Spelbeschrijving

De titel van het spel, La Boca, verwijst naar een wijk in het Argentijnse Buenos Aires. Deze wijk staat vooral gekend voor zijn kleurrijke huizen, en die inspireerden Markus en Inka Brand tot het ontwerpen van dit abstracte spel. Belangrijk: een huis bouw je niet alleen! Je zal dus nauw moeten samenwerken in afwisselende duo’s, maar uiteindelijk zal er één winnaar zijn die onder het gejuich van het Argentijnse publiek wordt onthaald!

Tijdens het spel zal je met élk van je medespelers twee keer een team moeten vormen om samen een bouwwerk te vervolledigen. Aan het begin van het spel krijgt iedereen naast een grote fiche met zijn eigen spelerskleur dan ook een kleine fiche voor de kleuren van zijn tegenstanders. Als je aan de beurt bent draai je één van je fiches om, die bepaalt met wie je deze ronde zal spelen. Beide spelers van het team gaan tegenover elkaar zitten en plaatsen de doos tussen hen op tafel. Nadat een kaart in de voorziene gleuf werd geschoven en iemand op START heeft geduwd kunnen beide spelers beginnen bouwen. Op de kaart zien ze hoe het bouwwerk er langs die zijde uit zal moeten zien, ze mogen met elkaar praten en overleggen maar niet aan de andere zijde gaan kijken. Tijdens het bouwen moeten alle bovenliggende blokken steunen op blokken daaronder, er mogen dus geen gaten ontstaan, ook al blijft de blok liggen. Bovendien moeten alle blokken gebruikt worden, blokken die niemand ziet zullen dus in het midden verstopt moeten worden. Wanneer beide spelers tevreden zijn over het eindresultaat duwt één van hen op STOP. Daarna krijgen ze allebei even veel punten, afhankelijk van de tijd die ze nodig hadden om het bouwwerk te vervolledigen. Het spel gaat op deze manier voort tot wanneer alle spelers hun fiches hebben omgedraaid. De spelers tellen dan hun punten op, diegene met de meeste punten wint het spel.

Er zijn twee moeilijkheidsgraden en je kan aan het begin van het spel kiezen of je met de gemakkelijke (licht blauwe) of moeilijke (donker blauwe) kaarten speelt. Bij de gemakkelijke opdrachten wordt de rode blok niet gebruikt.

Onze mening

Het voornaamste bij La Boca is dat we ontzettend veel plezier beleefden aan al onze speelsessies! La Boca is het ideale partyspel of de ideale filler voor diegenen die houden van dit soort abstracte puzzelspellen. De gemakkelijke opdracht kaarten waren erg gemakkelijk, we haalden daarbij ook meestal tussen de 7 en 10 punten (minder dan 30″). Maar die zijn wellicht ideaal voor jongeren of voor mensen die het spel een eerste keer spelen. De moeilijkere opdrachten vormden meer uitdaging en de punten hier lagen dan ook heel uiteenlopend, in sommige gevallen werden er zelf geen punten toegekend omdat we langer dan 2 minuten nodig hadden om het bouwwerk te vervolledigen. Bij dit soort spellen is het, net als bij Ubongo, belangrijk of je het meteen ziet of niet. Je kan erg goed beginnen zodat alles klopt en je heel snel klaar bent. Andere keren zie je het gewoon niet, begin je helemaal verkeerd en voor je het weet zijn die twee minuten voorbij. Daarom is de ene opdracht nog niet moeilijker dan de andere. Het toeval bepaalt dat je soms enkele keren na elkaar aan beurt bent en daarna een tijdje zit toe te kijken, echter stoorde dat hier helemaal niet. Als je toekijkt is het eens zo spannend en moet je op je tanden bijten om niet mee te helpen, ook al zie je precies wat de spelers fout aan het doen zijn. Uiteraard wordt die ‘downtime’ langer naarmate je met meer spelers speelt, we hebben La Boca tot hiertoe slechts met 3 en 4 spelers gespeeld en daar ben je dan ook erg vaak aan de beurt.

Het spel voelt als een combinatie van Ubongo 3D met Gepakt en Gezakt, maar dan met het semi-coöperatieve element erbij. Het materiaal is erg kwalitatief en alles past bovendien netjes in de doos. De bijgevoegde timer werkt op batterijen, we hebben uiteraard geen idee hoe lang die meegaan. Als het spel lang in de kast staat zou het dus wel eens kunnen dat je het opeens niet meer kan spelen wegens een platte batterij, en dat type batterijen (LR 44) hebben de meeste mensen dan ook niet standaard in huis. Maar laat ons hopen dat dat niet te snel gebeurd, want bij ons mag het op familiefeestjes en met vrienden nog geregeld uit de kast komen als afsluiter!

Conclusie: La Boca is een abstract, semi-coöperatief spel dat hier alvast erg in de smaak valt!

Met dank aan KOSMOS!

La Boca

Auteurs: Inka & Markus Brand
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 3 – 6
Tijdsduur: ± 40 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Continental Express verzamelen alle spelers wagons met de bedoeling een waardevolle trein op te bouwen. Elk onderdeel van je trein zal je punten opleveren op basis van hun zeldzaamheid. Daarnaast staan er ons ook enkele gebeurtenissen te verwachten, een stationsbrand kan bijvoorbeeld heel je plannetje in het water gooien…

In je beurt kan je maximum twee acties uitvoeren. Tijdens de eerste, verplichte actie moet je één van de beschikbare kleine kaarten aankopen. De kaarten in de meest rechtse kolom zijn gratis, die in de middelste kolom kosten 1000 Amerikaanse dollar (= 1 biljet), de meest linkse kaarten 2000 dollar. Deze kleine kaarten zijn meestal wagons, maar ook geldbiljetten (allemaal van 1000 dollar) en personages. Je aangekochte wagon- en geldkaarten leg je zichtbaar voor je neer, de personages moet je onmiddellijk uitvoeren. Daarmee kan je o.a. geld van tegenstanders stelen, wagonkaarten ruilen, bedrijfsfiches nemen,… Daarna schuiven alle kaarten in die rij naar rechts en komt er een nieuwe kaart bij. Als tweede actie mag je één van de drie beschikbare treingedeeltes aankopen, daarvoor moet je de nodige wagonkaarten inleveren. Op al deze treingedeeltes staat een puntenaantal en een bedrijfsfiche afgebeeld. De vermelde punten krijg je aan het einde van het spel, het bedrijfsfiche kan je helpen om je geheim contract te vervullen.

Aan het begin van het spel krijgt iedereen 2 stationskaarten met achteraan een geheime contract, je kiest er één om het spel mee te spelen. Al deze contracten hebben te maken met de bedrijfsfiches, zo geven sommige je 2 punten per fiche van een bepaalde kleur of 3 punten per paar van twee dezelfde fiches, andere contracten geven je 5 punten voor 3 verschillende fiches,… Het spel eindigt wanneer één speler zijn 4de treingedeelte heeft aangeschaft, de andere spelers krijgen daarna elk nog één beurt.

Onze mening

Continental Express is een eenvoudig tussendoortje met meer diepgang dan je op het eerste zicht zou denken. Sommige treinen zijn erg zeldzaam, maar leveren meer punten op. Andere kan je dan makkelijker halen maar leveren je minder punten op… als je daarmee het spel sneller kan doen eindigen maak je zeker nog een grote kans om het spel te winnen. Anderzijds wil je ook rekening houden met je contract, je wilt misschien wel treingedeeltes met veel punten, maar op zo’n makkelijke staat nu juist het bedrijfsfiche dat jij nodig hebt… De contracten zijn allemaal haalbaar, maar zeker niet eenvoudig, je zal dus goed moeten afwegen wat je wilt doen. Vergeet niet dat je slechts 4 treingedeeltes kan aanschaffen in het spel, dat maakt de keuzes nog belangrijker! Daarnaast komt nog het feit dat de kaarten opschuiven, en als jij een kaart koopt wordt de volgende kaart dus goedkoper voor de volgende speler. Je ziet openlijk wie welke wagonkaarten heeft en je kan vast vermoeden voor welk treingedeelte je medespelers gaan, aarzel dus niet om een beetje tegen te werken.

Continental Express is kort, eenvoudig, interactief en heeft voldoende diepgang voor een spel van die tijdsduur. We vinden amper negatieve dingen dat we kunnen zeggen, los van het feit dat het spel moeilijk verkrijgbaar is. Een klein minpuntje is dat er in het mooie, tinnen doosje geen plaats voorzien is voor de bedrijfsfiches, terwijl de kaarten er verder perfect in passen. De heel mooie illustraties (vooral dan van de personages) zijn ook nog het vermelden waard!

Conclusie: Continental Express is een filler dat hier zeker in de smaak valt en nog vaak op tafel mag komen!

Met dank aan Asmodee België!

Continental Express

Auteur: Charles Chevallier
Uitgeverij: Bombyx
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Als jonge piraat wil je jezelf bewijzen aan Madame Ching Shih, de meest beruchte en gevreesde van alle Aziatische piraten. Door nieuwe vaardigheden op te doen en indruk te maken zodat ze de leiding over haar schip China Pearl aan jou zal toevertrouwen, maar tegelijkertijd wil je verre expedities richting Hong Kong leiden en schepen van het keizerlijke vloot tot zinken brengen.

Het spel verloopt over verschillende ronden. Eerst kiezen alle spelers één van de vier navigatiekaarten dat ze op hand hebben en maken deze gelijktijdig bekend. Diegene met de hoogste kaart is als eerste aan beurt, daarna komen de andere spelers aan beurt in volgorde van de waarde op hun kaart, van hoog naar laag. Als je aan de beurt bent zijn er twee mogelijkheden, afhankelijk van het feit of je zonet gespeelde kaart hoger of lager is dan de laatst gespeelde kaart in je expeditie. Als de kaart hoger is gaat je expeditie verder, je legt de kaart op de expeditie en beweegt je schip. Je schip beweegt horizontaal als je nieuwe kaart dezelfde kleur heeft als de vorige, diagonaal als het een andere kaart is. Als je schip over één van de twee bepaalde lijnen beweegt ontvang je een ontmoetingskaart, als je op de velden 49 of 56 aankomt krijg je de kaart Hong Kong ter waarde van 10 punten, want dan heb je een heel moeilijke expeditie achter de rug. Als de kaart lager is eindigt je expeditie en begin je aan een nieuwe. Je kan dan een missietegel kiezen en de daarop afgebeelde ontmoetingskaarten, goudstukken en/of edelstenen nemen als beloning, de keuze uit missietegels wordt groter naarmate je een langere expeditie hebt afgelegd. Na deze actie kan je optioneel een ontmoetingskaart spelen en tenslotte neem je één van de beschikbare kaarten op hand. Aan het begin van de ronde liggen hier even veel kaarten als er spelers zijn, waarvan één kaart gedekt ligt en al de rest zichtbaar is. Hoe later je aan de beurt bent, hoe minder keuze je hebt bij deze kaarten. Met de ontmoetingskaarten kan je bepaalde acties uitvoeren zoals een kaart/edelstenen van een tegenspeler stelen of 3 nieuwe ontmoetingskaarten nemen, met de loodsen kan je zelfs een extra kleur aan je expeditie toevoegen in een poging om in Hong Kong te geraken en de heilige schatten kan je houden tot het einde en zijn 1, 2 of 3 punten waard.

Op de navigatiekaarten vind je niet alleen getallen en kleuren maar soms ook één van de vier verschillende symbolen, elk symbool staat voor één van de vaardigheden. Wanneer je een expeditie volbrengt en je hebt daarin 3 dezelfde symbolen gespeeld krijg je de bijhorende vaardigheid, bij 4 verschillende symbolen krijg je een joker kaart. De vaardigheden kunnen je later in het spel helpen, je kan er bv. een kaart toevoegen aan je expeditie, een extra kaart op hand houden of een kaart met je tegenstander ruilen. Als iemand er in slaagt om de vier verschillende vaardigheden de bemachtigen, al dan niet met het gebruik van jokers krijgt die speler de kaart China Pearl met een waarde van 5 punten. Die ronde wordt bovendien de laatste ronde, daarna volgt de puntentelling. Daarna tellen de spelers de waarde van hun kaarten, goudstukken en edelstenen op, diegene met de meeste punten wint het spel.

Voor twee spelers is er een variant voorzien waarbij elke speler met twee kleuren speelt. Daarbij kiezen de spelers elk twee kaarten, en die kaarten bepalen zoals steeds de beurtvolgorde. Wanneer je aan de beurt bent beslis je bij welk van je twee kleuren je deze kaart speelt, je tweede kaart zal bij het andere schip komen. Er is ook een team variant waarbij je een getrokken navigatiekaart mag doorgeven aan je teamgenoot, die zal dan in zijn eerstvolgende beurt ook een kaart aan jou moeten geven.

Onze mening

Madame Ching is een leuk familiespel met eenvoudige spelregels, het nodige geluk en de nodige diepgang. Het thema wordt strikt doorgevoerd in de spelregels, die trouwens goed geschreven en mooi afgewerkt zijn (én in het Nederlands), maar voel je niet echt tijdens het spelen. Een abstract spel kan je het ook niet noemen, maar je bent wel voortdurend bezig met kleuren en nummers. Je moet best wat keuzes maken in dit spel: ga je voor korte expedities en probeer je je te focussen op de vaardigheden en op die manier het spel snel te laten eindigen? of ga je voor lange expedities om goede missietegels, en bijgevolg waardevolle edelstenen te bemachtigen? of probeer je zelf in Hong Kong te geraken voor de gegeerde 10 punten? Wellicht kies je voor een combinatie en probeer je het beste te maken van je handkaarten, maar het is zeker niet zo dat de kaarten allesbepalend zijn. Die keuzes maken het spel juist leuk, en ook de interactie die je hebt door bepaalde ontmoetings- en vaardigheidskaarten. In Hong Kong geraken is niet eenvoudig en lukt zelden, maar toch zijn er altijd spelers die de reis wagen. Als het lukt kunnen die 10 punten misschien wel de doorslag geven, als het nét niet lukt heb je nog altijd een goede expeditie achter de rug en kan je een goede missietegel nemen.

Madame Ching is een goed spel dat perfect speelbaar is binnen het uur. Het spel speelt op zijn best met 3 en 4 spelers, maar kan ook met 2 spelers, al is dat laatste niet echt overtuigend. De twee-speler variant raden we niet aan als je het spel voor de eerste keer speelt, als je het al met 3/4 spelers gedaan hebt is het heel wat duidelijker om met twee kleuren te spelen. Het zal hier weinig uit de kast komen met twee spelers. Madame Ching is volgens ons een goede instapper waar iedereen plezier in kan vinden, bovendien is het mooi materiaal met mooie illustraties.

Met dank aan Asmodee België!

Conclusie: Madame Ching is een erg leuk familiespel!

Madame Ching

Auteur: Bruno Cathala & Ludovic Maublanc
Uitgeverij: Hurrican Games
Aantal spelers:  2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In dit dobbelspel kruipt elke speler in de huid van een piraat die zijn schatkisten veilig naar Tortuga wilt verplaatsen, want enkel daar zijn ze veilig en kunnen ze niet gestolen worden door andere piraten. Op het vasteland en op zee moet je waakzaam zijn en je schatkisten zo goed mogelijk proberen te beschermen, en terwijl kan je ook proberen schatkisten van je medespelers te stelen. Je wilt uiteraard ook graag extra schatkisten verkrijgen, extra bemanningsleden inhuren of je schepen upgraden. Tot één iemand er in geslaagd is 6 schatkisten naar Tortuga te brengen, maar dan is het nog steeds de vraag wie de meest waardevolle lading heeft?

Elke speler dobbelt zijn 5 dobbelstenen gelijktijdig achter zijn schermpje en beslist welke dobbelstenen hij daarvan aan de kant wilt houden. Daarbij kan je zoveel dobbelstenen houden als je wilt, zolang ze maar hetzelfde symbool hebben. Je bent echter niet verplicht om alle dobbelstenen van een zelfde symbool te kiezen, de doodshoofden gelden als joker en kan je draaien naar een symbool naar keuze. Daarna maken alle spelers samen bekend welke en hoeveel dobbelstenen ze hebben gekozen, die worden bij de bijhorende acties op je eigen speelbord geplaatst. Bij 3 van de 5 actiemogelijkheden is het aantal dobbelstenen onbeperkt, bij de 2 aanvallende acties wordt het aantal mogelijke dobbelstenen bepaald door de positie van je schip en je bemanningsleden. Er wordt verder gedobbeld tot wanneer iedereen zijn 5 dobbelstenen heeft ingezet, als een speler alle dobbelstenen heeft ingezet terwijl anderen nog moeten dobbelen krijgt die speler een bonusfiche in de plaats. Deze fiche kan hij inzetten op zijn speelbord waardoor de waarde van zijn dobbelstenen bij die actie met één verhoogt wordt. Daarna volgt de actiefase, de 5 acties worden één voor één uitgevoerd door de twee spelers die de hoogste waarde aan dobbelstenen hebben gelegd bij die bepaalde actie. Met de eerste twee acties kan je je schepen verbeteren en nieuwe bemanningsleden inhuren, concreet betekent dit dat je het bijhorende figuurtje één of twee plaatsen naar rechts mag verschuiven waardoor je in volgende beurten meer dobbelstenen kan inzetten om aan te vallen. Met de derde actie kan je schatkisten of schatfiches verzamelen en met de laatste twee acties kan je je medespelers aanvallen en met gevolg schatkisten stelen. Met de kanonnen kan je op zee aanvallen, je kiest daarbij een slachtoffer en steelt een schatkist naar keuze. Het schip van het slachtoffer wordt daarbij ook beschadigd en moet één plaats naar links verplaatst worden, het kan dus gebeuren dat je hierdoor in de volgende beurt minder dobbelstenen met kanonnen zal kunnen inzetten. Als je slachtoffer echter óók kanonnen heeft ingezet zal die hoe dan ook terugvuren en wordt ook jouw schip beschadigd! Als je tweedes bent voor deze actie ben je verplicht een ander slachtoffer te kiezen, verder verloopt de actie hetzelfde met het enige verschil dat de gestolen schatkist niet in jouw voorraad komt maar op het eiland in het midden. Met de laatste actie kan je aanvallen op land, deze actie loopt op dezelfde manier als een aanval op zee, maar dan sneuvelen er bemanningsleden. De tweede die deze actie mag uitvoeren kiest een slachtoffer wiens bemanningsleden hij aanvalt, maar mag geen schatkist stelen, in plaats daarvan neemt hij een schatkist op het middelste eiland, indien beschikbaar.

Aan het einde van de ronde worden alle schatkisten verplaatst richting Tortuga. Elke speler ontvangt een nieuwe schatkist, die samen met eventueel ander verkregen schatkisten op land bij de bemanningsleden wordt gelegd. Schatkisten die hier al lagen worden op ons schip gelegd, en schatkisten die op het schip lagen worden verscheept naar Tortuga. Van zodra iemand minstens 6 schatkisten naar Tortuga heeft verscheept eindigt het spel en volgt de puntentelling, anders volgt er een nieuwe ronde.

Tijdens de puntentelling krijg je punten naar gelang de plaats waar je schatkisten zijn geraakt, zo zijn alle kisten op Tortuga 3 punten waard, die op je schepen 2 en die op land slechts 1. Bovendien krijg je dubbele punten voor de paarse kisten, en kan je 3 bonuspunten verdienen voor elk setje van een blauwe, gele én rode kist op je spelersbord. De witte schatkisten kunnen hiervoor als joker dienen. Ten slotte krijg je ook nog punten voor de positie van je zwarte piraat en je schepen, de speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Er zitten heel wat leuke elementen in Tortuga, dat het beste speelt met 4 spelers. Met twee spelers is het niet overtuigend, met drie spelers lijkt het soms niet goed uitgebalanceerd, maar met vier spelers lijkt alles in zijn plooien te vallen. Het is uiteraard een geluksspel en je bent afhankelijk van je dobbelresultaat, los daarvan is het ook belangrijk om de borden van je tegenspeler(s) in de gaten te houden. Zo kan je soms met een mindere worp toch nog iets nuttig doen. Elke dobbelsteen heeft dezelfde symbolen, maar telkens met andere waarden. Op het spelersbordje staat een handige tabel voor de verschillende dobbelstenen, daar kan je je ook op baseren bij het kiezen van je dobbelstenen en vooral wanneer je je jokers wilt gebruiken. Je kan in elk spel vals spelen, maar in Tortuga is dat wel héél eenvoudig aangezien je achter je schermpje kan kiezen welke dobbelstenen je wilt houden. Je zal dus meer dan ooit moeten vertrouwen op de eerlijkheid van je medespelers.

De tijdsduur die op de doos staat klopt bijna exact, en zowel met 2,3 als met 4 spelers kan je het spel perfect binnen de 35 minuten spelen. Door de korte tijdsduur van het spel stoort de geluksfactor niet. Soms bouwen de spelers rustig op door hun schepen te verbeteren en meer bemanningsleden in te huren, andere keren wordt er van in de eerste ronde meteen veel aangevallen. Als één speler begint met aanvallen kunnen de andere spelers op zijn minst proberen ook een dobbelsteen te leggen bij die actie, daardoor wordt de aanvaller ook geraakt. Over het algemeen is Tortuga een leuk en vlot dobbelspel dat tussendoor wel is op tafel kan komen, maar zeker geen uitschieter.

Met dank aan Asmodee België!

Conclusie: Tortuga is een dobbelspel dat op zijn best is met 4 spelers!

Tortuga

Auteurs: Jay Cormier & Sen-Foong Lim
Uitgeverij: Queen Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 35 min.
Vanaf 8 jaar

Jubileum editie – 10 jarig bestaan

Ticket to Ride bestaat dit jaar 10 jaar en heeft daarom een jubileum editie uitgebracht van het originele spel, inclusief bestemmingscoupouns uit de uitbreidingen USA 1910 en Mystery Train. Deze editie bevat in elke kleur een tinnen doosje met 48 treintjes. De treinen zijn dubbel zo groot als die uit het originele spel en kregen bovendien een volledig nieuwe look/vorm. Ook het speelbord en de kaarten kregen voor de gelegenheid nieuwe en erg mooie illustraties.

Spelbeschrijving

In Ticket to Ride moeten spelers verbindingen maken tussen Amerikaanse steden, daarmee proberen ze de routes op hun bestemmingscoupon(s) te vervolledigen en zo punten te scoren aan het einde van het spel. Hoe langer/moeilijker de route, hoe meer punten die waard is. Aan het begin van het spel krijgt elke speler enkele bestemmingscoupons die je geheim houdt voor je medespelers.

Als je aan de beurt bent kan je kiezen uit drie mogelijke acties: treinwagonkaarten nemen, een route bezetten of nieuwe bestemmingscoupons nemen. Als je ervoor kiest om nieuwe treinwagonkaarten te nemen kan je twee wagonkaarten nemen uit de 5 openliggende kaarten, van de gedekte stapel of een combinatie van de twee. Locomotieven fungeren als jokers en kunnen voor elke kleur gebruikt worden, als je een locomotief op hand neemt (uit de openliggende kaarten) mag je dan ook maar één kaart op hand nemen. Om een route te claimen heb je voldoende treintjes en kaarten nodig. Elke verbinding tussen twee steden vereist een bepaalde kleur en een aantal treinen, om zo’n verbinding te bezetten moet je dan ook even veel kaarten in de gevraagde kleur kunnen afgeven. Daarna mag je de treintjes van jouw kleur op die verbinding plaatsen en ontvang je een aantal punten afhankelijk van de lengte van deze route. Je zal verschillende routes moeten claimen om de twee steden van je bestemmingscoupons te verbinden. De laatst mogelijke actie is het nemen van nieuwe bestemmingscoupons, hierbij neem je drie kaarten op hand waarvan je er minstens één moet houden, de andere mag je terugleggen onder de stapel.

Wanneer een speler minder dan 3 treinen over heeft kondigt hij/zij het einde van het spel aan, iedereen – inclusief deze speler – krijgt nog een laatste beurt, daarna volgt de puntentelling. Tijdens het spel verzamelen spelers al punten door routes te claimen, op het einde komen daar ook de punten van de bestemmingscoupon(s) bij: voor elk bestemmingscoupon dat je hebt volbracht krijg je de vermelde punten, als de twee steden niet verbonden zijn dan verlies je dat aantal punten. Bovendien zijn er nog 10 bonuspunten te winnen voor de speler die de langste aaneenschakeling van routes heeft gevormd!

Onze mening

Ticket to Ride is één van de eerste spellen dat we leerden kennen zo’n 5 jaar terug, en het is een klassieker dat nog steeds regelmatig op tafel komt! Het hoort in onze top-10 met meest gespeelde spellen en zullen een spel nooit weigeren. Ticket to Ride is hét perfecte familiespel, een spel dat je met iedereen kan spelen. Als er niet-spelers op bezoek zijn komt het gemakkelijk op tafel, en werkelijk iedereen kunnen we overtuigen met dit spel. Het is een spel waarbij je niet alles in de hand hebt, soms kan je geluk hebben bij het trekken van bestemmingscoupons of bij het nemen van wagonkaarten, andere keren zit je enkele beurten te wachten tot je de kleur hebt dat je wou… maar het is niet zo dat het geluk bepaalt wie er wint. In Ticket to Ride ben je je medespelers ook geregeld aan’t saboteren, al dan niet bewust. Elke verbinding kan slechts door één speler bezet worden, je zal je planning dus regelmatig moeten wijzigen als een andere speler plots jouw droomverbinding inneemt. Dat maakt het spel interactief en veel leuker!

Met twee/drie spelers zit je elkaar uiteraard minder dwars, waardoor het spel wat aan interactie verliest. Er zijn ook heel wat varianten/uitbreidingen op Ticket to Ride waarvan enkele specifiek voor twee/drie spelers gemaakt zijn, in die situaties kiezen wij dan ook vaak voor een variant. Met 4/5 spelers is het spel echt op zijn best, maar ook voor dit spelersaantal heb je heel wat uitbreidingen en varianten, het Ticket to Ride-gamma is dan ook erg uitgebreid!

Deze jubileum editie is echt de moeite waard voor elke Ticket to Ride fan! Als het aankomt op lay-out en afwerking zijn we soms nogal streng, maar deze versie is écht heel kwalitatief. De doos, het bord, de treinen, … wij en onze medespelers waren erg overdonderd door de treintjes en de kwaliteit van al het materiaal in deze editie. Ook de doos-indeling is heel handig en netjes, zoals we van Days of Wonder gewoon zijn. Voor het grote bord heb je uiteraard ook een grote tafel nodig, het zal moeilijk worden om het spel te spelen op een keukentafel. De nieuwe treinen in hun tinnen doosjes zijn erg leuk en mooi, maar aangezien ze zo groot zijn kan je ze niet combineren met andere varianten/uitbreidingen op het spel. Deze editie is niet goedkoop, maar we durven hierbij zeggen dat het zijn geld zeker waard is.

Conclusie: Ticket to Ride is een topper tussen de familiespellen, deze luxe editie is een must-have voor alle fans!

Met dank aan Asmodee België!

Ticket to Ride – 10 jaar

Auteur: Alan R. Moon
Uitgeverij: Days of Wonder
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Cartagena probeert elke speler de piraten uit zijn team als eerste te laten ontsnappen uit het oerwoud. Daarvoor moeten ze een hele weg afleggen tot aan de reddingssloep, diegene die daar als eerste met zijn voltallige team geraakt wint het spel!

Tijdens je beurt kan je twee acties uitvoeren, je hebt daarbij twee mogelijkheden: een piraat verder helpen richting de sloep of een piraat laten terugkeren om wat kaarten op te pikken. Om een piraat te laten vooruitgaan speel je simpelweg één van de kaarten uit je hand en beweeg je je piraat naar het eerstvolgende vrije symbool, afhankelijk van de kaart dat je gespeeld hebt. Als er een andere piraat op een symbool staat is dat niet vrij, in dat geval ga je dus naar het volgende. Er is echter maar één manier om nieuwe kaarten te krijgen: terugkeren! Daarvoor keer je met een piraat terug naar het eerste veld achter je waar 1 of 2 piraten staan. Als er al één piraat stond krijg je één kaart, stonden er twee piraten krijg je twee kaarten. Als er al drie piraten staan kan je er niet bij gaan staan en moet je dus verder lopen tot het volgende veld waar maximum 2 piraten staan.

Het spel eindigt onmiddellijk van zodra één speler zijn laatste piraat in de sloep plaatst. In de gevorderde versie kan het oerwoud langer gemaakt worden, speelt elke speler met 5 piraten ipv. 4 en kan je 3 acties per beurt uitvoeren.

Onze mening

Cartagena valt bij ons zeker in de smaak. Het spel gaat veel sneller dan je in het begin verwacht, van zodra er wat piraten op het pad staan kan je heel snel vooruit gaan. Na een 5-speler-spel dachten we dan ook dat het zo goed was dankzij het aantal spelers. Nu we het ook met de andere spelers aantallen hebben gespeeld kunnen we zeggen dat dat niet zo is, want ook met minder spelers vinden we Cartagena goed. Met meer spelers is het wel gemakkelijker om terug te keren en op die manier 2 kaarten te verzamelen aangezien er uiteraard vaker piraten samen staan.

Cartagena is een ideaal familiespel, maar kan volgens ons ook wel eens gesmaakt worden door de veelspeler. Het is een vrij kort spel met eenvoudige regels, maar toch niet makkelijk om te winnen. Je kan geluk hebben bij het trekken van de kaarten, maar het is zeker niet allesbepalend. Het spel blijft meestal erg spannend tot het einde. Let wel op dat je niet één of twee van je piraten alleen laat staan aan het begin, want dan is het moeilijk om die achteraf nog richting de sloep te krijgen.

Cartagena werd dit jaar in een nieuw jasje gestoken door Ravensburger: volledig nieuwe illustraties en vooral veel kleurrijker dan de oude uitgave. Het is een veel te grote doos in verhouding met het materiaal, maar de doos is aan de binnenkant dan wel mooi uitgevoerd.

Met dank aan Ravensburger!

Conclusie: Cartagena is een eenvoudig familiespel dat moeilijk te winnen is.

Cartagena

Auteur: Leo Colovini
Uitgeverij: Ravensburger
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Gebaseerd op het klassieke kwartet, maar nu in combinatie met veilen en handelen! Het kaartspelletje Koehandel kreeg in 2009 een herwerkte versie onder de naam Koehandel Master, nu ook met stamboekkaarten en ratten. Probeer zo veel mogelijk kwartetten te maken, liefst diegene met een hoge waarde en mét bijhorende stamboekkaart. De vuile ratten zie je liefst tussen de kaarten van je tegenspelers liggen, want diegene die op het einde het kwartet ratten bezit moet één van zijn dierenkwartetten verwijderen voor de puntentelling.

Elke speler begint het spel met een startkapitaal van 100. Als je aan de beurt bent heb je twee opties: een veiling organiseren of koe-handelen! Als je een veiling wilt organiseren draai je als veilingmeester de bovenste dierenkaart van de stapel, deze kaart kan worden aangekocht door één van je medespelers. Per opbod wordt de kaart geveild, diegene met het hoogste bod koopt de kaart van de veilingmeester. Tenzij die laatste zijn kooprecht gebruikt om zelf die kaart te kopen, in dat geval betaald hij het geboden bedrag aan de bieder. De stamboekkaarten worden niet geveild volgens het bedrag maar volgens het aantal kaarten: de veilingmeester telt van 10 naar 1 tot wanneer een speler zijn hand op de kaart legt en ‘MIJN’ roept, de waarde van de kaarten is hierbij niet van belang. Als er een rat word geveild wordt die rat aan iedereen voorgesteld, spelers kunnen dan kiezen: één geldkaart afgeven of de rat aannemen met het geld dat eerdere spelers erbij hebben gelegd. Alle dierenkaarten worden open voor de spelers gelegd zodat iedereen kan zien wie welke kaarten bezit, stamboekkaarten kunnen niet meer van eigenaar veranderen door koehandel.

Als je voor de actie koehandel kiest dan zeg je op welke kaart je wilt bieden. Zowel de eigenaar van die kaart als jijzelf kiezen in het geheim een bedrag en een aantal kaarten dat ze willen geven voor die kaart. Dat geld wordt in het geheim uitgewisseld tussen beide spelers, diegene die het hoogste bedrag betaalde ontvangt de dierenkaart.

Het spel eindigt wanneer de stapel kaarten helemaal leeg is en de spelers enkel nog complete kwartetten voor zich hebben liggen. Daarna worden de waardes van de kwartetten en bijhorende stamboekkaarten opgeteld en vermenigvuldigd met het aantal kwartetten. Stamboekkaarten waar je geen kwartet van bezit worden er achteraf bijgeteld.

In de variant voor 2 spelers worden er geen veilingen georganiseerd. De geld- en dierkaarten worden geschud tot één stapel en in het midden gelegd. De speler die aan de beurt is mag de bovenste kaart bekijken en beslist dan of hij deze zelf houdt of aan zijn tegenstander geeft, de andere speler mag de volgende kaart nemen zonder te kijken. Koehandel loopt op dezelfde manier als hierboven beschreven.

Onze mening

Koehandel is een spel dat we al heel lang kennen, Koehandel Master maakt het spel alleen maar beter. De ratten en stamboekkaarten zorgen voor een nieuwe manier van veilen en dat brengt op zich meer variatie in het spel. De meeste kwartetten zijn vrij gegeerd en zeker die met de hoge bedragen wil iedereen wel bemachtigen, bij de ratten is dat juist het tegenovergestelde. Het spel draait om handelen en veilen, en dat is over het algemeen niet echt ons ding. We kennen echter wel wat mensen die dat juist wel leuk vinden en om die reden erg enthousiast zijn over het spel, want het is iets voor de echte handelaar! Alle transacties worden in het geheim gevoerd en na een tijdje heb je geen idee meer hoe veel of hoe weinig geld je tegenstanders op hand hebben, dan wordt het pas leuk en spannend! Om die reden wordt het spel leuker naarmate er meer spelers meedoen. Met 3 spelers zullen we het niet snel op tafel leggen, maar met 4, 5 of 6 spelers is het zeker een leuk tussendoortje!

De 2-speler is minder leuk, het zal nooit ons favoriete spel worden voor twee spelers. Het nemen van de kaarten is een beetje geluk hebben, het is alsof de kaarten eerst verdeeld worden en het spelletje daarna pas kan beginnen… met een beetje geluk heb je dan al een paar kwartetten liggen zonder dat je er voor moest handelen!

Conclusie: Koehandel Master is een leuke filler voor 4 tot 6 handelaren!

Met dank aan Ravensburger!

Koehandel Master

Auteur: Rüdiger Koltze
Uitgeverij: Ravensburger
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In New Haven bouwt elke speler een dorp in de hoop zo veel mogelijk kolonisten aan te trekken op het einde van het spel. De spelers verzamelen eerst grondstoffen op het gemeenschappelijke speelbord en richten daarna gebouwen op in hun eigen dorp, en misschien heb je dan nog wel wat grondstoffen over dat je medespelers willen gebruiken… of niet?

Als je aan de beurt bent plaats je eerst één van je oogsttegels op het speelbord. Je probeert op deze manier grote velden met grondstoffen te maken zodat je zo veel mogelijk grondstoffen kan verzamelen. Het aantal verzamelde grondstoffen wordt aangeduid op het bord waarna je kan beginnen bouwen. Elk soort grondstof laat je toe om een bepaald type gebouwen te bouwen, de waarde van het gebouw bepaalt hoeveel grondstoffen je daarvoor nodig hebt. Bij het bouwen van een gebouw moet je ook rekening houden met enkele regels, zo mag je kiezen waar je het eerste gebouw in een kleur bouwt (zolang de waarde klopt) maar moet je vanaf dan aangrenzend verder bouwen in die kleur. Als je een kleur hebt ingesloten kan je dus niet meer bouwen in diezelfde kleur. Je kan er ook voor kiezen om een gebouw gedekt te leggen zodat de waarde niet hoeft te kloppen. Op het einde van je beurt kunnen je medespelers om beurt kiezen of zij al dan niet een gebouw willen bouwen door gebruik te maken van de overgebleven grondstoffen. Voor elke soort grondstof dat daarna op 0 staat kan je een nieuwe gebouwtegel trekken.

Het spel eindigt wanneer er exact één plaats over is op het gemeenschappelijke bord, daarna volgt de puntentelling. Naast elke rij in je dorp staan een aantal kolonisten, die punten scoor je wanneer de betreffende rij of kolom volledig bebouwd is. Als al die gebouwen open gebouwd werden worden die punten zelf dubbel gescoord. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Aan de achterkant van het bord staat een variant waar vijvers gelegd worden, deze vormen obstakels als je grondstoffen verzamelt. Daarnaast komen er ook gebouwen te liggen op bepaalde velden, die gebouwen ontvang je als je op die plaats een oogsttegel legt.

Onze mening

New Haven is een leuk familiespel met een gezonde combinatie geluk en strategie. Het kan gebeuren dat je niet de juiste oogsttegels hebt in combinatie met je gebouwen, dan heb je soms het gevoel dat je het niet in handen hebt. Anderzijds kan je bij het trekken van nieuwe gebouwtegels wel kiezen uit 5 openliggende gebouwen en kan je trachten dat een beetje naar de hand te zetten, daarnaast heb je ook nog één oogsttegel dat je als joker kan gebruiken. Het verzamelen van grondstoffen is in principe eenvoudig, maar toch zijn er veel dingen waar je rekening mee wilt houden. Je wilt niet té veel grondstoffen verkrijgen, want als je ze niet kan spenderen kunnen je medespelers ze gebruiken. Daarnaast wil je op het einde van je beurt ook liefst alle grondstoffen op 0 krijgen zodat je zo veel mogelijk nieuwe gebouwtegels kan trekken! Het is dus elke keer zoeken welk van je kaartjes je op welke plaats wilt leggen. Ook het plaatsen van de gebouwen is belangrijk, niet alle rijen/kolommen zijn even veel punten waard en het is dus belangrijk waar je een gebouw legt… en dan moet je ook nog rekening houden met die kleur! Hoe vaker we het spel speelden, hoe hoger onze punten lagen! 🙂

Naar gelang het aantal spelers wordt het gemeenschappelijke bord al dan niet volledig gebruikt, waardoor er altijd even veel beurten zijn. Twee, drie of vier spelers maakt in dit spel amper verschil, het is telkens even leuk en je hebt steeds hetzelfde gevoel. Er zit erg veel materiaal in voor relatief weinig geld, het lijkt dus echt een koopje! Daarnaast is het materiaal ook kwalitatief en voorzien van mooie illustraties. Er is ook een doosindeling voorzien, maar daar past niets van het materiaal in en is dus vooral verloren ruimte, waardoor de doos erg nipt is voor al dat materiaal.

Conclusie: New Haven is een ideaal familiespel: eenvoudige spelregels, genoeg uitdaging en een vleugje geluk!

New Haven

Auteur: Kevin Worden & Brian Leet
Uitgeverij: R&R Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In dit spel kruipen alle spelers in de huid van een bouwmeester en proberen ze het meest indrukwekkende paleis te bouwen in de stad Sultaniya. Om de aandacht van de sultan te trekken bouwen ze minaretten, mooie poorten en koepeldaken. Diegene die het mooiste paleis bouwt wordt namelijk de Grote Vizier, de rechterhand van de sultan.

Als je aan de beurt bent heb je slechts drie mogelijkheden: bouwen, de hulp inroepen van een djinn of passen en twee saffieren ontvangen. Op tafel liggen 4 stapels met bouwtegels, verdeelt per verdiep. Wanneer je de actie bouwen kiest mag je tot drie tegels openleggen van een stapel naar keuze en daarna één bouwtegel kiezen uit alle openliggende tegels, want misschien liggen er nog tegels open van een vorige speler. De gekozen tegel mag vervolgens aangebouwd worden in het paleis volgens de bouwregels. Zowel door te passen als door het bouwen van sommige tegels kan een speler saffieren verkrijgen, die kan je dan later inzetten om een djinn in te kopen. De ene djinn laat je toe om twee bouw acties na elkaar te doen, een andere laat je een bouwtegel kiezen uit een stapel. Nog een andere zorgt ervoor dat je een eerder gebouwde tegel kan verbouwen en de laatste laat je het huidige aanbod bouwtegels van één verdiep volledig te vernieuwen.

Nadat één speler het bovenste verdiep van zijn paleis heeft afgewerkt krijgen alle spelers nog een laatste beurt, daarna volgt de puntentelling. Die puntentelling is voor elke speler een beetje verschillend, afhankelijk van het personage dat de speler aan het begin kreeg. Zo krijgt de ene speler punten voor poorten of palmbomen, terwijl andere spelers misschien voor minaretten of koepels kunnen scoren. Iedere speler wilt wel zoveel mogelijk krijgers in zijn paleis, want diegene met de meeste krijgers krijgt nog extra punten. Ook de tweede en derde plaats krijgen nog enkele punten. Daarnaast heeft elke speler ook nog twee geheime scorekaarten waar je nog extra punten mee kan scoren. De speler met de meeste punten wint het spel, bij een gelijke stand is het diegene die de meeste saffieren over heeft.

Onze mening

Sultaniya is een spel met eenvoudige spelregels, maar de eerste keer dat je het speelt merk je al snel dat het puzzelen niet zo eenvoudig is als het lijkt. Er zijn enkele zaken waar je rekening moet mee houden bij het bouwen en het spel voelt aan als een puzzel waarbij je de meest waardevolle tegels als eerste wilt bemachtigen. Soms ben je de enige dat die tegels wilt, maar soms ook niet. Daarom staat er bij vier spelers ook aangegeven met welke karakters er best wordt gespeeld voor een evenwichtig spel. Als je niet hetzelfde als je tegenstander(s) moet verzamelen kan je natuurlijk ook een tegel wegnemen die je tegenstander graag wilt, maar daardoor ben je zelf ook weer een plaats kwijt in je paleis.. Vaak is de grootste vraag of je al dan niet tegels wilt openleggen, want daardoor kan je ongewild tegels voor je tegenstander klaar leggen. Elke speler heeft één type voorwerp dat hem 6 punten oplevert, dit moet goed in de gaten geworden houden want als één iemand 3/4 zo’n voorwerpen bezit wordt dat vaak de winnaar.

Het spel speelt leuk met de verschillende mogelijke spelersaantallen, al heb je het met twee spelers iets meer in de hand. Als je een bepaalde bouwtegel op het oog hebt kan je kijken of je tegenstander die in zijn paleis kan aanbouwen, als dat niet het geval is kan je die nog even laten liggen en een andere nemen. De kans dat dit lukt bij vier spelers is uiteraard veel kleiner. Het spel is vrij eenvoudig voor de veelspeler maar zeker een ideaal familiespel. Je hebt in dit spel niet alles in de hand en het geluk speelt ook wel een rol. Er zal maar net een goede bouwtegel open komen te liggen als het aan jou is…

Het materiaal is weer van goede kwaliteit, vooral dan de djinns en de saffieren. Ook de indeling van de doos verdient wel een pluimpje! Een kaartje met een korte samenvatting welke djinn welke actie kan doen en voor hoeveel saffieren had wel handig geweest. Het thema voel je niet tijdens het spel, maar dat vinden we geen probleem.

Met dank aan Asmodee België!

Conclusie: Sultaniya is een spel met eenvoudige spelregels en heel wat puzzelwerk!

Sultaniya

Auteur: Charles Chevallier
Uitgeverij: Asmodee / Bombyx
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

De terreur dreigt in Meeplecity, er zijn monsters op komst die maar één doel voor ogen hebben: de stad afbreken en zo veel mogelijke lekkere meeples smullen! Liefst knokken ze daarbij ook nog de andere monsters hun tanden uit zodat die minder kunnen eten, en tegelijkertijd lijken die tanden aan het einde ook nog waardevol! In Rampage kruipen de spelers elk in de huid van één van deze monsters.

Als je aan de beurt bent heb je twee actiepunten te besteden, hiervoor kan je kiezen uit 4 mogelijke acties. Je kan bijvoorbeeld de poten van je monster weg knipperen met je vingers, daar waar de poten eindigen kan je je monsterlichaam terug plaatsen. Let wel op: als je monster van het bord vliegt breek je één van je kostbare tanden af! Als je aan de stoeprand van een flatgebouw staat kan je monster dat gebouw vertrappelen, waarvoor je het lichaam van je monster op dat gebouw laat vallen. Als je in dezelfde wijk als een voertuig staat kan je monster dat voertuig wegslingeren, hiervoor leg je het voertuig op je monster waarna je het voertuig kan weg knipperen. De laatste actiemogelijkheid is dat je je kin op je monster legt en zo veel mogelijk schade probeert aan te richten door je longinhoud leeg te blazen!

Als er door jouw actie verdiepingen zonder meeples komen te liggen eet je monster die op, daarnaast eten ze ook één tand van elk ander monster dat door jouw actie gevallen is. Meeples die uit de stad zijn gevlucht (van het bord zijn gevallen) komen op een apart bordje te liggen, bij een bepaald aantal vluchtelingen volgt er een straf voor het monster dat dit veroorzaakte. Die straf kan inhouden dat je tanden verliest, maar ook dat je eerder gewonnen meeples moet afgeven enz.

Om je beurt te beëindigen eet je monster een aantal meeples op die in dezelfde wijk liggen als het monster zelf. Hoeveel meeples je op deze manier maximum kan op smullen wordt bepaald door het aantal tanden dat je nog hebt: per tand kan je één meeple opeten! Elk monster heeft 2 vaste tanden en 4 tanden die afgebroken kunnen worden. Het spel eindigt wanneer het laatste gebouw volledig met de grond gelijk gemaakt werd of wanneer het bord met vluchtelingen vol ligt. In beide gevallen krijgen alle spelers nog één beurt, daarna volgt de puntentelling. Als het bord met vluchtelingen vol ligt dan is de speler die dit veroorzaakte de grote verliezer, zijn punten worden niet geteld. Je krijgt punten voor elk set van meeples in 6 verschillende kleuren, voor alle verdiepen én voor de tanden van je tegenstander dat je hebt gesmuld.

Elke speler krijgt ook nog 3 kaarten: een kaart die je extra punten oplevert aan het einde van het spel indien je aan de gevraagde voorwaarde voldoet, een extra kracht waar enkel jij gebruik van kunt maken en die geldig is gedurende het hele spel, en tenslotte een geheime superkracht die je één keer in het spel kan benutten.

Onze mening

Na het lezen van de spelregels hadden we schrik dat het wat te kinderachtig zou zijn, maar dat bleek niet het geval en we hebben ons telkens héél goed geamuseerd! Er werd tijdens dit spel héél wat afgelachen en het creëerde een erg leuke sfeer, daarvoor alleen al verdient het spel een pluim! Het is geen spel dat je speelt op een doorsnee spelavond met veelspelers, maar wel het ideale spel met familie of op een feestje. Ook wij als veelspeler konden van dit spel genieten en hopen dat nog vaak te kunnen doen! Het is niet zomaar alles afbreken maar je hebt altijd een doel voor ogen. Je probeert setjes te verzamelen en je wilt dus van alle kleuren enkele meeples verzamelen, daardoor ga je gerichter te werk. Ook je tegenstanders aanvallen kan interessant zijn: je verdient niet alleen een waardevolle tand, maar je zorgt er tegelijkertijd voor dat je tegenstander minder meeples kan eten! Niemand wil het vluchtelingenbord vol met meeples, maar dat is in onze spellen nooit vol geraakt… misschien waren wij te voorzichtig. De kaarten voegen iets leuk toe, iedereen heeft zijn eigen kracht en doel. Zo wilt de ene speler vb. zo veel mogelijk rode meeples en de andere vb. allemaal koppeltjes. Er zijn zoveel kaarten in het spel dat we nog lang niet alle mogelijkheden hebben gezien, maar er zitten best leuke bij! Wat opviel was dat de blaas-actie zelden of zelf niet gebruikt werd tijdens onze spellen, we zagen het nut er niet zo goed van: als je meeples wilt eten wil je ze niet verder weg blazen, je wilt ze juist in jouw wijk laten vallen!

De mooie lay-out en het kwalitatieve spelmateriaal verdienen het ook extra vermeld te worden. Het spel is erg kleurrijk en de illustraties zijn tot in de details afgewerkt en erg mooi! Een klein minpuntje is voor ons dat het maximum aantal spelers 4 is, maar dat is tegelijkertijd een teken dat we het spel erg leuk vinden voor in een familiekring, want minder leuke spellen komen zelden op tafel met 4 of meer spelers. Daarnaast hebben we gemerkt dat het spel met drie spelers iets minder goed werkt dan met 2 of 4. Als 2 spelers elkaar opzoeken of dezelfde kant opgaan dan haalt de derde gemakkelijk meer meeples/punten. Bij de even spelersaantallen lag dat beter in balans.

Met dank aan Asmodee België!

Conclusie: Rampage is een uniek spel dat voor een geweldig leuke sfeer zorgt!

Rampage / Terror in Meeple City

Auteur: Antoine Bauza & Ludovic Maublanc
Uitgeverij: Asmodee / Repos Production
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar