Spelbeschrijving

Rondo is een abstract spel waarin je zoveel mogelijk punten probeert te scoren door de stenen op de beste plaatsen op het bord te leggen. Uiteraard mag je die daar niet ‘zomaar’ leggen maar moeten ze altijd grenzen aan eerder gelegde stenen, en je tegenstander heeft misschien exact dezelfde plaatsen in gedachte. Je zal dus goed moeten afwegen wat je wanneer speelt!

Elke speler heeft een houder waar 5 stenen in passen. Wanneer je aan de beurt bent heb je twee mogelijkheden: stenen trekken of spelen. Als je kiest om stenen te trekken mag je er twee nemen, tenzij er maar één plaats meer is in je houder: dan trek je er één. Als je géén plaats meer hebt ben je verplicht om stenen uit te spelen op het bord. Je mag bij deze actie kiezen hoeveel stenen je speelt, maar je moet dus wel aangrenzend bouwen aan eerder gelegde stenen (in het begin van het spel is dat het middelpunt) én moet je rekening houden met de kleuren. Rode stenen leg je op de rode cijfers enz… Je scoort onmiddellijk de punten die op het bord stonden onder je zonet geplaatste steen. Als je meerdere stenen van dezelfde kleur hebt kan je er voor kiezen om die als een stapel op het bord te leggen, dan scoor je de aangegeven punten meerdere keren. Je kan een steen ook gedekt op het bord plaatsen, je scoort hiermee geen punten maar je kan wel een brug bouwen naar volgende plaatsen die misschien erg interessant zijn voor jou.

Het spelbord heeft een aantal grijze vakken, van zodra die vakken vol liggen met stenen eindigt het spel onmiddellijk. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Rondo bewijst dat abstracte spellen niet altijd saai en langdradig moeten zijn, maar dat het ook kort en krachtig kan. Het mooie, kleurrijke materiaal helpt zeker mee aan een leuke speelervaring. De spelregels zijn eenvoudig uit te leggen en iedereen kan onmiddellijk meespelen. Je probeert meestal stapels van stenen te leggen op de plaatsen met hoge punten, dat is dé manier om in één beurt heel wat punten te vergaren. Je moet altijd opletten waar je je stenen legt, want soms maak je ongewild bruggen die je tegenstander kan gebruiken om die hoge punten te scoren. Elke beurt opnieuw denk je: “Leg ik nu stenen af, of wacht ik nog een ronde in de hoop van nog méér punten te scoren?”. Soms heb je geluk, maar soms is je tegenstander op dat moment gaan lopen met de punten die jij in gedachte had, of misschien trek je gewoon de verkeerde kleur en ben je er niets mee. Er zit wel wat strategie in, maar je hebt toch wel een zekere portie geluk nodig om de juiste kleuren op de juiste moment te trekken.

Uit de verschillende potjes is gebleken dat een speler die in het begin van het spel een voorsprong maakt nog maar zelden in te halen valt. Uiteindelijk eindigt het altijd zeer nipt, maar net als je denkt die speler in te halen scoort hij weer heel wat punten terwijl jij eerst terug je voorraad moet aanvullen, en dat kost je weer enkele beurten. Rondo is geen topper, maar toch mag het hier nog geregeld op tafel komen!

Conclusie: Rondo is een kort en abstract spel met kwalitatief materiaal! 7,5/10

Rondo

Auteur: Reiner Knizia
Uitgeverij: Schmidt Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

We gaan naar Las Vegas om te gokken, in de hoop met een grote winst terug te keren! In dit spel is dat niet anders, er zijn 6 casino’s waar we ons dobbelstenen inzetten met de bedoeling echte woekerwinsten te maken.

Alle bankbiljetten worden goed geschud (met waarden tussen $10,000 en $90,000). Ter voorbereiding leggen we geld in de zes casino’s, hiervoor trekken we bankbiljetten tot er min. $50,000 ligt in elke casino! Elke speler ontvangt 8 dobbelstenen in zijn spelerskleur. Als je aan de beurt bent dobbel je al deze dobbelstenen, daarvan kan je alle dobbelstenen met hetzelfde cijfer in de voorziene casino leggen. De volgende keer dat je aan de beurt bent dobbel je de overgebleven dobbelstenen en kan je weer hetzelfde uitvoeren. Je mag hierbij kiezen of je hetzelfde getal kiest als in een eerdere beurt en dus in dezelfde casino legt, of niet.

Wanneer alle spelers al hun dobbelstenen in de casino’s hebben ingezet volgt een telling. Per casino wordt er gekeken wie de meerderheid heeft: die ontvangt het bankbiljet met de grootste waarde. Zo kan ook een 2de en 3de plaats iets verdienen, in het geval dat er nog bankbiljetten liggen uiteraard. Een belangrijk detail: wanneer twee spelers hetzelfde aantal dobbelstenen hebben worden deze dobbelstenen weggenomen en tellen ze dus niet mee! Vb. Groen en blauw hebben elk 3 dobbelstenen liggen terwijl rood er slechts ééntje heeft liggen: rood wint.

Er worden vier rondes gespeeld, de speler die op het einde het grootste budget heeft gewonnen wint het spel!

Onze mening

Altijd fascinerend hoe een spel met zo eenvoudige regels toch zo leuk kan zijn. Dobbelen en proberen meerderheden te halen, meer is het niet… Het feit dat gelijke aantallen van dobbelstenen verwijderd worden voegt heel wat toe en zorgt ervoor dat het niet alleen ‘meerderheden halen’ is. Het creëert een heel spannend gevoel voor zowel diegene die aan het dobbelen is als voor diegene die afwachten of hun bod al dan niet overboden wordt.

We zijn alvast benieuwd naar de uitbreiding!

Conclusie: Las Vegas is een spannend geluksspel! 6/10

Las Vegas

Auteur: Rüdiger Dorn
Uitgeverij: Ravensburger / alea
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In de 1200 km lange woestijn langs de oceaan werden waardevolle mineralen gevonden. Verschillende bedrijven zijn volop bezig dat goud, zilver en koper uit te graven met hun boortorens. Deze mogen niet te dicht bij elkaar geïnstalleerd worden om instortingsgevaar te vermijden. Deze bedrijven kregen echter niet de toestemming om de drie mineralen op te graven, als je een mineraal opgraaft zonder toestemming levert dat strafpunten op!

De spelregels zijn voornamelijk geschreven voor 2 spelers, met een variant voor 4 spelers. Beide spelers zitten zo aan het bord zodat één iemand recht voor de horizontale lijnen zit en de andere voor de verticale. Beide spelers ontvangen 14 boortorens (beide in dezelfde kleur) en een fiche waar op staat welke 2 mineralen ze mogen opgraven en welk niet. Als je aan de beurt bent mag je één van deze torens op het speelbord plaatsen. Je mag deze torens op alle ondergronden plaatsen (onafhankelijk van je toestemmingskaart), maar de toren mag niet horizontaal/verticaal grenzen aan een eerder geplaatste toren. Wanneer alle 28 torens geplaatst zijn volgt de puntentelling. Eén speler kijkt dus naar de horizontale lijnen, de andere naar de verticale. Op elke lijn dat er minstens 4 boortorens geplaatst werden worden er punten gescoord: het aangegeven pluspunten als je toestemming had voor dat mineraal, maar minpunten als je daar geen toestemming voor had. Diegene met de meeste punten wint!

In een gevorderde variant beginnen beide spelers zonder de toestemmingskaart en zijn er nog maar 3 tegels van het bord zichtbaar. Nadat beide spelers 3 torens geplaatst hebben komen de volgende 3 tegels erbij. Zes boortorens later (3 per speler) wordt het plattegrond pas volledig. Je kan er ook voor kiezen om géén boortoren te plaatsen maar één van de toestemmingskaarten te kiezen, de andere speler krijgt dan meteen de andere toestemmingskaart zonder dat hij er een toren/beurt voor moet opofferen. In de tactische variant krijgt de speler 11 groene en 3 grijze boortorens. De grijze torens tellen dubbel bij de puntentelling, zowel voor de min- als pluspunten.

In de variant voor 4 spelers spelen er 2 spelers op de verticale lijnen en 2 op de horizontale. Hierbij krijgen beide spelers op éénzelfde lijn een tegengestelde opdracht. Terwijl de ene geen koper mag opgraven zal de andere gestraft worden voor zilver. Ook met 4 spelers kan de tactische variant gespeeld worden, dan krijgen alle spelers 6 groene en 1 grijze toren.

Onze mening

Ondanks het verhaal van de boortorens en de mijnen is het toch een heel abstract spel. Pas na een 4-tal spellen realiseerden we ons dat er een thema aan verbonden zat. Al stoort dat ons helemaal niet in dit snelle, tactische spel. Het is een ideaal spel voor 2 spelers! Je wilt je tegenspeler zoveel mogelijk minpunten aansmeren maar tegelijkertijd zoveel mogelijk pluspunten verzamelen. Je kan ook je tegenstander blokkeren door een toren te plaatsen die grenst aan plaatsen die erg interessant zouden zijn voor je tegenstander, daardoor kan hij daar geen toren meer plaatsen. Het zoeken naar een ideale plaats voor elke toren is leuk, het spel heeft dan ook een vrij hoog ‘nog-een-keer’-gehalte.

De gevorderde variant is ergens leuk omdat het bord niet steeds op dezelfde manier geordend ligt, anderzijds weet je niet wat er zal komen en komt er iets meer geluk bij kijken. Het feit dat je geen toestemmingskaart krijgt is dan wel weer leuk. Het blijft de vraag of je een beurt wilt opofferen om zelf een kaart te kiezen, of je afwacht tot je er zomaar één krijgt…

De tactische variant is dan wel een geslaagde variant. Je zet de tegels op plaatsen waar je denkt je tegenstander te kunnen pesten, maar dat lukt daarom niet altijd. Als je zelf wilt genieten van de voordelen van deze boortorens (die dubbele punten opleveren) kan soms ook je tegenstander er gretig gebruik van maken.. het wordt nu nog belangrijker waar je welke boortoren plaatst!

Conclusie: Atacama is een verslavend, kort en strategisch spel, ideaal voor 2 spelers! 7,5/10

 Atacama

Auteur: Martin Schlegel
Uitgeverij: Mücke Spiele
Aantal spelers: 2 of 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Potato Man is een eenvoudig slagenspel. Deze keer is het niet diegene met de meeste/minste slagen die wint, maar diegene die de meeste patattenzakken verzamelt. In dit kaartspel zitten 4 kleuren: rood, blauw, groen en geel. Ze hebben niet allemaal dezelfde waarden, zo gaan de gele kaarten van 1 tot 13 en de blauwe van 4 tot 16. Daarnaast zijn er ook de patattenzakken in de vier kleuren, waarbij de gele kaarten 4 zakken bevat en de rode slechts 1.

Elke speler krijgt 12 kaarten op hand. De speler die uitkomt mag kiezen welke kaart hij speelt, daarna spelen de andere spelers in klokwijzerszin elk één kaart in een andere kleur. Als de eerste speler dus uitkomt met een rode kaart, kan de volgende speler nog kiezen tussen blauw, groen en geel. Alle kaarten in een slag moeten dus steeds een verschillende kleur hebben. Als iedereen aan de beurt is geweest is het diegene die de hoogste waarde gespeeld dat de slag wint. Die krijgt als beloning een kaart met zakken in de kleur van zijn gespeelde kaart. Als je met een gele kaart wint (laagste cijfers) win je dus in één klap 4 patattenzakken, win je met een rode kaart (hoogste cijfers) dan win je maar 1 zak. Als de zakken in die bepaalde kleur uitgeput zijn krijg je een gouden kaart met 5 zakken op! Een uitzondering: de gele kaarten met nummers 1, 2 en 3 zijn de zogenaamde ‘Potato Men’. Zij winnen normaal nooit door hun lage waarden, maar ze winnen wel van ‘Evil Potato’. Evil Potatoes zijn de hoogste rode kaarten met waarden 16 tot 18.

Van zodra iemand geen kaart meer kan spelen (omdat hij de juiste kleur niet op hand heeft), eindigt de ronde meteen. De patattenzakken worden opgeteld en genoteerd, de kaarten worden terug geschud. Er worden even veel rondes gespeeld als dat er spelers zijn. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Bij 5 spelers mag er één kleur dubbel gespeeld worden, bij 2 spelers moeten beide spelers 2 kaarten spelen zodat er in totaal ook 4 kaarten gespeeld worden.

Onze mening

Potato Man is in zijn categorie een erg leuk spelletje. De spelregels zijn heel eenvoudig en binnen de 5 minuten uit te leggen, maar tijdens het spel komt er toch meer bij kijken dan je zou vermoeden. Doordat er in 4 verschillende kleuren moet gespeeld worden en de waarden van deze kaarten anders is, kan je gaan redeneren. Je wilt natuurlijk vooral winnen met gele kaarten want daar krijg je de meeste patattenzakken voor. Het kan heel spannend zijn als iemand lijkt te winnen met vb. een Evil Potato en de laatste speler plots Potato Man speelt. Uiteraard is er wel heel wat geluk betrokken in dit soort kaartspelletjes, maar je probeert de kaarten die je hebt op het juiste moment te spelen.

We hebben het spel nog niet met 5 spelers kunnen spelen, maar met zowel 3 als 4 spelers speelt het erg leuk. Met twee spelers gaat het ook, maar het mist de sfeer die het spel met meerdere spelers wel heeft. In zekere zin heb je het meer in de hand omdat je twee kaarten kan spelen, maar het wordt daarom niet leuker… Wij zullen het dus eerder met 3 of 4 spelen!

Conclusie: Potato Man is een slagenspel waar meer in zit dan je zou verwachten. 7/10

Potato Man

Auteurs: Günter Burkhardt & Wolfgang Lehmann
Uitgeverij: Zoch Verlag
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In een drukke jungle met slangen, apen, vleermuizen en andere wilde dieren is het etenstijd: Jungle Brunch! Elke speler probeert het lekkerste eten voor zijn dieren te vinden en tegelijkertijd te ontsnappen van andermans roofdieren. Niet alle dieren willen dezelfde maaltijd, zo eten de sterke olifanten graag noten en de apen graag bananen. De tijger eet daarentegen buffels of apen en een vleermuis verzwakt je herbivoren.. Kortom: in deze jungle is niemand veilig!

Elke speler krijgt een set van 22 dierkaarten in zijn spelerskleur met o.a. buffels, apen, olifanten,… In het midden van de tafel liggen kruiden, bananen en noten die momenteel in de jungle te vinden zijn en dus mogelijke lekkernijen zijn voor je dieren. Op de kaarten met al deze lekkernijen staat telkens een getal, dat is het aantal punten dat je kan verdienen met die kaart! Iedereen heeft bij het begin van een ronde telkens 6 van zijn dierkaarten op hand. Wanneer je aan de beurt bent speel je twee van deze kaarten: één kaart gedekt en een andere kaart zichtbaar voor alle spelers. Wanneer iedereen op deze manier twee kaarten heeft gespeeld kan de maaltijd beginnen!

De grootte/sterkte van de dieren bepaald welke als eerste aan hun maaltijd mogen beginnen. Zo mag een sterke olifant als eerste zijn eten kiezen, maar hij is wel nogal kieskeurig en kiest er liefst de noten uit.. Apen komen pas later aan bod en eten zo goed als alles. De buffels proberen zo snel mogelijk te eten maar zijn zelf een ideale prooi voor de snellere tijgers! Door je dieren in groepen weg te sturen kunnen ze niet worden aangevallen door vleermuizen of slangen, maar ze eten samen slechts één prooi op. Op deze manier worden alle dierkaarten afgehandeld volgens hun krachtnummer. De speler die deze ronde als eerste mocht beginnen eten wordt de startspeler voor de volgende ronde.

Het spel eindigt als er niet genoeg plantkaarten meer zijn om het aanbod in de jungle aan te vullen of na 9 rondes als je stapel met dierkaarten is uitgeput. De punten die vermeld staan op de verzamelde maaltijden worden opgeteld en de speler met de meeste punten wint het spel!

Onze mening

Jungle Brunch is een leuk en grappig tussendoortje. Het idee achter het spel is erg goed gevonden, maar tijdens het spel zelf komt het thema eigenlijk niet volledig naar boven en wordt er vooral gekeken naar de getallen (de krachtwaarde) op de kaarten. Wat wel erg leuk is is het feit dat iedereen telkens één gedekte en één open kaart speelt, daardoor weet je al min of meer wat er gespeeld is maar blijft de helft toch nog spannend tot wanneer iedereen aan de beurt is geweest, het kan dus altijd anders uitdraaien dan verwacht. Je wilt uiteraard de planten met de meeste punten opeten, maar misschien zit er wel ergens een tijger verstopt die één van jouw dieren komt veroveren! Als je de pech hebt dat er geen smakelijke prooien voor je tijger aanwezig zijn kan het zelf gebeuren dat die je eigen dier op eet, dat wil je natuurlijk voorkomen..

Jungle Brunch is volgens de doos speelbaar vanaf 2 spelers, maar dan is er eigenlijk niet erg veel uitdaging aan. Met 3 spelers is het al heel wat leuker en bij dit spel geldt dan ook vooral: hoe meer spelers, hoe leuker! Doordat alles steeds afhangt van de kaarten van je tegenstander is de interactie in dit spel vrij groot. De kleurrijke illustraties en eenvoudige spelregels nodigen vooral uit om dit spel met kinderen te spelen, maar ook als volwassene kan je wel eens plezier beleven aan dit grappig kaartspelletje.

Conclusie: Jungle Brunch is een interactief en grappig kaartspel, ideaal voor met kinderen. 6,5/10

Jungle Brunch

Auteurs: Luca Bellini & Luca Borsa
Uitgeverij: Quantuum Magic
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 6 jaar

Dit spel werd gesponsord door Quantuum Magic.

Spelbeschrijving

In Kruiswoord probeer je de langste woorden te maken in een raster van 5 op 5. Probeer alle letters zo goed mogelijk te benutten en zowel horizontaal als verticaal woorden te vormen. Iedereen kan dezelfde letters gebruiken tijdens het spel en toch is ieders resultaat altijd heel verschillend. Een uitdagend woordspel!

Als je aan de beurt bent dobbel je met de 5 gekleurde dobbelstenen. De oranje dobbelsteen bevat enkel klinkers terwijl er op de gele, groene en witte dobbelsteen enkel medeklinkers staan. De zwarte dobbelsteen toont telkens twee kleuren en geeft aan welke dobbelstenen in deze ronde meetellen, de andere doen dus deze ronde niet mee. De letters op deze 2 dobbelstenen mogen deze ronde gekozen worden: alle spelers mogen op dit moment één van deze twee letters kiezen en op een willekeurige plaats in hun raster schrijven. Op de witte dobbelsteen staat ook een vraagteken afgebeeld, dit kan gebruikt worden als joker waardoor je een letter naar keuze kan invullen.

Na 25 beurten staat ieders raster vol en volgt de puntentelling. Voor het langste woord in elke horizontale en verticale rij krijg je punten. Hoe langer, hoe beter! Zo is een woord van 5 letters 10 punten waard terwijl een twee letterwoord slechts 1 punt waard is. De speler met de meeste punten wint het spel!

Onze mening

Woordspellen zijn meestal niet ons ding (op Scrabble na), maar dit is toch één van de betere die de laatste tijd zijn uitgekomen in dit genre. De spelregels zijn heel simpel, en na enkele beurten heb je een paar woorden in gedachten die je ‘zou kunnen’ maken. Maar plots moet je kiezen uit letters die helemaal niet passen in je plaatje… Kan je er nog andere woorden van maken? Of zet je deze letter ergens in een hoekje zodat je er geen last van hebt? Je zal gedurende het hele spel van gedachten veranderen en blijven wachten op die ene letter waardoor je (nog) een 5-letterwoord kan vormen! De lastige letters Q, X & Y zijn in dit spel vermeden waardoor het iets gemakkelijker wordt.

Het nadeel bij een ‘leuk spel met scoreblaadjes’ is dat het scoreblokje nogal snel op is als je het spel vaak speelt. In die zin jammer dat ze de blaadjes niet dubbelzijdig bedrukt hebben zoals bij Qwixx – het kaartspel. Al kan je volgens de website van White Goblin Games wel nieuwe scoreblaadjes aankopen per 2 bloks, of beter: gewoon lamineren en whiteboard markers gebruiken!

Het spel kan alleen gespeeld worden (door te proberen steeds een hogere score te behalen) tot 6 spelers. Of toch: er zitten 6 potloodjes bij in het doosje, maar ze vermelden ook in de spelregels dat dit spel perfect met meer dan 6 spelers gespeeld kan worden.

Conclusie: Kruiswoord is een leuk en verslavend woordspel! 7/10

Kruiswoord

Auteurs: Bernhard Lach & Uwe Rapp
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 1 – 6
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In dit duivels spel proberen de spelers zoveel mogelijk chips te verzamelen. Probeer in te schatten hoeveel kolen één enkele speler uit het vuur kan halen zonder zijn vingers te verbranden. Door te veel te wedden zal je verliezen.. Maar je wilt natuurlijk wel meer hebben dan je tegenspelers..

Aan het begin van een ronde maakt elke speler tegelijk bekend hoeveel chips hij inzet. Daarna mag elke speler een kans wagen zoveel mogelijk kolen uit het vuur te halen. Je mag zo veel kool uit het vuur halen als je zelf aandurft, maar pas op: als je een duivel trekt verbrand je je vingers en worden al je eerder gesprokkelde kolen waardeloos! Probeer dus te stoppen voordat het te laat is.. Nadat alle spelers aan beurt zijn geweest wordt er gekeken wie chips gewonnen/verloren heeft.

Als één speler er in geslaagd is om minstens even veel kool uit het vuur te halen als dat jij had gewed mag je je inzet houden en krijg je hetzelfde bedrag erbij van de bank. Als je daarmee nog eens de hoogste inzet van alle spelers had krijg je je bedrag zelfs dubbel betaald van de bank! Als je inzet echter niet uit de kolen werd gehaald verlies je je ingezette bedrag aan de bank.. Daarnaast worden de moedigste spelers onder ons nog beloond met chips ter waarde van 50: de speler die de meeste kolenfiches uit het vuur nam zonder zijn vingers te verbranden en de speler met de hoogste waarde aan kolenfiches. Het kan ook gebeuren dat één speler op deze manier 100 extra chips wint!

Op het einde van de ronde telt elke speler al zijn chips. Dit bedrag wordt niet bekend gemaakt, maar je plaatst wel je pion tussen twee waarden op het speelbord zodat iedereen ‘ongeveer’ een idee heeft hoeveel je bezit. Als je als enige minder dan 50 chips bezit kan je een pact sluiten met de duivel en moet elke speler die zijn vingers verbrand jou 50 chips betalen! Van zodra één of meerdere spelers meer dan de waarde van 1600 aan chips bezitten eindigt het spel, diegene die het meeste heeft wint het spel!

Onze mening

Auf Teufel komm raus is een leuke filler waar meer in zit dan je aanvankelijk zou denken. In de verschillende potjes hebben we al verschillende ‘strategieën’ de revue zien passeren, en het kan allemaal! Sommigen zetten veel in en kunnen zo in één keer een erg groot bedrag binnenhalen, terwijl anderen altijd kleine beetjes inzetten die zo goed als altijd worden gehaald en dus nooit iets verliezen! Daarnaast kan je best wat beslissingen maken wanneer je kolen uit het vuur haalt: hebben je medespelers hun vingers verbrand in een poging hun hoge bedrag te kunnen winnen? Probeer dan net genoeg uit het vuur te halen om jouw inzet te halen, maar toch net te weinig voor je medespelers..

De chips zijn van een erg goede kwaliteit, wat wellicht samen met de houten kolen de vrij hoge prijs voor dit spel bepaald.. Het blijft uiteraard een filler, verwacht geen zware doordenker want dan kan deze serieus tegenvallen. Je hebt uiteindelijk niet erg veel in de hand tijdens dit gokspelletje, maar het heeft een leuke factor in zich dat aanslaat en het leuk maakt om bij bepaalde gelegenheden uit de kast te halen!

Conclusie: Auf Teufel komm raus is een duivels leuk gokspelletje voor tussendoor. 7/10

Auf Teufel komm raus

Auteurs: Tanja & Sara Engel
Uitgeverij: Zoch Verlag
Speelduur: 30 min
Aantal spelers: 2 – 6
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In dit snelle kaartspel probeer je altijd het laatste woord te hebben, of misschien eerder: de laatste kaart!

De plus/min-kaarten bepalen de volgorde waarin je de kaarten in de houders mag spelen. Bij een ‘plus’  is dat vanzelfsprekend in stijgende volgorde, bij een ‘min’ in dalende volgorde. Daarnaast moet ook de kleur behouden blijven (rood/paars), tenzij je een jokerkaart speelt.

Wanneer je een kaart speelt mag je de houder voor je plaatsen, en die blijft staan tot wanneer iemand anders weer een kaart speelt op die houder. Als je géén kaarten kan spelen (vb. omdat je niet hoger/lager kan dan aangegeven in de kaarthouder) moet je een kaart onderaan in een houder bij een tegenstander plaatsen.

Op het einde van een ronde (wanneer iedereen slechts 2 kaarten op hand heeft) zijn de kaarten in de houder voor diegene waar ze op dat moment staan. De zandlopers op de verkregen kaarten zijn de punten. Het spel is afgelopen wanneer de stapel op is. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Dit is een snel kaartspelletje dat ideaal is voor tussendoor. Het zijn super eenvoudige spelregels die erg snel uit te leggen zijn. Verwacht geen diepgaand spel met strategie, er zit ook best wat geluk in: de kaarten die je op handen krijgt. Je probeert het beste uit je handkaarten te halen, maar als iemand anders betere kaarten heeft kan je er soms weinig tegen doen.

Wij vinden dit soort spelletjes wel eens leuk voor tussendoor, maar zullen het ook geen 10 keer na elkaar spelen. Het deed ons bovendien wat denken aan ‘Crazy Creatures of Dr. Doom’.

Conclusie: Professor Tempus is een eenvoudig snel spel waar je niet te veel hoeft bij na te denken. 7,5/10

Professor Tempus

Auteurs: W. Lepuschitz & A. Steinwender
Uitgeverij: Gigamic
Speelduur: ± 15 min.
Aantal spelers: 2 – 5
Vanaf  8 jaar

Spelbeschrijving

In Om Nom Nom heb je een hand vol roofdieren en 3 speelborden vol prooien.. Hoe meer prooien je kan vangen hoe meer punten je verdient, maar pas op: want ook jouw roofdier kan een prooi worden voor andere spelers! De prooien op de speelborden worden bepaald door het dobbelresultaat en zijn dus elke keer anders.

Elke speler kiest tegelijkertijd één van zijn roofdieren en deze worden allemaal samen bekend gemaakt. Daarna worden ze op de juiste plaats op de borden gelegd en worden de 3 borden van boven naar onder afgehandeld. Vb. De katten eten alle muizen op, als er meerdere katten zijn wordt de prooi verdeeld. Als er geen katten zijn gespeeld kunnen de muizen de kaas opeten en dit levert dubbel zoveel punten op! Zo gaat het verder totdat iedereen zijn laatste kaart heeft gespeeld, dit is één ronde. Dan volgt een puntentelling (muizen, kikkers en konijnen leveren één punt op; kaas, vliegen en wortelen leveren twee punten op).

Zo worden er 3 ronden gespeeld, daarna worden de punten opgeteld en wint de speler met de meeste punten.

Onze mening

In Om Nom Nom probeer je je tegenstanders wat in te schatten: gaat iedereen voor al die wortelen, of is er een vos die op konijnen jaagt? Dit vraag je je de hele tijd af en zorgt – zeker met 4 of meer spelers – voor een leuke sfeer.

Het komt met 2 of 3 spelers niet helemaal tot zijn recht maar is wel eens leuk met 4, 5 of 6 spelers. De eerste kaarten zijn telkens spannend: er is nog veel mogelijk, er liggen veel prooien en je kan misschien nog kaarten van tegenspelers vangen! Bij de laatste 2 à 3 kaarten van een ronde is de spanning er vaak af: de meeste prooien zijn al verdeeld en je kan met wat geluk enkel nog een kaart van een tegenstander vangen.. Aangezien de gevangen prooien en de gespeelde kaarten open op tafel liggen kan je perfect zien welke kaarten al gespeeld zijn, wat je bepaalde inzichten geeft.

Conclusie: Om Nom Nom is zeker geen topper, maar wel een leuk tussendoortje met 4, 5 of 6 spelers!

Om Nom Nom

Auteur: Meelis Looveer
Uitgeverij: Brain Games
Aantal spelers: 1 – 6
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Tsuro speelt elke speler met een draak die probeert zo lang mogelijk op het spelbord te blijven! Er zijn 35 padtegels waarop elk 4 lijnen getekend staan. Door deze tegen elkaar te leggen op het bord ontstaan  de langere paden die de draken moeten volgen.

Als jij aan de beurt bent leg je één van de tegels die je op hand hebt daar waar je draak op het bord staat. Daarna volgt je draak het zonet aangelegde pad en eventueel het vervolg ervan als de tegel grenst aan eerder gelegde tegels. Wanneer er andere draken grenzen aan de zonet gelegde tegel moeten ook deze verplaatst worden en hun pad volgen.

Wanneer een draak op deze manier van het spelbord verdwijnt is deze speler uitgeschakeld. Diegene wiens draak als laatste overblijft is de winnaar van het spel!

Onze mening

Tsuro is voor ons hét ideale familiespel. Het is speelbaar tot 8 personen wat het ideaal maakt voor zo’n gelegenheden. Het is en blijft natuurlijk wel een geluksspel, maar het zorgt vooral voor een erg leuke sfeer rond tafel. Door de eenvoudige spelregels kan iedereen dit spel meespelen, jong en oud! Zo hebben wij dit spel al verschillende keren gespeeld met ons Bomma van 81 jaar, en ze krijgt er maar geen genoeg van! Ook andere familie-leden die anders nooit spellen spelen vinden dit spel wel leuk door de sfeer dat het creëert.

Volgens de doos is het spel speelbaar vanaf 2 spelers, maar dat zouden we eerder afraden. Met 2, 3 en zelf 4 spelers is het helemaal niet zo spannend. Het materiaal is wel erg mooi en het vermelden waard.

Wat we wel jammer vinden is dat het spelbord zo klein is, zeker als je het met 8 spelers wilt spelen. Je moet allemaal al erg dicht bij elkaar gaan zitten om allemaal een goed zicht te hebben op het bord..

Conclusie: Tsuro is misschien niets voor de veelspeler, maar ideaal als je een luchtig spel wilt en met 5 – 8 spelers bent! 8/10

Tsuro

Auteur: Tom McMurchie
Uitgeverij: Calliope Games
Aantal spelers: 2 – 8
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar