Spelbeschrijving

Hachoe!! Snotty Snotter heeft een verkoudheid! De spelers zullen elk om beurt de snottebellen uit zijn neus peuteren, maar pas op dat je niet de verkeerde snottebel neemt, want dan gaat Snotty uit zijn dak!

Als je aan de beurt bent dobbel je met de dobbelsteen en voer je de afgebeelde actie uit. Meestal mag je daarna één of twee snottebellen uit Snotty’s neus halen, maar soms zal je een beurt moeten overslaan en verandert de speelrichting. Als er een snottebel zichtbaar uit de neus hangt moet je die nemen, anders moet je in de neus peuteren om er één te vinden. Als er per ongeluk een extra snottebel uit valt is dat geen probleem, die wordt gewoon uit het spel gehaald. Op deze manier gaat het spel verder, tot één speler de snottebel trekt die vast hangt aan het hendeltje, dan schieten Snotty’s hersenen omhoog. Deze speler is verloren en doet niet meer mee, de andere spelers beginnen aan de volgende ronde. Op deze manier wordt er verder gespeeld tot er slechts één speler over schiet.

Onze mening

Snotty Snotter is een kinderspel dat vooral op de allerkleinste kinderen veel indruk maakt. Op de doos staat 5+ aangegeven, maar als er een volwassene (of een ouder kind) meedoet om het spel te monteren en de snottebellen er in te steken kunnen jongere kinderen zeker mee doen! We speelden Snotty Snotter eerst met ons oudste neefje van zes jaar, maar de kleinste (van nog geen twee jaar!) zat zo gefascineerd toe te kijken en was heel enthousiast toen we vroegen of hij mee wilde spelen. Het was voor hem één van de eerste keren dat hij een gezelschapsspel mee speelde, hij moest nog wat leren om zijn beurtje af te wachten maar speelde het spel verder héél goed mee. Toen wij later andere spellen aan het spelen waren ging hij steeds de doos van Snotty Snotter halen, hij vond het duidelijk leuk! Het enige verschil: wanneer Snotty uit zijn dak ging was hij zo blij dat hij dacht dat hij het spelletje gewonnen had, maar dat kan je hem niet kwalijk nemen, hé! De spelregel dat die speler niet meer mag deelnemen aan een volgende ronde vinden we niet geschikt voor kinderen, het is niet leuk als alle andere spelers verder spelen en jij daar dan op zit te kijken.

Met twee spelers komt dit spel niet volledig tot zijn recht, het heeft dan niet veel effect wanneer de speelvolgorde verandert. Met drie en vier spelers was het leuk, wellicht is het met meerdere spelers ook wel leuk. Het spel voorziet twee snottebellen met een lus om aan het haakje te bevestigen, als één kapot springt heb je dus nog een reserve. Ze voorzien bovendien ook een oplossing voor als ook die tweede snottebel kapot is: je kan dan nog steeds een rekkertje bevestigen aan één van de andere snottebellen.

Conclusie: Snotty Snotter is een leuk en interactief spel voor de allerkleinsten!

Met dank aan Goliath!

Snotty Snotter

Uitgever: Goliath
Aantal spelers: 2+
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 5 jaar

Spelbeschrijving

“Heeey! Een nieuwe vriend!”
“Ik ben Jinn… Wil je spelen?”
“Ik hou van raadspelletjes, zeker wanneer ik zeker weet dat ik win!”
“Ik lees op magische wijze je gedachten…Neem een dier in gedachten en zeg ‘JA’ als je er klaar voor bent!”

En zo legt Magic Jinn zelf de spelregels uit wanneer je op zijn neus duwt. Van zodra je een dier in gedachten hebt genomen en ‘JA’ antwoordt op de eerste vraag begint het spel. Magic Jinn stelt je een vraag, het enige wat jij moet doen is het juiste antwoord geven. Je kan daarbij ‘ja’, ‘nee’ of ‘ik weet het niet’ antwoorden, je kan ook zeggen ‘hangt er vanaf’. Als je de vraag niet goed hebt verstaan kan je vragen om het te herhalen, en dan herhaalt Jinn jouw vraag met veel plezier!

De vragen over jouw dier zullen steeds gerichter worden. Op een bepaald ogenblik denkt Jinn te weten aan welk dier jij momenteel denkt en waagt hij de gok. Is het fout? Dan stelt hij nog enkele vragen en zal hij wat later nog een keer proberen. Als hij juist is zegt hij: “Ik heb gewonnen! Je dacht dat je me te slim af was, is het niet? Nog een rondje?” Als je ‘ja’ antwoordt begint het gewoon opnieuw, als je ‘nee’ zegt schakelt Magic Jinn zichzelf uit.

Je kan Magic Jinn ook verbinden met de bijhorende app (enkel voor iOS), als je met de app speelt worden alle geraden dieren bijgehouden en kan je proberen alle dieren te raden die hij kent. Maar dan ben je een heel tijdje bezig, want Magic Jinn kent ontzettend veel dieren!

Onze mening

Magic Jinn is een uitzondering op onze blog, het leunt dichter aan bij de categorie ‘speelgoed’ dan bij ‘gezelschapsspel’. Maar los daarvan hebben we Magic Jinn met veel plezier en enthousiasme getest! Dit spelletje speel je meestal alleen, al kan je natuurlijk ook met meerdere tegelijk antwoorden/luisteren, maar dan moet je uiteraard hetzelfde antwoord geven! Het was best fascinerend hoe vaak Magic Jinn het juist had. De kinderen waren héél gefascineerd dat zo’n klein beestje (welk dier zou de Magic Jinn moeten voorstellen?) kan praten en luisteren, en vooral dat het zo goed als altijd het juiste dier raadt! Af en toe is hij wel eens fout, maar in een tweede (of soms derde) poging vindt hij uiteindelijk wel waar je aan denkt. De ouders stelden Magic Jinn uiteraard extra op de proef, maar ook ‘moeilijkere’ dieren als een miereneter, luiaard … kon hij raden. Hij kent zelf de verschillende hondenrassen, Duitse herder en Border Collie zijn geen probleem. Als je hem gewoon ‘hond’ wilt laten antwoorden zal je wellicht een paar keer ‘nee’ moeten antwoorden als hij vraagt of je vb. aan een ‘dobermann’ of ‘chihuahua’ denkt.

Magic Jinn werkt heel goed en verstaat bijna altijd wat je zegt, als hij het niet heeft verstaan vraagt hij dan ook om het te herhalen. ‘Zeg het nog eens’, is vrij duidelijk, maar soms vraagt hij ook “Wil je het nog eens herhalen?”…. dan hebben kinderen wel eens de neiging om ‘ja’ te antwoorden, terwijl ze gewoon hun antwoord moesten herhalen, dat had wel eens ‘nee’ kunnen zijn dan. In dat laatste geval wordt Magic Jinn uiteraard in de verkeerde richting gestuurd en wordt de kans kleiner dat hij het goed raadt. Iedereen was zeer gefascineerd door Magic Jinn, maar de vraag is of het later nog vaak uit de kast komt, want nadat je een tiental dieren hebt verzonnen heb je het wel gehad. Het is echter wel een leuke manier om kinderen meer te laten bijleren over een bepaald dier, je haalt een boek over dieren uit de bibliotheek en kan vervolgens testen of ook Magic Jinn die dieren kent.

Conclusie: Magic Jinn trekt ongetwijfeld iedereen zijn aandacht!

Met dank aan Goliath!

Magic Jinn

Uitgever: Goliath
Aantal spelers: 1+
Tijdsduur: 10 min.
Vanaf 5 jaar

Spelbeschrijving

Het is al laat en het huis ligt er donker en somber bij. Je ziet een deur open gaan en hoort geluiden op de achtergrond, maar niemand antwoordt op je vragen… de geesten beginnen het huis stilaan in te palmen. Tijd om die waardevolle juwelen snel uit het huis te halen voordat het huis helemaal spookt! Als de spelers er in slagen om het huis met alle juwelen te verlaten winnen ze het spel samen, als het echter helemaal begint te spoken vooraleer dat gelukt is zijn ze allemaal verloren. Samenwerken is de boodschap!

Als je aan beurt bent dobbel je met de witte dobbelsteen, bij de waarden één t.e.m. vijf moet er eerst een kaart gedraaid worden. Die kaart bepaalt meestal in welke kamer er een nieuw spook verschijnt, maar met wat geluk trek je de kaart die je vraagt de stapel opnieuw te schudden en blijf je deze ronde gespaard van nieuwe spoken. Daarna mag je jouw speelfiguur één tot zes plaatsen verzetten, afhankelijk van je dobbelsteenworp. Als je eindigt in een kamer met een schat kan je die schat opnemen en in je rugzak steken, op voorwaarde dat je nog geen schat draagt, want je kan er maar één tegelijkertijd meenemen. Als er ook nog spoken in de kamer aanwezig zijn kan je die alvast proberen weg te jagen door met een zwarte dobbelsteen te gooien! Als je samen met een andere speler staat kan je zelfs met twee dobbelstenen proberen, samen ben je namelijk véél sterker. Als je een groen spookje dobbelt wordt er een spook uit de kamer verwijderd, anders gebeurt er niets. Op deze manier zullen spelers alle schatten moeten ophalen en één voor één naar buiten dragen, als ze er in slagen om allemaal buiten te geraken met de acht schatten winnen ze het spel!

Als er echter een derde spook verschijnt in één van de kamers worden de spoken vervangen door een rode geest, vanaf dan kunnen de spelers deze kamer niet meer verlaten! Meer nog, alleen ben je niet sterk genoeg om een geest te overwinnen, je zal dus met twee in een kamer moeten zijn om een poging met twee zwarte dobbelstenen te ondernemen. Van zodra er één rode geest gedobbeld wordt is de geest verslaan, beide spelers kunnen de kamer in een volgende beurt weer verlaten. Wanneer alle spelers vast zitten in een aparte kamer (door de geesten) of wanneer er in zes kamers geesten verschenen zijn eindigt het spel en zijn alle spelers helaas verloren.

Het spel voorziet ook een variant voor gevorderden spelers. Hierbij moeten de schatten in een bepaalde volgorde worden buiten gedragen, en je weet aan het begin niet welke schat welke nummer heeft. Daarnaast vind je in de stapel kaarten nu ook kaarten die alle groene/blauwe deuren zullen sluiten en kaarten die er voor zorgen dat er tot 3 geesten tegelijkertijd in het huis kunnen verschijnen!

Onze mening

Geister Geister Schatzsuchmeister won dit jaar de prestigieuze titel “Kinderspiel des Jahres 2014”. Onze verwachtingen waren dus uiteraard vrij hoog en zijn volledig ingelost! Dit spannende, coöperatieve spel is voor ons een ideaal kinderspel. De doos zegt 8+, maar onze ervaring leert dat kinderen vanaf 6 jaar de gewone variant probleemloos mee konden spelen. Als je het spel met kinderen speelt merk je dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is om te winnen. Je kan tijdens het spel vaak gebruik maken van verkorte routes door de kamers te gebruiken, die zijn vrij essentieel om het spel op een goede manier af te ronden. Als er té vaak omwegen gemaakt worden via de gangen wordt de kans kleiner dat er gewonnen wordt, je maakt niet alleen omwegen maar je kan het dan ook minder vaak opnemen tegen de geesten. Het spel werkt echt verslavend voor kinderen, zélfs als ze niet kunnen winnen. We speelden het spel heel wat keren na elkaar, op vraag van de kinderen. Het kwam meteen op hun verlanglijst en ze keken er alvast naar uit om het nog eens te spelen! Het is helaas nog wel een Duitse versie, al leverde dat voor de kinderen geen problemen op. Ze wisten al snel dat ‘mischen’ betekende dat er geen geest kwam en alle kaarten geschud moesten worden.

Het materiaal en de illustraties zien er bovendien heel goed uit. De spoken en geesten zijn van goede kwaliteit, en zelf een achtjarige maakte de opmerking dat de binnenkant van de doos er heel mooi uit zag! Het aantal spelers maakt in dit spel geen verschil uit, het is steeds even leuk en spannend. De variant voor gevorderden hebben we enkel met volwassenen getest, die extra kaarten maken de uitdaging toch wat groter. Die zorgt er voor dat het spel met de kinderen kan meegroeien waardoor ze enkele jaren later nog even veel plezier kunnen hebben aan die moeilijke versie.

Conclusie: Dit coöperatieve kinderspel is voor ons een topper in zijn categorie!

Met dank aan Mattel!

Geister Geister Schatzsuchmeister!

Auteur: Brian Yu
Uitgever: Mattel
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

De Gloobz zijn de kleine, schattige wezentjes die in het midden van de belangstelling staan in dit korte reactiespel. Wie is er het snelst en grijpt de juiste Gloobz?

De speler die aan de beurt is draait de bovenste kaart van de stapel om en roept tegelijkertijd ‘de meeste’ of  ‘de minste’. De spelers proberen dan zo snel mogelijk én met één hand de bijpassende gloobz te nemen, de gloobz die dus het meest of het minst aanwezig zijn op de gedraaide kaart. Een Gloobz wordt voorgesteld door zijn vorm (witte figuren) én een verfpot die de kleur zal bepalen, er zijn dus altijd minstens twee figuren die een punt zullen opleveren! Het is niet toegelaten om figuren terug te plaatsen wanneer je beseft dat je fout bent, elke juiste figuur levert je een punt op, elke foute figuur kost je één strafpunt. De punten worden aangeduid op scoretellers.

Om wat meer variatie in het spel te brengen zijn er ook enkele speciale kaarten. Zo heb je Megagloobz, een speciale, veelkleurige figuur. Telkens wanneer Megagloobz op de kaart staat (onafhankelijk van het aantal keer of de grootte!) is er maar één juiste oplossing: Megagloobz! Diegene die er als eerste in slaagt om de juiste figuur te nemen ontvangt deze keer drie punten. Wanneer er op de gedraaide kaart een vergrootglas is afgebeeld begint de jacht op de Gloobz en probeer je zo veel mogelijk figuren te nemen! De vorm en de kleur zijn dan niet meer van belang, élk figuurtje levert je één punt op.

Van zodra één speler het gevraagde aantal punten heeft verzameld eindigt het spel en is dit de winnaar. Dat aantal punten varieert van 18 tot 36, afhankelijk van het aantal spelers.

Onze mening

Gloobz is een erg leuk kinderspel dat bij iedereen in de smaak viel, zelfs bij de kinderen die er eigenlijk niet zo goed in waren. Om te beginnen ziet het er gewoon heel leuk uit: leuke figuren, mooie en schattige tekeningen en vooral heel kleurrijk. Het spel kan worden aangepast aan het niveau van de kinderen, met de jongste kinderen kan je best de variant spelen waarin enkel de meest afgebeelde Gloobz genomen worden, je kan er ook voor kiezen om het vergrootglas en Megagloobz uit het spel te halen. Het afwisselen tussen meest/minst zorgt voor wat verwarring bij de kinderen, maar dat maakt Gloobz juist een leuk partyspel voor volwassenen. Toen we Gloobz speelden met enkele kinderen werd al snel duidelijk hoe zij in hun snelheid erg hard op die figuren duwen, daar hebben ze zeker rekening mee gehouden want de kwaliteit van de figuren is zeer goed! De scoretellers zien er leuk uit maar veranderen iets té gemakkelijk van getal. Zo zou je wel eens kunnen vals spelen zonder dat je het zelf beseft. Het spel speelt met alle spelersaantallen even leuk, of je nu met 2 bent of met 6, het blijft spannend! Het was een leuke ervaring om te merken dat de meeste kinderen zo enthousiast waren over Gloobz. Een achtjarige noemde het een ‘stress-spel’, maar speelde het wel heel graag!

Conclusie: Gloobz is een leuk, mooi en spannend reactiespel!

Met dank aan Gigamic!

Gloobz

Auteur: Alexandre Droit
Uitgever: Gigamic
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

Het zou een droom kunnen zijn van alle kinderen: vier dwergjes in een speeltuin. De dwergen hebben een glijbaan gevonden in de vorm van een olifant.. Hop die trapjes op, al spelend elkaar voorsteken in de hoop als eerste boven te komen! Eens bovenaan volgt het leukste: terug van die glijbaan, hooey! De glijbaan komt uit in een zandbak met veel en leuk speelgoed, wie kan het meeste speelgoed verzamelen?

In de variant vanaf 3 jaar moeten alle spelers tijdens hun beurt gooien met een dobbelsteen met één tot drie ogen. Vervolgens mogen ze één tot die trapjes omhoog, als er op de aankomstplaats een andere dwerg staat vliegt die dwerg helemaal naar beneden om plaats te maken voor de nieuwe dwerg. Eens bovenaan kunnen de dwergen naar beneden glijden en één speelgoed naar keuze nemen. Het spel eindigt als alle speelgoedjes op zijn, diegene met het meeste speelgoed wint het spel. Het aantal speelgoed in de zandbak wordt bepaald door het aantal spelers, als de (jongste) kinderen nog niet goed kunnen omgaan met hun verlies kan je het aantal zo bepalen dat het spel wellicht op een gelijke stand eindigt.

In de variant voor kinderen vanaf 5 jaar worden twee dobbelstenen gebruikt. Één dobbelsteen om omhoog te gaan, deze keer met getallen van 0 t.e.m. 4. Je vindt op deze dobbelsteen ook twee pijltjes, deze laten je toe je dwerg van plaats te ruilen met een dwerg naar keuze. Wanneer de dwergen in de zandbak terechtkomen moeten ze dobbelen met de dobbelsteen met één tot drie ogen, die bepaalt hoeveel speelgoed ze uit de zandbak mogen grabbelen. Van zodra een speler 5 speelgoedjes van eenzelfde kleur heeft verzameld eindigt het spel en wint deze speler. Als niemand er in slaagt om zo’n set te maken wordt er verder gespeeld tot de zandbak leeg is en wint diegene met het meeste speelgoed.

Onze mening

Het was erg leuk om Hopp and Hooey met kinderen te testen, het enthousiasme straalde zo van de kinderen hun gezicht. De heel kleine kinderen (3 jaar of kleiner) zijn heel enthousiast over het spel, de mooie olifant en de leuke glijbaan zijn heel aantrekkelijk voor jonge kinderen. Het is grappig hoe de allerkleinste automatisch mee ‘hooey’ zeggen als de dwerg van de glijbaan glijdt. Kinderen moeten leren omgaan met hun verlies, soms wordt je dwerg zomaar van de trap geduwd, maar een paar tellen later is het jouw beurt en doe jij misschien wel hetzelfde! Het verdriet is al snel weer vergeten. Kinderen tot 6 à 7 jaar spelen erg graag mee met dit spel, de ‘gevorderde’ variant maakt het voor hen toch nog spannend. Enerzijds heb je de nieuwe dobbelsteen, er kan regelmatig gewisseld worden van positie, de kinderen moeten dan redeneren welke wissel zij best kunnen doen. Anderzijds heb je het verzamelen van speelgoed, iedereen probeert nu een setje van 5 te verzamelen. Welk kind denkt eraan om speelgoed te verzamelen in de kleur van diegene die lijkt te winnen? Kinderen vanaf acht jaar zullen het spel niet snel uit de kast halen, zij beschouwden het als te kinderlijk.

Conclusie: Hopp und Hui leert kinderen tellen en omgaan met tegenslagen, ideaal voor kinderen van 3 tot 6 à 7 jaar.

Met dank aan Logis!

Hopp und Hui!

Auteur: Matthias Kaufmann
Uitgever: Logis
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 3 jaar

Spelbeschrijving

In Tactic Elastic gaan alle spelers de elastieken over de verschillende pijlers moeten trekken en draaien. Het zal steeds moeilijker en spannender worden, en dat terwijl je niet wilt dat de elastieken springen! Die drie strafpunten wil je namelijk echt wel vermijden.

Als je aan beurt bent draai je aan de twee wieltjes op het spelbord. Het ene wieltje bepaalt welke elastiek je deze ronde zal moeten plaatsen, het andere bepaalt rond welke pijler je dat moet doen. De paarse kleur telt daarbij als joker. Als je het witte vakje draait kan je een tegenspeler kiezen, deze speler zal een door jou gekozen elastiekje rond de eerder bepaalde pijler moeten draaien. Om dit uit te voeren mag je slechts één hand gebruiken, met je andere hand houd je het bordje tegen. Je poging begint van zodra het elastiekje is aangeraakt. Tijdens het plaatsen kan je strafpunten oplopen doordat een elastiekje losspringt van een pijler waar het eerder rond geplaatst werd of doordat je een elastiekje hebt losgelaten. Als een elastiekje breekt krijg je drie strafpunten. Deze strafpunten worden aangeduid op het bijhorende speelbord. Van zodra een speler 10 strafpunten heeft valt hij af, diegene die als laatste overblijft wint het spel.

Onze mening

Tactic Elastic trok meteen onze aandacht toen we het spel voor de eerste keer zagen. Niet dat het een hoogvlieger is waar je hoge verwachtingen voor moet hebben, maar een spel met elastieken? Het is in elk geval iets speciaal! De leeftijdsaanduiding 5+ geeft aan dat het een kinderspel is, het zal op een doorsnee avond met veelspelers dan ook nooit op tafel komen. Op familiefeestjes is het echter wel leuk, zowel de kinderen als grootouders kunnen zich wel eens amuseren met Tactic Elastic. De kinderen waarmee we het spel hebben getest waren dan ook heel enthousiast en gingen volledig op in de spanning. Hoe streng je bent met het toekennen van strafpunten kan je bepalen aan de hand van je medespelers, met (jonge) kinderen waren wij uiteraard minder streng dan bij de volwassen spelers. Op die manier blijft het voor iedereen leuk! De kleinste kinderen gaven ook aan dat het soms wel ‘een beetje pijn’ doet aan de vingers als de elastieken hard gespannen staan, maar dat weerhield hun toch niet om dit ‘spannende spelletje’ tot het einde uit te spelen. Om het spel niet nodeloos lang te rekken kozen wij ervoor om het spel te eindigen van zodra één speler 10 strafpunten had, diegene die op dat moment het minste strafpunten had won het spel. Je kan het spel dus gerust spelen op je eigen manier. Wellicht vragen jullie zich af hoe het zit met die elastieken, een elastiek die kapot is kan je uiteraard niet meer hergebruiken. Het spel bevat een doosje met heel wat elastieken, ruim voldoende voor veel spelplezier!

Conclusie: Tactic Elastic is een spel met elastieken dat vooral de kinderen een heel spannende tijd bezorgd.

Met dank aan Art of Games!

Tactic Elastic

Auteur: Benoît Remy
Uitgeverij: Art of Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 25 min.
Vanaf 5 jaar

Spelbeschrijving

Welk kind houdt nu niet van verkleedfeestjes en een leuke stoet? Nu kan je gewoon het coöperatieve spel ‘Parado’ op tafel leggen in plaats van een koffer vol verkleedkledij boven te halen! In Parado zullen alle spelers enkele kinderen verkleden met behulp van dobbelstenen en een heleboel leuke accessoires, probeer dit bovendien te doen voordat de knuffelberen-jury arriveert!

Als je aan de beurt ben rol je de twee kleurendobbelstenen, deze bepalen vervolgens welke kleuren verkleedkaarten dat je moet nemen. Om een nieuw kindje te verkleden beginnen we altijd met het hoofd, daarna het lichaam en tenslotte de benen. Je mag beide verkleedkaarten zelf houden maar je kan er voor kiezen om deze aan één van je medespelers te geven, want misschien kan een andere speler die wel beter gebruiken dan jijzelf! Als je kindje helemaal verkleed is kan je uit de schatkist nog twee leuke accessoires kiezen. Als je één dobbelsteen niet kan gebruiken omdat de verkleedkaarten in die kleur uitgeput zijn dan neem je enkel de kleur die wel beschikbaar is, maar als beide kleuren uitgeput zijn dan wordt er een bezoekerskaart omgedraaid en zit de eerste knuffelbeer dus al te wachten op de show!

Het spel eindigt wanneer de zes bezoekers aanwezig zijn of wanneer alle kindjes verkleed zijn. Als alle kindjes verkleed zijn voordat het laatste jurylid arriveerde dan winnen alle spelers samen het spel en volgt de parade, als de kinderen nog niet helemaal klaar zijn dan verliezen we helaas het spel. Na een overwinning volgt de gekste stoet ooit, alle verklede kindjes worden één voor één naar het midden van de tafel geschoven terwijl we een leuk verhaaltje verzinnen over dat kindje. Zo zien we misschien een voetballer in een jurk die uitglijdt op een bananenschil of een politieagent dat zelf het tenue van een gevangene aanheeft en in het gips ligt, …

De zes juryleden kunnen uiteraard ook vervangen worden door echte knuffels en voor een moeilijkere variant kan je proberen met drie juryleden te spelen.

Onze mening

Toen we de spelregels van Parado de eerste keer lazen dachten we dat het spel niets zou voorstellen, het was dan wel vanaf vier jaar, maar dit is wel héél eenvoudig. Toen we het met kinderen speelden veranderden we al snel van inzicht, in dit spel wordt het meer dan duidelijk dat de kinderen echt wel moeten samenwerken om het te halen voordat de jury arriveert! Je kan dan wel overleggen en zeggen dat iemand anders die verkleedkaart beter kan gebruiken, maar sommigen zijn toch zo ‘egoïstisch’ dat ze het liever zelf willen houden, ook al is de kans daardoor groot dat iedereen het spel verliest. De kinderen moeten dus echt leren om mekaar te helpen! Op het einde komt er toch zeker ook wat geluk bij kijken, wanneer er slechts één of twee kleuren over zijn dobbel je natuurlijk gemakkelijk twee kleuren waar je niets mee kan doen, zo komen er steeds meer juryleden. Uiteraard blijft het een eenvoudig spel, zeker voor volwassenen, maar voor jonge kinderen is het best een uitdaging!

Na een overwinning volgt de gekke parade en het lijkt dan alsof een tweede, totaal ander spel begint. Hoe creatiever de kinderen, hoe leuker! Het valt nu duidelijk op wie creatief is en de gekste verhaaltjes verzint over drie eenvoudige verkleedkaartjes en wie niet. Het bracht ons wel wat uit onze comfortzone, maar de kinderen zijn er gek op en ze onthouden het al gauw als één van hun favoriete spelletjes! Ook dit speelden we weer met een groep mensen met een mentale handicap en ook bij hen konden we hetzelfde merken als bij de kinderen. Wat ons nu het meeste verbaasde was dat niet alleen de spelers hier plezier aan beleefden maar dat ook wij erg veel hebben bijgeleerd over het karakter van de spelers!

Conclusie: Parado is een verrassend leuk spel om kinderen hun creativiteit aan te wakkeren en hen te leren samenspelen!

Met dank aan Zonnespel!

Parado

Auteur: Jouke Korf
Uitgeverij: Zonnespel
Tijdsduur: ± 20 min.
Aantal spelers: 2 – 6
Vanaf 4 jaar

Spelbeschrijving

Een mooie zomerdag in de dierentuin, ware het niet dat alle babydieren schrik hebben van de leeuw en dus allemaal door elkaar gelopen zijn! Het is nu aan ons om de broertjes en zusjes terug bij elkaar te helpen en op de juiste plaats in de zoo te zetten. We zullen goed moeten samenwerken om alle dieren op hun plaats te zetten voordat de directeur in zijn dierentuin aankomt, anders verliezen we het spel.

Net zoals bij een gewone memo liggen alle dierenplaatjes gedekt op tafel en mag je tijdens je beurt twee plaatjes omdraaien. Heb je twee dezelfde dieren gevonden? Dan mag je deze twee plaatjes in de dierentuin leggen. In het andere geval is het belangrijk dat alle spelers goed meekijken welke dieren er werden omgedraaid, want ook die zullen we straks moeten vinden! Als we één van de twee grote leeuwen omdraaien gaan alle babydieren weer lopen van de schrik, de leeuw wordt uit het spel verwijderd en alle overblijvende plaatjes worden geschud. Wanneer er één van de vijf directeuren wordt omgedraaid komt de directeur één stapje dichter richting de dierentuin, we zullen dus moeten onthouden waar de directeur lag om te voorkomen dat we het spel verliezen.

Het spel eindigt als we alle dierenplaatjes terug in de zoo hebben gelegd of wanneer de directeur de zoo bereikt. In het eerste geval winnen we samen het spel, in het andere geval verliezen alle spelers.

Onze mening

ZooMemo is een coöperatief kinderspel vanaf 5 jaar. Wij zijn er zeker voorstander van om coöperatieve spellen te spelen met kinderen, zo leren ze samen omgaan met overwinningen en verlies. Al voelt diegene die er voor zorgt dat de directeur toekomt (door het plaatje met de directeur om te draaien) zich vaak schuldig dat iedereen daardoor verliest. Een coöperatief memory-spel is speciaal en hebben we nog niet eerder gezien, maar het werkt. Het samenwerken in dit spel vat iedereen op een andere manier op, uiteraard wil je allemaal winnen, maar het is niet de bedoeling dat het slimste kind uit de groep het spel helemaal gaat dirigeren. Het probleem uit vele coöperatieve spellen schuilt ook hier om de hoek.

De dieren zien er leuk uit maar de kleuren van de doos zijn niet meteen aantrekkelijk voor kinderen. Het voordeel daarvan is dat mensen met een handicap van dit spel kunnen genieten zonder dat ze beseffen dat ze een kinderspel aan het spelen zijn. Wij speelden het met een groep mensen met een handicap en ze waren alvast erg enthousiast over het spelletje. Wat hoeven wij daar dan nog aan toe te voegen?

Conclusie: ZooMemo is ideaal voor kinderen die graag memory spelen en niet tegen hun verlies kunnen!

Met dank aan Zonnespel!

ZooMemo

Auteur: Marleen Van Hoornyck
Uitgeverij: Zonnespel
Aantal spelers: 1 – 8
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 5 jaar

Spelbeschrijving

Bliksemsnel toeslagen als je twee dezelfde dieren ziet is één ding, maar daarbij nog tellen en het juiste dierengeluid maken is al wat anders. Let daarbij op van het varken, want als het zwijn verschijnt zal je als eerste Oink moeten roepen, ook al is er maar één!

Elke speler krijgt een stapel met even veel kaarten, op de kaarten staan 7 verschillende diersoorten afgebeeld: honden, katten, koeien, ezels, schapen, kuikentjes en varkens. Alle dierkaarten hebben een waarde van 0 tot 6, enkel de varkens hebben een waarde van 7. Als je aan de beurt bent draai je de bovenste kaart van je stapel rechtstreeks op de stapel in het midden, je moet de kaart daarbij zo draaien dat je tegenspelers de kaart eerst zien en je zelf dus geen voordeel hebt aan je eigen beurt. De handenregel zegt dat je met één hand kaarten moet omdraaien en je andere hand plat op tafel moet leggen, enkel die hand mag je gebruiken om op de stapel te slaan.  Wanneer twee dezelfde diersoorten op elkaar komen te liggen proberen alle spelers zo snel mogelijk op de stapel te kloppen en het bijhorende dierengeluid te maken, diegene die dat als eerste correct doet wint de stapel kaarten. Als echter de som van de bovenste twee kaarten zeven is, moet iedereen ook zo snel mogelijk kloppen en Oink roepen! Het varken heeft als enige diersoort een waarde 7, als het varken op de stapel verschijnt moet dan ook onmiddellijk geklopt worden en Oink geroepen worden, onafhankelijk van de voorgaande kaart. Diegene die de stapel gewonnen heeft begint de volgende ronde. Als je geen kaarten meer hebt liggen gaat de ronde gewoon verder, de andere spelers blijven elk om beurt kaarten draaien en jij mag nog steeds mee kloppen. Van zodra de stapel dan door iemand gewonnen is eindigt het spel. De speler die de hoogste stapel kaarten heeft gewonnen wint het spel.

Onze mening

We speelden Oink! eerst met 3 veelspelers en we vonden er niets aan, al heeft het spelletje wel een leuke twist aangezien er zoveel dingen zijn waar je op moet letten. Enerzijds let je op twee dezelfde dieren, anderzijds zit je continu te tellen zodat je kan kloppen als de som van twee kaarten zeven is, dat zorgt er voor dat het spel toch wel anders is dan andere spellen in deze categorie. Daarnaast is dit ook het type spel dat je als veelspeler uit je comfortzone brengt, reactiespellen zijn al niet ons ding, laat staan dat we daar dan plots dierengeluiden moeten bij roepen. Iets later kwamen er niet-spelers op bezoek en kwam het spel weer op tafel, en eerlijk: we hebben ons rot geamuseerd. Er werd ontzettend veel gelachen, het gebeurde meer dan eens dat iemand zich vergistte en het verkeerde geluid maakte. Met de juiste medespelers en op bepaalde gelegenheden kan het dus een erg leuk partyspel zijn. We speelden het meteen enkele keren na elkaar en het is zeker en vast één van de spelmomenten dat we niet snel zullen vergeten. Verrassend hoe je mening over een spel zo snel kan omslaan, gewoon door het te spelen met anderen. Met twee spelers hadden we eerst de indruk dat het telkens diegene is die recht tegenover je zit die als eerste kan kloppen, maar als je er voor zorgt dat je snel genoeg je kaart omdraait is dat toch niet altijd het geval.

Voor kinderen is het best een uitdaging om te tellen en op dezelfde dieren te letten, wellicht ideaal voor lage schoolkinderen. Zoals bij alle reactiespellen is dit dan ook wel een spel dat niet leuk is om als volwassenen tegen een (jong) kind te spelen, je moet je dan heel de tijd inhouden om niet telkens de eerste te zijn.

Conclusie: Oink! is het ideale spel voor kinderen of voor op feestjes!

Met dank aan ABACUSSPIELE!

Oink!

Auteur: Inon Kohn
Uitgeverij: Abacusspiele
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

Wie zet de vuilnis buiten vanavond? Niemand? Het vuilnis wordt altijd maar hoger en hoger gestapeld, je wordt er alsmaar beter in om zo’n hoge toren te bouwen! Maar op een keer is het net één ding te veel en stort heel die nauwkeurig opgezette stapel afval naar beneden… er zit niets anders op dan het vuilnis buiten te zetten zeker?

Afhankelijk van het aantal spelers worden er alvast enkele afvalstukken in het kartonnen vuilbakje gegooid. Elke speler krijgt een stapel kaarten in zijn spelerskleur, met daarop de nummers 1 t.e.m. 10. De kaarten worden goed geschud en als stapel voor je gelegd, de drie bovenste kaarten neem je op hand. Daarna kan het spel beginnen en kiest iedereen in het geheim één van zijn drie handkaarten, deze worden gelijktijdig bekend gemaakt. Diegene met het laagste getal mag als eerste zijn afval in de vuilnisbak gooien. Je bent verplicht even veel afvalstukken weg te gooien als het getal aangegeven op je gespeelde kaart, bovendien ben je daarbij verplicht allemaal afval van dezelfde soort te nemen, tenzij er niet genoeg aanwezig is, dan is het toegestaan om over te schakelen naar een andere afvalsoort. Hierbij moet je rekening houden met enkele logische regels, zo mag je maar één hand gebruiken om het afval in de vuilnisbak te doen en moet je elk stuk afval er één voor één inzetten. Je mag met je afval andere afvalstukken in de vuilnisbak verschuiven maar je mag deze niet aanraken! Nadat alle spelers hun afval in de vuilnisbak hebben gegooid nemen ze een nieuwe kaart op handen en begint de nieuwe ronde op exact dezelfde manier.

Valt er afval uit de vuilnisbak tijdens je actie? Pech, dan moet je het bovenste puntenfiche nemen en met de minpunten naar boven leggen. In het begin is dat nog niet zo heel erg, want dan krijg je maar 1 minpunt, later in het spel loopt het op tot 6 minpunten. Ben je er in geslaagd om het allerlaatste stuk afval in de vuilnisbak te puzzelen zonder dat er ook maar iets is uitgevallen? Dan kan je het eerstvolgende puntenfiche omdraaien naar de groene zijde en verdien je dus pluspunten. Telkens nadat er een puntenfiche werd uitgedeeld wordt de vuilbak opnieuw geleegd, de ronde gaat daarna gewoon verder.

Het spel eindigt na tien ronden, wanneer iedereen dus zijn 10 kaarten heeft gespeeld, maar kan ook vroeger eindigen indien de zes puntenfiches zijn uitgedeeld. De punten worden opgeteld en diegene met de meeste punten is de winnaar!

Onze mening

Ab in die Tonne is vooral een grappig behendigheidsspel. Elke ronde opnieuw moet je kiezen welke kaart je gaat spelen: met een laag cijfer ben je vrij zeker dat je vroeg aan de beurt komt en is de kans misschien klein dat er iets uit de bak valt, maar misschien kan je juist een hoog getal spelen in de hoop dat de afval valt tijdens de beurt van één van je tegenspelers, want dan ben jij wel van je hoge kaart vanaf! Soms wil je misschien juist als laatste aan beurt zijn, want als je het allerlaatste stukje afval in de vuilnisbak kan puzzelen krijg je pluspunten. Het vergaren van de pluspunten tijdens het spel lukt trouwens maar zelden, je moet best een fijne motoriek hebben en wat stressbestendig zijn, maar in onze speelsessies hebben we gezien dat het kan! Ook de soort afvalstukken dat je neemt kan een belangrijke keuze zijn, want eens je met één soort begint ben je verplicht deze verder te blijven gebruiken. Soms zijn de kleine afvalstukken gemakkelijk ertussen te duwen, maar de grotere brikken en blikken kan je dan weer gemakkelijker stapelen. Om makkelijk te stapelen moet je dan weer een stevige basis hebben en ook dat is niet altijd evident. Er zit dus wel wat tactiek in, maar je bent uiteraard erg afhankelijk van de kaarten van je medespelers.

Een behendigheidsspel is meestal niet ons ding, we zullen dit dan ook niet zo vaak uit de kast halen, maar toch intrigeert het wel. Vanaf 6 jaar lijkt ons een ideale leeftijdsaanduiding, het is voor de kinderen een goede oefening voor hun fijne motoriek. Zo waren wij toch best verbaasd van de stapeltechnieken van ons kleine neefje. Tot onze verbazing speelde het spel even goed met alle spelersaantallen, dankzij het aantal afvalstukken dat je in de vuilbak moet gooien nadat die werd leeggemaakt heb je telkens hetzelfde spannende gevoel. De doos is best wel aan de grote kant voor het aanwezige materiaal maar is verder wel mooie geïllustreerd.

De mening van de jeugd

“Het spelletje is niet zo moeilijk maar je moet wel goed kunnen stapelen. Op de doos staan ook wel bananenschillen, maar die zitten er niet bij, hoor!” (Sebbe)

Conclusie: Ab in die Tonne is een leuk behendigheidsspel voor kinderen.

Met dank aan ABACUSSPIELE!

Ab in die Tonne

Auteur: Carlo A. Rossi
Uitgeverij: Abacusspiele
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 6 jaar