Spelbeschrijving

Een speelbord vol met gekleurde ballen, en dan liefst in jouw kleur… zo eindigt deze bekende klassieker ‘Rolit’. Aan het begin van het spel is het bord echter nog leeg en vind je 4 ballen met elk een verschillende kleur. Klaar voor de start?

Als je aan de beurt bent plaats je een nieuw balletje op het bord, één spelregel: dat balletje moet grenzen aan een andere bal op het spelbord. Je legt die bal uiteraard met jouw spelerskleur naar boven, vervolgens probeer je zoveel mogelijk andere ballen op het bord te veroveren. Dat doe je door alle ballen tussen je zonet geplaatste bal en een andere bal in jouw kleur naar jouw kleur te veranderen, en dat in alle richtingen: horizontaal, verticaal én diagonaal! Meer is het niet, daarna is de beurt al aan de volgende speler.

Het spel eindigt van zodra het speelbord vol ligt, iedereen telt vervolgens hoeveel balletjes er met hun kleur naar boven gedraaid liggen. Diegene met de meeste punten wint het spel!

Onze mening

Rolit is een klassieker die we uit onze kindertijd kennen, maar dat wilt daarom niet zeggen dat het niet goed is, het blijft een spel dat we zo nu en dan wel eens kunnen appreciëren. Vooral met twee spelers kunnen we ons wel eens amuseren met dit tactische en abstracte spel, al wilt dat niet zeggen dat het hier veel op tafel verschijnt. Als we de XXL-versie tegenkomen op een spellenbeurs is de kans groot dat we even pauze nemen voor een potje Rolit. Met drie en vier spelers wordt het iets minder tactisch, er gebeurt té veel op het speelbord waardoor alles alweer veranderd is tegen dat jij aan de beurt bent, waardoor je weinig of niets in de hand hebt.

Conclusie: Rolit is en blijft een goed en leuk spel!

Met dank aan Goliath!

Rolit

Auteur: Adi Golad
Uitgever: Goliath Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

De Russische stad ‘Sint Petersburg’ werd in 1703 opgericht en kreeg al snel naam en faam voor de vele bekende gebouwen die vandaag de dag nog steeds de vele bezoekers fascineren. Als je ergens wilt geraken dan moet je beginnen met werkkrachten in dienst te nemen. Zij leveren geld op dat je dan weer kan spenderen aan gebouwen. Vergeet de invloed van de edelmannen echter niet, want ook zij zijn belangrijk voor een goede leiding! Je stad zal alsmaar uitgroeien, het geld stroomt binnen, misschien breek je één van je marktkramen wel af om een heus paleis in de plaats te bouwen?

Sankt Petersburg verloopt over verschillende ronden, elke ronde bestaat uit vier fases. Aan het begin van zo’n fase worden er kaarten van de bijhorende fase opengedraaid (werkkrachten – gebouwen – edellieden – upgrades), vervolgens krijgen alle spelers elk om beurt de kans om één van de openliggende kaarten aan te kopen, dat kan dus ook een kaart zijn dat er al uit een vorige fase/ronde lag. De kostprijs (vermeld op de kaart) wordt aan de bank betaald en de kaart komt in jouw stad te liggen. Je kan er ook voor kiezen om een kaart op hand te nemen, die kan je dan later in het spel nog bouwen. Je kan passen als je geen kaart wilt/kan kopen, maar als het de volgende keer terug aan jou is kan je gerust terug meespelen als je dat wenst. Nadat alle spelers achter elkaar hebben gepast eindigt de fase en krijgen alle spelers inkomsten. In de eerste fase (werkkrachten) leveren alle groene kaarten geld en/of punten op. Tijdens de volgende fasen worden er steeds kaarten bij opengedraaid tot er 10 kaarten op het bord liggen, hoe meer er dus de vorige ronden gekocht werd, hoe meer kaarten er nu worden opengelegd. Verder verlopen alle fases op exact dezelfde manier, waarbij de gebouwen elke ronde punten en de edellieden geld en/of punten opleveren. Met de kaarten in de laatste fase kan je bestaande gebouwen/werkkrachten upgraden, je betaalt dan een bijkomende kost om een bestaande kaart te vervangen door een betere.

Na deze laatste fase worden alle kaarten naar onder geschoven, deze kunnen in de komende ronde aangekocht worden met een korting van 1 roebel. Deze kaarten tellen echter wél mee in het totaal van 10 kaarten dat op het bord mag liggen, dus ook nu: hoe meer er gekocht werd in de vorige ronde/fase, hoe meer kaarten er worden aangevuld. Het spel eindigt aan het eind van de ronde waarin één van de stapels kaarten leeg is. Naast de punten die de spelers tijdens het spel verzamelden krijgen ze nog punten naargelang het aantal verschillende edellieden dat ze in hun stad hebben, dat kan oplopen tot 55 punten! Tenslotte krijgen de spelers nog 5 minpunten voor elke kaart die ze nog op handen hebben en 1 pluspunt per 10 roebel in hun bezit.

Wat is er nieuw in de tweede editie?

