Spelbeschrijving

Scharfe Schoten, wat vrij vertaald ‘pittige pepers’ betekend, is een slagenspel. In tegenstelling tot vele andere slagenspellen gaan de spelers deze keer niet proberen het meeste of het minste slagen te halen, maar te voorspellen in welke kleur ze de meeste én minste slagen denken binnen te halen. De achterzijde van de kaarten verklapt alvast welke kleur kaarten je tegenstanders op hand hebben, maar daarmee weet je nog niet welke waarde die kaarten hebben. Daarnaast heb je nog de gemeenschappelijke voorraad waar je een kaart moet nemen telkens je een slag wint, een geschenk of juist niet?

Aan het begin van een ronde krijgt elke speler een aantal handkaarten en wordt er een gemeenschappelijke voorraad gevormd. Daarna worden ook de troefkaarten bepaald: bij elke kleur komt één waarde te liggen, die vier kaarten zullen troef zijn in de komende ronde. Dit bepaalt ook welke kleuren het hoogst gewaardeerd worden deze ronde. Op de afbeelding is rood het hoogst gewaardeerd en groen het laagst, de rode 10, gele 7, zwarte 5 en groene 4 zijn troefkaarten. Elke speler zal vervolgens bekend maken van welke kleur hij vermoedelijk de meeste én de minste kaarten zal verzameld hebben aan het eind van die ronde, dankzij de gekleurde achterzijden kan je deze informatie gebruiken tijdens je voorspelling.

Eén speler komt uit, daarna zullen de andere spelers een kaart moeten uitspelen in diezelfde kleur. Pas als ze de kleur niet kunnen volgen is het toegelaten een kaart in een andere kleur te spelen. De speler die een troefkaart heeft uitgespeeld wint de slag, in het geval dat er meerdere troefkaarten gespeeld werden wint diegene met de hoogst gewaardeerde troefkaart. Als er geen troefkaarten uitgespeeld werden dan wint diegene met de hoogste waarde in de hoogst gewaardeerde kleur, dat hoeft dus niet de kleur te zijn waarin de slag begonnen was! Diegene die de slag wint kiest een extra kaart uit de voorraad en verdeelt de gewonnen kaarten per kleur in zijn persoonlijke voorraad.

Nadat alle kaarten zijn uitgespeeld wordt er gecontroleerd of je een correcte voorspelling hebt gemaakt. Als je de meeste/minste kaarten bezit in de kleur dat je had voorspeld dan verdien je per juiste voorspelling 5 punten, bij een gelijke stand (even veel kaarten in een andere kleur) 3 punten. Als je beide voorspellingen correct had kan je bovendien nog bonuspunten verdienen! Er worden even veel ronden als het aantal spelers gespeeld, diegene die daarna de meeste punten behaalde wint het spel.

Onze mening

Scharfe Schoten sprak ons onmiddellijk aan door de mooie illustraties en de kleurrijke kaarten. Het blijft fascinerend hoe ze een het aloude principe van een slagenspel nog steeds kunnen omvormen tot een vernieuwend spelletje! Doordat je in Scharfe Schoten probeert te voorspellen welke slagen je gaat binnenhalen voelt het heel anders dan wat we gewoon zijn. Soms wil je een slag binnenhalen, maar soms juist niet! Probeer goed te redeneren aan de hand van de kaarten van jezelf en die van je tegenstanders, maar vergeet geen rekening te houden met die uit de algemene voorraad, want daar zal je élke keer één moeten nemen als je een slag wint. Vaak kunnen deze kaarten helpen om te voldoen aan je voorspelling, maar soms maken ze het probleem alleen nog groter. Je kan je tegenstanders op deze manier ook dwarszitten. Het feit dat je openlijk de voorspellingen van je tegenstanders kan zien voegt in dat opzicht wel wat tactiek toe in deze filler, al blijft de geluksfactor wel belangrijk.

De nieuwe twist aan Scharfe Schoten maakt het speciaal, maar ook wat ingewikkelder. Niet iedereen is er meteen mee weg: enerzijds moet je die voorspelling maken. Troefkaart wint altijd, anders is het de hoogste kaart in de hoogst gewaardeerde kleur, ook al is dat niet de kleur waarin de slag begonnen is. Dat zorgt wel voor verwarring tijdens een eerste rondje. Op zich geen probleem, na één ronde ben je er mee weg. Anderzijds verwacht je bij zo’n kort slagenspel dat iedereen meteen kan meespelen en dat is bij Scharfe Schoten niet altijd het geval.

Conclusie: Scharfe Schoten is een slagenspel vanuit een andere hoek bekeken, een leuke filler!

Met dank aan Zoch Verlag!

Scharfe Schoten

Auteur: Arve D. Fühler
Uitgeverij: Zoch Verlag
Aantal spelers: 3 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Als slaapwandelaar ben je helemaal verloren gelopen in een donker, mysterieus labyrint. In dit coöperatieve kaartspel probeer je samen met je medespeler de uitgang te vinden voordat de slaaptijd voorbij is. Je zal daarvoor acht deuren moeten passeren, want anders zit je voor altijd gevangen!

Je hebt steeds 5 kaarten op hand, in een spel met twee spelers zijn twee van die kaarten gemeenschappelijk. Als je aan beurt bent heb je twee opties: een locatiekaart spelen in je persoonlijke rij of een kaart verwijderen. Telkens je een locatiekaart speelt mag de gespeelde kaart geen symbool gemeenschappelijk hebben met de vorige kaart in de rij, van zodra je drie kaarten van dezelfde kleur na elkaar hebt kunnen spelen mag je een deur in die kleur uit de stapel kiezen. Die wordt daarna uiteraard opnieuw geschud. Een kaart verwijderen doe je vooral in de hoop een betere kaart op hand te krijgen, maar als je een sleutel verwijderd mag je de bovenste vijf kaarten van de stapel bekijken en ordenen zoals je wilt. Tenslotte vul je je hand aan tot 5 kaarten. Als je daarbij een deur trekt wordt die na je beurt meteen terug in de stapel geschud, tenzij je een sleutel in dezelfde kleur op hand hebt, dan kan je de sleutel meteen afgeven om de deur te houden! Helaas kom je ook negatieve dingen tegen op je weg. Telkens je een nachtmerrie trekt zal je kaarten uit het spel moeten verwijderen. Je hebt daarbij 4 mogelijkheden: een eerder verkregen deur, een sleutel, al je handkaarten of de vijf bovenste kaarten van de stapel verwijderen.

