschillende aspecten worden bijgehouden zijn ook allesbehalve handig, zoveel blokjes op vijf sporen die zo dicht bij elkaar staan. Het had gemakkelijker geweest als elke speler die sporen op zijn eigen spelersbord had, dan heb je niet alleen een beter overzicht maar is het ook niet zo’n gedoe met al die blokjes. De gevorderde variant is voor ons een must, je hebt op die manier een doel en de concurrentie tussen de spelers wordt daarbij iets groter. Iedereen probeert aan zoveel mogelijk doelkaarten te voldoen waardoor iedereen vaak hetzelfde type van gebouwen wilt bemachtigen. Het wordt dus spannender om de juiste tegels te verzamelen, alles in evenwicht te houden en in de gaten te houden dat je tegenspelers er niet met jouw tegels vandoor gaan! De gevorderde variant is wel eens leuk, maar Urban Panic heeft voor ons helaas té veel minpunten en zal daarom nog maar zelden op tafel verschijnen.

Conclusie: Urban Panic is een spel met potentieel maar kon ons niet overtuigen.

Met dank aan G3!

Urban Panic

Auteur: Krzysztof Matusik
Uitgever: G3
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 40 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Het is marktdag, alle spelers maken zich klaar en willen de beste plaatsen veroveren om hun marktkramen te installeren. De klanten verkiezen heel verse producten, hoe dichter je kraam dus bij de leverancier staat, hoe beter! Reserveer je plaatsen tijdig, en dan maar hopen dat het niet té druk wordt en je geen plaatsen verliest. De marktplaats wordt drukker en drukker, naast de marktkramen van je tegenspelers komen er ook veel markttafels te staan… Die kunnen je doorgang wel eens blokkeren!

Als je aan de beurt bent kan je kiezen uit twee mogelijke acties: een plaats reserveren of een tegel trekken. Om een plaats te reserveren plaats je één van je overige schijfjes op het bord, een nieuw schijfje moet steeds aan een pad of ander schijfje grenzen. Als je denkt genoeg plaatsen gereserveerd te hebben kan je een tegel trekken. Als het een markttafel is zal je die moeten plaatsen op één van de plaatsen die je gereserveerd hebt, als het een marktkraam is moet die geveild worden. Alle spelers mogen in het geheim een bod voorbereiden, diegene die het meest bied mag zijn marktkraam op een door hem gereserveerde plaats zetten. Bij een gelijke stand gaat het voordeel naar de actieve speler (of diegene die daar het dichtste bij zit). Enkel deze speler verliest het ingezette bedrag. Wanneer je een marktkraam installeert moet je ook rekening houden met de stroomvoorzieningen. De stroomkringen op het bord geven aan hoeveel marktkramen er op bepaalde plaatsen kunnen staan. Als een stroomkring vb. aangeeft dat er maar één kraam geplaatst kan worden, dan worden de andere plaatsen in die kring meteen bedekt met paden van zodra er één marktkraam komt te staan. Hierdoor kan het gebeuren dat andere spelers hun schijfje terug krijgen doordat jij een marktkraam zet. Op deze manier gaat het spel verder, de spelers proberen elk van hun vier marktkramen zo dicht mogelijk bij de leverancier te plaatsen. Het spel eindigt meteen van zodra de laatste kaart van de stapel werd getrokken, daarna is er van elke soort marktkraam nog één over, sommige spelers zullen dus nog één of meerdere marktkramen over hebben. In een vooraf bepaalde volgorde worden deze marktkramen gratis uitgedeeld aan de spelers die nog geen kraam in die soort hebben geïnstalleerd, dit mogen ze net als tijdens het spel op een gereserveerde locatie plaatsen.

Daarna volgt de puntentelling, elke speler berekent voor elk van zijn vier marktkramen de kortste weg naar de bijhorende leverancier. Al deze waarden worden opgeteld, diegene die in totaal de kortste weg (de laagste score) heeft wint het spel. Bij een gelijke stand wint de speler die het meeste geld heeft overgehouden.

Onze mening

Fresh Fish was één van de spellen waar we naar uitkeken in Essen, maar het heeft onze verwachtingen niet helemaal kunnen inlossen. De kleurrijke illustraties vinden we wel oké, maar ze geven sommigen blijkbaar de indruk dat het een kinderspel is. Fresh Fish is een familiespel met eenvoudige spelregels maar wel enige diepgang. Je probeert aan het begin zo veel mogelijk plaatsen te reserveren, zodat je ook een overbodige markttafel kwijt kan op een plaats dat je niet stoort. Met die markttafels kan je je tegenstanders dan weer goed dwarszitten, die kunnen je doorgang goed blokkeren waardoor je helemaal rond moet gaan om de leverancier te bereiken! Ook de stroomkringen brengen wat strategie in het spel, je ziet duidelijk hoeveel kramen er in elke kring kunnen staan en je kan hierdoor (gunstige) schijfjes van je tegenstanders verwijderen… of speel je op veilig en reserveer je meerdere plaatsen binnen hetzelfde circuit, om te voorkomen dat je tegenstanders met jouw stroom gaan lopen? Het aantal schijfjes is echter beperkt, je zal dus goed moeten opletten wat je doet.

De startopstelling verschilt naar gelang het aantal spelers, hierdoor voelt het spel in alle situaties ongeveer hetzelfde aan. De verschillende borden kan je steeds anders leggen, je kan ook steeds andere gebruiken (tenzij je telkens met de volle bezetting van vijf spelers speelt), waardoor het telkens nét iets anders voelt. Desondanks is de herspeelbaarheid van Fresh Fish toch niet zo heel groot, na enkele speelsessies probeer je steeds weer op dezelfde manier te werk te gaan. Over het algemeen hebben we een middelmatig gevoel over Fresh Fish, het is een leuk spel voor eens op tafel te leggen, maar ook niet meer dan dat.

Conclusie: Fresh Fish is een spel met eenvoudige spelregels en een vleugje strategie.

Met dank aan 2F-Spiele!

Fresh Fish

Auteur: Friedemann Friese
Uitgever: 2F- Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 12 jaar