Spelbeschrijving

Het spelersbord van Pipe Work deed ons meteen denken aan die computerspelletjes waarbij je regenpijpen moet plaatsen tot je de dingen verbonden hebt die je moest verbinden. Dat is dan ook wat we gaan doen, maar nu in het echt!

Je krijgt elke ronde een nieuwe opdrachtkaart met de plaatsing van de acht fiches. Je mag bijna starten aan een poging om de fiches van dezelfde kleur met elkaar te verbinden, maar eerst moet de startspeler een cijfer tussen één en vier zeggen. Dat is namelijk de manier waarop de ronde gespeeld zal worden: met 3 of met 4 kleuren, met of zonder het kruispunt. Nog twee belangrijke regels: alle vakjes van het bord moeten gevuld worden en je mag uiteraard geen doodlopende uiteinden creëren. Diegene die als eerste klaar is neemt de eerste moersleutel, de volgende de tweede enzovoort. Tenslotte mogen de spelers in diezelfde volgorde een scorekaart kiezen uit de beschikbare kaarten.

Na acht ronden volgt de puntentelling. Elke speler kiest twee van de drie kleuren op de scorekaarten, het totaal van deze twee kleuren is hun eindscore. De speler met de meeste punten wint uiteraard het spel.

Onze mening

Ach, dat kan je toch al voorspellen. Wij zijn zot van zulke korte fillers waarbij je wat logisch moet nadenken en kan puzzelen à volonté. De ene opdracht zie je in één oogopslag, op de andere kan je je gewoon blind staren (terwijl ze aan de overkant van de tafel zitten te lachen omdat ze de oplossing al zien). Het grootste nadeel (of vinden sommigen dat nu net een voordeel?) is dat de beste puzzelaar niet altijd wint. De scorekaarten zijn soms allemaal even goed waardoor het soms helemaal niet uitmaakt of je nu als eerste of als laatste klaar bent met puzzelen. Voor ons mocht het puzzelen dus iets meer doorslag geven bij het bepalen van de winnaar (vb: de eerste krijgt drie punten, de tweede twee punten, …), want nu is de geluksfactor toch wel erg bepalend. Maar ach, je kiest toch gewoon zelf hoeveel ronden je speelt en hoe je de puntentelling doet. Een rondje Pipe Work is gewoon ideaal voor tussendoor!

Conclusie: Pipe Work is een leuke filler voor iedereen die houdt van wat puzzelen en logisch inzicht.

Met dank aan Gemblo, Inc.!

Pipe Work

Auteur: Justin Oh
Uitgever: Gemblo, Inc.
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

Kapitein Radin wilt zijn Gouden Schip toevertrouwen aan één van zijn crewleden, maar uiteraard niet aan de eerste de beste. De piraat die hem het meeste schatten kan bezorgen krijgt de eer. Alle piraten proberen zo veel mogelijk schatten in hun schatkist te krijgen en zo weinig mogelijk te verliezen aan Juwelier Jack.

Iedereen maakt zich klaar voor een reuze grabbelpartij: nadat de jongste speler start geroepen heeft mag iedereen gelijktijdig schatten nemen van de berg schatten op tafel. Je mag slechts één hand gebruiken en slechts één schat tegelijk nemen. Als je denkt dat je schatkist volledig vol is probeer je hem te sluiten en -indien nodig- te herschikken tot ze toe kan. De tijd is echter beperkt: van zodra de zandloper leeggelopen is eindigt de puzzeltijd. Als je schatkist op dat moment niet toe kan moet je schatten verwijderen (zonder de andere schatten opnieuw te puzzelen!) tot je de kist probleemloos kan sluiten. Vervolgens komt Juwelier Jack op de proppen en eist hij bepaalde schatten op. Alle spelers zijn verplicht om alle juwelen die hij vraagt te doneren, wàt hij vraagt is elke ronde verschillend en niet te voorspellen.

De speler die de meeste juwelen overhoudt wint de ronde en neemt één van de vier scheepscompartimenten, bij een gelijke stand krijgen alle betrokken spelers een compartiment. Het spel eindigt van zodra één speler er in geslaagd is om vier (of drie in een korter spelletje) compartimenten te verzamelen.

Onze mening

Het label ‘genomineerd voor Kinderspiel des Jahres 2015’ doet alvast vermoeden dat we met Schatz Rabatz alweer een goed kinderspel in huis gehaald hebben. In dit kinderspel wordt het ruimtelijk inzicht op de proef gesteld. In het standaard spel probeert iedereen zijn eigen tactiek: de ene kiest veel kleine schatten, de andere kiest de grote schatten. Aangezien je tijdens de grabbelfase nog niet weet wat Juwelier Jack zal opeisen blijft de geluksfactor erg hoog. Gelukkig hebben ze enkele lichte aanpassingen voorzien voor de jongste en oudste piraten. Geen twijfel over mogelijk: kinderen houden van dit soort ‘piratenspelletjes’ waarbij ze veel mooie en kleurrijke schatten mogen verzamelen. Toch is de herspeelbaarheid erg beperkt, na een tijdje weet je wel wat er in je schatkist past en wat niet. Met meerdere spelers is het uiteraard belangrijker om sneller te puzzelen, want voor je het weet is iedereen er vandoor met die schatten!

Conclusie: Geen topper in onze kinder-collectie, maar leuk voor af en toe.

Met dank aan Noris Spiele !

Schatz Rabatz

Auteur: Karin Hetling
Uitgever: Noris Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 5 jaar

Spelbeschrijving

Ubongo is één van de meest bekende puzzelspellen. Ook deze keer gaan we het vlak op onze puzzelkaart weer zo snel mogelijk bedekken met tegels, na amper 8 ronden is de winnaar reeds bekend.

Aan het begin van elk spel wordt er afgesproken of er met de gemakkelijke of de moeilijke opdrachten wordt gespeeld. Je kan ook afspreken dat niet alle spelers dezelfde soort opdrachten gebruiken. Vervolgens nemen alle spelers een opdrachtkaart. In tegenstelling tot de andere spellen in de Ubongo-familie weet je deze keer niet wélke puzzelstukjes je zal moeten gebruiken. Diegene die er als eerste in slaagt om het puzzelvlak correct te vullen begint luidop tot 20 te tellen.

Alle spelers die er in die tijd in slagen om hun puzzelkaart ook te vervolledigen mogen de kaart houden als overwinningspunt, alle anderen geven hun kaart aan de speler die als eerste klaar was (en dus luidop geteld heeft). Na acht ronden eindigt het spel, de speler met de meeste kaarten is de winnaar.

Onze mening

Ubongo was één van de eerste spellen toen we heel wat jaren geleden met deze hobby. Het komt niet meer zo vaak op tafel, maar het blijft een spel dat hier nog steeds populair is! Vooral de familieleden (met de kinderen op kop!) gaan steeds weer op zoek naar de oranje puzzeldoos in onze spellenkast. Deze Fun & Go is zeker een waardige (reis)variant op het originele spel. Aanvankelijk hadden we gemengde gevoelens over dat luidop tellen: de ene speler telt sneller dan de andere. Uiteindelijk bleek dat toch geen probleem, integendeel, dat tellen zorgt juist voor wat meer stress dan een zandloper die vaak over het hoofd wordt gezien. We hebben het (nog) niet met kinderen getest, maar iets in me zegt dat zij wellicht extra snel zullen tellen. Daar moet je dan maar tegen kunnen. Als je van puzzelen houdt is de herspeelbaarheid best groot door de vele verschillende opdrachten, het aantal spelers heeft weinig invloed op het spelverloop. Met twee spelers vonden wij het in ieder geval ook leuk, al is de kans op meerdere kaartjes wel groter met een groter spelers aantal.

Conclusie: Ubongo Fun & Go is een leuk en snel puzzelspel!

Met dank aan White Goblin Games!

Ubongo Fun & Go

Auteur: Grzegorz Rejchtman
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 7 jaar

Met meer dan 1 miljoen verkochte exemplaren heeft Ubongo zijn waarde alvast bewezen. Nu brengt White Goblin Games een vernieuwde versie van dit snelle puzzelspel op de markt. De originele look blijft behouden, maar toch verschilt deze versie van alle voorgaande versies!

Spelbeschrijving

Het doel van Ubongo is nog steeds hetzelfde: elke speler krijgt een set van 12 puzzelstukjes en moet daarmee zo snel mogelijk puzzels vervolledigen. Alle puzzelborden hebben een voorzijde met makkelijke opdrachten en een achterzijde met moeilijke opdrachten. De spelers beslissen onderling of ze het spel met de gemakkelijke of moeilijke opdrachten spelen, waarbij je bij de makkelijke variant met drie puzzelstukjes moet puzzelen i.p.v. met vier. De jongste speler gooit de dobbelsteen en draait de zandloper om. De dobbelsteen bepaalt welke puzzelopdracht opgelost moet worden. Alle spelers nemen nu zo snel mogelijk de aangegeven puzzelstukjes en gaan aan het puzzelen. Met deze drie of vier puzzelstukjes zal je het puzzelvlak volledig moeten bedekken, het is uiteraard wel toegestaan om je puzzelstukjes te draaien en om te keren. Wanneer je de opdracht hebt roep je “UBONGO!”, de andere spelers mogen nog verder puzzelen tot de tijd – aangegeven met een zandloper – om is.

Verschillen met voorgaande edities

Wanneer de tijd om is krijgen alle spelers die hun puzzelopdracht correct én binnen de tijd opgelost hebben een beloning. De snelste speler krijgt een blauwe saffier en trekt één willekeurige edelsteen uit het zakje. De tweede speler krijgt een bruine barnsteen en een edelsteen uit het zakje, de twee overige spelers mogen enkel nog een edelsteen uit het zakje trekken. De blauwe/bruine edelstenen op het speelbord vormen de rondeteller, na 9 ronden eindigt het spel. Vervolgens tellen alle spelers de totale waarde van hun edelstenen op, de speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Ubongo was enkele jaren geleden één van de eerste spellen in onze collectie, het spel heeft ons over de jaren heen heel wat leuke momenten bezorgd. De nieuwe versie voelt erg vertrouwd aan, als je beide versies echter naast elkaar legt valt op dat het spel toch een positieve vooruitgang gemaakt heeft! Zelf zijn we misschien wel wat uitgekeken op de vrij eenvoudige puzzelopdrachten, maar toch komt Ubongo nog geregeld op tafel bij familiebezoekjes. Bovendien kan je de kinderen de gemakkelijke opdrachten laten maken terwijl je als volwassene de moeilijke opdrachten oplost. De puntentelling zorgde vroeger nogal voor wat chaos, je moest binnen de tijd je pion verzetten en een edelsteen nemen. Aangezien je toen zoveel mogelijk edelstenen van dezelfde kleur moest verzamelen kon je wel eens pech hebben met het verzamelen, dat had tot gevolg dat het niet altijd de beste puzzelaar was die er met de overwinning van door ging. De puntentelling verloopt nu op een andere manier, maar toch hebben we nog steeds gemengde gevoelens. Het is perfect mogelijk dat de traagste puzzelaar even veel punten heeft als de snelste, je moet gewoon geluk hebben dat je rode edelstenen uit de zak haalt. Het is alvast een verbetering, maar echt eerlijk is het in onze ogen nog steeds niet. Of dat erg is? Nee, want in het verleden bleek dat we toch onze eigen variant ontwikkelden op die puntentelling. Wat we missen in deze versie is de mogelijkheid om Ubongo met 5 of 6 spelers te spelen. Vroeger bestond hier een uitbreiding voor, als dat nu ook zou volgen dan zijn wij alvast kandidaat, want wat is er gezelliger dan een avondje puzzelen met de familie?

Conclusie: Ubongo is en blijft een top puzzelspel voor met de familie!

Ubongo

Met dank aan White Goblin Games!

Auteur: Grzegorz Rejchtman
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Naar verluidt zijn er onder de grond ontzettend veel kristallen te vinden, tijd om onze dwergen de mijn in te sturen op zoek naar al deze kristallen. Op bevel van de dwergenkoning trekt iedereen de mijn in, gewapend met een plattegrond van de mijnengangen en een schatkaart met de te vinden kristallen. De dwergen gaan op zoek naar de kristallen en zijn bovendien aandachtig dat ze geen ongedierte mee naar boven brengen, want dat is alleen maar nadelig voor hun puntensaldo… of brengen ze juist wat extra zilver of goudblokken mee naar boven? “OUT OF MINE!” – Het is tijd om weer naar boven te komen, want blijkbaar is één van de andere dwergen inmiddels klaar met zoeken.

Elke speler krijgt een mijnengang en legt deze voor zich op tafel, vervolgens krijgen ze een gedekte schatkaart. Op bevel van de dwergenkoning mogen alle spelers deze kaart gelijktijdig omdraaien, daarop zullen ze zien welke kristallen in hun mijnengang te vinden zijn. Het is nu aan jou om de vermelde kristalblokken in je mijnengang te puzzelen, je kan maar beter snel in gang schieten want van zodra één speler alle blokken correct in zijn of haar mijnengang heeft gepuzzeld moet iedereen stoppen! Na de puzzelfase controleren alle spelers of ze de correcte puzzelblokken gebruikt hebben en worden de punten geteld: elke spelers krijgt 10 punten maar verliest één strafpunt per leeg veld in zijn mijnengang. De speler die als eerste klaar was krijgt bovendien twee bonuspunten, maar voor elke verkeerde blok moet je terug 2 punten aftrekken. Nadat de scores opgeschreven zijn kan de volgende ronde van start gaan, de spelers nemen een nieuwe mijnengang en een nieuwe schatkaart.

Het spel voorziet ook een versie voor experts waarbij je nog meer punten kan scoren… of verliezen! Op elke mijnengang staan drie elfen in één van de vijf kleuren afgebeeld. Als jij er in slaagt om op het veld naast dat elfje een kristal in dezelfde kleur te leggen kan je een extra bonuspunt verdienen. Bovendien worden er extra elementen toegevoegd, op je schatkaart staat aangegeven welke elementen voor jou positief of negatief zijn. Zo kan het zijn dat alle hongerige ratten je minpunten opleveren, bij de keuze van je puzzelblokken kan je dan maar beter zien dat je niet te veel ratten in je mijn puzzelt! Gelukkig kan je ook pluspunten verdienen, maar dan met zilver of met goud, zoals aangegeven op je schatkaart. Na 7 ronden eindigt het spel, de speler die daarna de meeste punten scoorde wordt uitgeroepen tot de nieuwe dwergenkoning!

Onze mening

Wij speelden Out of Mine vooral in de expertversie, dan wordt het écht wel een puzzelspel voor gevorderden. Deze keer probeer je niet zomaar de aangegeven blokjes in je mijnengang te puzzelen, maar je moet ook nog goed kiezen wélke blokjes je gebruikt. De kleur werd aangegeven op je schatkaart, maar niet alle rode blokken hebben dezelfde vorm, en hetzelfde geldt ook voor de groene en de witte. Alles past? Goed zo, maar heb je dan ook op de ratten of de houtwormen gelet? Die extra elementen maken Out of Mine toch net iets specialer dan andere puzzelspellen, vooral tijdens de eerste speelsessie waren we erg enthousiast. We konden ons niet van de indruk ontdoen dat de extra elementen op de schatkaarten ook een zekere vorm van geluk in het spel brengen. Met een schatkaart die je twee bonuspunten per goudelement oplevert kan je vrij gemakkelijk hoge scores halen, terwijl iemand anders misschien maar één extra punt krijgt per zilver element. Bij die eerste kaart krijg je dan wel twee strafpunten per rat, maar het is – voor volwassen spelers – dan ook vrij eenvoudig om te voorkomen dat je ratten op je bord legt.

Enerzijds zijn we enthousiast over dit gevarieerde puzzelspel, anderzijds gaat het ook snel vervelen. Dit soort reactiespellen wordt vaak door dezelfde persoon gewonnen en moet je bovendien niet tegen (jonge) kinderen spelen want dan maken ze geen schijn van kans. Zeven ronden vonden wij en onze medespelers helaas iets te veel van het goede, maar iedereen bepaalt uiteraard vrij hoeveel of hoe weinig ronden er gespeeld worden. Of je het spel nu met twee, drie of vier speelt is niet van belang, het is altijd even leuk. Bovendien is het spelmateriaal voorzien van erg leuke en mooie illustraties!

Conclusie: Een puzzelspel waar zowel de jeugd als de volwassenen plezier aan beleven!

Met dank aan The Game Master!

Out of Mine!

Auteur: Martin Nedergaard Andersen
Uitgever: HUCH! & Friends
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In Dimension proberen alle spelers hun kogels op hun spelersbord te plaatsen en daarbij te voldoen aan de 6 opdrachtkaarten. Hoe meer kogels je kan plaatsen, hoe meer punten! Maar heb je gezondigd aan één of meerdere opdrachtkaarten? Dan verlies je punten! Als je wel aan alle opdrachten voldoet maak je kans om bonusfiches te verdienen…

Het spel bestaat uit 6 ronden en aan het begin van elke ronde worden 6 opdrachtkaarten open gedraaid. Dit zijn de 6 regels waar je je deze ronde aan moet houden, althans: als je geen minpunten wilt! Een opdrachtkaart kan vb. zeggen hoeveel kogels van een bepaalde kleur gebruikt moeten worden (exact!), maar ook van welke kleur je meer kogels moet gebruiken in vergelijking met een andere kleur. Sommige opdrachten bepalen ook dat kogels van twee verschillende kleuren elkaar MOETEN aanraken (op voorwaarde dat je beide kleuren gebruikt) of juist het omgekeerd: dat die twee kleuren elkaar niet mogen aanraken. Tenslotte kunnen de opdrachtkaarten ook de positie bepalen door aan te geven dat een bepaalde kleur kogels niet op of onder andere kogels geplaatst mogen worden. De zes opdrachtkaarten worden willekeurig getrokken, je kan dus perfect meerdere opdrachten van hetzelfde type hebben. Alle spelers hebben daarna één minuut de tijd om 1 tot 11 kogels op hun spelersbord te plaatsen, daarna volgt een korte puntentelling.

Om te beginnen krijgt elke speler één punt per gebruikte kogel, je kan hier dus maximum 11 punten mee scoren. Daarna worden er 2 punten afgetrokken voor elke opdrachtkaart waar je niet aan voldoet. Als je aan alle opdrachtkaarten voldoet maak je kans op 1 of 2 bonusfiches: je kan een bonusfiche verdienen als je alle kleuren minstens één keer gebruikt hebt en/of als je minder kogels gebruikt hebt dan de speler die de meeste kogels plaatste. Bonusfiches leveren aan het einde van het spel (min)punten op: als je minder dan 4 bonusfiches hebt verlies je punten, als je meer dan 4 bonusfiches hebt krijg je pluspunten.

In de spelregels staan ook enkele varianten waarmee je het spel meer naar je hand kan zetten. Je kan het makkelijker maken door minder dan 6 opdrachtkaarten te gebruiken, maar ook moeilijker door er 8 te gebruiken. Je kan met je medespelers overleggen om opdrachten die elkaar tegenspreken te vervangen of gewoon bepaalde types opdrachtkaarten uit het spel laten waardoor ze elkaar zelden zullen tegenspreken.

Onze mening

Het verbaasde ons niets dat Dimension ontworpen werd door een architect, want dat gevoel heb je echt tijdens het spelen. Het spel is eigenlijk een puzzel die iedereen op zijn eigen manier probeert op te lossen. Of je het spel alleen speelt of met meerdere spelers maakt nauwelijks verschil, behalve dan voor een bonusfiche, want daarvoor probeer je vaak minder kogels te gebruiken dan je tegenstanders. Wat die bonusfiches betreft komen we meteen bij een minpunt: het is jammer dat de punten die je kan verdienen/verliezen met die bonusfiches nergens genoteerd staan en je dus elke keer de spelregels er bij moet halen. Dat terwijl er voor elke speler wel een (Duits) overzichtskaartje voorzien is met de uitleg van de opdrachtkaarten.

In het begin denk je vaak dat het onmogelijk is, zeker wanneer opdrachten elkaar tegenspreken. Echter zijn er vaak wel oplossingen te vinden. Als één kaart aangeeft dat blauw en wit elkaar moeten aanraken en een andere kaart zegt het tegenovergestelde, kan het een oplossing zijn om maar 1 of zelfs geen van die kleuren te gebruiken. Al gebeurd het wel eens dat er echt geen oplossing te vinden is en je dus wel moet zondigen, dan probeer je zo veel mogelijk kogels te gebruiken om het puntenverlies te beperken. Het is een keuze dat je elke keer moet maken: ga je voor de 11 punten door alle kogels te gebruiken? Of probeer je er minder dan je tegenstanders te gebruiken en voor de bonusfiches te gaan? De bonusfiches zijn niet altijd makkelijk te halen en leveren in verhouding niet veel punten op, de meeste spelers proberen vaak 4 bonusfiches te halen om geen minpunten te hebben. Er is een zekere groeimarge aanwezig in dit spel. Toen wij het de eerste keer speelden zaten we ook nog met de handen in het haar, maar na enkele ronden/spellen word je er alsmaar beter in. Spelers die het spel al vaker gespeeld hebben hebben dus een groot voordeel tegenover andere spelers.

Als je niet van puzzelen onder tijdsdruk houdt is dit spel zeker niets voor jou. Bij ons zijn de meningen deze keer verschillend, ook al houden we alle twee wel van dit soort spellen. Els vindt het een leuk concept maar kan zich niet vinden in het feit dat opdrachtkaarten elkaar soms tegenspreken, al kan je er uiteraard voor kiezen om die te vervangen. Ik kan me zeker wel eens amuseren met dit spelletje, maar beschouw het eerder als een puzzel. Want of ik het nu alleen, met twee of met meer zou spelen maakt eigenlijk geen verschil.

Conclusie: Dimension is iets voor de puzzelaars die bestand zijn tegen wat tijdsdruk!

Met dank aan KOSMOS!

Dimension

Auteur: Lauge Luchau
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

De titel van het spel, La Boca, verwijst naar een wijk in het Argentijnse Buenos Aires. Deze wijk staat vooral gekend voor zijn kleurrijke huizen, en die inspireerden Markus en Inka Brand tot het ontwerpen van dit abstracte spel. Belangrijk: een huis bouw je niet alleen! Je zal dus nauw moeten samenwerken in afwisselende duo’s, maar uiteindelijk zal er één winnaar zijn die onder het gejuich van het Argentijnse publiek wordt onthaald!

Tijdens het spel zal je met élk van je medespelers twee keer een team moeten vormen om samen een bouwwerk te vervolledigen. Aan het begin van het spel krijgt iedereen naast een grote fiche met zijn eigen spelerskleur dan ook een kleine fiche voor de kleuren van zijn tegenstanders. Als je aan de beurt bent draai je één van je fiches om, die bepaalt met wie je deze ronde zal spelen. Beide spelers van het team gaan tegenover elkaar zitten en plaatsen de doos tussen hen op tafel. Nadat een kaart in de voorziene gleuf werd geschoven en iemand op START heeft geduwd kunnen beide spelers beginnen bouwen. Op de kaart zien ze hoe het bouwwerk er langs die zijde uit zal moeten zien, ze mogen met elkaar praten en overleggen maar niet aan de andere zijde gaan kijken. Tijdens het bouwen moeten alle bovenliggende blokken steunen op blokken daaronder, er mogen dus geen gaten ontstaan, ook al blijft de blok liggen. Bovendien moeten alle blokken gebruikt worden, blokken die niemand ziet zullen dus in het midden verstopt moeten worden. Wanneer beide spelers tevreden zijn over het eindresultaat duwt één van hen op STOP. Daarna krijgen ze allebei even veel punten, afhankelijk van de tijd die ze nodig hadden om het bouwwerk te vervolledigen. Het spel gaat op deze manier voort tot wanneer alle spelers hun fiches hebben omgedraaid. De spelers tellen dan hun punten op, diegene met de meeste punten wint het spel.

Er zijn twee moeilijkheidsgraden en je kan aan het begin van het spel kiezen of je met de gemakkelijke (licht blauwe) of moeilijke (donker blauwe) kaarten speelt. Bij de gemakkelijke opdrachten wordt de rode blok niet gebruikt.

Onze mening

Het voornaamste bij La Boca is dat we ontzettend veel plezier beleefden aan al onze speelsessies! La Boca is het ideale partyspel of de ideale filler voor diegenen die houden van dit soort abstracte puzzelspellen. De gemakkelijke opdracht kaarten waren erg gemakkelijk, we haalden daarbij ook meestal tussen de 7 en 10 punten (minder dan 30″). Maar die zijn wellicht ideaal voor jongeren of voor mensen die het spel een eerste keer spelen. De moeilijkere opdrachten vormden meer uitdaging en de punten hier lagen dan ook heel uiteenlopend, in sommige gevallen werden er zelf geen punten toegekend omdat we langer dan 2 minuten nodig hadden om het bouwwerk te vervolledigen. Bij dit soort spellen is het, net als bij Ubongo, belangrijk of je het meteen ziet of niet. Je kan erg goed beginnen zodat alles klopt en je heel snel klaar bent. Andere keren zie je het gewoon niet, begin je helemaal verkeerd en voor je het weet zijn die twee minuten voorbij. Daarom is de ene opdracht nog niet moeilijker dan de andere. Het toeval bepaalt dat je soms enkele keren na elkaar aan beurt bent en daarna een tijdje zit toe te kijken, echter stoorde dat hier helemaal niet. Als je toekijkt is het eens zo spannend en moet je op je tanden bijten om niet mee te helpen, ook al zie je precies wat de spelers fout aan het doen zijn. Uiteraard wordt die ‘downtime’ langer naarmate je met meer spelers speelt, we hebben La Boca tot hiertoe slechts met 3 en 4 spelers gespeeld en daar ben je dan ook erg vaak aan de beurt.

Het spel voelt als een combinatie van Ubongo 3D met Gepakt en Gezakt, maar dan met het semi-coöperatieve element erbij. Het materiaal is erg kwalitatief en alles past bovendien netjes in de doos. De bijgevoegde timer werkt op batterijen, we hebben uiteraard geen idee hoe lang die meegaan. Als het spel lang in de kast staat zou het dus wel eens kunnen dat je het opeens niet meer kan spelen wegens een platte batterij, en dat type batterijen (LR 44) hebben de meeste mensen dan ook niet standaard in huis. Maar laat ons hopen dat dat niet te snel gebeurd, want bij ons mag het op familiefeestjes en met vrienden nog geregeld uit de kast komen als afsluiter!

Conclusie: La Boca is een abstract, semi-coöperatief spel dat hier alvast erg in de smaak valt!

Met dank aan KOSMOS!

La Boca

Auteurs: Inka & Markus Brand
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 3 – 6
Tijdsduur: ± 40 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Limes bouwt elke speler een eigen provincie met exact dezelfde kaarten, in die provincie nemen we Romeinse burgers in dienst die ons zoveel mogelijk punten gaan bezorgen. Het is een spel voor 1 of 2 spelers en kan perfect met meer gespeeld worden als je meerdere exemplaren bezit.

Beide spelers hebben 24 dezelfde kaarten, slechts 16 van deze kaarten worden gebruikt in één spel. Eén speler trekt blind een willekeurige kaart uit de stapel en leest het nummer voor zodat de andere speler dezelfde kaart kan zoeken. Beide spelers bouwen deze kaart aan in hun provincie en kunnen daarna een burger inzetten of verplaatsen. Een nieuwe burger kan je enkel inzetten op de zonet aangebouwde kaart, maar je kan ook eender welke burger in je provincie verplaatsen naar een aangrenzend gebied. Je moet een nieuwe kaart altijd aangrenzend bouwen zodat er minstens één zijde volledig grenst aan een eerder gelegde kaart. Daarnaast moet je ook rekening houden met het kader van 4 op 4 waarin de 16 kaarten moeten liggen tegen het einde van het spel. Door meerdere zones van hetzelfde type (vb. velden of bossen) naast elkaar te bouwen krijg je een groter grondgebied. Enkel bij de wachttorens niet: elke wachttoren wordt als een apart gebied gezien.

Het spel eindigt wanneer beide spelers hun laatste kaart hebben aangebouwd, daarna volgt de puntentelling. Elke burger levert punten op afhankelijk van het gebied waarin hij zich bevindt. Een boer dat in de velden staat levert 1 punt op per zone van zijn gebied terwijl de houthakker een punt oplevert per verschillend grondgebied dat aan zijn bos grenst. De vissers leveren een punt op voor elke vissershut dat aan hun meer grenst en als laatste krijgen de wachters één punt voor elk bos dat zij vanuit hun wachttoren in de gaten kunnen houden.

Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

In de regels staat als tip dat je creatief moet zijn en niet hetzelfde puzzelen als je tegenspeler. Bij de eerste paar kaarten denk je nog dat het logisch is dat je hetzelfde doet, maar na een paar kaarten wordt het duidelijk dat elke speler een andere kant op gaat. Uiteindelijke maken beide spelers altijd heel andere provincies met dezelfde kaarten, fascinerend. Elke speler is nogal op zichzelf bezig en kijkt niet naar wat zijn tegenstander aan het doen is, maar dat vinden we in dit spel zeker niet storend!

De spelregels zijn heel eenvoudig en snel uitgelegd. Je moet bij elke kaart opnieuw tactische keuzes maken: ga je één van je velden verder uitbreiden? Of wil je bossen aanleggen in het verlengde van de wachttoren? Waar ga je een ridder inzetten? Of wil je liever een eerder gezette ridder verplaatsen omdat hij toch niet zoveel punten opbrengt? … Dit zorgt ervoor dat het op geen enkel moment gaat vervelen, en doordat je dezelfde kaarten krijgt als je tegenspeler is er van geluk niet veel sprake. Wie de beste keuzes maakt zal uiteindelijk winnen!

Het is natuurlijk wel een puzzelspel, dus als dat niet je ding is is Limes wellicht niets voor jou. Wij vinden het wel leuk om bij elke zet te zoeken op welke manier we de meeste punten kunnen sprokkelen. Na een 6-tal potjes blijft elk spel nog steeds boeiend! Het is wel 2 keer geëindigd met een gelijkstand, dan is het diegene die de meeste punten scoorde met 1 meeple dat wint!

Conclusie: Limes is een kort, strategisch en verslavend puzzelspel!

Limes

Auteur: Martyn F.
Uitgeverij: ABACUSSPIELE
Aantal spelers: 1 – 2
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar