Spelbeschrijving

Bliksemsnel toeslagen als je twee dezelfde dieren ziet is één ding, maar daarbij nog tellen en het juiste dierengeluid maken is al wat anders. Let daarbij op van het varken, want als het zwijn verschijnt zal je als eerste Oink moeten roepen, ook al is er maar één!

Elke speler krijgt een stapel met even veel kaarten, op de kaarten staan 7 verschillende diersoorten afgebeeld: honden, katten, koeien, ezels, schapen, kuikentjes en varkens. Alle dierkaarten hebben een waarde van 0 tot 6, enkel de varkens hebben een waarde van 7. Als je aan de beurt bent draai je de bovenste kaart van je stapel rechtstreeks op de stapel in het midden, je moet de kaart daarbij zo draaien dat je tegenspelers de kaart eerst zien en je zelf dus geen voordeel hebt aan je eigen beurt. De handenregel zegt dat je met één hand kaarten moet omdraaien en je andere hand plat op tafel moet leggen, enkel die hand mag je gebruiken om op de stapel te slaan.  Wanneer twee dezelfde diersoorten op elkaar komen te liggen proberen alle spelers zo snel mogelijk op de stapel te kloppen en het bijhorende dierengeluid te maken, diegene die dat als eerste correct doet wint de stapel kaarten. Als echter de som van de bovenste twee kaarten zeven is, moet iedereen ook zo snel mogelijk kloppen en Oink roepen! Het varken heeft als enige diersoort een waarde 7, als het varken op de stapel verschijnt moet dan ook onmiddellijk geklopt worden en Oink geroepen worden, onafhankelijk van de voorgaande kaart. Diegene die de stapel gewonnen heeft begint de volgende ronde. Als je geen kaarten meer hebt liggen gaat de ronde gewoon verder, de andere spelers blijven elk om beurt kaarten draaien en jij mag nog steeds mee kloppen. Van zodra de stapel dan door iemand gewonnen is eindigt het spel. De speler die de hoogste stapel kaarten heeft gewonnen wint het spel.

Onze mening

We speelden Oink! eerst met 3 veelspelers en we vonden er niets aan, al heeft het spelletje wel een leuke twist aangezien er zoveel dingen zijn waar je op moet letten. Enerzijds let je op twee dezelfde dieren, anderzijds zit je continu te tellen zodat je kan kloppen als de som van twee kaarten zeven is, dat zorgt er voor dat het spel toch wel anders is dan andere spellen in deze categorie. Daarnaast is dit ook het type spel dat je als veelspeler uit je comfortzone brengt, reactiespellen zijn al niet ons ding, laat staan dat we daar dan plots dierengeluiden moeten bij roepen. Iets later kwamen er niet-spelers op bezoek en kwam het spel weer op tafel, en eerlijk: we hebben ons rot geamuseerd. Er werd ontzettend veel gelachen, het gebeurde meer dan eens dat iemand zich vergistte en het verkeerde geluid maakte. Met de juiste medespelers en op bepaalde gelegenheden kan het dus een erg leuk partyspel zijn. We speelden het meteen enkele keren na elkaar en het is zeker en vast één van de spelmomenten dat we niet snel zullen vergeten. Verrassend hoe je mening over een spel zo snel kan omslaan, gewoon door het te spelen met anderen. Met twee spelers hadden we eerst de indruk dat het telkens diegene is die recht tegenover je zit die als eerste kan kloppen, maar als je er voor zorgt dat je snel genoeg je kaart omdraait is dat toch niet altijd het geval.

Voor kinderen is het best een uitdaging om te tellen en op dezelfde dieren te letten, wellicht ideaal voor lage schoolkinderen. Zoals bij alle reactiespellen is dit dan ook wel een spel dat niet leuk is om als volwassenen tegen een (jong) kind te spelen, je moet je dan heel de tijd inhouden om niet telkens de eerste te zijn.

Conclusie: Oink! is het ideale spel voor kinderen of voor op feestjes!

Met dank aan ABACUSSPIELE!

Oink!

Auteur: Inon Kohn
Uitgeverij: Abacusspiele
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

In Dead Man’s Draw probeer je de grootste buit te vergaren, maar als je te gulzig bent riskeer je alles te verliezen! Elk om beurt zullen de spelers kaarten trekken in de hoop zoveel mogelijk verschillende schatten te verzamelen zonder twee keer dezelfde te nemen. Dat is uiteraard nog niet alles, want elke gevonden schat heeft een unieke eigenschap. Daarnaast kruipt elke speler in de huid van één van de 17 personages, elk personage heeft zijn eigen unieke vaardigheid.

De trekstapel bestaat uit 50 kaarten: 10 verschillende kleuren, elk met een waarde van 3 t.e.m. 7 (op de groene na). De 9 kaarten met waarde twee en de groene 4 liggen op de (gedekte) aflegstapel. Als je aan de beurt bent trek je een kaart van de stapel, leg je deze open op tafel en voer je de bijhorende actie uit. Daarna beslis je of je verder speelt of stopt, maar pas op: als je twee keer dezelfde kleur trekt is je beurt voorbij. Je bent verplicht om de bijhorende actie uit te voeren indien mogelijk, ook al zorgt die actie ervoor dat je beurt eindigt. Met het anker bescherm je eerder gespeelde kaarten zodat je ze niet verliest als je beurt over is, met het kanon verwijder je een kaart van je tegenstander en met het zwaard neem je een kaart van je tegenspeler om zelf te spelen. Het orakel zorgt ervoor dat je de volgende kaart van de stapel kan bekijken voor je beslist om verder te spelen, de landkaart laat je toe een kaart te zoeken uit de bovenste drie kaarten van de aflegstapel en met de haak moet je een kaart uit je eigen voorraad terug spelen. De zeemeerminnen hebben geen speciale actie maar hebben waardes van 4 t.e.m. 9, de kraken verplichten je om twee extra kaarten te trekken en als je zowel de schatkist als de sleutel verkrijgt worden je kaarten verdubbelt als je stopt! Als je beslist te stoppen neem je alle kaarten en sorteer je ze in je voorraad per kleur, waarbij de hoogste waarde telkens bovenaan ligt. Het spel eindigt zodra de kaarten uitgeput zijn, daarna tellen de spelers de waarde van hun zichtbare kaarten, de hoogste waarde van elke kleur dus. Diegene met de meeste punten wint het spel, bij gelijke stand wint diegene met de meeste kaarten.

Elke speler kan aan het begin ook uit twee personages kiezen, deze hebben allemaal een voordeel dat enkel jij gedurende het spel kan benutten. Zo mag de navigator steeds uit de volledige aflegstapel kiezen als hij een schatkaart trekt, mag de casanova de zeemeerminnen onmiddellijk in zijn voorraad leggen en kan de visser hetzelfde doen met de krakens. De mystieke kan na een orakelkaart de komende drie kaarten bekijken i.p.v. één en de schatzoeker kan het aantal kaarten met drie vermenigvuldigen als hij een schatkist en sleutel verzamelt, …

Onze mening

Wij kenden Dead Man’s Draw om te beginnen via de app, dat we beiden ontzettend veel keren speelden (en nog steeds spelen). We waren dan ook heel geïnteresseerd in het kaartspel (dat gebaseerd is op de app), en ook dat viel in de smaak! Het is een heel leuke en verslavende filler. Het is uiteraard een geluksspelletje, maar het push-your-luck gedeelte is in dit spel toch spannender dan anders. Bovendien zorgen de bijkomende acties voor meer dynamiek, je twijfelt niet alleen of je nog een kaart zou nemen, maar je wilt nog graag die ene kleur… of misschien wil je de sleutel aangezien je al een schatkist hebt getrokken, want het is wel erg leuk als je kaarten verdubbeld worden. Ook zit er wel wat logica in en hebben we niet het gevoel dat het geluk volledig bepaald wie het spel wint, er zijn zeker combo’s te vinden: met mijn haak neem ik eerst een zwaard zodat ik een kaart van een tegenspeler kan spelen, als ik dan een kanon van een tegenspeler neem kan ik bovendien nog een kaart van de tegenstander verwijderen! En zo zal je wellicht nog wel leuke combo’s ontdekken in het spelletje. Het heeft bij ons een heel hoog ‘nog eens’-gehalte, en dat moet een goede filler toch hebben. Je kan het spel perfect spelen zonder de personages, om vb. met kinderen te spelen, maar de personages zorgen er wel voor dat het spel elke keer anders aanvoelt. Alle 17 vaardigheden zijn leuk en zorgen ervoor dat je het spel telkens op een andere manier gaat beleven. Als je medespelers het spel nog niet kennen zijn de samenvattingskaarten (stretch goal $35,000) erg handig, maar de kans is wel heel erg groot dat deze er bij zullen zitten.

Het echte kaartspel heeft een paar kleine verschilpunten met de app. Het grootste verschil is dat de app als tweepersoonsspel gemaakt is, het kaartspel kan je ook met 3 en 4 spelen. Als je twee spellen hebt kan het zelf van 5 tot 8 spelers, maar dat hebben we niet kunnen proberen. Het spel werkt erg goed met 2 spelers, maar ook met 3 en 4 spelers viel het zeker in de smaak als filler. Doordat je alle kaarten in je voorraad per kleur moet sorteren heb je best wel wat plaats nodig om die 10 stapeltjes te leggen, het is dus geen filler dat je snel op een kleine salontafel zal spelen.

Conclusie: Dead Man’s Draw is voor ons een erg spannende en verslavende filler!

Dead Man’s Draw

Uitgeverij: Mayday Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 13 jaar

Let op: Dit spel is nog NIET verkrijgbaar in de winkel. Je kan het nog tot 27 augustus backen op Kickstarter: Dead Man’s Draw op Kickstarter

Spelbeschrijving

In dit spel voor 3 tot 8 spelers gaan alle spelers op zoek naar de koeken. Je vindt overal kruimels, maar wie heeft die koeken nu toch verstopt?

Afhankelijk van het aantal spelers wordt bepaald hoeveel koeken er in het spel worden gebruikt: tot en met 6 spelers zijn dat er twee, bij 7 of 8 spelers zijn dat er drie, alle andere kaarten die meedoen in het spel zijn kruimels. Elke speler krijgt twee kaarten voor zich te liggen waarvan hij slechts één van de twee mag bekijken, er liggen ook twee kaarten in het midden van de tafel.

Als je aan de beurt bent heb je 4 opties. Je kan één kaart van je tegenspelers of van het midden van de tafel bekijken, je kan twee kaarten wisselen van plaats of naar één van je eigen kaarten kijken. Als je naar je eigen kaarten wilt kijken moet je wel eerst vragen of één van je tegenstanders deze wilt schudden, je weet dus nooit zeker of je die kaart al eerder gezien hebt of niet. Als laatste mogelijkheid kan je bekendmaken waar de twee/drie koeken volgens jou zijn, maar je moet wel rekening houden met een paar regels. Zo mogen er geen koeken bij jezelf of in het midden van de tafel liggen, tenzij dat de twee koeken samen op die plaats liggen. Als één koek dus bij iemand anders ligt en de andere bij jezelf zal je eerst moeten ruilen, want in deze situatie kan jij die niet bekend maken. Als je juist geraden hebt win je het spel, als je fout was leg je de kaarten terug en doe je dit spel niet meer mee. De kaarten die je voor je had liggen worden omgedraaid en zijn vanaf nu voor iedereen zichtbaar.

Onze mening

“Who Stole the Cookie?” is een deductie-spel, dat soort spellen speelt meestal beter naarmate er meer spelers deelnemen. Helaas konden we het voorlopig niet testen met meer dan 5 spelers, maar als dat gebeurd zullen we hier zeker iets aan toevoegen. Het idee en de spelregels van dit spel zijn heel eenvoudig, maar het is daarom nog niet eenvoudig om het spel te spelen. Er liggen heel wat kaarten op tafel, zeker met veel spelers, en na een tijdje weet je niet meer welke kaart je nu wel of niet gezien hebt. Zeker wanneer andere spelers dan ook nog eens met de kaarten beginnen wisselen moet je alles goed in de gaten houden. Er zitten meer technieken in dan je in het begin zou denken, zo kan het wel eens interessant zijn om je eigen kaarten te laten schudden zodat jij er één kan zien, want als je dan één van de koeken had weet opeens niemand van je tegenstanders nog waar de koek is. Naarmate je het spel meer en meer gespeeld hebt begin je meer mogelijkheden te zien en wordt het spel zeker interessanter, maar dan krijgen beginners het moeilijk om van jou te winnen.

Het is een leuk party-spel op voorwaarde dat iedereen zijn gedachten er bij kan houden. In één van onze spellen met 3 spelers zat het spel echt vast omdat de 3de persoon niet door had waar de koeken lagen, terwijl de andere twee dat al een hele tijd wisten. Deze twee spelers wilden met gevolg vermijden dat de andere kon raden, waardoor de kaarten à volonté verwisseld werden om zo elkaar te blokkeren. In onze andere potjes hebben we dat probleem gelukkig nooit gehad.

De verpakking van het spel versterkt het ‘party-game’-gevoel, een kleinere verpakking voor een kaartspel is haast niet mogelijk. Het is wel creatief en leuk opgelost: een kartonnetje geplooid rond de kaarten met daarop de spelregels, en dat past samen perfect in een sleeve. Ideaal om in je binnenzak mee te nemen naar een feestje! De (druk)kwaliteit van de kaarten was dan weer minder, zo hebben sommige kaarten een witte rand, wat niet zou mogen in dit soort spellen. Na een paar potjes weet iedereen wel dat die kaarten met een witte rand gewoon kruimels zijn. Aangezien dat ‘maar’ bij 3 kaarten het geval was konden we die gewoon weglaten omdat we met minder spelers waren, maar bij 8 spelers zitten alle kaarten in het spel en kan dat dus niet!

Conclusie: “Who Stole the Cookie?” is een leuk deductiespel voor op feestjes.

Opmerking: Victory Point Games heeft ons laten weten dat de drukfout (witte rand) enkel gebeurd is bij sommige test exemplaren, maar dat dit werd rechtgezet in de uiteindelijke productie!

Met dank aan Victory Point Games!

Who Stole the Cookie?

Auteur: Chris Castagnetto
Uitgeverij: Victory Point Games
Aantal spelers: 3 – 8
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

In Continental Express verzamelen alle spelers wagons met de bedoeling een waardevolle trein op te bouwen. Elk onderdeel van je trein zal je punten opleveren op basis van hun zeldzaamheid. Daarnaast staan er ons ook enkele gebeurtenissen te verwachten, een stationsbrand kan bijvoorbeeld heel je plannetje in het water gooien…

In je beurt kan je maximum twee acties uitvoeren. Tijdens de eerste, verplichte actie moet je één van de beschikbare kleine kaarten aankopen. De kaarten in de meest rechtse kolom zijn gratis, die in de middelste kolom kosten 1000 Amerikaanse dollar (= 1 biljet), de meest linkse kaarten 2000 dollar. Deze kleine kaarten zijn meestal wagons, maar ook geldbiljetten (allemaal van 1000 dollar) en personages. Je aangekochte wagon- en geldkaarten leg je zichtbaar voor je neer, de personages moet je onmiddellijk uitvoeren. Daarmee kan je o.a. geld van tegenstanders stelen, wagonkaarten ruilen, bedrijfsfiches nemen,… Daarna schuiven alle kaarten in die rij naar rechts en komt er een nieuwe kaart bij. Als tweede actie mag je één van de drie beschikbare treingedeeltes aankopen, daarvoor moet je de nodige wagonkaarten inleveren. Op al deze treingedeeltes staat een puntenaantal en een bedrijfsfiche afgebeeld. De vermelde punten krijg je aan het einde van het spel, het bedrijfsfiche kan je helpen om je geheim contract te vervullen.

Aan het begin van het spel krijgt iedereen 2 stationskaarten met achteraan een geheime contract, je kiest er één om het spel mee te spelen. Al deze contracten hebben te maken met de bedrijfsfiches, zo geven sommige je 2 punten per fiche van een bepaalde kleur of 3 punten per paar van twee dezelfde fiches, andere contracten geven je 5 punten voor 3 verschillende fiches,… Het spel eindigt wanneer één speler zijn 4de treingedeelte heeft aangeschaft, de andere spelers krijgen daarna elk nog één beurt.

Onze mening

Continental Express is een eenvoudig tussendoortje met meer diepgang dan je op het eerste zicht zou denken. Sommige treinen zijn erg zeldzaam, maar leveren meer punten op. Andere kan je dan makkelijker halen maar leveren je minder punten op… als je daarmee het spel sneller kan doen eindigen maak je zeker nog een grote kans om het spel te winnen. Anderzijds wil je ook rekening houden met je contract, je wilt misschien wel treingedeeltes met veel punten, maar op zo’n makkelijke staat nu juist het bedrijfsfiche dat jij nodig hebt… De contracten zijn allemaal haalbaar, maar zeker niet eenvoudig, je zal dus goed moeten afwegen wat je wilt doen. Vergeet niet dat je slechts 4 treingedeeltes kan aanschaffen in het spel, dat maakt de keuzes nog belangrijker! Daarnaast komt nog het feit dat de kaarten opschuiven, en als jij een kaart koopt wordt de volgende kaart dus goedkoper voor de volgende speler. Je ziet openlijk wie welke wagonkaarten heeft en je kan vast vermoeden voor welk treingedeelte je medespelers gaan, aarzel dus niet om een beetje tegen te werken.

Continental Express is kort, eenvoudig, interactief en heeft voldoende diepgang voor een spel van die tijdsduur. We vinden amper negatieve dingen dat we kunnen zeggen, los van het feit dat het spel moeilijk verkrijgbaar is. Een klein minpuntje is dat er in het mooie, tinnen doosje geen plaats voorzien is voor de bedrijfsfiches, terwijl de kaarten er verder perfect in passen. De heel mooie illustraties (vooral dan van de personages) zijn ook nog het vermelden waard!

Conclusie: Continental Express is een filler dat hier zeker in de smaak valt en nog vaak op tafel mag komen!

Met dank aan Asmodee België!

Continental Express

Auteur: Charles Chevallier
Uitgeverij: Bombyx
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

De spelers proberen een machtig koninkrijk te stichten, ze willen vruchtbare velden en hebben uiteraard boeren nodig om de velden te onderhouden. Anders zal je geen winst maken, maar verlies doen. Dit alles op de motor van een slagenspel, en je speelt UGO!

De startspeler komt uit met één van de tien kaarten die hij op hand heeft, daarna moeten alle andere spelers om beurt één kaart spelen. Als je kaarten in dezelfde kleur op hand hebt ben je verplicht de kleur te volgen, als dat niet het geval is mag je een kaart in een andere kleur spelen. De speler die de hoogste waarde heeft gespeeld wint de slag en krijgt al de gespeelde kaarten, die moet hij per kleur sorteren in zijn koninkrijk. Bij gelijke stand wint diegene die in de slagenkleur speelde. Diegene die de slag gewonnen heeft moet nu uitkomen, en zo speel je 10 slagen tot wanneer alle handkaarten zijn uitgespeeld. Als je een kleur kaarten krijgt die je reeds in je koninkrijk hebt liggen van een vorige slag ben je verplicht de nieuwe kaarten daar bovenop te leggen. Als je een slag wint ontvang je niet alleen de kaarten maar win je ook het aantal boeren die vermeld staan op de kaart waarmee je de slag won, dat kan van 0 tot 2 gaan. Met de kaarten 1 en 2 kan je boeren verdienen als je de slag verliest, en daarbij is het beter als de slag gewonnen wordt in een andere kleur dan jouw 1 of 2.

Na 10 slagen volgt een puntentelling, daarbij tel je de waarde van de kaarten die bovenaan op je speelbord liggen, op voorwaarde dat er genoeg boeren aanwezig zijn! Als er niet voldoende boeren aanwezig zijn verlies je 5 punten per ontbrekende boer, als er op de drie laatste velden wél voldoende boeren zijn maar je er geen kaarten hebt kunnen leggen krijg je de vermelde punten. De punten worden genoteerd en er worden in totaal vier rondes gespeeld, diegene die na 4 ronden de meeste punten behaalde wint het spel.

Onze mening

UGO! is voor ons een ‘klassiek’ slagenspel in een modern jasje. Slagenspellen zijn er in alle soorten en maten, maar deze springt er wel echt bovenuit. Het is niet ‘zomaar’ een slagenspel, soms wil je een slag winnen maar andere keren juist niet! Daarnaast ben je ook erg bezig met het verzamelen van boeren, want dat is misschien wel het meest belangrijke in het spel. Als je namelijk niet veel boeren hebt mag je ook niet te veel kleuren winnen, want anders doe je alleen maar minpunten op. Elke ronde en elk spel is dus steeds verschillend, afhankelijk van je handkaarten en de kaarten dat je tegenspelers spelen. Als je zeker bent dat je de slag niet wint kan je een kaart spelen dat nadelig is voor je tegenspelers, maar je wilt uiteraard vermijden dat iemand je een 0 bezorgt terwijl je in die kleur net een 8 bovenaan hebt liggen! Die spanning en interactie maakt het spel natuurlijk juist speciaal en heel leuk. Het spel speelt over 4 ronden, al kan je uiteraard ook beslissen om minder ronden te spelen. Bij ons bleek dat de scores na 4 rondes altijd erg dicht bij elkaar eindigden, het bleef steeds spannend tot de allerlaatste ronde.

De spelregels zijn vrij thematisch geschreven, dat had voor ons niet gemoeten. Het is niet nodig om een thema te plakken op een slagenspel, en zeker niet als het spel uit zichzelf zo goed is als bij UGO! het geval is. Dankzij de vele voorbeelden zijn de spelregels wel heel erg duidelijk en kan er geen twijfel over bestaan. De kaarten zijn voorzien van mooie illustraties en héél kwalitatief gedrukt, we hebben het niet geprobeerd, maar de kaarten lijken zelf waterbestendig. 😉

Hoe meer spelers, hoe moeilijker het is om aan boeren te geraken, maar dat is dan voor iedereen hetzelfde. Met 3 spelers is het even goed als met 4. Met 4 spelers zitten bijna alle kaarten in het spel en kan je gaan redeneren welke kaarten je medespelers nog op hand kunnen hebben. Met twee spelers wordt het spel gereduceerd tot een ‘hoger-lager’ spelletje, een slagenspel met 2 werkt niet voor ons.

Met dank aan PLAYthisONE!

Conclusie: UGO! is een verslavend slagenspel dat uniek is in zijn soort.

UGO!

Auteurs: Ronald Hoekstra, Thomas Jansen & Patrick Zuidhof
Uitgeverij: PLAYTHISONE
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min
Vanaf 9 jaar

Spelbeschrijving

In Piña Pirata begint elke speler met 8 kaarten met daarop piraten in de gedaante van verschillende dieren. Die piraten vormen je crew, je wilt ze zo snel mogelijk allemaal aan het werk zetten op zoek naar de schat! De speler die er als eerste in slaagt om al zijn handkaarten kwijt te spelen wint de ronde en ontvangt een deel van de schatkaart. Elke volgende ronde komt er één van de 40 nieuwe regels bij.

Op sommige kaarten staan twee verschillende piraten, op andere maar één. Om een kaart te spelen moet je een piraat kunnen afleggen die momenteel zichtbaar is bovenop de aflegstapel, als je niet kan ben je verplicht om een nieuwe kaart te trekken. Aan het begin van het spel worden er 2 avontuurkaarten open gelegd met bijkomende spelregels. Deze mini-regeltjes zijn heel uiteenlopend, zo is er een regel waardoor je met 2 aflegstapels kan spelen en zijn er ook regels waarbij je ‘iets extra’ mag doen bij het spelen van een bepaalde piraat. Enkele voorbeelden: Als je een walrus speelt mag je een extra kaart spelen, als je een krokodil speelt moet de volgende speler zijn beurt overslagen, als je een pinguïn speelt verandert de speelrichting, … Er zijn ook regels waarbij een bepaalde piraat (in sommige situaties) als joker gebruikt kan worden, of waardoor er nog een mogelijkheid bijkomt om de ronde te winnen: vb. als je exact 3 kaarten op hand hebt met daarop minstens 1 krokodil, 1 walrus en 1 octopus win je deze ronde.

De winnaar van deze ronde mag twee avonturenkaarten trekken, hij kiest er één van dat een nieuwe regel wordt tijdens de volgende ronde, de andere houdt hij als deel van de schatkaart. Zo komt er elke ronde een nieuwe regel bij, in de avontuurmodus is het aantal bijkomende regels beperkt tot 6, vanaf dan moet de winnaar kiezen welke regel verdwijnt en welke in de plaats komt.

Er zijn twee verschillende manieren om het spel te spelen. Je kan elke ronde als een apart spel beschouwen waarbij elke ronde een winnaar is. Je kan zoveel rondes spelen als je zelf wilt, diegene die de meeste rondes wint is uiteindelijk de grote overwinnaar. In deze cruise-modus kan je elke ronde een nieuwe regel toevoegen tot het te ingewikkeld wordt. In de avontuurmodus proberen de spelers hun schatkaart te vervolledigen, daar hebben ze 4 tegels voor nodig en moeten ze dus 4 ronden winnen. Diegene dat er als eerste in slaagt zijn schatkaart af te maken wint het spel.

Onze mening

Piña Pirata viel bij ons erg in de smaak als snelle filler. De basisregels zijn super eenvoudig en zijn binnen de 2 minuten uitgelegd, iedereen kan het spel meespelen! Het idee dat er elke ronde een extra regel bijkomt maakt het spel voor ons echt speciaal, en aangezien er 40 verschillende avonturentegels zijn speelt het ook telkens heel anders. Na zo’n 5-tal speelbeurten zijn er nog tegels die we niet gebruikt hebben tijdens het spel! Ook de combinatie van de tegels maakt het spel verschillend: sommige tegels zijn dan wel meerdere keren aan bod gekomen, maar doordat ze telkens in combinatie met andere tegels voorkwamen was het toch elke keer anders. Op die tegels staat uiteraard een stukje tekst, meestal vrij kort, maar wel in het Engels of Frans (afhankelijk van je versie). De tekst is duidelijk en geeft geen problemen, maar het zorgt er wel voor dat we het niet snel met kinderen kunnen spelen. De verschillende regels staan trouwens niet extra uitgelegd in de spelregels, wel een korte samenvatting van vaak gebruikte begrippen. Bij twijfel moet je onderling overeenkomen hoe je de regel interpreteert, maar ze zijn zo duidelijk dat dat bij ons nooit nodig was.

Met 2/3 spelers verkiezen we de avontuurmodus waarbij we doorspelen tot één speler 4 rondes heeft gewonnen, met 4 spelers of meer kan het soms lang duren vooraleer iemand 4 delen van de schatkaart heeft gewonnen. Met 6 spelers moet je in het ‘slechtste’ geval 19 rondes spelen tot er iemand gewonnen heeft, vandaar dat we met meer dan 4 spelers dan ook de zogenaamde cruise-modus verkiezen. Op dit na is het spel zowel met 2 als met meer spelers erg leuk! Met twee spelers heb je het soms iets meer in de hand: als je dan een solitaire piraat speelt waarvan je er nog meer op hand hebt weet je al zeker dat je de volgende beurt kan spelen, want je tegenspeler kan dan uiteraard enkel dat type van piraat spelen. Of het zou moeten zijn dat één van de bijkomende regels daar een stokje voor steekt! Het blijft uiteraard wel een geluksspelletje.

De illustraties zijn echt heel erg mooi, maar door de drukte van de tekeningen is het in je eerste ronde wel eventjes wennen: je moet goed kijken om te zien of je kaart past. De cirkeltjes boven- en onderaan de kaarten zijn daarbij heel nuttig, en na een ronde gaat het al heel wat sneller. De kwaliteit van het spel verdient ook vermeld te worden: mooie kaarten en een speciaal afgewerkt doosje, zoals we van IELLO stilaan gewoon worden. Ook hebben de 40 avontuurtegels allemaal een andere achterkant, erg mooi! Het spel zal wellicht nog vaak op tafel komen als tussendoortje of als afsluiter, ik kijk alvast uit naar het volgende potje!

Met dank aan Asmodee België!

Conclusie: Piña Pirata is een erg leuke en mooie filler!

Piña Pirata

Auteur: Donald X. Vaccarino
Uitgeverij: IELLO
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

Gebaseerd op het klassieke kwartet, maar nu in combinatie met veilen en handelen! Het kaartspelletje Koehandel kreeg in 2009 een herwerkte versie onder de naam Koehandel Master, nu ook met stamboekkaarten en ratten. Probeer zo veel mogelijk kwartetten te maken, liefst diegene met een hoge waarde en mét bijhorende stamboekkaart. De vuile ratten zie je liefst tussen de kaarten van je tegenspelers liggen, want diegene die op het einde het kwartet ratten bezit moet één van zijn dierenkwartetten verwijderen voor de puntentelling.

Elke speler begint het spel met een startkapitaal van 100. Als je aan de beurt bent heb je twee opties: een veiling organiseren of koe-handelen! Als je een veiling wilt organiseren draai je als veilingmeester de bovenste dierenkaart van de stapel, deze kaart kan worden aangekocht door één van je medespelers. Per opbod wordt de kaart geveild, diegene met het hoogste bod koopt de kaart van de veilingmeester. Tenzij die laatste zijn kooprecht gebruikt om zelf die kaart te kopen, in dat geval betaald hij het geboden bedrag aan de bieder. De stamboekkaarten worden niet geveild volgens het bedrag maar volgens het aantal kaarten: de veilingmeester telt van 10 naar 1 tot wanneer een speler zijn hand op de kaart legt en ‘MIJN’ roept, de waarde van de kaarten is hierbij niet van belang. Als er een rat word geveild wordt die rat aan iedereen voorgesteld, spelers kunnen dan kiezen: één geldkaart afgeven of de rat aannemen met het geld dat eerdere spelers erbij hebben gelegd. Alle dierenkaarten worden open voor de spelers gelegd zodat iedereen kan zien wie welke kaarten bezit, stamboekkaarten kunnen niet meer van eigenaar veranderen door koehandel.

Als je voor de actie koehandel kiest dan zeg je op welke kaart je wilt bieden. Zowel de eigenaar van die kaart als jijzelf kiezen in het geheim een bedrag en een aantal kaarten dat ze willen geven voor die kaart. Dat geld wordt in het geheim uitgewisseld tussen beide spelers, diegene die het hoogste bedrag betaalde ontvangt de dierenkaart.

Het spel eindigt wanneer de stapel kaarten helemaal leeg is en de spelers enkel nog complete kwartetten voor zich hebben liggen. Daarna worden de waardes van de kwartetten en bijhorende stamboekkaarten opgeteld en vermenigvuldigd met het aantal kwartetten. Stamboekkaarten waar je geen kwartet van bezit worden er achteraf bijgeteld.

In de variant voor 2 spelers worden er geen veilingen georganiseerd. De geld- en dierkaarten worden geschud tot één stapel en in het midden gelegd. De speler die aan de beurt is mag de bovenste kaart bekijken en beslist dan of hij deze zelf houdt of aan zijn tegenstander geeft, de andere speler mag de volgende kaart nemen zonder te kijken. Koehandel loopt op dezelfde manier als hierboven beschreven.

Onze mening

Koehandel is een spel dat we al heel lang kennen, Koehandel Master maakt het spel alleen maar beter. De ratten en stamboekkaarten zorgen voor een nieuwe manier van veilen en dat brengt op zich meer variatie in het spel. De meeste kwartetten zijn vrij gegeerd en zeker die met de hoge bedragen wil iedereen wel bemachtigen, bij de ratten is dat juist het tegenovergestelde. Het spel draait om handelen en veilen, en dat is over het algemeen niet echt ons ding. We kennen echter wel wat mensen die dat juist wel leuk vinden en om die reden erg enthousiast zijn over het spel, want het is iets voor de echte handelaar! Alle transacties worden in het geheim gevoerd en na een tijdje heb je geen idee meer hoe veel of hoe weinig geld je tegenstanders op hand hebben, dan wordt het pas leuk en spannend! Om die reden wordt het spel leuker naarmate er meer spelers meedoen. Met 3 spelers zullen we het niet snel op tafel leggen, maar met 4, 5 of 6 spelers is het zeker een leuk tussendoortje!

De 2-speler is minder leuk, het zal nooit ons favoriete spel worden voor twee spelers. Het nemen van de kaarten is een beetje geluk hebben, het is alsof de kaarten eerst verdeeld worden en het spelletje daarna pas kan beginnen… met een beetje geluk heb je dan al een paar kwartetten liggen zonder dat je er voor moest handelen!

Conclusie: Koehandel Master is een leuke filler voor 4 tot 6 handelaren!

Met dank aan Ravensburger!

Koehandel Master

Auteur: Rüdiger Koltze
Uitgeverij: Ravensburger
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Varkentjes voelen zich pas echt gelukkig als ze in de modder kunnen ploeteren, we willen dus uiteraard dat al onze varkens gelukkig zijn en proberen ze in de modder te zetten. Helaas zijn er ook factoren die het geluk van onze varkens in de weg kunnen staan, zo worden ze terug proper als het regent en zijn er ook jaloerse boeren die je varkens terug komen wassen. Gelukkig bestaat ook hier een oplossing voor: een stal bouwen en de deur op slot. Dan is het alleen nog hopen dat onze stal niet afbrand bij bliksem, of voor de veiligheid toch maar een bliksemafleider op het dak plaatsen!

Elke speler heeft een aantal propere varkens voor zich liggen en probeert de eerste te zijn om er allemaal moddervarkens van te maken. Hiervoor heb je drie actiekaarten op hand, elke keer je aan de beurt bent mag je één van deze kaarten uitspelen. De meest gespeelde actie is de modderkaart waarmee je één van je varkens kan omdraaien en dus in het modder kan zetten. Met de regen kaart begint het overal op het land te regenen en worden alle varkens zonder onderdak weer proper, inclusief die van jezelf! Een stal kan je boven een varken bouwen zodat het beschermd is tegen de regen, maar de boer kan nog steeds binnendringen om het varken te komen wassen. Met de barricade kaart kan je je stal dan weer op slot doen en is je varken weer een stuk veiliger. Het enige wat je dan nog kan overkomen is dat iemand een bliksem kaart speelt en net jouw stal kiest die wordt afgebrand, om dat te voorkomen kan je een kaart met een bliksemafleider op je stal leggen, pas dan is je varken helemaal veilig. Let er wel op dat je de poort van je stal pas op slot doet wanneer je varken vuil is! Nadat je één van deze actiekaarten hebt gespeeld neem je een nieuwe kaart op hand en is het aan de volgende speler.

Het spel eindigt onmiddellijk van zodra één speler allemaal gelukkige moddervarkens bezit.

Onze mening

Voor ons eerste spelletje stonden we nogal sceptisch tegenover Moddervarkens: het doosje en de kaarten zien er echt leuk uit, maar misschien meer gericht op kinderen, ook de leeftijdsaanduiding 7+ wees erop dat het erg eenvoudig was. Na één spelletje waren we blij dat we het spel toch een kans hadden gegeven, en na 20 speelsessies kunnen we wel zeggen dat het kleine spelletje hier wel gesmaakt wordt! Het is niet zozeer alleen een kinderspel want het viel hier zeker al in de smaak bij heel wat bezoekers, zij het meer bij de gelegenheidsspelers dan bij de veelspelers. We hebben het ook al met kinderen gespeeld en ook bij hen valt het wel in de smaak, al is het voor te jonge kinderen soms moeilijk in te schatten dat bij de regen ook hun eigen varkentjes weer proper worden. Het is dus een kort kaartspel dat jong en oud in de smaak valt, een goed teken!

Het is geen strategisch spel, maar een luchtig tussendoortje waarbij je een gezonde portie geluk nodig hebt. Je hebt verschillende mogelijkheden: sommigen winnen het spel door allemaal modderkaarten te spelen zonder hun varkens onderdak te bieden in een stal, anderen bouwen hun spel rustig op door eerst stallen te bouwen en dan alle varkens vuil te maken. Je moet ook steeds overwegen of je een kaart speelt om je tegenstander te boycotten of dat je je eigen weg kiest, al moet je op sommige momenten uiteraard ingrijpen om te voorkomen dat een andere speler wint. Dit alles is uiteraard afhankelijk van de kaarten die je op hand krijgt, want soms valt er niet veel te kiezen. In de spelregels staat er ook een variant waarbij elke speler 4 kaarten op hand krijgt, daardoor heb je het iets meer in de hand. Ondanks dat het geluk een grote rol speelt in dit spel hebben we er toch al talloze keren plezier aan beleefd en voelt het toch elke keer weer spannend of jij al dan niet de eerste gaat zijn met allemaal moddervarkens!

Conclusie: Een leuk en spannend kaartspel voor jong en oud!

Moddervarkens

Auteur: Frank Bebenroth
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 2-4
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

Hanabi is het Japanse woord voor vuurwerk, en dat is ook meteen de bedoeling van dit coöperatieve kaartspelletje. We proberen samen een perfect vuurwerk te maken waarbij we de kaarten in het midden van de tafel gaan oplopend rangschikken per kleur. We streven er dus naar om 5 stapeltjes van een andere kleur te maken waarbij de kaarten van 1 tot 5 in de juiste volgorde liggen. Een pittig detail is: je weet niet welke kaarten je op handen hebt!

Elke speler heeft een aantal kaarten op hand (afhankelijk van het aantal speler) maar met de rugzijde naar zich toe gekeerd. Je ziet dus wel welke kaarten je medespelers op hand hebben maar je hebt geen flauw idee wat je zelf vast hebt! Als je aan de beurt bent kan je kiezen uit drie acties: een tip geven aan één van je medespelers, een kaart spelen of een kaart op de aflegstapel leggen om zo nieuwe tips te verdienen. Aan het begin van het spel zijn er 7 tips beschikbaar, elke keer wanneer een speler kiest om tijdens zijn beurt een tip te geven wordt één van deze fiches omgedraaid. Wanneer ze allemaal met de zwarte kant naar boven liggen kunnen er dus geen tips meer gegeven worden en moet er eerst één worden verdiend door een kaart op de aflegstapel te leggen.

Als je een tip geeft aan een medespeler kan je dat op twee manieren doen: je zegt iets over de kleuren, of je zegt iets over de getallen. Je kan vb. zeggen hoeveel 2’en of hoeveel groene kaarten een speler op hand heeft, die kaarten duid je ook meteen aan. Daardoor weet de speler al iets meer, maar er zijn minimum 2 tips nodig om exact te weten welke kaart je op handen hebt! Als je denkt of hoopt te weten welke kaarten je op hand hebt kan je ook een kaart op tafel spelen, en dat moet in de juiste volgorde. Elke kleur heeft zijn eigen stapel en de kaart die je zonet speelde moet op één van deze stapels passen. Als je vb. een rode 3 speelt moet je die op de rode 2 kunnen leggen, als de rode 2 echter nog niet op tafel ligt heb je pech en wordt er een bliksemfiche omgedraaid! Na 3 zo’n fouten eindigt het spel. Wanneer je de stapel van een bepaalde kleur tot 5 hebt kunnen vervolledigen heb je in die kleur een perfect vuurwerk en krijg je een extra tip als beloning.

Het spel eindigt wanneer de stapel kaarten op is of wanneer er 3 bliksemfiches gehaald zijn. Daarna tel je per kleur de hoogste punten op, waarbij 25 dus de maximum score is. In dit spel wint/verliest iedereen samen, en uiteraard: hoe hoger de score, hoe beter!

Onze mening

Hanabi is een heel intrigerend kaartspel dat al heel snel onze aandacht trok, het is de eerste keer dat je een kaartspel speelt waarbij je niet weet welke kaarten je op hand hebt. Het voelt in het begin heel gek en dat maakt het spel zo speciaal. Je geeft tips aan je tegenstander en probeert te onthouden welke tips jij al gekregen hebt, maar vroeg of laat zal er toch een kaart zijn dat je vergeten bent terwijl je tegenstander beweert dat hij daar al tips over had gegeven! Het feit dat je in dit spel niet echt verloren of gewonnen bent was wennen in het begin. In andere coöperatieve spellen is vaak iedereen gewonnen of iedereen verloren, maar hier kan je soms 22/23 punten halen en… ben je dan gewonnen? Nee, want 25 is beter.. maar verloren kan je het ook niet noemen, want 22 is volgens de spelregels ‘zeer goed’. De maximumscore van 25 is haalbaar, maar dan moet je echt goed tellen en logisch nadenken. Na 27 spelletjes is het ons nog maar 3 keer gelukt!

Hanabi is niet het type spel dat je onmiddellijk 2 à 3 keer na mekaar wilt spelen, want dan ga je na een tijdje alle getalletjes door elkaar halen. Maar het is wel een spel dat je vaak op tafel wilt brengen omdat je telkens opnieuw de score van je vorig potje wilt verbreken! En dat is het verslavende aan het spel, altijd trachten meer en meer te halen. Je hebt dan ook nog de variant waarbij je een 6de kleur kan toevoegen, de regenboogkleur. Als je een tip geeft telt die voor alle kleuren mee, dus het spel wordt er (nog) moeilijker op. De maximumscore wordt dan uiteraard 30, maar die hebben we nog niet kunnen halen. Hanabi speelt leuk met alle spelersaantallen, maar uit onze ervaring bleek dat het met 2 en met 4 gemakkelijker is dan met 3 en 5 spelers.

Conclusie: Hanabi is een coöperatief kaartspel dat heel leuk en vernieuwend is!

Hanabi

Auteur: Antoine Bauza
Uitgeverij: Abacusspiele / Asmodee
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 25 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Basari draait om het onderhandelen met je medespelers, probeer zoveel mogelijk edelstenen en werkers te verzamelen!

Elke speler krijgt één kaart met daarop werkers, punten en edelstenen. Daarna kiest iedereen op hetzelfde moment één van de actiekaarten. Ben jij de enige die deze actie wilt doen? Dan heb je geluk en kan je de actie uitvoeren.. Als twee spelers dezelfde actie hebben gekozen zullen deze onderling moeten onderhandelen met edelstenen. Diegene die het meeste bied mag de gekozen actie uitvoeren, de andere krijgt de geboden edelstenen. Als drie spelers voor dezelfde actie kozen mag niemand ze uitvoeren en wordt er ook niet onderhandeld. Je legt altijd alle kaarten onder elkaar zodat je alle werkers kan tellen.

Er zijn drie mogelijke acties. Zo kan je de actie ‘werkers’ kiezen waarbij je een extra kaart krijgt en dus meer werkers hebt, je kan ook kiezen voor de punten en op deze manier de punten verdienen die op je huidige kaart staan. De laatste mogelijkheid is de actie ‘edelstenen’ waarbij je de edelstenen krijgt die op je huidige kaart staan.

In de volgende ronde krijgt iedereen een nieuwe kaart en legt die op de vorige kaarten zodat enkel de werkers op de kaarten zichtbaar zijn. Van zodra één van de spelers 15 werkers heeft eindigt de ronde en is er een puntentelling. Alle spelers met meer dan 15 werkers krijgen 12 punten. Daarnaast worden er punten gegeven voor diegene die de meeste rode/gele/groene/blauwe edelstenen heeft. Na 3 ronden eindigt het spel, diegene met de meeste punten wint.

Onze mening

Als je van onderhandelen houdt is dit zeker een leuk, snel spelletje. Het is erg gemakkelijk uit te leggen door de eenvoudige spelregels. In dit spel probeer je vooral je tegenstanders goed in te schatten.. Als jij altijd acties kiest dat de rest niet kiest dan heb je geluk en moet je nooit onderhandelen. Je kan dus je actie gewoon uitvoeren zonder dat je daarvoor edelstenen gaat moeten afgeven… Als je veel voor de werkers kiest zorg je ervoor dat de ronde snel gedaan is en je al zeker 12 punten binnenhaalt. Maar ook veel voor de punten gaan kan een goede keuze zijn.. Alles hangt af van wat je medespelers kiezen!

Basari is niet meteen het type van kaartspellen dat wij liefst spelen, misschien vooral omdat onderhandelen in spellen niet ons sterkste punt is. Daarnaast spreekt de  lay-out van de kaarten ons minder aan, het is jammer dat de lay-out van het doosje niet is doorgetrokken. We kunnen het spelletje wel appreciëren en zullen zeker niet weigeren als iemand het voorstelt.

Conclusie: Basari is een leuk tussendoortje voor onderhandelaars! 6,5/10

Basari

Auteur: Reinhard Staupe
Uitgeverij: White Goblin Games
Speelduur : 30 min.
Aantal spelers: 3 – 5
Vanaf 10 jaar