Quicksand is een real-time coöperatief spel voor 1 tot 7 spelers. Het werd door het Italiaanse Horrible Guild geïntroduceerd op SPIEL2023, en dat kan je op z’n minst een succes noemen aangezien ze na 4 dagen al door hun voorraad heen waren. Een opvallende cover en 5 leuke zandlopers met verschillende looptijden, voldoende om ons alvast super benieuwd te maken!

De spelregels zijn op enkele minuten gelezen en uitgelegd. De bedoeling? Alle zandlopers over de finishlijn brengen voordat ze leeggelopen zijn. Alle spelers spelen elk om beurt een kaart waarmee ze alle zandlopers op een bepaalde kleur/vorm activeren, die zandlopers draai je om en verplaats je naar de volgende tegel. De opdracht klinkt simpel, maar om dit tot een goed einde te brengen is goed teamwork en communicatie vereist! Zandlopers die je te vroeg omdraait brengen je in problemen, maar te lang wachten is evenzeer een catastrofe. Het spel voorziet 21 levels met oplopende moeilijkheidsgraad. Die moeilijkheidsgraad bouwt op door de lengte van het spoor, maar ook door de combinatie en de volgorde van de zandlopers. Bepaalde levels worden bovendien uitdagender gemaakt door vb. bepaalde kaarten uit het spel te halen, blokkades toe te voegen of communicatiebeperkingen op te leggen.

Quicksand is zo’n spelletje dat je opnieuw en opnieuw speelt. Op twee dagen tijd werd het hier alvast meer dan 10 keer gespeeld, en vervelen doet het allesbehalve! Onze eerste ervaring was dat het eenvoudiger te winnen is met 2 spelers en moeilijker werd naarmate je met meer spelers rond de tafel zit. Je moet dan op een heel andere manier gaan communiceren en je hebt het spel steeds minder in de hand. We zijn zelf dus nog wel heel benieuwd om het ook eens met 7 spelers te spelen. Het speelt zo vlot dat de eerste levels hooguit een 5-tal minuutjes duren, maar dat zijn dan wel 5 minuten in full focus! Kobe ontpopt zich tot een ware organisator en slaagt er in om heel rustig, gecontroleerd en vol focus te spelen, terwijl Matteo er soms met net iets té veel enthousiasme invliegt. Op ons werk bleek Quicksand hét ideale spel voor een korte teambuilding tijdens de break. Het was dus al snel duidelijk dat jong en oud te charmeren is voor dit unieke spelmechanisme. Wij kunnen ons enthousiasme voor Quicksand niet onder stoelen of banken steken. Als megafan kunnen we alleen maar hopen dat dit topspelletje heel snel opgepikt wordt door een Nederlandstalige uitgever of distributeur!

Quicksand

Horrible Guild, 15 min., 1-7 spelers, vanaf 8 jaar

Zoals de titel al laat vermoeden gaan we in Gardeners aan de slag als tuinier. Samen nog wel! Met z’n allen werken we op één perceel van 6 op 6. Overleggen is verboden, maar toch heeft één iemand exact in gedachten hoe de tuin er achteraf uit moet zien. Moeilijk (om foutloos te doen)? Wees maar zeker! Gelukkig voorziet Gardeners enkele oefeningen én een beginnersvariant zodat elke beginnende tuinier de tijd krijgt om alle kneepjes van het vak te leren.

Aan het begin van het spel krijgen alle spelers een blind stapeltje met tuintegels. Na het startsignaal kan iedereen vrijblijvend tegels toevoegen aan de tuin, maar zoals we al aangaven is het daarbij verboden om verbaal te communiceren. Om duidelijk te maken dat je het met de plaatsing van bepaalde tegels niet eens bent mag je ook tegels weer weghalen en in het speelgebied van een medespeler leggen. Je mag hem dus niet zélf verleggen zoals je het graag zou willen! Aan het begin van het spel is er slechts één speler die een speciale regelkaart op hand heeft, maar gaandeweg kunnen er ook twee of zelfs drie kaarten gelijktijdig in omloop zijn. Die eisen heb je in verschillende soorten. Sommige kaarten hebben invloed op het tuinpad terwijl andere kaarten dan weer aangeven welke bloemen of planten wel of niet aan elkaar mogen grenzen. Ook de tuinbankjes zijn van belang, want de richting waarin die geplaatst worden kunnen ook belangrijk zijn! Binnen een tijd van 15 minuten probeer je op deze manier aan zoveel mogelijk opdrachten te voldoen om de verschillende scenario’s in het spel te doorlopen.

Hoewel Gardeners geen complex spel is om te spelen, zijn de spelregels dat wel. Die zijn zo ingewikkeld en complex geschreven waardoor je ze vaak moet herlezen voor je iets of wat begrijpt hoe het spel in elkaar steekt. Wij zijn nochtans ervaren spelregel-lezers! Het real-time coöperatief spelen kennen we uit Magic Maze, een spelletje dat we hier allemaal heel leuk vinden. Aangezien Gardeners van dezelfde auteur afkomstig is hadden we op een gelijkaardig succes gehoopt, maar dat bleef een beetje uit. Hoewel er veel kaarten en scenario’s zijn voelt het spel toch eentonig aan. Het kon ons dus helaas weinig motiveren om het opnieuw te blijven spelen.

Gardeners

Geronimo Games, 15 min., 1-4 spelers, vanaf 10 jaar

Bandido ontstond oorspronkelijk in de Zwitserse reeks “Helvetiq TO GO Games”. Een reeks die ook hier verkrijgbaar is mét Nederlandstalige spelregels. Een klein doosje, 70 kaarten, perfect voor in je jaszak! Bandido is een coöperatief kaartspel waarin we samen proberen te voorkomen dat Bandido alwéér ontsnapt!

Het spel begint met de centrale Bandido-kaart, daarop zie je 5 (of 6 in de moeilijke versie) gegraven tunnels waardoor Bandido wilt ontsnappen. Beurt om beurt sluiten de spelers één van hun handkaarten aan met de kaarten die al op tafel liggen. Slagen jullie erin om alle tunnels af te sluiten? Dan winnen jullie samen het spel! Zijn de kaarten op of is het onmogelijk geworden om de tunnels af te sluiten? Dan is Bandido er helaas in geslaagd om te ontsnappen.

Bandido blinkt uit in eenvoud: kort, simpel en énorm verslavend! Geen twee spelletjes zijn hetzelfde: de ene keer heb je de klus op 2 minuten geklaard, de andere keer is je tafel te klein door het kluwen aan tunnels. Maar leuk is het zonder enige twijfel. Bandido is voor ons een spel waar geen leeftijd hoeft op te staan. Het doosje zegt 6+, maar kleuters die een sterk ruimtelijk inzicht hebben kunnen ongetwijfeld al vroeger meespelen. Tegelijkertijd zijn de kaarten tijdsloos en kan Bandido ook menig volwassenen overtuigen, een ideaal spelletje voor tussendoor. Kortom: deze keer zijn niet alleen Kobe en Matteo enthousiast, maar ook de mama’s!

BANDIDO, Helvetiq, 1-4 spelers, 15 min., vanaf 6 jaar

In dit coöperatieve 3D-spel proberen de spelers alle dieren terug in hun stal te krijgen voordat de wolf op het erf arriveert. Welk dier in welke stal moet is elke keer anders, naargelang de moeilijkheidsgraad zal je 8 tot 12 dieren moeten verdelen.

Elk om beurt draaien de spelers een bloemetje om. Op de achterzijde staan dieren afgebeeld. Staat dat dier afgebeeld op één van de stallen? Dan mag je het bij in de stal zetten. Maar let op! Probeer te onthouden in welke stal je welk dier hebt geplaatst, zodat alle stallen straks correct gevuld zijn! Als je een wolf omdraait komt de wolf een stap dichterbij, maar dat fiche komt daarna terug in het spel: het is dus aan jullie om te onthouden waar hij lag. Gelukkig is het toegestaan om steeds samen te overleggen.

Mr. Wolf is heel eenvoudig om te spelen, maar je moet er toch de volle aandacht bij houden om te onthouden welke dieren al geplaatst zijn en welke niet. Zeker als een bepaald dier meerdere keren aan bod komt kan het al snel verwarrend worden. Kobe lijkt te bevestigen dat kleuters zo goed zijn in geheugenspellen: hij kan élke keer exact zeggen welke dieren geplaatst zijn en welke ontbreken. Van zodra het laatste dier in de stal zit roept hij dan ook enthousiast: “Alle stallen zijn compleet, we zijn gewonneeuun!”

We hebben Mr. Wolf nog nooit verloren. Als je een beetje oplet geraakt de wolf zelden of nooit tot aan het erf. Je zou natuurlijk ook kunnen verliezen door de verkeerde/dubbele dieren in de stallen te steken, maar ik denk niet dat dat hier kan gebeuren zolang Kobe mee speelt. Mr. Wolf behoort niet tot zijn topfavorieten, maar is leuk genoeg om af en toe op tafel te leggen. Een knipoog naar de klassieke memory!

Mr. Wolf, Blue Orange Games, 1-4 spelers, 15 min., vanaf 4 jaar

Spelbeschrijving

Leo moet naar de kapper, zijn weeldige haarbos heeft dringend een kappersbeurt nodig! Op weg naar de kapper verliest Leo heel wat tijd door de vele diersoorten te ontdekken, je zal goed moeten samenwerken om hem tijdig in Bobo’s kapsalon te krijgen!

Alle bostegels vormen een lange weg van Leo’s zetel tot aan het kapsalon. Als je aan de beurt bent speel je één van je vijf handkaarten uit en verplaats je Leo het aantal weergegeven stappen. Draai de tegel waar Leo eindigt om en controleer vervolgens of deze actie je tijd heeft gekost of niet. Als de kleur van tegel overeenkomt met de gespeelde kaart heb je geluk, in het andere geval verlies je – afhankelijk van de tegel – 1 tot 5 uur tijd! Je hebt slechts 12u tijd, want om 20u sluit de kapper. Als de tijd om is worden alle tegels terug naar de boskant gedraaid, groeit Leo zijn haar en worden de kaarten herverdeeld voor de tweede ronde. De spelers trachten zo veel mogelijk van het dierenspoor te onthouden en zo steeds vlotter in de buurt van de kapper te geraken. In het weekend is het kapsalon gesloten, jullie hebben slechts 5 dagen/ronden de tijd om Leo bij de kapper te brengen. Als dat niet lukt zijn jullie onherroepelijk verloren!

Onze mening

Een coöperatief spel gebaseerd op een soort memory, perfect voor kinderen! Speelt jouw zoon of dochter graag memo, hebben ze een goed geheugen en ben je eens toe aan wat anders? Dan is Leo de perfecte oplossing! Dankzij het coöperatieve element kunnen ze elkaar helpen. Als er volwassenen meespelen en hier en daar wat helpen kan het gerust voor de aangegeven leeftijd (6j.)! De illustraties zijn mooi en aantrekkelijk en het verhaal is bovendien heel herkenbaar en verstaanbaar voor jonge kinderen. Voor jonge kinderen is het best een uitdaging om alles te onthouden, als volwassene kan je het mits wat samenwerking gemakkelijk in de tweede ronde uitspelen. Leo won in 2016 heel wat prijzen als beste kinderspel, daar zijn wij het alvast helemaal mee eens!

Conclusie:  Een coöperatief kinderspel waarbij je goed zal moeten nadenken!

Leo

Auteur: Leo Colovini
Uitgever: Abacusspiele
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving (geen spoilers)

The Marcy Case is er eerste uitbreiding op T.I.M.E. Stories, een nieuw scenario dat je net zoals Asylum helemaal kan beleven. Dit scenario speelt zich af in een Amerikaanse stad anno 1992. Marcy, een jonge vrouw, werd ontvoerd. Het is aan jullie team om Marcy én de toekomst te redden van al deze vreemde gebeurtenissen!

We willen jullie de pret niet ontnemen om dit verhaal zelf te ontdekken, daarom geven we in deze spelbeschrijving geen verdere details.

Onze mening

The Marcy Case is een heel ander scenario dan Asylum (basisspel). Je hebt niet het gevoel dat je hetzelfde spel aan het spelen bent, het is allemaal totaal anders. In tegenstelling tot Asylum is het doel hier van in het begin heel duidelijk: je moet Marcy redden. Wat er juist gaande is, waar je haar kan vinden en hoe je haar zal moeten redden blijven grote vraagtekens, maar daar kom je vast snel achter! Het feit dat het doel duidelijker was maakte dit scenario voor ons gemakkelijker dan het vorige, je wist waar je naartoe moest werken zonder zo maar te zitten spelen en je af te vragen “Wat is nu eigenlijk de bedoeling?”. De lay-out (eerder ‘zombie-style’) was mooi, maar toch niet helemaal ons ding. Wij hadden in totaal vier speelsessies/runs nodig om Marcy te redden.

Tenslotte die ene vraag die we altijd krijgen “Is het zijn geld waard, je speelt het maar één keer”. Zoals we ook bij het basisspel al vermeld hebben is dit niet zomaar een spel maar een hele belevenis. Juist, je speelt het maar één keer, maar ga met z’n vier naar de cinema en je ziet de film ook maar één keer. De ene heeft het geld er voor over, de andere niet, dat zal iedereen voor zich moeten beslissen. Het enige wat we kunnen meegeven is dat we tot hiertoe aan beide scenario’s veel plezier beleefd hebben en nog steeds benieuwd zijn naar de volgende scenario’s.

Conclusie: Een geweldig avontuur, ook al lag het thema ons niet helemaal.

The Marcy Case – T.I.M.E. Stories

Auteur: Nicolas Normandon
Uitgever: Space Cowboys
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 90min./sessie
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving (geen spoilers)

T.I.M.E. Stories werd afgelopen jaar in Essen samen met een eerste uitbreiding geïntroduceerd. Inmiddels is er zelfs al een tweede en een derde uitbreiding beschikbaar, en er zullen er zeker en vast nog volgen! Velen dachten (en denken nog steeds): kunnen ze een spel niet meteen compleet maken, waarom moet er echt meteen een aparte uitbreiding volgen? Wel, deze keer heeft dat alles te maken met het unieke concept van T.I.M.E Stories.

De basisdoos van T.I.M.E Stories brengt je al het materiaal dat je nodig hebt om meerdere scenario’s te beleven, één verhaal zit alvast in de doos inbegrepen: Asylum. Elke uitbreidingen bevat een nieuw scenario. Elk scenario bevat een basisruimte met een aantal kaarten die jullie samen mogen doornemen. Je krijgt hier meer informatie over het verhaal, je opdracht en een aantal specifieke gebeurtenissen. Het team zal gedurende het hele spel samen bewegen tussen verschillende ruimtes, binnenin deze ruimtes beweegt uiteraard iedereen apart. Elke locatie wordt voorgesteld door een rij kaarten, door jouw pion bij een bepaalde kaart te zetten mag je de achterkant van die kaart bekijken/lezen. Vervolgens kunnen alle spelers overleggen: vertel wat je ziet en meemaakt, zonder daarbij iets te tonen of de kaart voor te lezen. Als je medespelers dat ene voorwerp zelf willen zien zullen ze dichterbij moeten komen, net als in het echt! Soms zal je voor uitdagingen komen te staan… Kan je die alleen aan of vraag je je medespelers om hulp? Jullie verbruiken één minuut om allemaal tegelijk een actie uit te voeren. Als actie kan je verplaatsen binnen dezelfde ruimte of een uitdaging aangaan. Een uitdaging staat duidelijk uitgelegd op de kaart, soms zal je iets moeten zoeken, andere keren zal je een gevecht of een gesprek aangaan, telkens d.m.v. een dobbelsteenworp. Als beloning van zulke opdrachten krijg je dan weer voorwerpen die je later in het spel nog nodig zal helpen.

Eén speelsessie wordt een ‘run’ genoemd, je zal vast en zeker meerdere runs nodig hebben om het scenario uit te spelen. Een run is ten einde als de opgegeven tijd voorbij is of als alle personages overleden zijn. Naar verwachting heb je 3 tot 5 runs nodig om het eerste scenario ‘Asylum’ uit te spelen. Van zodra je een scenario hebt uitgespeeld ben je in principe niets meer met het spel, eens je de clue weet kan je het uiteraard niet opnieuw spelen.

Onze mening

Nadat je de spelregels van T.I.M.E. Stories gelezen hebt begrijp je er eigenlijk niets van. Oké, je gaat van locatie naar locatie, en je zal uitdagingen aangaan. Maar welke locaties, welke uitdagingen, en wat is in godsnaam de bedoeling van het spel? Leg dat maar even uit aan je medespelers. Voor één keer moet je gewoon aan het spel beginnen en alles op je laten afkomen, het wordt snel duidelijk. Naarmate je meerdere ruimtes ontdekt kom je stilaan te weten wat er gebeurd is en wat er juist van je verwacht wordt. Sommige pistes brengen je op een dood spoor, andere pistes zijn dan weer heel belangrijk. Veel meer uitleg kunnen we niet geven zonder spoilers te verklappen, en dat zou zonde zijn, want het is zo’n leuk avontuur om samen te ontdekken. Het grote nadeel: alles is in’t Engels en er komt echt wel héél veel tekst bij kijken. Voor ons vormde het geen probleem, maar het is een spel dat we om deze reden niet met iedereen kunnen spelen. Het spel voelt aan als een digitaal avonturenspel, maar nu als écht GEZELSCHAP-spel. Jullie beleven dit avontuur samen en hebben elkaars hulp en ideeën zeker nodig om tot het einde te geraken. Daarom zouden we – net zoals in de spelregels – aanraden om dit spel met 3 of 4 spelers te spelen.

Wij hebben inmiddels ook een scenario met twee spelers gespeeld en kunnen dan ook bevestigen dat het verschil met een 3-spelerspel enorm is. Je speelt met twee karakters, die elk ‘gelijktijdig’ hun kaart mogen lezen, en vervolgens ook gelijktijdig moeten beslissen welke actie ze zullen uitvoeren. Hoe je het ook draait of keert: je leest eerst één kaart en beslist in je hoofd min of meer wat je gaat doen, daarna lees je pas de andere kaart. Het voordeel – in onze situatie – van dit tweepersoonsspel is dat je kan doorspelen, je hoeft niet telkens te wachten tot je 3de/4de speler kan langskomen. Het kan perfect, het avontuur blijft even leuk en spannend, maar het speelt gewoon vlotter en aangenamer met een (of twee) speler(s) meer.

Het feit dat je het spel maar één keer kan spelen (ook al ben je met één scenario gemakkelijk 4 à 5u zoet) is jammer, maar hoort nu eenmaal bij het concept. Zoals we van Space Cowboys gewoon zijn krijgen we alweer een mooie inlay, de doos is er op voorzien dat je halverwege een run het spel kan opslaan om een andere keer verder te spelen. Wij vonden het een fantastische ervaring en zijn ondertussen al vol enthousiasme begonnen aan de eerste uitbreiding!

Conclusie: T.I.M.E. Stories is niet zomaar een spel, het is een hele belevenis. Een aanrader!

T.I.M.E. Stories

Auteurs: Peggy Chassenet & Manuel Rozoy
Uitgever: Space Cowboys
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: 90 min.
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving

Pandemic Legacy is gebaseerd op het originele Pandemie. In tegenstelling tot het origineel bestaat deze versie uit een reeks spellen waarin élke beslissing invloed heeft op een volgende speelsessie. Spelers zullen doorheen het verhaal heel wat meemaken: bepaalde steden waar – na een uitbraak – heel wat paniek heerst of die zelfs zullen instorten, personages die gewond – of zelfs vermist – geraken, … Gelukkig zijn er ook positieve gebeurtenissen, zo kan je aan het eind van elk spel een opwaardering kiezen dat een voordeel zal zijn voor de komende sessies. Je hoort het al: de wijzigingen zijn definitief, je kan dit hele verhaal dan ook slechts één keer spelen met jouw exemplaar.

Een kort overzicht van het basisspel

Het originele spel kan je uiteraard ook met deze legacy-versie spelen, ook nadat je het hele legacy-gebeuren hebt uitgespeeld. In Pandemie proberen twee tot vijf spelers de wereld te redden van vier levensbedreigende ziekten. In hun beurt kunnen spelers zich over de wereldkaart verplaatsen en op hun weg ziektekiemen te lijf gaan. Af en toe houden ze halt om een onderzoekstation op te richten, dat is niet alleen handig om te reizen maar ook de plaats waar je medicijnen kan ontwikkelen. Daarvoor heb je uiteraard wel eerst de correcte kaarten nodig, je krijgt er twee aan het einde van je beurt en kan onder bepaalde omstandigheden ruilen met je medespelers. Helaas staat de wereld in tussentijd ook niet stil: er raken steeds meer steden besmet en in de ergste situaties ontstaat er zelfs een uitbraak waarbij ook aangrenzende steden besmet worden. De tijd dringt, slagen jullie er in om alle medicijnen te vinden voor het te laat is?

Pandemic LEGACY

[Er worden geen elementen/gebeurtenissen beschreven die de fun kunnen wegnemen van spelers die dit avontuur nog moeten beleven. Daarom beschrijven we enkel de grote lijn/werking van deze versie.]

Pandemic LEGACY bestaat in een blauwe en een rode doos. Beide exemplaren zijn identiek hetzelfde en hebben helemaal dezelfde inhoud, maar als je het éénmaal hebt uitgespeeld kan je dus een tweede exemplaar kopen om het hele verhaal opnieuw te herbeleven. Het eerste spelletje is quasi identiek aan het origineel, alleen zullen vele gebeurtenissen nu vereeuwigd worden op het speelbord. Zo zal je bij elke uitbraak een sticker bij de getroffen stad moeten kleven om zo aan te geven dat deze stad een hogere paniekstatus heeft. Na één uitbraak zijn er nog geen gevolgen, maar het verbaast je wellicht niets dat dat roze verhaaltje niet kan blijven duren. Na vijf uitbraken is de stad volledig ingestort en heel moeilijk bereikbaar, personages die op het moment van de uitbraak aanwezig zijn raken vermist voor de rest van het verhaal. Er worden 12 maanden gespeeld. Als de spelers de eerste maand succesvol afronden mogen ze meteen de volgende maand spelen, in het andere geval moeten ze eerst een keertje herkansen. De Legacy-stapel is de rode draad doorheen het spel. De bovenste kaart zegt telkens wanneer de volgende kaart van de stapel mag getrokken worden (vb. na het uitvoeren van een bepaalde opdracht, voor de voorbereiding van het spel, na een overwinning,… ). Op deze manier komen er extra spelregels, karakters en stickers in het spel. Af en toe mag je een geheim dossier openen, sommige van die stickers moet je in het regelboek plakken om een goed overzicht te houden van de bijkomende spelregels, anderen dienen dan weer om tijdens het spel te gebruiken. Ook in de 8 zwarte pakketten zitten geheime elementen en speelstukken die na enkele maanden in het spel komen.

Onze mening

Pandemie zit al heel wat jaren in onze collectie en is nog steeds een spel dat we graag op tafel leggen. Het is zo’n type spel waarmee je iedereen kan overtuigen dat een modern gezelschapsspel meer is dan monopoly of levensweg, iedereen kan het en iedereen vindt het (althans hier) goed. Deze LEGACY klonk ons dus als goud in de oren, al hadden we meteen schrik voor het feit waarbij je je bord moet aanpassen en kaarten moet verscheuren. Twee voorzichtige spelertjes bij elkaar die plots stickers op een speelbord moesten plakken? Het was toch even wennen. Het spijtige is natuurlijk dat je het verhaal niet opnieuw kan spelen met dezelfde doos, maar vooraleer het uit is heb je er minstens 12 speelsessies op zitten, en hoogstwaarschijnlijk zijn het er heel wat meer. Op dat moment is het spel zijn geld al waard, deze spannende gebeurtenissen maken het zo uniek dat geen enkel ander spel kan evenaren! Alle bijkomende spelregels en elementen hebben ook zo hun nadelen. Als je het spel een 3-tal weken aan de kant laat liggen om vervolgens verder te willen spelen ben je haast de helft van die nieuwe – en vaak ook kleine – regeltjes vergeten. Er komt soms zoveel bij kijken dat je na een pauze van een aantal weken soms geen zin meer hebt om verder te spelen omdat je dan quasi het hele spelregelboek opnieuw moet doornemen en uitleggen. Toch is dit voor ons maar een klein nadeel, de avonturen die je beleefd zijn gewoon zo spannend en uniek dat we het aan elke spel- (en Pandemie-) liefhebber zouden aanraden. Hou je van avontuur en zit je er niets mee in om het spel (liefst op een korte tijd) heel wat keren te spelen? Dan is deze verrassingsdoos zeker iets voor jou!

Pandemic LEGACY

Auteur: Rob Daviau & Matt Leacock
Uitgever: Z – Man Games (Bergsala Enigma)
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

De reeks ‘Tales & Games’ is nog volop aan het uitbreiden, Roodkapje is het vijfde sprookje dat werd omgetoverd tot een spel. Zorg ervoor dat Roodkapje het huisje van haar grootmoeder terugvindt voor de wolf alles op stelten zet! De eerste speelmodus is volledig coöperatief, de spelers werken samen om Roodkapje zo snel mogelijk naar haar oma te brengen. In de tweede variant kruipt één speler in de huid van de Wolf, vanaf nu is het allen tegen één!

Als je aan de beurt bent heb je twee opties: verder wandelen of even pauzeren. Om verder te wandelen leg je de volgende kaart van het pad open. Is het nummer groter of gelijk aan het aantal stappen dat je al gedaan hebt? Dan heb je geluk, leg het aantal bloemenfiches op de kaart zoals aangegeven. Sommige locaties hebben extra eigenschappen, zo kan Roodkapje (met nummer 8) alle bloemenfiches op haar pad al omdraaien, voor elke bloem die omgedraaid werd mag ze één stapje vooruit op het speelbord. De kaart met de uil laat je dan weer spieken naar de onderste kaart van de stapel, terwijl de kaart met de wolf alleen negatief is: het getal (0) is lager dan het aantal stappen dat je al gedaan hebt, je wandeling eindigt hier. Je gaat in deze situatie niet vooruit op het speelbord, de wolf gaat daarentegen een stapje dichter richting het huis van de oma. Alle opengedraaide kaarten worden zonder gevolgen weggelegd, de volgende speler zal met een nieuwe wandeling moeten beginnen. Zoals eerder gezegd kan je ook even pauzeren, je legt dan alle kaarten van je huidige wandeling op de aflegstapel, draai eerst alle bloemenfiches om want ook nu gaat Roodkapje één stapje verder per bloemenfiche. Helaas gaat ook de wolf een stap verder bij elke pauze die je neemt. Op een gegeven moment kan je kiezen om een kortere weg te nemen, helaas is dat ook de weg die de Wolf zal nemen, neem jij dat risico?

De variant waarbij één speler in de huid van de wolf kruipt wordt in de spelregels omschreven als gevorderde variant. De wolf zal vanaf nu kiezen in welke volgorde de kaarten worden getrokken. Telkens voordat de actieve speler aan beurt is zal de wolf één kaart voor zich neer leggen, als de actieve speler vervolgens beslist om verder te wandelen is dat de kaart die hij zal moeten nemen. De kaart met Roodkapje ligt nu niet meer tussen de andere kaarten, één keer in het spel kunnen de spelers beslissen om deze kaart te gebruiken tijdens hun wandeling. De kaart dat de wolf gekozen had gaat zonder te kijken naar de aflegstapel. Tenslotte heeft elke speler nu ook een speciale en sterke eigenschap, maar als je deze inzet wordt je kaart omgedraaid en aan de wolf gegeven. Ook hij kan straks profiteren van een goede actie!

In beide spelmodi eindigt het spel wanneer het huisje van de grootmoeder werd bereikt.

Onze mening

We zijn in ieder geval fan van de reeks Tales & Games, al is het maar voor de leuke doosjes en voor de nostalgie van alle sprookjes! De spellen zelf bleken in het verleden niet allemaal hoogvliegers te zijn, maar dit coöperatieve spelletje trok alweer onze aandacht. De ingrediënten bleven hetzelfde: een leuk verhaal (sprookje), eenvoudige spelregels die je perfect aan kinderen kan uitleggen maar voldoende mogelijkheden hebben om iets tactischer te werk te gaan. Dat laatste wordt nu vooral vertaald in de tweede, aangezien er in het standaardspel toch heel wat geluk bij komt kijken. Bij ons was het overwinningspercentage niet zo hoog, wat de herspeelbaarheid in het begin ten goede kwam. Of het spel na de recensie nog vaak op tafel zal komen is maar de vraag, aangezien er in deze categorie vast en zeker betere spellen op de markt zijn. In het standaardspel maakt het aantal spelers weinig uit, of je nu alleen speelt of met vier, het voelt helemaal hetzelfde. De ander variant biedt meer mogelijkheden en uitdaging, maar we zijn gewoon niet zo’n voorstanders van spellen waarbij het “één tegen de rest” is. De lay-out, het materiaal en (niet te vergeten:) de doos zijn alweer van een goede kwaliteit. Ook het meegeleverde sprookje blijven we keer op keer leuk vinden!

Conclusie: Alweer een leuk vervolg van de reeks, maar ook deze keer geen hoogvlieger.

Little Red Riding Hood

Auteur: Annick Lobet
Uitgever: IELLO
Aantal spelers: 1 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

De reeks ‘Tales & Games’ is nog volop aan het uitbreiden, Roodkapje is het vijfde sprookje dat werd omgetoverd tot een spel. Zorg ervoor dat Roodkapje het huisje van haar grootmoeder terugvindt voor de wolf alles op stelten zet! De eerste speelmodus is volledig coöperatief, de spelers werken samen om Roodkapje zo snel mogelijk naar haar oma te brengen. In de tweede variant kruipt één speler in de huid van de Wolf, vanaf nu is het allen tegen één!

Als je aan de beurt bent heb je twee opties: verder wandelen of even pauzeren. Om verder te wandelen leg je de volgende kaart van het pad open. Is het nummer groter of gelijk aan het aantal stappen dat je al gedaan hebt? Dan heb je geluk, leg het aantal bloemenfiches op de kaart zoals aangegeven. Sommige locaties hebben extra eigenschappen, zo kan Roodkapje (met nummer 8) alle bloemenfiches op haar pad al omdraaien, voor elke bloem die omgedraaid werd mag ze één stapje vooruit op het speelbord. De kaart met de uil laat je dan weer spieken naar de onderste kaart van de stapel, terwijl de kaart met de wolf alleen negatief is: het getal (0) is lager dan het aantal stappen dat je al gedaan hebt, je wandeling eindigt hier. Je gaat in deze situatie niet vooruit op het speelbord, de wolf gaat daarentegen een stapje dichter richting het huis van de oma. Alle opengedraaide kaarten worden zonder gevolgen weggelegd, de volgende speler zal met een nieuwe wandeling moeten beginnen. Zoals eerder gezegd kan je ook even pauzeren, je legt dan alle kaarten van je huidige wandeling op de aflegstapel, draai eerst alle bloemenfiches om want ook nu gaat Roodkapje één stapje verder per bloemenfiche. Helaas gaat ook de wolf een stap verder bij elke pauze die je neemt. Op een gegeven moment kan je kiezen om een kortere weg te nemen, helaas is dat ook de weg die de Wolf zal nemen, neem jij dat risico?

De variant waarbij één speler in de huid van de wolf kruipt wordt in de spelregels omschreven als gevorderde variant. De wolf zal vanaf nu kiezen in welke volgorde de kaarten worden getrokken. Telkens voordat de actieve speler aan beurt is zal de wolf één kaart voor zich neer leggen, als de actieve speler vervolgens beslist om verder te wandelen is dat de kaart die hij zal moeten nemen. De kaart met Roodkapje ligt nu niet meer tussen de andere kaarten, één keer in het spel kunnen de spelers beslissen om deze kaart te gebruiken tijdens hun wandeling. De kaart dat de wolf gekozen had gaat zonder te kijken naar de aflegstapel. Tenslotte heeft elke speler nu ook een speciale en sterke eigenschap, maar als je deze inzet wordt je kaart omgedraaid en aan de wolf gegeven. Ook hij kan straks profiteren van een goede actie!

In beide spelmodi eindigt het spel wanneer het huisje van de grootmoeder werd bereikt.

Onze mening

We zijn in ieder geval fan van de reeks Tales & Games, al is het maar voor de leuke doosjes en voor de nostalgie van alle sprookjes! De spellen zelf bleken in het verleden niet allemaal hoogvliegers te zijn, maar dit coöperatieve spelletje trok alweer onze aandacht. De ingrediënten bleven hetzelfde: een leuk verhaal (sprookje), eenvoudige spelregels die je perfect aan kinderen kan uitleggen maar voldoende mogelijkheden hebben om iets tactischer te werk te gaan. Dat laatste wordt nu vooral vertaald in de tweede, aangezien er in het standaardspel toch heel wat geluk bij komt kijken. Bij ons was het overwinningspercentage niet zo hoog, wat de herspeelbaarheid in het begin ten goede kwam. Of het spel na de recensie nog vaak op tafel zal komen is maar de vraag, aangezien er in deze categorie vast en zeker betere spellen op de markt zijn. In het standaardspel maakt het aantal spelers weinig uit, of je nu alleen speelt of met vier, het voelt helemaal hetzelfde. De ander variant biedt meer mogelijkheden en uitdaging, maar we zijn gewoon niet zo’n voorstanders van spellen waarbij het “één tegen de rest” is. De lay-out, het materiaal en (niet te vergeten:) de doos zijn alweer van een goede kwaliteit. Ook het meegeleverde sprookje blijven we keer op keer leuk vinden!

Conclusie: Alweer een leuk vervolg van de reeks, maar ook deze keer geen hoogvlieger.

Little Red Riding Hood

Auteur: Annick Lobet
Uitgever: IELLO
Aantal spelers: 1 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar