De Duitse uitgeverij ‘Nürnberger-Spielkarten-Verlag’ stelde op Spiel 2014 drie nieuwe, kleine spellen voor: Kuhlorado, Kuh Vadis en Zum Kuhkuck. Drie fillers voor twee spelers met hetzelfde thema (de koe!). Zum Kuhkuck is de eerste uit die reeks dat we hier bespreken.

Spelbeschrijving

In Zum Kuhkuck zullen beide spelers kaarten verzamelen, hoe meer hoe beter! Maar wees voorzichtig, als je te hebberig bent kan je wel eens geëlektrocuteerd worden en alles weer verliezen. Wie durft risico’s nemen, verzamelt de meeste kaarten en scoort de meeste punten?

Aan het begin worden alle kaarten gedekt en door elkaar op tafel gelegd. Vervolgens nemen de spelers elk om beurt een kaart op hand, maar voorzichtig! Als je een stroomkaart neemt dan verlies je alle eerder genomen kaarten en kan je opnieuw beginnen verzamelen. Van zodra je vijf handkaarten hebt kan je kiezen: ofwel neem je het risico en neem je nog een kaart op hand ofwel ga je punten scoren in één van de vijf kleuren. Hoe meer kaarten je op hand hebt, hoe meer punten. Zo krijg je slechts 4 punten als je 5 handkaarten hebt, maar krijg je bij 20 kaarten maar liefst 55 punten! Daarnaast kies je één van de vijf kleuren, per kaart in die kleur tel je 2 punten. De som van dit alles noteer je op het scoreblaadje bij de gekozen kleur. Daarna leg je je handkaarten op de aflegstapel en kan je opnieuw beginnen verzamelen. Van zodra er slechts twee kaarten op tafel liggen komen de kaarten van de aflegstapel terug in het spel.

Het spel eindigt meteen van zodra één speler in elk van de vijf kleuren punten heeft gescoord. Daarna volgt de puntentelling. Voor elke kleur waar beide spelers punten in gescoord hebben krijgt diegene met de meeste punten tien bonuspunten. De speler die in het totaal de meeste punten heeft gescoord wint Zum Kuhkuck.

Onze mening

We wisten aanvankelijk niet wat we van deze reeks moesten verwachten. Aangezien we zo vaak met ons twee spelen en ook wel eens graag een filler spelen waren we wel benieuwd. Zum Kuhkuck heeft heel eenvoudige spelregels: een kaart nemen of punten scoren. Simpel, maar toch heel spannend. Er zitten 5 stroomkaarten in en je kan dus perfect onthouden hoeveel er uit het spel zijn en hoe groot de kans is dat je riskeert al je kaarten kwijt te spelen. Als je daar voortdurend op gaat letten is er niet veel aan. Dit snelle kaartspel is puur geluk, het bekende press-your-luck principe. Maar dat wilt niet zeggen dat niet leuk kan zijn! Zum Kuhkuck speelt snel, vlot en is gewoon spannend en leuk! Wie durft het grootste risico nemen? Bekoop je dat risico of ben je de grootste geluksvogel aan tafel? Of speel je liever op safe en probeer je snel te scoren in elk van de vijf kleuren? Het spel bevat een handige overzichtskaart met een puntentabel waardoor je gemakkelijk kan zien hoeveel punten je krijgt voor elk aantal kaarten. Verwonderlijk is dat de puntenkaart meertalig is, met aan de ene kant Duits en aan de andere kant Engels. De spelregels zijn daarentegen alleen in het Duits. Zum Kuhkuck zal niet meteen één van onze favoriete fillers worden, maar het mag er best zijn. Onze interesse naar de andere twee spellen uit de reeks is alvast gewekt!

Conclusie: Zum Kuhkuck is een spannend geluksspel voor twee spelers!

Met dank aan NSV!

Zum Kuhkuck

Auteur: Reinhard Staupe
Uitgeverij: Nürnberger Spielkarten Verlag
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 5 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Je raadt het nooit … in dit spel gaan we de illegale toer op! Als dealer probeer je jouw materiaal kwijt te geraken, en dan liefst in ruil voor een voorwerp dat je erg interesseert. Onderhandel met je tegenspelers en maak goede deals maar zorg er vooral voor dat ze niet doorhebben wie je bent, want dat zou in de rechtbank wel eens tegen jou gebruikt kunnen worden!

Elke speler krijgt van de spelmeester twee specifieke rollen toegewezen. De ene rol geeft aan wat je dealt, de andere wat je wilt aankopen in de loop van dit spel. Zo heb je de autodief die illegale luxeauto’s dealt, de wapenhandelaar, de juwelendief, de alcoholdealer en nog veel meer. Voor elke dealer-rol zit er uiteraard een tegenovergestelde koper-rol in het spel. Alle spelers krijgen aan het begin vijf hulpbronnen van hetgeen ze in dit spel moeten dealen, zo krijgt de hacker vijf geheime bestanden om het spel te beginnen. Om te voorkomen dat je je rollen niet meteen moet prijsgeven krijg je ook één voorwerp dat helemaal niets met je rollen te maken heeft. Daarna kan het onderhandelen beginnen! Weg van tafel, in de donkere hoekjes van de kamer, liefst ergens in een andere ruimte waar niemand jullie geheime en illegale handel kan afluisteren. Maak deals met je tegenstanders, maar wees eerlijk over wat je ruilt en verkoop geen kat in een zak! Meestal wordt er met elke tegenstander minstens één kaart tegen één andere kaart geruild, maar niets houd je tegen om meerdere voorwerpen aan te bieden, al zal je dan wel minder kaarten op zak hebben!

Na drie minuten roept de spelmeester iedereen samen rond tafel, de nieuwe lading goederen is gearriveerd! Elke speler krijgt één kaart bij. Welke kaart? Dat kies je zelf, maar eerst is eerst! Daarna kan de volgende transactieronde weer beginnen, opnieuw krijgen de spelers drie minuten om goede deals te maken. De spelers krijgen zo op vier momenten tijdens het spel nieuwe goederen, na de laatste transactieronde volgt de slotfase van het spel en gaat iedereen naar de rechtbank!

De spelmeester toont vervolgens twee verdachtenkaarten, een dealer en een koper die schuil gaan onder één van de personen rond tafel. De spelers hebben eventjes tijd om mekaar te beschuldigen, waargebeurde verhalen te vertellen of onwaarheden te verzinnen in de hoop zichzelf in een beter daglicht te zetten. Wie kan je vertrouwen, wie niet? Na één minuut steekt iedereen zijn arm in de lucht, op aangeven van de spelmeester zal elke speler een andere speler moeten aanduiden die volgens hem de verdachte rollen heeft. Als er een meerderheid is voor één persoon worden de verdachtenkaarten voor deze persoon gelegd, bij een gelijk aantal stemmen worden de kaarten uit het spel gehaald. Dit proces wordt herhaald tot wanneer alle verdachtenkaarten aan beurt zijn geweest. Daarna volgt de puntentelling en maakt elke speler zijn rollen bekend. Elke speler die vals beschuldigd werd krijgt een punt per verkeerde verdachtenkaart, maar per correcte beschuldiging verlies je maar liefst vijf punten. Tenslotte krijg je nog één punt per voorwerp in je bezit dat verband houdt met je rol als aankoper.

Onze mening

Eerlijk gezegd stonden we er aanvankelijk niet voor te springen om ILLEGAL te testen, het is niet meteen ons type spel. Praatspellen zijn niet meteen ons ding, de aanduiding 18+ liet ons al vermoeden dat we het niet met iedereen moesten spelen en het feit dat het pas speelbaar is vanaf 5 spelers maakte het moeilijk om het spel snel en vaak te testen. Het spel is ons later wel erg goed bevallen en we zijn nu ook blij dat we de kans kregen om ILLEGAL te testen! We speelden het niet zo strikt volgens de drie-minuten-regel maar hebben het spel over een hele avond gespreid op een feestje. Spelers hadden een kwartier, of soms langer, de tijd om te onderhandelen. Het onderhandelen werd zo geen ‘must’ maar zorgde voor grappige taferelen, sommige mensen werden opeens achtervolgd wanneer er drinken gehaald moest worden e.d. Af en toe riep de spelmeester iedereen samen om nieuwe kaarten te verdelen. Het spel maakte het familiefeestje zowaar nog leuker en het was een manier om de niet-spelers toch mee te laten doen. Alle spelers waren achteraf heel enthousiast en vroegen om het spel bij volgende familiefeestjes weer mee te brengen, en dat gaan we zeker doen!

Op een spellenbeurs en op een drukke spellenclub zullen we niet snel geneigd zijn om dit partyspel te spelen, ook op een doorsnee spelavond komt het spel niet volledig tot zijn recht. Maar op een leuk, gezellig (familie)feestje is het voor ons een perfecte sfeermaker, voor herhaling vatbaar! Daarnaast hebben we de indruk dat het spel beter wordt naarmate er meerdere spelers deelnemen. Wij speelden met 4 spelers (+ 1 spelmeester) en het kwam in de rechtbank regelmatig voor dat er gelijkstand was bij het stemmen, de verdachtenkaarten werden dus vervolgens uit het spel verwijderd en dat vonden we jammer. Met meerdere spelers is de kans wellicht kleiner dat dit gebeurd. Meestal vinden we het jammer als een spel een spelmeester nodig heeft, er is dus steeds iemand die eigenlijk niet aan het spel kan deelnemen. In dit geval was dat niet zo erg, het was als spelmeester heel leuk en grappig om iedereen bezig te zien. Het feit dat de verdachtenkaarten in de rechtbank als koppel worden voorgesteld maakt het voor sommige spelers makkelijker om iemand te beschuldigen, maar in de gevorderde variant kan je er voor kiezen om de verdachtenkaarten niet als koppel voor te stellen maar per rol. De namen van de verschillende rollen zijn erg leuk en passend, dat maakt het dan weer jammer dat de namen niet op de kaarten vermeld staan. Maar dat is wellicht te wijten aan het feit dat dit een meertalige editie is, met maar liefst spelregels in zes talen, waaronder Nederlands!

Conclusie: ILLEGAL geeft je komende (familie)feestjes een heel ander en leuk karakter!

Met dank aan Asmodee België!

ILLEGAL

Auteur: Christophe Bœlinger
Uitgever: Ludically / Asmodee
Aantal spelers: 5 – 9
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 18 jaar

Spelbeschrijving

In Hexemonia bouwt elke speler zijn eigen stad en sta je aan de leiding van een groeiende stadstaat. Ontwikkel een stad en produceer zo veel mogelijk waardevolle grondstoffen, maar wees alert en zorg voor genoeg militaire macht, want de tegenstander loert om de hoek!

Aan het begin van je beurt kan je een nieuwe voorraad inslaan, je neemt daarvoor één van de openliggende stadstegels. Daarnaast kan je kiezen voor een tweede stadstegel of een grondstof naar keuze. Vervolgens kan je zo veel tegels aan je stad toevoegen als je kan/wil. Die stadstegels moet je meteen activeren door de gevraagde grondstoffen uit je stad te halen en op de nieuwe tegel te plaatsen. Tenslotte kan je kiezen uit één van de vier mogelijke acties: produceren, organiseren, aanvallen of de speciale acties van je stad activeren. Wanneer je kiest om te produceren dan produceren je geactiveerde stadstegels de aangegeven grondstoffen. Ook bij het activeren van speciale acties tellen enkel de tegels die geactiveerd zijn. Met de actie organiseren kan je blokjes in je stad van plaats veranderen, hierdoor kan je andere tegels activeren, goudblokjes naar je acropolis brengen en de militairen goed verdelen om je stad zo goed mogelijk te beschermen. Door aan te vallen kan je één bepaalde stadstegel van elk van je tegenstanders aanvallen, daarvoor zal jij meer militairen moeten gebruiken dan op die tegel actief zijn. Wanneer je meer militairen hebt en de tegel dus kan verslaan mag je die stadstegel mét alle grondstoffen en voorwerpen erop in jouw stad aanbouwen. Aan het einde van je beurt wordt de politieke macht gecontroleerd, diegene met de meeste politieke tegels krijgt de filosoof. Telkens wanneer de filosoof verandert van eigenaar lopen de spelers met een grote voorraad aan grondstoffen het risico dat ze grondstoffen verliezen.

Pas aan het einde van het spel volgt de puntentelling. Elke geactiveerde stadstegel is punten waard en wanneer je er in geslaagd bent om drie mythen te bemachtigen kan je een bonus van 8 punten verdienen. Een mythe wordt net als een stadstegel gespeeld, je moet deze tegel niet activeren maar je moet wel een gepaste locatie in je stad zoeken. Tenslotte scoort elke speler nog punten voor hun geheime opdracht op de acropolis.

Onze mening

Hexemonia is een spel dat toch wel agressief gespeeld moet worden. In onze speelsessies werd telkens heel weinig aangevallen, elke speler bouwde rustig een eigen stad op en hoefde geen rekening te houden met de militaire macht. Zowel wij als onze medespelers kozen er amper voor om aan te vallen, het ligt enerzijds niet in onze natuur, maar alle acties lijken zo goed dat het telkens opnieuw moeilijk is om te kiezen. Enerzijds wil je veel produceren om dat goud later naar je acropolis te transporteren. Goud is belangrijk en zeer gegeerd, maar ook de andere grondstoffen zal je nodig hebben om nieuwe stadstegels activeren. Daarnaast klinken ook die speciale acties wel goed, het aanvallen werd dus gewoon naar de achtergrond verschoven.

De illustraties en de lay-out van de tegels (en de doos) passen erg goed bij het thema. De spelregels zijn helaas vrij ingewikkeld geschreven, zo zijn er nog steeds elementen waar we niet zeker over zijn na enkele lees- en speelsessies. Het spel speelt zowel met 2, 3 als 4 spelers even goed, al is het spel telkens erg verschillend. Met twee spelers heb je een beter overzicht terwijl je met 4 spelers dan weer meer kans hebt om aan te vallen. Met twee kan je sneller vooruit plannen wat betreft het nemen van de tegels, maar de kans dat jouw favoriete tegel nog open ligt met vier spelers is dan al weer kleiner. De doos bevat een inleg die voor ons meer problemen veroorzaakt dan iets anders, de tegels passen hierdoor helemaal niet goed in de doos.

Conclusie: Hexemonia is niet meteen ons type van spel.

Met dank aan Pendragon Studio!

Hexemonia

Auteur: Fabio Attoli
Uitgeverij: Pendragon Studio
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

In Find… worden alle tegels in een vierkant van 6 op 6 gelegd. Spelers zullen elk om beurt tegels omdraaien in de hoop als eerste het gevraagde woord te vinden. Find… werd uitgegeven in twee versies: Find die Liebe & Find den Mörder.

Find die Liebe

In Find die Liebe proberen de spelers het woord ‘LIEBE’ te vormen. Als je aan beurt bent ben je verplicht om een tegel om te draaien, als je daardoor één van de vier hartjes omdraait mag je meteen de vier aangrenzende tegels ook omdraaien. Vervolgens kan je zoeken of je het woord LIEBE kan vormen met zes verschillende tegels. Deze tegels mogen elkaar ook diagonaal aangrenzen, zolang er maar zes verschillende tegels gebruikt worden. Als je daarin slaagt eindigt het spel meteen en ben jij de winnaar, anders is de beurt aan de volgende speler. Als het einde nadert en je er van overtuigt bent dat het woord niet te vinden is in het raster kan je aan het begin van je beurt verkondigen dat het onmogelijk is. Je tegenspelers spelen verder, als aan het einde blijkt dat het inderdaad onmogelijk is, win jij het spel. Anders wint diegene die er als eerste in slaagde het woord te vinden!

Find den Mörder

Find den Mörder verloopt op exact dezelfde manier, alleen zal je hier geen harten vinden maar een slachtofferkaart. Wanneer je de enigste slachtofferkaart omdraait mag je meteen de negen omringende tegels omdraaien.

Voor beide edities zijn gevorderde varianten te vinden op de website www.erlkoenig.net

Onze mening

Deze zoekspelletjes zijn niet aan ons besteed en houden erg weinig in. Je draait maar tegeltjes in de hoop de juiste letter(s) te draaien, diegene met het meeste geluk zal het woord als eerste vinden. Beetje bijzonder dat zo’n saai spel meteen in twee edities wordt uitgebracht, twee identieke spellen, een roos en een zwart, over de liefde en over een moordenaar. De harten en het slachtoffer brengen soms geluk, aangezien je meerdere tegels kan open draaien is de kans groter dat je tijdens die beurt het woord zal kunnen vormen. Anderzijds zijn ze juist negatief, je draait heel wat tegels open maar vaak mis je net één tegel om het woord te kunnen vormen. De volgende speler heeft dus een grotere kans dat hij een juiste letter draait en het woord wél kan vormen. We kunnen een filler met hoge geluksfactor regelmatig appreciëren, maar deze spellen houden voor ons toch erg weinig in en konden ons helemaal niet overtuigen. De lay-out lijkt bovendien wel uit een andere tijd.

Conclusie: Find die Liebe en Find den Mörder zijn twee identieke spellen voor grote geluksvogels.

Met dank aan Truant Verlag!

Find…

 Auteur: Heinrich Glumpler
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Vanavond vindt het zoveelste feestje in de nachtclub ‘Beasty Bar’ plaats. Deze feestjes zijn legendarisch en ‘the place to be’ voor alle dieren, groot of klein! Helaas is het aantal bezoekers beperkt, enkel de eersten in de rij zullen het geluk hebben binnen te mogen. Sommige dieren schuiven geduldig aan, andere gebruiken smerige trucs in de hoop sneller vooraan in de rij te komen. De speler die het meest aantal dieren in zijn spelerskleur binnen hielp wordt de winnaar van Beasty Bar.

In het midden van de tafel zal een file aan dieren komen te liggen, als je aan de beurt bent plaats je één van je vier handkaarten rechts in de rij. Van zodra de file bestaat uit 5 dieren gaan de deuren naar de legendarische nachtclub open, de eerste twee dieren mogen naar binnen, de laatste in de rij geeft het op en de twee overblijvers gaan nu vooraan aanschuiven. Vervolgens neem je een nieuwe kaart op hand. Elk dier heeft een unieke eigenschap waardoor de rij steeds zal veranderen! De leeuw kan zich als grootste van het gezelschap meteen vooraan plaatsen terwijl een nijlpaard elke beurt opnieuw alle dieren die kleiner zijn zal voorbijsteken. De krokodil staat een trapje lager, zij steekt de kleinere dieren niet alleen voorbij maar eet ze ook nog op, alle dieren met een waarde lager dan 10 worden dus uit de rij verwijderd. Een slang zal de volgorde helemaal omgooien en rangschikt iedereen van groot naar klein, terwijl een giraf elke beurt opnieuw een klein dier kan voorbijsteken. De zebra’s nemen het op voor de kleine dieren en beschermen hun (kleine) voorgangers tegen het brute geweld van de krokodil en het nijlpaard. De zeehond lijkt wel de slimste uit het gezelschap en zorgt ervoor dat de ingang plots aan de andere kant staat, wat een kameleon dan weer kan nadoen aangezien die in de huid van elk ander dier op tafel kan kruipen. Apen zijn alleen sterk van zodra ze met twee of meer zijn, kangoeroes springen bij aankomst meteen één of twee dieren voorbij en de papegaai werkt zo op de zenuwen dat één dier naar keuze uit de rij zal gaan lopen. Tenslotte heb je het stinkdier dat de twee grootste diersoorten wegjaagt met zijn vervelende geur.

Elke speler heeft van elke diersoort één dier in zijn spelerskleur: vier handkaarten en acht kaarten in zijn gedekte trekstapel. Nadat alle kaarten gespeeld zijn eindigt het spel. Diegene die de meeste dieren in de Beasty Bar kreeg wint het spel, bij gelijke stand wint diegene die het kleinste dier binnen liet gaan.

Het spel bevat ook een variant voor gevorderden. In deze variant verwijderen alle spelers vier dieren voor de start van het spel, zonder elkaar te vertellen wélke dieren! Aan het einde is het niet het aantal dieren dat telt, maar wel de waarde. De kleine dieren vinden moeilijker hun weg richting de ingang en zullen met gevolg dus ook meer punten opleveren dan de grotere dieren als leeuwen en nijlpaarden.

Onze mening

We waren erg benieuwd om Beasty Bar te proberen. De tekeningen op het doosje sprongen meteen in’t oog, het verhaal/de spelregels klonken leuk en passend, en het zag er bovendien mooi uit. Grote kaarten van een goede kwaliteit met erg duidelijke symbolen. Alle dieren hebben een unieke eigenschap, maar na een korte uitlegronde was iedereen er snel mee weg dankzij die symbolen. Het spel voorziet ook een overzichtskaartjes met een samenvatting van alle dieren en hun functies, maar zo vind je er maar één in elke taal. We speelden het spel eerst met twee en dat viel tegen, het kwam niet echt tot zijn recht en we dachten dat het beter zou zijn met meerdere spelers. Een volgend potje, met vier spelers, viel helaas ook tegen. Telkens je denkt een goede kaart te spelen werd je dier terug verwijderd door één van de volgende spelers. Je hebt helemaal niets in de hand, en de kans dat een tegenspeler je plannetje verknoeid is uiteraard groter dan met twee spelers. Het spel met drie spelers kwam uiteindelijk het beste tot zijn recht, maar nog steeds hadden we het gevoel dat er ‘iets’ ontbrak. De variant voor gevorderden is spannender aangezien je niet weet welke dieren nog in het spel zitten en welke niet. Je kan niet zomaar voorspellen of er nog een zeeleeuw op komst is om de ingang te veranderen e.d., maar als je het vaak met dezelfde mensen speelt dan weet je na een tijdje wel wie welke dieren het liefst verwijdert. De puntentelling aan het einde maakte bij ons geen verschil, het was toch diegene met de meeste dieren die het spel won.

Conclusie: Beasty Bar heeft een leuke verhaallijn en mooie lay-out, maar het spel zelf kon ons niet overtuigen.

Met dank aan Zoch Verlag!

Beasty Bar

Auteur: Stefan Kloß
Uitgeverij: Zoch Verlag
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Beasty Bar werd in het Nederlands uitgegeven door 999 Games

Spelbeschrijving

In dit houten spel proberen beide spelers hun tegenstander zover te brengen dat deze 4 stenen in zijn speelkleur over de spelrand moet verplaatsen. Je probeert je eigen speelstukken dus ver van die afgrond te houden om te vermijden dat je dat zelf moet doen. Makkelijker gezegd dan gedaan.

Als je aan beurt bent ben je verplicht om met één van je speelstukken over een ander speelstuk te springen. Je mag meerdere sprongen maken met dat ene speelstuk, maar je bent verplicht om minstens één speelstuk voorwaarts te bewegen, dat kan recht vooruit zijn maar ook diagonaal. Alle speelstukken waar je op deze manier over springt worden vervolgens omgedraaid waardoor de andere kleur zichtbaar wordt. Je mag over speelstukken van je tegenstander springen zodat de kleur verandert in jouw speelkleur, maar je mag ook over je eigen speelstukken springen en de kleur veranderen naar die van je tegenstander! Je bent verplicht om te springen als je kan, ook als dat in je eigen nadeel is en je daardoor over de rand van het veld moet springen. Als je niet kan springen mag je één van je speelstukken één stap voorwaarts bewegen, dat speelstuk verandert daarna van kleur. Als er geen figuur met jouw kleur op het bord staat vervalt je beurt en is je tegenspeler nog eens aan de beurt.

Het spel gaat op deze manier verder tot wanneer er vier speelstukken in eenzelfde kleur van het veld gesprongen zijn, deze speler is verloren.

Onze mening

Slow Fox behoort tot een genre van spellen waar we er maar heel weinig van hebben/kennen. Het is een abstract maar tactisch spel voor twee spelers. Deze spellen behoren niet meteen tot onze doelgroep, maar toch waren we blij Slow Fox te kunnen testen. Als je begint aan een spelletje Slow Fox heb je vaak geen benul van wat je moet doen, ben je goed bezig of helemaal niet? Wellicht word je er na vele spellen beter in, maar na een vijftal keer wisten wij aan het begin nog steeds niet wat goed was en wat niet. Een beetje zoals je in een schaakspel ook soms niet weet wat nu de beste openingszet is, al heb je hier wel minder mogelijkheden. Ongeveer halverwege begint het inzicht meer en meer te komen, met welke pion ga je springen, en wil je springen over je eigen kleur of over die van je tegenstander? Soms is het goed om je eigen speelfiguren naar de kleur van je tegenstander te veranderen, andere keren wil je het tegenovergestelde. Het spel gaat heel snel, soms zie je al een tijdje aankomen wie er zal winnen en kan je niets doen om dat te vermijden, andere keren kan het spel nog verrassende wendingen maken en blijft het spannend tot het bittere eind.

Het spel is voor ons een leuk reisspel. Je hebt heel weinig plaats nodig om het te spelen, het houten bordje kan je gerust vasthouden tijdens het spelen. Achteraf laat je de speelstukken gewoon zitten en draai je het bordje omgekeerd in de houder. Het is een spel dat we hier niet op tafel zullen leggen, maar we namen het mee tijdens een daguitstapje en hadden er toch plezier aan. Je kan het spelen zonder stevige ondergrond zoals op de trein en het duurt maar enkele minuten, ideaal voor als je ergens zit te wachten!

Conclusie: Slow Fox is een abstract en tactisch houten spel voor twee spelers.

Met dank aan ROMBOL!

Slow Fox

Auteur: Hartmut Kommerell
Uitgeverij: ROMBOL
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 8 jaar

In juni 2014 verscheen op onze blog een preview van Waggle Dance. De spelbeschrijving en onze mening hoeven we niet nog een keer neer te schrijven want die is grotendeels hetzelfde gebleven t.o.v. het prototype. In dit korte verslag gaan we in op wat er wel/niet veranderd is, hoe onze mening over Waggle Dance geëvolueerd is in tussentijd en de kwaliteit van het uiteindelijke spel!

Aan de spelregels is nauwelijks iets veranderd, op één klein detail na: nu kan je aan het begin van een potje Waggle Dance kiezen voor een korte, standaard of lange variant van het spel. Terwijl je in een standaard variant speelt tot wanneer één speler 7 honingkamers heeft gemaakt kan je dus ook spelen tot er 5 of 9 honingkamers gevormd zijn. Zo kan iedereen het spel naar believen aanpassen. De standaardvariant, met 7 honingkamers, blijft toch onze favoriet, alles komt dan het beste tot zijn recht. De korte variant is een goede oplossing als je met vier speelt, anders kan het naar het einde toe wel gaan slepen.

Een leuke verrassing is de ‘We made it!’-poster in het spel, een poster met alle namen van de backers en illustraties van alle personen die in zekere zin meehielpen aan het spel. Wie heeft ons al gevonden tussen die illustraties? 🙂 (tip)

Het materiaal ziet er echt heel goed uit. De illustraties zijn heel mooi en kleurrijk geworden en passen bijgevolg erg goed bij het thema van de bijtjes. De custom dobbelsteentjes geven het spel nét dat tikkeltje extra.

Na de preview kwam het prototype nog enkele keren op tafel, ook het ‘echte’ spel hebben we ondertussen enkele keren gespeeld. Daaruit kunnen we besluiten dat 3 spelers voor ons het perfecte aantal is om Waggle Dance te spelen. Met vier spelers duurt het net iets te lang voor wat het is, met twee spelers komt het bieden voor stuifmeel niet echt tot zijn recht. Daarnaast blijft het gewoon dé ideale instapper, een familiespel met eenvoudige spelregels en toch dat vleugje tactiek zodat ook de gevorderde speler zich wel eens kan amuseren.

Spelbeschrijving

Scharfe Schoten, wat vrij vertaald ‘pittige pepers’ betekend, is een slagenspel. In tegenstelling tot vele andere slagenspellen gaan de spelers deze keer niet proberen het meeste of het minste slagen te halen, maar te voorspellen in welke kleur ze de meeste én minste slagen denken binnen te halen. De achterzijde van de kaarten verklapt alvast welke kleur kaarten je tegenstanders op hand hebben, maar daarmee weet je nog niet welke waarde die kaarten hebben. Daarnaast heb je nog de gemeenschappelijke voorraad waar je een kaart moet nemen telkens je een slag wint, een geschenk of juist niet?

Aan het begin van een ronde krijgt elke speler een aantal handkaarten en wordt er een gemeenschappelijke voorraad gevormd. Daarna worden ook de troefkaarten bepaald: bij elke kleur komt één waarde te liggen, die vier kaarten zullen troef zijn in de komende ronde. Dit bepaalt ook welke kleuren het hoogst gewaardeerd worden deze ronde. Op de afbeelding is rood het hoogst gewaardeerd en groen het laagst, de rode 10, gele 7, zwarte 5 en groene 4 zijn troefkaarten. Elke speler zal vervolgens bekend maken van welke kleur hij vermoedelijk de meeste én de minste kaarten zal verzameld hebben aan het eind van die ronde, dankzij de gekleurde achterzijden kan je deze informatie gebruiken tijdens je voorspelling.

Eén speler komt uit, daarna zullen de andere spelers een kaart moeten uitspelen in diezelfde kleur. Pas als ze de kleur niet kunnen volgen is het toegelaten een kaart in een andere kleur te spelen. De speler die een troefkaart heeft uitgespeeld wint de slag, in het geval dat er meerdere troefkaarten gespeeld werden wint diegene met de hoogst gewaardeerde troefkaart. Als er geen troefkaarten uitgespeeld werden dan wint diegene met de hoogste waarde in de hoogst gewaardeerde kleur, dat hoeft dus niet de kleur te zijn waarin de slag begonnen was! Diegene die de slag wint kiest een extra kaart uit de voorraad en verdeelt de gewonnen kaarten per kleur in zijn persoonlijke voorraad.

Nadat alle kaarten zijn uitgespeeld wordt er gecontroleerd of je een correcte voorspelling hebt gemaakt. Als je de meeste/minste kaarten bezit in de kleur dat je had voorspeld dan verdien je per juiste voorspelling 5 punten, bij een gelijke stand (even veel kaarten in een andere kleur) 3 punten. Als je beide voorspellingen correct had kan je bovendien nog bonuspunten verdienen! Er worden even veel ronden als het aantal spelers gespeeld, diegene die daarna de meeste punten behaalde wint het spel.

Onze mening

Scharfe Schoten sprak ons onmiddellijk aan door de mooie illustraties en de kleurrijke kaarten. Het blijft fascinerend hoe ze een het aloude principe van een slagenspel nog steeds kunnen omvormen tot een vernieuwend spelletje! Doordat je in Scharfe Schoten probeert te voorspellen welke slagen je gaat binnenhalen voelt het heel anders dan wat we gewoon zijn. Soms wil je een slag binnenhalen, maar soms juist niet! Probeer goed te redeneren aan de hand van de kaarten van jezelf en die van je tegenstanders, maar vergeet geen rekening te houden met die uit de algemene voorraad, want daar zal je élke keer één moeten nemen als je een slag wint. Vaak kunnen deze kaarten helpen om te voldoen aan je voorspelling, maar soms maken ze het probleem alleen nog groter. Je kan je tegenstanders op deze manier ook dwarszitten. Het feit dat je openlijk de voorspellingen van je tegenstanders kan zien voegt in dat opzicht wel wat tactiek toe in deze filler, al blijft de geluksfactor wel belangrijk.

De nieuwe twist aan Scharfe Schoten maakt het speciaal, maar ook wat ingewikkelder. Niet iedereen is er meteen mee weg: enerzijds moet je die voorspelling maken. Troefkaart wint altijd, anders is het de hoogste kaart in de hoogst gewaardeerde kleur, ook al is dat niet de kleur waarin de slag begonnen is. Dat zorgt wel voor verwarring tijdens een eerste rondje. Op zich geen probleem, na één ronde ben je er mee weg. Anderzijds verwacht je bij zo’n kort slagenspel dat iedereen meteen kan meespelen en dat is bij Scharfe Schoten niet altijd het geval.

Conclusie: Scharfe Schoten is een slagenspel vanuit een andere hoek bekeken, een leuke filler!

Met dank aan Zoch Verlag!

Scharfe Schoten

Auteur: Arve D. Fühler
Uitgeverij: Zoch Verlag
Aantal spelers: 3 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In El Gaucho kruipen alle spelers in de huid van een veeboer die probeert rijk te worden door zo veel mogelijk vee aan een zo hoog mogelijke prijs te verkopen. Daarvoor zullen je werkers (je zogenaamde gaucho’s) vee moeten vangen, verkopen, ordenen en nog veel meer! Ga je veel kleine kuddes verkopen of wordt het één grote kudde? Je hebt in ieder geval slechts één ding voor ogen: jij wilt de rijkste veeboer uit omstreken worden!

Aan het begin van elke ronde worden de dobbelstenen in de dobbelsteenrodeo gegooid, daarna mag elke speler om beurt twee dobbelstenen kiezen en acties uitvoeren. De meest gekozen actie is het vangen van vee, dat kan je op twee manieren doen. Door één of twee dobbelstenen te spelen die samen de (exacte) waarde hebben van het grote getal op die veetegel kan je een gaucho recht op die tegel plaatsen. Door de kleine waarde op de tegel te ‘betalen’ kan je jouw gaucho neerleggen op die tegel, maar dan zal je in een latere beurt nogmaals diezelfde actie moeten doen om die gaucho recht te zetten, want pas dan kan je het vee mee naar huis brengen! Naast het vangen van vee kan je er ook voor kiezen je dobbelstenen te gebruiken om een gaucho in één van de zes gebouwen te plaatsen, de dobbelsteenwaarde bepaalt in welke gebouwen je een gaucho kan inzetten. Die gaucho zal je vanaf de volgende ronde kunnen inzetten voor de bijhorende actie. Zo kan een gaucho in één van die gebouwen een kudde verkopen met 5 Pesos winst en kan de held van de rodeo’s een extra dobbelsteen met waarde naar keuze gebruiken. De veedief kan dan weer een dier van een tegenspeler stelen, de opzichter kan twee liggende gaucho’s rechtzetten of een liggende gaucho van een tegenstander verjagen en in de steppe kan je één of twee koeien kiezen waar je meteen een gaucho op kan plaatsen.

Nadat elke speler zijn acties gedaan heeft wordt elk van de vier weiden gecontroleerd, als alle dieren in een weide een eigenaar hebben worden de dieren verdeeld. Elke speler die in die weide een rechtstaande gaucho heeft mag die gaucho met bijhorende tegel wegnemen, liggende gaucho’s blijven op het bord. Verzamelde tegels leg je in je persoonlijke voorraad, gesorteerd per kleur. Een nieuwe tegel moet je steeds rechts aanleggen in de bijhorende kudde, de waarde van die tegels zal ofwel telkens stijgend, ofwel dalend zijn. Van zodra je een tegel moet aanleggen die niet meer in het rijtje past ben je genoodzaakt die kudde te verkopen, tenzij je nog een gaucho in de stal hebt staan die je toelaat één tegel in een rij te schuiven. Bij de verkoop wordt het aantal tegels vermenigvuldigd met de waarde van de meest waardevolle tegel in die kudde. De weiden worden vervolgens weer aangevuld en de dobbelstenen worden terug gegooid voor het start van de volgende ronde. Van zodra de stapel met veedieren uitgeput is nadert het einde van het spel, er wordt nog een volledige ronde gespeeld en daarna volgt de puntentelling. Spelers mogen veetegels met een rechtstaande gaucho’s nog aan hun kuddes toevoegen (volgens de regels) en tenslotte alle kuddes verkopen. Wie daarna het grootste kapitaal heeft wint het spel.

Onze mening

El Gaucho was één van de spellen waar we het meeste naar uitkeken op Essen, het klonk leuk en het zag er bovendien weer mooi uit. De spelregels klinken eenvoudig, maar het bleek uiteindelijk toch niet zo eenvoudig om het spel te winnen! Er zijn dus meer mogelijkheden dan je aanvankelijk zou vermoeden. Je kan vele kleine kuddes verkopen, maar sparen voor één grote kudde kan ook erg veel opleveren. Daar komt wel een klein beetje geluk bij kijken, je weet niet welke tegels er al uit het spel zijn gegaan aan het begin van het spel en de volgorde waarin de tegels in de weiden komen zal je strategie ook gedeeltelijk bepalen. Door steeds een gaucho in de stal te hebben kan je dat geluk wat naar je handen zetten, al ben je wel een actie kwijt om die daar te plaatsen. De acties met de gebouwen maken het spel interessant en leuk, er zijn veel leuke acties en toch kan je er maar enkele kiezen in een ronde. Een extra dobbelsteen is een luxe en verkopen met 5 peso’s winst is ook erg interessant, maar als je vee uit de steppe gaat selecteren kan dat ook heel goed meevallen. De interactie in dit spel is groot, je wilt het vee opeisen voor een andere speler dat doet, maar de dief kan zomaar een dier komen stelen! Ga je meteen de hoge dobbelsteenwaarde betalen om een gaucho recht te zetten of ga je hem eerst neerleggen? Dat laatste kost je twee acties, maar misschien wil je hem wel neerleggen, je wilt de tegel misschien ‘reserveren’ voor later aangezien die nu nog niet in je kudde past? Maar weet dat een opzichter je dan wel kan verjagen en je die tegel dus dreigt te verliezen. In één van onze speelsessies werd er veel van elkaar afgenomen en werd het spel ‘hard’ gespeeld, een andere speelsessie was dan weer heel vredelievend. Het kan alletwee en het was telkens leuk.

El Gaucho is op zijn best met 3 of 4 spelers, met twee spelers kon het ons echter helemaal niet overtuigen. Er is niet zo veel concurrentie in de weiden, elke speler gaat zijn eigen gangetje. Bovendien gebeurde het ook erg vaak dat we geen nuttige acties konden uitvoeren omdat al onze gaucho’s reeds in het spel stonden. Ook lagen de weiden regelmatig vol waardoor de actie in de steppe plots waardeloos leek, terwijl dat in onze vorige spellen één van de meest gegeerde acties was. Jammer! Het spel bevat mooie illustraties, de kleine details op de veetegels zijn erg leuk, de hekjes rond de dobbelsteenrodeo geven het bord wat dimensie. El Gaucho ligt op de grens tussen familiespellen en expertspellen, het is geen instapspel dat je zomaar met iedereen kan spelen, maar het is voor ons ook zeker geen expertspel.

Conclusie: El Gaucho is een leuk spel met eenvoudige spelregels en veel mogelijkheden.

Met dank aan Argentum Verlag!

El Gaucho

Auteur: Arve D. Fühler
Uitgeverij: Argentum Verlag
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Als slaapwandelaar ben je helemaal verloren gelopen in een donker, mysterieus labyrint. In dit coöperatieve kaartspel probeer je samen met je medespeler de uitgang te vinden voordat de slaaptijd voorbij is. Je zal daarvoor acht deuren moeten passeren, want anders zit je voor altijd gevangen!

Je hebt steeds 5 kaarten op hand, in een spel met twee spelers zijn twee van die kaarten gemeenschappelijk. Als je aan beurt bent heb je twee opties: een locatiekaart spelen in je persoonlijke rij of een kaart verwijderen. Telkens je een locatiekaart speelt mag de gespeelde kaart geen symbool gemeenschappelijk hebben met de vorige kaart in de rij, van zodra je drie kaarten van dezelfde kleur na elkaar hebt kunnen spelen mag je een deur in die kleur uit de stapel kiezen. Die wordt daarna uiteraard opnieuw geschud. Een kaart verwijderen doe je vooral in de hoop een betere kaart op hand te krijgen, maar als je een sleutel verwijderd mag je de bovenste vijf kaarten van de stapel bekijken en ordenen zoals je wilt. Tenslotte vul je je hand aan tot 5 kaarten. Als je daarbij een deur trekt wordt die na je beurt meteen terug in de stapel geschud, tenzij je een sleutel in dezelfde kleur op hand hebt, dan kan je de sleutel meteen afgeven om de deur te houden! Helaas kom je ook negatieve dingen tegen op je weg. Telkens je een nachtmerrie trekt zal je kaarten uit het spel moeten verwijderen. Je hebt daarbij 4 mogelijkheden: een eerder verkregen deur, een sleutel, al je handkaarten of de vijf bovenste kaarten van de stapel verwijderen.

In een solospel volstaat het om de 8 deuren te verzamelen, met twee spelers zal je elk vier deuren moeten bemachtigen: één in elke kleur.

Je kan de kleine Incubus aan het spel toevoegen voor een gemakkelijkere variant, die kan je dan één keer in het spel opofferen om een nachtmerrie ongedaan te maken. In een variant voor gevorderden kan je de Incubus gebruiken om een nachtmerrie uit te voeren op een moment naar keuze (de eerstvolgende nachtmerrie-kaart wordt dan niet toegepast) en in de moeilijkste variant moet je de kleine Incubus twee kaarten betalen om zijn gunst te mogen gebruiken. Deze tweede editie van Onirim bevat naast de kleine Incubus nog zeven uitbreidingen. Je kan één uitbreiding toevoegen, maar je kan ze ook naar hartenlust combineren.

Onze mening

Tijdens het openen van Onirim kom je alvast in de stemming, dat is al een hele beleving op zich. Het doosje zelf vormt al een doolhof vooraleer je uitkomt bij de kaarten, mooi gedaan! De zwarte Incubus springt ook meteen in het oog, al is het gebruik ervan optioneel. We speelden eerst enkele keren het basisspel en waren niet meteen overtuigt. Het is wel leuk, maar elke keer opnieuw die stapel kaarten schudden (telkens je een deur trekt of moet zoeken) werd vervelend. Anderzijds intrigeerde het ons wel, het was iets bijzonder. Nadat we het basisspel enkele keren speelden besloten we de uitbreidingen te testen, en onze interesse in het spel groeide steeds meer. Sommige uitbreidingen maken het spel echt veel leuker en spannender. Als het spel na de recensie weer op tafel komt zal het wellicht met één of meerdere uitbreiding zijn! Sommige uitbreidingen werken beter in het solospel, waardoor het soms onduidelijk is hoe het werkt met twee spelers. Een andere uitbreiding bevat 8 verschillende karakterkaarten met elk hun eigen actie, maar helaas staat die actie niet op de kaart. Daardoor moesten we telkens weer naar de spelregels grijpen.

Onze favoriete uitbreidingen waren The Dreamcatchers en Happy Dreams and Dark Premonitions. In The Dreamcatchers zal je nu ook de verloren dromen moeten opvangen. Alle kaarten die tijdens het spel terug in de stapel moeten komen nu samen met de verloren dromen in één van de vier vangnetten, je zal moeten onthouden waar je deuren zijn want je wilt dat vangnet dus niet kwijt op zoek naar een deur! Happy Dreams and Dark Premonitions voegt dan weer vrolijke dromen en nare voorgevoelens toe. Een slecht voorgevoel geeft je een bepaalde straf wanneer die voorwaarde voldaan is, meestal heeft dat te maken met het verzamelen van deuren. Wanneer je een vrolijke droom tegenkomt kan je één van die nare voorgevoelens ongedaan maken, al kan je er ook andere positieve acties mee doen.

Het spel is overigens niet gemakkelijk te winnen, wat toch belangrijk is voor een coöperatief spel. We speelden het spel nu zo’n tiental keer maar hebben het helaas maar 2 keer kunnen winnen, al kan dat uiteraard ook aan ons liggen. 🙂 Jammer dat de variant voor beginners, met de kleine Incubus, helemaal achteraan in het boekje met de uitbreidingen staat. Pas nadat we alle uitbreidingen hadden getest lazen we dat er een variant was voor beginners. Het zou logischer zijn als dat in het boekje met de basis spelregels stond. We hebben het gevoel dat we nog steeds niet alles ontdekt hebben in Onirim, zo staat er onder elke uitbreiding nog een moeilijkere variant en kan je verschillende uitbreidingen met elkaar combineren. De spelregels zijn heel eenvoudig uit te leggen, je kan Onirim dus met iedereen spelen.

Conclusie: Onirim is een eenvoudig maar spannend coöperatief spel voor 1 of 2 slaapwandelaars!

Met dank aan Z-Man Games!

Onirim

Auteur: Shady Torbey
Uitgeverij: Z-Man Games
Aantal spelers: 1 – 2
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 14 jaar