De achterkant van het bord kan je gebruiken voor het “nieuwe” Sint-Petersburg, waarin een nieuwe – gele – fase wordt geïntroduceerd met marktkaarten. Bij aankoop van zo’n marktkraam krijg je bepaalde voedingswaren, het aantal voedingswaren dat je hebt wordt in een tabel op het bord bijgehouden. Aan het einde van de fase krijg je niet alleen geld zoals aangegeven op je gele kaarten, maar ook punten naar gelang het aantal voedingswaren je bezit. Voor elk van de zes voedingswaren krijgen de spelers met de meeste voedingswaren punten, die punten worden elke ronde meer en meer. Daarnaast bevat deze editie ook 6 aparte modulen die je aan het spel kan toevoegen. De eerste module bevat paarse kaarten, kaarten die je op hand moet nemen en in een latere beurt kan uitspelen. Ze laten je toe om vb. een gebouw van een tegenstander te kopiëren of om een gebouw uit de aflegstapel te zoeken, maar ook om twee keer na elkaar aan beurt te komen en nog veel meer. Een tweede module voegt extra kaarten toe aan de bestaande decks en de derde module geeft elke speler een bepaalde assistent. Dankzij deze assistent kan de speler gedurende het hele spel korting krijgen op één bepaald type van kaarten. De gebeurteniskaarten uit de vierde module worden naast het bord gelegd en kan je voordat je je beurt uitvoert gebruiken, je kan er je handlimiet mee verhogen of 6 roebel mee verdienen, maar je kan ook een kaart aan het speelbord toevoegen of een andere kaart uit de aflegstapel zoeken. De vijfde en zesde module voegen tenslotte opdrachten en obstakels toe. Wat de opdrachten betreft: je krijgt er drie en je kiest aan het einde van het spel zelf welk van de drie je wilt inzetten om extra punten te verdienen. De meeste kaarten leveren punten op naargelang de kaarten in je stad, maar je kan ook extra punten verdienen als je het meeste geld of veel voedingswaren bezit. De obstakels worden aan het begin van het spel aan het scorespoor gelegd bij de waarden 10, 20, 35, 50 en 70. Drie van deze obstakels zullen je geld/punten opleveren bij het passeren, het aantal geld of punten dat je ontvangt is afhankelijk van de kaarten in je stad. Bij de twee andere obstakels zal je moeten voldoen aan de voorwaarden vooraleer je mag verdergaan. Zolang je niet aan de opdracht voldoet gaan de punten die je op dat moment verdient verloren, je moet namelijk blijven staan. Van zodra je wél aan de voorwaarde voldoet (vb. x-aantal rode/blauwe/gele/groene kaarten bezitten) krijg je een kleine beloning en kan je opnieuw punten verdienen.

Onze mening

 Wij kenden het klassieke spel nog niet, maar we speelden het spel eerst zonder, en daarna met de nieuwe modulen. Over het algemeen kunnen we alvast zeggen dat deze klassieker ons aangenaam verrast heeft, een spel met vrij eenvoudige spelregels en toch heel wat diepgang en keuzes. Het feit dat de edellieden wat uit balans waren en wel héél doorslaggevend waren bij de eindtelling wordt in het nieuwe Sint-Petersburg beter gecontroleerd door de invoering van de extra marktfase. Maar toch blijven de edellieden wel heel doorslaggevend en kan je best proberen voorkomen dat één van je medespelers er in slaagt om heel wat verschillende edellieden aan te kopen. Dankzij speciale marktkaarten kan je tot vier voedingswaren per type verzamelen, maar deze marktkramen kosten je elke ronde opnieuw een hele som geld waardoor je nauwelijks nog op andere dingen kan spelen. Op die manier kan je dan wel ontzettend veel punten verdienen tijdens het spel, maar die grote voorsprong werd bij ons nog wel ingehaald door een speler met veel verschillende edellieden. De balans is dus beter, maar de edellieden blijven nu eenmaal kaarten die je niet over het hoofd mag zien, met of zonder de marktkramen. Ook de toevoeging van de zes modules is leuk, de één al wat meer dan de andere. Vooral de laatste module, met de obstakels, vonden wij een erg leuke toevoeging. Die zorgt ook meteen voor een bepaalde balans in het spel: elke speler is verplicht x-aantal (verschillende) gebouwen in eenzelfde kleur te hebben vooraleer die weer punten kan bijverdienen, het voorkomt dus ook dat één speler zich gaat focussen op één type van kaarten. Wij zullen het spel vanaf nu steeds mét deze obstakels spelen, een echte aanrader! Ook de paarse kaarten uit module één zorgen voor een leuke toevoeging, en de opdrachten zijn een leuk extraatje waar je rekening mee kan houden. De korting van de assistenten is mooi meegenomen maar maakt geen groot verschil, maar de gebeurteniskaarten werden bij ons steevast over het hoofd gezien. De illustraties zijn naar ons mening wel mooier dan de klassieke versie, maar neigen zo nét iets te veel naar een foto, maar dat is uiteraard een kwestie van smaak. De spelregels staan duidelijk beschreven zodat zowel spelers die het nog niet als diegenen die het klassieke spel wél kenden vlot kunnen lezen. Met twee spelers kon het spel ons totaal niet overtuigen, het begon leuk maar werd gewoon veel te langdradig aangezien de decks even dik waren. Het duurt met twee spelers dus veel te lang vooraleer je door zo’n stapel heen bent en het spel eindigt. Met meerdere spelers is het een spel dat we graag nog eens op tafel leggen.

Conclusie: Een klassieker opgetild naar een hoger niveau!

Met dank aan White Goblin Games!

Sankt Petersburg

Auteur: Bernd Brunnhofer & Karl-Heinz Schmiel
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving Rummikub

Aan het begin van het spel krijgt elke speler 14 stenen, diegene die er in slaagt om deze stenen als eerste – in geldige groepjes – op tafel te leggen wint het spel. Als je aan beurt bent kan je groepjes stenen op tafel spelen, daar zijn twee geldige manieren voor: een serie van opeenvolgende getallen in eenzelfde kleur of een rij van dezelfde getallen in verschillende kleuren. Elke groep op tafel moet minstens bestaan uit drie stenen. Om het spel te beginnen moet de totale waarde van de stenen die je kunt uitspelen in groepjes minstens 30 punten waard zijn, vanaf je volgende beurt kan je dan ook stenen toevoegen aan bestaande groepjes. Het is ook toegelaten om groepen te hervormen in een poging één of meerdere van jouw stenen uit te spelen. Als dat echter niet lukt wordt je beurt als ongeldig beschouwd, je moet alles terug leggen zoals het lag én je moet drie extra stenen nemen. Het is dan wellicht beter om meteen te passen en één extra steen te nemen.

Als je al je stenen in geldige sets hebt kunnen uitspelen win je het spel. De waarde van de stenen  op de spelersborden van je tegenstanders bepaalt hoeveel punten je scoort. Je kan ook meerdere partijen spelen en op voorhand afspreken hoeveel potjes er gespeeld worden of welke score er gehaald moet worden om het spel te winnen.

Spelbeschrijving Rummikub Turbo

De Turbo-versie van Rummikub is een snel dobbelspel voor twee spelers. Elke speler krijgt 9 dobbelstenen op hand, als je aan de beurt bent dobbel je al deze dobbelstenen en probeer je sets te vormen zoals in het basisspel. Je mag een nieuwe set vormen maar je kan je dobbelstenen ook aanleggen bij bestaande groepjes. Ook in dit dobbelspel is het toegelaten om bestaande sets te manipuleren om zo je dobbelstenen kwijt te spelen, als het niet lukt word je daar deze keer niet voor gestraft. Vanaf de tweede beurt ben je niet verplicht om al je dobbelstenen opnieuw te werpen, het is dus belangrijk dat je je dobbelstenen op tafel laat liggen en pas in de beker doet als je opnieuw aan de beurt bent! Als beide spelers drie beurten na elkaar géén dobbelstenen meer kunnen aanleggen of wanneer een speler al zijn dobbelstenen heeft uitgespeeld is het spel afgelopen en worden de punten geteld. De winnaar krijgt het aantal punten gelijk aan de som van de getallen op overgebleven dobbelstenen van de tegenstander. Diegene die na 6 rondes de meeste punten heeft gescoord wint het spel.

Onze mening

Uit de vele spellen dat we kennen sinds onze kindertijd is Rummikub wellicht het beste. Ook nu we zoveel andere en ‘modernere’ spellen kennen kunnen we nog steeds genieten van een potje Rummikub, het blijft gewoon een goed spel. Het is een spel dat in vele gezinnen in de kast staat, het is dan ook niet te verbazen dat dit spel in vele gezinnen eigen huisregels heeft. Soms zelfs zonder dat de spelers dit beseffen, het is een spel dat door het leven gaat met veel verschillende spelregels. Maar ach, wat maakt het uit, als iedereen dezelfde spelregels toepast spelen we toch gewoon voor het plezier. En dat zoeken en puzzelen om toch maar een extra blokje uit te spelen blijft ook na vele speelsessies leuk, om dan maar te zwijgen over het gebruik van de joker. Ga je hem al uitspelen om zelf meer blokken kwijt te spelen? Maar dan kunnen je medespelers daar misschien wel goed gebruik van maken! Als je hem te lang op je speelbord houdt levert hij dan weer veel strafpunten op aan het einde… moeilijke keuze. Het spel is bovendien van een goede kwaliteit en het werd inmiddels in veel verschillende versies uitgebracht, zo is er inmiddels ook een junior-variant voor kinderen vanaf 4 jaar en zijn er ook verschillende reisedities op de markt. Een luxe-editie mag uiteraard ook niet ontbreken en met de XP-variant kan je het spel nu ook met 6 spelen. Tenslotte is er ook een XXL-versie zodat ouderen en/of slechtzienden ook nog kunnen genieten van een potje Rummikub.

Over de Turbo versie zijn we helaas iets minder enthousiast, de levensduur zal wellicht niet dezelfde zijn als die van de klassieke Rummikub. Het feit dat het een spel is voor twee spelers is misleidend, in tegenstelling tot veel andere spellen staat hier niet duidelijk vermeld dat het enkel met 2 spelers gespeeld kan worden. De aandachtige lezer merkt enkel dat ene kleine zinnetje op ‘Voor 2 spelers vanaf 7 jaar’. Het is een vrij grote doos in verhouding met het materiaal, de dobbelbeker maakt nogal veel lawaai en mocht van ons achterwege blijven. Ook het scoreblokje is maar droevig, met amper 18 velletjes.. Je kan de scores uiteraard ook op een ander blaadje noteren, maar als er dan toch een scoreblok wordt bijgeleverd had het dan ook wel wat dikker mogen zijn. Het goede ‘Rummikub’ element van het zoeken en puzzelen is uiteraard nog steeds aanwezig, maar in veel mindere mate. De mogelijkheden van de dobbelstenen zijn beperkt en het komt niet tot zijn recht zoals in de klassieker. Leuk om eens gespeeld te hebben, maar daar houdt het wellicht ook op.

Conclusie: De nieuwe Rummikub Turbo kan niet op tegen de klasse van de klassieke Rummikub!

Met dank aan Goliath!

Rummikub

Auteur: Ephraim Hertzano
Uitgever: Goliath Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Rummikub Turbo

Uitgever: Goliath Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving Triominos

Probeer zoveel mogelijk punten te scoren door je triominos-stenen passend aan te leggen. Als je aan de beurt ben probeer je één van de stenen op je speelbord passend aan te leggen op tafel, als je daarin slaagt scoor je punten gelijk aan de waarde van die steen (de som van de drie getallen). Door bepaalde vormen te maken kan je extra bonuspunten verdienen, zo krijg je maar liefst 40 bonuspunten als je een brug vormt. Een hexagon en een dubbele hexagon zijn zelfs 50 en 60 punten waard! Als je geen steen kunt of wilt aanleggen ben je verplicht om een Triomino aan te kopen. Elke aankoop kost je 5 punten, als je na drie pogingen nog steeds geen steen kan aanleggen moet je als straf nog 10 punten extra betalen. Die ronde verlies je dus 25 punten en heb je drie nieuwe stenen op je bord staan.

Aan het einde van de ronde waarin een speler zijn laatste steen uitspeelde eindigt het spel. De winnaar krijgt de som van de waarden van de stenen van de tegenspeler én 25 bonuspunten. Diegene die daarna de meeste punten heeft wint het spel. Het spel kan ook over meerdere ronden gespeeld worden waarbij er een punten-limiet wordt afgesproken.

Spelbeschrijving Triominos Turbo

In deze nieuwe ‘Turbo’ variant op Triominos wil je jouw Triominos als eerste aanleggen, dat is dan ook de enige manier om het spel te winnen! De spelers beslissen samen hoe snel/traag ze de timer instellen, je kan kiezen tussen 8 of 15 seconden. Vervolgens nemen alle spelers zes Triominos voor zich op tafel, wordt er één steen in het midden gelegd en drukt één van de spelers op de timer als startsignaal van het spel. Als je denkt dat je één van je stenen kan aanleggen druk je gauw op de timer (ook al is die nog niet helemaal afgelopen) en kan je vervolgens proberen of het lukt. Als je jouw steen kan aanleggen kan je meteen daarna weer op de timer drukken om nog een steen aan te leggen, maar misschien is één van je tegenstanders je dan wel voor en wilt hij een steen aanleggen! Als een andere speler op de timer gedrukt heeft moet je wachten tot hij/zij een Triomino heeft aangelegd, pas daarna kan jij weer op de timer drukken.

Pas echter op dat je niet té snel drukt, als later blijkt dat je steen tóch niet past en je kan dus geen steen aanleggen vooraleer de bel gaat word je gestraft en zal je twee extra Triominos stenen moeten nemen. De tijd kan ook voorbij zijn doordat niemand anders de timer opnieuw indrukte, in dat geval nemen alle spelers één nieuwe steen. Het spel eindigt van zodra één speler alle stenen heeft aangelegd, deze speler wint het spel.

Onze mening

De klassieke versie van Triominos stond als kind al in onze spellenkast, of toch bij één van ons. Ik herinnerde mij dat het spel zeer geliefd was en vaak op tafel kwam, maar de puntentelling zei me niets. Na het lezen van de spelregels en een speelsessie werd duidelijk waarom ik er wellicht weinig van wist: dat voegt gewoon niets aan het spel toe. Domino speelden we als kind ook zonder puntentelling, Triominos dus ook. Het leuke aan Triominos is dat je op zoek kan gaan naar passende blokjes, het is moeilijker dan een gewone domino en is voor jonge kinderen zeker een uitdaging. De puntentelling leverde meer frustratie op, dan pas valt het op hoe hoog de geluksfactor in het spel is. Soms heb je gewoon de pech dat je de verkeerde stenen trekt, dan moet je nog punten inleveren (en soms onder 0 gaan) en word je dus dubbel gestraft. Ook aan de waarde van je Triomino kan je niets veranderen, je scoort gewoon de punten die je toevallig trekt. Uiteraard probeer je de stenen met de meeste punten aan te leggen, maar als dat niet gaat… De bonuspunten zijn leuk omdat je probeert moeilijkere vormen te maken, maar ook daar heb je wat geluk voor nodig om nét die steen te trekken die daar nog past. Triominos is gewoon een leuk familiespel en het stimuleert het ruimtelijk inzicht van kinderen, maar je raadt het al: laat die puntentelling maar achterwege. Het is een spel met degelijke kwaliteit van stenen, maar als we even echt kritisch zijn: alles is hier in de vorm van een driehoek (zelfs de doos): waarom de spelregels dan niet? Die moet je krom plooien om er toch maar bij te krijgen.

In de Turbo variant hebben ze die puntentelling alvast achterwege gelaten, een goed begin. Je moet er wel naar raden met hoeveel spelers je het spel kan spelen aangezien dit nergens vermeld staat, niet op de doos en niet in de spelregels. Aangezien het blijkbaar met alle courante spelersaantallen (2-4) werkt is dat niet zo’n onoverkomelijk probleem. De spelregels zijn overigens vrij ingewikkeld geschreven waardoor het ons niet meteen duidelijk was hoe het spel juist gespeeld moest worden. Het zou ons niet verbazen als het spelletje op vele plaatsen verkeerd wordt gespeeld. Net als de klassieke Triominos staat hier de leeftijdsaanduiding 6+, maar de Turbo-variant is duidelijk moeilijker dan de klassieke versie! Je kan/mag niet ‘op je gemak’ zoeken of je Triomino past want pas nadat je op de timer hebt gedrukt kan je proberen. Voor kinderen die iets ouder zijn, al enig ruimtelijk inzicht hebben én graag spelen onder tijdsdruk is Triominos Turbo dan weer erg leuk. De timer lijkt echter niet zo’n lange levensduur te hebben, we merkten dan ook dat die af en toe bleef haperen. De tijdsdruk was niet meteen aan ons besteed, maar dat is een kwestie van smaak.

Conclusie: Met de klassieke en de Turbo-versie van Triominos is er voor elke puzzelaar wat wils!

Met dank aan Goliath!

Triominos

Uitgever: Goliath Games
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 6 jaar

Triominos Turbo

Uitgever: Goliath Games
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

Mens erger je niet… wie kent het niet? Schmidt Spiele viert dit jaar het honderdjarig bestaan van het spelletje dat de meeste onder jullie reeds als kind speelden. Ik speelde het als kind alvast honderden keren met mijn meme, en ook nu hebben de meeste doorsnee gezinnen het nog in de kast staan. Niets voor jou? Loop niet weg, want om dit jubileum te vieren bracht Schmidt Spiele een nieuwe variant op de markt: Mauerhüpfer!

De twee grootste ergernissen uit het originele spel hebben ze alvast laten vallen, zo hoef je nu geen zes meer te dobbelen alvorens je mag starten én ben je niet meer verplicht om een speelfiguur van je tegenstanders te pakken als je dat kan. Maar je mag dat uiteraard nog wel doen. Als je aan de beurt bent dobbel je met beide dobbelstenen, je bent vervolgens verplicht om beide dobbelstenen te benutten met éénzelfde speelfiguur. Per dobbelsteen kan je wel bepalen of je dat aantal stappen vooruit, achteruit of door de muur wilt verplaatsen, zo kan je soms een hele weg inkorten. Als je jouw speelfiguur voor beide dobbelstenen in de zelfde richting verplaatst kan je enkel op je eindlocatie een pion vangen, maar als je voor de tweede dobbelsteenworp van richting verandert kan je ook op je tussenstop een speelfiguur vangen. Zo is het in theorie mogelijk dat je in één beurt toch twee speelfiguren kan vangen, deze vliegen net zoals in het originele spel terug naar hun startpositie.

De bedoeling van het spel is om als eerste je vier pionnen aan de andere kant van het bord te krijgen. Door op één van de twee blauwe cirkels te eindigen kan je je speelfiguur onmiddellijk op hun eindpositie plaatsen, maar let op: ook nu moet je beide dobbelsteenworpen gebruiken voor dezelfde pion, je moet er dus exact op eindigen!

Onze mening

Terwijl het oude ‘Mens erger je niet’ hier wellicht nooit meer op tafel zal komen is de kans vrij groot dat Mauerhüpfer dat wel zal doen. De nieuwe variant vraagt iets meer inzicht en strategie en is gewoonweg leuk om eens te spelen. Aangezien je nu vooruit, achteruit en door de muur kan heb je best wel wat mogelijkheden met elke worp: breng je meteen meerdere pionnen in het spel of probeer je ze één voor één naar hun eindpositie te leiden? Er zit veel meer strategie in dan in het originele spel. Het speelbord heeft dezelfde (saaie?) kleuren behouden als het origineel, maar ziet er uiteraard veel leuker uit met die muurtjes. Het materiaal is van een degelijke kwaliteit en de doos heeft een mooie en handige inleg.

Mauerhüpfer is een kort familiespel dat we zeker wel eens kunnen appreciëren. Ook onze mede-testers waren erg enthousiast en wilden het meteen aan de collectie toevoegen. Om met jonge kinderen te spelen is het door de nieuwe mogelijkheden iets moeilijker dan het originele spel, maar als ze de gewone ‘mens erger je niet’ goed onder de knie hebben kunnen ze wel overschakelen naar deze.

Conclusie: Nostalgie gecombineerd met een vleugje strategie: goed recept!

Update: Mauerhüpfer is nu ook te koop in het Nederlands, je vindt het onder de naam ‘Muurtje Springen’.

Met dank aan Schmidt Spiele!

Mauerhüpfer

Auteur: Norbert Tauscher
Uitgeverij: Schmidt Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Jubileum editie – 10 jarig bestaan

Ticket to Ride bestaat dit jaar 10 jaar en heeft daarom een jubileum editie uitgebracht van het originele spel, inclusief bestemmingscoupouns uit de uitbreidingen USA 1910 en Mystery Train. Deze editie bevat in elke kleur een tinnen doosje met 48 treintjes. De treinen zijn dubbel zo groot als die uit het originele spel en kregen bovendien een volledig nieuwe look/vorm. Ook het speelbord en de kaarten kregen voor de gelegenheid nieuwe en erg mooie illustraties.

Spelbeschrijving

In Ticket to Ride moeten spelers verbindingen maken tussen Amerikaanse steden, daarmee proberen ze de routes op hun bestemmingscoupon(s) te vervolledigen en zo punten te scoren aan het einde van het spel. Hoe langer/moeilijker de route, hoe meer punten die waard is. Aan het begin van het spel krijgt elke speler enkele bestemmingscoupons die je geheim houdt voor je medespelers.

Als je aan de beurt bent kan je kiezen uit drie mogelijke acties: treinwagonkaarten nemen, een route bezetten of nieuwe bestemmingscoupons nemen. Als je ervoor kiest om nieuwe treinwagonkaarten te nemen kan je twee wagonkaarten nemen uit de 5 openliggende kaarten, van de gedekte stapel of een combinatie van de twee. Locomotieven fungeren als jokers en kunnen voor elke kleur gebruikt worden, als je een locomotief op hand neemt (uit de openliggende kaarten) mag je dan ook maar één kaart op hand nemen. Om een route te claimen heb je voldoende treintjes en kaarten nodig. Elke verbinding tussen twee steden vereist een bepaalde kleur en een aantal treinen, om zo’n verbinding te bezetten moet je dan ook even veel kaarten in de gevraagde kleur kunnen afgeven. Daarna mag je de treintjes van jouw kleur op die verbinding plaatsen en ontvang je een aantal punten afhankelijk van de lengte van deze route. Je zal verschillende routes moeten claimen om de twee steden van je bestemmingscoupons te verbinden. De laatst mogelijke actie is het nemen van nieuwe bestemmingscoupons, hierbij neem je drie kaarten op hand waarvan je er minstens één moet houden, de andere mag je terugleggen onder de stapel.

Wanneer een speler minder dan 3 treinen over heeft kondigt hij/zij het einde van het spel aan, iedereen – inclusief deze speler – krijgt nog een laatste beurt, daarna volgt de puntentelling. Tijdens het spel verzamelen spelers al punten door routes te claimen, op het einde komen daar ook de punten van de bestemmingscoupon(s) bij: voor elk bestemmingscoupon dat je hebt volbracht krijg je de vermelde punten, als de twee steden niet verbonden zijn dan verlies je dat aantal punten. Bovendien zijn er nog 10 bonuspunten te winnen voor de speler die de langste aaneenschakeling van routes heeft gevormd!

Onze mening

Ticket to Ride is één van de eerste spellen dat we leerden kennen zo’n 5 jaar terug, en het is een klassieker dat nog steeds regelmatig op tafel komt! Het hoort in onze top-10 met meest gespeelde spellen en zullen een spel nooit weigeren. Ticket to Ride is hét perfecte familiespel, een spel dat je met iedereen kan spelen. Als er niet-spelers op bezoek zijn komt het gemakkelijk op tafel, en werkelijk iedereen kunnen we overtuigen met dit spel. Het is een spel waarbij je niet alles in de hand hebt, soms kan je geluk hebben bij het trekken van bestemmingscoupons of bij het nemen van wagonkaarten, andere keren zit je enkele beurten te wachten tot je de kleur hebt dat je wou… maar het is niet zo dat het geluk bepaalt wie er wint. In Ticket to Ride ben je je medespelers ook geregeld aan’t saboteren, al dan niet bewust. Elke verbinding kan slechts door één speler bezet worden, je zal je planning dus regelmatig moeten wijzigen als een andere speler plots jouw droomverbinding inneemt. Dat maakt het spel interactief en veel leuker!

Met twee/drie spelers zit je elkaar uiteraard minder dwars, waardoor het spel wat aan interactie verliest. Er zijn ook heel wat varianten/uitbreidingen op Ticket to Ride waarvan enkele specifiek voor twee/drie spelers gemaakt zijn, in die situaties kiezen wij dan ook vaak voor een variant. Met 4/5 spelers is het spel echt op zijn best, maar ook voor dit spelersaantal heb je heel wat uitbreidingen en varianten, het Ticket to Ride-gamma is dan ook erg uitgebreid!

Deze jubileum editie is echt de moeite waard voor elke Ticket to Ride fan! Als het aankomt op lay-out en afwerking zijn we soms nogal streng, maar deze versie is écht heel kwalitatief. De doos, het bord, de treinen, … wij en onze medespelers waren erg overdonderd door de treintjes en de kwaliteit van al het materiaal in deze editie. Ook de doos-indeling is heel handig en netjes, zoals we van Days of Wonder gewoon zijn. Voor het grote bord heb je uiteraard ook een grote tafel nodig, het zal moeilijk worden om het spel te spelen op een keukentafel. De nieuwe treinen in hun tinnen doosjes zijn erg leuk en mooi, maar aangezien ze zo groot zijn kan je ze niet combineren met andere varianten/uitbreidingen op het spel. Deze editie is niet goedkoop, maar we durven hierbij zeggen dat het zijn geld zeker waard is.

Conclusie: Ticket to Ride is een topper tussen de familiespellen, deze luxe editie is een must-have voor alle fans!

Met dank aan Asmodee België!

Ticket to Ride – 10 jaar

Auteur: Alan R. Moon
Uitgeverij: Days of Wonder
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Cartagena probeert elke speler de piraten uit zijn team als eerste te laten ontsnappen uit het oerwoud. Daarvoor moeten ze een hele weg afleggen tot aan de reddingssloep, diegene die daar als eerste met zijn voltallige team geraakt wint het spel!

Tijdens je beurt kan je twee acties uitvoeren, je hebt daarbij twee mogelijkheden: een piraat verder helpen richting de sloep of een piraat laten terugkeren om wat kaarten op te pikken. Om een piraat te laten vooruitgaan speel je simpelweg één van de kaarten uit je hand en beweeg je je piraat naar het eerstvolgende vrije symbool, afhankelijk van de kaart dat je gespeeld hebt. Als er een andere piraat op een symbool staat is dat niet vrij, in dat geval ga je dus naar het volgende. Er is echter maar één manier om nieuwe kaarten te krijgen: terugkeren! Daarvoor keer je met een piraat terug naar het eerste veld achter je waar 1 of 2 piraten staan. Als er al één piraat stond krijg je één kaart, stonden er twee piraten krijg je twee kaarten. Als er al drie piraten staan kan je er niet bij gaan staan en moet je dus verder lopen tot het volgende veld waar maximum 2 piraten staan.

Het spel eindigt onmiddellijk van zodra één speler zijn laatste piraat in de sloep plaatst. In de gevorderde versie kan het oerwoud langer gemaakt worden, speelt elke speler met 5 piraten ipv. 4 en kan je 3 acties per beurt uitvoeren.

Onze mening

Cartagena valt bij ons zeker in de smaak. Het spel gaat veel sneller dan je in het begin verwacht, van zodra er wat piraten op het pad staan kan je heel snel vooruit gaan. Na een 5-speler-spel dachten we dan ook dat het zo goed was dankzij het aantal spelers. Nu we het ook met de andere spelers aantallen hebben gespeeld kunnen we zeggen dat dat niet zo is, want ook met minder spelers vinden we Cartagena goed. Met meer spelers is het wel gemakkelijker om terug te keren en op die manier 2 kaarten te verzamelen aangezien er uiteraard vaker piraten samen staan.

Cartagena is een ideaal familiespel, maar kan volgens ons ook wel eens gesmaakt worden door de veelspeler. Het is een vrij kort spel met eenvoudige regels, maar toch niet makkelijk om te winnen. Je kan geluk hebben bij het trekken van de kaarten, maar het is zeker niet allesbepalend. Het spel blijft meestal erg spannend tot het einde. Let wel op dat je niet één of twee van je piraten alleen laat staan aan het begin, want dan is het moeilijk om die achteraf nog richting de sloep te krijgen.

Cartagena werd dit jaar in een nieuw jasje gestoken door Ravensburger: volledig nieuwe illustraties en vooral veel kleurrijker dan de oude uitgave. Het is een veel te grote doos in verhouding met het materiaal, maar de doos is aan de binnenkant dan wel mooi uitgevoerd.

Met dank aan Ravensburger!

Conclusie: Cartagena is een eenvoudig familiespel dat moeilijk te winnen is.

Cartagena

Auteur: Leo Colovini
Uitgeverij: Ravensburger
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Gebaseerd op het klassieke kwartet, maar nu in combinatie met veilen en handelen! Het kaartspelletje Koehandel kreeg in 2009 een herwerkte versie onder de naam Koehandel Master, nu ook met stamboekkaarten en ratten. Probeer zo veel mogelijk kwartetten te maken, liefst diegene met een hoge waarde en mét bijhorende stamboekkaart. De vuile ratten zie je liefst tussen de kaarten van je tegenspelers liggen, want diegene die op het einde het kwartet ratten bezit moet één van zijn dierenkwartetten verwijderen voor de puntentelling.

Elke speler begint het spel met een startkapitaal van 100. Als je aan de beurt bent heb je twee opties: een veiling organiseren of koe-handelen! Als je een veiling wilt organiseren draai je als veilingmeester de bovenste dierenkaart van de stapel, deze kaart kan worden aangekocht door één van je medespelers. Per opbod wordt de kaart geveild, diegene met het hoogste bod koopt de kaart van de veilingmeester. Tenzij die laatste zijn kooprecht gebruikt om zelf die kaart te kopen, in dat geval betaald hij het geboden bedrag aan de bieder. De stamboekkaarten worden niet geveild volgens het bedrag maar volgens het aantal kaarten: de veilingmeester telt van 10 naar 1 tot wanneer een speler zijn hand op de kaart legt en ‘MIJN’ roept, de waarde van de kaarten is hierbij niet van belang. Als er een rat word geveild wordt die rat aan iedereen voorgesteld, spelers kunnen dan kiezen: één geldkaart afgeven of de rat aannemen met het geld dat eerdere spelers erbij hebben gelegd. Alle dierenkaarten worden open voor de spelers gelegd zodat iedereen kan zien wie welke kaarten bezit, stamboekkaarten kunnen niet meer van eigenaar veranderen door koehandel.

Als je voor de actie koehandel kiest dan zeg je op welke kaart je wilt bieden. Zowel de eigenaar van die kaart als jijzelf kiezen in het geheim een bedrag en een aantal kaarten dat ze willen geven voor die kaart. Dat geld wordt in het geheim uitgewisseld tussen beide spelers, diegene die het hoogste bedrag betaalde ontvangt de dierenkaart.

Het spel eindigt wanneer de stapel kaarten helemaal leeg is en de spelers enkel nog complete kwartetten voor zich hebben liggen. Daarna worden de waardes van de kwartetten en bijhorende stamboekkaarten opgeteld en vermenigvuldigd met het aantal kwartetten. Stamboekkaarten waar je geen kwartet van bezit worden er achteraf bijgeteld.

In de variant voor 2 spelers worden er geen veilingen georganiseerd. De geld- en dierkaarten worden geschud tot één stapel en in het midden gelegd. De speler die aan de beurt is mag de bovenste kaart bekijken en beslist dan of hij deze zelf houdt of aan zijn tegenstander geeft, de andere speler mag de volgende kaart nemen zonder te kijken. Koehandel loopt op dezelfde manier als hierboven beschreven.

Onze mening

Koehandel is een spel dat we al heel lang kennen, Koehandel Master maakt het spel alleen maar beter. De ratten en stamboekkaarten zorgen voor een nieuwe manier van veilen en dat brengt op zich meer variatie in het spel. De meeste kwartetten zijn vrij gegeerd en zeker die met de hoge bedragen wil iedereen wel bemachtigen, bij de ratten is dat juist het tegenovergestelde. Het spel draait om handelen en veilen, en dat is over het algemeen niet echt ons ding. We kennen echter wel wat mensen die dat juist wel leuk vinden en om die reden erg enthousiast zijn over het spel, want het is iets voor de echte handelaar! Alle transacties worden in het geheim gevoerd en na een tijdje heb je geen idee meer hoe veel of hoe weinig geld je tegenstanders op hand hebben, dan wordt het pas leuk en spannend! Om die reden wordt het spel leuker naarmate er meer spelers meedoen. Met 3 spelers zullen we het niet snel op tafel leggen, maar met 4, 5 of 6 spelers is het zeker een leuk tussendoortje!

De 2-speler is minder leuk, het zal nooit ons favoriete spel worden voor twee spelers. Het nemen van de kaarten is een beetje geluk hebben, het is alsof de kaarten eerst verdeeld worden en het spelletje daarna pas kan beginnen… met een beetje geluk heb je dan al een paar kwartetten liggen zonder dat je er voor moest handelen!

Conclusie: Koehandel Master is een leuke filler voor 4 tot 6 handelaren!

Met dank aan Ravensburger!

Koehandel Master

Auteur: Rüdiger Koltze
Uitgeverij: Ravensburger
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Café International, de titel zegt het al. Het speelbord stelt een café voor waar alle gasten per nationaliteit aan tafel schuiven. In het midden van het bord verzamelen diegenen die geen plaats meer vinden aan tafel voor een gezellig praatje. Het is aan de spelers om alle gasten een goede plaats aan te bieden. Hoe meer tevreden je gasten: hoe meer punten!

Elke speler begint met 5 gasten die alle spelers kunnen zien. Als je aan de beurt bent kan je 1 of 2 gasten aan tafel zetten OF 1 gast aan de bar plaatsen. Als je gasten aan tafel plaatst zijn er enkele regeltjes waar je rekening mee moet houden. Zo mogen gasten niet zielig alleen aan tafel geplaatst worden als je punten wilt verdienen, ze moeten dus minimum met twee zijn. Dat is nog niet alles, twee mannen of twee vrouwen mogen in dit spel niet samen aan tafel zitten, je zal dus eerst man en vrouw aan tafel moeten krijgen… Later kan je de tafel dan aanvullen tot 2 mannen en 2 vrouwen, maar een andere combinatie is niet toegestaan. Het laatste waar we rekening mee moeten houden is de nationaliteit: een gast moet altijd aan een tafel zitten van zijn nationaliteit, al kan het wel gebeuren dat hij daardoor ook aan een tafel zit van een andere nationaliteit (1 stoel grenst vaak aan 2 tafels). Als je niemand aan tafel kan/wil plaatsen kan je er ook voor kiezen om iemand in de bar te plaatsen. De jokers kan je gebruiken voor elke nationaliteit, als je een persoon hebt die op de plaats van een eerder gelegde joker past kan je er ook voor kiezen die te ruilen tijdens je beurt.

Personen aan tafel leveren altijd punten op afhankelijk van het aantal gasten aan tafel, als alle gasten van dezelfde nationaliteit zijn worden die punten nog eens verdubbeld! Aangezien de meeste stoelen aan 2 tafels grenzen worden de punten geteld per tafel waar je zonet geplaatste gast kan meepraten. In de bar kan je niet kiezen op welke plaats je gast gaat zitten, je bent verplicht om de eerst volgende vrije plaats in te nemen. De eerste 5 plaatsen leveren pluspunten op, voor de volgende 15 plaatsen zal je punten moeten inleveren. Dat probeer je dus te vermijden! Op het einde van je beurt vul je je voorraad aan tot 5 gasten, tenzij je een tafel hebt vervolledigd die bestaat uit 4 personen met dezelfde nationaliteit: dan kan je er voor kiezen om een tegel minder te trekken.

Het spel eindigt als alle tafels of de bar volzet zijn, of wanneer één speler geen tegels meer in zijn voorraad heeft. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Café International zal altijd een speciaal plaatsje hebben bij ons. Ik ken het spel al erg lang en speelde het 10 jaar geleden al online. Enkele jaren geleden kreeg ik de jubileumeditie cadeau van mijn schoonouders en sindsdien is het hier al vaak op tafel gekomen. Het spel lijkt zo eenvoudig, maar er zit véél meer strategie in dan je op voorhand zou vermoeden! Doordat je openlijk kan zien welke gasten je medespelers hebben kan je daar rekening mee houden. Door één kaart te spelen, of juist niet te spelen kan je je tegenstanders behoorlijk dwarszitten. Het spel leent zich perfect om met twee te spelen, dat vinden we zelf leuker dan met 3 of 4. De spelregels zijn eenvoudig uit te leggen aan nieuwelingen, maar het is moeilijk om als nieuweling te winnen tegen iemand die het spel door en door kent.

Het spel viert dit jaar zijn 25-jarig bestaan, en spellen die na 25 jaar nog steeds verkocht én gespeeld worden: dat wilt toch al iets zeggen. Daarom verdient het hier wat extra aandacht, want het is voor ons een spel dat niet in onze collectie mag ontbreken! Het is natuurlijk wel te merken dat het spel al wat ouder is: de lay-out is duidelijk niet meer uit deze tijd en de puntenfiches lijken op die van het nog oudere vlooienspel. Je moet zelf onthouden welke kleur hoeveel punten is, want het zijn gewoon gekleurde schijfjes.

Conclusie: Een strategische klassieker dat alle aandacht verdient! 8/10

Café International

Auteur: Rudi Hoffman
Uitgeverij: Amigo Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar