Spelbeschrijving

In City of Iron staat elke speler aan het hoofd van een groeiende natie in een fantasiewereld. In je stad heb je aanvankelijk plaats voor vijf gebouwen, en die gebouwen zullen je meestal goederen opleveren! Het doel van het spel is dan ook om zoveel mogelijk goederen te verzamelen want tijdens de puntentelling krijgen enkel diegene die de meeste goederen hebben punten.

Aan het begin van een ronde kunnen de spelers bieden voor de speelvolgorde. Soms zal je er voor kiezen om als eerste aan de beurt te zijn maar andere keren wil je juist als laatste jouw beurt afmaken, het is bovendien belangrijk hoeveel geld je daar voor over hebt. Als je helemaal zeker wilt zijn kan je tot 9 munten betalen, maar met wat geluk kan je ook eerst aan beurt komen door 1 of zelfs geen munten in te zetten! Daarna mogen de spelers elk om beurt een actie uitvoeren, daarmee kan je o.a. een gebouw bouwen in je stad, een kaart nemen of de actie van één van je kaarten uitvoeren. Elke speler heeft namelijk twee persoonlijke decks: militaire en burger kaarten. Aan het begin van het spel heeft elke speler slechts 2 kaarten in elk van deze decks, maar vanaf de volgende ronde kan je er voor kiezen om nieuwe kaarten aan te kopen die je dan aan je deck(s) kan toevoegen. Standaard kan je tijdens de inkomstenfase één burgerkaart op hand nemen, door nieuwe gebouwen/steden aan te kopen zal je steeds meer en meer kaarten kunnen trekken aan het begin van de ronde. Alle kaarten hebben een unieke actie, zo heb je de Ontdekker nodig om een nieuwe stad te ontdekken en de Majoor om een district aan je stad toe te voegen. Met andere kaarten kan je wetenschapspunten verkrijgen die je dan weer nodig hebt voor gebouwen te kopen enz. De kaarten die je speelt moet je ook nog eens vergezellen van de gevraagde symbolen, daarvoor zal je er dus andere kaarten moeten bijspelen. Al deze kaarten komen terecht op je persoonlijke aflegstapel, deze wordt omgedraaid wanneer je trekstapel op is. Het is dus ook nog eens belangrijk in welke volgorde je die kaarten speelt, want de aflegstapel wordt nooit geschud!

De belangrijkste actie is wellicht het aankopen van gebouwen. Je kiest één van de beschikbare gebouwen op het speelbord en betaalt de aangegeven kostprijs in munten en wetenschapspunten. Bovendien moet je over een vrije plaats en een geschikt landtype beschikken in één van je steden. Een gebouw levert meestal enkele goederen op, je kan dan op het speelbord aanduiden hoeveel goederen jij hebt per soort. Tijdens de inkomstenfase zal je één munt extra ontvangen per gebouw met goederen. Enkele gebouwen leveren geen goederen op maar wel wetenschapspunten, extra kaarten of zelfs punten. Een andere mogelijkheid om goederen te verkrijgen is door kleine dorpen te veroveren met behulp van je militaire kaarten, het voordeel van deze dorpen is dat je er geen plaats voor nodig hebt in je steden, het nadeel is dat andere spelers deze terug kunnen veroveren (weliswaar zijn ze dan iets moeilijker om te verslaan) en je dan zowel je dorp als je grondstoffen kwijt bent.

Op het einde van de ronde, nadat elke speler drie acties heeft uitgevoerd, krijg je nog inkomsten naar gelang de kaarten die je voor je hebt liggen: munten, nieuwe kaarten, wetenschapspunten enz. Drie keer in het spel volgt er een puntentelling, per type van de goederen krijgt diegene die er de meeste heeft punten. Wanneer de stapel met gebouwenkaarten uitgeput is volgt de derde en laatste puntentelling, wie daarna de meeste punten heeft wint het spel.

Onze mening

City of Iron is een spel dat niet zo snel uit de kast komt, maar elke keer dat het op tafel komt zijn we opnieuw heel enthousiast. De reden dat het niet vaker op tafel komt is grotendeels omdat het zoveel spelregels zijn en we die telkens opnieuw vergeten zijn. Eens je bezig bent gaat het spelverloop nochtans wel vlot. Een andere reden daarvan is de lengte van het spel, je bent al snel 120 minuten bezig en daar heb je gewoon niet altijd de tijd voor. Terwijl je speelt is het spel zo leuk en boeiend dat de tijd vliegt, na 120 minuten denken we nog ‘Is het nu al gedaan?’. Dat is een heel goed teken, het duurt lang, maar het is zeker de moeite waard.

Het spel is ook elke keer anders, niet alleen omdat de gebouwenkaarten anders geschud zijn, maar ook je medespelers bepalen het spelverloop. Zo hebben we een spel gehad waarbij de dorpen heel belangrijk waren en er veel bij elkaar weggenomen werd terwijl dat tijdens ons ander spel helemaal niet gedaan werd. Toch was het telkens even goed. Ook het biedsysteem is erg leuk, je hebt meer dan 10 plaatsen beschikbaar, afhankelijk van hoe vroeg/laat je aan beurt wilt zijn en hoeveel je daaraan wilt uitgeven. Je kan perfect allemaal op de middelste vier vakjes staan en niets uitgeven. Ook dit is elke spel weer anders, afhankelijk van hoe je medespelers spelen. Het zoeken naar nieuwe kaarten tussen de rondes door is ook spannend, je wilt de beste kaarten aan je deck toevoegen maar die kosten uiteraard wel wat. De volgorde waarin je je kaarten uitspeelt is belangrijk aangezien de aflegstapel later niet geschud wordt, iets wat we in andere spellen nog niet zijn tegengekomen maar dat erg goed werkt. Het geeft een nieuwe dimensie aan het deckbuilden! Op die kaarten staat uiteraard wel wat tekst maar zeker niet overdreven veel. Als je weet wat de vier meest gebruikte begrippen (buildings, cities, districts & towns) voorstellen kan je het spel zeker meespelen ook al heb je geen Engelse talenknobbel.

Het spel speelt goed met alle spelersaantallen, zowel met 2, 3 en 4 spelers hebben we even veel plezier gehad. Het enige voordeel van twee spelers is dat het iets korter is. Ook over het materiaal hebben we alleen maar lof. Het is allemaal erg mooi geïllustreerd en van een hoge kwaliteit, zelf de spelregels lijken wel op een hoge kwaliteit van fotopapier gedrukt. Wat nog leuker is dat ook de illustraties van Ryan Laukat zelf komen, hij kan dus niet alleen een goed spel ontwikkelen maar ook nog eens erg mooi illustreren! Nog een ‘klein’ detail: voor City of Iron heb je veel plaats nodig, je grote spellentafel ligt al snel boordevol tijdens een potje City of Iron.

