In Color Flush krijgt elke speler 7 gekleurde kaarten om het spel te beginnen. Speciaal daarbij is dat je de achterkant van je kaarten NIET mag bekijken. De bedoeling is heel eenvoudig: zorg ervoor dat alle kaarten in je hand dezelfde kleur hebben (aan de kant die jij kan zien).

Om dat gedaan te krijgen moet je elke beurt 3 acties uitvoeren: een kaart weggeven, een kaart nemen en een kaart omdraaien. De volgorde waarin je die acties doet mag je zelf kiezen, zelfs de persoon en/of stapel waarmee je handelt kan je zelf kiezen. Eenvoudiger kunnen spelregels haast niet zijn, en toch is het een leuk recept voor dit potje plezier! Om goed te renderen kan je Color Flush pas vanaf 3 spelers spelen, maar onze ervaring is vooral: hoe meer spelers, hoe leuker. Het enige nadeel is dat iedereen zijn kaarten goed zichtbaar moet houden; zelf mag je enkel de voorkant van je eigen kaarten zien, maar je moet tegelijkertijd de achterkant van alle anderen hun kaarten kunnen zien.

Color Flush zorgde hier altijd voor veel plezier, maar toch had het ook niet die X-factor waardoor we het keer op keer opnieuw boven haalden en opnieuw wilden spelen.

Color Flush

Blue Orange Games, 3-6 spelers, 10 min., vanaf 7 jaar

Een jaar geleden waren we dolenthousiast over het nieuwe roll-and-write spelletje Next Station London. Eén van de favoriete korte spelletjes van Kobe en Matteo, dat nog steeds heel regelmatig op tafel verschijnt! We zijn dan ook super benieuwd naar de eerste opvolger in deze reeks: Next Station Tokyo!

Op het eerste zicht is deze Tokyo-variant heel gelijkend op wat we al kennen. Ook nu spelen we vier ronden waarbij we telkens een metrolijn aanleggen in een andere speelkleur. Eén voor één worden de kaarten met symbolen opengedraaid waardoor alle spelers (gelijktijdig) hun lijn kunnen verlengen naar een station met hetzelfde symbool. Nieuw in deze variant is de kaart die het mogelijk maakt om twee verschillende metrolijnen over éénzelfde stippellijntje te tekenen. Maar net zoals in het originele spel eindigt de ronde van zodra de vier groene kaarten getrokken zijn. Na elke ronde volgt een korte puntentelling. De ligging van de wijken is hier best anders dan in Londen, maar ook hier vermenigvuldig je het aantal wijken met het grootste aantal stations per wijk. Helemaal nieuw is dat je nu ook strategische overstapstations wil creëren! Een station wordt pas een overstapstation van zodra je twee verschillende metrolijnen in één station laat arriveren. Per wijk met een overstapstation verdien je extra punten, afgelegen wijken zijn nu echte goudmijnen! In Tokyo is er ook een vijfde metrolijn die al getekend staat bij het begin van het spel. Een extra opdracht luidt dan ook om jouw metrolijnen aan te sluiten aan deze hoofdstations, want anders word je met minpunten opgezadeld!

Next Station London is één van onze favoriete korte spelletjes, aangezien het spelprincipe niet is veranderd zijn we ook over Next Station Tokyo heel enthousiast! Het is een unieke roll&write met enerzijds een portie geluk en anderzijds toch een paar tactisch te maken keuzes. Deze nieuwe versie heeft een paar mini uitbreidingen of upgrades, maar voelt niet significant anders. Voor ons is het dus geen noodzaak om beide spelletjes naast elkaar te hebben, tenzij je bloc uit het éne spel uitgeput is en je daarna toe bent aan een lichte twist.

Next Station Tokyo

Blue Orange Games, Geronimo, 25 min., 1-4 spelers, vanaf 8 jaar

Seriously!? lijkt op het eerste zicht een eenvoudig spelletje. Je probeert je handkaarten simpelweg kwijt te spelen door een kaart op één van de aflegstapels te spelen. Op oranje kaarten moet de volgende kaart steeds hoger zijn, op blauwe kaarten lager. Het einde van het spel? Dat komt altijd onverwacht. De puntentelling? Die is al evenmin te voorspellen!

Het spel kan namelijk eindigen op 2 manieren: als iemand zijn hand leeg speelt krijgt iedereen pluspunten, als dat maar niet wilt lukken krijgt iedereen minpunten! De spelregels zijn in 2 minuten uitgelegd en iedereen kan meespelen! Als je kan tellen, kan je ook Seriously spelen, want buiten hoger/lager komt er seriously géén strategie bij kijken. Het aantal monstertjes op de kaart laat je scoresteen bewegen over het scorespoor, maar of dat nu positief of negatief is valt meestal af te wachten. Uitroeptekens op je kaart laten je actiekaarten nemen, het zijn vooral deze kaarten die de sfeer van het spel bepalen! Ze kunnen in je voordeel spelen en punten opleveren, ze kunnen in het nadeel van je medespelers zijn of het spelverloop helemaal op z’n kop zetten! Hoe dan ook: het verloop is onvoorspelbaar!

Seriously!? heeft ons niet helemaal kunnen wegblazen, iets meer strategie is meer ons ding. We voelen niet de drang om het steeds opnieuw te blijven spelen. Maar het is wel zo’n ideaal spelletje om sfeer te brengen op een feestje. Plezier gegarandeerd! Iedereen kan winnen, iedereen kan verliezen, en je hebt achteraf ongetwijfeld iets om over te praten! De monstertjes (Serio & Usly) zijn mooi getekend. Wat Kobe helemaal geweldig vond is de manier waarop de doos gebruikt wordt als spelbord, dat is 2-in-1!

Seriously!? , The Dutch Game Mill, 2-8 spelers, 20 min., vanaf 8 jaar

Spelletjes waar elke speler zijn eigen notitieblaadje heeft zijn al niet meer nieuw, meer nog: de laatste tijd zien we steeds vaker milieuvriendelijke varianten waarbij je een stiftje met een bordje krijgt om zo minder papier te verspillen. Deze techniek hebben de makers van Connecto gecombineerd met de punt-tekeningen van vroeger, met als gevolg een vreselijk verslavend nieuw teken-spelletje!

Elke speler krijgt een bordje en in het midden komt een opdrachtkaart met de symbolen die je moet verbinden en/of omcirkelen. De spelregels zijn uiteraard simpel: wie als eerste herkent wat er getekend moet worden (de tekening hoeft niet af te zijn) start de eindsprint voor de medespelers door de zandloper om te draaien. Met een juist antwoord kan deze speler 2 punten verdienen, de anderen kunnen maximum 1 punt halen deze ronde. Bij het tekenen is het bovendien opletten geblazen, want om het uitdagend genoeg te maken zijn er vb. 2 dobbelstenen die heel erg op elkaar gelijken, maar ook een 4-tal kronen, verschillende maskers en noem maar op. Voor de winnaar van de ronde doen ze er nog een schepje bovenop: zij moeten straks op de achterkant verder werken en zien nu enkel nog zwart-wit-tekeningen! Jij dacht dat dit gemakkelijk zou zijn? Mooi niet!

Wat wel zo is: je wordt er steeds beter in. Naarmate je het spel regelmatig speelt leer je de principes alsook de symbolen beter kennen en zal je steeds sneller zijn. Hierdoor is iemand die dit voor de eerste keer speelt toch wel in het nadeel tegen de ervaren Connecto-spelers. Aangezien je Connecto ook coöperatief of als team kan spelen is daar gelukkig wel een oplossing voor te vinden. Voor die ervaren spelers is er bovendien voldoende variatie voorzien. De eerste 9 sets zijn bedoeld om de technieken onder de knie te krijgen, vanaf dan is het gewoon dolle pret!

Connecto, Geronimo Games, 1-10 spelers, 20 min., vanaf 8 jaar

Kobe is bezeten door alles wat met geografie te maken heeft. Een spel met een grootstad als Londen in de hoofdrol trekt al zonder veel moeite zijn aandacht. In Next Station London ontwerpen alle spelers een nieuw METRO-netwerk. Hoewel de spelregels heel uitvoerig beschreven staan (in wel 7 talen/boekjes!) zijn ze in enkele minuten uitgelegd.

Elke speler krijgt een blanco stadsnetwerk en een gekleurd potlood, vanaf dan volg je de werfleider. Die draait namelijk kaarten open met daarop een symbool, elke speler mag zijn metrolijn vervolgens verlengen naar een station met een gelijk symbool. Uiteraard probeer je daarbij rekening te houden met enkele regels. Een combinatie van het aantal (centrum)wijken, tunnels en stopplaatsen zal je score bepalen. In de volgende rondes worden de kleurpotloden doorgegeven zodat elke speler na 4 ronden een volledig metro-netwerk heeft ontworpen. Tenslotte kan je nog een hoop bonuspunten verdienen als toeristische sites en overstapstations hebt voorzien.

De basisregels zijn erg leuk, doordat het zo eenvoudig speelt kan jong en oud zonder problemen meespelen. De combinaties om punten te sprokkelen zorgen er tegelijkertijd voor dat er voldoende strategie in zit voor zo’n kort spelletje. Om de puntentelling te doen is het handig dat ze de kleinste maaltafels beheersen, de leeftijdsaanduiding 8+ kan in dat opzicht wel kloppen. Het spel voorziet ook twee soorten extra doelstellingen om nog meer uitdaging te voorzien. De herspeelbaarheid is bijzonder groot, ik ben nu al bang dat onze scoreblok er behoorlijk snel door zal zijn!

Next Station LONDON, Geronimo, 1-4 spelers, 25 min., vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Fuji Flush brengt ons 90 kaarten met daarop de waarden van 2 tot 20. De hogere waarden zijn daarbij heel wat zeldzamer dan de laagste waarden. Het doel: probeer je zes handkaarten als eerste kwijt te spelen!

Als je aan de beurt bent speel je een kaart naar keuze open voor je neer. Is je kaart hoger dan de kaarten van je medespelers? Dan heb je deze kaart(en) verslaan, de betrokken spelers leggen hun kaart af en nemen een nieuwe op hand. Als je terug aan de beurt bent en niemand heeft een betere kaart dan jou gespeeld mag je je kaart afleggen zonder een nieuwe te moeten trekken. Zo speel je je kaarten kwijt!

Je kan je krachten ook bundelen door eenzelfde waarde als een medespeler te spelen. Hierdoor wordt de waarde van zowel jouw, maar ook die van je medespeler(s) verdubbeld (of zelfs verdriedubbeld als er drie spelers dezelfde waarde spelen,…). Hierdoor is jouw kaart niet alleen moeilijker te verslaan tijdens deze ronde, maar kunnen jullie samen ook hogere waarde van andere medespelers kloppen! Tenslotte mag je je kaart al afleggen van zodra je bondgenoot zijn kaart mag afleggen.

Het spel eindigt van zodra één speler er in geslaagd is zijn laatste kaart kwijt te spelen.

Onze mening

Het zoveelste kaartspelletje, in een doosje dat – laat ons eerlijk zijn – toch niet zo heel aantrekkelijk is. Maar alweer een bewijs dat je niet moet afgaan op de lay-out: Fuji Flush is een echte topper! Heel weinig spelregels die je in een paar minuten aan iedereen uitgelegd hebt. Daarna ben je klaar voor urenlang speelplezier! Het spelletje duurt maar een klein kwartiertje, maar dit wil je gewoon keer op keer opnieuw spelen. Een perfecte filler tussen het zwaardere werk of gewoon als luchtig familiespel. Het ‘samen sterk’ element maakt Fuji Flush af en tilt het naar een hoger niveau. Hoe meer spelers, hoe moeilijker om je kaarten kwijt te spelen, er is altijd wel iemand die hoger kan spelen, maar gelukkig start je in dat geval met minder handkaarten. Ook met 3 en 4 spelers beleefden wij reeds heel veel plezier met dit setje kaarten!

Conclusie: Een nieuwe topper in de categorie fillers!

Fuji Flush

Auteur: Friedemann Friese
Uitgever: White Goblin Games
Tijdsduur: ± 15 min.
Aantal spelers: 3 – 8
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

Tijdens twenty one gaan de spelers zowel tijdens hun eigen beurt als tijdens de beurt van hun medespelers trachten hun (verschillend) scoreblad zo goed mogelijk in te vullen. De getallen zijn op alle scorebladen hetzelfde, de kleuren verschillen echter per rij. De eerste basisregel: je mag enkel iets aanduiden in de bovenste rij, pas wanneer deze rij volledig werd ingevuld kan je in een volgende beurt aan de volgende rij beginnen.

De startspeler werpt alle dobbelstenen, vervolgens moet hij beslissen of hij al dan niet opnieuw zal gooien. Als je opnieuw wilt dobbelen, werp je alle dobbelstenen behalve diegenen die 1 oog tonen opnieuw. Daarna moet iedere speler ten minste één getal aanduiden in zijn/haar actieve rij. Je mag alleen een getal noteren als het gelijk is aan of lager is dan het aantal ogen dat aangegeven staat in het veld. Als het getal precies overeenkomt mag je ook het vakje daarnaast aankruisen, dat is een voltreffer! Als je niets wil of kan invullen moet je een veld doorstrepen.

Van zodra een rij vervolledigd werd maak je de som van alle genoteerde getallen, hoe meer voltreffers, hoe meer bonuspunten. Het spel eindigt meteen van zodra een speler zijn laatste rij heeft gewaardeerd.

Onze mening

Iedereen weet ondertussen wel dat wij grote fans zijn van een goede filler. Na Qwixx en Träxx zou dit wel eens de volgende kunnen zijn die in een mum van tijd richting de 100 speelsessies vliegt. Het is in één minuut uitgelegd en eenvoudig genoeg zodat iedereen kan meespelen, maar opgelet: wij waarschuwen alvast voor een nieuwe verslaving! Het blijft een dobbelspel en de geluksfactor is uiteraard niet weg te denken, maar die push-your-luck maakt het nu net helemaal af. Een klein nadeel aan zo’n verslavend spel: de scoreblok is niet dubbelzijdig bedrukt en helaas ook niet oneindig. Het wordt dus lamineren, of scoreblokjes bijkopen! Het aantal spelers maakt écht niet uit hier, aangezien je gewoon tijdens iedereen zijn beurt iets moet doen.

Conclusie: Twenty one wordt de komende tijd alvast onze nieuwe topper der fillers!

twenty one

Auteurs: Steffen Benndorf & Richard Staupe
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Vijf augurken is een slagenspel waarbij enkel de laatste slag van groot belang is. Om die NIET te winnen probeer je je hoogste kaarten alvast kwijt te spelen gedurende de eerste zes slagen, maar ook dat blijkt niet zo simpel als het klinkt!

Elke speler start de ronde met 7 handkaarten, de jongste speler speelt een willekeurige kaart uit. Vervolgens hebben de spelers – elk om beurt – twee opties. Ofwel speel je een kaart die dezelfde of een hogere waarde heeft dan de hoogste kaart in deze slag, ofwel speel je de laagste kaart uit je hand. Met andere woorden: als je geen (gelijke of) hogere kaart kan uitspelen ben je verplicht de laagste kaart uit je hand te spelen. Diegene die de slag wint start meteen een nieuwe slag. Vooral de laatste slag is nu heel belangrijk: de speler die deze slag wint wordt namelijk gestraft met één of meerdere augurken. Het aantal augurken dat je krijgt wordt bepaald door de kaart waarmee je de slag won, hoe hoger die kaart, hoe meer augurken! Bovendien kan het aantal augurken verdubbeld worden van zodra één van je medespelers een één uitspeelde.

Van zodra één speler meer dan vijf augurken heeft ligt hij uit het spel, de andere spelers spelen verder tot er één winnaar overblijft!

Onze mening

Slagenspellen zijn er inmiddels in alle geuren en kleuren, en toch slagen ze er in om elke keer opnieuw een slagenspel op de markt te brengen dat weer net dat tikkeltje anders aanvoelt. Vijf Augurken onderscheidt zich van de rest doordat alleen de laatste slag allesbepalend is, de zes slagen ervoor tracht je ‘de ideale voorbereiding’ te doen: je hoge kaarten wil je kwijt, je lage kaarten wil je zo lang mogelijk houden. Maar geloof ons, dat is echt niet zo simpel als het lijkt. Hoe hard je ook je best doet, een portie geluk en 7 goede handkaarten zijn uiteraard ook van groot belang. Slagenspellen komen wat ons betreft het best tot zijn recht met meerdere spelers: vooral met 4 tot 6 spelers kan elke slag verrassend uit de hoek komen en wordt het écht leuk. Wij zijn nog steeds geen grote fans van slagenspellen, maar op een gezellige familie-avond kan Vijf Augurken vast voor urenlang plezier zorgen!

Vijf Augurken

Auteur: Friedemann Friese
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 25 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Kuhno draait alles, letterlijk en figuurlijk, om één vervelende strontvlieg. Ze maakt de bende koeien nerveus, het enige wat ze kunnen doen is draaien en in een kring gaan staan zodat hun vlekken in de juiste richting wijzen. De speler die als eerste zijn kaarten kan uitspelen wint het spel.

De stapel kaarten – met een strontvlieg en een koeienvlaai op de achterzijde – ligt in’t midden van de tafel, elke speler krijgt zeven koeien. Als je aan de beurt bent leg je één koe neer. Niet persé aan jouw kant, maar wel met de richting mee zodat ze elkaar mooi opvolgen in een cirkel rond de stapel. Daarnaast zijn er nog twee andere zaken waar je op moet letten: de koe moet met de richting mee kijken (dus met z’n kop naar de plaats waar de volgende koe moet komen) én ze moet een vlek hebben aan de kant van de strontvlieg. Als je geen passende kaart kan afleggen neem je een kaart van de stapel, waardoor de plaats van de strontvlieg uiteraard ook wijzigt. Als je daarna alsnog een passende kaart kan afleggen mag je dat meteen doen. Bepaalde koeien hebben een speciale eigenschap. Zo verplicht de melkkoe één of meerdere spelers om een beurt over te slaan terwijl een andere er dan weer voor zorgt dat de vorige speler een aantal kaarten bij op hand moet nemen. De feestkoe verandert dan weer de richting waarin de koeien geplaatst worden (let op: de speelrichting verandert niet!) en tenslotte kan je dankzij de bloemenkoe nog een extra kaart uitspelen.

Diegene die een feestkoe uitspeelt moet bovendien ook een dierengeluid roepen. Het laatst geroepen geluid kan je maar beter onthouden, want als je je op één na laatste kaart uitspeelt moet je dát geluid roepen (of hopen dat je tegenspelers het niet merken en je niet gestraft wordt). Als je je laatste kaart uitspeelt roep je Kuhno en eindigt de ronde. Het aantal vlekken op de handkaarten bepaalt de strafpunten voor de andere spelers. Na een aantal ronden wint de speler met de minste strafpunten.

Onze mening

Kuhno is zo’n typisch kaartspelletje voor op een rustige familie avond. Eenvoudige spelregels, gewoon spelen en plezier maken zonder dat je een hele theorie moet uitdokteren. Een overzichtskaartje met de speciale eigenschappen van alle koeien had wel handig geweest, want het blijft toch verwarrend om te onthouden. Zeker als je het spel nog moet leren kennen of maar heel af en toe op tafel legt. Nog iets verwarrend is de plaats waar je je kaart moet leggen, als je een ogenblik afgeleid werd weet je soms niet meer waar de laatste koe gelegd werd. Opletten geblazen dus!

Conclusie: Kuhno, een klein doosje kan volstaan voor een avondje familie-plezier!

 

Kuhno

Auteurs: Thierry Chapeau
Uitgever: Zoch Verlag
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

 

Spelbeschrijving

Dice Stars brengt ons 14 gekleurde dobbelstenen, een (dubbelzijdig bedrukt) scoreblok en een mooi zakje. Om te beginnen dobbel je één tot drie dobbelstenen en voeg je deze toe aan de reserve. Vervolgens heb je drie mogelijke keuzes: alle dobbelstenen met eenzelfde waarde, alle dobbelstenen met eenzelfde kleur OF alle sterren nemen. Tenslotte noteer je alles op je scoreblaadje.

Wanneer je alle dobbelstenen met eenzelfde waarde koos noteer je even veel vakjes in de rij met die waarde. In het laatste ingevulde vakje noteer je de som van je dobbelstenen, in de vorige vakjes zet je een kruisje. Een concreet voorbeeld: als je vier dobbelstenen nam met waarde 5, dan zet je eerst drie kruisjes en vervolgens “20”. Als je een kleur kiest werkt het op exact dezelfde manier, maar uiteraard in de kolom van die bepaalde kleur. Tenslotte kon je ook voor sterren kiezen, daarbij kan je voor élke ster een ster op je scoreblaadje aankruisen. Deze zijn van groot belang bij de puntentelling.

De dobbelstenen die je niet gekozen hebt blijven in de reserve liggen voor de volgende speler, de overige dobbelstenen worden aan de kant gelegd. Pas nadat de laatste dobbelsteen uit de zak werd gehaald OF iemand alle sterren koos wordt de zak weer aangevuld. Het spel eindigt van zodra iemand alle witte vakjes heeft ingevuld, of aan het einde van de ronde waarin iemand geen dobbelstenen kon kiezen en dus strafpunten heeft moeten nemen. Tijdens de puntentelling worden alle waarden per rij opgeteld. Als de sterren in die rij allemaal aangekruist zijn wordt die waarde verdubbeld, maar als er kruisjes werden gezet zonder dat de rij vervolledigd werd is de rij 0 punten waard. De speler met de meeste punten wint.

Onze mening

De spelregels van Dice Stars zijn op enkele minuten uitgelegd, al heb je toch even een klik nodig om er goed mee weg te zijn.. De eerste speelsessies is het best verwarrend; wat is nu het beste? Ga je voor hoge waarden? Of wil je toch zo weinig mogelijk kruisjes? En wat met die sterren; durf ik het aan om aan die lange rij te beginnen, of speel ik toch maar op safe? Ik moet toegeven, zelfs na x-aantal sessies heb ik nog geen winnende strategie ontdekt. Het blijft uiteraard een dobbelspel met een grote geluksfactor maar hier en daar moet je toch even nadenken over de juiste keuze op het juiste moment. Het feit dat de blaadjes dubbelzijdig bedrukt werden kunnen we alleen maar toejuichen. Het wordt wellicht niet onze meest gespeelde filler van het jaar, daarvoor ontbreekt het zo nét dat tikkeltje ‘magie’.

Conclusie: Dice Stars is voor ons geen topper, maar wel een leuke filler.

Dice Stars

Auteurs: Bruno Cathala & Ludovic Maublanc
Uitgever: Matagot
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 10 jaar