De Duitse uitgeverij ‘Nürnberger-Spielkarten-Verlag’ stelde op Spiel 2014 drie nieuwe, kleine spellen voor: Kuhlorado, Kuh Vadis en Zum Kuhkuck. Drie fillers voor twee spelers met hetzelfde thema (de koe!). Zum Kuhkuck is de eerste uit die reeks dat we hier bespreken.

Spelbeschrijving

In Zum Kuhkuck zullen beide spelers kaarten verzamelen, hoe meer hoe beter! Maar wees voorzichtig, als je te hebberig bent kan je wel eens geëlektrocuteerd worden en alles weer verliezen. Wie durft risico’s nemen, verzamelt de meeste kaarten en scoort de meeste punten?

Aan het begin worden alle kaarten gedekt en door elkaar op tafel gelegd. Vervolgens nemen de spelers elk om beurt een kaart op hand, maar voorzichtig! Als je een stroomkaart neemt dan verlies je alle eerder genomen kaarten en kan je opnieuw beginnen verzamelen. Van zodra je vijf handkaarten hebt kan je kiezen: ofwel neem je het risico en neem je nog een kaart op hand ofwel ga je punten scoren in één van de vijf kleuren. Hoe meer kaarten je op hand hebt, hoe meer punten. Zo krijg je slechts 4 punten als je 5 handkaarten hebt, maar krijg je bij 20 kaarten maar liefst 55 punten! Daarnaast kies je één van de vijf kleuren, per kaart in die kleur tel je 2 punten. De som van dit alles noteer je op het scoreblaadje bij de gekozen kleur. Daarna leg je je handkaarten op de aflegstapel en kan je opnieuw beginnen verzamelen. Van zodra er slechts twee kaarten op tafel liggen komen de kaarten van de aflegstapel terug in het spel.

Het spel eindigt meteen van zodra één speler in elk van de vijf kleuren punten heeft gescoord. Daarna volgt de puntentelling. Voor elke kleur waar beide spelers punten in gescoord hebben krijgt diegene met de meeste punten tien bonuspunten. De speler die in het totaal de meeste punten heeft gescoord wint Zum Kuhkuck.

Onze mening

We wisten aanvankelijk niet wat we van deze reeks moesten verwachten. Aangezien we zo vaak met ons twee spelen en ook wel eens graag een filler spelen waren we wel benieuwd. Zum Kuhkuck heeft heel eenvoudige spelregels: een kaart nemen of punten scoren. Simpel, maar toch heel spannend. Er zitten 5 stroomkaarten in en je kan dus perfect onthouden hoeveel er uit het spel zijn en hoe groot de kans is dat je riskeert al je kaarten kwijt te spelen. Als je daar voortdurend op gaat letten is er niet veel aan. Dit snelle kaartspel is puur geluk, het bekende press-your-luck principe. Maar dat wilt niet zeggen dat niet leuk kan zijn! Zum Kuhkuck speelt snel, vlot en is gewoon spannend en leuk! Wie durft het grootste risico nemen? Bekoop je dat risico of ben je de grootste geluksvogel aan tafel? Of speel je liever op safe en probeer je snel te scoren in elk van de vijf kleuren? Het spel bevat een handige overzichtskaart met een puntentabel waardoor je gemakkelijk kan zien hoeveel punten je krijgt voor elk aantal kaarten. Verwonderlijk is dat de puntenkaart meertalig is, met aan de ene kant Duits en aan de andere kant Engels. De spelregels zijn daarentegen alleen in het Duits. Zum Kuhkuck zal niet meteen één van onze favoriete fillers worden, maar het mag er best zijn. Onze interesse naar de andere twee spellen uit de reeks is alvast gewekt!

Conclusie: Zum Kuhkuck is een spannend geluksspel voor twee spelers!

Met dank aan NSV!

Zum Kuhkuck

Auteur: Reinhard Staupe
Uitgeverij: Nürnberger Spielkarten Verlag
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 5 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In dit houten spel proberen beide spelers hun tegenstander zover te brengen dat deze 4 stenen in zijn speelkleur over de spelrand moet verplaatsen. Je probeert je eigen speelstukken dus ver van die afgrond te houden om te vermijden dat je dat zelf moet doen. Makkelijker gezegd dan gedaan.

Als je aan beurt bent ben je verplicht om met één van je speelstukken over een ander speelstuk te springen. Je mag meerdere sprongen maken met dat ene speelstuk, maar je bent verplicht om minstens één speelstuk voorwaarts te bewegen, dat kan recht vooruit zijn maar ook diagonaal. Alle speelstukken waar je op deze manier over springt worden vervolgens omgedraaid waardoor de andere kleur zichtbaar wordt. Je mag over speelstukken van je tegenstander springen zodat de kleur verandert in jouw speelkleur, maar je mag ook over je eigen speelstukken springen en de kleur veranderen naar die van je tegenstander! Je bent verplicht om te springen als je kan, ook als dat in je eigen nadeel is en je daardoor over de rand van het veld moet springen. Als je niet kan springen mag je één van je speelstukken één stap voorwaarts bewegen, dat speelstuk verandert daarna van kleur. Als er geen figuur met jouw kleur op het bord staat vervalt je beurt en is je tegenspeler nog eens aan de beurt.

Het spel gaat op deze manier verder tot wanneer er vier speelstukken in eenzelfde kleur van het veld gesprongen zijn, deze speler is verloren.

Onze mening

Slow Fox behoort tot een genre van spellen waar we er maar heel weinig van hebben/kennen. Het is een abstract maar tactisch spel voor twee spelers. Deze spellen behoren niet meteen tot onze doelgroep, maar toch waren we blij Slow Fox te kunnen testen. Als je begint aan een spelletje Slow Fox heb je vaak geen benul van wat je moet doen, ben je goed bezig of helemaal niet? Wellicht word je er na vele spellen beter in, maar na een vijftal keer wisten wij aan het begin nog steeds niet wat goed was en wat niet. Een beetje zoals je in een schaakspel ook soms niet weet wat nu de beste openingszet is, al heb je hier wel minder mogelijkheden. Ongeveer halverwege begint het inzicht meer en meer te komen, met welke pion ga je springen, en wil je springen over je eigen kleur of over die van je tegenstander? Soms is het goed om je eigen speelfiguren naar de kleur van je tegenstander te veranderen, andere keren wil je het tegenovergestelde. Het spel gaat heel snel, soms zie je al een tijdje aankomen wie er zal winnen en kan je niets doen om dat te vermijden, andere keren kan het spel nog verrassende wendingen maken en blijft het spannend tot het bittere eind.

Het spel is voor ons een leuk reisspel. Je hebt heel weinig plaats nodig om het te spelen, het houten bordje kan je gerust vasthouden tijdens het spelen. Achteraf laat je de speelstukken gewoon zitten en draai je het bordje omgekeerd in de houder. Het is een spel dat we hier niet op tafel zullen leggen, maar we namen het mee tijdens een daguitstapje en hadden er toch plezier aan. Je kan het spelen zonder stevige ondergrond zoals op de trein en het duurt maar enkele minuten, ideaal voor als je ergens zit te wachten!

Conclusie: Slow Fox is een abstract en tactisch houten spel voor twee spelers.

Met dank aan ROMBOL!

Slow Fox

Auteur: Hartmut Kommerell
Uitgeverij: ROMBOL
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Als slaapwandelaar ben je helemaal verloren gelopen in een donker, mysterieus labyrint. In dit coöperatieve kaartspel probeer je samen met je medespeler de uitgang te vinden voordat de slaaptijd voorbij is. Je zal daarvoor acht deuren moeten passeren, want anders zit je voor altijd gevangen!

Je hebt steeds 5 kaarten op hand, in een spel met twee spelers zijn twee van die kaarten gemeenschappelijk. Als je aan beurt bent heb je twee opties: een locatiekaart spelen in je persoonlijke rij of een kaart verwijderen. Telkens je een locatiekaart speelt mag de gespeelde kaart geen symbool gemeenschappelijk hebben met de vorige kaart in de rij, van zodra je drie kaarten van dezelfde kleur na elkaar hebt kunnen spelen mag je een deur in die kleur uit de stapel kiezen. Die wordt daarna uiteraard opnieuw geschud. Een kaart verwijderen doe je vooral in de hoop een betere kaart op hand te krijgen, maar als je een sleutel verwijderd mag je de bovenste vijf kaarten van de stapel bekijken en ordenen zoals je wilt. Tenslotte vul je je hand aan tot 5 kaarten. Als je daarbij een deur trekt wordt die na je beurt meteen terug in de stapel geschud, tenzij je een sleutel in dezelfde kleur op hand hebt, dan kan je de sleutel meteen afgeven om de deur te houden! Helaas kom je ook negatieve dingen tegen op je weg. Telkens je een nachtmerrie trekt zal je kaarten uit het spel moeten verwijderen. Je hebt daarbij 4 mogelijkheden: een eerder verkregen deur, een sleutel, al je handkaarten of de vijf bovenste kaarten van de stapel verwijderen.

In een solospel volstaat het om de 8 deuren te verzamelen, met twee spelers zal je elk vier deuren moeten bemachtigen: één in elke kleur.

Je kan de kleine Incubus aan het spel toevoegen voor een gemakkelijkere variant, die kan je dan één keer in het spel opofferen om een nachtmerrie ongedaan te maken. In een variant voor gevorderden kan je de Incubus gebruiken om een nachtmerrie uit te voeren op een moment naar keuze (de eerstvolgende nachtmerrie-kaart wordt dan niet toegepast) en in de moeilijkste variant moet je de kleine Incubus twee kaarten betalen om zijn gunst te mogen gebruiken. Deze tweede editie van Onirim bevat naast de kleine Incubus nog zeven uitbreidingen. Je kan één uitbreiding toevoegen, maar je kan ze ook naar hartenlust combineren.

Onze mening

Tijdens het openen van Onirim kom je alvast in de stemming, dat is al een hele beleving op zich. Het doosje zelf vormt al een doolhof vooraleer je uitkomt bij de kaarten, mooi gedaan! De zwarte Incubus springt ook meteen in het oog, al is het gebruik ervan optioneel. We speelden eerst enkele keren het basisspel en waren niet meteen overtuigt. Het is wel leuk, maar elke keer opnieuw die stapel kaarten schudden (telkens je een deur trekt of moet zoeken) werd vervelend. Anderzijds intrigeerde het ons wel, het was iets bijzonder. Nadat we het basisspel enkele keren speelden besloten we de uitbreidingen te testen, en onze interesse in het spel groeide steeds meer. Sommige uitbreidingen maken het spel echt veel leuker en spannender. Als het spel na de recensie weer op tafel komt zal het wellicht met één of meerdere uitbreiding zijn! Sommige uitbreidingen werken beter in het solospel, waardoor het soms onduidelijk is hoe het werkt met twee spelers. Een andere uitbreiding bevat 8 verschillende karakterkaarten met elk hun eigen actie, maar helaas staat die actie niet op de kaart. Daardoor moesten we telkens weer naar de spelregels grijpen.

Onze favoriete uitbreidingen waren The Dreamcatchers en Happy Dreams and Dark Premonitions. In The Dreamcatchers zal je nu ook de verloren dromen moeten opvangen. Alle kaarten die tijdens het spel terug in de stapel moeten komen nu samen met de verloren dromen in één van de vier vangnetten, je zal moeten onthouden waar je deuren zijn want je wilt dat vangnet dus niet kwijt op zoek naar een deur! Happy Dreams and Dark Premonitions voegt dan weer vrolijke dromen en nare voorgevoelens toe. Een slecht voorgevoel geeft je een bepaalde straf wanneer die voorwaarde voldaan is, meestal heeft dat te maken met het verzamelen van deuren. Wanneer je een vrolijke droom tegenkomt kan je één van die nare voorgevoelens ongedaan maken, al kan je er ook andere positieve acties mee doen.

Het spel is overigens niet gemakkelijk te winnen, wat toch belangrijk is voor een coöperatief spel. We speelden het spel nu zo’n tiental keer maar hebben het helaas maar 2 keer kunnen winnen, al kan dat uiteraard ook aan ons liggen. 🙂 Jammer dat de variant voor beginners, met de kleine Incubus, helemaal achteraan in het boekje met de uitbreidingen staat. Pas nadat we alle uitbreidingen hadden getest lazen we dat er een variant was voor beginners. Het zou logischer zijn als dat in het boekje met de basis spelregels stond. We hebben het gevoel dat we nog steeds niet alles ontdekt hebben in Onirim, zo staat er onder elke uitbreiding nog een moeilijkere variant en kan je verschillende uitbreidingen met elkaar combineren. De spelregels zijn heel eenvoudig uit te leggen, je kan Onirim dus met iedereen spelen.

Conclusie: Onirim is een eenvoudig maar spannend coöperatief spel voor 1 of 2 slaapwandelaars!

Met dank aan Z-Man Games!

Onirim

Auteur: Shady Torbey
Uitgeverij: Z-Man Games
Aantal spelers: 1 – 2
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

In Helvetia Cup zullen twee spelers de rol van coach op zich nemen en hun voetbalteam naar de overwinning leiden. Dit simulatiespel vindt plaats in een fantasiewereld. Elk team bestaat uit 9 spelers, de coach kiest daaruit 1 keeper, 4 veldspelers en 2 invallers. Elke speler heeft zijn eigen, unieke capaciteiten. Net zoals in het echt speel je in Helvetia Cup 2 helften van 45 minuten, wie daarna de meeste goals heeft gescoord wint het spel. Je kan spelen op twee niveau’s: een familievariant met eenvoudige spelregels en een variant voor gevorderden met meerdere mogelijkheden.

Aan het begin van elke ronde mag het aanvallende team (het team met balbezit) elke veldspeler één hexagon verplaatsen, door een boost te gebruiken kan die speler een verdere verplaatsing uitvoeren. Elke speler heeft echter maar een bepaalde uithouding, door meerdere boosts te gebruiken zal je speler op een gegeven moment uitgeput zijn en niet meer zo efficiënt kunnen spelen. Daarna mag ook het verdedigende team elke veldspeler verplaatsen. Als een verdediger op die manier bij de bal komt kan hij een poging ondernemen die bal te veroveren. Op de spelersfiche van die bewuste speler vind je hoe groot de kans is dat die actie slaagt, tenslotte zal het dobbelresultaat bepalen of het lukt of niet. Als de actie gelukt is begint de nieuwe ronde meteen, anders mag het aanvallende team enkele aanvallende acties uitvoeren. Je kan zo o.a. een pas geven naar een teamgenoot en schieten op doel. Hoe verder je van het doel verwijderd bent, hoe groter de kans dat de keeper de bal zal vangen. Bovendien kan je ook de hoek kiezen, maar als je een moeilijke hoek kiest kan het wel eens zijn dat je er nét naast schiet! Of het al dan niet goal is wordt bepaald door de dobbelsteenworp.

In de variant voor gevorderden hebben beide teams meer mogelijkheden. Zo bestaat er voor het aanvallende team een verschil tussen een lange of korte pas en kunnen spelers een dribbelactie uitvoeren in de hoop een andere speler te ontwijken. De kans dat een korte pas aankomt is met gevolg groter dan bij een lange pas. Na een pas kan een speler de bal ook binnen koppen, wat het dan weer moeilijker maakt voor de keeper. Ook het verdedigende team heeft nu meer mogelijkheden om de bal terug op te eisen, zo kunnen zij nu ook tackelen of gewoon druk zetten. In het laatste geval wordt de bal niet meteen onderschept maar verhinderen ze de aanvaller bij komende acties. Het resultaat van alle mogelijke acties wordt tenslotte bepaald door de dobbelsteenworp: als de waarde gelijk of lager is dan die bepaalde eigenschap van de speler is de actie geslaagd, anders niet. Telkens na balverlies, na een goal of wanneer het aanvallende team geen verdere acties kan uitvoeren eindigt de ronde en wordt de tijdsfiche verplaatst. Als het fiche 45′ heeft bereikt eindigt de eerste speelhelft. Als het na de tweede helft gelijkspel is volgt er een strafschoppenreeks tot een winnaar gekend is.

Onze mening

We wisten aanvankelijk niet goed wat we van Helvetia Cup moesten verwachten, het is wellicht het eerste spel dat we speelden met zoveel miniaturen. Het materiaal maakte ons in elk geval wel nieuwsgierig, alle miniaturen zijn reeds (mooi!) geverfd en het materiaal is van hoge kwaliteit. Als voetbalfans keken we er dan ook naar uit om het spel te spelen. Enerzijds is het wel eens leuk om coach te spelen en jouw team te leiden. Verschillende tactieken en opstellingen proberen, de beste speler kiezen voor elke actie, … Maar daar kwamen we alvast tot de conclusie dat het ons niet zou boeien als we niet van voetbal hielden. Anderzijds zal het spel hier wellicht niet meer gespeeld worden, dat heeft te maken met de dobbelsteen. Je kan mooie acties ondernomen hebben en plots bijna alleen voor goal komen te staan, maar zelf dan bepaald de dobbelsteenworp of je dan uiteindelijk scoort of niet. Een aanvaller heeft dan soms wel 16 kansen op 20 dat hij scoort, maar zekerheid dat iets lukt heb je nooit. Uiteraard is dat ook in het echt zo, maar het stoorde ons gewoon dat je 45 minuten aan het spelen bent en uiteindelijk de dobbelsteen grotendeels bepaalt wie er uiteindelijk wint.

Het is leuk dat er een gevorderde- en familievariant bestaat. De familievariant is op vijf minuten uitgelegd en kan je wel spelen met jonge kinderen die van voetbal houden. De variant voor gevorderden laat je toe meerdere tactieken uit te proberen en maakt het spel meteen ook interessanter. Het feit dat je team uit 9 spelers bestaat maar je slechts 7 spelers kan selecteren maakt dat je telkens andere dingen kunt proberen. Anderzijds zal je toch regelmatig voor hetzelfde kiezen, je kiest nu eenmaal de beste spelers. De herspeelbaarheid is voor ons dus uiteindelijk niet groot.

Conclusie: Helvetia Cup is een spel voor de voetballiefhebber die geluk in een spel belangrijk vindt.

Kickstarter

Er loopt momenteel een Kickstarter-campagne waarbij je Helvetia Cup met 5 uitbreidingen kan backen. Elke uitbreiding bevat een nieuw team met nieuwe, voorgeschilderde miniaturen. De Kickstarter-campagne loopt nog tot 15 november: Helvetia Cup op Kickstarter

Met dank aan Helvetia Games

Helvetia Cup

Auteur: F. Crittin & G. Largey
Uitgeverij: Helvetia Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In Patchwork gaan twee spelers aan de slag in het naaiatelier. Zoveel mogelijk overschotten worden gebruikt om een uniek lappendeken te maken. Elk stukje stof kost niet alleen knopen, je hebt ook wat tijd nodig om alles aan elkaar te naaien. Op geregelde tijdstippen krijg je een inkomen, hoe meer knopen je lappendeken op dat moment heeft, hoe meer inkomen je krijgt! De knopen waar alles om draait zijn niet enkel een betaalmiddel maar ook punten aan het einde van het spel. Wie verzamelt de meeste knopen?

Het tijdspoor bepaalt in Patchwork steeds wie aan beurt is namelijk diegene die achteraan staat. Elke actie kost je tijd, maar het kan perfect gebeuren dat je toch achter je tegenstander blijft en twee of zelfs drie acties na elkaar kan uitvoeren. Er zijn twee mogelijke acties: knopen verzamelen of je lappendeken uitbreiden. Als je knopen wilt verzamelen dan verplaats je jouw tijdsfiche net voor dat van je tegenstander, voor elk tijdsvakje dat je op die manier passeert krijg je één knoop. Met die knopen kan je dan (in een volgende beurt) een stuk stof aankopen. Je kan echter niet zomaar kiezen welke overschot je aanschaft, dat wordt bepaald door de houten pion. De drie stukken stof die rechts naast de pion liggen zijn op dat moment beschikbaar. Als je stof wilt kopen betaal je het aantal knopen en verplaats je de pion naar de plaats waar dat stuk stof lag, tijdens een volgende ronde zullen er dus andere stoffen beschikbaar zijn. Vervolgens puzzel je dat stuk stof op je persoonlijk lappendeken en verplaats je jouw tijdsfiche een aantal stappen zoals aangegeven op de aangekochte stof. Sommige stoffen zijn goedkoop maar kosten je veel tijd, bij anderen is dat omgekeerd. Als je tijdsfiche dan nog steeds achteraan staat kan je onmiddellijk nog een beurt uitvoeren, anders is het de beurt aan je tegenspeler.

Op het tijdspoor staan op sommige vakjes knopen afgebeeld, telkens je zo’n knoop passeert krijg je inkomen afhankelijk van het lappendeken dat je op dat moment al gemaakt hebt. Op de stukken stof staan namelijk ook knopen afgebeeld, tijdens elke inkomstenfase zal je dat aantal knopen ontvangen. Op andere vakken liggen kleine stofjes van leer, diegene die daar als eerste passeert mag dat gewoon nemen en kosteloos aan zijn lappendeken naaien. De speler die er als eerste in slaagt een lappendeken van 7 op 7 te naaien krijgt een bonusfiche t.w.v. 7 punten/knopen. Het spel eindigt wanneer beide spelers het eindpunt op het tijdspoor hebben bereikt. Elk vak waar je geen stof voor hebt gekocht kost je aan het einde 2 knopen, diegene die daarna de meeste knopen over houdt wint het spel.

Onze mening

Patchwork trok al enige tijd onze aandacht, het zag er niet alleen leuk uit maar was bovendien ook van onze favoriete auteur, Uwe Rosenberg. Na het lezen van de spelregels waren we echter niet volledig overtuigd, was dat alles? Het leek wel té simpel om echt goed te zijn. Na één minuut spelen waren we al overtuigd van het spel, het is echt geweldig! Eenvoudige spelregels, maar zo veel mogelijkheden. Je zal alles moeten afwegen: betaal je voor een stuk stof veel tijd, of veel knopen? Die knopen wil je uiteraard sparen want dat zijn punten op het einde, anderzijds is die tijd ook wel belangrijk want zo heel veel tijd heb je niet tijdens het spel. Daarbovenop komt nog eens die beurtvolgorde. Als er twee stoftegels naast elkaar liggen die jij wilt aankopen kan je er maar best voor zorgen dat je twee keer na elkaar aan beurt komt. Soms is het zelf beter om géén stof aan te kopen maar gewoon wat tijd te nemen om knopen te verzamelen. Je moet dus niet alleen veel beslissingen nemen maar ook je tegenspeler in de gaten houden. Door het aankopen van stof bepaal je welke stoffen beschikbaar worden tijdens een volgende beurt. Kan je er voor zorgen dat je tegenspeler dat ene stukje stof nét niet kan nemen? Alsof dat alles nog niet genoeg is is het ook belangrijk hoeveel knopen er afgebeeld staan op die stukken stof. De kostprijs en het tijdverlies is één, maar hoe meer knopen op je lappendeken, hoe meer inkomen je regelmatig krijgt, …

Je hoort het al, Patchwork is een spel dat bij ons heel erg in de smaak valt en behoort zeker tot de betere spellen die we de laatste tijd al ontdekt hebben. Het is een tweepersoonsspel, het zijn eenvoudige spelregels, er zijn veel mogelijkheden, er is voldoende interactie én het ziet er goed uit! Wat moet je nog meer hebben? Er is wat puzzelwerk voor het in elkaar puzzelen van je lappendeken, in het begin is dat wel even wennen: past die blok daar nu of toch niet? Het spel heeft bovendien een groeimarge, zo slaagde één van ons er zelf in om tijdens ons eerste spel -10 te scoren! Enkele spellen later zitten onze scores tussen 10 en 24, toch al heel wat beter. We hebben het spel nu zo’n 5-tal keer gespeeld en hopen dat nog vaak te doen, de herspeelbaarheid ziet er tot nu toe dus alvast erg goed uit! Het tijdsbord is dubbelzijdig, het enige verschil tussen beide zijden is de lay-out. De ene kant ziet er mooier uit en past beter bij het spel, al zal die voor sommigen nogal ‘druk’ overkomen waardoor je minder goed het overzicht kan bewaren. Daarom hebben ze op de achterkant alvast een meer sobere versie van het tijdspoor getekend zodat diegenen zich daar niet aan moeten storen.

Conclusie: Patchwork is voor ons één van de betere spellen voor twee spelers!

Met dank aan Mayfair Games!

Patchwork

Auteur: Uwe Rosenberg
Uitgeverij: Mayfair Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

 Patchwork werd in het Nederlands uitgegeven door 999 Games

Spelbeschrijving

Volgens de geruchten zouden er veel rode diamanten te vinden zijn in het tropische regenwoud van de Yungas in Argentinië. Die rode diamantjes zijn zeer zeldzaam en alle diamantbedrijven willen zo veel mogelijk van die diamanten verzamelen. De twee grootste bedrijven hebben een team ontdekkingsreizigers ter plaatste gestuurd. Ze merken al gauw dat het bouwen van hoge loopbruggen de enigste manier is om op een veilige manier de Grote Vallei te ontdekken. In dit spel gaat elke speler dus zijn eigen loopbruggen-circuit aanleggen op zoek naar de waardevolle diamanten.

Als je aan de beurt bent kan je kiezen uit drie opties: een tegel op het bord plaatsen, je tegels omruilen of passen. Als je een tegel in de jungle plaatst moet deze aan de rand van de jungle of een eerder geplaatste tegel grenzen, uiteraard moeten alle loopbruggen correct aansluiten. Als je denkt geen goede tegels op hand te hebben kan je er ook voor kiezen om een bepaald aantal tegels uit het spel te verwijderen, daarna vul je je tegelhouder weer aan tot je vijf tegels bezit. Als je deze ronde geen tegel wilt of kan spelen kan je ook gewoon passen. Alle tegels bevatten loopbruggen in beide kleuren, telkens je verder bouwt aan je eigen loopbrug zal je dus ook je tegenstander helpen of blokkeren. Door een doodlopend punt te plaatsen kan je de waarde van de loopbrug heel wat verminderen!

Van zodra er een loopbrug is afgewerkt worden er punten gescoord, hierbij telt niet enkel de lengte van de brug maar ook het begin- en eindpunt mee! Als je een loopbrug kan aanleggen van één zijde naar een andere zijde van het bord krijg je maar liefst 3 diamanten per vierkant dat je passeert, als je loopbrug naar een doodlopend punt leidt is dat maar 1 punt per vierkant. Loopbruggen naar of door verbindingsplatforms leveren je dan wel 2 punten per vierkant op, al zal je er wel één diamant voor moeten betalen. Het spel eindigt van zodra beide spelers na elkaar gepast hebben of wanneer de trekstapel leeg is.

Onze mening

Een tijdje geleden plaatsten we op onze blog een interview met één van de auteurs, Dennis Kirps. We waren dus erg blij dat we het spel nu konden testen. Onze eerste speelsessie viel echter tegen. De puntentelling lijkt erg duidelijk, maar toch hadden we best nog wat vragen tijdens dat eerste spel. De afbeeldingen in de spelregels waren niet voldoende, van ons mochten er dus zeker nog wat voorbeelden aan toegevoegd worden. Daarnaast kon één van ons een lange loopbrug opbouwen en had de andere niet de juiste tegels om dat te blokkeren, het spel eindigde dan ook heel uitzonderlijk met bijna 50 punten verschil. De vier speelsessies die daarop volgden werden gelukkig steeds beter, de scores lagen ook veel dichter bij elkaar. Een belangrijk punt in dit spel is toch wel de pestfactor, je hebt op een gegeven moment het gevoel dat het belangrijker is om je tegenstander te blokkeren dan om je eigen loopbruggen te bouwen. Met dit in het achterhoofd is het dan weer interessant om met meerdere paden tegelijkertijd bezig te zijn, je tegenstander kan dan maar één loopbrug verhinderen terwijl jij de andere kan proberen af te werken. Als je je steeds focust op één loopbrug kan je het spel volgens ons niet winnen.

Een leuk detail is dat het speelbord langs twee kanten bedrukt is, het enige verschil tussen de twee zijden is de kleur! Het grote groene bos is langs de ene zijde donkergroen en langs de andere kant lichtgroen. Het donkergroene bord oogt mooier tijdens het spelen maar de lichtgroene zijde maakt het gemakkelijker, zo kan je op het einde veel eenvoudiger zien waar er nog plaats is om tegels te leggen. Over de tegelhouders hebben we dan weer onze twijfels, ofwel zijn de tegelhouders niet handig, ofwel wij, maar het gebeurde meermaals dat ze omver vielen. De goodies (een promo voor op Essen 2014) maken het spel voor ons echt wel leuker, dan heb je tegels met slechts één kleur van loopbrug.

Conclusie: Canopy Walk is een abstract spel voor twee spelers die bestand zijn tegen wat frustratie na de vele blokkades.

Met dank aan TF Verlag!

Canopy Walk

Auteurs: Dennis Kirps & Gérard Pierson
Uitgeverij: TF Verlag UG
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

In de Schotse hooglanden heerst er een grote strijd tussen de clans van MacBlue en de koninklijke tiran Royal Red. Het beslissende treffen vindt plaats in 1298, wie zal hier het laatste woord hebben? Liefdesperikelen maken de strijd nog ingewikkelder, want de prinsen zijn allebei smoorverliefd op de dochter van de andere prins. Wint de sterkste troep of wordt er een prins verleid door de charmes van de prinses?

Elke speler heeft een set van acht personages met waarden van 0 tot 7 die elk een speciale eigenschap hebben. De spelers zullen allebei een kaart kiezen en gelijktijdig bekend maken, daarna wordt de strijd uitgevochten. Gewoonlijk wint de kaart met de hoogste waarde maar heel vaak verandert dit door de speciale eigenschap van de kaarten. Zo zegt de sluipmoordenaar (waarde 3) dat de laagste waarde die ronde wint en de muzikant (waarde 0) dat de ronde onbeslist eindigt! De prins heeft met 7 de hoogste waarde en wint de ronde altijd, tenzij de andere speler de prinses speelde… want dan kan hij niet weerstaan aan de charmes. De speler met de prinses wint dan niet alleen deze ronde maar meteen het hele spel! Tussen de andere personages heb je ook nog een generaal die de waarde van je volgende personage met twee verhoogt en een raadsheer die zijn gewonnen ronde als twee rondes laat meetellen.  De spion eist dat je tegenspeler in de volgende ronde eerst zijn kaart bekend maakt vooraleer jij moet kiezen en de tovenaar maakt dan weer alle speciale eigenschappen ongeldig. Diegene die de ronde verliest draait zijn kaart een kwartslag zodat je gemakkelijk kan bijhouden hoeveel rondes beide spelers gewonnen hebben, maar soms eindigt een ronde ook onbeslist doordat twee spelers dezelfde kaart gekozen hebben of doordat iemand de muzikant heeft gespeeld. De volgende ronde wordt dan eens zo belangrijk want deze zal ook beslissen wie de vorige (onbesliste) ronde(n) gewonnen heeft!

Het spel eindigt meteen van zodra één speler vier ronden gewonnen heeft, dit is dan ook de winnaar van het spel. Het spel kan ook eerder gedaan zijn als een prins en een prinses op hetzelfde moment gespeeld worden, de speler die de prinses speelde wint dan het spel.

In de spelregels zijn ook heel wat varianten voorzien. Zo kan je vb. een trekstapel vormen van je 8 kaarten en er telkens drie op handen nemen. Je kan de twee sets ook onder mekaar schudden en elke speler willekeurig 8 kaarten geven, of de kaarten verdelen via draften.

Onze mening

BraveRats is een super korte filler, ons kortste sessie duurde ongeveer 10 seconden (we speelden in het begin meteen de prins & de prinses) en onze langste sessie duurde misschien 3 minuten. Het speelt heel vlot en is dan ook wel leuk om voor of na een groter spel te spelen. Wil je Love Letter spelen maar vind je het niet leuk met twee? Dan is BraveRats de oplossing! We speelden nooit eerder zo’n korte filler dat je enkel met twee spelers kan spelen. Bij ons komen er best wel wat fillers op tafel, meestal omdat ze zo verslavend kort zijn dat je meteen revanche wilt. Dat gevoel hebben we bij BraveRats dan weer minder. Leuk om een keer te spelen maar het hoeft geen paar keer onmiddellijk na elkaar op tafel te komen want dan zijn we het al snel beu. Al wilt dat niet zeggen dat het hier niet meer op tafel zal komen. Het spel is ideaal om een startspeler te bepalen, al is het dan wel jammer dat je het niet met meerdere spelers kan spelen.

Zoals bij vele fillers komt ook hier geluk bij kijken, maar als je je tegenstander goed kent kan je soms al wel vermoeden wat hij/zij gaat spelen. Zeker na enkele speelsessies werd het hier wel grappig, we konden bijna zo voorspellen wat de ander zou gaan spelen. De momenten dat er één of meerdere onbesliste rondes zijn wordt het best spannend, de volgende ronde beslist dan ook de winnaar van de vorige ronden! Als je het spel voor de eerste keer speelt voelt het heel anders aan omdat je de kaarten nog niet goed (genoeg) kent. Daarom is het in het begin wel leuk om slechts drie kaarten op hand te hebben, dat maakt de keuze gemakkelijker, al komt er dan nog wat meer geluk bij kijken uiteraard. Met kinderen zullen we sneller deze variant spelen. Ook de andere varianten zijn best leuk, die waarbij de kaarten eerst via draft worden verdeeld behoort zeker tot onze favorieten.

Op de kwaliteit is hier niets aan te merken, integendeel! De kaarten hebben erg mooie en leuke illustraties en zijn bovendien van een goede en stevige kwaliteit! Ook het doosje is van goede kwaliteit en heeft een mooi afgewerkte fluwelen inleg waar de titel van het spel ingedrukt staat, een positieve verrassing bij de aankoop! Wel grappig dat 999 Games er een sticker bijvoegt met het logo van Blue Orange, de uitgever die het spel eerder dit jaar in het Engels en Frans uitbracht. De tekst op de kaarten is duidelijk tijdens het spelen, voor de uitzonderingen raadpleeg je vooraf best even de spelregels.

Conclusie: BraveRats is een snel kaartspel om een gezellige spelavond mee te beginnen!

BraveRats

Auteur: Seiji Kanai
Uitgeverij: 999 Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 5 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Trifecta is een snel en tactisch kaartspel voor twee spelers. De kaarten doen denken aan een gewone kaartenblok: 3 setjes kaarten van 2 tot 10, vergezeld van een boer, vrouw, heer en aas. Elk om beurt zullen de spelers kaarten plaatsen in het speelveld en proberen een geldige rij van 5 kaarten te vormen. Diegene die daar drie keer in slaagt wordt de winnaar!

Het speelveld wordt in twee delen gescheiden door drie kaarten in het midden, een plus, een min en een kaart met de drie symbolen op. Als je aan de beurt bent vul je je hand aan tot drie kaarten, daarna kan je één van deze kaarten uitspelen. Je kan daarbij kiezen of je een kaart in je eigen gedeelte of in dat van je tegenspeler wilt leggen, maar een kaart zal steeds in één van de drie rijen worden gelegd. Alle kaarten onder de plus-kaart zullen steeds moeten stijgen net zoals de kaarten onder de min-kaart steeds moeten dalen, de derde rij kaarten moet bestaan uit allemaal kaarten met hetzelfde symbool. Een aas telt als joker en kan op elk moment in één van de rijen gelegd worden, onafhankelijk van het symbool of de waarden die eraan vooraf gaan. Wanneer je een heer in een rij plaatst wordt de pluskaart naar een min gedraaid, net zoals de min kaart naar de plus zijde kan worden gedraaid als er een twee geplaatst wordt. Als je geen kaart wil of kan uitspelen kan je er ook voor kiezen om je drie kaarten op de aflegstapel te leggen en twee nieuwe te nemen, je beurt is dan wel voorbij.

Als een rij kaarten in één van de gebieden uit 5 kaarten bestaat wordt de waarde van de kaarten opgeteld. De kaarten van 2 tot 10 tellen voor de afgedrukte waarde, de aas kan 1 of 11 waard zijn (naar keuze), de drie figuren zijn slechts één punt waard. De speler kan één overwinningspunt verdienen als die totale waarde hoger dan 20 maar lager dan 27 is. De 5 kaarten worden op de aflegstapel gelegd waarna het spel gewoon verder gaat op dezelfde manier. Diegene die als eerste drie overwinningspunten kan behalen wint het spel.

Onze mening

Onze mening over Trifecta is doorheen de speelsessies zeker verandert. Na ons eerste spel had ik niet meteen zin om het spelletje nog een keer te spelen, het was saai en gewoon wachten tot je de juiste kaart op handen kreeg om een rij te scoren. Om een recensie te kunnen schrijven spelen we een spel altijd meerdere keren, dus ook Trifecta kwam terug op tafel. Els vond het van in het begin al iets beter, de volgende speelsessies waren dan ook al wat interessanter! Het feit dat je ook kaarten in het veld van je tegenstander kan leggen maakt het veel tactischer dan ik aanvankelijk dacht. Je kan er zo voor zorgen dat de waarde van die rij te hoog of te laag is zodat die dus geen overwinningspunt oplevert. Het is meestal spannend afwachten wie de vierde kaart zal leggen, zodat de andere speler de vijfde, beslissende kaart kan leggen. De komende speelsessies werden steeds boeiender en duurden dan ook langer dan het eerste potje.

De illustraties zijn over het algemeen niet onze stijl. Het grootste deel van de kaarten trekt naar ons gevoel niet meteen aan om het spel te spelen. Onze testversie had helaas een drukfout waardoor de randen van sommige kaarten wit waren, maar dit probleem zou opgelost zijn in de uiteindelijke productie. We zijn in elk geval wel fans van de verpakking van dit kaartspel: één kartonnetje (met de spelregels op!) dat rondom de kaarten geplooid wordt en dan in een sleeve geschoven wordt. Geen verlies aan verpakkingsruimte of geen extra kosten voor een te groot doosje dus, maar wel eenvoudig en efficiënt, ideaal om in je binnenzak mee te nemen.

Dit gezegd zijnde zal Trifecta hier wellicht niet/zelden meer op tafel komen na deze recensie. Daarvoor kon het spel ons niet genoeg overtuigen. Het doet een beetje denken aan een combinatie tussen Ballonrace en Crazy Creatures of Dr. Doom, maar de kans is groot dat die laatste twee sneller op tafel zullen verschijnen.

Conclusie: Trifecta is een snel, abstract en tactische kaartspel voor 2 spelers, maar het kon ons niet overtuigen.

Met dank aan Victory Point Games!

Trifecta

Auteur: Zoran Dobrijevic
Uitgeverij: Victory Point Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Mr. Jack probeert te ontsnappen uit de duistere Whitechapel wijk in Londen maar wordt op de hielen gezeten door de rechercheurs! Mr. Jack is wel zo slim geweest om zich te vermommen als één van de rechercheurs. Eén speler neemt de rol van Jack op zich en is de enige die weet welke identiteit Jack heeft overgenomen, hij probeert Jack te laten ontsnappen uit de wijk. De andere speler is de detective, en dus de leider van alle rechercheurs. Die zal proberen om Jack gevangen te nemen, al moet hij daarvoor eerst zien te ontcijferen wie Jack is!

Het spel duurt maximaal 8 rondes, als de detective er dan niet in geslaagd is om Jack gevangen te nemen wint Jack het spel. Tijdens elke ronde worden er 4 personen verplaatst, 2 door elke speler. In de oneven ronden speelt de detective één persoon, daarna is het aan Jack om twee personen te verplaatsen waarna de detective de laatste persoon kan bewegen. In de even ronden is het omgekeerd. Elke persoon kan een aantal stappen verplaatsen (aangegeven op de kaart) en kan daarnaast ook nog een actie uitvoeren. Zo kan Seargeant Goodley andere personen dichter bij hem laten komen, kan Inspecteur Lestrade de politiebrigade aan de uitgangen verplaatsen en kan Sherlock Holmes een alibikaart trekken.

Aan het einde van elke ronde laat Jack weten of hij al dan niet zichtbaar is. Personen die naast elkaar of nabij een verlichte lantaarn staan zijn zichtbaar, alle anderen niet. Afhankelijk van het resultaat kan de detective enkele personen onschuldig verklaren. Wanneer de detective denkt te weten wie Jack is kan hij die gevangen nemen met een andere rechercheur. Als hij op deze manier de juiste persoon opsluit wint de detective, in het andere geval wint Jack het spel.

Onze mening

Mr. Jack is echt een verslavend spel voor twee spelers! We kenden Le Fantôme de l’Opéra al en wisten uiteraard dat die uit de Mr. Jack reeks kwam, maar hadden niet verwacht dat de spellen zo hard op elkaar leken. Voor ons lijkt het nu alsof Mr. Jack iets uitgebreider is: het is niet voldoende om te ontcijferen wie Mr. Jack is maar je moet hem nu ook nog zien te vangen. Als je Mr. Jack speelt probeer je nu ook te ontsnappen en niet alleen vol te houden dat niemand je kan vinden. Om deze redenen vinden we Mr. Jack iets leuker dan Le Fanôme de l’Opéra, maar ze hebben beide leuke elementen!

Je hebt in dit spel veel bewegingsmogelijkheden, dankzij de rioolputten kan je soms in enkele stappen heel onverwacht aan de andere kant van het bord staan. Soms ben je er van overtuigt dat je tegenspeler je plannetje nu niet meer kan dwarsbomen, en dan heeft die toch nog een manier gevonden! De overwinning lijkt vaak nipt, waardoor het spel zo verslavend wordt… als je het nét niet gehaald hebt wil je het graag meteen nog een keer spelen om revanche te nemen! Het lijkt iets moeilijker om te winnen als je speelt als Mr. Jack, maar het is zeker niet onmogelijk.

Het is erg kwalitatief materiaal met heel mooie illustraties! Bij ons waren de kartonnen kaarten helaas niet goed uit te duwen waardoor de personenkaarten beschadigd zijn, jammer. Dat hoeft het speelplezier echter niet te bederven want wij denken dat Mr. Jack nog vaak op tafel zal verschijnen!

Met dank aan Asmodee België!

Conclusie: Mr. Jack is een verslavend en heel spannend twee-speler spel.

Mr. Jack

Auteurs: Bruno Cathala & Ludovic Maublanc
Uitgeverij: Hurrican Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 9 jaar

Spelbeschrijving

Kahuna is een hawaiiaans woord voor magie. Beide spelers kruipen in de huid van een Kahuna-priester en proberen deze magie zo goed mogelijk te beheersen om heerser te worden van de eilanden in de Stille Oceaan. Verbind de verschillende eilanden en plaats een Kahuna-steen op de eilanden waar jij de meeste macht hebt!

Als je aan de beurt bent mag je zoveel kaarten uitspelen als je wilt, maar je mag op het einde van je beurt slechts één kaart bij op hand nemen. Op die kaarten staat telkens één eiland vermeld. Door één kaart te spelen kan je een Kahuna-staafje leggen op een verbinding dat grenst aan het eiland op de kaart, door twee kaarten te spelen kan je een Kahuna-staafje van je tegenstander verwijderen. Daarna controleer je telkens per eiland of je de meerderheid van verbindingen bezit, in dat geval leg je een Kahuna-steen op het eiland. Op het einde van je beurt mag je één nieuwe kaart trekken, daarvoor kan je kiezen tussen 3 open liggende kaarten of de trekstapel.

Als zowel de trekstapel en de openliggende kaarten op zijn eindigt de ronde. Na de eerste ronde volgt er een korte puntentelling waarbij de speler met de meeste Kahuna-stenen 1 punt krijgt. Na de tweede ronde krijg je daarvoor 2 punten en na de derde/laatste ronde ontvang je het aantal punten gelijk aan het verschil van Kahuna-stenen op het bord. Wie na drie rondes de meeste punten behaalde wint het spel.

Onze mening

Kahuna is een abstract spel waar een thema rond gedraaid werd. Het is een vrij kort spel, maar behoort wel tot onze favoriete spellen voor 2 spelers. Het is een tactisch spel met eenvoudige spelregels! Ondanks dat er maar één eiland op een kaart staat heb je vaak toch veel mogelijkheden, aangezien de meeste eilanden toch een 5-tal verbindingen hebben. Het kan soms ook een verstandige keuze zijn om geen kaarten te spelen en zo wat op te sparen voor een volgende beurt, vooral als je dan later een staafje van de tegenstander kan verwijderen en meteen een nieuw staafje op diezelfde plaats kan leggen… dat kan je tegenstander niet zo gemakkelijk ongedaan maken. Een klein beetje geluk kan je in dit spel soms wel helpen, maar aangezien je steeds tussen drie openliggende kaarten kan kiezen heb je het toch wel grotendeels zelf in handen.

De eerste ronde is wat opbouwen: beide spelers leggen staafjes en proberen meerderheden te krijgen zonder veel interactie. Vanaf de tweede ronde worden er al vaker staafjes van de tegenspeler verwijderd, dan komt het spel pas echt op gang. De tweede ronde is daarnaast ook vaak de beslissende ronde aangezien je op het einde van die ronde twee punten krijgt als je de meerderheid bezit. In de derde ronde komt het vaak aan op één Kahuna-steen en wordt er dus maar één punt uitgedeeld. Bij een gelijke stand wint diegene die in de laatste ronde de meerderheid had, dus zo blijft ook die laatste ronde belangrijk!

Conclusie: Kahuna is een snel en tactisch spel voor 2 spelers!

Kahuna

Auteur: Günter Cornett
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: 30 min.
Vanaf 10 jaar