Conclusie: City of Iron vraagt wat tijd voor het spelen en het doorgronden van de spelregels, maar het is het zeker waard!

City of Iron

Auteur: Ryan Laukat
Uitgeverij: Red Raven Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 120 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

In Nord staat elke speler aan de leiding van een stam op één van de eilanden van de zogenaamde Lofoten, een eilandengroep voor de noordkust van Noorwegen. Het bewuste eiland heet Vestvågøy, een eiland met veel gebergten, fjorden en bossen, volledig omringd door de Zwarte Zee. De spelers zetten alsmaar meer arbeiders en vissers in, deze zullen andere vestigingen aanvallen of te vriend maken, maar om te winnen zal je je vestiging ook goed moeten onderhouden. Zo zal je twee keer grondstoffen en twee keer voeding moeten leveren.

Aan het begin van het spel heeft elke speler één jarl (= hoofdman) en een soldaat in één van de vestigingen staan, dit is de basis van waaruit je dit spel zal beginnen. Als je aan de beurt bent kan je slechts kiezen tussen twee mogelijke acties: nieuwe soldaten in het spel brengen of een vreemde jarl ontvoeren. Als je kiest voor de eerste actie kan je aan het begin van je beurt een schatkaart uitspelen met een actie, als je deze niet gebruikt zullen ze aan het einde punten opbrengen. Daarna kan je enkele soldaten inzetten, op land of op zee, zolang ze verbonden zijn met een vestiging waar je minstens één soldaat hebt staan, al kan deze verbinding ook bestaan uit soldaten van een tegenstander. Na het inzetten van je soldaten wordt er gecontroleerd of je hierdoor een verbinding hebt gemaakt met een andere vestiging en of je daarbij aan de voorwaarden voldoet om aan te vallen. Daarvoor moet je een soldaat hebben staan in de vestiging waar je aanval begint, je mag nog geen soldaat hebben staan in de aan te vallen vestiging en de twee vestigingen mogen nog niet verbonden zijn vooraleer je soldaten geplaatst werden. Als er aan één van deze voorwaarde niet voldaan wordt gebeurt er niets en wordt het een vereniging genoemd. Bij een aanval worden alle eigen soldaten op de kortste route tussen beide vestigingen weggenomen en verdeeld volgens aangegeven op een samenvattingskaartje. Hierdoor zullen sommige soldaten sterven maar komen er ook soldaten in beide vestigingen te staan, afhankelijk van de lengte van de verbinding. Daarna gaat het spel gewoon verder. De andere mogelijke actie dat je kan doen is een vreemde jarl ontvoeren, je kan daarbij een hoofdman van een tegenstander of één van de 4 neutrale hoofdmannen ontvoeren. Om deze actie te kunnen uitvoeren moet je ook aan enkele voorwaarden voldoen, zo moet je in die vestiging minstens 2 soldaten hebben staan en bovendien nog eens de meerderheid aan soldaten hebben. Daarnaast moet er een verbinding zijn tussen de vestiging en de kleine drakenboot, zoals steeds kan een verbinding (ook) bestaan uit soldaten van je medespelers. De vreemde jarl komt samen met de gestorven soldaten in de drakenboot en levert 10 tot 20 punten op, hoe meer overleden soldaten er al in de boot staan, hoe meer punten de jarl zal opleveren!

Als de drakenboot vol is of wanneer een speler geen van beide acties kan uitvoeren volgt er een puntentelling. Twee keer is die puntentelling gebaseerd op de grondstoffen die je kan voorzien in al je vestigingen, twee keer krijg je punten naar gelang het aantal soldaten dat je kan voeden in je vestigingen. Om punten te scoren tijdens de eerste puntentelling moet je minstens 1 soldaat in een vestiging hebben staan en mag je niet de minste soldaten hebben. Vervolgens kan je punten verkrijgen als je soldaten die op berg- en bosgebieden verbonden zijn met deze vestiging, en ook hier geldt dat een verbinding (ook) kan bestaan uit soldaten van een tegenspeler. Bij de andere puntentelling wordt er voor elke vestiging gekeken hoeveel voedsel er kan verzameld worden in de omliggende velden. De vestiging zelf, een bezet bosgebied en een vissersboot leveren elk 1 voedsel op. Alle spelers in die vestiging kunnen gebruik maken van het verzamelde voedsel, ook al zorgde een andere speler daarvoor. Het aantal soldaten dat je kan voeden levert punten op in het kwadraat. Soldaten die je niet kan voeden moeten weggehaald worden en tellen uiteraard niet mee bij de puntentelling. Na de vierde puntentelling eindigt het spel en volgt er nog een kleine telling voor het aantal verzamelde schatkaarten.

De schatkaarten kan je gebruiken om een extra actie uit te voeren maar je kan ze ook opsparen voor de puntentelling aan het einde van het spel. Je krijg dan punten voor het aantal verschillende schatten dat je verzamelde, maar ook voor setjes van minstens 3 dezelfde schatten. Je krijgt drie schatten aan het begin van het spel, door soldaten op zandgebieden te plaatsen kan je nieuwe schatten verzamelen. Diegene die na deze puntentelling de meeste punten heeft wint het spel.

Voor gevorderden is er alvast ook een uitbreiding voorzien. Zo kan je bij het samenstellen van het eiland de achterkant van de tegels gebruiken voor een moeilijkere variant en kunnen de neutrale hoofdmannen vervangen worden door bijzondere hoofdmannen. Je kan ze alle vier in één spel gebruiken al wordt er aangeraden om maar 1 of 2 van deze figuren te gebruiken zodat het overzichtelijk blijft. Tussen deze hoofdmannen heb je o.a. Ragnar die tijdens het spel schatkaarten verzamelt telkens zijn vestiging wordt aangevallen, van zodra iemand Ragnar ontvoert worden zijn schatten verdeeld onder diegenen die minstens één soldaat aanwezig hebben in zijn vestiging. Ook Thorstein, Floki en Eirik hebben een bijzondere eigenschap.

Onze mening

Deze preview van Nord is misschien wel de moeilijkste die ik tot hier toe schreef, en dat omwille van de uiteenlopende reacties van onze medespelers. Laat ook duidelijk zijn dat dit een prototype is, vele dingen kunnen nog verandert worden in de uiteindelijke versie.

Nord is een abstract en strategisch spel met heel veel mogelijkheden. De spelregels zijn in principe niet zo erg moeilijk maar door alle voorwaarden en bijkomende regeltjes wordt het toch een hele uitleg, zoals duidelijk te zien is aan de lengte van onze spelbespreking. Ondanks al die regels heb je tijdens het spelen nochtans niet het gevoel dat het moeilijk is, wat een heel groot pluspunt is. In principe komt het erop neer dat je in je beurt ofwel nieuwe soldaten inzet (99% van de gevallen) ofwel een vreemde hoofdman ontvoert, af en toe komt daar dan een aanval uit voort. Het spel is ook voorzien van handige samenvattingskaarten, zowel de mogelijke acties als de beschrijving van een aanval en van de puntentellingen zijn erg duidelijk samengevat met afbeeldingen. Hoe vaker je het spel speelt, hoe meer tactieken en strategieën je ontdekt, het spel wordt er steeds beter op. In het begin denk je al gauw dat je niets nuttig kan doen, maar al gauw blijkt dat je juist heel veel mogelijkheden hebt. Je moet steeds afwegen wat je gaat doen: als je een andere vestiging aanvalt worden je soldaten van het bord genomen, en misschien wil je ze liever nog even laten staan tot na de volgende puntentelling? Het is best wel even wennen dat verbindingen ook door andere spelers kunnen gemaakt worden, soms zal je zelf een verbinding willen maken om te voorkomen dat een tegenspeler kan aanvallen, maar andere keren wil je dat juist niet! Je probeert ook te voorkomen dat een tegenspeler één van de hoofdmannen kan afvoeren, want dat levert meteen heel wat punten op, tegelijkertijd probeer je die uiteraard zélf te ontvoeren, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het zorgt voor grote concurrentie in de vestigingen, want zowel voor het afvoeren van een jarl als voor de grondstof-puntentelling wil je liefst de meerderheid halen (al is het maar om te voorkomen dat je tegenstander punten scoort). De interactie in dit spel is dus zeker aanwezig. Daarnaast is er ook het dilemma van de schatkaarten, de acties die je er mee kan doen zijn leuk, maar misschien niet sterk genoeg in vergelijking met het aantal punten dat ze zan het einde kunnen opbrengen. Je zal dus goed moeten afwegen wat je er mee wilt doen. Tijdens onze speelsessies is het meermaals voorgekomen dat een speler in het spel geen enkele schatkaart gebruikte.

Het eiland wordt groter naarmate het aantal spelers toeneemt, echter waren we niet bij alle spelersaantallen even overtuigd. Met twee spelers vonden we het erg goed: veel mogelijkheden en veel interactie, het eindigt altijd nipt. Ook met drie spelers viel het spel wel in de smaak en waren ook onze medespelers erg enthousiast. Ons 4-spelerspel viel echter helemaal tegen, deze medespelers vonden er niets aan. Lag het aan het feit dat we met vier waren? Deden we iets verkeerd? Geen idee waar het aan lag. Op een gegeven moment leek het spel vast te zitten en hadden sommige spelers echt geen mogelijkheden meer. Jammer, want het spel dat we eerder zo goed vonden leek nu opeens niets meer. We willen het zeker nog een keer met vier spelers spelen om te ontdekken waaraan het lag, want met twee/drie spelers waren we wel overtuigd. Het positieve aan het spel is de interactie en de tactische mogelijkheden (los van die sessie met vier spelers), hetgeen het moeilijkste leek waren de vele voorwaarden zoals wanneer wel/niet aanvallen. Ook een groot pluspunt is het variabele bord, je kan het eiland elke keer anders vormen en de vestigingen op andere plaatsen leggen waardoor het spel elke keer verschillend zal zijn.

Als je aan expertspellen denkt dan denk je al gauw aan een erg lange speelduur. Dat is bij Nord toch niet het geval, het neemt zo ongeveer een uurtje in beslag, wat voor ons toch een groot pluspunt is. Als je het spel eenmaal onder de knie hebt is die kleine uitbreiding erg leuk, het voegt alleen maar leuke dingen toe en het maakt de strijd en de concurrentie alleen nog groter, al raden we wel aan deze uitbreiding bij een eerste speelbeurt weg te laten. Over het materiaal en de illustraties kunnen we nog niet veel zeggen aangezien we een prototype speelden, maar de spelregels zien er alvast mooi en duidelijk uit.

Aanvulling: We hebben het probleem van ons 4-speler-spel voorgelegd aan de auteurs, en aan de hand van de problemen dat we gehad hebben vermoeden zij dat we pech hebben gehad tijdens de opstelling. We hadden namelijk veel bossen en stranden waardoor het spel vast kwam te zitten. Dit is het nadeel van de variabele opstelling. Ze gaan in de spelregels enkele voorbeeldopstellingen toevoegen om dit probleem in de toekomst te vermijden. Daarnaast geven ze ook aan dat het spel met 4 spelers inderdaad heel anders speelt, onze voorkeur voor Nord gaat dus uit naar een spel met 2/3 spelers.

Conclusie: Wij zijn alvast heel benieuwd naar het eindresultaat, het spel heeft zeker potentieel.

Nord
Auteurs: Johannes & Rolans Goslar
Uitgeverij: Kronberger Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 – 60 min.
Vanaf 12 jaar
Let op: Dit spel is nog NIET verkrijgbaar in de winkel. Je kan het backen op de crowdfunding website Spieleschmiede: Nord op Spieleschmiede

Spelbeschrijving

China bevond zich zo’n 2200 jaar geleden in een onstabiele politieke periode, het was tijd voor een machtswissel. Nu is het aan de spelers om zo veel mogelijke provincies te verenigen en aan jouw kant te krijgen, wie daar in slaagt zal aan de leiding komen van een nieuwe dynastie. Klaar voor de strijd?

Als je aan de beurt bent kan je 1 of 2 speelfiguren inzetten in één van de negen provincies. Als er nog geen figuren in de provincie staan mag je slechts één figuur inzetten, als er wel al figuren staan (onafhankelijk de kleur daarvan) mag je er twee plaatsen. Je hebt twee soorten speelfiguren: huizen en gezanten. Voor alle speelfiguren moet je één kaart in de kleur van de provincie betalen, al kan je ook twee dezelfde kaarten gebruiken voor een kleur naar keuze. Huizen moeten geplaatst worden op de daarvoor voorziene plaatsen, wanneer een provincie volgebouwd is volgt er een korte puntentelling. De speler die daarbij de meerderheid behaalde krijgt de som van alle huisjes als punten, de 2de speler krijgt punten gelijk aan het aantal huisjes dat de 1ste speler haalde enz. Daarna gaat het spel gewoon weer verder. Om een gezant te plaatsen moet er minstens één huis aanwezig zijn in dezelfde provincie, het aantal huizen van de kleur die de meerderheid heeft bepaalt dan ook hoeveel gezanten er in totaal mogen geplaatst worden in dezelfde provincie. Deze leveren pas punten op aan het einde van het spel. Dit kan zijn wanneer de trekstapel voor de tweede keer uitgeput is of wanneer er geen speelsteen meer op het bord gezet kan worden. Daarna worden er punten uitgedeeld aan elk van de 15 grenspunten, diegene die de meerderheid aan gezanten heeft in de aangrenzende provincies krijgt even veel punten als het aantal gezanten in deze provincies, dus ook voor de gezanten van je tegenspelers! De laatste manier waar je punten mee kan scoren is door je huisjes in een ononderbroken lijn te plaatsen, hoe langer je straat, hoe meer punten.

Het is een dubbelzijdig speelbord met een zijde voor 2 tot 4 spelers en een zijde voor 3 tot 5 spelers. Die laatste (genaamd ‘internationale geschillen’) bevat ook nog enkele speciale regels. Zo vind je hier ook grensvelden die bij de puntentelling voor beide provincies meetellen, al moet je hier dan wel twee kaarten betalen. Naast de grensvelden zijn er ook de havenvelden, aan het einde van het spel worden deze zeven havenvelden gewaardeerd als zijnde een provincie. Bovendien zijn er alvast twee varianten voorzien, zo kan je vb. een bevestiging plaatsen i.p.v. een huisje, deze provincie zal bij jou dubbel tellen bij de puntentelling.

Promo ‘Die Verbotene Stadt’

Op de achterkant van de ABACUSSPIELE – 2014 catalogus staat een mini uitbreiding op Han: De Verboden Stad. De stad is opgedeeld in vier kleuren en in de gehele stad kunnen maximum twee gezanten staan. Door een gezant in de stad te zetten krijg je dubbele punten als een provincie in dezelfde kleur gewaardeerd wordt.

Onze mening

Han is een zeer tactisch maar abstract spel dat hier zeker in de smaak valt. Bij elk bord moet je een aantal kaarten uit het spel verwijderen, afhankelijk van het aantal spelers. Het is erg belangrijk dat dit het juiste aantal is want anders lijkt het spel aan het einde helemaal niet meer te kloppen (ja, we spreken uit ervaring :-)). Er zijn verschillende strategieën in het spel, maar uiteindelijk liggen de eindscores altijd zeer dicht bij elkaar! Sommige spelers halen tijdens het spel veel punten bij het waarderen van de provincies, terwijl andere spelers bij de eindtelling een grote inhaalrace maken bij het waarderen van de grenspunten. De langste straat kan dikwijls het verschil maken en aangezien de lijntjes erg onverwacht lopen kan een speler soms een lange straat maken zonder dat een andere speler dat door heeft en dus kan blokkeren. Het puntensysteem is vrij uniek en zorgt voor een heel andere manier van denken. De meerderheid halen is belangrijk, maar als je daarvoor veel huizen gebruikt heeft de volgende speler veel punten dankzij jouw huisjes, je zal dus continu moeten afwegen wat de beste keuze is. Daarnaast wil je je ook concentreren op de gezanten, want zeker met meerdere spelers zijn die plaatsen erg beperkt!

We speelden het spel reeds met 2, 3 en 4 spelers en dat werkte voor ons allemaal even goed. Met twee spelers heb je minder concurrentie, maar daarom wordt het zeker niet gemakkelijker, integendeel! Het is een erg tactisch spelletje dat met twee spelers vrij snel afgelopen is, maar de kans is groot dat het met ons twee nog regelmatig op tafel zal komen. Ook met meerdere spelers is het een leuk spel, al is het dan heel anders. Met 3 of 4 spelers kan je kiezen welke kant van het bord je speelt, waarbij je langs de ene kant wat korter op elkaar zal zitten dan op de andere kant. De zijde met de grensvelden en havenvelden geeft meer mogelijkheden en is ook heel leuk. De varianten die al in de doos zitten voegen ook iets extra toe, net als de promo op de catalogus, maar de combinatie van alle varianten is dan misschien iets té veel. Een groot pluspunt is dat dit tactische spel gemakkelijk binnen het uur te spelen is, ook met 4 spelers.

Conclusie: Han is een abstract en tactisch spel dat we graag nog enkele keren spelen!

Met dank aan ABACUSSPIELE!

Han

Auteur: Michael Schacht
Uitgeverij: Abacusspiele
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Lewis & Clark zijn Amerikaanse ontdekkingsreizigers die in 1804 op expeditie gestuurd werden door president Jefferson. Tijdens deze twee jaar lange tocht door het westen van de Verenigde Staten wouden ze het gebied verkennen en in kaart brengen. Met hun troepen en enkele kano’s vertrekken de twee in St. Louis, onderweg willen ze zoveel mogelijk materiaal verzamelen om hun reis verder te zetten. Om de zoveel tijd zetten ze hun kamp op, en iedereen die al eens verhuisd is weet dat je dan best zo weinig mogelijk materiaal meesleurt. Hoe minder materiaal ze moeten mee verhuizen, hoe minder tijd de reizigers verliezen. De reis duurde exact 554 dagen, in die tijd hebben Lewis & Clark met hun volk 6700 km afgelegd. In het spel kruipen we in de huid van één van deze ontdekkingsreizigers en proberen we als eerste ons kamp op te bouwen in Fort Clatsop.

Elke speler begint met een set van 6 kaarten, of eerder: 6 expeditieleden die je helpen in deze lange tocht. Voor elke actie heb je twee kaarten nodig: één kaart leg je gedekt neer, het aantal indianen op de achterkant geeft aan hoeveel keer je de actie kan doen. De andere kaart leg je er open naast en bepaald wélke actie je kan doen. Met deze acties kan je bv. materialen verzamelen: elke indiaan kan zoveel materialen verkrijgen als dat er symbolen in die kleur zichtbaar zijn bij je eigen kaarten en/of de kaarten van je naburige medespelers. Met de andere acties kan je o.a. indianen van op het speelbord verzamelen, je reis over water/bergen verder zetten (waarvoor je materialen moet inleveren), … Je kan ook een indiaan inzetten op één van de acties op het speelbord, daar kan je naast het verzamelen van materialen ook recent gespeelde acties van je medespelers kopiëren of nieuwe kano’s aankopen. Elke speler begint met 5 kano’s waar ze indianen of grondstoffen in kunnen vervoeren. Naast één verplichte actie kan je ook nieuwe karakters in dienst nemen, hiervoor betaal je de aangegeven kost boven de kaart en neem je deze onmiddellijk op hand.

Op een gegeven moment kan je beslissen om een kamp op te zetten en alle gespeelde kaarten terug op hand te nemen. Hiervoor wordt er gekeken naar alles wat je nog moet meesleuren, want dat kost tijd. Elke karakterkaart op hand kost één tijd, je probeert op deze moment ook zo weinig mogelijk materiaal en indianen te bezitten. Je verkenner gaat zoveel plaatsen achteruit als dat je tijd verliest, daar wordt nu ook je kamp-symbool gelegd. Vanaf dan heb je terug meer kaarten op hand en kan je opnieuw kaarten gebruiken om acties uit te voeren. Dit gaat verder tot wanneer één speler zijn kamp heeft opgebouwd voorbij Fort Clatsop, deze speler is de winnaar en het spel eindigt onmiddellijk.

Onze mening

Lewis & Clark zit thematisch erg goed in elkaar: overdag wil je veel verzamelen, je wilt zoveel mogelijk indianen die voor je kunnen werken zodat je zo ver mogelijk kan reizen richting Fort Clatsop. Wanneer je wilt overnachten en een kamp wilt opzetten is het logisch dat je zo weinig mogelijk materiaal wilt. Hierdoor kom je in een zekere flow: materiaal verzamelen, gebruiken om te reizen en dan een kamp opbouwen op de moment dat je niets meer moet meesleuren. Helaas is dat ideale plaatje niet altijd haalbaar en zal je ongetwijfeld tijd verliezen door je verhuis. Door de dubbele functie van je kaarten moet je elke keer opnieuw de keuze maken of je een kaart gebruikt voor de actie, of voor de indianen op de achterkant. De beste actie-kaarten hebben meestal ook de meeste indianen op de achterkant, wat de keuze eens zo moeilijk maakt. Je wilt tijdens het spel dus erg graag je team uitbreiden en nieuwe karakters in dienst nemen, maar je zal snel merken dat een oneven getal niet goed werkt: dan heb je altijd één kaart over en verlies je in elk geval één uur tijd.

In het spel worden enkele goede technieken door elkaar gebruikt. Je hebt het deckbuilding-principe waarbij je een perfect aantal karakterkaarten probeert te vormen, hiervoor kan je nieuwe karakterkaarten aankopen maar je kan ook kaarten verwijderen om een efficiënter deck te maken. Daarnaast heb je het workerplacement-gedeelte waarbij je je indianen kan inzetten op de acties op het bord, bij sommige acties kan maar één indiaan staan, bij andere is het aantal onbeperkt. Deze indianen blijven zolang staan tot één speler de actie speelt waarbij alle indianen naar de verzamelplaats gaan en hij er zoveel hij wilt kan meenemen. Ondanks dat er verschillende technieken gebruikt worden die we al kenden voelt het spel toch als iets heel nieuw aan. Op een gegeven moment zit je in een zekere flow, je gaat ver reizen over water… maar dan opeens verandert het in gebergtes, en moet je opeens andere materialen verzamelen en op een iets andere manier te werk gaan. Je kan na een aantal spellen ook de route aanpassen met de voorziene fiches. Dat zorgt er voor dat je het spel weer op een andere manier zal proberen spelen. Dat is voor ons niet echt nodig, door het grote aantal kaarten in het spel zal je altijd net wat anders proberen spelen, afhankelijk van de kaarten die je kan aankopen. Je gebruikt toch zelden/nooit alle kaarten in een spel.

Het spel speelt erg goed met 3 en 4 spelers, maar ook met 2 spelers werkt het goed! Daarnaast hebben alle kaarten andere, mooie illustraties en zijn alle karakters genoemd naar een persoon uit de geschiedenis van Lewis & Clark. Het verhaal én een tekstje over elk van deze personages kan je lezen achteraan in de duidelijke spelregels. Je moet voor dit spel wel rekenen op een half uur per speler, wat vooral met 5 spelers voor wat downtime kan zorgen.

Conclusie: Lewis & Clark zit thematisch heel goed in elkaar en is daarnaast een heel goed strategisch spel. 8,5/10

Lewis & Clark

Auteur: Cédric Chaboussit
Uitgeverij: Ludonaute/Asmodee
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 30 min./spelers
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

De titel verklapt het al: Helios gaat over de zon. In dit spel is het de zon die rond ons keizerrijk draait en zo onze landschappen bevrucht en onze tempels punten doet opleveren.  De punten worden bewaard in een stoffen zakje, dus het blijft spannend tot het einde!

Gedurende het spel heb je maar een bepaald aantal acties, afhankelijk van het aantal spelers. Zo kan je slechts 16 acties uitvoeren in een 4-speler-spel, en met geluk nog enkele bonusacties. Er zijn slechts 3 mogelijke acties: een landschap creëren, een tempel/gebouw oprichten of de zon laten roteren. Aan het begin van elke ronde liggen er 6 actietegels per actie beschikbaar, hier mag enkel de onderste van genomen worden. De actietegels heb je in 3 verschillende kleuren, van zodra je 4 dezelfde kleuren hebt kunnen verzamelen (onafhankelijk van het type actie) krijg je onmiddellijk een bonusactie.

De acties op zich zijn vrij eenvoudig. Wanneer je een nieuw landschap creëert kan je kiezen uit één van de beschikbare landschapstypes, je legt het in je keizerrijk en het wordt onmiddellijk bevrucht met één grondstof. Op deze landschappen kan je tempels bouwen, vanaf dat moment krijg je geen grondstoffen meer maar wel punten wanneer de zon hier aan grenst. Op het stadsbord kunnen we gebouwen oprichten die ons bepaalde voordelen en/of grondstoffen opleveren. De zon kan je zoveel stappen rond je rijk verplaatsen als aangegeven op het zonnespoor op je bord, dit kan je o.a. laten stijgen door bepaalde gebouwen. Waar de zon stopt bevrucht het alle aangrenzende gebieden en leveren de aangrenzende tempels punten op. Elke keer wanneer de zon helemaal rond is gegaan krijg je 5 bonuspunten.

Na een ronde (na 4 acties) volgt een karakterfase waarin spelers de kans krijgen om een karakter aan te kopen met mana, mana ontvang je door tempels of gebouwen op te richten. Wanneer je een karakter bezit kan je deze activeren door de gevraagde grondstoffen in te leveren. Actieve karakters leveren extra punten op aan het einde van het spel, vb. 3 punten per tempel/gebouw. Na 4 rondes eindigt het spel en volgt de puntentelling. Naast de reeds verzamelde punten tijdens het spel krijg je nu ook nog punten voor speciale landschapstegels, je opgerichte gebouwen, je overgebleven mana en je karakters. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

We waren vanaf het eerste spel erg enthousiast over Helios. Er zijn zoveel dingen dat je wilt doen, maar je bent beperkt in het aantal acties. Je probeert daarom te letten op de kleuren van je actietegels, zodat je zo vaak mogelijk een bonusactie kan uitvoeren! De acties zijn op zich vrij eenvoudig uit te leggen, en na ongeveer 60 min. heb je toch het gevoel een ‘deftig’ spel gespeeld te hebben. Er zijn verschillende mogelijkheden: je kan je imperium zo klein mogelijk houden zodat je zon vrij snel rond geraakt en dus vaak punten oplevert. Door je imperium uit te breiden creëer je dan weer meer mogelijkheden, meer grondstoffen die je kan gebruiken om karakters te activeren of gebouwen aan te kopen. Je gaat vooral op zoek naar de juiste combo’s: bepaalde gebouwen die je voordelen opleveren combineren met een karakterkaart die je daar punten voor geeft op het einde. De vraag is natuurlijk of je na een x-aantal spellen niet steeds voor dezelfde combo gaat proberen gaan.

Bovendien zijn de illustraties erg mooi (getekend door Denis Lohausen, duidelijk dezelfde stijl als hij gebruikte in Terra Mystica). Het kaartje met de samenvatting van de spelregels is ook erg handig. Het spel bestaat helaas (nog) niet in het Nederlands, maar het spelmateriaal is 100% onafhankelijk. Helios is voor ons zeker één van de betere spellen dat we de laatste tijd hebben ontdekt en dat mag nog vaak op tafel komen!

Conclusie: Helios is een heel goed spel binnen een aangename tijdsduur. 9/10

Helios

Auteurs: Martin Kallenborn & Matthias Prinz
Uitgeverij: Hans im Glück/ Z-Man Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In De Paleizen van Carrara probeert elke speler zo’n mooi mogelijke paleizen op te bouwen in de 6 verschillende steden. Sommige steden zullen geld opleveren, anderen leveren punten op.

Als je aan de beurt bent kan je kiezen uit één van de 3 mogelijke acties. De eerste mogelijkheid is om nieuwe bouwstenen aan te kopen uit één bepaald segment van het draaiwiel: het aantal bouwstenen wordt aangevuld tot 11 en je draait het wiel één plaats verder. Op deze manier worden alle bouwstenen iets goedkoper, en sommige zelf gratis! Je kan er ook voor kiezen om het wiel níet te verplaatsen om het niet goedkoper te maken voor de volgende speler, maar dan wordt het aanbod ook niet aangevuld. Eens je genoeg bouwstenen hebt verzameld kan je ook kiezen om een gebouw te bouwen in één van je zes steden. Hiervoor betaal je het aantal bouwblokjes dat staat weergegeven op dat bepaalde gebouw. Je kan met alle kleuren van blokjes betalen, maar deze bepalen wel in welke steden je het gebouw kan plaatsen. In Livorno kan je namelijk enkel de gebouwen plaatsen die je enkel met witte blokjes (de duurste) betaald, terwijl je in Lérici alle bouwstenen mag bouwen! De derde mogelijke actie is om je gebouwen te waarderen. Hierbij kan je kiezen of je alle gebouwen in een bepaalde stad waardeert, of alle gebouwen van éénzelfde type.. Afhankelijk van de stad krijg je dan punten of geld.. In Livorno krijg je vb. 3 punten per bouwsteen dat je hebt moeten betalen, terwijl je in Pisa 3 geld krijgt per bouwsteen. Telkens wanneer je waardeert ontvang je ook voorwerpen, deze leveren punten op aan het einde van het spel en heb je vaak nodig om te voldoen aan de eindvoorwaarden (zie verder).

Het spel eindigt heel plots van zodra één speler bekend maakt dat hij/zij aan de drie eindvoorwaarden voldoet. In de gevorderde variant zijn deze eindvoorwaarden elke keer verschillend wat het spel keer op keer een andere wending geeft. Enkele voorbeelden van zo’n voorwaarden: waardeer 3 steden, behaal 25 punten, bouw 3 gebouwen in 2 verschillende steden, verzamel 7 voorwerpen, … Hierna volgt nog een eindtelling, die ook telkens anders is (afhankelijk van de eindvoorwaarden). De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Wij zijn erg enthousiast over dit spel. Door de verschillende eindvoorwaarden heb je in het spel telkens andere doelen waardoor het elke keer weer anders aanvoelt. Anderzijds heb je met vrij eenvoudige spelregels toch een strategisch spel waarin je steeds keuzes moet maken. Het kan vb. Een goeie zet zijn om bouwstenen te kopen zonder het wiel door te draaien, daar heeft de volgende speler vaak geen rekening lee gehouden. Ook het feit dat elke stad maar één keer gewaardeerd kan worden zorgt voor heel wat interactie, gelukkig maar dat je de gebouwen ook nog per type kan waarderen.

Wat typisch is in dit spel is dat het telkens ‘plots’ gedaan is terwijl je nog maar een paar dingen wou doen.. Enerzijds erg frustrerend als je iets opbouwt en het spel nét voor je eigen climax eindigt, anderzijds is dat net hetgene dat er voor zorgt dat je zin hebt om het spel nog een keertje te spelen.. om een volgende keer iets sneller te zijn en wel als eerste het einde aan te kondigen.. Het is trouwens niet altijd diegene die het einde aankondigt dat uiteindelijk wint, maar dat is wel vaak het geval.

De familievariant is wat minder leuk, deze brengt minder uitdaging en spanning met zich mee. Hierbij ben je vb. verplicht om het wiel van de bouwstenen te draaien en zijn de eindvoorwaarden telkens dezelfde. In de gevorderde variant zitten ook nog dure gebouwen (die 8 bouwstenen kosten), door zo één te kopen kan je een bonus kiezen en de opbrengst van je steden verbeteren.

Conclusie: De Paleizen van Carrara is zeker een aanrader voor diegenen die houden van het betere bordspel! 8,5/10

De Paleizen van Carrara

Auteurs: Michael Kiesling & Wolfgang Kramer
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Speelduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In Rialto kruipen alle spelers in de rol van Venetiaanse edelen die invloed en macht willen verwerven. Hiervoor wil je zoveel mogelijk raadsheren in de stadswijken onder brengen. De stadswijken met de meest prestigieuze bruggen zijn het belangrijkste en zullen met gevolg ook de meeste punten opleveren.

In elke ronde kan elke speler kiezen uit één van de sets van 6 kaarten die open op tafel liggen, de volgorde wordt bepaald door de volgorde op de dogenspoor. Je mag nog 2 extra kaarten van de stapel nemen en moet daarna één kaart verwijderen, waardoor je nog 7 kaarten over houdt om deze ronde mee te spelen. Daarna worden alle types van kaarten één voor één gespeeld, telkens met hetzelfde principe: voor elke kaart krijg je een bepaald voordeel, als je de meeste kaarten van dit type bezit krijg je een bonus. Er zijn 6 verschillende types van kaarten: Met de Doge-kaarten ga je vooruit op het dogenspoor waardoor je startspeler kan worden én het voordeel krijgt bij elke vorm van gelijkstand. Met de goudkaarten ontvang je uiteraard goud terwijl je met de bouwkaarten nieuwe gebouwen kan aankopen. Deze gebouwen geven je bepaalde voordelen tijdens het spel. De brugkaarten leveren punten op terwijl de gondelkaarten voor nieuwe raadsheren zorgen, diegene die de meeste kaarten heeft van deze kaarten kan resp. een nieuwe brug/gondel plaatsen op een verbinding tussen twee stadswijken. Tenslotte kan je met de blauwe kaarten een raadsheer plaatsen in de actuele stadswijk.

Na 6 ronden eindigt het spel en volgt de puntentelling. Elke stadswijk wordt afzonderlijk gewaardeerd, de waarde van elke stadswijk is gelijk aan de som van de punten die vermeld staan op de aangrenzende bruggen en/of gondels. De speler met de meeste raadsheren ontvangt het totaal aantal punten, de volgende speler ontvangt de helft van de punten enz. Bij gelijkstand wordt telkens gekeken naar de stand op de dogenspoor.

Onze mening

Rialto is best een leuk spel, maar het is nogal abstract. Van het verhaal/thema voel je zo goed als niets tijdens het spelen, het stoort ons niet maar schrikt wel sommige spelers af. Daarnaast is het vooral een kaartspel waarin je heel wat keuzes moet maken. Dit begint al bij de kaart (of later meerdere kaarten) dat je in het begin van de ronde moet verwijderen. Alle acties zijn goed, en liefst van al wil je alle kaarten houden om veel acties te doen.. Als je veel kaarten van hetzelfde type kunt bijhouden levert dit vaak een bonus op, die wil je uiteraard graag krijgen.. Als je van elk type kaarten maar 1 of 2 kaarten bezit zal je van alles iets kunnen doen, maar wellicht maar zelden een bonus verdienen.

De actie die je al snel over het hoofd gaat zien is die van de dogen-kaarten.. Het levert namelijk niets op, alleen bij gelijkstand krijg jij het voordeel. Startspeler zijn is natuurlijk een voordeel omdat je dan als eerste kan kiezen tussen de setjes kaarten die op tafel liggen, maar heb je het er voor over om andere goede kaarten af te leggen om deze te houden?

Ook voor 2 spelers is Rialto best een leuk spel. Dan is er een 3de, imaginaire speler die zorgt voor wat concurrentie bij het behalen van de bonussen maar vooral bij de meerderheden van raadsheren in de stadswijken.

Conclusie: Rialto is een abstract kaartspel dat vrij snel speelt. 7,5/10

Rialto

Auteur: Stefan Feld
Uitgeverij: Pegasus Spiele
Aantal spelers: 2 – 5
Speelduur: ± 45 min
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Treed in de voetsporen van de beroemde ontdekkingsreiziger Amerigo Vespucci. Ontdek nieuwe gebieden, versla de piraten en bouw nieuwe landen/dorpen! De acties die je kan doen worden bepaald door de blokjes in de dobbeltoren. Het spel wordt gespeeld in 5 ronden en elke ronde bestaat uit 7 fases: in elke fase wordt namelijk één kleur van de blokjes door de dobbeltoren gegooid en mag iedereen één actie doen.

Afhankelijk van de blokjes die uit de toren vallen kan iedere speler een aantal acties doen: het hoogste aantal van één kleur bepaalt hoeveel acties iedereen mag doen, de verschillende kleuren bepalen wélke acties je juist mag doen. Zo kan je met de blauwe actie je schip verplaatsen en nieuwe gebieden ontdekken en met de zwarte actie kanonnen laden. Met de rode en de groene acties kan je dorps- en landschapstegels aankopen en bouwen, en met de gele actie kan je productiefiches kopen.

Op het einde van een ronde moet iedereen genoeg kanonnen hebben om de piraten te verslaan, want anders verlies je je zuur verdiende punten! Elke ronde komen er meer en meer piraten opdagen, dus je zal steeds meer kanonnen moeten laden..

Na 5 ronden is het spel gedaan en volgt de eindtelling, diegene met de meeste punten wint het spel. In dit typische Feld-spel krijg je voor heel wat dingen punten: de goederen die je verzameld hebt met de productiefiches leveren punten op, net als je positie op het vooruitgangsspoor (bruine actie) en op het spoor voor de spelersvolgorde (witte actie). Tijdens het spel kan je ook al punten verdienen door het bouwen van dorps- en landschapstegels, en wanneer een eiland volledig vol gebouwd wordt worden er ook punten verdeeld onder al diegenen die een handelspost op dat eiland bezitten.

Onze mening

Amerigo is zo’n spel is waarin je zoveel dingen wilt doen maar het niet altijd mogelijk lijkt. Je kan perfect alle acties doen in de volgorde dat de blokjes door de toren worden gegooid, in het begin van het spel kan je ook moeilijk anders. Je kan ook van het stramien afwijken en één van de andere mogelijke acties kiezen, wat soms in je voordeel zal werken en andere keren in je nadeel.. Van elke kleur zijn er 7 blokjes beschikbaar, je kan dus altijd tellen of er van een bepaalde kleur nog een blokje in de toren zit, en dat helpt je soms om te beslissen of je al dan niet van het stramien wilt afwijken. Ondanks dat de acties bepaald worden door de dobbeltoren heb je toch erg veel in handen: de mogelijke acties zijn namelijk voor iedereen dezelfde.

In dit spel is het ons opgevallen dat iedereen andere doelstellingen heeft. Sommigen palmen in het begin meteen de kleine eilandjes in: die leveren minder punten op tijdens het bouwen, maar hoe vroeger een eiland voltooid wordt, hoe meer punten je handelsposten op dat eiland opleveren! Op deze manier kan je vroeg in het spel al snel veel punten verzamelen en een grote voorsprong op je medespelers hebben. Je kan ook meteen voor een groot eiland gaan: dat levert meer punten op tijdens het bouwen, en meestal heb je ook meerdere handelsposten op zo’n eiland staan: dus ook meer punten als het eiland voltooid is. Zo’n groot eiland helemaal alleen voltooien is namelijk niet altijd mogelijk, dus soms zal je moeten rekenen op je medespelers, en die gaan uiteraard enkel helpen als ze er zelf ook voordelen uit kunnen halen..

De grootte van het spelbord wordt bepaald door het aantal spelers, waardoor het spel bij zowel 2, 3 als 4 spelers erg goed speelt.

Conclusie: Amerigo is een strategisch spel dat bij ons erg in de smaak valt! 8/10

Amerigo

Auteur: Stefan Feld
Uitgeverij: Queen Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 90 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In het 15e eeuwse Brugge zijn we kooplieden en proberen we onze relaties met de machthebbers in de stad te onderhouden. Zo proberen we zoveel mogelijk invloed en macht te hebben!

Een ronde bestaat uit 4 fasen: In de eerste fase kunnen alle spelers hun handen aanvullen tot 5 kaarten, daarbij kunnen ze kiezen uit één van de twee stapels waarvan ze enkel de rugkant en dus ook de kleur van de kaart kunnen zien. In de volgende fase worden de dobbelstenen gegooid en krijg je noodlotfiches voor alle 5’en en 6’en die gedobbeld werden. De derde fase is de belangrijkste: daarin kan je 4 van je kaarten gebruiken om acties te doen. Met zo’n kaart kan je arbeiders of geld nemen, maar ook kanaalfiches bouwen, noodlotfiches verwijderen of huizen bouwen. Tenslotte kan je de kaart ook gebruiken om de afgebeelde persoon aan te trekken. Deze personen geven je bepaalde voordelen tijdens het spel. In de laatste fase kan je nog een meerderheidsfiche ter waarde van 4 punten verdienen als je de meerderheid hebt op het ontwikkelingsspoor, de kanaalfiches en/of personen.

Als je 3 noodlotfiches in dezelfde kleur hebt dan vindt er een negatieve gebeurtenis plaats in je stad. Zo kan je geld kwijt geraken door een overval, een persoon verliezen door de pest enz .. Het is dus belangrijk om af en toe één van je noodlotfiches te verwijderen!

Het spel eindigt aan het einde van de ronde waarin de laatste kaart van één van de stapels is getrokken. Op het einde is er een puntentelling en kan je nog puntjes sprokkelen voor heel wat verschillende dingen, zoals we gewoon zijn bij een spel van Stefan Feld. Zo krijg je o.a. punten voor je huizen, personen, kanaalfiches, meerderheidsfiches, vooruitgang op het ontwikkelingsspoor, …

Onze mening

In Brugge kan je zoveel acties doen met je kaarten dat je continu in een dilemma zit. De kleur van je kaart is heel belangrijk, die bepaalt namelijk heel veel van je acties: wélke noodlotfiches je mag afleggen, hoeveel munten je kan nemen (afhankelijk van de gekleurde dobbelstenen), waar je een kanaalfiche kan aanleggen,… Er is wel een bepaalde geluksfactor in het spel bij het trekken van de kaarten. Doordat er zoveel acties zijn die je kan doen is deze geluksfactor niet allesbepalend en heb je toch ook veel zelf in de hand.

Wat we leuk vinden aan Brugge is dat elke actie zijn nut heeft aan het einde van het spel. Alle acties zijn goed, alleen zijn sommige nog beter op bepaalde momenten. Op het einde van het spel krijg je voor heel wat verschillende dingen punten en dat houdt het spel spannend tot het einde! Bovendien speelt Brugge goed onafhankelijk van het aantal spelers, en dat allemaal binnen 60 minuten!

Conclusie: Brugge is een heel goed spel dat nog vaak op tafel mag komen! 8/10

Brugge

Auteur: Stefan Feld
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In dit spel is elke speler een circuseigenaar die het publiek probeert te vermaken met indrukwekkende shows. Hiervoor neem je nieuw personeel in dienst en probeer je jouw artiesten zo goed mogelijk te voorzien zodat ze hun beste optredens brengen.

Je moet 3 keer een show opvoeren en daar heb je telkens 5 tot 7 dagen (ronden) voorbereidingstijd voor. Elke dag kan je eerst jouw 3 werkers inzetten voor de actiefase: je kan o.a. tickets verkopen, artiesten en personeel inhuren of benodigdheden verzamelen. Daarna is er de distributiefase waarin je de benodigdheden uitdeelt aan je artiesten om deze te voorzien van hun noden. Deze benodigdheden worden weergegeven door blokjes in 5 verschillende kleuren en elke artiest vraagt er drie. Van zodra een artiest één van deze gekregen heeft is hij in staat om een optreden van niveau 1 te geven, door meerdere blokjes te geven geeft een artiest dus een betere show! Tijdens de show levert elk optreden van je artiesten je iets op: bij sommigen is dat geld, bij andere blokjes/kaarten en soms zelf een woonwagen waardoor je die artiest geen salaris hoeft uit te betalen na de show.. Een artiest die een uitstekend optreden (niveau 3) aflevert kan je laten rusten door deze kaart om te draaien. Vanaf dit moment geeft hij geen optredens meer in toekomstige shows, maar levert hij wel éénmalig punten op. Daarnaast is zijn salaris vanaf dan gedaald en is dit een manier om de kosten wat binnen de perken te houden.

Na de 3e show eindigt het spel en worden er nog punten uitgereikt aan diegenen met de meeste artiesten, de meeste perfecte optredens, een grote groep en een perfecte bezetting (als je van elke soort artiest minstens één in dienst hebt). Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Wij zijn nog steeds erg enthousiast over Drum Roll! Het thema sprak ons al aan en het is ook nog eens goed verwerkt in het spel. Hierdoor lijken alle acties erg logisch en voelt het toch als een ‘gemakkelijk’ spel ook al zijn er best wel wat opties..

Er zijn enkele aanpassingen als je het met twee wilt spelen, maar ook dan is het best leuk. Je hebt uiteraard minder concurrentie op de acties en meestal heb je dan meer personeel/artiesten in dienst dan met meerdere spelers.

Conclusie: Drum Roll is een leuk spel waarin het thema goed verwerkt is! 8/10

Drum Roll

Auteurs: D. Drakopoulos & K. Kokkinis
Uitgeverij: Artipia Games
Speelduur: ± 90 min.
Aantal spelers: 2 – 4
Vanaf 12 jaar