Tafelporselein – deel 1

In deze rubriek schrijven we iets kort over onze meest gespeelde spellen, of meer bepaald over alle spellen dat we minimum 20 keer speelden doorheen de jaren. De titel ‘tafelporselein’ is dan ook gebaseerd op een porseleinen jubileum, wat staat voor 20 jaar. Vaak zullen het fillers zijn, maar er staan zeker ook grotere spellen in het lijstje. Bovendien is er ook een gezonde mix van klassiekers en nieuwere spellen. We zullen geregeld schrijven over de manier waarop we het spel leerden kennen en hoe onze mening over dat spel evolueerde doorheen de speelsessies, maar ook leuke anekdotes zullen de revue passeren! In elk deel van deze rubriek zullen we 4 spellen toelichten.

Zombie Dice

Zombie Dice is met 75 plays momenteel ons meest gespeelde spel, maar wisselt vaak van plaats met Qwixx.

We kennen Zombie Dice dankzij één van Will Wheaton’s TableTop video’s (link). Het leek ons wel eens een leuk dobbelspel, al heb je helemaal niets in de hand en is het uiteindelijk puur geluk. We hielden het in ons achterhoofd maar besloten om het spel niet te kopen. Een 6-tal maand later waren we in Oberonn (Hasselt) en kochten we twee spellen, geen idee welke. De verkoper vertelde ons dat er een actie was: ‘3 kopen, 2 betalen’. We konden dus een derde spel kiezen en het goedkoopste zouden we gratis krijgen. We zochten dus iets in dezelfde prijscategorie als die twee andere spellen en uiteindelijk kozen we Zombie Dice als gratis spel… achja, het was gratis, dachten we.

75 speelsessies later hebben we daar zeker geen spijt van! Zombie Dice komt zelden of nooit op tafel op echte spelavonden, maar is een topper in de familie. Bij familiebezoekjes hebben we dit dobbelspel bijna standaard bij: “Dit spel kunt ge gewoon spelen zonder na te denken!” klinkt het dan. Het is ook één van de weinige spellen dat we met ons 80-jarige Bomma kunnen spelen, en eens ze begonnen is is er geen stoppen meer aan! Je ziet ze glunderen als ze veel hersentjes dobbelt, en haar gezicht nadat ze wéér eens niet op tijd kon stoppen is onbetaalbaar. De herinneringen alleen al… Zombie Dice staat verdiend tussen onze meest gespeelde spellen!

Qwixx

Geen enkel ander spel slaagde er zo snel in om tussen onze meest gespeelde spellen te staan, de opmars die Qwixx hier gemaakt heeft vlak na het verschijnen was te zot voor woorden. Momenteel kwam het (al) 73 keer op tafel, maar misschien wordt het na deze woorden wel tijd om het nog eens te spelen!

Ik las over Qwixx in het Spielbox magazine en mijn interesse werd onmiddellijk gewekt. Ik kocht het dan ook als verjaardagscadeau voor Els begin mei 2013, het was toen nog maar net (in het Nederlands) verschenen, want ik was er van overtuigt dat ze het spel leuk zou vinden. Ze opende het cadeautje en ze leek helemaal niet zo blij als ik verwacht had. Ze had nog nooit van dat spel gehoord en bovendien deed het doosje haar denken aan het saaie Yahtzee. We probeerden het spelletje die avond, ze was meteen verkocht! We speelden het spel 12 keer die week, dat zegt al genoeg… We plastificeerde 4 scoreblaadjes en kochten 4 whiteboard markers, daardoor konden we het spel zo vaak spelen als we wilden, zonder dat onze scoreblaadjes slinkten.

Qwixx valt bij al onze medespelers in de smaak. Het kan als filler gespeeld worden met veelspelers, maar ook de niet-spelers in onze familie en vriendenkring spelen het spel erg graag. Sinds het verschijnen van Qwixx – het kaartspel komt het dobbelspel iets minder op tafel, maar laat ons zeggen dat ze mekaar afwisselen.

Carcassonne

Spreek over gezelschapsspelen en iedereen kent Carcassonne (en Catan). Dat was eind 2011 uiteraard ook al zo, toen onze collectie begon uit te breiden en we niet alleen meer Boonanza speelden. We speelden nooit eerder een tegel-leg-spel en vonden dat het er leuk uit zag op de foto’s. Toen kochten we nog spellen zonder ze eerst te proberen. Ik was al enthousiast over het spel nog voordat het één keer op tafel kwam en kreeg het dan ook als kerstcadeau op Kerstavond 2011.

We speelden het sindsdien vele keren, we kochten veel uitbreidingen en kregen nooit spijt van de aankoop! Carcassonne speelt erg goed met twee spelers en aangezien wij toen bijna altijd met ons tweetjes speelden was dat voor ons een groot voordeel. We speelden het spel vaak met alle uitbreidingen die we hadden (dat waren er toen een 7-tal), het werd dan echt een groot spel dat bijna volledig onze tafel inpalmde! Naarmate onze collectie groeide kwam Carcassonne minder en minder op tafel. De teller staat momenteel op 45 speelsessies, maar gaat nu nog maar amper omhoog. Wanneer Carcassonne nu uit de kast komt is het vaak met 1 of 2 uitbreidingen, die mega Carcassonne spellen zijn niet meer aan ons besteed. Het behoort nu niet (meer) tot onze top-10 maar blijft volgens ons toch een ideaal instapspel. Bovendien leerden we een paar jaar later ook Carcassonne Junior kennen om met ons klein neefje te spelen, en ook dat vinden we een erg goed spel om met kinderen te spelen! Wie weet krijgt het nog wel een boost als hij oud genoeg is om Carcassonne ‘voor grote mensen’ te spelen?

Dominion

Als we aan Dominion denken, moeten we alletwee aan een Youtube-filmpje denken. Een vriendin stelde Dominion voor aan Els, waarna ze informatie zocht op internet en o.a. dat bewuste filmpje (link) tegenkwam waar een vader vroeg “What game do you play over and over again?” en de jongen super enthousiast “Dominion!” riep. Zijn enthousiasme was zo aanstekelijk dat ik het spel kreeg voor mijn verjaardag begin 2012.

Ik kreeg meteen ook één van de uitbreidingen en later kochten we er nog enkele uitbreidingen bij. We waren best enthousiast over het spel en speelde het zo vaak dat het nu met 40 speelsessies nog steeds tussen onze meest gespeelde spellen staat, ook al speelden we het slechts 1 keer het afgelopen jaar. Op een bepaald moment deden we het opeens niet meer graag, vooral ik. Door al snel goudkaarten aan te kopen kan het spel gedaan zijn terwijl andere spelers amper begonnen zijn. Waarom hebben we dan al die uitbreidingen en al die koninkrijk kaarten nog nodig? Merkwaardig hoe je mening over een spel zo kan veranderen na zoveel speelsessies!

Ach, misschien verandert ons idee over Dominion ooit terug, maar momenteel komt het nog maar zelden op tafel en hebben we niet meteen zin om daar verandering in te brengen.

Gardens

Spelbeschrijving

In Gardens bouwen alle spelers stap voor stap aan een mooie, kleurrijke tuin. We bouwen wandelpaden, vijvers en vooral heel veel bloemen. Elke speler verkiest echter een andere kleur bloemen en zal dus zo veel mogelijk bloemenbedden in de eigen spelerskleur willen aanplanten. Diegene die aan het einde de meerderheid aan bloemenbedden bezit zal zich het beste voelen in de tuin en wint het spel!

Als je aan de beurt bent neem je om te beginnen een nieuwe tegel. Meestal is dat de bovenste tegel van één van de gedekte trekstapels, maar één keer in het spel kan je er ook voor kiezen om je speciale tegel met 4 bloemenperkjes van jouw kleur te gebruiken. Deze tegel kan je nu aanleggen, uiteraard zodat alle overgangen (paden en vijvers) correct zijn, op voorwaarde dat één van je spelersfiguren via de wandelpaden op de zonet gelegde tegel kan geraken! Daarbij kan je een figuur in de tuin verplaatsen, maar je kan er ook voor kiezen om je tweede figuur rechtstreeks op deze tegel te zetten. Van zodra ook je tweede figuur in de tuin staat zal je voortaan één van deze moeten verplaatsen als je een nieuwe tegel wilt aanleggen. Je kan er ook voor kiezen om de zonet getrokken tegel te verwijderen en in de plaats één van je figuren van het bord te halen. Na het aanleggen kan je ook je tweede figuur verplaatsen, op voorwaarde dat die al in de tuin staat. Hier kan je o.a. tegenspelers mee blokkeren, want de wandelpaden zijn zo smal dat je niet kan passeren als iemand in de weg staat. Om je beurt te beëindigen wordt er gecontroleerd of je door het aanleggen van een tegel een bloemenbed hebt afgewerkt. Als dat het geval is wordt deze onmiddellijk gewaardeerd, de speler wiens kleur de meerderheid heeft mag hier een bloemen-fiche van zijn kleur leggen. Bij een gelijke stand mag geen enkele speler een fiche leggen.

Het spel eindigt wanneer één speler er in geslaagd is zijn 8 bloemen-fiches in de tuin te leggen of wanneer er slechts 4 tegels overblijven, de ronde wordt uitgespeeld zodat iedereen even vaak aan beurt is geweest. De speler die aan het einde de meeste bloemen-fiches heeft gelegd wint het spel. Bij een gelijke stand wordt er gekeken naar het aantal bloemenperken onder de fiches, de speler die de minste hoeken nodig had om de meerderheden te behalen wint het spel.

Met vier spelers kan je ook kiezen voor een teamvariant waarbij je 2 tegen 2 speelt. Elke speler krijgt dan slechts 5 bloemen-fiches, voor de rest verloopt het spel op dezelfde manier als hierboven beschreven. Spelers kunnen elkaar nu helpen om meerderheden te behalen, aan het einde van het spel worden de scores van beide spelers opgeteld en wint het team die de meeste bloemen-fiches in de tuin heeft gelegd. De variant voor twee spelers is op deze teamvariant gebaseerd, beide spelers spelen dan afwisselend met twee kleuren.

Onze mening

Gardens behoort voor ons zeker bij de betere tegel-leg-spellen. Om te beginnen graag een woordje over het evenwicht tussen het plannen en de geluksfactor. Op de achterkant van de doos krijgen beide eigenschappen respectievelijk 2 en 4 op 5. Daar waren wij en onze medespelers niet mee akkoord. De geluksfactor is wel degelijk aanwezig maar zeker niet zo doorslaggevend als de doos laat vermoeden. Elke tegel heeft de vier spelerskleuren, enkel de positie, wegen en ligging van de vijvers verschillen. Je hebt met alle tegels dus (meestal) verschillende opties, de moeilijkheid is echter om daar met je spelersfiguur te geraken! Zeker wanneer het spel vordert en meer spelers één van hun figuren gebruiken om je te blokkeren. Je zoekt steeds het beste plaatsje uit om zelf een meerderheid te behalen, liefst een plaats waar geen van je medespelers kan geraken om je te boycotten. Je probeert wellicht ook om bloemenbedden af te maken waar je medespelers op een gelijke stand eindigen, zodat geen van hen een bloemen-fiche kan aanleggen! Het spel bevat dus ook heel wat tactische mogelijkheden, dus laten we zeggen dat het plannen en de geluksfactor elkaar in evenwicht houden.

De verschillende sessies van dit spel waren erg uiteenlopend, maar het spel eindigde bij ons steeds nadat één iemand zijn bloemen-fiches kwijt speelde en nooit nadat er slechts 4 tegels overbleven. Met 100 tegels lijkt het ons straf als dat ooit zou gebeuren, maar wie weet? Met 4 spelers verkiezen we het spel in de teamvariant. Tijdens het ‘gewone’ spel kan je elkaar erg veel dwarszitten waardoor het spel ook meteen langer duurt, het wordt dan op het randje van langdradig. Door in team te spelen komen er plots heel wat nieuwe mogelijkheden, je probeert nu ook de andere kleur te helpen! Je hoopt dan uiteraard dat je teamgenoot begrijpt wat je bedoeling is en verder bouwt op wat jij van plan was. Ook wanneer het spel eindigt (als één speler zijn 5 bloemenfiches kwijt is) moet je goed op je teamgenoot letten, want het is niet omdat jij uit speelt dat je daarom als team de meeste bloembedden hebt gemaakt! De variant voor twee spelers is daarop gebaseerd maar toch niet erg overtuigend. Het feit dat je de ene keer met rood moet spelen en de andere keer met blauw zorgt voor verwarring: “Moest ik nu weer blauw of rood spelen?”. We zullen het spel dus niet vaak uit de kast halen om met twee te spelen, maar met 3 of 4 spelers mag het zeker nog op tafel komen, graag zelf!

Conclusie: Gardens is een leuk tegel-leg-spel met eenvoudige spelregels en voldoende diepgang.

Met dank aan KOSMOS!

Gardens

Auteur: Perepau LListosella
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

La Boca

Spelbeschrijving

De titel van het spel, La Boca, verwijst naar een wijk in het Argentijnse Buenos Aires. Deze wijk staat vooral gekend voor zijn kleurrijke huizen, en die inspireerden Markus en Inka Brand tot het ontwerpen van dit abstracte spel. Belangrijk: een huis bouw je niet alleen! Je zal dus nauw moeten samenwerken in afwisselende duo’s, maar uiteindelijk zal er één winnaar zijn die onder het gejuich van het Argentijnse publiek wordt onthaald!

Tijdens het spel zal je met élk van je medespelers twee keer een team moeten vormen om samen een bouwwerk te vervolledigen. Aan het begin van het spel krijgt iedereen naast een grote fiche met zijn eigen spelerskleur dan ook een kleine fiche voor de kleuren van zijn tegenstanders. Als je aan de beurt bent draai je één van je fiches om, die bepaalt met wie je deze ronde zal spelen. Beide spelers van het team gaan tegenover elkaar zitten en plaatsen de doos tussen hen op tafel. Nadat een kaart in de voorziene gleuf werd geschoven en iemand op START heeft geduwd kunnen beide spelers beginnen bouwen. Op de kaart zien ze hoe het bouwwerk er langs die zijde uit zal moeten zien, ze mogen met elkaar praten en overleggen maar niet aan de andere zijde gaan kijken. Tijdens het bouwen moeten alle bovenliggende blokken steunen op blokken daaronder, er mogen dus geen gaten ontstaan, ook al blijft de blok liggen. Bovendien moeten alle blokken gebruikt worden, blokken die niemand ziet zullen dus in het midden verstopt moeten worden. Wanneer beide spelers tevreden zijn over het eindresultaat duwt één van hen op STOP. Daarna krijgen ze allebei even veel punten, afhankelijk van de tijd die ze nodig hadden om het bouwwerk te vervolledigen. Het spel gaat op deze manier voort tot wanneer alle spelers hun fiches hebben omgedraaid. De spelers tellen dan hun punten op, diegene met de meeste punten wint het spel.

Er zijn twee moeilijkheidsgraden en je kan aan het begin van het spel kiezen of je met de gemakkelijke (licht blauwe) of moeilijke (donker blauwe) kaarten speelt. Bij de gemakkelijke opdrachten wordt de rode blok niet gebruikt.

Onze mening

Het voornaamste bij La Boca is dat we ontzettend veel plezier beleefden aan al onze speelsessies! La Boca is het ideale partyspel of de ideale filler voor diegenen die houden van dit soort abstracte puzzelspellen. De gemakkelijke opdracht kaarten waren erg gemakkelijk, we haalden daarbij ook meestal tussen de 7 en 10 punten (minder dan 30″). Maar die zijn wellicht ideaal voor jongeren of voor mensen die het spel een eerste keer spelen. De moeilijkere opdrachten vormden meer uitdaging en de punten hier lagen dan ook heel uiteenlopend, in sommige gevallen werden er zelf geen punten toegekend omdat we langer dan 2 minuten nodig hadden om het bouwwerk te vervolledigen. Bij dit soort spellen is het, net als bij Ubongo, belangrijk of je het meteen ziet of niet. Je kan erg goed beginnen zodat alles klopt en je heel snel klaar bent. Andere keren zie je het gewoon niet, begin je helemaal verkeerd en voor je het weet zijn die twee minuten voorbij. Daarom is de ene opdracht nog niet moeilijker dan de andere. Het toeval bepaalt dat je soms enkele keren na elkaar aan beurt bent en daarna een tijdje zit toe te kijken, echter stoorde dat hier helemaal niet. Als je toekijkt is het eens zo spannend en moet je op je tanden bijten om niet mee te helpen, ook al zie je precies wat de spelers fout aan het doen zijn. Uiteraard wordt die ‘downtime’ langer naarmate je met meer spelers speelt, we hebben La Boca tot hiertoe slechts met 3 en 4 spelers gespeeld en daar ben je dan ook erg vaak aan de beurt.

Het spel voelt als een combinatie van Ubongo 3D met Gepakt en Gezakt, maar dan met het semi-coöperatieve element erbij. Het materiaal is erg kwalitatief en alles past bovendien netjes in de doos. De bijgevoegde timer werkt op batterijen, we hebben uiteraard geen idee hoe lang die meegaan. Als het spel lang in de kast staat zou het dus wel eens kunnen dat je het opeens niet meer kan spelen wegens een platte batterij, en dat type batterijen (LR 44) hebben de meeste mensen dan ook niet standaard in huis. Maar laat ons hopen dat dat niet te snel gebeurd, want bij ons mag het op familiefeestjes en met vrienden nog geregeld uit de kast komen als afsluiter!

Conclusie: La Boca is een abstract, semi-coöperatief spel dat hier alvast erg in de smaak valt!

Met dank aan KOSMOS!

La Boca

Auteurs: Inka & Markus Brand
Uitgeverij: KOSMOS
Aantal spelers: 3 – 6
Tijdsduur: ± 40 min.
Vanaf 8 jaar

Dead Man’s Draw

Spelbeschrijving

deadmansdrawIn Dead Man’s Draw probeer je de grootste buit te vergaren, maar als je te gulzig bent riskeer je alles te verliezen! Elk om beurt zullen de spelers kaarten trekken in de hoop zoveel mogelijk verschillende schatten te verzamelen zonder twee keer dezelfde te nemen. Dat is uiteraard nog niet alles, want elke gevonden schat heeft een unieke eigenschap. Daarnaast kruipt elke speler in de huid van één van de 17 personages, elk personage heeft zijn eigen unieke vaardigheid.

De trekstapel bestaat uit 50 kaarten: 10 verschillende kleuren, elk met een waarde van 3 t.e.m. 7 (op de groene na). De 9 kaarten met waarde twee en de groene 4 liggen op de (gedekte) aflegstapel. Als je aan de beurt bent trek je een kaart van de stapel, leg je deze open op tafel en voer je de bijhorende actie uit. Daarna beslis je of je verder speelt of stopt, maar pas op: als je twee keer dezelfde kleur trekt is je beurt voorbij. Je bent verplicht om de bijhorende actie uit te voeren indien mogelijk, ook al zorgt die actie ervoor dat je beurt eindigt. Met het anker bescherm je eerder gespeelde kaarten zodat je ze niet verliest als je beurt over is, met het kanon verwijder je een kaart van je tegenstander en met het zwaard neem je een kaart van je tegenspeler om zelf te spelen. Het orakel zorgt ervoor dat je de volgende kaart van de stapel kan bekijken voor je beslist om verder te spelen, de landkaart laat je toe een kaart te zoeken uit de bovenste drie kaarten van de aflegstapel en met de haak moet je een kaart uit je eigen voorraad terug spelen. De zeemeerminnen hebben geen speciale actie maar hebben waardes van 4 t.e.m. 9, de kraken verplichten je om twee extra kaarten te trekken en als je zowel de schatkist als de sleutel verkrijgt worden je kaarten verdubbelt als je stopt! Als je beslist te stoppen neem je alle kaarten en sorteer je ze in je voorraad per kleur, waarbij de hoogste waarde telkens bovenaan ligt. Het spel eindigt zodra de kaarten uitgeput zijn, daarna tellen de spelers de waarde van hun zichtbare kaarten, de hoogste waarde van elke kleur dus. Diegene met de meeste punten wint het spel, bij gelijke stand wint diegene met de meeste kaarten.

Elke speler kan aan het begin ook uit twee personages kiezen, deze hebben allemaal een voordeel dat enkel jij gedurende het spel kan benutten. Zo mag de navigator steeds uit de volledige aflegstapel kiezen als hij een schatkaart trekt, mag de casanova de zeemeerminnen onmiddellijk in zijn voorraad leggen en kan de visser hetzelfde doen met de krakens. De mystieke kan na een orakelkaart de komende drie kaarten bekijken i.p.v. één en de schatzoeker kan het aantal kaarten met drie vermenigvuldigen als hij een schatkist en sleutel verzamelt, …

Onze mening

Wij kenden Dead Man’s Draw om te beginnen via de app, dat we beiden ontzettend veel keren speelden (en nog steeds spelen). We waren dan ook heel geïnteresseerd in het kaartspel (dat gebaseerd is op de app), en ook dat viel in de smaak! Het is een heel leuke en verslavende filler. Het is uiteraard een geluksspelletje, maar het push-your-luck gedeelte is in dit spel toch spannender dan anders. Bovendien zorgen de bijkomende acties voor meer dynamiek, je twijfelt niet alleen of je nog een kaart zou nemen, maar je wilt nog graag die ene kleur… of misschien wil je de sleutel aangezien je al een schatkist hebt getrokken, want het is wel erg leuk als je kaarten verdubbeld worden. Ook zit er wel wat logica in en hebben we niet het gevoel dat het geluk volledig bepaald wie het spel wint, er zijn zeker combo’s te vinden: met mijn haak neem ik eerst een zwaard zodat ik een kaart van een tegenspeler kan spelen, als ik dan een kanon van een tegenspeler neem kan ik bovendien nog een kaart van de tegenstander verwijderen! En zo zal je wellicht nog wel leuke combo’s ontdekken in het spelletje. Het heeft bij ons een heel hoog ‘nog eens’-gehalte, en dat moet een goede filler toch hebben. Je kan het spel perfect spelen zonder de personages, om vb. met kinderen te spelen, maar de personages zorgen er wel voor dat het spel elke keer anders aanvoelt. Alle 17 vaardigheden zijn leuk en zorgen ervoor dat je het spel telkens op een andere manier gaat beleven. Als je medespelers het spel nog niet kennen zijn de samenvattingskaarten (stretch goal $35,000) erg handig, maar de kans is wel heel erg groot dat deze er bij zullen zitten.

Het echte kaartspel heeft een paar kleine verschilpunten met de app. Het grootste verschil is dat de app als tweepersoonsspel gemaakt is, het kaartspel kan je ook met 3 en 4 spelen. Als je twee spellen hebt kan het zelf van 5 tot 8 spelers, maar dat hebben we niet kunnen proberen. Het spel werkt erg goed met 2 spelers, maar ook met 3 en 4 spelers viel het zeker in de smaak als filler. Doordat je alle kaarten in je voorraad per kleur moet sorteren heb je best wel wat plaats nodig om die 10 stapeltjes te leggen, het is dus geen filler dat je snel op een kleine salontafel zal spelen.

Conclusie: Dead Man’s Draw is voor ons een erg spannende en verslavende filler!

Dead Man’s Draw

Uitgeverij: Mayday Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf
13 jaar

Let op: Dit spel is nog NIET verkrijgbaar in de winkel. Je kan het nog tot 27 augustus backen op Kickstarter: Dead Man’s Draw op Kickstarter

Interview met Eduardo Baraf – Lift Off!

Korte beschrijving van Lift Off! – Get me off this planet!

Momenteel loopt de campagne voor dit semi-coöperatief spel op Kickstarter. De planeet waarvan je altijd al dacht dat het je eeuwige thuis zou zijn staat nu op ontploffen! Een scenario dat niemand had kunnen voorspellen, je zal dus al je krachten uit de kast moeten halen om je tien aliens te helpen ontsnappen. De speler die daar als eerste in slaagt zal het spel winnen, maar ontploft de planeet eerder? Dan is iedereen verloren! Alle aliens beginnen in de kern van de planeet, ze zullen dus eerst naar het oppervlak moeten reizen om één van de vier lanceringsplatforms te kunnen bereiken. Elk lanceringsplatform is uniek, en elk spel kan je uit de 10 platforms kiezen welke je dit spel zal gebruiken. Eens aangekomen op een lanceringsplatform moet je onmiddellijk de aangegeven plaatsingskost kunnen betalen, meestal zijn dat grondstoffen. Als de maan in de juiste stand staat en er voldoende aliens en grondstoffen aanwezig zijn om de lancering te financieren, worden alle aliens op dat platform van de planeet gehaald en is het lanceringsplatform weer vrij. De lanceringskost, het aantal aliens en de stand van de maan die je nodig hebt om te lanceren zijn bij elk platform verschillend! Naast bewegen en kaarten ruilen kunnen spelers er ook voor kiezen actiekaarten te spelen in hun beurt, daarmee kunnen ze o.a. Garglore verplaatsen (een monster dat een lanceringsplatform kan blokkeren), een lanceringsplatform vervangen door één uit de doos, een U.F.O-aanval uitvoeren (waardoor andere spelers hun kaarten verliezen) of nog veel meer. Elke ronde wordt het zonnefiche één plaats verder gelegd. Als niemand er in slaagt om zijn aliens van de planeet te halen voordat de zon zijn eindpunt bereikt (afhankelijk van het aantal spelers) ontploft de planeet en wint er niemand.

Wij voerden een interview met de auteur van dit spel, Eduardo Baraf.
En een leuk detail: hij noemt ons E2, zijn gezin noemt hij E4 (Ed, Emily, Ethan en Evan).

Eduardo, stel jezelf even voor aan onze lezers.

Mijn naam is Eduardo Baraf en ik ben 33 jaar. Ik heb het geluk gehad dat ik gedurende mijn volledige carrière al videospellen heb kunnen ontwerpen. In mijn jeugd speelde ik al veel digitale spellen, en op de Universiteit van Michigan startte een campus een project om zelf digitale spellen te ontwikkelen. Sindsdien ben ik er niet meer mee gestopt. Later ben ik beginnen werken bij ‘Mind Control Software’ (een onafhankelijke studio voor het ontwerpen van videospellen), en daar begon ik meer en meer bordspellen te spelen. Niet enkel Amerikaanse spellen dat ik kende, maar ik ontdekte nu ook modernere spellen. Ik werkte samen met bedrijven zoals Blue Fang Games, Disney, Tabula Digita en Snapstick, en ontwierp later mijn eerste kaartspel: Murder of Crows.

Hoe kwam je op het idee om ‘Lift Off!’ te ontwikkelen?

Ik werd geïnspireerd door Het Verboden Eiland, Ticket to Ride, Smallword enz., allemaal instapspellen. Ik denk dat ik op dat moment ook erg gefascineerd keek naar ‘lost and survivor’. Ik wou een spel met coöperatieve elementen, maar wel met een competitief gevoel. Ik wou een spel maken waar iedereen voor zichzelf kon spelen.
In het begin ging het spel over een verlaten eiland. Iedereen moest proberen te ontsnappen met boten, vlotten, radio’s, rooksignalen, … Maar dan dacht ik: “Wie wilt er een spel spelen waar je sterft op een eiland?”. Ik speelde ook veel Super Mario Galaxy op dat moment, een spel met kleine planeten en palmbomen. Opeens wist ik het, en veranderde ik het hele thema naar “Lift Off! Get me of this Planet!”

Waarom een semi-coöperatief spel, en niet coöperatief?

Naast wat ik in de vorige vraag al vertelde, is er bij een coöperatief spel vaak één speler dat de groep leidt en alles beslist. Ik heb liever een natuurlijke flow en een progressie in het spel. Ik hou van spellen waar spelers hetzelfde doel hebben maar elkaar daarbij toch nodig hebben, om later weer hun eigen gang te gaan.

Je hebt al zoveel digitale spellen ontwikkeld, waarom nu opeens ook bordspellen?

Ik hou er van om dingen te ontwerpen en ik beschouw mezelf dan ook als een spelontwerper in het algemeen. Ik ben zeker nog niet gestopt met het ontwikkelen van digitale spellen, integendeel: ik heb er nog twee in ontwikkeling. Ik maak nu simpelweg ook bordspellen, want ook zo heb ik er nog twee in ontwikkeling. Bordspellen zijn leuk omdat je ze kan delen met vrienden, je kan het vastnemen en er echt van genieten. Je moet geen ingenieur zijn en de illustraties zijn WYSIWYG (what you see is what you get).

Speel je zelf vaak spellen? En zo ja, verkies je dan digitale spellen of bordspellen?

Ik hou van gamen in het algemeen, voor alle soorten spellen. Helaas heb ik erg weinig tijd om veel te spelen, maar ik zou zeggen dat ik even veel digitale als bordspellen speel.

Waarom zouden we ‘Lift Off!’ moeten backen op Kickstarter?

Als je backt op Kickstarter back je niet alleen mijn spel, maar ook mezelf.

Wat het spel betreft: Mensen moeten het spel backen omdat ze het aantrekkelijk vinden. Voor de look & feel, het semi-coöperatieve element, het plezier met aliens, het modulaire bord en het spelen met de maan. Bekijk vooral even de Kickstarter video om het materiaal te bekijken, ik denk dat deze goed werk levert om het spel te verkopen. Als je spellen zoals Ticket to Ride, Het Verboden Eiland, Takenoko of andere snelle en leuke familiespellen graag speelt, is Lift Off! wellicht ook iets voor jou!

Langs de persoonlijke kant kan je het backen omdat je in me gelooft en omdat ik zo gepassioneerd ben over voor dit spel. Ik geloof ook heel erg in mijn backers en de gemeenschap dat gecreëerd wordt. Ik ben met mijn project op Kickstarter omdat ik die hulp nodig heb. Ik ben geen uitgeverij die een spel in voorverkoop aanbied, Kickstarter is voor mij de enige manier om het spel echt werkelijkheid te maken, en deze kleine aliens verdienen het echt om tot leven te komen!

Zal Lift Off! na de Kickstarter campagne te koop zijn in Europa?

Ik plan momenteel een samenwerking met ImpressionsADV om het spel de distribueren. Ik heb begrepen dat zij ook verdelen in Europa, maar ik ken het exacte proces en de locaties daarvan nog niet.

Wil je zelf een vraag stellen aan Eduardo? Stel je vraag dan in een reactie op dit interview! (tot 28/08/2014)

De Kickstarter campagne voor Lift Off! loopt nog tot 28 augustus 2014: Lift Off! Get me off this planet! – Kickstarter.

Bloqs

Spelbeschrijving

In Bloqs proberen alle spelers met tetris-achtige blokken een perfecte kubus te maken. Hiervoor zal je kubusdelen verzamelen, maar ook stelen en/of ruilen! Lukt het niet om een kubus te maken zonder gaten of uitsteeksels? Probeer dan alvast zo hoog mogelijk te bouwen en zo veel mogelijk lagen te vervolledigen.

Als je aan de beurt bent dobbel je de dobbelsteen en beweeg je jouw pion verder rond het bord. Draai de schijf om (als dat nog nodig is) en voer de bijhorende actie uit. In de meeste gevallen is dat een kubusschijf, je mag de bijhorende vorm nemen en in je eigen bouwplaats bouwen. Als dat bepaalde kubusdeel niet meer beschikbaar is heb je pech. Er zijn ook twee schijven waarmee je een kubusdeel van een tegenstander naar keuze kan stelen en twee schijven waarmee je een vorm naar keuze mag bouwen. Als je na de dobbelsteenworp terechtkomt op een plaats waar een tegenstander staat, moet je eerst ruilen! De speler die aan beurt is bepaald welke vorm hij weggeeft en welke hij daarvoor in de plaats wilt, maar uiteraard mag het wegnemen van die blok geen verschuiving of instorting veroorzaken. Na deze (verplichte) ruilactie mag je de actie van een kubusschijf niet meer uitvoeren.

Het spel eindigt wanneer een speler een perfecte kubus van 3 bij 3 bij 3 heeft gebouwd, deze speler is de winnaar. Het spel eindigt ook wanneer alle schijven rond het bord zijn omgedraaid of wanneer alle kubusdelen zijn uitgeput, in deze situaties wint de speler die de meeste complete lagen heeft gevormd. Als het daarna gelijkstand is wint de speler die de meeste blokjes in de incomplete laag heeft gebouwd.

Het spel bevat ook twee varianten. In de variant Bloqs Turn 2 kan je na de dobbelsteenworp beslissen welke richting je je pion wilt bewegen en in de variant Bloqs Maestro worden er kaarten aan het spel toegevoegd. Zo kan je je dobbelsteenworp zelf bepalen, je pion verwisselen met een pion van een tegenstander of een kubusdeel naar keuze nemen als je op de bijhorende kubusschijf komt te staan. Met de verdedigingskaart kan je bovendien acties van je tegenstanders (zoals ruilen en stelen) blokkeren.

Onze mening

Bloqs is in zijn categorie een heel leuk spel. Het is uiteraard een eenvoudig familiespel, wat ook staat aangegeven op de doos. In de basisvariant heb je weinig in de hand, maar uiteraard zal je wel het ruimtelijke inzicht nodig hebben om de kubus te bouwen. Het gebeurd in deze variant relatief weinig dat spelers samen komen te staan waardoor het ruilen niet vaak aan bod komt. De variant waarbij je zelf bepaald welke richting je kan uitgaan is al veel interessanter, zeker naarmate het spel vordert en meerdere schijven komen open te liggen, dan kan je namelijk kiezen welke schijf beter in je kubus past. Bloqs Maestro vonden wij dan weer de leukste variant, de kaarten zorgen voor meer strategie. Je bouwt nu niet zomaar een kubus maar je probeert ook je tegenstanders op heel wat manieren dwars te zitten! Het ruilen/stelen kan in je eigen voordeel zijn, maar kan ook dienen om te voorkomen dat je tegenstander een kubus kan maken. Het aantal kubusdelen is beperkt tot 4 per vorm, je kan dus ook een kubusdeel nemen dat je tegenstander(s) nodig hebben, want ook daarmee kan je hen dwarszitten!

Bloqs is een eenvoudig en kleurrijk spel dat ideaal is om met kinderen te spelen. Met de varianten kan je het dan aanpassen naar het niveau van het kind. Wij speelden het ook met mensen met een mentale handicap, het spel was ideaal voor die doelgroep. Het is kleurrijk zonder dat het er kinderachtig uit ziet, en zonder de kaarten uit de variant konden ze het spel goed spelen. Het ruimtelijke inzicht om die kubus te bouwen is alvast een hele uitdaging. Het strategische hadden ze dan wel niet door, maar het was hartverwarmend om te zien hoeveel plezier ze beleefden aan dit spel. Zelf vonden we het ook wel eens leuk, maar uiteraard is dit niet het type spel dat op tafel zal verschijnen bij veelspelers.

Het materiaal is heel leuk om mee te spelen, erg kwalitatieve kubusdelen! Op de schijven staan de kubusdelen in het grijs afgebeeld, dat hadden we persoonlijk liever in dezelfde kleuren als de kubusdelen gezien, dat maakt het zoeken naar de juiste blok gemakkelijker.

Met dank aan PLAYthisONE!

Conclusie: Bloqs is ideaal om kinderen te leren omgaan met ruimtelijk inzicht!

Bloqs

Auteur: Hyo-Jong You & Patrick Zuidhof
Uitgeverij: Playthisone
Aantal spelers : 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Who Stole the Cookie?

Spelbeschrijving

In dit spel voor 3 tot 8 spelers gaan alle spelers op zoek naar de koeken. Je vindt overal kruimels, maar wie heeft die koeken nu toch verstopt?

Afhankelijk van het aantal spelers wordt bepaald hoeveel koeken er in het spel worden gebruikt: tot en met 6 spelers zijn dat er twee, bij 7 of 8 spelers zijn dat er drie, alle andere kaarten die meedoen in het spel zijn kruimels. Elke speler krijgt twee kaarten voor zich te liggen waarvan hij slechts één van de twee mag bekijken, er liggen ook twee kaarten in het midden van de tafel.

Als je aan de beurt bent heb je 4 opties. Je kan één kaart van je tegenspelers of van het midden van de tafel bekijken, je kan twee kaarten wisselen van plaats of naar één van je eigen kaarten kijken. Als je naar je eigen kaarten wilt kijken moet je wel eerst vragen of één van je tegenstanders deze wilt schudden, je weet dus nooit zeker of je die kaart al eerder gezien hebt of niet. Als laatste mogelijkheid kan je bekendmaken waar de twee/drie koeken volgens jou zijn, maar je moet wel rekening houden met een paar regels. Zo mogen er geen koeken bij jezelf of in het midden van de tafel liggen, tenzij dat de twee koeken samen op die plaats liggen. Als één koek dus bij iemand anders ligt en de andere bij jezelf zal je eerst moeten ruilen, want in deze situatie kan jij die niet bekend maken. Als je juist geraden hebt win je het spel, als je fout was leg je de kaarten terug en doe je dit spel niet meer mee. De kaarten die je voor je had liggen worden omgedraaid en zijn vanaf nu voor iedereen zichtbaar.

Onze mening

“Who Stole the Cookie?” is een deductie-spel, dat soort spellen speelt meestal beter naarmate er meer spelers deelnemen. Helaas konden we het voorlopig niet testen met meer dan 5 spelers, maar als dat gebeurd zullen we hier zeker iets aan toevoegen. Het idee en de spelregels van dit spel zijn heel eenvoudig, maar het is daarom nog niet eenvoudig om het spel te spelen. Er liggen heel wat kaarten op tafel, zeker met veel spelers, en na een tijdje weet je niet meer welke kaart je nu wel of niet gezien hebt. Zeker wanneer andere spelers dan ook nog eens met de kaarten beginnen wisselen moet je alles goed in de gaten houden. Er zitten meer technieken in dan je in het begin zou denken, zo kan het wel eens interessant zijn om je eigen kaarten te laten schudden zodat jij er één kan zien, want als je dan één van de koeken had weet opeens niemand van je tegenstanders nog waar de koek is. Naarmate je het spel meer en meer gespeeld hebt begin je meer mogelijkheden te zien en wordt het spel zeker interessanter, maar dan krijgen beginners het moeilijk om van jou te winnen.

Het is een leuk party-spel op voorwaarde dat iedereen zijn gedachten er bij kan houden. In één van onze spellen met 3 spelers zat het spel echt vast omdat de 3de persoon niet door had waar de koeken lagen, terwijl de andere twee dat al een hele tijd wisten. Deze twee spelers wilden met gevolg vermijden dat de andere kon raden, waardoor de kaarten à volonté verwisseld werden om zo elkaar te blokkeren. In onze andere potjes hebben we dat probleem gelukkig nooit gehad.

De verpakking van het spel versterkt het ‘party-game’-gevoel, een kleinere verpakking voor een kaartspel is haast niet mogelijk. Het is wel creatief en leuk opgelost: een kartonnetje geplooid rond de kaarten met daarop de spelregels, en dat past samen perfect in een sleeve. Ideaal om in je binnenzak mee te nemen naar een feestje! De (druk)kwaliteit van de kaarten was dan weer minder, zo hebben sommige kaarten een witte rand, wat niet zou mogen in dit soort spellen. Na een paar potjes weet iedereen wel dat die kaarten met een witte rand gewoon kruimels zijn. Aangezien dat ‘maar’ bij 3 kaarten het geval was konden we die gewoon weglaten omdat we met minder spelers waren, maar bij 8 spelers zitten alle kaarten in het spel en kan dat dus niet!

Conclusie: “Who Stole the Cookie?” is een leuk deductiespel voor op feestjes.

Opmerking: Victory Point Games heeft ons laten weten dat de drukfout (witte rand) enkel gebeurd is bij sommige test exemplaren, maar dat dit werd rechtgezet in de uiteindelijke productie!

Met dank aan Victory Point Games!


Who Stole the Cookie?

Auteur: Chris Castagnetto
Uitgeverij: Victory Point Games
Aantal spelers: 3 – 8
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 13 jaar

Interview met Isaac Shalev – ChronoSphere

Korte voorstelling van ChronoSphere

De tijdmachine is ontploft en het is aan de spelers om die terug op te bouwen. Ze zullen historische gebeurtenissen, personen, uitvindingen en ontdekkingen in chronologische volgorde moeten ordenen op de ChronoSphere. Het is echter niet zomaar een hersenkraker waarbij je de geschiedenis moet kennen, want je probeert vooral als eerste je kaarten kwijt te spelen. Al je kaarten liggen open voor je neer met de zijde zonder jaartal naar boven, iedereen kan dus zien welke kaarten je hebt. Als je aan de beurt bent heb je 3 opties: een kaart in de ChronoSphere leggen, een kaart verwijderen en twee nieuwe op hand nemen of een speler uitdagen. Als je kaarten in de ChronoSphere legt moet je min of meer gokken waar die volgens jou past: eerst moet je kiezen of je die voor of na Christus plaatst, maar later moet je ook kiezen of die voor of na eerder gelegde kaarten past! Je kan een speler uitdagen door één van de zijden van de Chronosphere te controleren, de speler die als laatste een kaart plaatste aan die zijde wordt  je doelwit. Als alle kaarten correct lagen wint je tegenspeler, als er één kaart verkeerd ligt win je de uitdaging zelf, ookal was de laatste kaart dat je tegenspeler plaatste wel correct. Als beloning mag je een kaart in de lege ChronoSphere leggen of aan je tegenstander geven. Als je een uitdaging verliest krijg je er nieuwe kaarten bij. Je zal moeten kiezen: wil je je tegenstanders in de val lokken door een kaart bewust verkeerd te leggen? Want dat is dé manier om ook van je eigen kaarten vanaf te geraken.. of speel je liever op safe en probeer je het toch juist te leggen, zodat niemand jou kan uitdagen? Het spel kan op verschillende manieren eindigen, de meest voor de hand liggende manier is door al je kaarten kwijt te spelen. Je controleert de kaarten aan de zijde waar je je laatste kaart hebt gelegd, als die correct liggen win je het spel. Je probeert dus uit te spelen wanneer er zo weinig mogelijk kaarten in de ChronoSphere liggen. Het spel kan ook eindigen als de ChronoSphere helemaal gevuld is. De speler die de laatste kaart plaatst mag dan alle 12 kaarten naar believen verleggen totdat hij ervan overtuigt is dat ze juist liggen. Daarna wordt het gecontroleerd: als ze effectief juist liggen wint deze speler het spel, anders worden de kaarten verwijderd, krijgt die speler 7 nieuwe kaarten en gaat het spel gewoon verder. Tenslotte eindigt het spel ook wanneer de stapel kaarten uitgeput is, de speler die op dat moment het minste kaarten voor zich heeft liggen wint het spel.

Wij hadden een kort interview met de auteur van ChronoSphere, Isaac Shalev.

Isaac, stel jezelf even voor aan onze lezers.

Ik ben een 37-jarige papa van drie kinderen en samen wonen wij in Connecticut, dicht bij New York City. Ik speel al vele jaren gezelschapsspellen. Als kind speelde ik Dungeons & Dragons en Axis & Allies met mijn broer, ik begon eurogames te spelen wanneer de Kolonisten van Catan Amerika bereikten rond 1996. Op mijn werk help ik non-profit organisaties op technologisch vlak. Mijn vrouw en ik vieren in augustus onze 10de huwelijksverjaardag!

Hoe kwam je op het idee om ChronoSphere te ontwikkelen?

Ik kwam op het idee wanneer ik aan het spelen was met enkele geschiedenis kaarten. Een vriend en ikzelf daagden elkaar uit om zo lang mogelijke rijen te maken door die kaarten in chronologische volgorde te leggen. Iets later schreef ik een variant op de spelregels van Timeline en postte die in het BoardGameGeek forum. Maar ik realiseerde mij al snel dat dat eigenlijk een heel ander spel was, dat het verdiende om ook onder het daglicht te verschijnen.

Is ChronoSphere het eerste spel dat je ontwikkelde?

Zoals veel auteurs heb ook ik veel spellen ontworpen, de meeste zijn verschrikkelijk! Sommige zijn leuk, maar zou je nooit verkopen in een winkel. Ik ontwierp ook Conquest of Canaan dat zal verschijnen bij Gozer Games. Het is momenteel nog in ontwikkeling maar bijna klaar voor publicatie. ChronoSphere is mijn eerste poging om zelf een spel te publiceren.

Wat maakt ChronoSphere anders dan andere spellen in dat genre, zoals Timeline?

Ik heb sommige van die andere spellen gespeeld. Het grootste verschil is dat de kaarten op zich je grootste uitdaging zijn in die spellen, je moet proberen uitzoeken waar ze juist passen. In ChronoSphere zijn je tegenstanders je grootste uitdaging. Of je hen nu uitdaagt of gewoon probeert te bluffen, ChronoSphere is niet zomaar een battle rond kennis, het is een battle rond verstand! ChronoSphere is een trivia spel met strategie en diepgang.

Je kan het spel spelen van 2 tot 7 spelers, dat is een groot verschil. Speelt het spel volgens jou goed met alle mogelijke spelersaantallen, of is er een bepaald aantal dat beter werkt?

Een spel met 2 spelers is uiteraard heel anders dan een spel met 7 spelers. Het plezier, de lachbuien en de daaropvolgende verhalen dat je met een grote groep hebt zijn onvergetelijk. Anderzijds hebben de strakkere, spannende spellen en de strategische mogelijkheden van kleine groepen hun eigen charme. Alle spelers zullen wellicht hun eigen voorkeur hebben wat betreft het spelersaantal voor dit spel, maar voor mij maakt het niet uit met hoeveel we spelen, ik vind het altijd leuk.

Waarom zouden we ChronoSphere moeten backen op Kickstarter?

Kickstarter is fantastisch, een plaats waar mensen zoals ik onze hoop brengen en vele mensen verenigen om onze dromen werkelijkheid te maken. Ik hoop dat mensen het project ondersteunen omdat ze er in geloven, omdat ze goede ideeën hebben voor het project en omdat ze graag een onafhankelijke ontwerper helpen om een goed spel uit te brengen. De backers van ChronoSphere hebben het spel al verbeterd, ik probeer hen daarvoor te belonen door het spel aan een lagere prijs aan te bieden dan dat het in de winkel zal kosten en door elke stap van deze reis met hen te delen.

Zal ChronoSphere na de Kickstarter campagne te koop zijn in Europa?

Dat hoop ik. Ik werk met een veilige, internationale distributie en ik ben gecharmeerd door de sterke ondersteuning die ik krijg Europese backers. Als dit zo doorgaat is dat voor mij een bewijs dat er vraag naar het spel is in Europa, ook al zijn de titels op de kaarten allemaal in het Engels.

De Kickstarter campagne voor ChronoSphere loopt nog tot 21 augustus 2014: ChronoSphere: Bluff Your Way Through History – Kickstarter.

Continental Express

Spelbeschrijving

In Continental Express verzamelen alle spelers wagons met de bedoeling een waardevolle trein op te bouwen. Elk onderdeel van je trein zal je punten opleveren op basis van hun zeldzaamheid. Daarnaast staan er ons ook enkele gebeurtenissen te verwachten, een stationsbrand kan bijvoorbeeld heel je plannetje in het water gooien…

In je beurt kan je maximum twee acties uitvoeren. Tijdens de eerste, verplichte actie moet je één van de beschikbare kleine kaarten aankopen. De kaarten in de meest rechtse kolom zijn gratis, die in de middelste kolom kosten 1000 Amerikaanse dollar (= 1 biljet), de meest linkse kaarten 2000 dollar. Deze kleine kaarten zijn meestal wagons, maar ook geldbiljetten (allemaal van 1000 dollar) en personages. Je aangekochte wagon- en geldkaarten leg je zichtbaar voor je neer, de personages moet je onmiddellijk uitvoeren. Daarmee kan je o.a. geld van tegenstanders stelen, wagonkaarten ruilen, bedrijfsfiches nemen,… Daarna schuiven alle kaarten in die rij naar rechts en komt er een nieuwe kaart bij. Als tweede actie mag je één van de drie beschikbare treingedeeltes aankopen, daarvoor moet je de nodige wagonkaarten inleveren. Op al deze treingedeeltes staat een puntenaantal en een bedrijfsfiche afgebeeld. De vermelde punten krijg je aan het einde van het spel, het bedrijfsfiche kan je helpen om je geheim contract te vervullen.

Aan het begin van het spel krijgt iedereen 2 stationskaarten met achteraan een geheime contract, je kiest er één om het spel mee te spelen. Al deze contracten hebben te maken met de bedrijfsfiches, zo geven sommige je 2 punten per fiche van een bepaalde kleur of 3 punten per paar van twee dezelfde fiches, andere contracten geven je 5 punten voor 3 verschillende fiches,… Het spel eindigt wanneer één speler zijn 4de treingedeelte heeft aangeschaft, de andere spelers krijgen daarna elk nog één beurt.

Onze mening

Continental Express is een eenvoudig tussendoortje met meer diepgang dan je op het eerste zicht zou denken. Sommige treinen zijn erg zeldzaam, maar leveren meer punten op. Andere kan je dan makkelijker halen maar leveren je minder punten op… als je daarmee het spel sneller kan doen eindigen maak je zeker nog een grote kans om het spel te winnen. Anderzijds wil je ook rekening houden met je contract, je wilt misschien wel treingedeeltes met veel punten, maar op zo’n makkelijke staat nu juist het bedrijfsfiche dat jij nodig hebt… De contracten zijn allemaal haalbaar, maar zeker niet eenvoudig, je zal dus goed moeten afwegen wat je wilt doen. Vergeet niet dat je slechts 4 treingedeeltes kan aanschaffen in het spel, dat maakt de keuzes nog belangrijker! Daarnaast komt nog het feit dat de kaarten opschuiven, en als jij een kaart koopt wordt de volgende kaart dus goedkoper voor de volgende speler. Je ziet openlijk wie welke wagonkaarten heeft en je kan vast vermoeden voor welk treingedeelte je medespelers gaan, aarzel dus niet om een beetje tegen te werken.

Continental Express is kort, eenvoudig, interactief en heeft voldoende diepgang voor een spel van die tijdsduur. We vinden amper negatieve dingen dat we kunnen zeggen, los van het feit dat het spel moeilijk verkrijgbaar is. Een klein minpuntje is dat er in het mooie, tinnen doosje geen plaats voorzien is voor de bedrijfsfiches, terwijl de kaarten er verder perfect in passen. De heel mooie illustraties (vooral dan van de personages) zijn ook nog het vermelden waard!

Conclusie: Continental Express is een filler dat hier zeker in de smaak valt en nog vaak op tafel mag komen!

Met dank aan Asmodee België!

Continental Express

Auteur: Charles Chevallier
Uitgeverij: Bombyx
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

27th Passenger: A Hunt on Rails

Spelbeschrijving

New York, 1920. Je vindt een briefje in je binnenzak met daarop een plaats en tijdstip, een nieuwe opdracht? Geen idee, je zal het moeten uitvinden, want je hebt al toegezegd. Enkele andere professionals hebben echter hetzelfde aanbod gekregen, uiteraard wil jij de enige zijn die op de bestemming geraakt. Je zit op de trein van New York richting Staten Island samen met enkele van die professionals. 27 unieke personages zullen diezelfde trein nemen, maar heel wat passagiers hebben geen idee van wat er gaande is terwijl ze gewoon rustig in- en uitstappen. Terwijl de trein alsmaar verder reist ga je op onderzoek en smeed je sluwe plannen, maar vergeet niet dat je tegenstanders ook op zoek zijn naar jou! Je zal dus af en toe de tijd moeten nemen om jezelf te vermommen. Op het juist moment sla je toe: je vermoordt één van je tegenstanders! Maar let op! Vermoord een onschuldig slachtoffer, en je ligt er zelf uit…

Alle passagiers hebben een unieke combinatie van 3 kenmerken: de geur, de looks en de stem. Aan het begin van het spel ontvangt elke speler één kaart met daarop zijn personage. Elke ronde begint met een stationsfase waarin de trein halt houdt in het eerstvolgende station. Een vooraf bepaald aantal passagiers verlaat de trein, deze kaarten komen samen op een eerste veld te liggen. Kaarten die hier lagen van een vorige ronde schuiven door naar het volgende vakje. Pas na de 3de ronde komen die passagiers open op de aflegstapel en kan iedereen zien en aanduiden op zijn blaadje wie de trein verlaten heeft en dus onschuldig is. In deze fase wordt ook een gebeurteniskaart open gedraaid die enkel voor deze ronde geldig is.

Daarna volgt de reisfase. Elke speler kiest één van zijn actiekaarten en legt deze gedekt voor zich neer, daarna worden de acties van 1 t.e.m. 4 afgehandeld. Je maakt pas bekend welke actiekaart je gekozen hebt op het moment dat die bepaalde actie wordt uitgevoerd. Met de eerste actie kan je op onderzoek gaan naar een specifiek kenmerk van één van je tegenstanders. Neem daarvoor de drie kaarten van één van de kenmerken (geur – looks – stem) en geef deze aan een speler naar keuze, deze toont je welk van deze drie kaarten van toepassing is op zijn personage. Deze actie kan geblokkeerd worden met de 4de actiekaart (misleiding) of met een vermommingskaart. Als er onderzoek naar jou wordt gedaan terwijl je de actiekaart ‘misleiding’ voor je hebt liggen draai je deze om en gaat het onderzoek niet door, in de plaats daarvan steelt deze misleider een vermommingskaart van de onderzoeker. Vermommingskaarten kan je uitspelen als iemand onderzoek doet en kosten geen actie, maar afhankelijk van de kaart is er slechts één kenmerk dat je kan verstoppen: je geur, je stem of je looks. Met de tweede actie kan je een personage vermoorden, je noemt daarbij één van de 27 personages. Als dat personage aan tafel zit moet hij/zij zich bekend maken en is deze speler uitgeschakeld voor de rest van het spel, als dat personage niet aan tafel zit heb je een onschuldige vermoord en ben je zelf uitgeschakeld. Dankzij de derde actie kan je nieuwe plannen smeden, je kijkt naar de personages die zonet van de trein zijn afgestapt én naar het bovenste personage van de treinstapel. Daarna kan je bepalen of je dat laatste personage boven- of onderaan de stapel terug legt. De 4de en laatste actie is eerder een verdedigingskaart om een onderzoek te voorkomen. Als je deze gekozen hebt en er is geen onderzoek naar je gevoerd mag je toch nog twee vermommingskaarten van de stapel nemen om daar één van te kiezen. In het geval dat twee of meer spelers dezelfde actie gekozen hebben bepaald de initiatiefkaart die je aan het begin krijgt in welke volgorde de acties mogen uitgevoerd worden. Daarna kunnen deze initiatiefkaarten verwisseld worden. Bij de moordacties worden deze initiatiefkaarten niet gebruikt, iedereen schrijft dan op zijn blaadje wie hij vermoord, deze actie gebeurt gelijktijdig. Bovendien heeft elke speler twee vaardigheidskaarten die je een bepaald voordeel geven bij één van de acties. Je kan deze kaarten slechts één keer gebruiken.

Het spel eindigt als de trein zijn laatste halte bereikt heeft. Op het einde van deze ronde mogen alle overblijvende één moordactie uitvoeren, diegene die dit overleeft is de winnaar van het spel. Het spel kan ook vroeger eindigen als er nog maar één speler in leven is.

Onze mening

27th Passenger is een deductie spel, het genre van het alom bekende Cluedo. Als deductie spellen niets voor jou zijn, zal ook dit spel wellicht niet in de smaak vallen. Het is nu eenmaal een genre dat niet bij iedereen geliefd is, dan mag het spel nog zo goed zijn. Wij spelen wel graag eens een (goed) deductie spel en waren daarom ook blij dat we deze konden testen.

Het spel is zeer thematisch, en net als in het echt kunnen we zeggen: je moet op de juiste moment op de juiste plaats zijn. Je kan het nodige geluk gebruiken in dit spel, maar je zal op de juiste moment de juiste keuze moeten maken. Elke ronde opnieuw moet je de keuze maken: ga je op onderzoek, of wil je liever een aantal onschuldige passagiers kunnen uitsluiten? Of denk je dat je tegenspelers een onderzoek op jou plannen en speel je liever op veilig? Je zal op het juiste moment de juiste actie moeten kiezen om zo met wat geluk enkele spelers te kunnen elimineren. De spanning en interactie is zeker aanwezig in dit spel. Het is wel jammer dat het spel onbeslist kan eindigen. Als je aan het einde van de laatste ronde met twee (of meer) overblijft moet iedereen nog een laatste moordactie doen: als iedereen juist gokt is iedereen dood en dus niemand gewonnen, als iedereen fout gokt is ook iedereen dood en niemand gewonnen. Enkel in een situatie waarbij één speler juist en de andere fout gokt is er effectief een winnaar. Uiteraard kan er ook al eerder in het spel een winnaar zijn, en dan doet het probleem zich niet voor.

De spelregels zijn erg thematisch maar ingewikkeld geschreven, we hadden dan ook enkele leesbeurten nodig voordat we het spel volledig begrepen. Na een eerste ronde heb je meteen door dat de spelregels helemaal niet zo moeilijk zijn en best binnen 5 à 10 minuten uit te leggen zijn. De 27 personages zijn erg leuk gevonden en hebben ook erg passende eigenschappen, zo heb je een formeel geklede non met een neutrale geur en een zachte stem, een geparfumeerde barman met een diepe stem en casual kledij, en nog veel meer. Bovendien zijn de illustraties van deze personages ook erg passend, wat het leuk maakt om dit spel te spelen. Een nadeel is dan weer dat er in het basisspel geen schermpje inbegrepen is, je moet je notitieblaadje dus heel de tijd omdraaien of ergens verstoppen. Deze schermpjes vormen een stretchgoal in de kickstarter campagne maar zijn voor ons toch een echte must-have. Mede door het ontbreken van deze schermen is het een heel gedoe met de kaarten: je hebt actiekaarten, vermommingskaarten, vaardigheidskaarten, een initiatiefkaart én je personage op hand. Best veel kaarten om het overzicht te bewaren dus. Sommige dingen (zoals de initiatiefkaarten) hadden we vb. liever gezien als een kartonnen fiche. Uiteraard kunnen we over het materiaal en de kwaliteit hiervan nog niet oordelen, we speelden dan ook een prototype en daar kan nog veel aan veranderen tegen de productie.

Conclusie: 27th Passenger is een heel thematisch en spannend deductie spel!

27th Passenger: A Hunt on Rails

Auteur: C. Giannakoulas & M. Zachariadis
Uitgever: Purple Games
Aantal spelers: 3 – 6
Tijdsduur: ± 40 min.
Vanaf 10 jaar

Opgelet: Dit spel is NIET verkrijgbaar in de winkel, maar je kan het momenteel backen op Kickstarter: 27th Passenger: A Hunt on Rails – Kickstarter.