Spelbeschrijving

In dit houten spel proberen beide spelers hun tegenstander zover te brengen dat deze 4 stenen in zijn speelkleur over de spelrand moet verplaatsen. Je probeert je eigen speelstukken dus ver van die afgrond te houden om te vermijden dat je dat zelf moet doen. Makkelijker gezegd dan gedaan.

Als je aan beurt bent ben je verplicht om met één van je speelstukken over een ander speelstuk te springen. Je mag meerdere sprongen maken met dat ene speelstuk, maar je bent verplicht om minstens één speelstuk voorwaarts te bewegen, dat kan recht vooruit zijn maar ook diagonaal. Alle speelstukken waar je op deze manier over springt worden vervolgens omgedraaid waardoor de andere kleur zichtbaar wordt. Je mag over speelstukken van je tegenstander springen zodat de kleur verandert in jouw speelkleur, maar je mag ook over je eigen speelstukken springen en de kleur veranderen naar die van je tegenstander! Je bent verplicht om te springen als je kan, ook als dat in je eigen nadeel is en je daardoor over de rand van het veld moet springen. Als je niet kan springen mag je één van je speelstukken één stap voorwaarts bewegen, dat speelstuk verandert daarna van kleur. Als er geen figuur met jouw kleur op het bord staat vervalt je beurt en is je tegenspeler nog eens aan de beurt.

Het spel gaat op deze manier verder tot wanneer er vier speelstukken in eenzelfde kleur van het veld gesprongen zijn, deze speler is verloren.

Onze mening

Slow Fox behoort tot een genre van spellen waar we er maar heel weinig van hebben/kennen. Het is een abstract maar tactisch spel voor twee spelers. Deze spellen behoren niet meteen tot onze doelgroep, maar toch waren we blij Slow Fox te kunnen testen. Als je begint aan een spelletje Slow Fox heb je vaak geen benul van wat je moet doen, ben je goed bezig of helemaal niet? Wellicht word je er na vele spellen beter in, maar na een vijftal keer wisten wij aan het begin nog steeds niet wat goed was en wat niet. Een beetje zoals je in een schaakspel ook soms niet weet wat nu de beste openingszet is, al heb je hier wel minder mogelijkheden. Ongeveer halverwege begint het inzicht meer en meer te komen, met welke pion ga je springen, en wil je springen over je eigen kleur of over die van je tegenstander? Soms is het goed om je eigen speelfiguren naar de kleur van je tegenstander te veranderen, andere keren wil je het tegenovergestelde. Het spel gaat heel snel, soms zie je al een tijdje aankomen wie er zal winnen en kan je niets doen om dat te vermijden, andere keren kan het spel nog verrassende wendingen maken en blijft het spannend tot het bittere eind.

Het spel is voor ons een leuk reisspel. Je hebt heel weinig plaats nodig om het te spelen, het houten bordje kan je gerust vasthouden tijdens het spelen. Achteraf laat je de speelstukken gewoon zitten en draai je het bordje omgekeerd in de houder. Het is een spel dat we hier niet op tafel zullen leggen, maar we namen het mee tijdens een daguitstapje en hadden er toch plezier aan. Je kan het spelen zonder stevige ondergrond zoals op de trein en het duurt maar enkele minuten, ideaal voor als je ergens zit te wachten!

Conclusie: Slow Fox is een abstract en tactisch houten spel voor twee spelers.

Met dank aan ROMBOL!

Slow Fox

Auteur: Hartmut Kommerell
Uitgeverij: ROMBOL
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In El Gaucho kruipen alle spelers in de huid van een veeboer die probeert rijk te worden door zo veel mogelijk vee aan een zo hoog mogelijke prijs te verkopen. Daarvoor zullen je werkers (je zogenaamde gaucho’s) vee moeten vangen, verkopen, ordenen en nog veel meer! Ga je veel kleine kuddes verkopen of wordt het één grote kudde? Je hebt in ieder geval slechts één ding voor ogen: jij wilt de rijkste veeboer uit omstreken worden!

Aan het begin van elke ronde worden de dobbelstenen in de dobbelsteenrodeo gegooid, daarna mag elke speler om beurt twee dobbelstenen kiezen en acties uitvoeren. De meest gekozen actie is het vangen van vee, dat kan je op twee manieren doen. Door één of twee dobbelstenen te spelen die samen de (exacte) waarde hebben van het grote getal op die veetegel kan je een gaucho recht op die tegel plaatsen. Door de kleine waarde op de tegel te ‘betalen’ kan je jouw gaucho neerleggen op die tegel, maar dan zal je in een latere beurt nogmaals diezelfde actie moeten doen om die gaucho recht te zetten, want pas dan kan je het vee mee naar huis brengen! Naast het vangen van vee kan je er ook voor kiezen je dobbelstenen te gebruiken om een gaucho in één van de zes gebouwen te plaatsen, de dobbelsteenwaarde bepaalt in welke gebouwen je een gaucho kan inzetten. Die gaucho zal je vanaf de volgende ronde kunnen inzetten voor de bijhorende actie. Zo kan een gaucho in één van die gebouwen een kudde verkopen met 5 Pesos winst en kan de held van de rodeo’s een extra dobbelsteen met waarde naar keuze gebruiken. De veedief kan dan weer een dier van een tegenspeler stelen, de opzichter kan twee liggende gaucho’s rechtzetten of een liggende gaucho van een tegenstander verjagen en in de steppe kan je één of twee koeien kiezen waar je meteen een gaucho op kan plaatsen.

Nadat elke speler zijn acties gedaan heeft wordt elk van de vier weiden gecontroleerd, als alle dieren in een weide een eigenaar hebben worden de dieren verdeeld. Elke speler die in die weide een rechtstaande gaucho heeft mag die gaucho met bijhorende tegel wegnemen, liggende gaucho’s blijven op het bord. Verzamelde tegels leg je in je persoonlijke voorraad, gesorteerd per kleur. Een nieuwe tegel moet je steeds rechts aanleggen in de bijhorende kudde, de waarde van die tegels zal ofwel telkens stijgend, ofwel dalend zijn. Van zodra je een tegel moet aanleggen die niet meer in het rijtje past ben je genoodzaakt die kudde te verkopen, tenzij je nog een gaucho in de stal hebt staan die je toelaat één tegel in een rij te schuiven. Bij de verkoop wordt het aantal tegels vermenigvuldigd met de waarde van de meest waardevolle tegel in die kudde. De weiden worden vervolgens weer aangevuld en de dobbelstenen worden terug gegooid voor het start van de volgende ronde. Van zodra de stapel met veedieren uitgeput is nadert het einde van het spel, er wordt nog een volledige ronde gespeeld en daarna volgt de puntentelling. Spelers mogen veetegels met een rechtstaande gaucho’s nog aan hun kuddes toevoegen (volgens de regels) en tenslotte alle kuddes verkopen. Wie daarna het grootste kapitaal heeft wint het spel.

Onze mening

El Gaucho was één van de spellen waar we het meeste naar uitkeken op Essen, het klonk leuk en het zag er bovendien weer mooi uit. De spelregels klinken eenvoudig, maar het bleek uiteindelijk toch niet zo eenvoudig om het spel te winnen! Er zijn dus meer mogelijkheden dan je aanvankelijk zou vermoeden. Je kan vele kleine kuddes verkopen, maar sparen voor één grote kudde kan ook erg veel opleveren. Daar komt wel een klein beetje geluk bij kijken, je weet niet welke tegels er al uit het spel zijn gegaan aan het begin van het spel en de volgorde waarin de tegels in de weiden komen zal je strategie ook gedeeltelijk bepalen. Door steeds een gaucho in de stal te hebben kan je dat geluk wat naar je handen zetten, al ben je wel een actie kwijt om die daar te plaatsen. De acties met de gebouwen maken het spel interessant en leuk, er zijn veel leuke acties en toch kan je er maar enkele kiezen in een ronde. Een extra dobbelsteen is een luxe en verkopen met 5 peso’s winst is ook erg interessant, maar als je vee uit de steppe gaat selecteren kan dat ook heel goed meevallen. De interactie in dit spel is groot, je wilt het vee opeisen voor een andere speler dat doet, maar de dief kan zomaar een dier komen stelen! Ga je meteen de hoge dobbelsteenwaarde betalen om een gaucho recht te zetten of ga je hem eerst neerleggen? Dat laatste kost je twee acties, maar misschien wil je hem wel neerleggen, je wilt de tegel misschien ‘reserveren’ voor later aangezien die nu nog niet in je kudde past? Maar weet dat een opzichter je dan wel kan verjagen en je die tegel dus dreigt te verliezen. In één van onze speelsessies werd er veel van elkaar afgenomen en werd het spel ‘hard’ gespeeld, een andere speelsessie was dan weer heel vredelievend. Het kan alletwee en het was telkens leuk.

El Gaucho is op zijn best met 3 of 4 spelers, met twee spelers kon het ons echter helemaal niet overtuigen. Er is niet zo veel concurrentie in de weiden, elke speler gaat zijn eigen gangetje. Bovendien gebeurde het ook erg vaak dat we geen nuttige acties konden uitvoeren omdat al onze gaucho’s reeds in het spel stonden. Ook lagen de weiden regelmatig vol waardoor de actie in de steppe plots waardeloos leek, terwijl dat in onze vorige spellen één van de meest gegeerde acties was. Jammer! Het spel bevat mooie illustraties, de kleine details op de veetegels zijn erg leuk, de hekjes rond de dobbelsteenrodeo geven het bord wat dimensie. El Gaucho ligt op de grens tussen familiespellen en expertspellen, het is geen instapspel dat je zomaar met iedereen kan spelen, maar het is voor ons ook zeker geen expertspel.

Conclusie: El Gaucho is een leuk spel met eenvoudige spelregels en veel mogelijkheden.

Met dank aan Argentum Verlag!

El Gaucho

Auteur: Arve D. Fühler
Uitgeverij: Argentum Verlag
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Elke speler wordt getransformeerd naar een alchemist en zal in zijn eigen labo medicijnen brouwen in de hoop de ware samenstelling van elk ingrediënt te ontcijferen. Daarmee kunnen ze namelijk heel wat reputatie opbouwen: publicaties uitbrengen, medicijnen verkopen, … Diegene die na 6 ronden de meeste reputatie heeft opgebouwd wint het spel.

Voor je aan een spelletje ‘Alchemists’ begint is het belangrijk de theorie achter de medicijnen goed te begrijpen. Er zijn 6 verschillende medicijnen: rode, groene en blauwe, telkens met een positieve en een negatieve variant. Om zo’n medicijn te maken hebben beide ingrediënten dat kenmerk nodig, één ingrediënt in een grote bol, het andere met een kleine bol. Concreet komt het er op neer dat je twee ingrediënten het kenmerk ‘groen positief’ moeten hebben om het groene, positieve medicijn te kunnen maken. Als twee ingrediënten tegenovergestelde kenmerken hebben zal je een neutraal medicijn brouwen.

Aan het begin van een ronde bepaalt elke speler, beginnend met de startspeler, hoe laat hij/zij zal opstaan. Hoe vroeger je opstaat, hoe meer keuze en voordelen je zal hebben tijdens de acties. Hoe later je opstaat, hoe meer extra kaarten je op hand zal kunnen nemen. Vervolgens mag de speler die laatst opstaat al zijn actieblokjes inzetten, gevolgd door de voorlaatste enz. Wanneer de eerste speler zijn acties bepaalt weet deze dus al wat de andere spelers graag willen doen. Pas daarna zullen de acties uitgevoerd worden, in volgorde van het opstaan. Tijdens de eerste actie kan je ingrediënten verzamelen, die je in een volgende actie eventueel al kan verwijderen om één munt te verdienen. Daarnaast is het brouwen van medicijnen de belangrijkste actie, die kan je zelf opdrinken – met de nodige gevolgen van dien – of testen op een student. Een student drinkt alles op, positief of negatief maakt hem niks uit, al zullen de volgende spelers wel één munt per test moeten betalen vanaf het moment dat hij iets negatief heeft gedronken. Als je zélf een negatief brouwsel opdrinkt speelt dat in je nadeel tijdens de volgende ronde, hopelijk heb je er dan toch iets uit kunnen leren. Om iets te testen heb je twee ingrediënten nodig, deze plaats je in je ketel en scan je met een smartphone/tablet met de bijhorende app, deze toont je vervolgens welk medicijn je gemaakt hebt. De ingrediënten ben je daarna uiteraard kwijt. Door medicijnen te maken kan je bepaalde mogelijkheden doorhalen op je deductie-blaadje tot wanneer je een bepaald kenmerk kan koppelen aan een ingrediënt. Dit is elk spel anders en wordt bepaald door de app.

Vanaf de tweede ronde kan je ook medicijnen verkopen. Je zal voordien moeten voorspellen of je het gevraagde medicijn zal kunnen maken, of het voor de helft zal kloppen of helemaal niet. Vervolgens meng je weer twee ingrediënten en kan je geld verdienen. Met een andere actie kan je een publicatie uitbrengen, je betaalt de uitgeverij en mag vervolgens bekend maken welke kenmerken dat volgens jou bij één van de ingrediënten horen. Door een publicatie uit te brengen bouw je reputatie op, als die publicatie correct blijkt verdien je aan het einde nog 3 of 5 punten (kies je zelf tijdens het uitbrengen van je publicatie), als iemand kan bewijzen dat je publicatie niet klopt verlies je punten. Tijdens de laatste en zesde ronde kan je medicijnen tentoonstellen en nog extra punten verdienen. Na die ronde volgt de puntentelling: je reputatie, munten en artifarcten worden omgezet in punten en we laten de app de kenmerken van alle ingrediënten bekend maken waardoor we kunnen controleren wie met zijn publicaties punten verdient en wie er verliest!

Onze mening

Alchemists klopt thematisch volledig en dat is een eerste punt waardoor we het spel zo leuk vinden, elk klein detail (waarvan er vele niet in onze bespreking zijn vermeld omdat het anders te lang zou worden) is eenvoudig te onthouden omdat het verhaal er alleen maar completer door wordt. Het mooie, handige materiaal met de mooie illustraties maakt de beleving in Alchemists nog leuker en kan ons enthousiasme alleen versterken. Er is veel te doen om de fiches die te groot zijn, dat klopt en is inderdaad erg vervelend, maar de uitgeverij stuurt iedereen gratis nieuwe fiches op en de tweede druk zal dat probleem niet hebben. Het werken met de app is op zijn minst vernieuwend te noemen, de app kan je gratis downloaden op elke smartphone of tablet, je hebt er slechts één nodig om het spel te kunnen spelen. De app werkt overigens heel goed. Het scannen is wel wat afhankelijk van de lichtinval, we merkten dat het soms héél snel ging en het andere keren wat trager ging, maar het leverde nooit problemen op. Je kan er ook voor kiezen om zonder app te spelen, maar dan zal één speler de rol van spelmeester moeten overnemen en dus niet kunnen deelnemen aan het spel.

Het deductie-element in dit spel is héél belangrijk en is allesbehalve simpel. Belangrijk om te weten is dat Alchemists zeker geen eenvoudig spel is, het is een expertspel waar heel wat logisch denkwerk voor nodig is. Het begrijpen van de theorie klinkt eenvoudig, maar het effectief toepassen ervan is heel wat anders. Sommigen zijn er meteen mee weg, anderen totaal niet. Het spel heeft een belangrijke groeimarge: in ons eerste spel ontcijferden we maar enkele ingrediënten, in onze laatste spellen vonden we ze bijna allemaal. Alle ingrediënten vinden is bovendien nog geen garantie tot winnen, dan moet je ook nog publicaties kunnen maken. Je kan co-auteur worden en meegaan in een publicatie van je tegenspeler, maar ben je zeker dat hij juist is? Vertrouw je die speler zomaar, of toch niet? Je kan ook punten verdienen met het kopen van artifarcten enz… Je moet dus niet alleen een goede wetenschapper zijn, maar ook alles goed kunnen verkopen! Het spel bevat ook een variant voor gevorderde waarbij je minder ingrediënten krijgt om het spel te beginnen én het moeilijker wordt om een theorie van een tegenstander te ontkennen, je kan beide varianten perfect combineren zodat iemand die het spel nog niet kent met de beginnersvariant speelt en de anderen met de gevorderde variant. Het is leuk als een spel deze optie aanbiedt, zeker omdat je in dit spel écht wel voorsprong hebt als je het spel al eens gespeeld hebt en goed begrijpt. Het ontkennen van theorieën werd bij ons pas echt gebruikt in de variant voor gevorderden. Er is ook wel een zekere downtime, als je tegenstanders net een medicijn getest hebben dan hebben ze wel wat tijd nodig om op hun blaadje aan te duiden wat ze daaruit hebben geleerd. Met snelle spelers valt dat heel goed mee, maar soms kan dat ook tegenvallen. Het spel speelt trouwens met alle spelersaantallen even goed en duurt met 4 spelers niet langer dan met 2 of met 3. Je hebt met meerdere spelers gewoon minder actieblokjes, elke speler voert dus minder acties uit. Raar maar waar, zelf met minder acties hebben we ook in onze speelsessie met 4 spelers veel ingrediënten kunnen ontcijferen. In een spel met twee spelers is het dan weer moeilijker om aan geld te geraken… Maar alles is bij alle spelersaantallen erg goed afgewogen. Voor je eerste spel (als je hier en daar nog wat moet uitzoeken) moet je wel rekenen op 120 minuten, onze volgende spellen duurden ongeveer 90 minuten.

Alchemists behoorde tot één van de spellen waar we heel erg naar uitkeken in Essen en die verwachtingen zijn meer dan ingelost. Het materiaal is super, het verhaal en het spel zitten erg leuk in elkaar, de spelregels zijn goed geschreven en het deductie element is ook wel ons ding. We zijn dus heel enthousiast over het spel en zouden het nog erg vaak willen spelen. Het geeft steeds voldoening als je weer een ingrediënt hebt kunnen ontcijferen. Tegelijkertijd kunnen we er ook al bij zeggen dat het spel zeker niet voor iedereen is, het is echt geen eenvoudig spel en als je niet goed bent in deductie vind je er wellicht niets aan. We zullen Alchemists dus zeker niet met iedereen op tafel brengen, maar het behoort wel tot onze nieuwe favorieten.

Conclusie: De beleving in Alchemists is compleet: je voelt je op en top wetenschapper!

Met dank aan Czech Games Edition!

Alchemists

Auteur: M. Kotry
Uitgeverij: Czech Games Edition
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 90 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

In Versailles kruipen alle spelers in de huid van een architect. Alle architecten bouwen samen aan één van de beroemdste tuinen uit de geschiedenis, maar slechts één van hen zal uiteindelijk het meeste roem vergaard hebben. Daarvoor zal je je werkers zo goed mogelijk moeten organiseren, breng hen naar de juiste locatie en laat ze voor zover mogelijk goed samenwerken!

Als je aan beurt bent verplaats je één van je werkers volgens de richtingaanwijzers naar een aangrenzende locatie. Je mag daarbij geen twee beurten na mekaar op dezelfde locatie eindigen, met je actieschijf duid je aan waar je geëindigd bent. Op die doellocatie kan je vervolgens al je aanwezige werkers aan het werk zetten. In de architectenvereniging kan je nieuwe paleistegels ophalen. Voor de laatste nieuwe tegels heb je meer werkers nodig, andere kan je al ophalen met één werker. Je kan je werkers ook vragen om bepaalde paleistegels uit de vereniging te verwijderen. Om deze ideeën om te zetten naar echte bouwwerken heb je uiteraard grondstoffen nodig, die kan je ophalen in de marmergroeve, de goudmijn of de timmerhoutmolen. Daar geldt steeds: hoe meer werkers, hoe meer grondstoffen. In de workshop kan je decoratie-elementen laten maken met het gevraagde aantal werkers en grondstoffen. Tenslotte moet je naar de bouwwerf om één van je paleistegels te bouwen, elke paleistegel geeft aan hoeveel werkers, grondstoffen en eventuele decoratie-elementen je daarvoor nodig hebt en hoeveel punten je daarmee verdient. Tenslotte zijn er nog twee locaties: de alchemistenvereniging en de gunst van de koning. In de alchemistenvereniging kan je werkers inzetten om vooruit te gaan op één van de technologiesporen. Daarmee kan je o.a. één grondstof extra krijgen telkens je in de toekomst de bijhorende actie uitvoert. De twee andere sporen zorgen ervoor dat je extra acties kunt uitvoeren tijdens de beurten van je tegenstanders. Als één van je tegenstanders namelijk de bijhorende actie uitvoert en jij hebt op die locatie minstens één werker staan  kan je die actie ook uitvoeren. Op bezoek bij de koning kan je maximum twee nieuwe werkers in dienst nemen én je ‘dubbele beweging’-fiches terug omdraaien. Deze kan je gebruiken om in één beurt twee werkers naar dezelfde locatie te verplaatsen of om één werker twee locaties verder te plaatsen. Telkens iemand bij de koning, Louis XIV, op bezoek gaat komt hij een stapje dichter richting de bouwwerf.

Het spel eindigt wanneer Louis XIV de bouwwerf/tuinen heeft bereikt, wanneer alle paleistegels zijn uitgeput of wanneer de bouwwerf volledig bebouwd is. De meeste punten worden verdiend tijdens het bouwen van paleistegels, aan het einde krijg je nog punten voor overgebleven grondstoffen en decoratie-elementen.

Onze mening

Versailles heeft vrij eenvoudige spelregels maar is toch moeilijk om te spelen. Thematisch klopt alles en dat maakt het gemakkelijk om alles te begrijpen: je hebt grondstoffen en decoratie-elementen nodig om een paleistegel te bouwen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, de richtingspijltjes moeten gevolgd worden en je geraakt niet altijd in de locatie waar je wilt geraken, laat staan met het aantal werkers dat je zou willen! Je zal dus erg goed moeten plannen welke werker je op welk moment naar welke locatie verplaatst. De ‘dubbele beweging’-fiches zijn erg handig aangezien je het zo iets sneller kunt laten gaan, maar als je jouw beide fiches hebt ingezet moet je eerst terug naar Louis XIV om die terug te activeren! Het technologiespoor in de alchemistenvereniging is heel goed. Je hebt dan wel heel wat werkers nodig als je op al die sporen wilt vooruit gaan, maar achteraf loont het zich de moeite waard: je kan zomaar mee genieten van de acties van je tegenspelers, en die zullen op hun beurt extra moeten nadenken of ze jou dat plezier wel gunnen. Zeker naar het einde toe is het wel eens een race om als eerste in de architectenvereniging te arriveren, jij wilt uiteraard de meest waardevolle paleistegels, of misschien wel die enige paleistegel die nog in de bouwwerf past! Je kan maximum 4 tegels bewaren, maar dan kan je er nog voor kiezen om paleistegels uit de vereniging te verwijderen om je tegenstanders dwars te zitten. Het verzamelen van decoratie-elementen is niet alleen goed voor het bouwen van paleistegels maar het kan ook een tactiek op zich zijn, elk van die tegels is aan het einde namelijk 3 punten waard. We hebben wel eens spelers gezien die zo aan het einde nog erg veel punten vergaren!

De bouwwerf is tenslotte dé locatie waar je je tegenspelers het meest kan saboteren. Je kan openlijk zien welke tegels zij hebben liggen, door jouw tegel op een bepaalde plaats te leggen kan je hun plannetjes wel eens in het water gooien zodat ze niets meer met hun paleistegels kunnen doen! Het nadeel hiervan is dat het spel daarna soms nogal stroef verder verloopt. Vele paleistegels passen niet meer en een aantal spelers zitten er dan maar doelloos bij zonder dat ze nog veel nuttigs kunnen doen. Proberen zoveel mogelijk decoratie-elementen te verzamelen dan maar, maar op dat moment lijkt het spel voor jou voorbij terwijl anderen nog volop aan het denken zijn. Wij speelden het spel nu een aantal keer, die keren dat we elkaar niet bewust hebben gesaboteerd op de bouwwerf bleef het spannend en leuk tot het bittere eind. De keren dat we dat wel deden liep het tegen het einde telkens stroef en leek het wel alsof meerdere spelers zaten te wachten tot het gedaan was. Een bittere nasmaak voor een spel dat ervoor eigenlijk heel erg leuk was. Terug naar de positieve elementen: het spel speelt even goed met alle spelersaantallen. Alles is minutieus uitgeteld, met minder spelers heb je meer werkers en omgekeerd, het is met twee spelers minstens even leuk als met meer. Bovendien ziet het er heel mooi uit: een mooi geïllustreerd speelbord en erg duidelijke spelregels.

Conclusie: Versailles is een leuk, thematisch bordspel dat we met veel plezier nog eens op tafel leggen!

Met dank aan NSKN Games!

Versailles

Auteur: Andrei Novac
Uitgeverij: NSKN Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60-75 min.
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving

In 7 Steps draait alles rond het getal zeven. Zeven velden in zeven kleuren, en elke speler heeft elke ronde zeven schijven ter beschikking om punten te scoren. De torens zullen steeds hoger worden en je zal een ideale trap moeten zoeken om de hoogste torens te bereiken. Maar je raadt het al, een toren kan nooit hoger zijn dan… 7 schijven.

In je beurt ga je schijven op het bord plaatsen, punten scoren en je voorraad terug aanvullen tot zeven. Je mag zoveel schijven in het spel brengen als je wilt, maar je moet rekening houden met enkele regels. Zo moeten alle schijven die je deze ronde plaats een aaneengesloten ‘weg’ vormen, elke schijf zal dus grenzen aan de vorige schijf dat je plaatste. Je moet uiteraard ook rekening houden met de aangegeven kleur, maar ook met de hoogte van de torens. Je bent verplicht om op het bord te beginnen als er nog een vrije plaats in die kleur is, de volgende schijven moeten telkens op de zelfde hoogte of één trap hoger geplaatst worden, maar je mag niet terug dalen. Je eerst schijf plaats je dus op level 1, je volgende misschien op level 2, en zo kan je opbouwen tot level 7. Per geplaatste schijf ontvang je punten naar gelang het level van die schijf, hoe hoger je geraakt, hoe meer punten je dus kan verdienen. Daarna mag je niet-gebruikte tegels indien gewenst omruilen en je voorraad aanvullen tot 7 schijven.

Als je tijdens je beurt 7 of minder punten scoort kan je een blauw of groen kaartje nemen, van elke kleur mag je er maximum één in je bezit hebben. De blauwe kaartjes laten je toe aan bepaalde bouwregels te zondigen tijdens één van je volgende beurten. Zo kan je vb. één level hoger beginnen dan normaal is toegestaan, twee torens wisselen van plaats, een schijf van het bord nemen en nog veel meer. De groene kaartjes leveren extra punten op, je kan hiermee éénmalig een punt extra krijgen per schijf van een verschillende kleur, of twee punten per schijf van dezelfde kleur enz. Als een speler zijn voorraad niet meer tot zeven schijven kan aanvullen wordt de ronde uitgespeeld en eindigt het spel. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Het spelbord bestaat uit, hoe toevallig, zeven tegels die in willekeurige volgorde gelegd kunnen worden zodat het spel elke keer weer anders is. De voorzijde van die tegels bevatten allemaal dezelfde kleur, op de achterzijde staan ze wirwar door elkaar (zoals op de afbeelding). De voorkant zorgt voor een gemakkelijker spel met een hogere geluksfactor, de achterzijde brengt meer tactiek in het spel. Om meer variatie in het spel te brengen kan je de tegels in latere spellen ook in een andere vorm leggen.

Onze mening

7 Steps is een abstract spel met veel strategie, diegenen die ons kennen weten al dat wij dat type spellen ten zeerste kunnen appreciëren. 7 Steps is dan ook een erg leuk spel in zijn genre. Plannen is in dit spel zo goed als onmogelijk, je voorganger(s) veranderen het speelbord zodanig dat je pas in jouw beurt kan beginnen nadenken en tellen op welke manier je de meeste punten kan scoren. Soms kies je bewust om een bepaalde ronde weinig punten te scoren zodat je een blauw/groen kaartje kan nemen, want die kunnen echt wel helpen, zeker tegen het einde van het spel. Het uitdokteren van de weg die je het meeste punten oplevert is erg leuk. Je zal je vaak ergeren omdat dat je op level 1 moet beginnen en aan het feit dat je niet terug mag dalen. Tegelijkertijd zijn het die twee regels die het spel goed maken, zonder zou het niets voorstellen. Het komt er steeds op neer om het meeste te halen uit de schijven die je in je voorraad krijgt. Het ruimtelijk inzicht in dit spel is wel van belang, vooral in het begin is het best even wennen aan de manier van spelen. We kunnen ons voorstellen dat 7 Steps helemaal niet gemakkelijk is voor spelers die problemen hebben met ruimtelijk inzicht.

Het spel is met alle spelersaantallen even goed, met meerdere spelers kom je gewoon minder aan beurt. Het spel neemt ongeveer een half uurtje in beslag, ideaal voor dit genre van spellen. Het materiaal is van goede, stevige kwaliteit, al had het ook wel in een kleinere doos gepast. De voorzijde van de tegels, de eenvoudige variant dus, sprak ons niet echt aan. Het geluk is daarbij inderdaad van groter belang. De achterzijde is een grotere uitdaging en gewoon veel beter, we raden dan ook aan om het meteen met de achterzijde te spelen. We zijn alvast benieuwd of dit spel het zal maken tot ons Tafelporselein, het maakt in elk geval wel kans! Speel je graag een abstract spel met veel logica? Dan is 7 Steps zeker iets voor jou.

Conclusie: 7 Steps is een abstract en verslavend spel met veel logica!

Met dank aan KOSMOS!

7 Steps

Auteurs: M. Kiesling & R. Staupe
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Piraten, handelaren en zelfs de grote oorlogsschepen gaan op zoek naar glorie en fortuin op de Caraïbische zeeën! Coördineer verschillende schepen, transporteer goederen en overval andere schepen met de bedoeling zo veel mogelijk dubloenen te verdienen. Gebruik je geld om je schepen van een betere uitrusting te voorzien en win het spel als je er als eerste in slaagt om de dochter van de gouverneur uit te nodigen op je volledig uitgeruste schepen.

In Black Fleet heb je drie soorten schepen. De handelsschepen vervoeren goederen van de ene haven naar de andere, door ze te verkopen kan je 2 of 3 dubloenen per goed krijgen, afhankelijk van de haven waar je ze levert. Piratenschepen overvallen handelsschepen en stelen goederen die ze daarna willen begraven in één van de vele eilanden. Zowel voor het overvallen als voor het begraven worden zij beloond met dubloenen. Je kan tijdens je beurt echter maar één actie uitvoeren per schip, als je piratenschip een goed steelt zal je het dus pas in je volgende beurt kunnen begraven. Tenslotte zijn er ook nog de oorlogsschepen, deze zijn niet gebonden aan een speler maar kunnen door iedereen worden verplaatst. Ze hebben als doel de piratenboten te doen zinken, als jij het oorlogsschip daarbij helpt ontvang je 2 dubloenen.

Als je aan beurt bent speel je één van je twee bewegingskaarten met daarop aangegeven hoeveel plaatsen je elk schip maximaal kan verplaatsen. Je verplaatst elke beurt dus je handelsschip, je piratenschip en één van de oorlogsschepen! Je kan zelf kiezen in welke volgorde je de schepen verplaatst en je kan met elk schip maximaal één actie uitvoeren. Met je handelsschip zal je eventueel handelen, met een piratenschip aanvallen of een schat begraven en met het oorlogsschip aanvallen. Je kan eventueel fortuinkaarten uitspelen die je een bepaald voordeel geven of je laten zondigen tegen de spelregels, zo kan je met één van die kaarten over eilanden varen en met een andere elk schip 1 of 2 plaatsen extra verplaatsen. Aan het einde van je beurt vul je je hand aan tot twee bewegingskaarten en mag je eventueel nieuwe fortuinkaarten trekken (aangegeven op je bewegingskaart).

Daarna kan je één van de uitrustingskaarten aankopen voor je schip. De goedkoopste kost 5 dubloenen, de duurste 14 dubloenen. Je weet niet op voorhand welk voordeel dat zal geven aangezien iedereen telkens andere uitrustingen krijgt, maar je weet wel bij welke categorie die uitrusting hoort. Zo heb je uitrustingen die alles te maken hebben met het (ver)kopen van goederen, op één of andere manier zal je daar dus meer winst mee kunnen maken. De uitrusting van 5 dubloenen zal je piratenschip ten goede komen en een iets duurdere uitrusting zorgt er voor dat je sneller zal kunnen varen. De volgorde waarin je de vier uitrustingskaarten aankoopt is niet van belang, maar pas als je ze allemaal hebt aangekocht kan je de laatste kaart van 10 dubloenen aankopen en de dochter van de gouverneur op je schip uitnodigen. Als je aan het einde van die ronde de enigste bent die deze kaart heeft kunnen aankopen win je het spel, als er meerdere spelers hierin geslaagd zijn wint diegene met de meeste dubloenen op overschot. Voor een langere variant kan je de laatste kaart vervangen door een kaart ter waarde van 20 dubloenen, zodat je iets langer kan genieten van de voordelen van je uitrustingen. Als het niveau tussen de spelers erg verschilt kan je ook beslissen dat sommige spelers de duurdere kaart moeten kopen en andere de goedkopere.

Onze mening

Black Fleet blinkt uit in zijn eenvoud. Drie schepen verplaatsen en simpelweg goederen proberen transporteren, onderweg moet je goed uitkijken voor de piratenschepen van je tegenstanders, en die moeten op hun beurt proberen de oorlogsschepen te ontwijken. Het zorgt voor heel wat dynamiek en interactie. Probeer te voorspellen welke route je tegenstanders gaan nemen en probeer ze zo met je piratenschip te onderscheppen, maar eer het terug aan jou is kan er veel verandert zijn! Aangezien elke speler een oorlogsschip kan verplaatsen is het soms sneller bij jou dan je had kunnen voorspellen. Je zit mekaar in dit spel voortdurend op de hielen, je kan maar best een plan B bedenken want één of ander schip gooit je plan zeker in het water. De fortuinkaarten maken het spel leuker waardoor je vaak onverwacht uit de hoek kan komen en toch iets kan bereiken dat je tegenstanders niet verwacht hadden. De uitrustingen voor de schepen zijn ook leuk, het verrassingseffect is groot aangezien je niet exact weet welke uitrusting je aankoopt, maar dat het goed zal zijn, daar kan je wel vanuit gaan. Je zal moeten beslissen welke uitrusting je eerst wilt kopen, daar zal je uiteraard het langst van kunnen genieten. In het begin van het spel focus je je vooral op een veilige route voor je handelsschip, tegen het einde wordt het echt een race. Elke speler heeft inmiddels heel wat goede uitrustingen en heeft zo zijn eigen voordelen, iedereen kan tijdens zijn beurt wellicht op één of andere manier aan dubloenen geraken, maar wie verdient de meeste dubloenen? En wie slaagt er in om nét voor de andere spelers de dochter van de gouverneur uit te nodigen? De overwinning is elke keer nipt, de andere spelers hadden meestal maar één beurt te kort om die dochter ook uit te nodigen.

De herspeelbaarheid op lange termijn kunnen we niet voorspellen, maar het feit dat je net wel of net niet wint maakt dat je graag revanche wilt en het nog eens wilt proberen. Ook die uitrustingskaarten helpen daaraan mee, je hebt tijdens je eerste spel gezien dat ook je tegenspelers een erg goede uitrusting hadden, tijdens een volgend spel is het dus alleen maar spannender om af te wachten welke uitrusting je zal hebben. Een langere versie van het spel (overwinningskaart met 20 dubloenen) hoeft niet meteen voor ons, het is goed zoals het is: ongeveer een uurtje. Het feit dat je het met die kaarten iets gemakkelijker kan maken voor minder ervaren spelers is dan wel weer een voordeel voor dit familiespel. Het spel is momenteel enkel beschikbaar in het Frans, Engels en Duits, dat kan wel eens een nadeel zijn. Het grootste deel van het spel is dan wel zonder tekst, maar op de fortuin- en uitrustingskaarten vind je wel wat tekst terug. Wij maakten een overzicht met de vertaling van alle kaarten waardoor iedereen het spel gemakkelijk kon meespelen, met of zonder talenknobbel! Space Cowboys verbaasde ons met Splendor al van hun prachtige materiaal, met Black Fleet trekken ze die lijn gewoon verder. Je hebt dan misschien wel wat fijne vingers nodig, maar de blokjes passen perfect in de schepen. De illustraties zijn heel mooi en kleurrijk, de dubloenen lijken wel echt en de doos heeft alweer een prachtige inleg in de vorm van een doodskop.

Met dank aan Asmodee België!

Conclusie: Black Fleet is een heel leuk, mooi, dynamisch en interactief familiespel!

Black Fleet

Auteur: Sebastian Bleasdale
Uitgeverij: Space Cowboys
Aantal spelers: 3 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

We reizen door het land van 1001 nachten en arriveren in Naqala, de oude sultan is net overleden en één van ons zal de nieuwe leider worden. Je zal de vijf stammen moeten manoeuvreren om invloed te krijgen op deze stadstaat, verplaats ze op het juiste moment en doe beroep op de oude geesten, je hebt hun hulp nodig voor de overwinning!

Aan het begin van elke ronde moeten alle spelers bieden voor de beurtvolgorde. Elk om beurt zetten ze hun pion in en betalen ze de bijhorende kost. Om zeker te zijn van je eerste plaats kan je 18 munten/punten betalen, maar dat is misschien niet zo’n goed idee. Je kan er ook voor kiezen om 0 te spelen, maar als een volgende speler dan ook 0 bied komt deze wel voor jou te staan. Slechts drie spelers kunnen 0 bieden. Aan het begin van je beurt kies je een locatie van waaruit je al de aanwezige meeples gaat bewegen. Op elke tegel dat je passeert laat je één meeple achter, maar op de tegel waarop je eindigt moet je een meeple achterlaten in de kleur dat daar al aanwezig was. Op die tegel mag je dan twee acties uitvoeren, één actie met de meeples in de kleur dat jij daar had achtergelaten, één actie aangegeven op de tegel. Voor de eerste actie neem je alle meeples op van die stam/kleur, dat zijn er dus minstens twee, maar soms ook meer. Als deze tegel hierna onbemand is plaats je er één van je kamelen op, die tegel is voor de rest van het spel van jou. De kleur van de meeple bepaalt welke actie je daarmee kan uitvoeren. De vizieren (gele) meeples hou je gewoon bij en leveren punten op aan het einde van het spel, net zoals de witte meeples, al kan je deze ook gebruiken voor andere acties. Met de groene meeples verzamel je grondstofkaarten, met de blauwe punten. Met de rode stam kan je een andere meeple vermoorden, een witte/gele uit de voorraad van je tegenspelers of één van het spelbord in de hoop (nog) een locatie onbemand te maken zodat je die kan inpalmen.

Daarna kan je de actie van de tegel uitvoeren. Sommige acties zijn verplicht en laten je een paleis/palmboom op die bepaalde tegel plaatsen, deze leveren de eigenaar van de tegel punten op aan het einde van het spel. Op de markt kan je grondstofkaarten kopen en op de heilige plaatsen kan je een geest omkopen. Deze moet je betalen met witte meeples en eventueel een kaart. Geesten leveren niet alleen punten op maar geven je ook een bepaald voordeel. Zo kan je met Enki telkens een palmboom extra zetten (als je daarvoor een witte meeple of een kaart betaald) en krijg je van Ba’ai telkens punten wanneer een speler een geest neemt. Met Boaz kan je je witte/gele meeples beschermen tegen de rode moordenaars en met Jafaar leveren je vizieren 3 punten op i.p.v. één.

Het spel eindigt van zodra één speler alle kamelen heeft kunnen inzetten of wanneer er geen geldige bewegingen meer mogelijk zijn. Op het einde van de ronde volgt de puntentelling. Je krijgt daarbij punten voor de witte en gele meeples, je geesten, je locaties en eventuele palmbomen/paleizen en voor setjes van verschillende goederenkaarten. Deze punten worden opgeteld met de punten die je gedurende het spel verzamelde, de speler met de meeste punten wint het spel en wordt de sultan van Naqala.

Onze mening

De verwachtingen van Five Tribes waren hoog en zijn dan ook grotendeels ingelost. Het is een heel andere manier van denken, in plaats van een workerplacement ga je hier net meeples wegnemen. Alles wat je doet heeft invloed op de volgende speler(s). Zo probeer je te vermijden dat je maar één stam achterlaat op een tegel om te voorkomen dat je tegenstander die makkelijk kan inpalmen, maar dat zal zeker niet altijd lukken. Je denkt voornamelijk aan de laatste meeple dat je wilt plaatsen, maar ook de volgorde waarop je ze onderweg achterlaat is belangrijk voor de volgende speler. De spelregels zijn eenvoudig maar de mogelijkheden die je er mee hebt lijken wel oneindig. Dat maakt dat het op twee niveaus gespeeld kan worden, je kan het beschouwen als expertspel en alles goed uitdokteren, maar het kan ook perfect als familiespel beschouwd worden en gespeeld worden zonder dat je al te veel moet nadenken. Dat nadenken kan je toch maar doen wanneer jij aan beurt bent aangezien je voorganger het spelbord helemaal verandert en misschien al je plannetjes om zeep helpt. Afhankelijk van je medespelers kan de downtime in dit spel dan ook flink oplopen, maar wij speelden het voorlopig enkel met vlotte spelers waardoor we daar helemaal geen last van hadden. Wellicht stellen we het niet snel voor aan spelers waarvan we weten dat ze alles gaan uittellen.

Het spel wordt vergezeld van mooie en handige samenvattingen, die maken het vooral voor beginnende spelers gemakkelijker. Op de achterzijde staat een overzicht van alle geesten met hun effecten, vooral dit werd vaak gebruikt. Er zijn 22 geesten en die komen in één spel zeker niet allemaal aan bod, dus zelf na enkele spellen komen er nog geesten tevoorschijn die je nog niet eerder had gezien. Het spel speelt met alle spelersaantallen even goed, al voelt het met twee spelers heel anders. Je hebt dan twee rondemarkers om te bieden en je komt elk twee keer aan de beurt per ronde. Hierdoor worden extra mogelijkheden gecreëerd die je niet hebt in een spel met meerdere spelers. Als je er tijdens de biedfase voor zorgt dat je je twee beurten onmiddellijk na elkaar kan uitvoeren kan je de meeples in je eerste beurt zo plaatsen dat je er meteen daarna goed gebruik van kan maken. Als je deze manier van spelen gewoon bent is het wel even wennen om terug met meerdere spelers te spelen, en omgekeerd. Het materiaal is, zoals we van Days of Wonder gewoon zijn, weer van een hoge kwaliteit en ook hier krijgen we een erg handige inleg van de doos. De illustraties op de doos zijn erg mooi, het spel zelf is soberder gehouden. Een goede beslissing volgens ons, want het is al druk genoeg als er zoveel meeples, kamelen, palmbomen en paleizen op die tegeltjes staan. Onze grondstofkaarten zijn bij de drukker maar half door het snijmachine gegaan, waardoor sommige kaarten langs de ene kant rechte hoeken en langs de andere kant afgeronde hoeken hebben. Aangezien het maar bij de helft van de kaarten is vermoeden we dat dit niet in alle exemplaren het geval is, maar het is toch lastig tijdens het schudden. Al zijn we dan misschien wel heel nauwkeurig 🙂

Met dank aan Asmodee België!

Conclusie: Five Tribes is een spel dat je zeker eens gespeeld moet hebben!

Five Tribes

Auteur: Bruno Cathala
Uitgeverij: Days of Wonder
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving

In de vroege moderne tijd was glasblazen een ambacht dat ontzettend veel werd uitgevoerd in de vele bosrijke gebieden in Tsjechië. Een pad van 250km lang door het Beierse woud is dan ook naar deze warme ambacht genoemd: de Glasstraat. De sfeer en warmte van de glasproductie is er nog steeds aanwezig. In dit spel zal je niet alleen glas, maar ook bakstenen moeten produceren, deze kan je samen met andere grondstoffen dan weer gebruiken om gebouwen te kopen, al zal je daarvoor wel de juiste personen aan het werk moeten zetten!

Het spel wordt gespeeld over vier bouwperiodes, telkens zal je drie tot vijf karakters kunnen uitspelen. Aan het begin van een bouwperiode kiezen alle spelers in het geheim 5 karakters uit de 15 die iedereen beschikbaar heeft. Enkel deze karakters zal je in de loop van deze bouwperiode kunnen benutten. Als je aan de beurt bent speel je één van deze vijf karakters uit, daarna controleren je tegenspelers of zij dat karakter ook op hand hebben. Als jij de enige bent met het gekozen karakter heb je geluk en zal je beide acties kunnen uitvoeren, anders zal je de diensten van jouw karakter moeten delen met je tegenspelers en kan je slechts één van beide acties uitvoeren. Alle karakters hebben unieke acties, zo kan je met de houthakker, de kolenbrander en nog enkele andere de basisgrondstoffen verzamelen. Als je de nodige basisgrondstoffen bezit worden deze automatisch omgevormd tot glas of baksteen op je productiewiel, je bent deze basisgrondstoffen dan wel weer kwijt, iets waar je zeker rekening moet mee houden. Met de mijnwerker, boswachter en de vijverbouwer kan je grondstoffen verdienen en/of landschappen toevoegen op je speelbord terwijl je met de bouwmeester of de timmerman dan weer gebouwen kan aankopen. Die gebouwen moet je uiteraard kunnen betalen met de grondstoffen op je productiewiel. Je zal dus eerst grondstoffen moeten verzamelen om later gebouwen te kunnen aankopen.

Er zijn drie verschillende gebouwtypes. De werkgebouwen kan je gedurende heel het spel gebruiken en laten je toe om bepaalde goederen te ruilen tegen anderen, de directe gebouwen geven je een éénmalig voordeel, hierbij ontvang je meestal een bepaalde grondstof. Beide gebouwtypes leveren ook punten op maar het zijn de bonusgebouwen die je de meeste punten zullen opleveren aan het einde. Door te voldoen aan de gevraagde voorwaarden zal je een aantal punten kunnen verdienen. Zo levert de Visserswerf je vier punten op als je een vierkant van 4 meren op je speelbord hebt gemaakt en levert de scheepshelling je één punt op per overgebleven hout.

Elke speler kan op deze manier drie karakterkaarten uitspelen, de andere twee zal je enkel (gedeeltelijk) kunnen benutten als één van je tegenspelers deze uitspeelt. Daarna eindigt de eerste bouwperiode en worden de beschikbare gebouwen aangevuld, de spelers kiezen vervolgens weer 5 kaarten uit die ze in de volgende bouwperiode willen gebruiken. Na vier bouwperiodes eindigt het spel en volgt de puntentelling. Elke speler begint het spel met drie gebouwen die je punten kunnen opleveren voor overgebleven zand, glas en bakstenen, de rest wordt bepaald door de gebouwen dat je doorheen het spel hebt aangekocht.

Onze mening

Uwe Rosenberg is over het algemeen een auteur die ons wel ligt, de Glasstraat is één van de minder lange/zware spellen van hem. Een groot pluspunt van dit spel is dan ook dat je het perfect in een uurtje kan spelen. Enerzijds heb je het gevoel dat je helemaal op je ééntje bezig bent, je bouwt je eigen landschap en gebouwen op. Anderzijds is de interactie met je tegenspelers juist heel groot, je probeert in te schatten welke karakterkaarten zij wel of niet zouden spelen om zo optimaal gebruik te maken van jouw vijf karakterkaarten. Er zitten ontzettend veel gebouwen (93) bij terwijl je er lang niet zoveel nodig hebt, dat zorgt er voor dat het spel elke keer weer heel anders aanvoelt aangezien je toch wat speelt naar gelang de gebouwen die beschikbaar zijn. Toch is er van elk gebouw slechts één beschikbaar en wil je voorkomen dat je tegenstanders gaan lopen met het gebouw dat jij zo graag wilt. In de Glasstraat zal je je strategie regelmatig moeten aanpassen want je tegenstanders zullen er ongetwijfeld voor zorgen dat niet alles loopt zoals je het in gedachten had. Ondanks dat de spelregels vrij eenvoudig te begrijpen zijn hebben wij toch steeds het gevoel dat we het niet in handen hebben. Het spel begrijpen is één ding, maar het echt op een goede manier spelen bleek in het begin toch een ander verhaal. De werkwijze van het productiewiel lijkt ook zo eenvoudig maar telkens opnieuw komen we voor verrassingen te staan omdat we het verkeerd hadden ingeschat. Soms wil je helemaal niet dat er glas geproduceerd wordt en je met gevolg al je grondstoffen weer kwijt bent, maar je kan het helaas niet verhinderen. Het komt er op neer dat we de Glasstraat wel een leuk spel vinden maar dat we er helemaal niet goed in zijn :-).

Als we het spel de eerste keer zagen dachten we dat het glasblazen op zich een groter rol zou spelen tijdens het spel, het voelt echter vrij abstract aan en je bent vooral bezig met het aankopen van gebouwen en uit te zoeken hoe je daar zoveel mogelijk punten mee kan verdienen. Het glas is net als baksteen gewoon één van de speciale grondstoffen die je daar voor nodig hebt. De Glasstraat is voorzien van erg mooie illustraties van Dennis Lohausen, inmiddels één van onze favoriete artiesten.

Conclusie: De Glasstraat is een spel met veel leuke elementen!

De Glasstraat

Auteur: Uwe Rosenberg
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20min. / speler
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving

In Nord staat elke speler aan de leiding van een stam op één van de eilanden van de zogenaamde Lofoten, een eilandengroep voor de noordkust van Noorwegen. Het bewuste eiland heet Vestvågøy, een eiland met veel gebergten, fjorden en bossen, volledig omringd door de Zwarte Zee. De spelers zetten alsmaar meer arbeiders en vissers in, deze zullen andere vestigingen aanvallen of te vriend maken, maar om te winnen zal je je vestiging ook goed moeten onderhouden. Zo zal je twee keer grondstoffen en twee keer voeding moeten leveren.

Aan het begin van het spel heeft elke speler één jarl (= hoofdman) en een soldaat in één van de vestigingen staan, dit is de basis van waaruit je dit spel zal beginnen. Als je aan de beurt bent kan je slechts kiezen tussen twee mogelijke acties: nieuwe soldaten in het spel brengen of een vreemde jarl ontvoeren. Als je kiest voor de eerste actie kan je aan het begin van je beurt een schatkaart uitspelen met een actie, als je deze niet gebruikt zullen ze aan het einde punten opbrengen. Daarna kan je enkele soldaten inzetten, op land of op zee, zolang ze verbonden zijn met een vestiging waar je minstens één soldaat hebt staan, al kan deze verbinding ook bestaan uit soldaten van een tegenstander. Na het inzetten van je soldaten wordt er gecontroleerd of je hierdoor een verbinding hebt gemaakt met een andere vestiging en of je daarbij aan de voorwaarden voldoet om aan te vallen. Daarvoor moet je een soldaat hebben staan in de vestiging waar je aanval begint, je mag nog geen soldaat hebben staan in de aan te vallen vestiging en de twee vestigingen mogen nog niet verbonden zijn vooraleer je soldaten geplaatst werden. Als er aan één van deze voorwaarde niet voldaan wordt gebeurt er niets en wordt het een vereniging genoemd. Bij een aanval worden alle eigen soldaten op de kortste route tussen beide vestigingen weggenomen en verdeeld volgens aangegeven op een samenvattingskaartje. Hierdoor zullen sommige soldaten sterven maar komen er ook soldaten in beide vestigingen te staan, afhankelijk van de lengte van de verbinding. Daarna gaat het spel gewoon verder. De andere mogelijke actie dat je kan doen is een vreemde jarl ontvoeren, je kan daarbij een hoofdman van een tegenstander of één van de 4 neutrale hoofdmannen ontvoeren. Om deze actie te kunnen uitvoeren moet je ook aan enkele voorwaarden voldoen, zo moet je in die vestiging minstens 2 soldaten hebben staan en bovendien nog eens de meerderheid aan soldaten hebben. Daarnaast moet er een verbinding zijn tussen de vestiging en de kleine drakenboot, zoals steeds kan een verbinding (ook) bestaan uit soldaten van je medespelers. De vreemde jarl komt samen met de gestorven soldaten in de drakenboot en levert 10 tot 20 punten op, hoe meer overleden soldaten er al in de boot staan, hoe meer punten de jarl zal opleveren!

Als de drakenboot vol is of wanneer een speler geen van beide acties kan uitvoeren volgt er een puntentelling. Twee keer is die puntentelling gebaseerd op de grondstoffen die je kan voorzien in al je vestigingen, twee keer krijg je punten naar gelang het aantal soldaten dat je kan voeden in je vestigingen. Om punten te scoren tijdens de eerste puntentelling moet je minstens 1 soldaat in een vestiging hebben staan en mag je niet de minste soldaten hebben. Vervolgens kan je punten verkrijgen als je soldaten die op berg- en bosgebieden verbonden zijn met deze vestiging, en ook hier geldt dat een verbinding (ook) kan bestaan uit soldaten van een tegenspeler. Bij de andere puntentelling wordt er voor elke vestiging gekeken hoeveel voedsel er kan verzameld worden in de omliggende velden. De vestiging zelf, een bezet bosgebied en een vissersboot leveren elk 1 voedsel op. Alle spelers in die vestiging kunnen gebruik maken van het verzamelde voedsel, ook al zorgde een andere speler daarvoor. Het aantal soldaten dat je kan voeden levert punten op in het kwadraat. Soldaten die je niet kan voeden moeten weggehaald worden en tellen uiteraard niet mee bij de puntentelling. Na de vierde puntentelling eindigt het spel en volgt er nog een kleine telling voor het aantal verzamelde schatkaarten.

De schatkaarten kan je gebruiken om een extra actie uit te voeren maar je kan ze ook opsparen voor de puntentelling aan het einde van het spel. Je krijg dan punten voor het aantal verschillende schatten dat je verzamelde, maar ook voor setjes van minstens 3 dezelfde schatten. Je krijgt drie schatten aan het begin van het spel, door soldaten op zandgebieden te plaatsen kan je nieuwe schatten verzamelen. Diegene die na deze puntentelling de meeste punten heeft wint het spel.

Voor gevorderden is er alvast ook een uitbreiding voorzien. Zo kan je bij het samenstellen van het eiland de achterkant van de tegels gebruiken voor een moeilijkere variant en kunnen de neutrale hoofdmannen vervangen worden door bijzondere hoofdmannen. Je kan ze alle vier in één spel gebruiken al wordt er aangeraden om maar 1 of 2 van deze figuren te gebruiken zodat het overzichtelijk blijft. Tussen deze hoofdmannen heb je o.a. Ragnar die tijdens het spel schatkaarten verzamelt telkens zijn vestiging wordt aangevallen, van zodra iemand Ragnar ontvoert worden zijn schatten verdeeld onder diegenen die minstens één soldaat aanwezig hebben in zijn vestiging. Ook Thorstein, Floki en Eirik hebben een bijzondere eigenschap.

Onze mening

Deze preview van Nord is misschien wel de moeilijkste die ik tot hier toe schreef, en dat omwille van de uiteenlopende reacties van onze medespelers. Laat ook duidelijk zijn dat dit een prototype is, vele dingen kunnen nog verandert worden in de uiteindelijke versie.

Nord is een abstract en strategisch spel met heel veel mogelijkheden. De spelregels zijn in principe niet zo erg moeilijk maar door alle voorwaarden en bijkomende regeltjes wordt het toch een hele uitleg, zoals duidelijk te zien is aan de lengte van onze spelbespreking. Ondanks al die regels heb je tijdens het spelen nochtans niet het gevoel dat het moeilijk is, wat een heel groot pluspunt is. In principe komt het erop neer dat je in je beurt ofwel nieuwe soldaten inzet (99% van de gevallen) ofwel een vreemde hoofdman ontvoert, af en toe komt daar dan een aanval uit voort. Het spel is ook voorzien van handige samenvattingskaarten, zowel de mogelijke acties als de beschrijving van een aanval en van de puntentellingen zijn erg duidelijk samengevat met afbeeldingen. Hoe vaker je het spel speelt, hoe meer tactieken en strategieën je ontdekt, het spel wordt er steeds beter op. In het begin denk je al gauw dat je niets nuttig kan doen, maar al gauw blijkt dat je juist heel veel mogelijkheden hebt. Je moet steeds afwegen wat je gaat doen: als je een andere vestiging aanvalt worden je soldaten van het bord genomen, en misschien wil je ze liever nog even laten staan tot na de volgende puntentelling? Het is best wel even wennen dat verbindingen ook door andere spelers kunnen gemaakt worden, soms zal je zelf een verbinding willen maken om te voorkomen dat een tegenspeler kan aanvallen, maar andere keren wil je dat juist niet! Je probeert ook te voorkomen dat een tegenspeler één van de hoofdmannen kan afvoeren, want dat levert meteen heel wat punten op, tegelijkertijd probeer je die uiteraard zélf te ontvoeren, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het zorgt voor grote concurrentie in de vestigingen, want zowel voor het afvoeren van een jarl als voor de grondstof-puntentelling wil je liefst de meerderheid halen (al is het maar om te voorkomen dat je tegenstander punten scoort). De interactie in dit spel is dus zeker aanwezig. Daarnaast is er ook het dilemma van de schatkaarten, de acties die je er mee kan doen zijn leuk, maar misschien niet sterk genoeg in vergelijking met het aantal punten dat ze zan het einde kunnen opbrengen. Je zal dus goed moeten afwegen wat je er mee wilt doen. Tijdens onze speelsessies is het meermaals voorgekomen dat een speler in het spel geen enkele schatkaart gebruikte.

Het eiland wordt groter naarmate het aantal spelers toeneemt, echter waren we niet bij alle spelersaantallen even overtuigd. Met twee spelers vonden we het erg goed: veel mogelijkheden en veel interactie, het eindigt altijd nipt. Ook met drie spelers viel het spel wel in de smaak en waren ook onze medespelers erg enthousiast. Ons 4-spelerspel viel echter helemaal tegen, deze medespelers vonden er niets aan. Lag het aan het feit dat we met vier waren? Deden we iets verkeerd? Geen idee waar het aan lag. Op een gegeven moment leek het spel vast te zitten en hadden sommige spelers echt geen mogelijkheden meer. Jammer, want het spel dat we eerder zo goed vonden leek nu opeens niets meer. We willen het zeker nog een keer met vier spelers spelen om te ontdekken waaraan het lag, want met twee/drie spelers waren we wel overtuigd. Het positieve aan het spel is de interactie en de tactische mogelijkheden (los van die sessie met vier spelers), hetgeen het moeilijkste leek waren de vele voorwaarden zoals wanneer wel/niet aanvallen. Ook een groot pluspunt is het variabele bord, je kan het eiland elke keer anders vormen en de vestigingen op andere plaatsen leggen waardoor het spel elke keer verschillend zal zijn.

Als je aan expertspellen denkt dan denk je al gauw aan een erg lange speelduur. Dat is bij Nord toch niet het geval, het neemt zo ongeveer een uurtje in beslag, wat voor ons toch een groot pluspunt is. Als je het spel eenmaal onder de knie hebt is die kleine uitbreiding erg leuk, het voegt alleen maar leuke dingen toe en het maakt de strijd en de concurrentie alleen nog groter, al raden we wel aan deze uitbreiding bij een eerste speelbeurt weg te laten. Over het materiaal en de illustraties kunnen we nog niet veel zeggen aangezien we een prototype speelden, maar de spelregels zien er alvast mooi en duidelijk uit.

Aanvulling: We hebben het probleem van ons 4-speler-spel voorgelegd aan de auteurs, en aan de hand van de problemen dat we gehad hebben vermoeden zij dat we pech hebben gehad tijdens de opstelling. We hadden namelijk veel bossen en stranden waardoor het spel vast kwam te zitten. Dit is het nadeel van de variabele opstelling. Ze gaan in de spelregels enkele voorbeeldopstellingen toevoegen om dit probleem in de toekomst te vermijden. Daarnaast geven ze ook aan dat het spel met 4 spelers inderdaad heel anders speelt, onze voorkeur voor Nord gaat dus uit naar een spel met 2/3 spelers.

Conclusie: Wij zijn alvast heel benieuwd naar het eindresultaat, het spel heeft zeker potentieel.

Nord
Auteurs: Johannes & Rolans Goslar
Uitgeverij: Kronberger Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 – 60 min.
Vanaf 12 jaar
Let op: Dit spel is nog NIET verkrijgbaar in de winkel. Je kan het backen op de crowdfunding website Spieleschmiede: Nord op Spieleschmiede

Spelbeschrijving

We komen terecht in het tijdperk van de Rococo, waar het ene feest na het andere feest plaatsvind. De baljurken en kostuums zijn haast belangrijker dan het bal zelf, want het is voor de belangrijke mensen in die periode dé manier om indruk te maken. Het is dus een drukke tijd voor de kleermakers van dienst, want ook jouw status heeft er alle baat bij als jouw kledij goed vertegenwoordigd wordt op het bal van de eeuw! Tijd om personeel in dienst te nemen, materiaal aan te kopen en de handen uit de mouwen te steken dus.

Elke speler begint met een deck van 5 kaarten, aan het begin van een ronde kies je drie handkaarten uit je trekstapel, dit zijn de drie kaarten waar je deze ronde mee gaat spelen. Nadat je ze gespeeld hebt komen ze op je aflegstapel te liggen, pas wanneer je trekstapel volledig opgebruikt is wordt je aflegstapel terug omgedraaid en kan je pas een kaart hergebruiken. Met die handkaarten kan je vervolgens elk om beurt één van de zes mogelijke acties uitvoeren. Elke werknemerskaart heeft een bepaalde status, er zijn meesters, knechten en leerlingen. Sommige acties kan iedereen uitvoeren maar voor andere acties zal je een knecht of meester moeten hebben. Eén van de belangrijkste acties in het begin is het aankopen van nieuwe grondstoffen, want om later kledij te maken heb je zowel stof, kant en garen nodig. Als startspeler heb je de beste keuze maar zal je het meeste moeten betalen, als je later aan de beurt komt kan je wellicht genieten van de kortingen! Eens je voldoende materiaal hebt aangekocht kan je een knecht of een meester bevelen om een kledingstuk te maken, nadat je de gevraagde materialen hebt betaald kan je kiezen of je het kledingstuk wilt verkopen of verhuren. Als je verkoopt krijg je onmiddellijk een bom geld, als je het verhuurt kan je kiezen in welke balzaal je het kledingstuk plaatst, het zal dan punten opleveren aan het einde van het spel. Enkele plaatsen in de balzaal leveren bovendien nog extra’s op en sommige zijn voorbehouden voor kledij die door meesters ontworpen zijn, het is dus belangrijk wélke kaart je voor deze actie gebruikt. Daarnaast kunnen meesters ook nieuw personeel in dienst nemen, elke ronde liggen er 4 werknemerskaarten in de arbeidsmarkt, maar ook hier geld: als je eerst aan beurt bent heb je de beste keuze, maar moet je het meeste betalen. Hoe meer werknemers gekocht worden, hoe goedkoper het wordt, maar op is op! Deze werknemerskaarten komen onmiddellijk in je hand en kan je deze ronde al meteen gebruiken om een extra actie uit te voeren. Een andere mogelijke actie is het investeren in de aankleding van het bal, je kan vb. een muzikant inhuren of een plaats voor het vuurwerk reserveren. De plaatsen zijn beperkt maar hebben een hoog kostenplaatje, al leveren ze aan het einde uiteraard ook heel wat punten op. Tenslotte kan je ook om de gunst van de koningin vragen (m.a.w: startspeler worden en vijf geld ontvangen) of een werknemer ontslaan, die kaart wordt dan uit het spel verwijderd en in ruil daardoor krijg je een werknemersbonus afhankelijk van het type werknemer.

Naast de besproken hoofdacties hebben de meeste werknemers nog een bijkomende actie. Zo kan je met sommige kaarten een extra actie uitvoeren, terwijl je met andere kaarten geld of zelfs punten kan verdienen. Nadat elke speler zijn handkaarten heeft uitgespeeld krijgt iedereen zijn inkomen. Dat is standaard 5 Livre, maar door te investeren in de aankleding van het bal en één van je schijfjes op de fontein te leggen is het mogelijk om een hoger inkomen te krijgen. Na 7 rondes eindigt het spel en volgt de puntentelling. In elk van de vijf balzalen én op het balkon worden er punten uitgedeeld aan diegene die de meeste kledij geleverd heeft. Daarna kunnen diegenen die een plaats op het balkon gereserveerd hebben iemand vanop het bovenste verdiep naar het balkon sturen, de punten van de jurken worden hier namelijk verdubbeld, of zelf verdriedubbeld! Tenslotte krijgt iedereen de punten die vermeld staan op de afgewerkte kledij en bij de aankleding van de balzaal met je eigen fiche. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Fancy Dresses promo

Bij de eerste paar honderd exemplaren van Rococo krijg je alvast de promo Fancy Dresses. Deze nieuwe jurken/kostuums zijn maar liefst 5 punten waard en zijn dus zeker een leuke extra. Vraag er snel naar in je favoriete winkel!

Onze mening

Rococo is een spel waarin verschillende elementen op een succesvolle manier zijn samengevoegd. Enerzijds heb je het deckbuilden waarin je steeds betere kaarten wilt aankopen en een beter set aan kaarten probeert op te bouwen. De meesters zijn handig omdat zij bepaalde acties kunnen uitvoeren dat je niet kan uitvoeren met knechten of leerlingen, maar die laatste hebben vaak een betere bijkomende actie. Anderzijds is het steeds spannend dat een tegenstander niet gaat lopen met de actie die jij wilt doen, het idee achter een workerplacement zonder dat het echt een workerplacement is. Van alle kaarten is er maar één, de materialen zijn beperkt (al is er ruim genoeg voor iedereen) en ook voor de aankleding in de zaal (en op de fontein) geldt: eerst is eerst. Je zal in dit spel dus erg veel plannen, maar je zal je plannen ook geregeld moeten wijzigen. Het spel klopt thematisch volledig en dat helpt bij het uitleggen en begrijpen van het spel, ook al komen er best wel wat regels bij kijken. Ook een pluspunt is dat het spel heel spannend blijft tot het bittere eind. Tijdens het spel worden er zo goed als geen punten uitgedeeld, de grote puntentelling is pas aan het einde waardoor je moeilijk kan inschatten wie er zal winnen. De eindscores liggen vaak vrij dicht tegen elkaar.

Rococo is dus een erg leuk spel dat bovendien erg mooi geïllustreerd werd. Naarmate het einde van het spel dichterbij komt wordt het bord wel erg druk en onoverzichtelijk, grotendeels doordat de kledij dezelfde kleuren heeft als de schijfjes in de spelerskleuren. Ook het verschil tussen de witte en grijze blokjes (draad en garen) is niet zo heel groot en zorgt soms voor verwarring. Als er één nadeel aan het spel verbonden is is het wellicht de speelduur, al hoeft dat niet altijd een nadeel te zijn en staat dit met 60-120 minuten ook duidelijk vermeld op de doos. Met twee spelers is het zeker te doen op een uurtje, maar daarnaast vonden we het met twee spelers toch niet zo’n leuk spel. De interactie die je met meerdere spelers wel hebt valt hier weg, je kan gemakkelijk veel kaarten aankopen en ook het behalen van de meerderheden in de balzalen is niet zo spannend. Met drie spelers is het spel meteen heel wat beter, een echte topper zelf. Voor 4 en 5 spelers kan je de achterkant van het speelbord gebruiken, we hebben dat tot hiertoe nog niet kunnen proberen maar vermoeden dat dat ook wel erg goed zal zijn. Al is het naar ons goesting misschien wel wat te lang om echt met 5 spelers te spelen.

Conclusie: Rococo is een topper dat in een erg mooi kleedje werd gestoken 🙂

Met dank aan White Goblin Games!

Rococo

Auteurs: Matthias Cramer, Louis Malz & Stefan Malz
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 120 min.
Vanaf 12 jaar