In een solospel volstaat het om de 8 deuren te verzamelen, met twee spelers zal je elk vier deuren moeten bemachtigen: één in elke kleur.

Je kan de kleine Incubus aan het spel toevoegen voor een gemakkelijkere variant, die kan je dan één keer in het spel opofferen om een nachtmerrie ongedaan te maken. In een variant voor gevorderden kan je de Incubus gebruiken om een nachtmerrie uit te voeren op een moment naar keuze (de eerstvolgende nachtmerrie-kaart wordt dan niet toegepast) en in de moeilijkste variant moet je de kleine Incubus twee kaarten betalen om zijn gunst te mogen gebruiken. Deze tweede editie van Onirim bevat naast de kleine Incubus nog zeven uitbreidingen. Je kan één uitbreiding toevoegen, maar je kan ze ook naar hartenlust combineren.

Onze mening

Tijdens het openen van Onirim kom je alvast in de stemming, dat is al een hele beleving op zich. Het doosje zelf vormt al een doolhof vooraleer je uitkomt bij de kaarten, mooi gedaan! De zwarte Incubus springt ook meteen in het oog, al is het gebruik ervan optioneel. We speelden eerst enkele keren het basisspel en waren niet meteen overtuigt. Het is wel leuk, maar elke keer opnieuw die stapel kaarten schudden (telkens je een deur trekt of moet zoeken) werd vervelend. Anderzijds intrigeerde het ons wel, het was iets bijzonder. Nadat we het basisspel enkele keren speelden besloten we de uitbreidingen te testen, en onze interesse in het spel groeide steeds meer. Sommige uitbreidingen maken het spel echt veel leuker en spannender. Als het spel na de recensie weer op tafel komt zal het wellicht met één of meerdere uitbreiding zijn! Sommige uitbreidingen werken beter in het solospel, waardoor het soms onduidelijk is hoe het werkt met twee spelers. Een andere uitbreiding bevat 8 verschillende karakterkaarten met elk hun eigen actie, maar helaas staat die actie niet op de kaart. Daardoor moesten we telkens weer naar de spelregels grijpen.

Onze favoriete uitbreidingen waren The Dreamcatchers en Happy Dreams and Dark Premonitions. In The Dreamcatchers zal je nu ook de verloren dromen moeten opvangen. Alle kaarten die tijdens het spel terug in de stapel moeten komen nu samen met de verloren dromen in één van de vier vangnetten, je zal moeten onthouden waar je deuren zijn want je wilt dat vangnet dus niet kwijt op zoek naar een deur! Happy Dreams and Dark Premonitions voegt dan weer vrolijke dromen en nare voorgevoelens toe. Een slecht voorgevoel geeft je een bepaalde straf wanneer die voorwaarde voldaan is, meestal heeft dat te maken met het verzamelen van deuren. Wanneer je een vrolijke droom tegenkomt kan je één van die nare voorgevoelens ongedaan maken, al kan je er ook andere positieve acties mee doen.

Het spel is overigens niet gemakkelijk te winnen, wat toch belangrijk is voor een coöperatief spel. We speelden het spel nu zo’n tiental keer maar hebben het helaas maar 2 keer kunnen winnen, al kan dat uiteraard ook aan ons liggen. 🙂 Jammer dat de variant voor beginners, met de kleine Incubus, helemaal achteraan in het boekje met de uitbreidingen staat. Pas nadat we alle uitbreidingen hadden getest lazen we dat er een variant was voor beginners. Het zou logischer zijn als dat in het boekje met de basis spelregels stond. We hebben het gevoel dat we nog steeds niet alles ontdekt hebben in Onirim, zo staat er onder elke uitbreiding nog een moeilijkere variant en kan je verschillende uitbreidingen met elkaar combineren. De spelregels zijn heel eenvoudig uit te leggen, je kan Onirim dus met iedereen spelen.

Conclusie: Onirim is een eenvoudig maar spannend coöperatief spel voor 1 of 2 slaapwandelaars!

Met dank aan Z-Man Games!

Onirim

Auteur: Shady Torbey
Uitgeverij: Z-Man Games
Aantal spelers: 1 – 2
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

Chimera is een spel voor drie spelers, gebaseerd op Tichu. Elke ronde zal één speler in de rol van Chimera kruipen en proberen te winnen van de twee andere spelers. Deze spelers vormen een team, maar toch zal er aan het einde maar één winnaar zijn!

Tijdens het schudden wordt één willekeurige kaart met de beeldzijde naar boven in de stapel gelegd, de speler die deze kaart ontvangt mag beginnen met bieden. Hierbij zijn slechts vier mogelijkheden: passen, 20, 30 of 40. Als je meteen 40 biedt hebben je medespelers dus geen kans meer om erover te gaan. De hoogste bieder wordt deze ronde Chimera en krijgt drie extra kaarten op hand. De andere spelers vormen deze ronde een team en mogen 1 of 2 blinde kaarten met elkaar ruilen. Het bod bepaalt hoeveel punten er aan het einde van de ronde te winnen/verliezen zijn.

Vervolgens volgt een soort slagenspel waarbij de spelers een bepaalde combinatie steeds in een hogere waarde proberen neer te leggen. Mogelijke combinaties zijn o.a. een enkelvoudige kaart, een paar, een trio, een kwartet of een straat. De Chimera komt uit met één van die combinaties, de andere spelers zullen daarna dezelfde combinatie uitspelen met een hogere waarde of passen. Nadat twee spelers na elkaar hebben gepast wint diegene die als laatste speelde. Deze speler krijgt alle kaarten uit deze slag. Naast de klassieke combinaties kan je ook drie opeenvolgende paren uitspelen of twee opeenvolgende trio’s. Bovendien kan je aan een trio of kwartet ook een enkele kaart of een paar toevoegen in de hoop je hand sneller leeg te spelen. Er zijn dus heel wat mogelijke combinaties. Er zijn daarnaast twee combinaties die elke keer mogen gespeeld worden én bovendien de kans groter maken dat je die slag wint: een kwartet zonder toegevoegde kaart of de Chimera Flight (2 jokers).

Een ronde eindigt wanneer één speler erin geslaagd is om al zijn handkaarten uit te spelen. Daarna volgt de puntentelling. Als de Chimera als eerste zijn handkaarten uitspeelde ontvangt hij dubbel zoveel punten als het bod aan het begin van die ronde, daarnaast kan hij nog eventuele bonussen verdienen. Als één van de andere spelers uitspeelde verliest de Chimera het geboden bedrag, beide andere spelers winnen 20 punten. Tenslotte kunnen alle spelers nog punten verdienen met hun gewonnen slagen, elke 2 en 11 is namelijk nog extra punten waard. Na deze puntentelling begint de volgende ronde. Het spel gaat verder tot één speler 400 of meer punten heeft, uiteraard kan je er ook voor kiezen om het spel korter/langer te maken.

Onze mening

De spelregels zijn in principe simpel, toch duurde het eventjes eer we er volledig mee weg waren. Dat kan ook te maken hebben met het feit dat we Tichu nooit eerder speelden, maar een extra voorbeeld in de spelregels had geen overbodige luxe geweest. Daarnaast misten we ook een overzichtskaart met alle mogelijke combinaties, zeker omdat er toch combinaties tussen zitten (met o.a. die toegevoegde kaarten) die in een ander spel niet courant zijn. Tijdens onze eerste speelsessie(s) lagen de spelregels dan ook voortdurend naast ons om de combinaties te bekijken. Na enkele spellen ken je het uiteraard wel bijna uit het hoofd, maar toch. De truc tijdens het delen is leuk gevonden, je hoeft niet meer te discussiëren over wie startspeler wordt, het wordt gewoon bepaald door de kaarten. Volgens de auteur zelf is dit één van de enigste spellen waarbij de spelers aandachtig zijn tijdens het delen. Het bieden is misschien wel het moeilijkste, als Chimera neem je steeds een risico: als je wint kan je véél punten verdienen (meer dan 100 in een ronde), in het andere geval verlies je punten. Als dat een paar keer na elkaar gebeurd kan het je wel eens zuur opbreken. Het slagenspel zelf is eenvoudig en spannend. Soms ben je er van overtuigd dat je een goede combinatie hebt dat niemand kan verbeteren, tot een tegenstander plots een kwartet of de Chimera Flight speelt! Het gaat dus zeker niet altijd van een leien dakje. Diegene die op de juiste moment beslist om de juiste kaarten te spelen zal het spel winnen.

Naarmate je het meer speelt krijg je meer inzichten en wordt het alleen maar beter, het is een spel dat je dus zeker een tweede kans moet geven. Na een eerste speelsessie waren we niet meteen overtuigt, maar hoe vaker we het speelden, hoe meer we het spel begonnen appreciëren. Tijdens onze laatste sessie vonden we het jammer dat het al gedaan was en we geen tijd meer hadden, we kijken er alvast naar uit om het nog eens te spelen. Wij speelden het spel steeds met dezelfde spelers, wat het spel hier alleen maar ten goede komt. We zouden het bijvoorbeeld niet voorstellen aan een 3e speler die het spel nog niet kent, of toch niet op een doorsnee spellenavond. We raden Chimera dan ook aan voor een vaste spelgroep van drie spelers die vaak hetzelfde spel willen spelen, het is vb. ideaal om mee te nemen op reis.

Conclusie: Chimera is het ideale spel voor een vaste spelgroep van drie spelers!

Met dank aan Z-Man Games!

Chimera

Auteur: Ralph H. Anderson
Uitgeverij: Z-Man Games
Aantal spelers: 3
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

De titel zegt het al: Kumbu is een dubbelzijdig kaartspel. Je zal je kaarten dus langs beide zijden moeten bekijken en één zijde is uiteraard ook zichtbaar voor je medespelers. Dit kaartspel bevat vele varianten, alle varianten staan beschreven op hun website en de creatieven onder jullie kunnen er misschien nog wel één bij verzinnen. Wij zullen het vooral hebben over Kumbu Pesten, Kumbu Kadi en Kumbu Zabuni.

In Kumbu Pesten probeert elke speler als eerste zijn hand leeg te spelen. Tijdens je beurt heb je twee opties: een kaart spelen of een kaart op handen nemen. Als je een kaart speelt moet de bovenste kaart van de stapel een koppel vormen met de onderkant van jouw gespeelde kaart. Je kan een koppel vormen door twee dezelfde getallen op elkaar te leggen of door ervoor te zorgen dat de som van beide getallen gelijk is aan tien. Een 0 geldt als joker en kan je aan alles koppelen. De bovenkant van je kaart bepaalt vervolgens niet alleen welke kaarten de volgende speler zal kunnen spelen maar zorgt soms ook voor iets extra! Als dat een zes is mag je namelijk nog een beurt uitvoeren, bij een 7 moet de volgende speler zijn hand aanvullen tot 5 kaarten en bij een 8 moet de volgende speler een beurt overslaan. De 9 verandert de speelrichting. Van zodra een speler slechts één kaart op handen heeft roept hij ‘Kumbu!’, als hij die kaart uitspeelt eindigt het spel en is deze speler de winnaar.

Kumbu Kadi is een slagenspel. Elke speler ontvangt 5 kaarten, ook in deze variant zien je medespelers één zijde van je kaarten. Elke speler speelt om beurt één kaart, daarna worden de getallen aan beide zijden van de kaarten opgeteld. Diegene die de kaart speelde met in totaal de hoogste waarde wint de slag! Er worden 5 ronden gespeeld, diegene die daarna de meeste slagen heeft gewonnen wint het spel.

Kumbu Zabuni is een variant op het populaire dobbelspel Perudo. Ook hier krijgt elke speler 5 kaarten. Ook hier kan je je eigen kaarten volledig zien en zie je één zijde van die van je medespelers. Tijdens je beurt kan je bieden of uitdagen. Als je biedt dan probeer je te raden hoeveel keer één bepaalde afbeelding op dat moment op tafel ligt. De volgende speler kan het bod vervolgens verhogen door te zeggen dat er meer kaarten van die afbeelding liggen of dat er even veel kaarten van een hogere waarde liggen. Riskeer echter maar niet te veel, want als de volgende speler je niet gelooft dan kan hij je uitdagen en wordt er gecontroleerd of je bod klopt of niet. De speler die ongelijk had (de laatste bieder of de uitdager) krijgt in de volgende ronde een kaart minder, als je een vierde keer verliest dan lig je uit het spel. Op deze manier spelen de spelers verder tot er één winnaar over blijft.

Onze mening

Kumbu: Dubbelzijdig Kaartspel was heel anders om te testen dan alle andere spellen op onze blog. Het is niet zozeer één spel maar eerder één idee waar je verschillende spellen mee kan doen. Het idee van die dubbelzijdige kaarten is erg leuk gevonden, eenvoudig maar met veel mogelijkheden. Dit kaartspel is dus zeker leuk om in huis te hebben of mee te nemen op vakantie. Als je het na vele speelbeurten dan toch beu bent dan speel je gewoon een andere variant, of je verzint er gewoon een nieuw spel mee. Het kan allemaal! Je kan het ook met iedereen spelen, al zorgen de getallen soms voor wat verwarring. De getallen zitten namelijk mooi verwerkt in een tekening waardoor het getal zelf soms moeilijker te herkennen is. Na enkele speelsessies ken je ze uiteraard wel van buiten, maar onze grootmoeder zou er alvast problemen mee hebben. Het herkennen van de getallen is vooral belangrijk in de variant Kumbu Pesten, maar dat is nu toevallig de variant die wij het liefst spelen. De geluksfactor is aanwezig maar vormt tegelijkertijd het spannende in dit soort korte familiespelletjes. Door de juiste kaart op het juiste moment te spelen probeer je het geluk wat naar je handen te zetten. Kumbu Zabuni is leuk voor diegenen die houden van gokken en bieden, maar dat is over het algemeen niet aan ons besteed. We spelen dan wel graag Perudo, maar houden toch graag vast aan de dobbelsteentjes. Al is Kumbu Zabuni zeker een leuke (en goedkopere) variant.

Met twee spelers is dit kaartspel niet zo geslaagd voor ons. In Kumbu Pesten komen de acties als ‘spelersvolgorde veranderen’ en ‘volgende speler een beurt overslaan’ niet tot zijn recht en een slagenspel heeft ons met twee spelers nog nooit kunnen overtuigen. Met meerdere spelers worden alle varianten meteen veel leuker. Misschien nog een uitdaging om een variant te verzinnen die optimaal is voor twee spelers? De lay-out is erg leuk, opvallende kleurtjes en simpele maar leuke lijntekeningen die gevormd zijn rond de getallen. Steek dat in het kleine doosje en je hebt een spelletje dat nooit meer uit je binnenzak hoeft te verdwijnen.

Conclusie: Kumbu: Dubbelzijdig Kaartspel kan je overal mee naartoe nemen en zal je veel leuke en afwisselende familiemomenten bezorgen!

Met dank aan Rielekst!

Kumbu: Dubbelzijdig Kaartspel

Auteurs: Kees Meis & Dennis Merckx
Uitgeverij: Rielekst
Aantal spelers: 2 – 8
Tijdsduur: ± 5 min.
Vanaf 5 jaar

Spelbeschrijving

In dit snelle kaartspel zullen de spelers steeds opnieuw een klavertje vormen volgens één heel eenvoudige spelregel: die bepaalde kleur mag op het moment dat je een kaart speelt nog niet open op tafel liggen. De symbolen op de kaarten zorgen voor bijkomende opdrachten of spelregels. Elke speler heeft maar één doel voor ogen: de eerste zijn om al zijn handkaarten uit te spelen!

Elke speler begint het spel met vier handkaarten. Alle kaarten bevatten één blaadje van een klavertje en een gekleurde achtergrond. Door vier kaarten in het midden te leggen wordt een klavertje vier gevormd. De spelers hebben in hun beurt twee opties: een kaart op één van de vier blaadjes van het klavertje leggen (op voorwaarde dat de achtergrondkleur er nog niet lag) of een nieuwe kaart op hand nemen. Op vele kaarten staat een symbool en geldt de volgende regel: zolang dat symbool zichtbaar is moet dit elke ronde opnieuw uitgevoerd worden. Zo’n symbool kan o.a. de spelersvolgorde veranderen, de volgende speler verplichten om een beurt over te slaan of alle spelers verplichten om hun handkaarten open te leggen. Andere symbolen bepalen dan weer op welke plaats de volgende kaart gespeeld moet worden of dat elke speler een kaart (of zelfs alle kaarten!) moet doorgeven aan zijn linker of rechter buur. Tenslotte heb je nog het geluksklavertje, deze kaart kan je beschermen tegen enkele acties zoals ‘beurt overslaan’ of ‘open spelen’ maar kan je ook als joker gebruiken. Van zodra één speler al zijn kaarten heeft uitgespeeld eindigt het spel.

Onze mening

Onze eerste indruk van Clover was positief. Heel eenvoudige spelregels die met behulp van een paar eenvoudige symbolen omgevormd worden tot een leuk, snel en spannend kaartspelletje. We speelden het in Essen met één van de ontwerpers en namen het enkele dagen later mee op weekend. Toen volgde een (kleine) teleurstelling: het spel bevat geen spelregels. Op het doosje staat vermeld dat je de spelregels op internet kan vinden, maar als je ergens op vakantie bent en geen internetverbinding hebt, heb je dus pech. Aan de hand van het overzichtskaartje kan je de spelregels niet helemaal afleiden, gelukkig staan de symbolen wel extra uitgelegd op die kaart. Één extra kaart met de (korte) spelregels had in dit geval geen overbodige luxe geweest.

Het spel zelf is zeker leuk om eens te spelen en zal in vele gezinnen wellicht in de smaak vallen. Het doet ons wat denken aan UNO, niks voor de veelspelers onder ons, maar hét spel dat elk gezin wel eens graag speelt. Het kleine doosje draagt ook zijn steentje bij, het is eenvoudig om mee te nemen. Zit je ergens te wachten? Speel dan gerust een spelletje Clover, veel tijd en plaats heb je er niet voor nodig! De herspeelbaarheid is voor ons helaas niet zo groot. Het ligt nogal voor de hand dat er bij een spel met dit thema een (grote) geluksfactor is, al kan je die soms wel naar je hand zetten. De illustraties zijn eenvoudig gehouden, wat past bij het spel. Maar mits een paar kleine aanpassingen zou de lay-out volgens ons naar een hoger niveau gebracht kunnen worden waardoor het spel meteen veel meer zou aanspreken.

Conclusie: Clover is het ideale reisspel voor een doorsnee gezin!

Met dank aan Rielekst!

Clover

Auteurs: Kees Meis & Dennis Merckx
Uitgeverij: Rielekst
Aantal spelers: 3 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

In Peptide worden we allemaal wetenschappers. Elke speler gaat aan de slag om een zogenaamde peptide-keten te maken, een ketting van aminozuren. Daarvoor moeten we klein beginnen, we gaan organellen verzamelen die we kunnen inzetten om acties uit te voeren. Als we voldoende RNA-kaarten verzameld hebben kunnen we deze omzetten naar een aminozuur. Pas nadat je dat aminozuur hebt kunnen omdraaien zal je ook punten kunnen scoren aan het einde van het spel.

In het begin van elke ronde worden er organel-kaarten opengelegd, waarna de spelers er elk om beurt één mogen nemen tot wanneer elke speler twee organellen bezit. In plaats van zo’n organel te nemen kan je er ook voor kiezen om startspeler te worden. Daarna kunnen alle spelers hun zonet verzamelde kaarten gebruiken voor de bijhorende actie. De vijf verschillende organellen hebben dan ook elk hun eigen effect. Zo kan je met de nucleus een RNA-kaart kiezen en met een mitochondria twee ATP of energiedragers nemen, terwijl je met de vacuole één willekeurige RNA-kaart krijgt en één energiedrager. RNA-kaarten heb je nodig om aminozuren te vormen, maar om te weten wélk aminozuur je moet maken moet je uiteraard eerst zo’n kaart hebben. Daarvoor heb je een ander organel nodig (AminoAcyl) én twee energiedragers. Tenslotte moet je dat aminozuur nog vormen met behulp van een ribosoom én een energiedrager. Deze actie zal je twee keer moeten uitvoeren, de eerste keer om het aminozuur te vormen en later een tweede keer om het te activeren. Pas wanneer een aminozuur geactiveerd is levert het punten op. Nadat elke speler zijn organel-kaarten heeft gebruikt eindigt de ronde en worden er weer nieuwe opengedraaid.

Energiedragers kan je ook gebruiken om een extra actie uit te voeren. Hiermee kan je o.a. de open organel- of RNA-kaarten vernieuwen. Aminozuren heb je ter waarde van 4, 5 of 6 punten, afhankelijk van hoeveel dezelfde RNA-kaarten je nodig hebt om dat te vormen. Voor elk aminozuur dat je gevormd hebt maar nog niet geactiveerd hebt krijg je één strafpunt als het spel eindigt. Het spel eindigt onmiddellijk wanneer een speler de ‘STOP’-kaart trekt tijdens het nemen van nieuwe aminozuur-kaarten. Alle geactiveerde aminozuren en eventuele strafpunten worden samen geteld, de speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Wij speelden een prototype van Peptide, een kaartspel dat binnenkort op Kickstarter gelanceerd wordt. De zorg en de kwaliteit van het prototype vertelde ons alvast dat de auteur veel moeite en aandacht gestoken heeft in het spel en de afwerking ervan. Het thema schrikt op het eerste zicht een beetje af, de spelregels bevatten dan ook heel wat termen waar we in het begin helemaal niets van begrepen. Dat vertaalt zich helemaal niet in het spel, het speelt heel vlot en alles wat je doet klinkt gewoon erg logisch. Het spel heeft een kleine geluksfactor maar het strategische aandeel is hier zeker belangrijk. In de eerste fase kan je kaarten kiezen, het is zeker een voordeel als je op deze moment startspeler bent zodat jij als eerste kan kiezen. Je gaat dus regelmatig overwegen om maar één kaart te nemen en startspeler te kiezen. Al de rest spreekt voor zich, je gaat RNA-kaarten, energiedragers en aminozuren verzamelen die je dan met een ribosoom wilt omzetten. De ribosomen zijn op een gegeven moment dan ook het meest gegeerd, je hebt deze maar liefst twee keer nodig om een aminozuur helemaal af te werken, meestal zijn alle spelers ongeveer tegelijkertijd aan het wachten op een ribosoom. We merkten dat het spel zowel in de smaak viel bij spelers die meer over het thema kenden als bij spelers die er niets van kenden.

Over de kwaliteit en lay-out kunnen we nog niet veel zeggen aangezien dit een prototype was, maar de illustraties e.d. waren voor ons toch al zeer geslaagd! We merkten dat het spel met twee spelers niet zo leuk was als met meerdere spelers en hebben onze ideeën daarover gedeeld met de auteur. Hierdoor zijn er reeds enkele aanpassingen doorgevoerd en is hij momenteel nog volop bezig met een variant voor twee spelers waarin het spel even goed werkt als met meerdere spelers. Hij staat zeker open voor ieders mening en is bereid om aanpassingen te doen om het spel zo goed mogelijk te maken. Het is voor ons dan ook een kaartspel met heel wat potentieel en we zijn alvast heel benieuwd naar het uiteindelijke resultaat ervan.

Met dank aan Genius Games!

Peptide: A Proteïn Building Game

Auteur: John Coveyou
Uitgever: Genius Games
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 40 min.
Vanaf 10 jaar

Opgelet: Dit spel is NIET verkrijgbaar in de winkel, maar je kan het nog tot 12 november 2014 backen op Kickstarter: Peptide: A Protein Building Game op Kickstarter.

Spelbeschrijving

In een korte Japanse les leren we al meteen twee woordjes: “Machi = de stad” en “Koro = dobbelen”. Deze vatten al bijna het hele spelletje samen, want in Machi Koro gaan we al dobbelend geld verdienen waarmee we gebouwen kunnen aankopen om onze stad uit te breiden. Hoe meer gebouwen je hebt, hoe groter de kans dat je veel inkomen zal krijgen! Een groot inkomen brengt je dan alweer een stap dichter bij de aankoop van de vier grote projecten, de speler die als eerste deze projecten volbrengt wint het spel.

Als je aan de beurt bent dobbel je met de dobbelsteen, het dobbelresultaat geeft aan welke ondernemingen jou en/of je tegenstanders geld zullen opleveren. Boven elke kaart staat namelijk een getal, als dat getal gedobbeld wordt is de onderstaande tekst van toepassing. Boerderijen, tarwevelden en andere bedrijven uit de primaire sector leveren altijd één munt op als de gewenste waarde gedobbeld werd, ook als één van je medespelers aan de beurt is. Met winkels en fabrieken kan je een groter inkomen vergaren, maar enkel wanneer je zelf aan de beurt bent. Een bakkerij levert vb. één munt op telkens je een 2 of 3 dobbelt. Fabrieken leveren munten op naar gelang het aantal bedrijven dat je bezit, zo zal je met de zuivelfabriek 3 munten krijgen per tarweveld in jouw stad! Met een stadion of kantoorgebouw krijg je dat inkomen niet van de bank maar van je medespelers en met het café of restaurant krijg je zelf een inkomen van je medespelers die het aangegeven getal dobbelden.

Na de inkomstenfase kan je één van de 15 verschillende gebouwsoorten aankopen of één van je vier grote projecten financieren. Deze vier projecten hebben elk hun eigen voordeel, zo kan je er voor kiezen om met twee dobbelstenen te werpen van zodra je een station hebt gebouwd. Voor sommige gebouwen zal je namelijk hogere waarden moeten dobbelen en heb je twee dobbelstenen nodig. Het inkoopcentrum levert meer inkomen op voor bepaalde gebouwen, het pretpark levert je een extra beurt op als je twee gelijke getallen dobbelt en de radiotoren geeft je de mogelijkheid om opnieuw te dobbelen. Diegene die er in slaagt om als eerste deze vier grote bouwprojecten te financieren wint het spel onmiddellijk.

Het spel is ook voorzien van een variant waarbij alle gebouwen aan het begin geschud worden, daarna komen er kaarten open te liggen tot er 10 verschillende gebouwsoorten liggen. Wanneer er een kaart gekocht is en er slechts 9 kaarten over blijven wordt de rij weer aangevuld enz.

Onze mening

Machi Koro is een heel vlot spelletje, de spelregels zijn erg eenvoudig en het is ook gewoon heel leuk. Na onze eerste sessie waren we alvast enthousiast, al vreesden we wat voor de herspeelbaarheid. Toevallig gebruikten we beide dezelfde tactiek en leek dan ook voor de hand te liggen dat iedereen steeds hetzelfde zou willen doen en de dobbelsteenworp dus zou bepalen wie er als eerste in slaagde. Maar niets is minder waar, in onze tweede sessie merkten we al dat er ook andere mogelijkheden waren! Terwijl we in ons eerste spel allebei gingen voor de hoge kaarten (met twee dobbelstenen) won nu diegene die heel het spel zweerde bij de lage kaarten en dus heel het spel met één dobbelsteen bleef spelen. Daarnaast kan je er ook bewust voor kiezen om voor de bedrijven te gaan die je punten opleveren bij een worp van je tegenstanders, of voor de gebouwen waarbij je geld van je tegenstanders moet krijgen! Er zijn dus heel wat mogelijkheden, zelfs na 5 spelletjes hebben we het gevoel dat er nog dingen zijn die we kunnen proberen, we zijn het dus nog lang niet beu! Er is wel één strategie die erg goed is als je tegenstanders er niet in meegaan. De mini-markt levert namelijk 3 munten op telkens je een 4 werpt, als je meerdere mini-markten bezit kan je wel eens geluk hebben en erg veel vergaren met één worp, zeker als je er dan ook nog eens het inkoopcentrum bijkoopt. Met drie en vier spelers gebeurd dat niet zo snel omdat elke speler wel één mini-markt zal aankopen maar met twee spelers kan je zomaar even 5 of 6 mini-markten kopen als je medespeler zich op andere kaarten focust. Die laatste kan het dan meestal wel vergeten om nog te winnen.

Op dat kleine minpuntje na speelt het spel zowel met 2, 3 als 4 spelers even goed. Met vier spelers kan het gebeuren dat een bepaalde stapel gebouwen uitgeput is, meestal zullen alle spelers dan ook een verschillende strategie moeten kiezen. Om het probleem van de mini-markt te voorkomen kan je (zeker met 2 spelers) de variant spelen, ook deze is erg leuk. Aangezien er minder kaarten beschikbaar zijn is het meer vechten om de kaarten, eerst is eerst. Je zal je tactiek moeten aanpassen naar gelang de kaarten die er getrokken worden en je kan dus niet van in het begin bepalen hoe je gaat proberen winnen. Zeker een heel geslaagde variant voor diegenen die het spel al kennen! De kaarten bevatten wel wat tekst, maar dat kan geen probleem zijn aangezien White Goblin Games dit najaar een Nederlandstalige versie zal uitbrengen.

Conclusie: Hoe vaker je Machi Koro speelt, hoe leuker het wordt! Het mag hier zeker nog op tafel komen!

Met dank aan KOSMOS!

Machi Koro

Auteur: Masao Suganuma
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Machi Koro werd in het Nederlands uitgebracht door White Goblin Games

Spelbeschrijving

Je bent chef-kok op het grote ‘wok muziek festival’ en wilt de bezoekers overheerlijke gerechten serveren. Helaas heeft een dief al je standaard ingrediënten gestolen en zal je dus creatief uit de hoek moeten komen. De ingrediënten worden vervangen en de koks gaan op zoek naar nieuwe gerechten met de grote woksterren zoals Tina Tuna, Freddie Broccoli of Ozzy Octopus.

Aan het begin van het spel krijgen alle spelers 3 muntkaarten. In het midden van de tafel liggen 4 rijen ingrediënten met daarnaast enkele muntkaarten, de muntkaarten bepalen de kostprijs van de bijhorende ingrediënten. Als je aan de beurt bent kan je kiezen tussen de drie verschillende acties: een munt nemen, ingrediënten aankopen of een wokkaart nemen. Door een munt te nemen zal de prijs van de ingrediënten dus goedkoper worden, maar dit is de enigste manier om aan geld te geraken. Als je een rij ingrediënten wilt aankopen betaal je de huidige prijs en leg je deze munten bij de muntkaarten die er al lagen, de volgende ingrediënten zullen dus weer erg duur zijn in het begin. De laatste actie dat je kan uitvoeren is een wokkaart nemen, daarvoor zal je ingrediënt-kaarten moeten neerleggen waarop in totaal vier keer hetzelfde symbool staat afgebeeld. Er zijn heel wat verschillende wokkaarten, deze bepalen hoe je aan het einde van het spel punten kan verdienen. De dichte woks leveren gewoon een bepaald aantal punten op, voor andere wokkaarten heb je uiteraard ingrediënten nodig. Zo zijn er woks die punten opleveren voor een combinatie van verschillende ingrediënten maar ook woks waar je zoveel mogelijk dezelfde ingrediënten voor nodig hebt. Met de restjes wok kan je nog één punt verdienen per ingrediënt dat je over hebt en met de handwok kan je nog punten verdienen voor je overige handkaarten.

Van zodra beide rijen naast een groep munten zijn uitverkocht eindigt het spel, alle spelers krijgen daarna nog één actie. Voor de puntentelling mogen alle spelers hun verzamelde ingrediënten verdelen over hun verschillende woks, daarvoor mogen ze zowel de ingrediënten op hand gebruiken als die ingrediënten dat ze eerder gebruikt hebben om hun woks aan te kopen. Afhankelijk van het aantal ingrediënten dat je in je woks hebt liggen verdien je punten, de speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Toen het spel een heel tijdje geleden verscheen waren we al meteen erg geïnteresseerd bij het zien van de cover, het is dan ook een erg aantrekkelijk doosje met heel leuke illustraties! De leuke namen maken het alleen nog leuker, naast de bovengenoemde heb je ook nog Chick’n Jagger, Mariah Carrot en Elvis the King Prawn. Het visuele plaatje klopte dus al helemaal. Het spel zelf vinden we ook heel interessant, het is vaak een spannende keuze of je een munt wilt nemen of toch al ingrediënten gaat aankopen. Je wilt de prijs uiteraard niet te goedkoop maken voor je tegenstanders, maar je wilt uiteraard ook wel wat geld verzamelen. Ook het nemen van de wokkaarten is spannend, er is namelijk van elke wok maar één exemplaar en wie eerst is heeft uiteraard de beste keuze. Het aantal wokkaarten is verschillend naar gelang het aantal spelers, maar wat nog beter is is dat nooit alle wokkaarten gebruikt worden. Elk spel kan dus een beetje verschillend zijn. Ook van de ingrediëntkaarten worden er bij 2 en 3 spelers uit het spel gehaald, als je dus wilt redeneren hoeveel ingrediënten er nog in het spel zijn kan je wel eens pech hebben! We Will Wok You heeft erg eenvoudige spelregels maar bevat toch meer diepgang dan wat je op het eerste zicht zou vermoeden.

Het spel is naar ons gevoel op z’n best met drie spelers, maar ook met vier leggen we het graag op tafel als filler. Met twee komt het spelletje niet uit de kast. Je kan alles dan uiteraard wel beter inschatten en je kan je vaak wat meer permitteren dan in een spel met 3 of 4 spelers, maar het wordt dan al snel saai.

Conclusie: We Will Wok You is een smaakmakende en leuke filler dat zeker nog op tafel zal verschijnen!

We Will Wok You

Auteur: Sebastian Bleasdale
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In de Schotse hooglanden heerst er een grote strijd tussen de clans van MacBlue en de koninklijke tiran Royal Red. Het beslissende treffen vindt plaats in 1298, wie zal hier het laatste woord hebben? Liefdesperikelen maken de strijd nog ingewikkelder, want de prinsen zijn allebei smoorverliefd op de dochter van de andere prins. Wint de sterkste troep of wordt er een prins verleid door de charmes van de prinses?

Elke speler heeft een set van acht personages met waarden van 0 tot 7 die elk een speciale eigenschap hebben. De spelers zullen allebei een kaart kiezen en gelijktijdig bekend maken, daarna wordt de strijd uitgevochten. Gewoonlijk wint de kaart met de hoogste waarde maar heel vaak verandert dit door de speciale eigenschap van de kaarten. Zo zegt de sluipmoordenaar (waarde 3) dat de laagste waarde die ronde wint en de muzikant (waarde 0) dat de ronde onbeslist eindigt! De prins heeft met 7 de hoogste waarde en wint de ronde altijd, tenzij de andere speler de prinses speelde… want dan kan hij niet weerstaan aan de charmes. De speler met de prinses wint dan niet alleen deze ronde maar meteen het hele spel! Tussen de andere personages heb je ook nog een generaal die de waarde van je volgende personage met twee verhoogt en een raadsheer die zijn gewonnen ronde als twee rondes laat meetellen.  De spion eist dat je tegenspeler in de volgende ronde eerst zijn kaart bekend maakt vooraleer jij moet kiezen en de tovenaar maakt dan weer alle speciale eigenschappen ongeldig. Diegene die de ronde verliest draait zijn kaart een kwartslag zodat je gemakkelijk kan bijhouden hoeveel rondes beide spelers gewonnen hebben, maar soms eindigt een ronde ook onbeslist doordat twee spelers dezelfde kaart gekozen hebben of doordat iemand de muzikant heeft gespeeld. De volgende ronde wordt dan eens zo belangrijk want deze zal ook beslissen wie de vorige (onbesliste) ronde(n) gewonnen heeft!

Het spel eindigt meteen van zodra één speler vier ronden gewonnen heeft, dit is dan ook de winnaar van het spel. Het spel kan ook eerder gedaan zijn als een prins en een prinses op hetzelfde moment gespeeld worden, de speler die de prinses speelde wint dan het spel.

In de spelregels zijn ook heel wat varianten voorzien. Zo kan je vb. een trekstapel vormen van je 8 kaarten en er telkens drie op handen nemen. Je kan de twee sets ook onder mekaar schudden en elke speler willekeurig 8 kaarten geven, of de kaarten verdelen via draften.

Onze mening

BraveRats is een super korte filler, ons kortste sessie duurde ongeveer 10 seconden (we speelden in het begin meteen de prins & de prinses) en onze langste sessie duurde misschien 3 minuten. Het speelt heel vlot en is dan ook wel leuk om voor of na een groter spel te spelen. Wil je Love Letter spelen maar vind je het niet leuk met twee? Dan is BraveRats de oplossing! We speelden nooit eerder zo’n korte filler dat je enkel met twee spelers kan spelen. Bij ons komen er best wel wat fillers op tafel, meestal omdat ze zo verslavend kort zijn dat je meteen revanche wilt. Dat gevoel hebben we bij BraveRats dan weer minder. Leuk om een keer te spelen maar het hoeft geen paar keer onmiddellijk na elkaar op tafel te komen want dan zijn we het al snel beu. Al wilt dat niet zeggen dat het hier niet meer op tafel zal komen. Het spel is ideaal om een startspeler te bepalen, al is het dan wel jammer dat je het niet met meerdere spelers kan spelen.

Zoals bij vele fillers komt ook hier geluk bij kijken, maar als je je tegenstander goed kent kan je soms al wel vermoeden wat hij/zij gaat spelen. Zeker na enkele speelsessies werd het hier wel grappig, we konden bijna zo voorspellen wat de ander zou gaan spelen. De momenten dat er één of meerdere onbesliste rondes zijn wordt het best spannend, de volgende ronde beslist dan ook de winnaar van de vorige ronden! Als je het spel voor de eerste keer speelt voelt het heel anders aan omdat je de kaarten nog niet goed (genoeg) kent. Daarom is het in het begin wel leuk om slechts drie kaarten op hand te hebben, dat maakt de keuze gemakkelijker, al komt er dan nog wat meer geluk bij kijken uiteraard. Met kinderen zullen we sneller deze variant spelen. Ook de andere varianten zijn best leuk, die waarbij de kaarten eerst via draft worden verdeeld behoort zeker tot onze favorieten.

Op de kwaliteit is hier niets aan te merken, integendeel! De kaarten hebben erg mooie en leuke illustraties en zijn bovendien van een goede en stevige kwaliteit! Ook het doosje is van goede kwaliteit en heeft een mooi afgewerkte fluwelen inleg waar de titel van het spel ingedrukt staat, een positieve verrassing bij de aankoop! Wel grappig dat 999 Games er een sticker bijvoegt met het logo van Blue Orange, de uitgever die het spel eerder dit jaar in het Engels en Frans uitbracht. De tekst op de kaarten is duidelijk tijdens het spelen, voor de uitzonderingen raadpleeg je vooraf best even de spelregels.

Conclusie: BraveRats is een snel kaartspel om een gezellige spelavond mee te beginnen!

BraveRats

Auteur: Seiji Kanai
Uitgeverij: 999 Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 5 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Trifecta is een snel en tactisch kaartspel voor twee spelers. De kaarten doen denken aan een gewone kaartenblok: 3 setjes kaarten van 2 tot 10, vergezeld van een boer, vrouw, heer en aas. Elk om beurt zullen de spelers kaarten plaatsen in het speelveld en proberen een geldige rij van 5 kaarten te vormen. Diegene die daar drie keer in slaagt wordt de winnaar!

Het speelveld wordt in twee delen gescheiden door drie kaarten in het midden, een plus, een min en een kaart met de drie symbolen op. Als je aan de beurt bent vul je je hand aan tot drie kaarten, daarna kan je één van deze kaarten uitspelen. Je kan daarbij kiezen of je een kaart in je eigen gedeelte of in dat van je tegenspeler wilt leggen, maar een kaart zal steeds in één van de drie rijen worden gelegd. Alle kaarten onder de plus-kaart zullen steeds moeten stijgen net zoals de kaarten onder de min-kaart steeds moeten dalen, de derde rij kaarten moet bestaan uit allemaal kaarten met hetzelfde symbool. Een aas telt als joker en kan op elk moment in één van de rijen gelegd worden, onafhankelijk van het symbool of de waarden die eraan vooraf gaan. Wanneer je een heer in een rij plaatst wordt de pluskaart naar een min gedraaid, net zoals de min kaart naar de plus zijde kan worden gedraaid als er een twee geplaatst wordt. Als je geen kaart wil of kan uitspelen kan je er ook voor kiezen om je drie kaarten op de aflegstapel te leggen en twee nieuwe te nemen, je beurt is dan wel voorbij.

Als een rij kaarten in één van de gebieden uit 5 kaarten bestaat wordt de waarde van de kaarten opgeteld. De kaarten van 2 tot 10 tellen voor de afgedrukte waarde, de aas kan 1 of 11 waard zijn (naar keuze), de drie figuren zijn slechts één punt waard. De speler kan één overwinningspunt verdienen als die totale waarde hoger dan 20 maar lager dan 27 is. De 5 kaarten worden op de aflegstapel gelegd waarna het spel gewoon verder gaat op dezelfde manier. Diegene die als eerste drie overwinningspunten kan behalen wint het spel.

Onze mening

Onze mening over Trifecta is doorheen de speelsessies zeker verandert. Na ons eerste spel had ik niet meteen zin om het spelletje nog een keer te spelen, het was saai en gewoon wachten tot je de juiste kaart op handen kreeg om een rij te scoren. Om een recensie te kunnen schrijven spelen we een spel altijd meerdere keren, dus ook Trifecta kwam terug op tafel. Els vond het van in het begin al iets beter, de volgende speelsessies waren dan ook al wat interessanter! Het feit dat je ook kaarten in het veld van je tegenstander kan leggen maakt het veel tactischer dan ik aanvankelijk dacht. Je kan er zo voor zorgen dat de waarde van die rij te hoog of te laag is zodat die dus geen overwinningspunt oplevert. Het is meestal spannend afwachten wie de vierde kaart zal leggen, zodat de andere speler de vijfde, beslissende kaart kan leggen. De komende speelsessies werden steeds boeiender en duurden dan ook langer dan het eerste potje.

De illustraties zijn over het algemeen niet onze stijl. Het grootste deel van de kaarten trekt naar ons gevoel niet meteen aan om het spel te spelen. Onze testversie had helaas een drukfout waardoor de randen van sommige kaarten wit waren, maar dit probleem zou opgelost zijn in de uiteindelijke productie. We zijn in elk geval wel fans van de verpakking van dit kaartspel: één kartonnetje (met de spelregels op!) dat rondom de kaarten geplooid wordt en dan in een sleeve geschoven wordt. Geen verlies aan verpakkingsruimte of geen extra kosten voor een te groot doosje dus, maar wel eenvoudig en efficiënt, ideaal om in je binnenzak mee te nemen.

Dit gezegd zijnde zal Trifecta hier wellicht niet/zelden meer op tafel komen na deze recensie. Daarvoor kon het spel ons niet genoeg overtuigen. Het doet een beetje denken aan een combinatie tussen Ballonrace en Crazy Creatures of Dr. Doom, maar de kans is groot dat die laatste twee sneller op tafel zullen verschijnen.

Conclusie: Trifecta is een snel, abstract en tactische kaartspel voor 2 spelers, maar het kon ons niet overtuigen.

Met dank aan Victory Point Games!

Trifecta

Auteur: Zoran Dobrijevic
Uitgeverij: Victory Point Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar