Spelbeschrijving

In Sushi Draft proberen de spelers zoveel mogelijk punten te verkrijgen door veel sushi te verzamelen. Je kan daarvoor veel sushi van dezelfde soort verzamelen, maar ook diegene met de meest verschillende soorten wordt beloond! Dit alles gebeurd op de drijvende motor van het draften, waarbij de spelers hun kaarten steeds zullen doorgeven aan hun linkerbuur.

Aan het begin van een ronde krijgen alle spelers zes kaarten op hand. Iedereen kiest vervolgens één kaart, deze kaarten worden tegelijkertijd bekend gemaakt. Daarna kunnen de spelers één kaart uit hun hand houden, de overige vier kaarten worden doorgegeven aan de linkerbuur. Dit proces wordt herhaald tot de spelers slechts één kaart op hand hebben, dan eindigt de ronde en volgt de eerste puntentelling. Voor elk van de vijf soorten sushi wordt er gecontroleerd wie er de meeste verzamelde, die speler krijgt een willekeurig fiche van de bijhorende soort. Daarna ontvangt de speler met de meest verschillende soorten sushi ook een puntenfiche. Bij een gelijke stand gaat het fiche telkens naar de eerstvolgende speler, onder het motto: “Wanneer twee honden vechten om een been, …”.

Niet alle soorten sushi zitten even vaak in het spel, zo zitten er 8 sushi’s in met tonijn maar slechts 4 met makreel. Het aantal staat duidelijk aangegeven op de kaarten. De puntenfiches zijn dan ook naar gelang, een puntenfiche voor tonijn zal meer waard zijn dan die voor makreel, het is namelijk moeilijker om een meerderheid te behalen met tonijn sushi’s. De fiches van eenzelfde soort zijn bovendien nooit gelijk, met tonijn kan je vb. 3, 4 of 5 punten scoren! Op deze manier worden er drie ronden gespeeld, daarna tellen de spelers al hun puntenfiches op. Diegene met de hoogste score wint het spel!

Het spel bevat ook een variant voor gevorderden. Hierbij tellen jokers maar voor een half punt én is het best om geen sushi’s met een wasabi-symbool te verzamelen. Een set kaarten met minstens één wasabi-symbool telt tijdens de puntentelling maar voor de helft mee!

Onze mening

Het eerste wat opvalt tijdens een spelletje Sushi Draft zijn de ronde kaarten, het is eens wat anders. We hoorden onze medespelers wel eens zeggen dat het niet echt handig is om die op hand te houden, we hadden er zelf niet echt problemen mee, maar het is uiteraard anders dan wat we gewoon zijn. Deze filler is ideaal om het draft principe te leren kennen. Het spel speelt vlot en is erg leuk, je moet op het juiste moment de juiste beslissingen nemen. Soms hadden we echter de indruk dat het geluk toch de uiteindelijke winnaar bepaalt, zélf als je gaat voor de meest waarde volle sushi’s. Drie of vijf maakt op het einde een groot verschil, wetende dat je met de ‘gemakkelijkste’ sushi ook 1, 2 of 3 punten kan verdienen. Als een speler het geluk heeft de grootste fiches te trekken (er valt ook ergens een 6 te verdienen) hoeft die niet eens veel fiches te halen. Een kleine domper, al neemt dat niet weg dat we Sushi Draft met veel plezier gespeeld hebben en dat deze filler wellicht nog op tafel zal komen. De gevorderde variant maakt het spel dan weer net iets uitdagender!

Conclusie: Sushi Draft is een vlotte filler waarbij je een gezonde portie geluk nodig hebt.

Met dank aan Blue Orange!

Sushi Draft

Auteur: Takahiro
Uitgever: Blue Orange Games
Aantal spelers: 3 – 5
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Na vele jaren van verval is er besloten om samen te werken en deze oude stad herop te bouwen. De spelers zullen mooie paleizen oprichten, handelswegen bouwen en de stad omringen met indrukwekkende stadsmuren! Op een gegeven moment zal elke speler zijn slag moeten slaan en één van de paleizen opeisen, wie claimt de meest waardevolle paleizen en eindigt het spel met het meeste roem?

Wanneer je aan beurt bent krijg je een simpele opdracht: plaats twee houten onderdelen op het bord. Op deze manier gaat het spel verder tot alle spelers al hun houten blokken kwijt zijn. Elk onderdeel heeft wel zijn eigen bouwregels, zo ben je verplicht om elk gebouwdeel aan een onafgewerkt paleis in dezelfde kleur te bouwen. Indien er (nog) geen paleis in die kleur bestaat kan je uiteraard kiezen waar het geplaatst wordt, rekening houdend met het feit dat er tussen elk gebouw ruimte blijft zodat de bevolking door de straten kan wandelen. Daken worden geplaatst op onafgewerkte paleizen, van zodra er een dak geplaatst wordt is het paleis eigendom van die speler, maar het paleis kan vanaf dat moment niet meer uitgebreid worden. De stal is daar de enige uitzondering op, die kan namelijk tegen elk gebouwdeel gebouwd worden. Een andere mogelijkheid is het bouwen aan de stadsmuur, grenzend aan één van de torens of aan een eerder geplaatste muur. Wanneer een toren (d.m.v. een muur) verbonden wordt met een afgewerkt paleis (of omgekeerd) verdient de eigenaar de bijhorende torenfiche en eventuele extra handelaars, dat zijn meteen de laatste figuren die je op het bord kan plaatsen. De handelaren vormen een lange handelsroute doorheen het centrum, elke handelaar zal dus aan een andere handelaar moeten grenzen.

Door een paars paleis te claimen ontvang je theefiches, de eerste speler krijgt er drie, de volgende spelers krijgen er steeds minder! Een theefiche kan je gebruiken om een halve ronde te passen en dus maar één blok te plaatsen. Torenfiches gaan naar diegene die als laatste een eigendom verbond met de bijhorende toren, paleisfiches worden opgeëist door de spelers die de grootste paleizen in de bijhorende kleur bezitten. Nadat alle spelers hun blokken kwijt zijn eindigt het spel en volgt de puntentelling. De spelers krijgen punten voor elk van hun vier paleizen, één in elke kleur. Elk gebouwdeel levert één punt op, maar ook aangrenzende stallen, handelaren en muurdelen leveren punten op! Uiteraard zijn er punten te verdienen met de gewonnen paleis- en torenfiches, en tenslotte worden de spelers vlakbij de bron nog beloond! Diegene die daarna de meeste punten heeft wint Medina!

Onze mening

Medina is een spel uit 2001, White Goblin Games komt nu met een nieuwe editie! In deze editie vind je voor het eerst een dubbelzijdig speelbord, waarvan één zijde speciaal is voorzien voor twee spelers. Ook de bron en de theefiches zijn nieuw. Medina is een spel met héél eenvoudige spelregels, er zijn weinig spellen met zo veel diepgang die je op zo’n korte tijd kan uitleggen. Het meest belangrijke is het bouwen van paleizen. Bouw je verder aan een paleis of waag je het niet en zet je er toch maar je eigen dak op? Je kan echter maar één paleis per kleur bezitten én je zal de andere bouwblokken in die kleur ook moeten inzetten, je wilt vermijden dat je je tegenspelers daar later mee moet helpen! Misschien plaats je wel een bouwblok op een plaats waar je tegenspelers onmogelijk ver kunnen uitbreiden, je verplicht ze min of meer om een klein paleis te claimen… of zien ze toch een uitweg die jij over het hoofd zag? Soms is het goed om een paleis aan het begin van het spel te claimen, omdat er op het einde te weinig plaats is om een groot paleis op te richten, of gewoon omdat het een waardevol paleis is. Andere keren is het verstandig om te wachten tot het einde, misschien zijn je tegenstanders dan wel verplicht om jou te helpen aan een groter paleis! Het plaatsen van de stadsmuren is ook belangrijk, iedereen wilt zijn paleizen als laatste verbinden met de torens om die begeerde torenfiches te bezitten aan het einde, …

De eerste keer dat we Medina speelden zagen we potentieel maar waren we niet overtuigd. Is het spel zó goed dat je het na zo’n tijd terug moet uitbrengen? Een dubbel gevoel. Onze volgende sessie was alvast interessanter, en hoe vaker je het speelt, hoe meer inzicht je krijgt in dit drukke, abstracte spel. Met al die elementen is het soms wel moeilijk om alles goed te zien, maar dat moet je er maar bijnemen bij dit spel. Elke speler krijgt een huisje om alle blokken achter te verstoppen, maar de verhouding tussen het huisje en de blokken lijkt wat uit proportie. Om alle figuren op het bord te plaatsen moet je ook al fijne vingers hebben, zeker naarmate het spel vordert en het bord dus drukker wordt. Met drie en vier spelers is het erg leuk, maar we waren uiteraard ook benieuwd naar het nieuwe bord voor twee spelers. En daar zijn we unaniem over: die is super! Alle strategische keuzes komen hier tot hun recht, het leek eventjes alsof het spel speciaal voor twee spelers werd ontworpen. Het is dus zéér geschikt voor twee spelers!

Conclusie: Medina is een tactisch en strategisch bouwspel met eenvoudige spelregels maar met veel mogelijkheden!

Met dank aan White Goblin Games!

Medina

Auteur: Stefan Dorra
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Het zou een droom kunnen zijn van alle kinderen: vier dwergjes in een speeltuin. De dwergen hebben een glijbaan gevonden in de vorm van een olifant.. Hop die trapjes op, al spelend elkaar voorsteken in de hoop als eerste boven te komen! Eens bovenaan volgt het leukste: terug van die glijbaan, hooey! De glijbaan komt uit in een zandbak met veel en leuk speelgoed, wie kan het meeste speelgoed verzamelen?

In de variant vanaf 3 jaar moeten alle spelers tijdens hun beurt gooien met een dobbelsteen met één tot drie ogen. Vervolgens mogen ze één tot die trapjes omhoog, als er op de aankomstplaats een andere dwerg staat vliegt die dwerg helemaal naar beneden om plaats te maken voor de nieuwe dwerg. Eens bovenaan kunnen de dwergen naar beneden glijden en één speelgoed naar keuze nemen. Het spel eindigt als alle speelgoedjes op zijn, diegene met het meeste speelgoed wint het spel. Het aantal speelgoed in de zandbak wordt bepaald door het aantal spelers, als de (jongste) kinderen nog niet goed kunnen omgaan met hun verlies kan je het aantal zo bepalen dat het spel wellicht op een gelijke stand eindigt.

In de variant voor kinderen vanaf 5 jaar worden twee dobbelstenen gebruikt. Één dobbelsteen om omhoog te gaan, deze keer met getallen van 0 t.e.m. 4. Je vindt op deze dobbelsteen ook twee pijltjes, deze laten je toe je dwerg van plaats te ruilen met een dwerg naar keuze. Wanneer de dwergen in de zandbak terechtkomen moeten ze dobbelen met de dobbelsteen met één tot drie ogen, die bepaalt hoeveel speelgoed ze uit de zandbak mogen grabbelen. Van zodra een speler 5 speelgoedjes van eenzelfde kleur heeft verzameld eindigt het spel en wint deze speler. Als niemand er in slaagt om zo’n set te maken wordt er verder gespeeld tot de zandbak leeg is en wint diegene met het meeste speelgoed.

Onze mening

Het was erg leuk om Hopp and Hooey met kinderen te testen, het enthousiasme straalde zo van de kinderen hun gezicht. De heel kleine kinderen (3 jaar of kleiner) zijn heel enthousiast over het spel, de mooie olifant en de leuke glijbaan zijn heel aantrekkelijk voor jonge kinderen. Het is grappig hoe de allerkleinste automatisch mee ‘hooey’ zeggen als de dwerg van de glijbaan glijdt. Kinderen moeten leren omgaan met hun verlies, soms wordt je dwerg zomaar van de trap geduwd, maar een paar tellen later is het jouw beurt en doe jij misschien wel hetzelfde! Het verdriet is al snel weer vergeten. Kinderen tot 6 à 7 jaar spelen erg graag mee met dit spel, de ‘gevorderde’ variant maakt het voor hen toch nog spannend. Enerzijds heb je de nieuwe dobbelsteen, er kan regelmatig gewisseld worden van positie, de kinderen moeten dan redeneren welke wissel zij best kunnen doen. Anderzijds heb je het verzamelen van speelgoed, iedereen probeert nu een setje van 5 te verzamelen. Welk kind denkt eraan om speelgoed te verzamelen in de kleur van diegene die lijkt te winnen? Kinderen vanaf acht jaar zullen het spel niet snel uit de kast halen, zij beschouwden het als te kinderlijk.

Conclusie: Hopp und Hui leert kinderen tellen en omgaan met tegenslagen, ideaal voor kinderen van 3 tot 6 à 7 jaar.

Met dank aan Logis!

Hopp und Hui!

Auteur: Matthias Kaufmann
Uitgever: Logis
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 3 jaar

Spelbeschrijving

In Bucket King 3D zullen de spelers hun piramide met kleurrijke bekertjes moeten beschermen tegen de dieren. Bouw je piramide strategisch op, speel je kaarten zodanig in de hoop de piramides van je tegenspelers af te breken en probeer jouw bekers zo goed mogelijk te beschermen om het spel te winnen!

Het spel bevat 80 kaarten, in elk van de vijf kleuren vind je twee sets met waarden 1 tot 8. Nadat elke speler 10 kaarten heeft ontvangen kunnen de spelers elk hun eigen piramide strategisch opbouwen. Als je veel (hoge) kaarten hebt in een bepaalde kleur kan je deze bekers onderaan de piramide plaatsen en omgekeerd. De startspeler speelt daarna een kaart en kiest in welke richting er deze ronde gespeeld wordt. De volgende speler staat dan voor de keuze: kaarten spelen of een beker uit zijn piramide duwen! Je kan één tot drie kaarten spelen in de kleur dat de startspeler is uitgekomen, de totale waarde moet hoger zijn dan die van de startspeler. Het is dus toegelaten om meer dan één kaart te spelen, maar je mag achteraf wel maar één kaart op hand nemen. Vanaf dat moment heb jij dus een kaart minder op hand dan je tegenspelers. De volgende speler die aan beurt is staat dan weer voor dezelfde keuze, maar zal boven de laatst gespeelde waarde moeten gaan. Als je terug aan beurt bent en niemand heeft bekers moeten verwijderen kan je je bod verhogen door kaarten bij te leggen. Als een speler op een gegeven moment geen kaarten wil of kan spelen moet hij met één vinger een bekertje verwijderen in de kleur van de kaarten dat momenteel gespeeld worden. Alle bekers die hierdoor uit de piramide vallen worden ook verwijderd.

De speler die zonet bekers heeft verloren mag een nieuwe ronde beginnen. Hij speelt één (of meerdere) kaarten en kiest in welke richting er gespeeld wordt. Het spel gaat door totdat één speler zijn laatste beker verliest, diegene die op dat moment nog de meeste bekers in zijn piramide heeft wint het spel.

Het spel bevat ook een variant voor gevorderden. In deze variant kan je een kaart van een andere kleur bijspelen telkens je een één speelt. Als de huidige ronde vb. in blauw wordt gespeeld en jij hebt een blauwe één, dan kan je er een andere kleur kaart bij spelen in de hoop een hogere waarde te halen. Hierna kan je uitzonderlijk twee nieuwe kaarten op hand nemen.

Onze mening

Bucket King 3D ziet er uit als een kinderspel, maar het is toch niet zo eenvoudig als het lijkt. De spelregels zitten erg leuk in elkaar en je probeert best wel wat logica te gebruiken bij het opbouwen van je piramide. Al bij het begin van het spel wordt duidelijk dat iedereen dat op een andere manier probeert te doen. Sommige zetten alle bekers wirwar door elkaar, andere groeperen alle bekers van dezelfde kleur. Het feit dat de startspeler de speelrichting kiest is ook belangrijk, zeker naarmate het spel vordert! We beleefden met dit spel erg leuke speelsessies die we niet snel zullen vergeten. Alles kan soms heel snel veranderen en dat maakt toch wel de charme van deze filler. Soms lijkt het alsof je grandioos aan het winnen bent en nog vrij veel bekers staan hebt, tot één speler er in slaagt de kaarten zo te spelen dat je nét die beker in het midden onderaan je piramide moet wegtikken. Hilarische momenten. De variant voor gevorderden maakt het spelletje nog leuker. Bucket King 3D is niet het spel dat we als filler zullen boven halen op een doorsnee spelavond. Het is wel een ideaal en leuk spelletje voor met vrienden of familie in een losse sfeer.

Conclusie: Plezier verzekerd met Bucket King 3D!

Met dank aan Jolly Thinkers!

Bucket King 3D

Auteur: Stefan Dorra
Uitgever: Jolly Thinkers
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Höyük is het Turkse woord voor grafheuvel en wordt vooral gebruikt voor prehistorische nederzettingen in een heuvelachtig gebied. Straten zal je in deze gebieden niet vinden, aangezien alle huizen gebouwd werden op oudere ruïnes gaan de inwoners via de daken binnen! Als speler sta je aan het hoofd van een clan die samen met enkele andere groepen terechtgekomen is in een vallei in het Midden Oosten. Elke gemeenschap zal eigen woningen, ovens, graftekens en nog meer constructies opbouwen, langzaamaan zal iedereen zijn eigen specialiteiten ontwikkelen. Wie zal enkele generaties later aan het hoofd staan van deze maatschappij?

Een ronde in Höyük bevat vier fases. In de eerste fase zullen alle spelers drie elementen kunnen bouwen. Elke speler krijgt een bouwtegel en legt deze open, daarna begint de startspeler met het bouwen van de afgebeelde constructies. Huizen worden ergens op het bord geplaatst, je kan families in verschillende woonblokken bouwen, maar binnen eenzelfde woonblok moeten al je huizen met elkaar verbonden zijn. Deze actie wordt daarna herhaald, waardoor elke spelers 6 elementen kan bouwen. Daarna volgt een catastrofe, de ene keer al erger dan de andere. Één van de woonblokken zal overvallen worden, soms wordt er maar één voorwerp van elke speler vernield, soms is het een volledige woning (mét de volledige inboedel) en soms wordt de halve blok vernield! De natuur is onvoorspelbaar! In de derde fase krijgen alle spelers beloningen, deze worden verdeeld per blok. In de eenvoudige variant worden er enkel kaarten verdeeld voor diegene die de meerderheid halen op 3 elementen: ovens, graftekens en weiden. In de gemiddelde variant kan je ook iets verdienen door de meeste en/of de hoogste woningen in een blok te bezitten! In de gevorderde variant kan je ook meerderheden behalen met families en vee.

De kaarten die je op deze manier verdient kan je voortaan inzetten op twee manieren. Je kan ze gebruiken om het afgebeelde element te bouwen, maar je kan ze ook opsparen om setjes te verkopen voor punten. De énige manier om punten te behalen tijdens het spel! Het aantal kaarten dat je tegelijkertijd kan uitspelen wordt bepaald door het aantal blokken waar jij woningen bezit, je zal dus woningen op verschillende locaties moeten oprichten als je veel kaarten tegelijkertijd wilt uitspelen. Aan het begin van elke fase hebben de spelers de mogelijkheid om kaarten te spelen, de gespeelde kaarten blijven op dat moment voor je liggen. In fase 4 kunnen de spelers de gespeelde kaarten uit de volledige ronde onder een stapel naar keuze spelen. Wanneer één of meerdere spelers al hun woningen geplaatst hebben wordt de ronde uitgespeeld en eindigt het spel. Tijdens de eindtelling worden de spelers met de meerderheid aan huizen, vee en families nog beloond met punten. Diegene die daarna de meeste punten heeft wint het spel.

Onze mening

De spelregels, voornamelijk de opstelling, vroegen aan het begin veel tijd. Het lettertype, dat erg goed bij het thema past, leest helaas ook niet zo gemakkelijk. Onze mening over het spel ging vooral in stijgende lijn. Bij het spel voor beginners waren we het allemaal eens dat het spel veel potentieel had, maar toch kon het niet overtuigen. De medium variant brengt al meer strategie in het spel, maar vooral de gevorderde variant maakt het spel leuk. De variant voor gevorderden is zeker niet moeilijker dan die voor beginners, maar biedt vooral meer mogelijkheden om kaarten te verdienen. Met die kaarten heb je dan weer meer opties: ga je setjes verzamelen of bouw je een extra constructie in de hoop onverwacht toch een meerderheid af te snoepen? Het grote aantal mogelijkheden behoort zeker bij de pluspunten van het spel, het feit dat je niet kan kiezen wat je bouwt werd vaak beschouwd als een minpunt. Het is leuk dat je meteen kan zien wat je tegenstanders wel of niet kunnen bouwen, je weet dus vaak waarmee je kans maakt op een meerderheid. Anderzijds kan je nooit een meerderheid halen met vee, als je nooit een tegel op hand krijgt met dat symbool erop. Höyük is een tegel-leg-spel, er zit weliswaar een verhaal achter maar het voelt voornamelijk als een abstract spel. De catastrofes worden ook niet door iedereen geapprecieerd, het voegt een onvoorspelbaarheid toe aan het spel. Met wat geluk worden jouw families gespaard, maar voor hetzelfde geld ben je de helft van je constructies kwijt in één bepaalde blok!

Hoe meer spelers, hoe leuker Höyük. Onze spellen met drie en vier spelers waren erg leuk, het is voor elk item, in elk blok spannend om een meerderheid te halen. Met twee spelers werkt het spel ook wel, maar het behalen van de meerderheden is niet zo spannend en kon ons daardoor niet overtuigen. Elk ras heeft bovendien een speciale eigenschap, de meeste daarvan zijn leuk, maar die van het rode ras is wel vrij doorslaggevend. Telkens de rode speler 5 kaarten verkoopt voor 12 punten mag hij/zij een huisje van een tegenstander (mét inboedel) afbreken en vervangen met een huis van zichzelf. Een pijnlijke actie voor andere spelers, terwijl zij met hun eigenschap enkel elementen kunnen bij plaatsen.

Conclusie: Höyük is op zijn best met de gevorderde variant.

Met dank aan MAGE Company!

Höyük

Auteur: Pierre Canuel
Uitgever: MAGE Company
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

De titel zegt het al, dit dobbelspel is gebaseerd op het klassieke, gelijknamige bordspel Genius. De zes symbolen staan nu op de dobbelstenen. Het laatste resultaat van je worp bepaalt nu niet alleen waar jij voor zal scoren maar is ook van belang voor je tegenspelers. Diegene die als eerste alle symbolen kan aankruisen wint het spel.

Afhankelijk van het aantal spelers krijgt iedereen 2, 3 of 4 dobbelstenen, deze worden meteen gedobbeld en goed zichtbaar gelegd. Als je aan de beurt bent dobbel je jouw dobbelstenen, je hebt drie kansen om opnieuw te werpen, maar je bent dan wel verplicht om alle dobbelstenen opnieuw te werpen! Het is namelijk niet toegelaten om één of meerdere dobbelstenen aan de kant te houden. Na je derde worp of wanneer je beslist niet meer verder te dobbelen worden alle dobbelstenen gewaardeerd. Per dobbelsteen controleer je hoeveel keer datzelfde symbool zichtbaar ligt bij je tegenstander(s), voor elk van deze dobbelstenen mag je een kruisje zetten bij het passende symbool. Als je twee (of meer) dezelfde symbolen hebt zijn er twee mogelijkheden: je kan beide dobbelstenen apart waarderen, afhankelijk van de dobbelstenen van je medespelers, maar je kan ze ook gebruiken om één symbool naar keuze aan te duiden! Als je drie of vier dezelfde symbolen dobbelt kan je 2 of 3 kruisjes zetten bij een symbool naar keuze.

Bij het aankruisen komt de belangrijkste regel uit Genius naar boven: zorg ervoor dat je alle kleuren waardeert en focus je niet op één bepaalde kleur. Het scoreblaadje is opgedeeld in drie kolommen, pas  wanneer je voor alle kleuren minstens één kruisje geplaatst hebt in de eerste kolom mag je in de tweede kolom kruisjes zetten. Het kan dus ook gebeuren dat je kruisjes die je verdient niet kan plaatsen! Hetzelfde geldt voor de laatste kolom, pas wanneer je elke kleur minstens één keer hebt aangekruist in de middelste kolom kan je met de laatste beginnen. Het spel eindigt van zodra één speler er in slaagt om alles aan te kruisen, dit is de winnaar.

Om te vermijden dat de startspeler te veel voordeel heeft kan je onderling overeenkomen dat de spelers hun dobbelstenen nog niet rollen bij het begin van het spel. De startspeler zal dus enkel iets kunnen aankruisen als hij twee of meer dezelfde symbolen gooit. De tweede speler kan vervolgens enkel die van de startspeler gebruiken enz.

Onze mening

We waren best benieuwd naar dit dobbelspel. Genius is een spel dat bij ons wel in de smaak viel en het ziet er bovendien prachtig uit. De dobbelstenen zijn van een mooie en goede kwaliteit. Wat we bij Kruiswoord wél vonden en hier niet zijn de potloodjes, maar dat zou in de meeste huishoudens geen probleem mogen opleveren. Het spel zelf speelt leuk, het is voor ons geen dobbelspel dat er bovenuit springt, maar we kunnen er zeker niets slecht over verzinnen. Het is leuk om te merken hoe de elementen uit het bordspel hierin verweven zitten. Terwijl je in het bordspel veel invloed hebt op elkaar is dat ook hier het geval, en de belangrijke regel dat je alle kleuren moet waarderen is ook hier van toepassing. Uiteraard heb je wel wat geluk nodig bij je dobbelsteenworp, maar ook dat was al aanwezig in het bordspel. Je zal steeds moeten beslissen of je opnieuw dobbelt of niet, je resultaat levert niet enkel punten op voor jezelf maar heeft ook invloed op je medespelers, want al jouw dobbelstenen kunnen zij in het beste geval ook waarderen. Zeker naar het einde van het spel, als één of meerdere spelers bijna uitgespeeld zijn, wordt daar zo veel mogelijk rekening mee gehouden.

Het aantal spelers maakt in dit dobbelspel niet zo heel veel verschil. Met twee spelers hebben beide spelers 4 dobbelstenen, dat maakt de kans op een symbool naar keuze duidelijk groter, maar er zijn dus ook ‘slechts’ vier dobbelstenen bij je tegenspeler. Met drie of vier spelers wordt de kans kleiner dat je een joker kan kiezen, maar dan liggen er wel zes dobbelstenen verdeelt bij je tegenspelers die van pas kunnen komen bij het waarderen. Het is mooi in evenwicht, maar het voelt wel anders tijdens het spelen. Wij hebben een lichte voorkeur om het met meerdere spelers te spelen.

Conclusie: Genius dobbelspel is een mooie vertaling van het originele bordspel!

Met dank aan White Goblin Games!

Genius dobbelspel

Auteur: Reiner Knizia
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Sherlock Holmes vertrekt op vakantie, maar helaas betekent dit niet dat de Londense criminelen ook een pauze inlassen. Daarom gaan we tijdens een spelletje Bakerspeed op zoek naar de ideale vervanger van de bekende detective. Om een kans te maken op deze job zal je alvast aan enkele voorwaarden moeten voldoen: je moet snel én efficiënt zijn!

Elke speler krijgt een stapel kaarten met verschillende verdachten, de tien bovenste kaarten worden op hand genomen. Elke verdachte heeft drie kenmerken: een kleur, een persoonstype en een aantal. Als je aan beurt bent zal je de drie dobbelstenen met die kenmerken moeten dobbelen, al snel zal blijken wie de snelste en meest efficiënte detective is! De actieve speler bepaalt welke dobbelsteen hij eerst wilt dobbelen, afhankelijk van het resultaat kunnen alle spelers (ook de actieve speler!) een verdachte uitspelen met bijhorende kenmerken. Als de kleuren-dobbelsteen vb. blauw aangeeft kunnen de spelers een blauwe verdachte spelen. Het is echter enkel de snelste detective die zijn kaart mag laten liggen, slechts die ene speler zal dus een kaart kunnen uitspelen. Daarna zal de actieve speler ook de andere twee dobbelstenen rollen, na elke dobbelsteenworp kan de snelste detective één kaart uitspelen. Die kaart moet dan niet alleen voldoen aan het laatst gedobbelde resultaat, maar ook aan de vorige kenmerken. Na de derde worp zijn er slechts twee mogelijke verdachten, en kan het gebeuren dat niemand een kaart kan uitspelen.

Telkens je met succes een kaart hebt kunnen uitspelen neem je een nieuwe kaart van je stapel op hand, maar als je de verkeerde kaart uitspeelde krijg je een kaart extra op hand! De speler die er als eerste in slaagt om alle kaarten uit te spelen wordt de winnaar van Bakerspeed.

Onze mening

Het idee achter Bakerspeed is erg leuk gevonden. Het is in de categorie dobbelspellen een uniek thema en kan zich op deze manier wel onderscheiden van andere fillers. Een spel waarin reactiesnelheid belangrijk is is meestal niet aan ons besteed, en dat is ook deze keer het geval. Zo’n spel wordt bij ons meestal door dezelfde persoon gewonnen. Naast dat reactievermogen komt hier nog eens bij dat je als eerste een kaart probeert uit te spelen, het lijkt een wonder dat de kaarten na enkele speelbeurten nog niet meer beschadigd zijn.

Bakerspeed is voorzien van erg mooie en passende illustraties, op de kwaliteit valt dus zeker niets aan te merken! De dobbelstenen zal je voor je eerste spel nog wel eventjes moeten beplakken, maar waar vind je tegenwoordig nog een spel voor 7 euro? Bovendien werd Bakerspeed in Essen verkocht voor het goede doel, die vereenvoudigde dobbelstenen moet je er dan maar bijnemen. Met twee is het helaas minder leuk, het gebeurd vaker dat geen van beide spelers een kaart kan uitspelen (zeker tegen het einde van het spel). Bovendien is het meestal diegene die niet aan het dobbelen is die in dit geval de eerste is die een kaart kan uitspelen. Het ideale spelersaantal is volgens ons met 3/4 spelers, met meerdere spelers wordt het al snel te druk.

Conclusie: Bakerspeed is een dobbelspel voor snelle detectives.

Met dank aan het Österreiches Spiele Museum!

Bakerspeed

Auteur: Marko Jelen
Uitgeverij: Österreiches Spiele Museum
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

Je bent opgegroeid in een ware dystopia, een woord dat vroeger niet eens in je woordenboek stond. Nu is het aan jou om samen met je werkers alle krachten te bundelen. Richt gebouwen op, bouw tunnels en verzamel artefacten in de hoop veel prestige te vergaren. De speler die als eerste zijn 10 sterren op het bord plaatst wordt de winnaar van Euphoria!

Als je aan de beurt bent heb je in theorie slechts twee opties: een werker op het bord plaatsen of werker(s) terug halen. De waarde van je dobbelsteen bepaalt de intelligentie van je werker, al je werkers mogen geen intelligentie van 16 of hoger hebben want dan zal je een werker moeten verwijderen. Werkers kan je o.a. inzetten om grondstoffen te verzamelen. Bij het inzetten van een werker tel je de totale intelligentie van alle werkers daar aanwezig. Hoe hoger de intelligentie, hoe meer grondstoffen je krijgt, maar daardoor stijgt ook je algemene intelligentie. Dat laatste wil je graag vermijden want je wilt het niet riskeren een werker kwijt te spelen. Daarnaast heb je ook de tijdelijke actievakken, daar kan maar één werker tegelijkertijd aanwezig zijn. Van zodra een speler een dobbelsteen op zo’n locatie wilt inzetten wordt de dobbelsteen die hier stond teruggegeven aan de eigenaar, de dobbelsteen wordt dan meteen gedobbeld om de nieuwe intelligentie te bepalen. Op deze actievelden kan je vb. een nieuwe werker in dienst nemen, op voorwaarde dat je de aangegeven kost kan betalen. Een andere mogelijkheid is het graven van een tunnel, je geeft hiervoor het gevraagde grondstof af en krijgt in de plaats het aangegeven product of een artefact! Die artefacten kan je op een andere locatie dan weer inleveren om één van je sterren op een artefacten markt te plaatsen. Goud, steen en klei kan je o.a. gebruiken om mee te werken aan een bouwproject. Op deze plaatsen kunnen je tegenspelers je werker uiteraard niet vervangen, jouw dobbelsteen blijft op dat actievakje staan tot het bouwproject afgewerkt is of tot je beslist hem eerder terug te halen. Van zodra een bouwproject genoeg dobbelstenen heeft wordt het gebouw opgericht, dat aantal is afhankelijk van het aantal spelers. Alle spelers die meegewerkt hebben aan het project mogen vervolgens één ster op het gebouw leggen, alle andere spelers zullen vanaf dat moment een handicap krijgen. Die handicap staat geschreven op de gebouwtegels, je weet op voorhand dus niet wat dat zal zijn. Het gebouw zorgt ook voor nieuwe actievelden waarmee je een ster op de artefacten markt kan leggen.

Aan het begin van het spel kiezen de spelers twee rekruten, één daarvan is al meteen actief, de andere zal je tijdens het spel nog moeten activeren in het juiste gebied op het speelbord, al kan het goed zijn dat je tegenstanders daar aan mee helpen zonder het te beseffen! Telkens wanneer er in een gebied grondstoffen gehaald worden verschuift het blokje op het bijhorende alliantiespoor, van zodra dat de 7de plaats bereikt heeft mogen alle spelers hun rekruten van het bijhorende volk activeren. Ook door het graven van tunnels in het bijhorende gebied kunnen deze geactiveerd worden. Normaal gezien kan een speler slechts één werker inzetten in zijn beurt, als je echter meerdere werkers met dezelfde intelligentie hebt kan je deze allemaal inzetten tijdens dezelfde beurt. Telkens je werkers wilt terugtrekken sta je voor de keuze: betaal je een grondstof of niet? Als je dat wél doet krijg je twee moraal bij, dat er voor zorgt dat je maar artefacten op hand kan houden. Als je dat niet doet verlies je één moraal. Alle dobbelstenen die je terugtrekt worden meteen gedobbeld zodat de totale intelligentie gecontroleerd kan worden. Het spel eindigt van zodra een speler tien sterren op het bord heeft liggen, deze speler wint het spel.

Onze mening

Euphoria is een spel dat ons al lang fascineerde, we speelde het één keer kort na de Kickstarter campagne en waren dan ook heel blij dat we het nu meerdere keren konden testen. Het is een workerplacement met net dat tikkeltje extra. Enerzijds wil je snel sparen voor vier werkers, anderzijds moet je daarmee opletten dat je intelligentie nooit hoger is dan 16, want dan verlies je een werker! De rekruut die je aan het begin kiest geeft je een bepaald voordeel en zal grotendeels bepalen hoe je het spel begint. Er zijn heel veel verschillende wegen naar de overwinning. Sommige spelers gaan steevast mee in de bouwprojecten en geraken op die manier heel wat sterren kwijt zonder benadeeld te worden, we zagen echter ook al spelers winnen die amper aan die bouwprojecten mee werkte! Door veel artefacten te verzamelen kan je je ster alsnog op een gebouw plaatsen, en daarnaast ging de spelers vooral naar de artefact markten! Door veel op een bepaald gebied te spelen kan je je tegenstanders helpen zonder dat je het zelf wist, want op een gegeven moment mogen (ook) zij een rekruut in die kleur activeren! Er zijn veel kleine dingen waar je rekening moet mee houden. De spelregels van Euphoria zijn enerzijds moeilijk te doorgronden en bevatten een zekere complexiteit, anderzijds speelt het heel vlot. Eens je bezig bent lijkt het logisch en simpel in elkaar te zitten. De gebouwen die in het spel zitten zullen steeds anders zijn, slechts 6 van de 18 gebouwen worden in een spel gebruikt. Daarnaast zijn er ook 48 unieke rekruten, die combinatie zorgt ervoor dat Euphoria ook na enkele speelsessies nog boeiend is en telkens anders aanvoelt.

Het spel speelt met alle spelersaantallen goed, de plaatsen in de artefact markten en de bouwprojecten worden aangepast naar gelang het aantal spelers waardoor alles in evenwicht blijft. Ook met twee spelers is het leuk en spannend, maar het speelt uiteraard wel anders dan met 4,5 of 6 spelers. Je dobbelsteen zal minder vaak terug komen doordat iemand een tijdelijk actieveld inneemt. Met meerdere spelers moet er meer worden samengewerkt om gebouwen af te werken, met 2/3 spelers moeten er maar twee werkers aanwezig zijn om een bouwproject te vervolledigen, dat maakt het mogelijk om een gebouw in je ééntje op te richten. Het materiaal is van erg goede kwaliteit, met unieke dobbelstenen en mooi afgewerkte houten figuren. De lay-out is heel mooi, al oogt het bord in het begin wel vrij druk. Dat durft sommige spelers wel afschrikken terwijl dat helemaal niet nodig is.

Conclusie: Euphoria is een unieke workerplacement met veel wegen naar de overwinning!

Met dank aan Morning Players!

Euphoria: Build a better Dystopia

Auteur: Jamey Stegmaier & Alan Stone
Uitgeverij: Morning Players
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

In Wakanda staan twee spelers aan het hoofd van een stam, beide stammen bouwen samen indrukwekkende totempalen, maar uiteindelijk zal er toch maar één eigenaar zijn! Diegene die de drie meest prestigieuze totempalen bezit aan het einde van het spel wordt de winnaar van Wakanda.

Aan het begin van het spel worden er zes willekeurige dorpstegels getrokken en op tafel gelegd, de eerste drie zijn aan het begin beschikbaar. Telkens wanneer een totempaal volledig afgewerkt is wordt er een nieuwe dorpstegel beschikbaar. In een spel voor gevorderden kan je er ook voor kiezen om de tegels die nog niet beschikbaar zijn gedekt te leggen waardoor de spelers nog niet kunnen zien wat er volgt. Als je aan beurt bent mag je eerst een totemonderdeel uit het zakje nemen, daarna kan je één onderdeel plaatsen op één van de drie beschikbare dorpstegels. Dat kan het onderdeel zijn dat je zonet uit het zakje genomen hebt, één dat je nog in je bezit hebt van een vorige beurt of één van je eigen versieringen. Van zodra er een versiering op een totempaal gezet wordt kan niemand nog verder bouwen aan die totem, die paal is dan het eigendom van de speler die zijn kopstuk erop plaatste.

Er wordt op deze manier verder gespeeld tot alle totempalen af zijn. Als een speler geen kopstukken meer heeft moet hij dus toch verder spelen en gewone totemonderdelen plaatsen tot het spel ten einde is. Daarna volgt de puntentelling. De dorpstegels geven aan op welke manier de totempalen gescoord worden. Sommige dorpen bepalen dat je punten krijgt afhankelijk van de symbolen op je totempalen, een zeldzame adelaar is daarbij veel meer punten waard dan een tipi. Andere dorpstegels leveren dan weer punten op voor je hoogste totempaal of voor elke verschillende kleur verf dat op je totempalen gebruikt werd. Tenslotte is elke zon op je totempalen een strafpunt waard, tenzij je de dorpstegel met de zon bezit! Dan zijn zonnen geen strafpunten maar leveren ze je juist een punt op! Diegene die daarna de meeste punten heeft wint het spel.

Onze mening

Wakanda is een spel voor twee spelers dat bij ons zeer goed in de smaak viel. Het begon helaas wel met een negatieve toon aangezien de Nederlandse spelregels wel wat fouten bevatten. Wat logisch denkwerk en een kijkje naar de Engelstalige spelregels bracht ons al snel op het goede spoor, maar toch. Het spel is héél eenvoudig: een onderdeel nemen en een onderdeel plaatsen. Toch gaat er zoveel schuil achter deze eenvoudige spelregels. Je zal telkens opnieuw moeten beslissen waar je welk onderdeel plaatst, als je meewerkt aan een waardevolle toren loop je het risico dat je tegenspeler die toren claimt in zijn volgende beurt. Maar die speler staat in zijn volgende beurt uiteraard voor hetzelfde probleem: maak je een totempaal af of wacht je nog even af in de hoop nog betere totempalen te bemachtigen? Soms is het goed om snel een goede totempaal in je bezit te hebben, maar soms ook niet, want dan moet je je tegenspeler misschien wel helpen aan het einde van het spel. De variant voor gevorderden voelt heel anders aan. In het basisspel heb je van in het begin een overzicht over welke dorpstegels beschikbaar zullen worden, je probeert een plannetje te maken en weet dus wat je nog kan bemachtigen. In die gevorderde variant weet je dat niet en is het gokken welke tegels er wel of niet zullen komen.

Het spel ziet er bovendien erg mooi en leuk uit! De doos bevat om te beginnen een mooie lay-out en is van een goede kwaliteit, net als de onderdelen van het spel. Wakanda is voor ons een leuke filler die erg leuk speelt, heel eenvoudige spelregels heeft en toch een klein beetje denkwerk vraagt. We zullen Wakanda met veel plezier opnieuw spelen!

Conclusie: Wakanda is een leuke filler voor twee personen!

Met dank aan Blue Orange Games!

Wakanda

Auteur: Charles Chevallier
Uitgever: Blue Orange Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In deze variant op Pandemie worden de rollen volledig omgedraaid! Het is geen coöperatief spel waarin we de wereld proberen te redden, het is een spel waarin we zelf een ziekte voorstellen en we zoveel mogelijk steden proberen te besmetten! Diegene die daar het best in slaagt wordt de winnaar van Pandemic: Contagion!

Aan het begin van elke ronde wordt een gebeurteniskaart opengedraaid met een effect op alle spelers. Soms is dat effect positief en krijgen de spelers een bepaald voordeel tijdens de komende ronde, soms is het ook negatief en zullen spelers ziektekiemen of kaarten moeten verwijderen! Als je aan beurt bent mag je twee acties uitvoeren, je kan daarmee nieuwe kaarten op hand nemen, een stad infecteren en/of je ziekte muteren. Het is ook toegestaan om twee keer dezelfde actie te kiezen. Het aantal kaarten dat je met één actie op hand kan nemen wordt bepaald door de incubatie-waarde van je ziekte. Als je een stad wilt infecteren moet je kaarten kunnen betalen: twee kaarten (in dezelfde kleur als de stad) wanneer je ziekte in die stad nog niet aanwezig was, één kaart om de ziekte uit te breiden. Het aantal ziekteblokjes dat je met één actie in een stad kan leggen wordt bepaald door de infectie-waarde van je ziekte. Met de laatst mogelijke actie kan je je eigen ziekte muteren, door het aangegeven aantal kaarten te betalen kan je de incubatie-waarde of de infectie-waarde verbeteren, waardoor de bijhorende acties in de toekomst meer rendement zullen opleveren. Tenslotte kan je met de actie muteren ook de weerstand van je ziekte verbeteren. Die weerstand zorgt ervoor dat je (gedeeltelijk) beschermd wordt voor komende, negatieve gebeurtenissen. Afhankelijk van je weerstand kan je 0 tot 4 elementen (kaarten/ziekteblokjes) redden.

Tijdens het spel kunnen er op twee manieren punten gescoord worden. Op elke stadskaart staat aangegeven hoeveel miljoen inwoners er zijn, dat is meteen het maximum aantal blokjes dat in een stad kan worden gelegd, één blokje besmet namelijk één miljoen inwoners. Van zodra een stad volledig besmet is volgt een puntentelling. De speler met de meerderheid krijgt de meeste punten, ook de tweede en derde plaats kunnen zo punten sprokkelen. Telkens wanneer een 2de, 4de of 6de doodshoofd op de gebeurteniskaarten verschijnt vindt er een tussentijdse telling plaats. In elke stad wordt dan het laagste aantal punten uitgedeeld aan de speler die daar het meest aantal blokjes heeft. Het spel eindigt na 12 ronden, maar kan ook eerder eindigen indien er nog maar twee steden open op tafel liggen. Er volgt nog een laatste puntentelling (gelijk aan de tussentijdse tellingen), vervolgens krijgen de spelers nog punten afhankelijk van de weerstand, incubatie- en infectie-waarde van hun ziekte. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Als je Pandemie gewoon bent is deze variant in het begin eventjes wennen, je bent weliswaar bezig met ziektekiemen, maar het voelt toch aan als een heel ander spel. We hebben Pandemic: Contagion telkens met plezier gespeeld, er zijn heel wat mogelijkheden. Sommigen proberen hun ziekte eerst zo goed mogelijk te muteren, om dan later veel te kunnen infecteren met weinig acties. Anderen proberen van bij het begin veel steden te infecteren in de hoop overal enkele punten mee te sprokkelen bij eventuele tussentijdse tellingen. Op die tellingen kan je echter niet volledig rekenen, die wordt bepaald door de doodshoofden op de gebeurteniskaarten. In sommige speelsessies heb je 2 of 3 tellingen, in andere speelsessies één of geen. Er zitten namelijk telkens andere gebeurteniskaarten in het spel en je weet nooit wat er komen zal. Als je er voor kiest om in veel steden tegelijk ziektekiemen te leggen kan je op een gegeven moment wel eens zonder blokjes komen te zitten, waardoor je min of meer vast komt te zitten. De enigste mogelijkheid dat je dan nog hebt is kaarten verzamelen en je ziekte muteren. Als er dan geen/weinig tussentijdse tellingen komen dan lijkt het allemaal voor niets te zijn. Je zal ook steeds moeten beslissen of je in een stad mee wilt besmetten, een tweede plaats levert je ook wel punten op, maar gun je een medespeler die eerste plaats? Soms heeft een speler te weinig blokjes over om die stad zélf te besmetten, zonder jouw hulp zal die speler dus nooit die punten kunnen halen.

Het werd dus moeilijk om deze variant op Pandemie te beoordelen. Het speelt leuk en het mag af en toe zeker nog op tafel verschijnen, maar als je het vaak speelt kom je al snel enkele factoren tegen die toch wel wat tegen zitten. De variant met twee spelers werkt wel aangezien er telkens blokjes van een derde kleur worden toegevoegd zodat de strijd om de meerderheid spannender wordt. Je kan zo zelf onverwacht iemand vinden die jou helpt een stad volledig te infecteren! Het materiaal is weer erg leuk, kleine schaaltjes met ziektekiemen, een bijpassend bordje. De tekst op de kaarten is in een lettertype dat goed bij het thema past, maar is helaas niet zo goed leesbaar. Het doosje wordt bij aankoop in een leuk zakje geleverd om meteen in de sfeer te komen, maar het is helaas nét iets te klein om alles er gemakkelijk in te krijgen.

Conclusie: Pandemic: Contagion is een leuk meerderhedenspel, maar wordt snel repetitief.

Met dank aan Z-Man Games!

Pandemic: Contagion

Auteur: Carey Grayson
Uitgever: Z-Man Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 13 jaar