Spelbeschrijving

Ben jij behendig en snel, en kan je tellen tot 8? Kom dan mee rond de tafel zitten, we spelen een spelletje Rings Up! In plaats van één ring rond je ringvinger schuiven we meerdere ringen rond onze duim. Je mag niet zomaar kiezen welke ringen, de volgorde en de kleur is van groot belang. En haast je, want enkel de eerste speler krijgt de kaart als overwinningspunt!

Eén van de spelers draait een opdrachtkaart om, waarna alle spelers gelijktijdig de ringen rond hun duim schuiven. Op de kaart zie je verschillende kleuren met telkens een getal in, dat is de volgorde waarin je de ringen om je duim moet schuiven. Als je klaar bent steek je je duim op en roep je ‘OK’! De speler die daar als eerste in slaagt neemt de opdrachtkaart. Deze speler moet de volgende opdracht omdraaien. Van zodra één speler er in geslaagd is om 7 opdrachtkaarten te verzamelen eindigt het spel, dit is de winnaar.

Er zijn ook enkele varianten voorzien, zo kan je de ringen vb. per kleur rond je vingers schuiven i.p.v. op tafel te leggen. Je moet de ringen dan zo snel mogelijk rond één vinger, in de juiste volgorde krijgen, zonder tussendoor ringen neer te leggen. Je kan er ook voor kiezen om alle ringen op een hoopje op tafel te leggen, i.p.v. een stapeltje per speler. Je kan het ook moeilijker maken door bij het omdraaien een getal te roepen dat je tijdens de komende ronde moet negeren.

Onze mening

Rings Up! is een kinderspel dat meteen in het oog springt, het is kleurrijk en heeft mooie illustraties. Ook de ringen trekken de aandacht van elk kind, want elk kind wilt wel eens graag een ring dragen, al is het één van papier! Een snelheidsspel is altijd moeilijk als de kinderen onderling van leeftijd verschillen, bij zo’n spellen zie je regelmatig dat het steeds dezelfde is die zal winnen. Dat maakt dat de verliezers het spelletje al snel beu gespeeld zijn, terwijl de winnaars er dol op zijn. Een fenomeen dat we bij dit soort spelletjes niet kunnen vermijden en dus ook deze keer weer het geval is. Rings Up is een leuk spel in zijn categorie, zonder daarbij uit de boot te vallen of er bovenuit te springen. Het aantal (7) kaarten dat je moet halen om te winnen is oké als je met 2 of 3 spelers bent, al mocht het voor ons een lager getal zijn, om te voorkomen dat je eindeloos lang met die plastic ringen zit te spelen.

Conclusie: Alle (kleine) duimpjes omhoog voor dit snelle spel met kleuren en getallen!

Met dank aan Blue Orange!

Rings Up!

Auteur: Alexandre Droit
Uitgever: Blue Orange Games
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

In dit snelle dobbelspel proberen de spelers als eerste 5 sterren op rij of 12 sterren in het totaal te verzamelen. Sterren kan je verdienen door tijdens de ronde voldoende knopen te verzamelen. Daarbij is niet alleen het aantal knopen, maar vooral ook de kleur van de knopen van groot belang! Ben jij iemand die eerder op veilig speelt, of ga je het lot uitdagen en riskeer je het om met lege handen naar huis te gaan?

Aan het begin van de ronde kan de startspeler steeds met zes dobbelstenen rollen, waaronder één witte en één zwarte met gouden bolletjes. Het resultaat van de speciale dobbelstenen zegt hij vervolgens luidop:op die combinatie mogen namelijk alle spelers een knoop plaatsen als ze dat wensen. Als actieve speler ben je niet verplicht om die combinatie te gebruiken maar kan je een combinatie kiezen uit alle dobbelstenen. De witte dobbelsteen staat daarbij voor één bepaalde rij, de zwarte dobbelstenen staan voor de kolom. Bij het leggen van een knoop is er verder maar één belangrijke spelregel die men niet mag vergeten: knopen mogen nooit horizontaal of verticaal naast elkaar liggen. Daarna is de volgende speler aan de beurt.

Kan je geen knoop meer leggen? Dan heb je pech: je doet deze ronde niet meer mee én je verliest al je knopen. Om aan te geven dat je niet meer mee speelt leg je één van de zwarte dobbelstenen op je spelersbord, je tegenstanders hebben vanaf nu één dobbelsteen minder om te spelen. Je kan er uiteraard ook voor kiezen om vrijwillig te passen, in dat geval neem je gewoon een dobbelsteen om op je spelersbord te leggen. Nadat iedereen een dobbelsteen op z’n spelersbord heeft liggen eindigt de ronde en volgt de puntentelling. Als je vrijwillig gepast hebt krijg je in elk geval één ster, voor elk set van minstens 3 knopen op éénzelfde kleur ontvang je een bijkomende ster. Door een set te vormen in je persoonlijke spelerskleur (elke ronde anders) kan je zelfs een extra knoop verdienen. Alle sterren worden gelegd op plaatsen waar je deze ronde een knoop gelegd had. Ze vormen een obstakel voor de volgende ronde aangezien hier geen knoop bovenop kan komen te liggen, uiteraard mogen nieuwe knopen voortaan wel grenzen aan zo’n ster.

Als een speler er aan het einde van de ronde in geslaagd is om 5 sterren op rij of 12 sterren in totaal te verzamelen eindigt het spel meteen. Bij een gelijke stand wint de speler met 5 sterren op een rij.

Onze mening

Buttons viel ons vorig jaar in Essen op door de cover van de speciale Spielbox-editie. Buttons is één van de zovele fillers, maar net dat genre van filler dat wij zo graag (en zo vaak!) op tafel leggen. Press your luck, hoe ver kan je gaan? Waag je nog één keer of is het risico te groot? De ene keer heb je alle geluk van de wereld, de andere keer heb je al bij je 2de of 3de worp gewoon brute pech. Toch komt er bij Buttons meer kijken dan die geluksfactor. Waar leg je je knopen en vooral op welke kleur? Je probeert telkens rekening te houden met je eigen spelerskleur in de hoop een extra ster binnen te halen. Bij het leggen van een knoop denk je alvast vooruit, aangezien je alle aangrenzende plaatsen op dat moment ook blokkeert voor de rest van de huidige ronde. Bovendien wil je je knopen ook zo plaatsen dat je zo snel mogelijk vijf sterren op een rij kan leggen. De laatste jaren werd al vaker bewezen dat het bij een filler erg leuk is als je ook tijdens de beurt van je tegenspelers kan mee profiteren, een succes formule dat ook hier weer tot z’n recht komt. Voor twee en drie spelers is er een kleine aanpassing voorzien waardoor het spel bij alle spelersaantallen even goed tot z’n recht komt, de herspeelbaarheid is bij zo’n verslaafde filler uiteraard heel hoog.

Conclusie: Buttons is één van de vele fillers die het echt waard is om steeds opnieuw uit de kast te komen!

Buttons

Met dank aan Noris Spiele !

Auteur: Benjamin Schwer
Uitgever: Noris Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 25 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In dit korte spelletje krijgen alle spelers in het geheim een rol toegewezen. Je bent daarbij een dorpeling of een weerwolf, in elke soort zijn er meerdere karakters. Als je het spel wilt winnen als dorpeling zit er maar één ding op: je moet trachten te ontcijferen wie de weerwolven zijn en er minstens één van vermoorden! Als weerwolf kan je het spel enkel winnen als je het weerwolventeam goed beschermd en er dus geen enkele weerwolf vermoord wordt. Tot zover komt dit overeen met het klassieke “Weerwolven”, in deze versie vinden we niet alleen nieuwe rollen, maar spelen we slechts één nacht en wordt er slechts één iemand vermoord. Nog beter zelfs: door de nieuwe app is een spelleider vanaf nu helemaal overbodig!

Nadat iedereen stiekem de verkregen rollenkaart bekeken en voor zich gelegd heeft kan het spel beginnen. De Nederlandstalige app (of de omroeper, indien er zonder app wordt gespeeld) vraagt vervolgens iedereen om de ogen te sluiten bij het begin van de nacht. Vervolgens zullen alle rollen worden opgeroepen om even wakker te worden en een bepaalde actie uit te voeren. De app zegt duidelijk wie op welk moment zijn ogen mag openen en welke actie je op dat moment mag uitvoeren. Zo leren de weerwolven elkaar eerst en vooral kennen. De mystieke wolf mag vb. net zoals de leerling ziener en de onderzoeker een kaart van een andere speler bekijken, waarbij de onderzoeker dan wel riskeert om te veranderen in een weerwolf of een Looier. De heks en de dorpsgek creëren chaos door de karakterkaarten te verwisselen, misschien gedraag jij je wel als een dorpeling terwijl je ondertussen getransformeerd bent tot weerwolf? Tenslotte zijn er ook twee karakters die gedurende de hele nacht niet ontwaken: de bodyguard en de droomwolf. Alle weerwolven weten wie de droomwolf is zonder dat de droomwolf het beseft, de bodyguard moet goed op zijn hoede zijn en probeert aan het einde een dorpeling onsterfelijk te maken.

Na de nacht volgt een discussie-moment, waarbij je al je ervaringen van de afgelopen nacht met elkaar kan delen. Wat heb je gehoord, gezien of gedaan? Spreek jij wel de waarheid of maak je mij wat wijs? Na een aantal minuten volgt de ultieme stemming. “3, 2, 1, STEM!”, iedereen wijst een medespeler aan. Die met de meeste stemmen wordt onherroepelijk vermoord. Daarna worden alle karakters bekend gemaakt. Als er een weerwolf gestorven is wint het dorpsteam en omgekeerd.

Onze mening

Weerwolven was één van de fillers waar we zo’n haat-liefde-gevoel bij hadden. Enerzijds is het gewoon zo’n leuk en eenvoudig concept. Je hebt er weinig plaats voor nodig en iedereen kan meespelen dankzij de eenvoudige spelregels. Het kwam op meerdere verjaardagsfeestjes op tafel, toch had het spel voor ons een paar grote nadelen: de discussies konden soms eindeloos lang duren, het was een afvalrace en één speler kon niet meedoen omdat er een spelleider nodig was. Als je als eerste werd vermoord dan kon je nog een hele tijd zitten wachten tot ook de anderen klaar waren met spelen.  Nadelen die in “1 Nacht Weerwolven & Waaghalzen” compleet van de baan zijn! Je kan op voorhand een maximale tijdsduur instellen voor de discussieronde en de app vervangt de omroeper. Ook de afvalrace is verleden tijd: we spelen gewoon één nacht, één iemand wordt vermoord en de winnaars zijn meteen gekend. Nog een groot voordeel: Weerwolven is nu ook perfect speelbaar met minder spelers. Waar het vroeger pas interessant werd met 6/7 spelers, is deze versie uiterst geschikt voor 3 tot 7 spelers. De verschillende (en nieuwe) rollen bieden voldoende afwisseling. 1 Nacht Weerwolven & Waaghalzen Dageraad kan zelfstandig gespeeld worden maar kan ook gecombineerd worden met de 12 rollen uit het basisspel.

Conclusie: Deze versie van Weerwolven zal hier nog vaak op tafel verschijnen!

1 Nacht Weerwolven & Waaghalzen: Dageraad

Met dank aan White Goblin Games!

Auteur: Ted Alspach, Akihisa Okui
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 3 – 7
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Pandemic Legacy is gebaseerd op het originele Pandemie. In tegenstelling tot het origineel bestaat deze versie uit een reeks spellen waarin élke beslissing invloed heeft op een volgende speelsessie. Spelers zullen doorheen het verhaal heel wat meemaken: bepaalde steden waar – na een uitbraak – heel wat paniek heerst of die zelfs zullen instorten, personages die gewond – of zelfs vermist – geraken, … Gelukkig zijn er ook positieve gebeurtenissen, zo kan je aan het eind van elk spel een opwaardering kiezen dat een voordeel zal zijn voor de komende sessies. Je hoort het al: de wijzigingen zijn definitief, je kan dit hele verhaal dan ook slechts één keer spelen met jouw exemplaar.

Een kort overzicht van het basisspel

Het originele spel kan je uiteraard ook met deze legacy-versie spelen, ook nadat je het hele legacy-gebeuren hebt uitgespeeld. In Pandemie proberen twee tot vijf spelers de wereld te redden van vier levensbedreigende ziekten. In hun beurt kunnen spelers zich over de wereldkaart verplaatsen en op hun weg ziektekiemen te lijf gaan. Af en toe houden ze halt om een onderzoekstation op te richten, dat is niet alleen handig om te reizen maar ook de plaats waar je medicijnen kan ontwikkelen. Daarvoor heb je uiteraard wel eerst de correcte kaarten nodig, je krijgt er twee aan het einde van je beurt en kan onder bepaalde omstandigheden ruilen met je medespelers. Helaas staat de wereld in tussentijd ook niet stil: er raken steeds meer steden besmet en in de ergste situaties ontstaat er zelfs een uitbraak waarbij ook aangrenzende steden besmet worden. De tijd dringt, slagen jullie er in om alle medicijnen te vinden voor het te laat is?

Pandemic LEGACY

[Er worden geen elementen/gebeurtenissen beschreven die de fun kunnen wegnemen van spelers die dit avontuur nog moeten beleven. Daarom beschrijven we enkel de grote lijn/werking van deze versie.]

Pandemic LEGACY bestaat in een blauwe en een rode doos. Beide exemplaren zijn identiek hetzelfde en hebben helemaal dezelfde inhoud, maar als je het éénmaal hebt uitgespeeld kan je dus een tweede exemplaar kopen om het hele verhaal opnieuw te herbeleven. Het eerste spelletje is quasi identiek aan het origineel, alleen zullen vele gebeurtenissen nu vereeuwigd worden op het speelbord. Zo zal je bij elke uitbraak een sticker bij de getroffen stad moeten kleven om zo aan te geven dat deze stad een hogere paniekstatus heeft. Na één uitbraak zijn er nog geen gevolgen, maar het verbaast je wellicht niets dat dat roze verhaaltje niet kan blijven duren. Na vijf uitbraken is de stad volledig ingestort en heel moeilijk bereikbaar, personages die op het moment van de uitbraak aanwezig zijn raken vermist voor de rest van het verhaal. Er worden 12 maanden gespeeld. Als de spelers de eerste maand succesvol afronden mogen ze meteen de volgende maand spelen, in het andere geval moeten ze eerst een keertje herkansen. De Legacy-stapel is de rode draad doorheen het spel. De bovenste kaart zegt telkens wanneer de volgende kaart van de stapel mag getrokken worden (vb. na het uitvoeren van een bepaalde opdracht, voor de voorbereiding van het spel, na een overwinning,… ). Op deze manier komen er extra spelregels, karakters en stickers in het spel. Af en toe mag je een geheim dossier openen, sommige van die stickers moet je in het regelboek plakken om een goed overzicht te houden van de bijkomende spelregels, anderen dienen dan weer om tijdens het spel te gebruiken. Ook in de 8 zwarte pakketten zitten geheime elementen en speelstukken die na enkele maanden in het spel komen.

Onze mening

Pandemie zit al heel wat jaren in onze collectie en is nog steeds een spel dat we graag op tafel leggen. Het is zo’n type spel waarmee je iedereen kan overtuigen dat een modern gezelschapsspel meer is dan monopoly of levensweg, iedereen kan het en iedereen vindt het (althans hier) goed. Deze LEGACY klonk ons dus als goud in de oren, al hadden we meteen schrik voor het feit waarbij je je bord moet aanpassen en kaarten moet verscheuren. Twee voorzichtige spelertjes bij elkaar die plots stickers op een speelbord moesten plakken? Het was toch even wennen. Het spijtige is natuurlijk dat je het verhaal niet opnieuw kan spelen met dezelfde doos, maar vooraleer het uit is heb je er minstens 12 speelsessies op zitten, en hoogstwaarschijnlijk zijn het er heel wat meer. Op dat moment is het spel zijn geld al waard, deze spannende gebeurtenissen maken het zo uniek dat geen enkel ander spel kan evenaren! Alle bijkomende spelregels en elementen hebben ook zo hun nadelen. Als je het spel een 3-tal weken aan de kant laat liggen om vervolgens verder te willen spelen ben je haast de helft van die nieuwe – en vaak ook kleine – regeltjes vergeten. Er komt soms zoveel bij kijken dat je na een pauze van een aantal weken soms geen zin meer hebt om verder te spelen omdat je dan quasi het hele spelregelboek opnieuw moet doornemen en uitleggen. Toch is dit voor ons maar een klein nadeel, de avonturen die je beleefd zijn gewoon zo spannend en uniek dat we het aan elke spel- (en Pandemie-) liefhebber zouden aanraden. Hou je van avontuur en zit je er niets mee in om het spel (liefst op een korte tijd) heel wat keren te spelen? Dan is deze verrassingsdoos zeker iets voor jou!

Met dank aan Bergsala Enigma!

Pandemic LEGACY

Auteur: Rob Daviau & Matt Leacock
Uitgever: Z – Man Games (Bergsala Enigma)
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

We zijn opnieuw aan boord van het diepzee-onderzoeksstation “AquaSphere”, deze keer staat ons een grote crisis te wachten. We moeten dringend ingrijpen, in tegenstelling tot in het bordspel hebben we nu erg weinig tijd. In die tijd moeten we ons lab uitbreiden, kristallen analyseren en nog veel meer. We kunnen er maar beter meteen aan beginnen!

De actieve speler dobbelt de 6 dobbelstenen en kiest er vervolgens twee om aan de kant te leggen. De overige vier dobbelstenen worden opnieuw gedobbeld, tenslotte moet je nog twee dobbelstenen herdobbelen. De zes dobbelstenen kan je vervolgens gebruiken om acties te doen. Daarvoor moet je telkens een witte met een zwarte dobbelsteen combineren, waarbij de witte zal bepalen wélke actie je kan doen en de zwarte zal bepalen hoe je de actie mag doen. De acties zijn sterk gebaseerd op de acties uit Aquasphere. Zo kan je kristallen verzamelen om rechtstreeks punten te rapen, of onderzoek doen naar bepaalde gebieden. Door je lab uit te breiden krijg je nieuwe voordelen en zijn bepaalde andere acties voor jou nu interessanter. Je kan ook robots maken voor punten, als je vervolgens een bijpassende diepzeeduiker op weg stuurt zal je tijdens elke tussentelling extra punten verdienen! Onderaan op je persoonlijk onderzoeksstation is een plaats voorzien hoeveel punten je met de gekozen acties verdient. Naast de actiesymbolen wil je liefst ook octopussen dobbelen, niet alleen om minpunten bij elke puntentelling te vermijden maar vooral voor de extra bonuspunten die je er mee kan verdienen! Tenslotte hebben je tegenstanders nog de kans om twee van je dobbelstenen te gebruiken voor een actie uit te voeren, dit kunnen ze tot tweemaal doen per ronde.

Het spel bestaat uit drie ronden waarin alle spelers twee keer aan beurt komen. Na elke ronde volgt een tussentijdse telling waarbij je eventueel minpunten krijgt als je te weinig octopussen gevangen hebt en pluspunten voor elke geprogrammeerde diepzeekduiker. Aan het eind van de derde ronde verdienen de spelers met de meeste kristalvoorraad nog extra punten én kan je nog bonuspunten verzamelen als je labo voldoende uitgebreid is. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

AquaSphere staat hier nog steeds hoog aangeschreven en zoals jullie wel weten spelen wij met veel plezier een goed dobbelspel. De combo van beide maakte ons erg nieuwsgierig naar OctoDice, een korte speluitleg in Essen versterkte dat gevoel alleen maar. OctoDice had even goed de naam “Aquasphere – the dice game” kunnen krijgen, de tekeningen en acties zijn nagenoeg hetzelfde. Voor een dobbelspel zijn er best veel mogelijkheden, voor een gelegenheidsspeler misschien nét iets te veel. Wij konden vooral van OctoDice genieten omdat we Aquasphere goed kennen, dan gaat het best vlot en is OctoDice een leuke filler. Het is niet zo’n verslavende filler die keer op keer terug op tafel zal komen, maar toch valt er weinig op aan te merken: een leuk thema, veel mogelijkheden, voldoende interactie, mooie illustraties, … Enkel de X-factor die het zo verslavend maakt ontbreekt voor ons.

Conclusie: Als fan van Aquasphere kan je dit korte dobbelspel vast appreciëren.

Met dank aan Pegasus Spiele!

OctoDice

Auteur: Chris Toussaint
Uitgever: Pegasus Spiele
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

De titel zegt het al, in Potion Explosion proberen we zo veel mogelijk explosies te creëren. Met de gifstoffen die hierdoor vrijkomen gaan we aan de slag om zoveel mogelijk drankjes te brouwen. Elk drankje heeft niet alleen zijn eigen recept, maar ook een magische kracht en een bepaalde waarde. Behaal bekwaamheidsfiches t.w.v. vier overwinningspunten door drie drankjes van hetzelfde type of vijf drankjes van verschillende types te brouwen.

De gifstoffen/ingrediënten worden in Potion Explosion voorgesteld door een hoop knikkers in vier verschillende kleuren. Alle knikkers gaan in een kartonnen verdeler, die je voor je eerste speelsessie wel nog eerst in elkaar moet knutselen. Als je aan de beurt bent kies je één ingrediënt uit de verdeler, als hierdoor twee (of meer) knikkers in dezelfde kleur tegen elkaar vallen noemen we dit een explosie. Alle knikkers van deze explosie mag je vervolgens uit de verdeler nemen. Er kan uiteraard een kettingreactie ontstaan waarbij er meerdere explosies op elkaar volgen, alle knikkers die deel zijn van zo’n explosie zijn voor jou. Vervolgens kan je alle verzamelde knikkers gebruiken om je drankjes te brouwen: alle ingrediënten die je nodig hebt kan je rechtstreeks op de recepten van je drankjes leggen. Wanneer je alle nodige ingrediënten voor een drankje verzameld hebt kan je het drankje vervolledigen, alle gebruikte knikkers gaan terug in de verdeler. Dit drankje kan je vanaf nu opdrinken om z’n magische kracht te gebruiken, aan het einde van het spel levert het ook overwinningspunten op. Op het einde moet je alle ongebruikte knikkers van deze beurt in je reserve leggen. Daar is echter maar plaats voor drie ingrediënten, al de rest gaat terug naar de verdeler. Tenslotte mag je nog één van de vijf beschikbare recepten nemen, zo kan je tijdens je volgende beurt terug beginnen brouwen!

Met de magische krachten van gebrouwen drankjes kan je 1, 2, 3 of zelfs nog meer extra ingrediënten uit de verdeler nemen. Met andere drankjes kan je dan weer ingrediënten uit de reserve van je tegenstander stelen of ingrediënten uit jouw reserve als joker laten tellen. Van zodra een speler drie drankjes van hetzelfde type, of vijf drankjes van een verschillend type heeft gebrouwd ontvangt hij een bekwaamheidsfiche. Aan het einde van de ronde waarin het laatste bekwaamheidsfiche verdeeld werd eindigt het spel. De spelers tellen nu de punten vermeld op hun drankjes en verzamelde fiches, de speler met de meeste punten wint.

Onze mening

Potion Explosion is zo’n spel dat je écht gespeeld moet hebben vooraleer je mening te geven. We hoorden alvast heel wat mensen met vooroordelen: “oei, met knikkers”, “dat lijkt wel voor kinderen”, … . Wel laten we voor eens en altijd duidelijk maken: geef het spel op zijn minst een kans. Hou je van een licht familiespel met eenvoudige spelregels en toch de nodige diepgang? Dan zit je alvast aan het juiste adres. Eenvoudiger kan het niet zijn: je neemt een knikker en je probeert kettingreacties te maken. Toch schuilt er heel wat meer achter de keuze van je drankjes. Kies je recepten die veel punten opleveren aan het einde van het spel? Of baseer je je op de knikkers die je denkt te kunnen verzamelen en kies je dus recepten die je snel kan vervullen? Dan heb je ook nog die setjes voor de bekwaamheidsfiches in je achterhoofd, en ook de magische kracht van de drankjes spelen een rol. Dan hebben we het nog niet over het nemen van de knikkers: je wilt zelf zo veel mogelijk explosies veroorzaken, maar je wilt het je tegenstanders ook niet te gemakkelijk maken… Kortom: dit spel kan je op twee manieren spelen. Je kan heel doordacht te werk gaan, maar het kan ook gewoon vlot, op het gevoel. Ideaal voor verschillende gelegenheden en verschillende medespelers! Vooraleer je met dit leuke spel aan de slag kan moet je nog wel wat tijd voorzien om de kartonnen verdeler in elkaar te knutselen, ook valt er best wel wat materiaal uit te punchen. De eerste druk had een klein mankement wat betreft die verdeler, maar met wat extra stukken – die je er bij je aankoop bij krijgt – is dat alvast opgelost, de tweede druk zou dat probleem niet meer hebben. De herspeelbaarheid is wat ons betreft vrij hoog, niet speciaal omdat het altijd anders is, maar gewoon omdat het zo’n verslavend spel is. Met twee spelers kan je doordachter te werk gaan in die zin dat je de verdeler meer onder controle hebt en je bij vier spelers minder goed kan voorspellen hoe de knikkers zullen liggen als het terug aan jou ligt, maar qua speelplezier maakt dat geen verschil.

Conclusie: Potion Explosion is een verslavend familiespel om te koesteren!

Met dank aan Horrible Games!

Potion Explosion

Auteurs: Stefano Castelli, Andrea Crespi & Lorenzo Silva
Uitgever: Horrible Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Vijf hoofdmannen zijn verwikkeld in een machtsstrijd, ze hebben allemaal hetzelfde doel voor ogen: de enige echte koning van het eiland worden! Ze zullen in hun eigen stam moeten bewijzen wat ze in hun mars hebben, enkel de leider die zijn stam het beste kan ontwikkelen is het waard om koning te worden. Bouw alvast je speelscherm op om je waardevol kapitaal te beschermen van je tegenstanders, ben je er klaar voor?

Isle of Skye bestaat uit zes ronden, elke ronde begint op zijn beurt met een inkomstenfase. Aan het begin krijg je enkel inkomsten naar gelang de afgebeelde centjes in je eigen gebied, later in het spel krijg je ook nog inkomen voor elke speler die op het scorebord voor jou staat. Vervolgens trekken alle spelers drie landtegels uit de zak en leggen ze deze voor hun speelscherm. Alle spelers beslissen nu in het geheim hoeveel deze tegels voor hun waard zijn, dit wordt daarna gelijktijdig bekend gemaakt.. Eén tegel, diegene waar je de hakbijl achter legt, zal steeds terug in de zak verdwijnen. De overige tegels zijn beschikbaar voor de volgende fase, waarin alle spelers één tegel van hun tegenspelers kunnen overkopen. De prijs? Dat wordt bepaald door het aantal centen dat die speler bij die bewuste tegel heeft gelegd. Het geld dat je betaald gaat naar de speler in kwestie, die bovendien ook zijn eigen centen bij de bewuste tegel terug mag nemen. Nadat alle spelers een tegel hebben aangeschaft kunnen we gaan bouwen. Liggen er nog tegels voor jouw spelersbord? Die kan je – samen met de zonet gekochte tegel – aanbouwen in je landschap.

Aan het einde van deze bouwfase volgt een korte puntentelling. Het spelersbord geeft aan welk van de vier scoretegels deze ronde van toepassing zijn. In het begin wordt er slechts één scoretegel gewaardeerd, in de laatste ronden worden er zelfs drie scoretegels gewaardeerd! Na zes ronden volgt er ook nog een eindtelling waarbij je één punt verdient per vijf centen die je over hebt. Op sommige landtegels staan ook perkamenten die extra punten kunnen opleveren.

Onze mening

Isle Of Skye is een tegel-leg-spel, anderzijds is het totaal niet te vergelijken met andere spellen in deze categorie. Het eerste wat opvalt is de grote herspeelbaarheid. Enerzijds heb je 16 verschillende scoretegels waarvan er slechts 4 meedoen tijdens één speelsessie, maar bovendien is ook de volgorde van deze scoretegels bepalend voor het verdere spelverloop. Anderzijds heb je ook nog het grote aantal verschillende landschapstegels. Vele kleine zaken die er voor zorgen dat elk spel anders verloopt. Gelukkig is Isle of Skye ook gewoon erg leuk om te spelen, anders zou je met die herspeelbaarheid niet ver komen. Je moet goed afwegen voor hoeveel centen je jouw tegels wilt verkopen en hoeveel je al dan niet overhoudt om zélf een tegel aan te schaffen, dat is zowat dé belangrijkste keuze die je doorheen dit spel moet maken. Daarnaast heb je uiteraard ook nog het aanbouwen van die landschapstegels, rekening houdend met de actuele scoretegels zal je ook hier een aantal belangrijke keuzes moeten maken. Iedereen bouwt zijn eigen landschap, maar dankzij het vraag- en aanbodsysteem is er toch voldoende interactie in dit tegel-leg-spel. Isle of Skye hoort voor ons zeker bij de categorie lichte familiespellen, dankzij de eenvoudige spelregels en de nodige diepgang zullen zowel gelegenheid- als expertspelers hier plezier aan beleven. We kunnen nog heel wat leuke elementen aankaarten over Isle of Skye, maar laat het ons kort houden: Isle of Skye is een toppertje in zijn genre. Wij speelden het met alle mogelijke spelersaantallen en vonden het steeds even leuk. Alleen heb je met vijf spelers uiteraard meer keuze om te kopen, en ligt het inkomen dat je met twee spelers krijgt (“voor alle spelers die voor jou staan op het scorebord”) beduidend lager.

Conclusie: Isle of Skye heeft zijn plekje in de spellenkast meer dan verdiend, een topper!

Met dank aan Mayfair Games!

Isle of Skye

Auteurs: Alexander Pfister & Andreas Pelikan
Uitgever: Mayfair Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

De reeks ‘Tales & Games’ is nog volop aan het uitbreiden, Roodkapje is het vijfde sprookje dat werd omgetoverd tot een spel. Zorg ervoor dat Roodkapje het huisje van haar grootmoeder terugvindt voor de wolf alles op stelten zet! De eerste speelmodus is volledig coöperatief, de spelers werken samen om Roodkapje zo snel mogelijk naar haar oma te brengen. In de tweede variant kruipt één speler in de huid van de Wolf, vanaf nu is het allen tegen één!

Als je aan de beurt bent heb je twee opties: verder wandelen of even pauzeren. Om verder te wandelen leg je de volgende kaart van het pad open. Is het nummer groter of gelijk aan het aantal stappen dat je al gedaan hebt? Dan heb je geluk, leg het aantal bloemenfiches op de kaart zoals aangegeven. Sommige locaties hebben extra eigenschappen, zo kan Roodkapje (met nummer 8) alle bloemenfiches op haar pad al omdraaien, voor elke bloem die omgedraaid werd mag ze één stapje vooruit op het speelbord. De kaart met de uil laat je dan weer spieken naar de onderste kaart van de stapel, terwijl de kaart met de wolf alleen negatief is: het getal (0) is lager dan het aantal stappen dat je al gedaan hebt, je wandeling eindigt hier. Je gaat in deze situatie niet vooruit op het speelbord, de wolf gaat daarentegen een stapje dichter richting het huis van de oma. Alle opengedraaide kaarten worden zonder gevolgen weggelegd, de volgende speler zal met een nieuwe wandeling moeten beginnen. Zoals eerder gezegd kan je ook even pauzeren, je legt dan alle kaarten van je huidige wandeling op de aflegstapel, draai eerst alle bloemenfiches om want ook nu gaat Roodkapje één stapje verder per bloemenfiche. Helaas gaat ook de wolf een stap verder bij elke pauze die je neemt. Op een gegeven moment kan je kiezen om een kortere weg te nemen, helaas is dat ook de weg die de Wolf zal nemen, neem jij dat risico?

De variant waarbij één speler in de huid van de wolf kruipt wordt in de spelregels omschreven als gevorderde variant. De wolf zal vanaf nu kiezen in welke volgorde de kaarten worden getrokken. Telkens voordat de actieve speler aan beurt is zal de wolf één kaart voor zich neer leggen, als de actieve speler vervolgens beslist om verder te wandelen is dat de kaart die hij zal moeten nemen. De kaart met Roodkapje ligt nu niet meer tussen de andere kaarten, één keer in het spel kunnen de spelers beslissen om deze kaart te gebruiken tijdens hun wandeling. De kaart dat de wolf gekozen had gaat zonder te kijken naar de aflegstapel. Tenslotte heeft elke speler nu ook een speciale en sterke eigenschap, maar als je deze inzet wordt je kaart omgedraaid en aan de wolf gegeven. Ook hij kan straks profiteren van een goede actie!

In beide spelmodi eindigt het spel wanneer het huisje van de grootmoeder werd bereikt.

Onze mening

We zijn in ieder geval fan van de reeks Tales & Games, al is het maar voor de leuke doosjes en voor de nostalgie van alle sprookjes! De spellen zelf bleken in het verleden niet allemaal hoogvliegers te zijn, maar dit coöperatieve spelletje trok alweer onze aandacht. De ingrediënten bleven hetzelfde: een leuk verhaal (sprookje), eenvoudige spelregels die je perfect aan kinderen kan uitleggen maar voldoende mogelijkheden hebben om iets tactischer te werk te gaan. Dat laatste wordt nu vooral vertaald in de tweede, aangezien er in het standaardspel toch heel wat geluk bij komt kijken. Bij ons was het overwinningspercentage niet zo hoog, wat de herspeelbaarheid in het begin ten goede kwam. Of het spel na de recensie nog vaak op tafel zal komen is maar de vraag, aangezien er in deze categorie vast en zeker betere spellen op de markt zijn. In het standaardspel maakt het aantal spelers weinig uit, of je nu alleen speelt of met vier, het voelt helemaal hetzelfde. De ander variant biedt meer mogelijkheden en uitdaging, maar we zijn gewoon niet zo’n voorstanders van spellen waarbij het “één tegen de rest” is. De lay-out, het materiaal en (niet te vergeten:) de doos zijn alweer van een goede kwaliteit. Ook het meegeleverde sprookje blijven we keer op keer leuk vinden!

Conclusie: Alweer een leuk vervolg van de reeks, maar ook deze keer geen hoogvlieger.

Little Red Riding Hood

Met dank aan IELLO !

Auteur: Annick Lobet
Uitgever: IELLO
Aantal spelers: 1 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

Na het populaire Qwixx – en tussenkomertje Träxx – komen dezelfde makers nu met een nieuw dobbelspel: Qwinto. Ook deze keer krijgen we een set dobbelstenen, een bloc scoreblaadjes en vier potloden. De ingrediënten blijven hetzelfde: tijdens je eigen beurt ben je verplicht om iets te noteren, tijdens de beurt van je tegenstanders mag je mee profiteren en ook iets noteren.

Als je aan de beurt bent beslis je of je één, twee of drie dobbelstenen werpt. Je hebt daarna één keer de kans om diezelfde dobbelstenen opnieuw te werpen. De som van de geworpen dobbelstenen moet je vervolgens noteren op je scoreblaadje, en dat in een rij waarvan je de dobbelsteen gebruikt hebt. In de rode rij kan je dus enkel iets noteren als de rode één van de geworpen dobbelstenen is. Bovendien zijn er nog enkele zaken waar je rekening mee moet houden: zo moeten alle getallen in eenzelfde rij van klein naar groot gaan. Je mag wel eerst grotere getallen invullen en later de rest aanvullen. Daarnaast moeten alle getallen in een verticale lijn steeds verschillend zijn. Je tegenspelers mogen dit getal ook ergens op hun scoreblaadje invullen, al zijn zij daar niet toe verplicht. Als jij het getal niet kan/wilt noteren heb je een mislukte worp en dus vijf minpunten.

Het spel eindigt van zodra één speler twee rijen volledig ingevuld heeft of vier keer een mislukte worp heeft moeten aanduiden. Alle getallen die in vijfhoekige vormpjes genoteerd waren zijn even veel punten waard als het ingevulde getal. Volledig ingevulde rijen leveren even veel punten op als het hoogste getal in de rij, voor de andere rijen krijg je zoveel punten als het aantal getallen dat je hebt kunnen invullen.

Onze mening

Na ons enthousiasme over Qwixx (en Träxx) kunnen jullie wellicht al voorspellen dat ook Qwinto bij ons in goede aarden is gevallen. Deze auteurs leveren alweer het bewijs dat je weinig elementen nodig hebt om een verslavende filler te ontwikkelen. Qwinto is dan wel anders dan Qwixx, toch heb je wel een beetje hetzelfde speelgevoel. Diegene die Qwixx zijn beu gespeeld (kan dat?) vinden bij Qwinto vast en zeker een waardige opvolger. Deze keer krijgen we er drie potloodjes met gom bij, maar wellicht zullen ook deze scoreblaadjes hier binnenkort gelamineerd worden om te voorkomen dat we binnen de kortste keren op zoek moeten naar een nieuwe scoreblok. De spelregels zijn heel eenvoudig, toch moet je je aandacht er best bijhouden om te voorkomen dat je foutjes gaat maken. In de spelregels staat dan ook beschreven dat je maar best ook de scoreblaadjes van je tegenstanders in de gaten kan houden. Of je Qwinto nu met 2 of met 6 spelers speelt: het is steeds even leuk.

Conclusie: Qwinto is een nieuwe smaakmaker met dezelfde ingrediënten als van Qwixx.

Met dank aan Nürnberger Spielkarten Verlag

Qwinto

Auteurs: Uwe Rapp & Bernhard Lach
Uitgevers: NSV & White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Heb je altijd al willen weten hoe het voelde om een crèche te hebben? In Baby Blues krijg je de kans om vijf baby’s vrolijk te houden. Geen gemakkelijke opdracht, want er zijn heel wat spelbrekers die je het leven zuur maken: tutjes die worden afgenomen, toeters waar de baby’s bang van worden, stouteriken die je muziekmobiel stuk maken en nog veel meer. Kan jij voorkomen dat al je baby’s beginnen te huilen?

Elke speler krijgt aan het begin vijf genummerde babykaarten en legt deze in een volgorde naar keuze voor zich op tafel. Enkel jij weet welke baby’s jou aan het einde meer punten zullen opleveren. Daarnaast krijgen alle spelers vijf handkaarten, elke beurt kan je daarvan zoveel groene kaarten als je wilt en één oranje/rode kaart uitspelen. Met de rode kaarten maak je de baby’s van je tegenspelers verdrietig: een vuile broek, een hongerige baby, een tutje dat kwijt is, … Met de groene kaarten kan je je eigen, verdrietige baby’s sussen. Een baby met een vuile broek kan je een nieuwe pamper aandoen, een hongerige baby kan je sussen met een flesje enz. Kleinigheden zijn meteen opgelost: een baby met een propere pamper of een tutje is meteen terug vrolijk. Die kaarten worden dan ook meteen naar de aflegstapel verwezen. Een hongerige baby is niet meteen gesust: het duurt een aantal beurten vooraleer de papfles helemaal leeg is. Dan maar hopen dat er geen spelbreker aanwezig is die de fles komt stelen. Heb je de juiste kaarten niet op hand? Dan kan je voorstellen of één van je tegenspelers wilt ruilen, maar ze zijn niet verplicht om hun aan hun woord te houden… Dus ook dat kan wel eens tegenvallen. Tenslotte heb je ook nog de mogelijkheid om geen enkele kaart te spelen en in de plaats daarvan één of meerdere kaarten te ruilen, helaas gaan ook deze keer aan het einde van je beurt je verdrietige baby’s aan het wenen.

Alle verdrietige baby’s die aan het einde van je beurt niet getroost zijn beginnen te krijsen… Een verloren zaak: die kan je tijdens dit spel niet meer aan het lachen krijgen. Van zodra één speler de wanhoop nabij is met een crèche vol krijsende baby’s eindigt het spel. Alle andere spelers tellen de punten op van de baby’s die nog niet aan het huilen zijn, de speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

De release van Baby Blues liep min of meer samen met de geboorte van ons zoontje, de wedstrijd op onze website maakte niet alleen jullie, maar ook ons nieuwsgierig! Het spel op zich doet ons erg veel denken aan Moddervarkens, waarbij je je eigen kaarten probeert te beschermen en je tegenstanders probeert te boycotten. Baby Blues kon ons niet voor de volle 100% overtuigen, het is geen kaartspel dat we keer na keer terug op tafel willen leggen. Toch heeft het een aantal leuke elementen. Thematisch is het erg leuk bedacht, alles klopt gewoon. Bovendien zijn er maar weinig spellen die over baby’s gaan! Het ruilen waarbij je je tegenspeler kan bedriegen is niet zo helemaal ons ding, anderzijds versterkt het wel de frustraties waar dit spel over gaat. Uiteindelijk moet je gewoon het geluk hebben dat je de juiste kaarten op het juiste moment op hand krijgt. Als je baby een vuile pamper heeft en je hebt geen propere pamper op hand dan is die baby al verloren, het ruilen waarbij je tegenstanders je dan in’t zak zetten zal daar niet veel bij helpen. Dat geeft het gevoel dat je weinig zelf in de hand hebt, wat misschien ook weer wel binnen het thema past? De herspeelbaarheid is – mede door die geluksfactor – voor ons niet zo heel hoog. De illustraties zijn erg duidelijk en functioneel, ook al is het niet meteen onze favoriete stijl.

Conclusie: Baby Blues is een leuk familiespel waarbij je het beste uit je kaarten probeert te halen!

Met dank aan Jumping Turtle Games!

Baby Blues

Auteur: Jurgen Spreutels
Uitgever: Jumping Turtle Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar