Spelbeschrijving

Dit kleine doosje van White Goblin Games brengt je niet zomaar een spelletje over vliegers. Deze keer krijg je er drie in één. Elk met een passende titel en steeds met éénzelfde doel voor ogen: de meest waardevolle windkaarten verzamelen om zo de meeste punten te scoren. De manier waarop je aan de windkaarten geraakt en de manier waarop er gespeeld wordt is uiteraard steeds anders, daarom zullen we elk spelletje apart beschrijven.

Vang de wind

Nadat alle spelers een stapel vliegerkaarten mét een bliksemkaart ontvangen hebben wordt de stapel windkaarten in het midden gelegd met aan de vier zijden daarvan een opengelegde windkaart. Als je aan de beurt bent controleer je of je een gevecht gewonnen hebt, daarna speel je kaarten uit en vul je je hand weer aan tot vijf kaarten. Bij het spelen van kaarten heb je verschillende opties: je kan een kaart in een leeg parkveld spelen of op een kaart van een tegenstander. De voorwaarde om je vliegerkaart in een leeg parkveld te leggen is dat de waarde op je kaart hoogstens één minder is dan de som van de twee aangrenzende kaarten, als je je kaart speelt op een vliegerkaart van een tegenstander is diezelfde voorwaarde niet meer van belang maar moet je een gelijke of hogere waarde kunnen uitspelen, bovendien moeten alle kaarten die op elkaar komen te liggen even of oneven zijn. De eerste kaart in een parkveld bepaald dus welke kaarten hierop gespeeld mogen worden. Als je een gelijke kaart kan uitspelen mag je meteen nog eens en kan je zo een kettingreactie vormen. Met je bliksemkaart kan je een hele stapel kaarten mét aangrenzende windkaarten uit het spel verwijderen. Als jouw vliegerkaart nog bovenaan een parkveld ligt in je volgende beurt heb je het vliegergevecht gewonnen en kan je als beloning één van de aangrenzende windkaarten kiezen als beloning. Vervolgens wordt er een nieuwe windkaart opengedraaid. Het spel eindigt wanneer één speler de laatste kaart uit zijn stapel trekt of wanneer de bliksemkaart uit de middelste stapel (met windkaarten) getrokken wordt. De spelers tellen de punten op hun verworven windkaarten, de speler met de meeste punten wint het spel.

Met de wind mee

Voor dit spel worden alle 20 windkaarten (of 15 met twee spelers) open gelegd in de vorm van een vlieger, ook nu krijgt elke speler een set met 20 vliegerkaarten. Alle spelers gaan in hun beurt een kaart bedekken en vervolgens hun hand aanvullen tot vijf kaarten. Om een kaart te bedekken moet jouw vliegerkaart gelijk zijn aan de som van de kaart en één van de aangrenzende kaarten. Je mag op deze manier zowel een windkaart als een vliegerkaart van een tegenspeler bedekken. Een vliegerkaart met waarde 1 mag je steeds samen met een andere kaart uitspelen, zolang de som van je twee kaarten dan gelijk is aan de som van de bedekte kaart en één van de aangrenzende kaarten. Het spel eindigt als alle windkaarten bedekt zijn of nadat alle spelers achtereenvolgens gepast hebben. Nu worden alle windkaarten één voor één gecontroleerd, de speler die de meeste vliegerkaarten heeft gespeeld wint de windkaart, bij een gelijke stand is de kaart voor niemand. De speler met de meeste punten wint het spel.

Vol in de wind

Het enige spel waarbij slechts vijf windkaarten gebruikt worden. De bedoeling is deze keer om rijen van 1 tot 10 te vormen. Als je aan de beurt bent speel je één kaart in één van de vijf rijen, van zodra er een kaart in een bepaalde rij gespeeld werd kan je enkel nog aansluitend (naar boven of naar onder) verder aanvullen. Met behulp van je bliksemkaart kan je een vlieger van je tegenstander verwijderen en vervangen door één van jouw kaarten. Van zodra een rij compleet is gaat de windkaart naar de speler met de meerderheid aan kaarten in die rij, bij gelijke stand gaat de kaart naar de speler die op één na de meeste kaarten speelde, als het dan nog steeds gelijke stand is krijgt niemand de kaart. Nadat alle 5 de rijen zijn opgeëist eindigt het spel, de speler met de meeste windkaarten wint het spel. Bij gelijke stand speel je nog een ronde tot er een winnaar gekend is.

Onze mening

Het was sinds onze kindertijd geleden dat we een speldoos(je) hadden met meer dan één spel in. Enerzijds hoeft dit voor ons niet, maar we begonnen het voordeel er meer en meer van in te zien. Het is bv. ideaal om mee te nemen op vakantie, één set kaarten en toch meerdere spellen. Na enkele speelsessies heeft wellicht iedereen een favoriet, of dat was toch bij ons het geval. “Vang de wind” was het spel dat hier het vaakst op tafel kwam, al mocht “met de wind mee” er ook best zijn. Welk spelletje jouw favoriet wordt is wellicht ook afhankelijk van het aantal spelers, zo had het laatste spel (vol in de wind) volgens ons beter de vermelding “voor 3 of 4 spelers” meegekregen aangezien dat ons met twee helemaal niet kon bekoren, terwijl vang de wind dan weer iets leuker was met 2 of 3 spelers. De drie spelletjes zijn oké, korte kaartspelletjes waarbij je toch wat geluk kan gebruiken om de juiste kaarten op de juiste moment op hand te krijgen, als de wind in jouw richting blaast komt het zeker goed. De aantrekkelijke en kleurrijke tekeningen van Dennis Lohausen vallen bij ons steeds in de smaak, dat is ook nu weer het geval. Bovendien komt het spel weer in een mooi, blikken doosje. Wat ons betreft is deze Kite Fight geen hoogvlieger, maar voor een doorsnee gezin mag het er best zijn, ze krijgen voor hun geld meteen drie spellen geleverd!

Conclusie: Een luchtig (reis)spelletje voor met de familie!

Met dank aan White Goblin Games!

Kite Fight

Auteur: Jason Kotarski
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

De bedoeling is simpel: werk samen met je medespelers en orden de 100 kaarten op vier stapels waarbij twee stapels enkel in stijgende richting gaan en de twee anderen in dalende richting. Makkelijker gezegd dan gedaan, zeker als je niet mag weten welke kaarten je tegenspelers op hand hebben.

Nadat de vier richtingkaarten op tafel werden gelegd krijgen alle spelers zes kaarten op hand (7 met twee spelers) en kan het spel beginnen. Als je aan beurt bent heb je maar één opdracht: minstens twee kaarten op de stapels leggen, meer mag maar hoeft niet. De inleiding heeft alles al verklapt, twee van de stapels zullen steeds in stijgende lijn moeten gaan, de andere twee omgekeerd. Daar is één uitzondering op, want als je een kaart kan aanleggen die exact 10 lager/hoger is dan mag je voor die ene kaart zondigen aan het reglement. Uiteraard is het toegelaten om met elkaar te praten, maar het is wel strikt verboden om daarbij concrete getallen uit te spreken! Je kan je tegenstanders wel afraden om op een bepaalde stapel verder te gaan of je kan vragen om geen te grote sprongen te doen. De communicatie loopt wel los naarmate het spel vordert. Aan het einde van je speelbeurt vul je je hand opnieuw aan tot zes kaarten en is de volgende speler aan de beurt.

Wanneer de stapel kaarten op is is het niet meer verplicht om twee kaarten tijdens je beurt te spelen, één kaart is vanaf nu voldoende. Van zodra een speler tijdens zijn beurt niet kan voldoen aan het minimum aantal te spelen kaarten eindigt het spel meteen. Als je er in geslaagd bent om alle kaarten op de stapels te spelen ben je allemaal samen gewonnen, als dat niet gelukt is worden de strafpunten opgeteld. Elke overblijvende handkaart en eventueel overgebleven kaarten in de stapel leveren één strafpunt op. Elke score waarbij je minder dan 10 strafpunten hebt wordt door de spelregels gezien als excellent. Als je dit eenmaal onder de knie hebt kan je de moeilijkheidsgraad verhogen door het aantal verplicht te spelen kaarten op te trekken naar drie of door het aantal handkaarten te verlagen.

Onze mening

Het doosje en de lay-out van de kaarten sprak ons eerlijk gezegd niet meteen aan, maar na het lezen van de spelregels konden we er niet snel genoeg aan beginnen. Ten eerste spelen we graag coöperatieve spellen, ten tweede deed het ons wat denken aan Hanabi, nog steeds één van onze favoriete coöperatieve spellen. Na een eerste speelsessie waren niet alleen wij maar ook onze medespelers enthousiast, dat smaakt naar meer. Met 8 strafpunten hadden we dat niet slecht gedaan, maar het is zo’n spelletje waarbij je steeds meer en steeds beter wilt presteren! Enerzijds vinden we het jammer dat je bij dit coöperatief spel geen afgebakende lijn hebt tussen winst en verlies, anderzijds zorgen de (straf)punten net voor die verslavende factor waardoor je het spel steeds opnieuw wilt spelen. De communicatie met je medespelers is top in dit spel, je mag geen concrete getallen zeggen, maar door te zeggen dat niemand nog een kaart mag leggen op één bepaalde stapel is het soms best wel duidelijk. We slaagden er twee keer in om alle kaarten uit te spelen en dus een perfecte score te halen, één keer met twee spelers, één keer met vijf spelers. Het werd daarbij duidelijk dat je maar best van die sprongen (10 omhoog/omlaag in de andere richting) gebruik kan maken, al is ook dat weer gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het aantal spelers heeft duidelijk invloed op het spel, met 2 spelers heb je maar 12 kaarten in het spel en met 5 spelers 30, de kans dat je dan al is terug omhoog kan springen is in dat laatste geval ook groter, al loopt de communicatie met zoveel spelers toch heel anders dan met twee. We slaagden er nog niet in om het spel te winnen op een hogere moeilijkheidsgraad, maar het is zeker een pluspunt dat die optie bestaat. Dit coöperatieve kaartspel komt hier wellicht nog vaak op tafel!

Conclusie: Alweer veel speelplezier in een klein doosje.

Met dank aan White Goblin Games!

The Game: Spiel … so lang du kannst!

Auteur: Steffen Benndorf
Uitgever: Nürnberger Spieleverlag & White Goblin Games
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

“3 … 2 … 1 … HANDEN OMHOOG!” – het startsignaal van dit knotsgekke handenspel. Beeld de symbolen uit die je op je handkaarten gekregen hebt en probeer via deze gebarentaal contact te maken met je tegenspelers. Hoe vaker je contact kan maken met een tegenspeler hoe meer punten je aan het einde zal hebben, maar wees goed op je hoede: af en toe zit er een speler in de groep die met twee handen spreekt. Die kan je maar beter goed volgen om erger te voorkomen.

Afhankelijk van het aantal spelers krijgen alle spelers aan het begin 3 tot 5 kaarten op hand, je ziet meteen heel wat blauwe kaarten met een handgebaar. Na het startsignaal starten alle spelers gelijktijdig met het uitbeelden van één van deze kaarten en kijken ze aandachtig rond om te zien of één van de andere spelers hetzelfde symbool uitbeeldt. Je bent uiteraard vrij om één van de andere symbolen van je handkaarten uit te beelden en zo proberen hetzelfde teken als één van je medespelers te doen. Van zodra twee spelers een combinatie gemaakt hebben en dus elk hetzelfde symbool getoond hebben laten ze de kaart aan elkaar zien om te controleren of het inderdaad om dezelfde kaart gaat, vervolgens leggen ze de kaart voor zich neer, je hebt alvast één punt aan het einde van het spel. Ben jij de derde met dezelfde kaart? Pech, slechts twee spelers kunnen een combinatie vormen. Jij zal dus moeten wachten tot er nog een speler zo’n symbool uitbeeldt. Tussen de 90 kaarten zitten er ook 12 gele kaarten met daarop symbolen dat je met twee handen moet uitbeelden. Je kan maar beter alert zijn en dat symbool meteen na-apen als één van je tegenspelers dit uitbeeldt, want de speler die dit symbool als laatste nadoet krijgt de kaart in zijn puntenstapel en je raadt het al: de gele kaarten leveren minpunten op! Je mag op elk ogenblik kaarten afleggen en nieuwe kaarten op hand nemen, je neemt dan net zoveel kaarten op hand tot het aantal dat je aan het begin van het spel kreeg. Van zodra de stapel uitgeput is en een speler niet voldoende kaarten kan nemen eindigt het spel en volgt de puntentelling: 1 punt voor de blauwe kaarten, één minpunt voor de gele kaarten. Bij een gelijke stand wint diegene onder hen met de minste minpunten.

Onze mening

Na het lezen van de spelregels waren we niet laaiend enthousiast, niet dat het slecht klonk, maar zo staan zwaaien met onze handen is niet meteen het type spel dat we vaak op tafel leggen. Met een groep veelspelers kwam het dan ook niet meteen op tafel. We speelden het eerst met ons kleine neefje en ontdekten dat de leeftijdsaanduiding 8+ toch wel klopt, voor jonge kinderen is het allesbehalve evident om die (eenvoudige) gebaren uit te beelden, laat staan als je dan ook nog op je andere kaarten en je tegenstanders moet letten! Dan testen we het maar op een familiefeestje, en wat bleek: het was geweldig. Drie generaties (ook de niet-spelers) lachten zich te pletter, het spel – en dan vooral de gele kaarten – zorgt voor hilarische situaties. Je denkt dan dat je aandachtig bent op iedereen, maar voor je het weet ben jij volop contact aan het nemen met één van de spelers aan tafel en zitten alle anderen te lachen met hun twee handen in het lucht. Of het volgende keer weer op tafel zal komen is natuurlijk nog de vraag, maar het plezier dat we beleefd hebben is in elk geval onvergetelijk! Na een tweetal speelsessies was het helaas genoeg geweest, niet omdat één van ons het beu was, maar wel omdat de meeste spelers krampen kregen in de handen. Met drie spelers was het niet overtuigend genoeg, deels omdat je dan vijf kaarten op hand hebt en het dan toch iets moeilijker is. Hoe meer spelers, hoe meer ambiance. Wij zijn alvast benieuwd hoeveel familiefeestjes we nog kunnen opvrolijken met deze grappige handjes.

Conclusie: Een partyspel voor de hele familie!

Met dank aan White Goblin Games!

Hands

Auteur: Chislaine Van den Bulk
Uitgever: White Goblin Games
Tijdsduur: ± 20 min.
Aantal spelers: 3 – 8
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Eenvoudiger kan het haast niet: aan het einde van je beurt moet je zien dat je wint. De standaard spelregel: de hoogste kaart wint… je raadt het nooit, maar de rode 7 is de hoogste kaart in het spel. Deze spelregel (van de zogenaamde rode kaarten) is slechts één van de zeven spelregels die je zal spelen.

Als je aan beurt bent moet je er voor zorgen dat je wint, dat kan op drie verschillende manieren: je legt een kaart in je eigen pallet, je verandert de spelregel of je doet het alle twee. Aan het begin van een ronde krijg je 7 handkaarten en een startkaart voor je pallet, de spelregel aan het begin: de hoogste kaart wint. Door een kaart op de aflegstapel te spelen verandert de spelregel, zo kan je die o.a. veranderen naar ‘de meeste kaarten van dezelfde kleur’ of naar ‘de meeste getallen onder 4’, zolang je ervoor zorgt dat jij maar de beste bent in de spelregel die aan het eind van jouw beurt van toepassing is. Dan is de volgende speler aan de beurt, deze heeft uiteraard dezelfde opdracht: hij zal moeten winnen en desnoods de spelregel daarvoor aanpassen! In geval van gelijke stand wint diegene met de hoogste kaart, er zijn kaarten van 1 tot 7, en dat in 7 verschillende kleuren. De ene kleur is al wat beter dan de andere, zo is de rode 7 hoger dan de groene 7, die laatste is op zijn beurt hoger dan de blauwe 7 enz… Als je aan het einde van je beurt niet kan winnen eindigt het spel voor jou, de andere spelers spelen verder tot er een uiteindelijke winnaar gekend is.

Als je vertrouwd bent met het basisspel kan je ook “Advanced Red7” spelen, één spel uit de basisversie is nu slechts één ronde. Tussen de verschillende ronden vindt een puntentelling plaats. Als het nummer op je zonet gespeelde kaart hoger dan het aantal kaarten in je pallet is mag je een extra kaart nemen. Als winnaar van een ronde neem je alle kaarten die je nodig had om volgens de huidige spelregel te winnen, dit zijn de punten die je deze ronde verdiend hebt. Vervolgens krijgen de spelers weer 7 kaarten en begint de volgende ronde. Het spel eindigt van zodra de stapel kaarten uitgeput is. Bovendien kunnen er nog optionele spelregels worden toegevoegd waarbij je een extra actie kan doen bij het uitspelen van bepaalde kaarten, zo’n actie kan bijvoorbeeld zijn dat je een extra kaart mag nemen of een kaart uit je pallet mag verwijderen.

Onze mening

Red7 is een spel met erg eenvoudige spelregels, anderzijds is het toch iets unieks in zijn soort. Je verandert de spelregels voortdurend zelf, je probeert een spelregel te kiezen waar jij goed in scoort en je tegenstanders je niet in kunnen verslaan. Het is ook slim om slechts één kaart te spelen tijdens jouw beurt, want hoe minder kaarten op hand, hoe kleiner de kans dat je de volgende ronde nog zal kunnen winnen! Een spel (een ronde) is zeer snel gedaan, waardoor het een filler is dat je al snel enkele keren opnieuw wilt spelen. Wij speelden de versie voor gevorderden spelers enkele keren maar hadden uiteindelijk toch een lichte voorkeur voor het eenvoudigere basisspel. Anderzijds zijn de meningen verdeeld: sommigen vinden het één van de betere fillers, anderen vinden er weinig aan. Ook tussen ons onderling verschilt de mening over deze filler. De lay-out past bij het spel: eenvoudig maar efficiënt. Het enige échte minpunt aan het spel? Het is hier moeilijk verkrijgbaar.

Conclusie: Red7 is een erg leuke filler maar kon ons niet helemaal overtuigen.

Met dank aan Asmadi Games!

Red7

Auteur: Carl Chudyk & Chris Cieslik
Uitgever: Asmadi Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 5 min.
Vanaf 9 jaar

Spelbeschrijving

In Yardmaster Express krijgen de spelers slechts enkele ronden de tijd om een waardevolle trein te construeren. Kies de beste wagons voor jezelf en geef de rest door aan je linkerbuur. Niet alleen de wagons van hoge kwaliteit, maar ook veel wagons in éénzelfde kleur kunnen je punten opleveren. Wie weet kan je tenslotte nog extra punten verdienen door aan de voorwaarde van de ‘Caboose’-kaart te voldoen!

De startspeler krijgt de houten trein en evenveel handkaarten als er spelers zijn, de rest krijgt voorlopig niets. Als je aan de beurt bent (en dus kaarten op hand hebt) neem je één extra kaart op hand, vervolgens koppel je één van deze kaarten aan je trein en tenslotte geef je de overige kaarten door aan je linkerbuur. Om een nieuwe treinkaart aan je trein toe te voegen moet de nieuwe wagon ofwel dezelfde waarde, ofwel dezelfde kleur hebben als de (voorlopig) laatste wagon van je trein. Als je dit niet kan of wilt doen kan je er ook voor kiezen om een treinkaart gedekt aan je trein te koppelen, de waarde van je wagons is dan slechts twee.  Het voordeel van de grijze achterkant is dat je in een volgende beurt eender welke wagonkaart aan je trein kan koppelen, het grijs functioneert namelijk als joker waardoor elke kleur is toegestaan. Op deze manier gaat het spel steeds verder, de kaarten worden rondgegeven en elke speler voegt wagonkaarten toe aan zijn of haar eigen trein. Na 4-7 ronden (afhankelijk van het spelersaantal) eindigt het spel en volgt de puntentelling.

De zichtbare punten op de treinkaarten worden opgeteld, daarnaast krijgt de speler met de meeste aaneensluitende wagons van eenzelfde kleur bonuspunten. Hoe meer wagons in die rij, hoe meer punten. Tenslotte heb je nog de Caboose-uitbreidingen, 16 kaarten waar je elke speelsessie slechts één van gebruikt. Die kaart wordt aan het begin bekend gemaakt en geeft de spelers een extra opdracht om naartoe te werken. Die opdracht kan te maken hebben met de kleuren van de wagons (vb. zo weinig mogelijk verschillende kleuren), maar ook met de waarden (vb. dat je moet eindigen 2, 2, 2, 3, 2) en zelfs met de punten (vb. scoor de minste punten). Het is niet verplicht om aan de opdracht te voldoen, maar als dat wél het geval is kan je extra bonuspunten verdienen en die kunnen zelfs oplopen tot 8 punten! Wie na deze puntentelling de meeste punten heeft wint het spel.

Onze mening

Yardmaster Express is een vlotte filler met heel eenvoudige spelregels en toch dat tikkeltje diepgang dat het zo leuk maakt. De spelregels zijn duidelijk geschreven en snel uitgelegd, de kaart waaruit je trein vertrekt bevat bovendien nog een samenvatting van de spelregels en een duidelijk overzicht van hoeveel rondes er worden gespeeld bij elk spelersaantal. Het is dus niet nodig om steeds terug te grijpen naar de spelregels. Enerzijds denk je aan je eigen trein: ga je voor waardevolle wagons? Dan riskeer je dat het in de volgende ronde moeilijk wordt om een passende wagon aan te koppelen. Het kan ook interessant zijn om veel wagons van eenzelfde kleur na elkaar te plaatsen, die bonuspunten zijn dan mooi meegenomen. Anderzijds wil je wellicht ook wat rekening houden met de opdracht van de caboose-kaart én probeer je ervoor te zorgen dat je de beste kaarten niet doorgeeft aan je tegenstander. Je hebt dus wel wat dingen in de hand, maar er is toch ook wel een geluksfactor, want elke speler neemt één extra kaart op hand en je kan natuurlijk nooit voorspellen welke kaart dat zal zijn. Die geluksfactor stoorde ons helemaal niet. Het spel is leuk met alle spelersaantallen, maar vooral met twee spelers leggen wij het erg graag op tafel. Je hebt dan alles net iets beter in de hand aangezien je nu ook kan redeneren welke kaarten er terug bij jou zullen komen. Zelfs na een tiental speelsessies beleven wij nog steeds veel plezier aan Yardmaster Express, ook grotendeels door de caboose-kaart die steeds anders is. Benieuwd of deze het zal maken tot onze reeks Tafelporselein!

Conclusie: Yardmaster Express is subliem in zijn eenvoud.

Yardmaster Express

Auteur: David Short
Uitgever: Crash Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 5 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

Vrijdag de 13de … Al het ongeluk komt samen op één moment. We spelen een spel, op de kaarten vind je gebroken spiegels, zwarte katers én mensen die onder een ladder lopen. Je zou denken: hoe meer tegenslag, hoe slechter je score… Maar niets is minder waar, je kan er namelijk nog goed onderuit muizen!

Er zijn vier soorten kaarten, rode kaarten met waarde ‘4’ en de drie bovenvermelde soorten ongelukskaarten met verschillende waarden tussen 1 en 7. Aan het begin van de ronde worden de kaarten verdeeld onder de spelers, daarna spelen de spelers elk om beurt één kaart uit. Er is slechts één regel waar je rekening mee moet houden: je speelt een kaart telkens bij de juiste soort. Oranje bij oranje, blauw bij blauw en groen bij groen. De rode kaarten mogen overal aangelegd worden. Na het aanleggen van een kaart zeg je de som van alle kaarten in die kolom luidop. Als die som gelijk of kleiner dan 13 is gebeurt er niets en is de volgende speler aan de beurt. Als die som 14 of hoger is moet je alle eerder gelegde kaarten in die kolom nemen en voor je leggen als strafpunten, de kaart die je zonet speelde blijft liggen en vormt de eerste kaart voor de nieuwe kolom.

Op deze manier wordt er verder gespeeld tot alle spelers hun handkaarten kwijt zijn, daarna volgt de puntentelling. Alle ongelukskaarten zijn 1 minpunt en de rode kaarten zijn 2 minpunten, maar eerst gaan de spelers met elkaar vergelijken wie de meeste kaarten per kleur heeft. De speler die de meeste groene kaarten heeft mag deze allemaal verwijderen, net zoals de speler(s) met de meeste oranje en blauwe kaarten de desbetreffende kaarten ook mogen verwijderen. Bij een gelijke stand moeten beide spelers hun strafpunten houden. De rode kaarten kunnen niet verwijderd worden. Na vier ronden eindigt het spel, diegene met de minste strafpunten wint dit spel!

Onze mening

Friday the 13th is een leuke filler dat hier zeker in de smaak valt! De spelregels zijn heel eenvoudig, je krijgt kaarten op hand en je speelt ze in de juiste kolom. Het feit dat je strafpunten wegvallen als jij de meeste kaarten in een kleur hebt geeft een unieke twist aan het spelletje en maakt het speciaal. Het brengt een vleugje tactiek in deze korte filler, al ben je uiteraard wel wat afhankelijk van de kaarten die je op hand krijgt. Meestal wil je geen kaarten verzamelen, maar door veel kaarten van dezelfde kleur te verzamelen kan je ook met nul minpunten eindigen. Het is dan veel beter dan een medespeler die in elke kleur slechts één kaart verzamelde. Toch is er één spelregel die bij ons op weinig begrip kon rekenen: het feit dat het kan uitkomen dat sommige spelers meer kaarten hebben dan andere. Al onze medespelers hadden hier dan ook commentaar op. Na enkele speelsessies hebben we dan ook beslist om die spelregel achterwege te laten, we delen gewoon totdat iedereen even veel kaarten heeft, de overschot gaat terug in de doos. Het zijn nogal grote, vierkante kaarten die niet heel praktisch zijn om op hand te nemen, maar de illustraties zijn erg leuk.

Conclusie: Friday the 13th is een erg leuke filler met eenvoudige spelregels.

Met dank aan Asmodee België!

Friday the 13th

Auteur: Reiner Knizia
Uitgever: Le Scorpion Masqeé
Aantal spelers: 3 – 6
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In deze ‘Fische und Steine’ proberen alle spelers de grootste vangst met vissen te scoren. Leg je eigen kat op een geniepige plaats, doe een strategische zet en onthul daarna je geheime plaats… En? Een mooie visvangst gedaan? Of toch bot gevangen?

Aan het begin van elke ronde worden er 9 kaarten opengelegd op tafel, en dat in een vierkant van 3 op 3. Vervolgens leggen alle spelers hun drie kaarten aan hun zijde naast de vijver. Één van die kaarten bevat de kat met vishengel, de andere kaarten zijn blanco. Daarna kunnen alle spelers, beginnend met de startspeler, één kaart/stapel in de visvijver verleggen. Ze mogen dus één kaart opnemen en op een aangrenzende kaart leggen. Pas daarna maakt de startspeler bekend op welk van de drie kaarten zijn kat staat, de speler is verplicht om één kaart/stapel uit die rij te nemen. Je wilt uiteraard zo veel mogelijk vissen nemen, maar misschien hadden je tegenspelers je wel door en hebben ze de beste kaarten alvast verplaatst. Elke vis zal aan het einde één punt opleveren terwijl elke steen dan weer een minpunt geeft. Tenslotte maken ook de andere spelers elk om beurt bekend waar hun kat verstopt zat, zolang er minstens één kaart/stapel in het verlengde van de kat ligt zijn ze verplicht een stapel te nemen.

Aan het begin van de tweede ronde worden er weer 9 kaarten opengelegd, maar deze keer over de kaarten die nog op tafel lagen. Als je in de komende rondes dus een kaart wilt verplaatsen en/of vangen ben je verplicht om de hele stapel te nemen. Je kan dus maar best proberen te onthouden wat er lag. Na vier ronden eindigt het spel, alle spelers tellen hun vangst en diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Aanvankelijk hadden we van Fish ‘n’ Stones een kinderspel verwacht, de leeftijdsaanduiding 7+ én de illustraties lieten dan ook niets anders vermoeden. Een eerste speelsessie overtuigde ons echter meteen dat het meer was dan alleen een kinderspel: in dit kaartspel komt heel wat strategie aan te pas! Eerst de beslissing waar je je kat legt, die vaak te maken heeft met de beurtvolgorde… je moet er namelijk rekening mee houden dat de kaarten in die volgorde bekend worden gemaakt. Ook het verleggen van de kaarten is vervolgens van groot belang. Je kan een afleidingsmanoeuvre doen in de hoop dat je tegenspelers niet doorhebben waar je kat ligt, of je kan er voor kiezen dat jouw mogelijke buit alleen maar groter wordt. Helaas hebben de andere spelers die kans ook, en wat zijn zij van plan? Het bekendmaken van de kaarten is telkens opnieuw spannend. In de volgende drie rondes komt er ook het geheugenaspect bij, de kaart die bovenaan ligt ziet er misschien (on)aantrekkelijk uit, maar wie weet nog wat eronder zat? Misschien is dat – ondanks die twee stenen – misschien wel een hele mooie vangst?

Het aantal spelers heeft in deze filler vooral invloed op het strategische element: met twee spelers heb je het iets meer in de hand dan met vier spelers. Soms wordt het onverwacht een leuk, strategisch en zelfs venijnig spelletje. Het speelt met alle spelersaantallen leuk, maar wij spelen Fish ‘n’ Stones het liefst met twee of drie spelers. De illustraties zijn mooi maar zorgen voor het kinderlijke uiterlijk. Het kan zeker met jonge kinderen gespeeld worden, maar ook de volwassenen kunnen deze filler wel eens smaken. We vinden het wel jammer dat de blanco kaarten helemaal blanco zijn, een eenvoudige illustratie kon ook weergeven dat de kat daar niet was…

Conclusie: Fish ‘n’ Stones is een leuke filler met meer diepgang dan je zou verwachten!

Fish ‘n’ Stones

Auteurs: Dennis Kirps & Jean-Claude Pellin

Met dank aan Logis!

Uitgever: LOGIS
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

In Wazabi proberen de spelers als eerste hun dobbelstenen kwijt te spelen. Dobbel de goede symbolen en speel de juiste kaarten op het juiste moment. Geef dobbelstenen aan je medespelers, ruil je kaarten of verwijder dobbelstenen uit het spel. Diegene die als eerste zijn laatste dobbelsteen kan afgeven wint het spel.

Als je aan beurt bent dobbel je al je dobbelstenen één keer, aan het begin van het spel heeft elke speler 4 dobbelstenen. Vervolgens voer je het effect van al je dobbelstenen uit. Één symbool laat je toe om dobbelstenen aan een tegenspeler naar keuze te geven, alle dobbelstenen met dit symbool kan je dus gewoon verdelen onder je medespelers. Voor alle dobbelstenen met een kaartsymbool kan je een nieuwe kaart op hand nemen, tenslotte mag je één van je handkaarten uitspelen… op voorwaarde dat je ook dobbelstenen hebt gegooid met het Wazabi-symbool! Je moet minstens zoveel Wazabi-symbolen gedobbeld hebben als aangegeven op de kaart: één, twee of drie. Met sommige kaarten kan je meteen één of zelfs twee dobbelstenen uit het spel verwijderen, met andere kaarten kan je je dobbelstenen ruilen met een speler naar keuze. Met een andere kaart kan je ook je overige handkaarten ruilen of alle spelers verplichten hun dobbelstenen of kaarten aan hun linker- of rechter buurman te geven. Je kan soms ook een kaart uitspelen om drie nieuwe kaarten op hand te mogen nemen, of om de andere spelers een handlimiet van twee kaarten op te leggen. Tenslotte heb je ook nog kaarten die een tegenspeler verplichten om een beurt over te slaan of de speelrichting te veranderen. Van zodra een speler zijn laatste dobbelsteen kwijtspeelt eindigt het spel en is dit de winnaar.

Onze mening

Wazabi werd voor het eerst uitgegeven in 2008 en werd onlangs opnieuw uitgebracht in een editie met 20 verschillende talen! Het eerste wat je ziet bij het openen van de doos is dus uiteraard ook een stapel van 20 stevige kartonnen met aan de voorkant de spelregels en aan de achterkant een handig overzicht van de verschillende kaarten. Daaronder vind je 24 dobbelstenen, een set kaarten en een zakje om het spel als reisspel te gebruiken. Naar onze mening een te grote doos voor het materiaal, maar dat maakt het leuke en verslavende spel volledig goed. De spelregels zijn heel eenvoudig, iedereen kan meteen meespelen. Spelers die het spel nog niet kennen kunnen het overzicht naast zich leggen, maar de symbolen op de kaarten zijn zo duidelijk dat dat amper nodig is. De kaarten zijn overigens niet alleen erg duidelijk maar ook voorzien van mooie illustraties.

Het aantal spelers heeft op dit spel wel invloed. Met twee spelers hebben kaarten zoals ‘de speelrichting verandert’ weinig nut, ook wanneer je dobbelstenen en/of kaarten wilt ruilen ben je verplicht om dat steeds met je enige medespeler te doen. Als dat niet in jouw voordeel is zal het vaker gebeuren dat er géén kaart wordt gespeeld. Met 3 en 4 spelers is dat probleem al meteen opgelost en wordt het een erg leuke filler dat voor ons nog vaak op tafel mag verschijnen. We speelden het nog niet met 5 of 6 spelers. Het spel voorziet ook meteen enkele varianten, zo kan je het spel ook in teams spelen (ideaal voor grotere groepen) of kan je een toernooi spelen. Als het spel naar jouw mening te kort of te lang is kan je het aantal dobbelstenen om te beginnen veranderen en zo optimaliseren, al vonden wij dat niet nodig.

Conclusie: Wazabi is een super leuk en verslavend dobbel- en kaartspel, ideaal voor tussendoor!

Met dank aan Gigamic!

Wazabi

Auteur: Guilhem Debricon
Uitgever: Gigamic
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

In augustus 2014 schreven we een preview over Dead Man’s Draw, een kaartspel gebaseerd op de gelijknamige app. Die preview was gebaseerd op een prototype. Inmiddels hebben we ook het echte spel ontvangen én getest, tijd om jullie even mee te delen of er iets veranderd is en wat onze mening is over het resultaat. De speluitleg zelf gaan we hier niet opnieuw schrijven, daarvoor kan je nog steeds onze preview lezen.

De kaarten zitten verpakt in een mooi en stevig doosje dat eigenlijk veel te groot is voor een kaartspel. De kaarten zelf zijn van een heel goede kwaliteit. Aan de spelregels zelf is niets veranderd, al heb je uiteraard wel enkele extra’s die er dankzij de succesvolle Kickstarter campagne zijn bijgekomen. Zo heb je nu o.a. 6 varianten op het spel, die elk staan uitgelegd op een extra kaart. Met de variant “All Hands on Deck” word je bijvoorbeeld gestraft als je aan het einde geen kaarten hebt in een bepaalde kleur en in de variant “Pile O’ Treasure” telt niet enkel de bovenste kaarten maar tellen alle kaarten die je hebt gewonnen. Die varianten zijn leuk, maar of ze effectief vaak gespeeld worden is een andere vraag. Wij leggen Dead Mean’s Draw wel eens graag op tafel, liefst met spelers die het spel kennen dankzij de app, maar de varianten komen er dan niet aan te pas. Maar het zorgt voor variatie als je het spel vele keren speelt. Een ander extraatje dankzij de campagne zijn de overzichtskaarten met uitleg voor alle personages, maar wat is het jammer dat de namen van dat overzicht niet overeenkomen met de namen op de kaarten! Als je het personage “Madam Margot” hebt moet je op het overzicht lezen bij “Davy Jones’ Locker” of bij “Safe Harbor”, terwijl “Sir Lovesword” op het overzicht “Golden Scales” of “Casanova” heet. Elk personage heeft dus twee “traits”, maar aangezien de naam van die trait niet op de kaart staat kan je enkel zoeken door nauwkeurig naar de afbeeldingen te kijken. Achja, het is niet dat het onmogelijk is hoor, maar echt handig is het toch niet.

We leggen deze filler nog steeds graag op tafel maar ondervinden dat die vaker op de iPad wordt gespeeld dan in het echt. Het is nog steeds een leuke en verslavende filler, maar tegelijkertijd ook een filler die toch enige uitleg nodig heeft én waar je veel plaats voor nodig hebt. Elke kleur van kaarten heeft een andere actie, zelfs de spelers die de app goed kennen vergeten nog wel eens wat die actie nu alweer was, het is dan ook niet aangenaam om steeds naar de samenvatting te moeten staren. Al bij al besluiten we dit verdict dus met gemengde gevoelens, een leuke filler met toch enkele nadelen.

Spelbeschrijving

7 Wonders: Babel is de derde uitbreiding op de bekende klassieker “7 Wonders”. 7 Wonders: Babel bestaat uit twee uitbreidingen die je zowel afzonderlijk als samen aan het basisspel kan toevoegen. Enerzijds heb je ‘De Toren van Babel’, waarbij de spelers samen zullen bouwen aan een gemeenschappelijke toren. Elke tegel zal invloed hebben op alle spelers, zowel positief als negatief! Ook in de tweede uitbreiding, genaamd ‘De Grote Projecten van Babel’, zullen de spelers samen aan eenzelfde project bouwen. Als het project slaagt worden alle helpers beloond, als het niet slaagt worden diegenen gestraft die niet wilden helpen!

Aan het begin van het spel wordt het bord van de ‘Toren van Babel’ op tafel gelegd. Nadat de spelers hun wonder hebben gekregen krijgen ze elk drie tegels. De spelers kiezen één van die tegels en geven de andere twee door aan hun rechterbuur. Ook hun tweede tegel wordt op deze manier gekozen, de laatste tegel waarmee jij het spel zal moeten doorkomen krijg je daarna van je linkerbuur. Tijdens het spel kan je een kaart nu ook op de aflegstapel leggen om één van je tegels te bouwen aan de toren. Hierdoor heb je nu vier mogelijkheden elke beurt: een kaart uitspelen, aan je wonder bouwen, een kaart afleggen voor 3 munten of een kaart afleggen om aan de toren te bouwen! Als meerdere spelers tegelijkertijd een tegel uitspelen bepaalt het nummer op de tegel in welke volgorde ze rond de toren gelegd worden. Het effect van alle zichtbare tegels (afhankelijk van het spelersaantal 3 of 4) is steeds van toepassing op alle spelers. Dat effect kan betekenen dat alle kaarten in een bepaalde kleur duurder of goedkoper worden of dat je nu meer/minder zal moeten betalen om grondstoffen van je buren te kopen. Met wat geluk krijg je dankzij zo’n tegel een (tijdelijke) extra grondstof of krijg je wat extra geld als je een gilde bouwt. Aan het einde van het spel krijg je 2, 5 of 10 extra punten naar gelang het aantal tegels dat je hebt uitgespeeld.

Voor de tweede uitbreiding wordt er aan het begin van elke eeuw een groot project op tafel gelegd, het aantal deelnamefiches bedraagt één minder dan het aantal spelers. De kost om aan het project deel te nemen staat links bovenaan het project vermeld. Als je een kaart uitspeelt in dezelfde kleur als het project kan je vervolgens een extra kost (in munten en/of grondstoffen) betalen om een deelnamefiche te ontvangen. Aan het einde van de eeuw wordt er gecontroleerd of het project vervolledigd is of niet. Als alle deelnamefiches van het project verdwenen zijn is het afgewerkt en krijgen de deelnemers een bijhorend voordeel. Deze beloning kan bestaan uit geld, militaire fiches of puntenfiches, maar ook uit fiches die je in één van de volgende eeuwen kan inzetten om een gratis kaart uit te spelen! Als het project niet vervolledigd is krijgen de deelnemers niets maar worden diegenen die niet geholpen hebben gestraft! Hierdoor kan het zijn dat je munten of militaire puntenfiches moeten afleggen, maar met wat pech moet je misschien wel één van je grondstofkaarten verwijderen!

Onze mening

Aangezien we 7 Wonders nog steeds graag op tafel leggen waren we erg benieuwd naar deze nieuwe uitbreiding, en het is misschien wel de beste uitbreiding tot nu toe. De toren van Babel brengt iets heel nieuws in het spel: de tegel die jij uitspeelt heeft ook invloed op al je tegenstanders! Als je tegel een positief effect heeft dan probeer je er voor te zorgen dat je zelf ten volle van dat voordeel kan genieten zonder dat je medespelers daar te veel van kunnen profiteren. Een tegel met een negatief effect creëert min of meer hetzelfde effect, je probeert dat je zelf zo min mogelijk last hebt van dat nadeel. Het heeft wel nut om je tegels te bouwen, de punten die je er op het einde mee kan verdienen zouden wel eens de doorslag kunnen geven! Ook de uitbreiding met de grote projecten is heel nieuw in het spel. Doe je mee of niet? De straf die er bij hoort wil je meestal vermijden want die kan nogal zwaar doorwegen, maar misschien wil je de kost van dat project helemaal niet betalen. Het zorgt voor vele extra beslissingen. Het materiaal is van degelijke kwaliteit maar het is helaas nogal veel materiaal om gemakkelijk in de doos te krijgen.

Conclusie: 7 Wonders Babel is een uitbreiding dat 7 Wonders nieuw leven inblaast!

Met dank aan Asmodee België!

7 Wonders: Babel

Auteur: Antoine Bauza
Uitgever: Repos Productions
Aantal spelers: 2 – 7
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar