SPELLENMOLEN

Spelbeschrijving

Volgens de geruchten zouden er veel rode diamanten te vinden zijn in het tropische regenwoud van de Yungas in Argentinië. Die rode diamantjes zijn zeer zeldzaam en alle diamantbedrijven willen zo veel mogelijk van die diamanten verzamelen. De twee grootste bedrijven hebben een team ontdekkingsreizigers ter plaatste gestuurd. Ze merken al gauw dat het bouwen van hoge loopbruggen de enigste manier is om op een veilige manier de Grote Vallei te ontdekken. In dit spel gaat elke speler dus zijn eigen loopbruggen-circuit aanleggen op zoek naar de waardevolle diamanten.

Als je aan de beurt bent kan je kiezen uit drie opties: een tegel op het bord plaatsen, je tegels omruilen of passen. Als je een tegel in de jungle plaatst moet deze aan de rand van de jungle of een eerder geplaatste tegel grenzen, uiteraard moeten alle loopbruggen correct aansluiten. Als je denkt geen goede tegels op hand te hebben kan je er ook voor kiezen om een bepaald aantal tegels uit het spel te verwijderen, daarna vul je je tegelhouder weer aan tot je vijf tegels bezit. Als je deze ronde geen tegel wilt of kan spelen kan je ook gewoon passen. Alle tegels bevatten loopbruggen in beide kleuren, telkens je verder bouwt aan je eigen loopbrug zal je dus ook je tegenstander helpen of blokkeren. Door een doodlopend punt te plaatsen kan je de waarde van de loopbrug heel wat verminderen!

Van zodra er een loopbrug is afgewerkt worden er punten gescoord, hierbij telt niet enkel de lengte van de brug maar ook het begin- en eindpunt mee! Als je een loopbrug kan aanleggen van één zijde naar een andere zijde van het bord krijg je maar liefst 3 diamanten per vierkant dat je passeert, als je loopbrug naar een doodlopend punt leidt is dat maar 1 punt per vierkant. Loopbruggen naar of door verbindingsplatforms leveren je dan wel 2 punten per vierkant op, al zal je er wel één diamant voor moeten betalen. Het spel eindigt van zodra beide spelers na elkaar gepast hebben of wanneer de trekstapel leeg is.

Onze mening

Een tijdje geleden plaatsten we op onze blog een interview met één van de auteurs, Dennis Kirps. We waren dus erg blij dat we het spel nu konden testen. Onze eerste speelsessie viel echter tegen. De puntentelling lijkt erg duidelijk, maar toch hadden we best nog wat vragen tijdens dat eerste spel. De afbeeldingen in de spelregels waren niet voldoende, van ons mochten er dus zeker nog wat voorbeelden aan toegevoegd worden. Daarnaast kon één van ons een lange loopbrug opbouwen en had de andere niet de juiste tegels om dat te blokkeren, het spel eindigde dan ook heel uitzonderlijk met bijna 50 punten verschil. De vier speelsessies die daarop volgden werden gelukkig steeds beter, de scores lagen ook veel dichter bij elkaar. Een belangrijk punt in dit spel is toch wel de pestfactor, je hebt op een gegeven moment het gevoel dat het belangrijker is om je tegenstander te blokkeren dan om je eigen loopbruggen te bouwen. Met dit in het achterhoofd is het dan weer interessant om met meerdere paden tegelijkertijd bezig te zijn, je tegenstander kan dan maar één loopbrug verhinderen terwijl jij de andere kan proberen af te werken. Als je je steeds focust op één loopbrug kan je het spel volgens ons niet winnen.

Een leuk detail is dat het speelbord langs twee kanten bedrukt is, het enige verschil tussen de twee zijden is de kleur! Het grote groene bos is langs de ene zijde donkergroen en langs de andere kant lichtgroen. Het donkergroene bord oogt mooier tijdens het spelen maar de lichtgroene zijde maakt het gemakkelijker, zo kan je op het einde veel eenvoudiger zien waar er nog plaats is om tegels te leggen. Over de tegelhouders hebben we dan weer onze twijfels, ofwel zijn de tegelhouders niet handig, ofwel wij, maar het gebeurde meermaals dat ze omver vielen. De goodies (een promo voor op Essen 2014) maken het spel voor ons echt wel leuker, dan heb je tegels met slechts één kleur van loopbrug.

Conclusie: Canopy Walk is een abstract spel voor twee spelers die bestand zijn tegen wat frustratie na de vele blokkades.

Met dank aan TF Verlag!

Canopy Walk

Auteurs: Dennis Kirps & Gérard Pierson
Uitgeverij: TF Verlag UG
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

In de vroege moderne tijd was glasblazen een ambacht dat ontzettend veel werd uitgevoerd in de vele bosrijke gebieden in Tsjechië. Een pad van 250km lang door het Beierse woud is dan ook naar deze warme ambacht genoemd: de Glasstraat. De sfeer en warmte van de glasproductie is er nog steeds aanwezig. In dit spel zal je niet alleen glas, maar ook bakstenen moeten produceren, deze kan je samen met andere grondstoffen dan weer gebruiken om gebouwen te kopen, al zal je daarvoor wel de juiste personen aan het werk moeten zetten!

Het spel wordt gespeeld over vier bouwperiodes, telkens zal je drie tot vijf karakters kunnen uitspelen. Aan het begin van een bouwperiode kiezen alle spelers in het geheim 5 karakters uit de 15 die iedereen beschikbaar heeft. Enkel deze karakters zal je in de loop van deze bouwperiode kunnen benutten. Als je aan de beurt bent speel je één van deze vijf karakters uit, daarna controleren je tegenspelers of zij dat karakter ook op hand hebben. Als jij de enige bent met het gekozen karakter heb je geluk en zal je beide acties kunnen uitvoeren, anders zal je de diensten van jouw karakter moeten delen met je tegenspelers en kan je slechts één van beide acties uitvoeren. Alle karakters hebben unieke acties, zo kan je met de houthakker, de kolenbrander en nog enkele andere de basisgrondstoffen verzamelen. Als je de nodige basisgrondstoffen bezit worden deze automatisch omgevormd tot glas of baksteen op je productiewiel, je bent deze basisgrondstoffen dan wel weer kwijt, iets waar je zeker rekening moet mee houden. Met de mijnwerker, boswachter en de vijverbouwer kan je grondstoffen verdienen en/of landschappen toevoegen op je speelbord terwijl je met de bouwmeester of de timmerman dan weer gebouwen kan aankopen. Die gebouwen moet je uiteraard kunnen betalen met de grondstoffen op je productiewiel. Je zal dus eerst grondstoffen moeten verzamelen om later gebouwen te kunnen aankopen.

Er zijn drie verschillende gebouwtypes. De werkgebouwen kan je gedurende heel het spel gebruiken en laten je toe om bepaalde goederen te ruilen tegen anderen, de directe gebouwen geven je een éénmalig voordeel, hierbij ontvang je meestal een bepaalde grondstof. Beide gebouwtypes leveren ook punten op maar het zijn de bonusgebouwen die je de meeste punten zullen opleveren aan het einde. Door te voldoen aan de gevraagde voorwaarden zal je een aantal punten kunnen verdienen. Zo levert de Visserswerf je vier punten op als je een vierkant van 4 meren op je speelbord hebt gemaakt en levert de scheepshelling je één punt op per overgebleven hout.

Elke speler kan op deze manier drie karakterkaarten uitspelen, de andere twee zal je enkel (gedeeltelijk) kunnen benutten als één van je tegenspelers deze uitspeelt. Daarna eindigt de eerste bouwperiode en worden de beschikbare gebouwen aangevuld, de spelers kiezen vervolgens weer 5 kaarten uit die ze in de volgende bouwperiode willen gebruiken. Na vier bouwperiodes eindigt het spel en volgt de puntentelling. Elke speler begint het spel met drie gebouwen die je punten kunnen opleveren voor overgebleven zand, glas en bakstenen, de rest wordt bepaald door de gebouwen dat je doorheen het spel hebt aangekocht.

Onze mening

Uwe Rosenberg is over het algemeen een auteur die ons wel ligt, de Glasstraat is één van de minder lange/zware spellen van hem. Een groot pluspunt van dit spel is dan ook dat je het perfect in een uurtje kan spelen. Enerzijds heb je het gevoel dat je helemaal op je ééntje bezig bent, je bouwt je eigen landschap en gebouwen op. Anderzijds is de interactie met je tegenspelers juist heel groot, je probeert in te schatten welke karakterkaarten zij wel of niet zouden spelen om zo optimaal gebruik te maken van jouw vijf karakterkaarten. Er zitten ontzettend veel gebouwen (93) bij terwijl je er lang niet zoveel nodig hebt, dat zorgt er voor dat het spel elke keer weer heel anders aanvoelt aangezien je toch wat speelt naar gelang de gebouwen die beschikbaar zijn. Toch is er van elk gebouw slechts één beschikbaar en wil je voorkomen dat je tegenstanders gaan lopen met het gebouw dat jij zo graag wilt. In de Glasstraat zal je je strategie regelmatig moeten aanpassen want je tegenstanders zullen er ongetwijfeld voor zorgen dat niet alles loopt zoals je het in gedachten had. Ondanks dat de spelregels vrij eenvoudig te begrijpen zijn hebben wij toch steeds het gevoel dat we het niet in handen hebben. Het spel begrijpen is één ding, maar het echt op een goede manier spelen bleek in het begin toch een ander verhaal. De werkwijze van het productiewiel lijkt ook zo eenvoudig maar telkens opnieuw komen we voor verrassingen te staan omdat we het verkeerd hadden ingeschat. Soms wil je helemaal niet dat er glas geproduceerd wordt en je met gevolg al je grondstoffen weer kwijt bent, maar je kan het helaas niet verhinderen. Het komt er op neer dat we de Glasstraat wel een leuk spel vinden maar dat we er helemaal niet goed in zijn :-).

Als we het spel de eerste keer zagen dachten we dat het glasblazen op zich een groter rol zou spelen tijdens het spel, het voelt echter vrij abstract aan en je bent vooral bezig met het aankopen van gebouwen en uit te zoeken hoe je daar zoveel mogelijk punten mee kan verdienen. Het glas is net als baksteen gewoon één van de speciale grondstoffen die je daar voor nodig hebt. De Glasstraat is voorzien van erg mooie illustraties van Dennis Lohausen, inmiddels één van onze favoriete artiesten.

Conclusie: De Glasstraat is een spel met veel leuke elementen!

De Glasstraat

Auteur: Uwe Rosenberg
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20min. / speler
Vanaf 12 jaar

Momenteel loopt er op Kickstarter een project voor Skyway Robbery. In Skyway Robbery is elke speler aan boord van een gigantisch luchtschip dat je alle hoeken van het imperium laat zien. Je staat aan het hoofd van een criminele bende en je wilt naam maken als leider. Terwijl het luchtschip zijn reis voortzet naar exotische locaties zie je ontzettend veel criminele mogelijkheden. Het is aan jou om de beste bendeleden in dienst te nemen, gedurfde overvallen te leiden en veel meer. Diegene die aan het einde de meest gevreesde reputatie verdient wordt de winnaar van Skyway Robbery.

Wij stelden enkele vragen aan de auteur van het spel: Philip duBarry.

Philip, stel jezelf even voor aan onze lezers.

Ik ben getrouwd, heb vijf kinderen en dien als pastor voor kinderen in de kerk. Ik ontwerp al mijn hele leven bordspellen, maar in 2007 ontwierp ik het eerste spel (Revolution!) dat mensen echt vele keren wilden spelen. Ik besloot dan ook om er enkele exemplaren van te maken en via internet te verkopen. Eén van de kopers was een man uit Texas, later bleek dat hij werkte voor Steve Jackson Games en dat ze mijn spel graag wilden publiceren. Sindsdien ben ik spellen blijven ontwikkelen.

Hoe kwam je op het idee om ‘Skyway Robbery’ te ontwikkelen?

Ik ben altijd een grote fan geweest van kraakfilms zoals Ocean’s 11 en ik wou deze ervaring dan ook graag omzetten naar een bordspel. Het leek me interessant om een bende criminelen bij elkaar te zoeken, elk met hun specifieke talenten, en daarmee een hele reeks verdedigingen te overwinnen en uiteindelijk de buit te stelen. Ik wou ook dat de spelers tegen andere bendes zouden moeten racen om als eerste de buit te pakken te krijgen.

Is Skyway Robbery het eerste spel dat je ontwikkelde?

Nee. Na Revolution! heb ik ook Kingdom of Solomon (Minion Games), Courtier (AEG), Canalis (AEG) en Family Vacation (Jolly Roger Games) ontwikkeld. Volgende maand zal ik nog een Kickstarter campagne lanceren, dit keer voor mijn eerste 90-120 minuten durende eurogame genaamd Spirits of the Rice Paddy (APE Games). In dit spel laten we rijst groeien met behulp van de geestenwereld in Bali. Naast het draften van kaarten en grondstoffen verzamelen heeft dit spel ook een unieke water-flow mechaniek.

Hoelang ben je bezig met de ontwikkeling van Skyway Robbery? Zijn er (belangrijke) elementen veranderd gedurende dit ontwikkelingsproces?

Ik ben in 2010 begonnen aan de ontwikkeling van Skyway Robbery. Toen heette het spel nog Bank Job. Spelers moesten de bank meerdere keren overvallen. De moderne setting werkte best goed, maar toch hadden we het gevoel dat een steampunk thema goed bij dit spel zou passen. Die liet ons toe het verhaal wat uit te breiden en meer illustraties aan het spel toe te voegen. Spelers kunnen nu tien verschillende, exotische locaties bezoeken (maar slechts vijf tijdens één spel).

Kan je ons iets meer vertellen over Skyway Robbery?

Skyway Robbery is een spel voor 2 tot 5 spelers en neemt ongeveer 60 tot 90 minuten in beslag. Tijdens je beurt zal je in het geheim drie actiekaarten spelen (van de zeven die elke speler bezit), deze worden tegelijkertijd bekend gemaakt. Je zal in dit spel dus proberen uit te dokteren hoe je iets gedaan krijgt voor je tegenspelers. Je zal geleidelijk aan meer en meer materiaal en bendeleden aan je hand toevoegen. Het is geen echte deck-building, ik noem het eerder hand-building omdat je alle kaarten elke ronde ter beschikking hebt.

Mijn favoriete deel van dit spel is het op zoek gaan naar kaarten die erg goed samenwerken. Als je beter wordt in het spel zal de grootste uitdaging zijn om als eerste een goede combo te zoeken. Het doel van het spel is om de meeste reputatiepunten te winnen, deze krijg je door voorwerpen te stelen, kleine opdrachten te vervullen, de politie naar je tegenspelers te sturen en lokale gangsters te verslaan. Er zijn ook enkele kaarten die extra punten opleveren aan het einde van het spel.

Skyway Robbery is beschikbaar in twee verschillende versies: een standaard versie en een luxe editie. Waarom heb je besloten om twee versies van het spel te maken, en wat is het verschil tussen de twee?

Deze kickstarter campagne heeft geen stretch goals. We hebben van in het begin componenten van de beste kwaliteit aangeboden: goede kwaliteit kaarten, een dik speelbord enz. Het enige verschil is dat de luxe editie 122 houten figuren bevat. Je krijgt dan houten sterren voor de reputatiepunten, een luchtschip, gouden ingots (geld) en een startspelerfiguur. We weten uit ervaring dat sommige spelers graag houten figuren hebben in een spel, daarom hebben we deze optie van in het begin toegevoegd.

Speel je zelf vaak bordspellen? Wat is je favoriete spel?

Absoluut! Helaas lukt dat wel niet zo vaak als ik zou willen. Mijn favoriete spel is Dominion, maar ook Innovation, 7 Wonders en Agricola behoren tot mijn favorieten.

Waarom zouden we Skyway Robbery moeten backen op Kickstarter?

Zoals ik al eerder vermelde ben ik al erg lang bezig met de ontwikkeling van dit spel, het is inmiddels dus erg vaak getest. Alles werkt perfect zoals we het willen. Ik vind het een erg leuk spel en we hebben alvast veel recencenten die het met ons eens zijn! Daarenboven is het artwork echt fenomenaal. We hebben een team van acht artiesten en we hebben hard gewerkt om een gemeenschappelijke stijl te vinden. We hebben ook de verzendkosten naar Canada en Europa kunnen verlagen, maar we hebben je hulp zeker nog nodig om ons doel te bereiken. Spread the word!

Zal het spel na de Kickstarter campagne te koop zijn in België/Nederland?

De Engelse versie zou zeker berschikbaar moeten zijn. Er worden in dit spel veel symbolen gebruikt en de kaarten liggen bovendien open tot wanneer iemand ze opeist, een korte uitleg hierover zal wellicht volstaan.

Bedankt voor dit interview!

De Kickstarter campagne voor Skyway Robbery loopt nog tot vrijdag 26 september: Skyway Robbery op Kickstarter

In deze rubriek schrijven we iets kort over onze meest gespeelde spellen, of meer bepaald over alle spellen dat we minimum 20 keer speelden doorheen de jaren. De titel ‘tafelporselein’ is dan ook gebaseerd op een porseleinen jubileum, wat staat voor 20 jaar. Vaak zullen het fillers zijn, maar er staan zeker ook grotere spellen in het lijstje. Bovendien is er ook een gezonde mix van klassiekers en nieuwere spellen. We zullen geregeld schrijven over de manier waarop we het spel leerden kennen en hoe onze mening over dat spel evolueerde doorheen de speelsessies, maar ook leuke anekdotes zullen de revue passeren! In elk deel van deze rubriek zullen we 4 spellen toelichten.

Boonanza: het dobbelspel

De reden dat we deze aangekocht hebben kan je wellicht al raden, onze Boonanza-collectie moest zo compleet mogelijk zijn! Op één of andere manier moet het dobbelspel van Boonanza echter aan onze aandacht ontsnapt zijn, we wisten namelijk niet dat er een dobbelspel zat aan te komen tot we de Nederlandstalige versie op een dag zagen liggen in een lokale spellenwinkel, leuke verrassing! Het spel kwam in die twee jaar daarop zo’n 33 keer op tafel, maar de helft van die keren was dat dan nog met de verkeerde spelregels. Blijkbaar hadden we een belangrijke spelregel over het hoofd gezien: dat andere spelers geen gebruik meer mogen maken van de dobbelstenen die op het bonenveld aan de kant zijn gelegd. Pas toen ik een jaar geleden een recensie las in Spielbox viel die fout op, het lijkt opeens een heel ander spel! Onze vrienden kunnen er nu nog steeds niet aan uit en vragen elke keer opnieuw wat nu weeral de fout was in de spelregels… *oeps*

Het figuur op de voorkant van de doos heeft me een jaar later nog een keer verrast. Zo kreeg ik van een goede vriendin een heel mooie, zelfgemaakte verjaardagskaart met daarop deze jonglerende boon in een leuk 3D-effect.

Konijnen hokken

De dag dat ik ‘Konijnen hokken’ voor mijn verjaardag kreeg was best grappig. Elk jaar komen we met onze vaste spellengroep samen om ons verjaardagen te vieren en veel spelletjes te spelen. Aangezien één van die vriendinnen haar verjaardag maar vijf dagen vroeger is dan mijne vieren we die verjaardagen altijd samen. Dat jaar stond ‘Konijnen Hokken’ toevallig op ons beide verlanglijstjes. Nog meer toeval was dat wij het spelletje voor haar verjaardag gekocht hadden maar dat ik het ook voor mijn verjaardag kreeg! Nu maar hopen dat we het leuk zouden vinden hé 🙂

We speelden het onmiddellijk en het viel meteen in de smaak! Het kwam de periode daarop dan ook regelmatig op tafel, al is het nu weer een tijdje geleden.

Hanabi

Hanabi is met 28 speelsessies ons meest gespeelde coöperatieve spel! Ik had erover gelezen toen het in 2012 op SPIEL was verschenen, maar helaas gingen wij toen zelf nog niet naar Essen. Een maand later stormden we als twee gekken het winkeltje binnen tijdens SPEL te Broechem, in de hoop dat zij een exemplaar van Hanabi zouden hebben. Helaas kregen we onmiddellijk te horen dat het al uitverkocht was, ook al waren we bij de eerste. Een maand later kreeg ik Hanabi van mijn jongere zus cadeau op Kerstavond, we waren super blij en konden dan ook amper wachten om het spel te spelen! De ochtend daarna kwam het al meteen op tafel en we waren erg enthousiast! Dit kaartspelletje is dan ook zo uniek en verslavend dat ons enthousiasme bijna twee jaar later nog even groot is. De reden dat het spel zo vaak op tafel komt is omdat je je score steeds wilt verbeteren, je wilt liefst die maximum score van 25 punten halen! Als dat gelukt is wil je de variant met de regenboogkleuren spelen en de maximumscore van 30 halen, zo houdt het nooit op 🙂 We zijn er tot hier toe zo’n 2 à 3 keer in geslaagd om de 25 punten te halen met het basisspel, maar 30 hebben we helaas nog nooit gehaald. Tijd om het nog een keer te proberen!

Graantje de voorste

Graantje de voorste heb ik in 2012 met mijn verjaardag cadeau gekregen, al kan ik me niet helemaal herinneren van wie. Aangezien ook deze filler zo vaak op tafel kwam kan je wellicht al vermoeden dat het hier wel in de smaak viel. Over het spel zelf valt er deze keer niet veel te vertellen, op dit verhaal na:

Een 5-tal maanden later kregen we telefoon van Els haar mama, één van de jonge kuikentjes werd afgestoten door moeder kip en had het erg koud. Els haar mama heeft het kuikentje meteen warm in haar handen genomen en vanaf dan binnen onder de rode lamp grootgebracht. Het werd al snel heel tam en kwam de graantjes uit onze handen pikken. Zo’n klein lief kuikentje wouden we uiteraard graag op de gevoelige plaat vastleggen en op één of andere manier wouden we er graag een spel bij betrekken. Graantje de voorste leek dan ook uitermate geschikt voor deze gelegenheid. De foto is nog steeds een leuke herinnering:

Spelbeschrijving

In City of Iron staat elke speler aan het hoofd van een groeiende natie in een fantasiewereld. In je stad heb je aanvankelijk plaats voor vijf gebouwen, en die gebouwen zullen je meestal goederen opleveren! Het doel van het spel is dan ook om zoveel mogelijk goederen te verzamelen want tijdens de puntentelling krijgen enkel diegene die de meeste goederen hebben punten.

Aan het begin van een ronde kunnen de spelers bieden voor de speelvolgorde. Soms zal je er voor kiezen om als eerste aan de beurt te zijn maar andere keren wil je juist als laatste jouw beurt afmaken, het is bovendien belangrijk hoeveel geld je daar voor over hebt. Als je helemaal zeker wilt zijn kan je tot 9 munten betalen, maar met wat geluk kan je ook eerst aan beurt komen door 1 of zelfs geen munten in te zetten! Daarna mogen de spelers elk om beurt een actie uitvoeren, daarmee kan je o.a. een gebouw bouwen in je stad, een kaart nemen of de actie van één van je kaarten uitvoeren. Elke speler heeft namelijk twee persoonlijke decks: militaire en burger kaarten. Aan het begin van het spel heeft elke speler slechts 2 kaarten in elk van deze decks, maar vanaf de volgende ronde kan je er voor kiezen om nieuwe kaarten aan te kopen die je dan aan je deck(s) kan toevoegen. Standaard kan je tijdens de inkomstenfase één burgerkaart op hand nemen, door nieuwe gebouwen/steden aan te kopen zal je steeds meer en meer kaarten kunnen trekken aan het begin van de ronde. Alle kaarten hebben een unieke actie, zo heb je de Ontdekker nodig om een nieuwe stad te ontdekken en de Majoor om een district aan je stad toe te voegen. Met andere kaarten kan je wetenschapspunten verkrijgen die je dan weer nodig hebt voor gebouwen te kopen enz. De kaarten die je speelt moet je ook nog eens vergezellen van de gevraagde symbolen, daarvoor zal je er dus andere kaarten moeten bijspelen. Al deze kaarten komen terecht op je persoonlijke aflegstapel, deze wordt omgedraaid wanneer je trekstapel op is. Het is dus ook nog eens belangrijk in welke volgorde je die kaarten speelt, want de aflegstapel wordt nooit geschud!

De belangrijkste actie is wellicht het aankopen van gebouwen. Je kiest één van de beschikbare gebouwen op het speelbord en betaalt de aangegeven kostprijs in munten en wetenschapspunten. Bovendien moet je over een vrije plaats en een geschikt landtype beschikken in één van je steden. Een gebouw levert meestal enkele goederen op, je kan dan op het speelbord aanduiden hoeveel goederen jij hebt per soort. Tijdens de inkomstenfase zal je één munt extra ontvangen per gebouw met goederen. Enkele gebouwen leveren geen goederen op maar wel wetenschapspunten, extra kaarten of zelfs punten. Een andere mogelijkheid om goederen te verkrijgen is door kleine dorpen te veroveren met behulp van je militaire kaarten, het voordeel van deze dorpen is dat je er geen plaats voor nodig hebt in je steden, het nadeel is dat andere spelers deze terug kunnen veroveren (weliswaar zijn ze dan iets moeilijker om te verslaan) en je dan zowel je dorp als je grondstoffen kwijt bent.

Op het einde van de ronde, nadat elke speler drie acties heeft uitgevoerd, krijg je nog inkomsten naar gelang de kaarten die je voor je hebt liggen: munten, nieuwe kaarten, wetenschapspunten enz. Drie keer in het spel volgt er een puntentelling, per type van de goederen krijgt diegene die er de meeste heeft punten. Wanneer de stapel met gebouwenkaarten uitgeput is volgt de derde en laatste puntentelling, wie daarna de meeste punten heeft wint het spel.

Onze mening

City of Iron is een spel dat niet zo snel uit de kast komt, maar elke keer dat het op tafel komt zijn we opnieuw heel enthousiast. De reden dat het niet vaker op tafel komt is grotendeels omdat het zoveel spelregels zijn en we die telkens opnieuw vergeten zijn. Eens je bezig bent gaat het spelverloop nochtans wel vlot. Een andere reden daarvan is de lengte van het spel, je bent al snel 120 minuten bezig en daar heb je gewoon niet altijd de tijd voor. Terwijl je speelt is het spel zo leuk en boeiend dat de tijd vliegt, na 120 minuten denken we nog ‘Is het nu al gedaan?’. Dat is een heel goed teken, het duurt lang, maar het is zeker de moeite waard.

Het spel is ook elke keer anders, niet alleen omdat de gebouwenkaarten anders geschud zijn, maar ook je medespelers bepalen het spelverloop. Zo hebben we een spel gehad waarbij de dorpen heel belangrijk waren en er veel bij elkaar weggenomen werd terwijl dat tijdens ons ander spel helemaal niet gedaan werd. Toch was het telkens even goed. Ook het biedsysteem is erg leuk, je hebt meer dan 10 plaatsen beschikbaar, afhankelijk van hoe vroeg/laat je aan beurt wilt zijn en hoeveel je daaraan wilt uitgeven. Je kan perfect allemaal op de middelste vier vakjes staan en niets uitgeven. Ook dit is elke spel weer anders, afhankelijk van hoe je medespelers spelen. Het zoeken naar nieuwe kaarten tussen de rondes door is ook spannend, je wilt de beste kaarten aan je deck toevoegen maar die kosten uiteraard wel wat. De volgorde waarin je je kaarten uitspeelt is belangrijk aangezien de aflegstapel later niet geschud wordt, iets wat we in andere spellen nog niet zijn tegengekomen maar dat erg goed werkt. Het geeft een nieuwe dimensie aan het deckbuilden! Op die kaarten staat uiteraard wel wat tekst maar zeker niet overdreven veel. Als je weet wat de vier meest gebruikte begrippen (buildings, cities, districts & towns) voorstellen kan je het spel zeker meespelen ook al heb je geen Engelse talenknobbel.

Het spel speelt goed met alle spelersaantallen, zowel met 2, 3 en 4 spelers hebben we even veel plezier gehad. Het enige voordeel van twee spelers is dat het iets korter is. Ook over het materiaal hebben we alleen maar lof. Het is allemaal erg mooi geïllustreerd en van een hoge kwaliteit, zelf de spelregels lijken wel op een hoge kwaliteit van fotopapier gedrukt. Wat nog leuker is dat ook de illustraties van Ryan Laukat zelf komen, hij kan dus niet alleen een goed spel ontwikkelen maar ook nog eens erg mooi illustreren! Nog een ‘klein’ detail: voor City of Iron heb je veel plaats nodig, je grote spellentafel ligt al snel boordevol tijdens een potje City of Iron.

Conclusie: City of Iron vraagt wat tijd voor het spelen en het doorgronden van de spelregels, maar het is het zeker waard!

City of Iron

Auteur: Ryan Laukat
Uitgeverij: Red Raven Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 120 min.
Vanaf 13 jaar

Een tijdje geleden verscheen er op onze blog een interview met Dennis Kirps over zijn nieuwe twee-persoonsspel Canopy Walk. Daarin verklapte hij ons al dat er op Spiel nog een ander spel van hem zou verschijnen: RoboRama!

In RoboRama zal je racen tegen je medespelers door de juiste combinaties aan actiekaarten en de juiste routes te kiezen. Door als eerste met je vier robots aan de overzijde van de arena aan te komen win je het spel, al is dat uiteraard gemakkelijker gezegd dan gedaan. Bovendien kan je RoboRama aanpassen naar het niveau van de spelers en verschillende varianten proberen om het spel wat uitdagender te maken.

Nu laat Dennis ons weten dat je in Essen een gratis exemplaar van RoboRama kan winnen:

Volgende maand op Spiel kan je weer honderden nieuwigheden testen en bekijken. Ook MAGE Company zal in Essen weer enkele nieuwigheden aan ons voorstellen: Raid and Traid, The Orcfather, 12 Realms: Ancestor Legacy en Höyük! Je vindt de stand van Mage Company in hal 3 – O103!

Het nieuwste spel dat Mage Company trots kan voorstellen is Höyük, met spelregels in het Engels, Frans en Duits. Het zal in Essen verkocht worden aan 35 euro.

Beeld jezelf even in dat je zo’n 10000 jaar geleden in het Midden Oosten leefde. Je clan heeft het nomadische leven verlaten en heeft zich in de vallei gesetteld met nog vier andere clans. De community is er recentelijk in geslaagd om gewassen te oogsten en dieren groot te brengen, bij nieuwe maan zal er bovendien een nieuwe generatie puppies geboren worden. We aanbidden elk onze eigen goden zodat alles goed gaat. Dit tijdperk heeft heel wat veranderingen met zich meegebracht: het gebied wordt meer en meer volgebouwd, de huizen komen dichter en dichter op elkaar te staan. De nieuwe generaties bouwen hun huizen bovenop de overblijfselen van oude constructies. De grootste families hebben ook een weg gemaakt en stellen trots hun heiligdommen en rijkdom voor aan de gemeenschap. Wie weet wie zal heersen over deze multiculturele clan tegen dat onze kleinkinderen ter wereld komen?

In Höyük staat elke speler aan het hoofd van een clan dat zich in een bepaalde stad wilt vestigen. Tijdens het spel zal er een replica van een bekend gebouw worden opgericht. Het doel van het spel is om de beste vestiging te bouwen en zo de meeste punten te scoren, er zijn verschillende paden die je naar de overwinning kunnen leiden!

Ook brengt MAGE Company hun coöperatief 12 Realms weer mee, ze stellen bovendien hun eerste uitbreiding voor! De problemen uit de eerste druk zijn inmiddels opgelost, het spel is nu van een betere kwaliteit, bevat herziene spelregels, gelijmde minis en nog veel meer. Bovendien zal het spel in Essen aan 35 euro aangeboden worden, eveneens zijn er ook pakketten met mini-uitbreidingen beschikbaar.

De uitbreiding 12 Realms: Ancestor Legacy is nog volop in ontwikkelen maar ze stellen graag enkele prototypes voor met nieuwe avonturen!

Vier nieuwe volkeren liggen verstopt in de sprookjeswereld en het is aan jullie om al hun vijanden te verslaan. Er zijn ook vier nieuwe landen die je zal moeten ontdekken om alle geheimen te leren kennen, en daarnaast zullen Ruslan en Sinbad samen met de andere helden vechten tegen Marid, Sobek en de rest van de duistere goden! De uitbreiding zorgt voor een heel andere spelervaring dankzij de nieuwe verhaallijnen. Er zijn momenteel drie verschillende plots, deze omvatten elk een achtergrondverhaal en maken het spel uitdagender. De spelers zullen nu nog meer beslissingen moeten maken.

Raid and Trade is een spel voor 3 tot 5 spelers waarin je grondstoffen moet verzamelen maar vooral veel zal moeten onderhandelen. In dit spel zal je als eerste ‘The Golden City’ moeten binnendringen om het spel te winnen, dat kan op drie verschillende manieren! Haal 20 ervaringspunten en wordt zo een expert, vervul drie geheime missies om de stad te dienen of verzamel de meeste karakter punten en wordt een edelman.

Het speelbord is modulair en zal dus elk spel anders zijn, je moet elke keer opnieuw een nieuwe landkaart ontdekken! Op het speelbord vind je verschillende gebouwen die je kan overvallen. De spelers zullen verschillende belangrijke beslissingen moeten nemen. De keuzes die je moet maken, goed of slecht, zullen verschillende gevolgen (of nadelen) hebben tijdens de rest van het spel. Elke speler zal daarnaast ook een extra onderzoek moeten uitvoeren in ‘The Golden City’. Door deze opdracht te vervullen zal je veel voordelen krijgen én meer kans maken op de overwinning!

Dit spel zal vanaf begin november op Kickstarter verschijnen, in Essen kan je het spel alvast een keer uitproberen! Op Boardgamegeek kan je trouwens voor de voorkant van de doos de mini’s stemmen: Raid and Traid

Momenteel loopt er op Kickstarter een campagne voor ‘The Orcfather‘, een fantasy kaartspel voor twee tot 10 spelers. Voor slechts $35 (€25) wordt het spel in België/Nederland aan huis geleverd! Neem zeker eens een kijkje: The Orcfather op Kickstarter

Spelbeschrijving

Welk kind houdt nu niet van verkleedfeestjes en een leuke stoet? Nu kan je gewoon het coöperatieve spel ‘Parado’ op tafel leggen in plaats van een koffer vol verkleedkledij boven te halen! In Parado zullen alle spelers enkele kinderen verkleden met behulp van dobbelstenen en een heleboel leuke accessoires, probeer dit bovendien te doen voordat de knuffelberen-jury arriveert!

Als je aan de beurt ben rol je de twee kleurendobbelstenen, deze bepalen vervolgens welke kleuren verkleedkaarten dat je moet nemen. Om een nieuw kindje te verkleden beginnen we altijd met het hoofd, daarna het lichaam en tenslotte de benen. Je mag beide verkleedkaarten zelf houden maar je kan er voor kiezen om deze aan één van je medespelers te geven, want misschien kan een andere speler die wel beter gebruiken dan jijzelf! Als je kindje helemaal verkleed is kan je uit de schatkist nog twee leuke accessoires kiezen. Als je één dobbelsteen niet kan gebruiken omdat de verkleedkaarten in die kleur uitgeput zijn dan neem je enkel de kleur die wel beschikbaar is, maar als beide kleuren uitgeput zijn dan wordt er een bezoekerskaart omgedraaid en zit de eerste knuffelbeer dus al te wachten op de show!

Het spel eindigt wanneer de zes bezoekers aanwezig zijn of wanneer alle kindjes verkleed zijn. Als alle kindjes verkleed zijn voordat het laatste jurylid arriveerde dan winnen alle spelers samen het spel en volgt de parade, als de kinderen nog niet helemaal klaar zijn dan verliezen we helaas het spel. Na een overwinning volgt de gekste stoet ooit, alle verklede kindjes worden één voor één naar het midden van de tafel geschoven terwijl we een leuk verhaaltje verzinnen over dat kindje. Zo zien we misschien een voetballer in een jurk die uitglijdt op een bananenschil of een politieagent dat zelf het tenue van een gevangene aanheeft en in het gips ligt, …

De zes juryleden kunnen uiteraard ook vervangen worden door echte knuffels en voor een moeilijkere variant kan je proberen met drie juryleden te spelen.

Onze mening

Toen we de spelregels van Parado de eerste keer lazen dachten we dat het spel niets zou voorstellen, het was dan wel vanaf vier jaar, maar dit is wel héél eenvoudig. Toen we het met kinderen speelden veranderden we al snel van inzicht, in dit spel wordt het meer dan duidelijk dat de kinderen echt wel moeten samenwerken om het te halen voordat de jury arriveert! Je kan dan wel overleggen en zeggen dat iemand anders die verkleedkaart beter kan gebruiken, maar sommigen zijn toch zo ‘egoïstisch’ dat ze het liever zelf willen houden, ook al is de kans daardoor groot dat iedereen het spel verliest. De kinderen moeten dus echt leren om mekaar te helpen! Op het einde komt er toch zeker ook wat geluk bij kijken, wanneer er slechts één of twee kleuren over zijn dobbel je natuurlijk gemakkelijk twee kleuren waar je niets mee kan doen, zo komen er steeds meer juryleden. Uiteraard blijft het een eenvoudig spel, zeker voor volwassenen, maar voor jonge kinderen is het best een uitdaging!

Na een overwinning volgt de gekke parade en het lijkt dan alsof een tweede, totaal ander spel begint. Hoe creatiever de kinderen, hoe leuker! Het valt nu duidelijk op wie creatief is en de gekste verhaaltjes verzint over drie eenvoudige verkleedkaartjes en wie niet. Het bracht ons wel wat uit onze comfortzone, maar de kinderen zijn er gek op en ze onthouden het al gauw als één van hun favoriete spelletjes! Ook dit speelden we weer met een groep mensen met een mentale handicap en ook bij hen konden we hetzelfde merken als bij de kinderen. Wat ons nu het meeste verbaasde was dat niet alleen de spelers hier plezier aan beleefden maar dat ook wij erg veel hebben bijgeleerd over het karakter van de spelers!

Conclusie: Parado is een verrassend leuk spel om kinderen hun creativiteit aan te wakkeren en hen te leren samenspelen!

Met dank aan Zonnespel!

Parado

Auteur: Jouke Korf
Uitgeverij: Zonnespel
Tijdsduur: ± 20 min.
Aantal spelers: 2 – 6
Vanaf 4 jaar

Spelbeschrijving

Je bent chef-kok op het grote ‘wok muziek festival’ en wilt de bezoekers overheerlijke gerechten serveren. Helaas heeft een dief al je standaard ingrediënten gestolen en zal je dus creatief uit de hoek moeten komen. De ingrediënten worden vervangen en de koks gaan op zoek naar nieuwe gerechten met de grote woksterren zoals Tina Tuna, Freddie Broccoli of Ozzy Octopus.

Aan het begin van het spel krijgen alle spelers 3 muntkaarten. In het midden van de tafel liggen 4 rijen ingrediënten met daarnaast enkele muntkaarten, de muntkaarten bepalen de kostprijs van de bijhorende ingrediënten. Als je aan de beurt bent kan je kiezen tussen de drie verschillende acties: een munt nemen, ingrediënten aankopen of een wokkaart nemen. Door een munt te nemen zal de prijs van de ingrediënten dus goedkoper worden, maar dit is de enigste manier om aan geld te geraken. Als je een rij ingrediënten wilt aankopen betaal je de huidige prijs en leg je deze munten bij de muntkaarten die er al lagen, de volgende ingrediënten zullen dus weer erg duur zijn in het begin. De laatste actie dat je kan uitvoeren is een wokkaart nemen, daarvoor zal je ingrediënt-kaarten moeten neerleggen waarop in totaal vier keer hetzelfde symbool staat afgebeeld. Er zijn heel wat verschillende wokkaarten, deze bepalen hoe je aan het einde van het spel punten kan verdienen. De dichte woks leveren gewoon een bepaald aantal punten op, voor andere wokkaarten heb je uiteraard ingrediënten nodig. Zo zijn er woks die punten opleveren voor een combinatie van verschillende ingrediënten maar ook woks waar je zoveel mogelijk dezelfde ingrediënten voor nodig hebt. Met de restjes wok kan je nog één punt verdienen per ingrediënt dat je over hebt en met de handwok kan je nog punten verdienen voor je overige handkaarten.

Van zodra beide rijen naast een groep munten zijn uitverkocht eindigt het spel, alle spelers krijgen daarna nog één actie. Voor de puntentelling mogen alle spelers hun verzamelde ingrediënten verdelen over hun verschillende woks, daarvoor mogen ze zowel de ingrediënten op hand gebruiken als die ingrediënten dat ze eerder gebruikt hebben om hun woks aan te kopen. Afhankelijk van het aantal ingrediënten dat je in je woks hebt liggen verdien je punten, de speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Toen het spel een heel tijdje geleden verscheen waren we al meteen erg geïnteresseerd bij het zien van de cover, het is dan ook een erg aantrekkelijk doosje met heel leuke illustraties! De leuke namen maken het alleen nog leuker, naast de bovengenoemde heb je ook nog Chick’n Jagger, Mariah Carrot en Elvis the King Prawn. Het visuele plaatje klopte dus al helemaal. Het spel zelf vinden we ook heel interessant, het is vaak een spannende keuze of je een munt wilt nemen of toch al ingrediënten gaat aankopen. Je wilt de prijs uiteraard niet te goedkoop maken voor je tegenstanders, maar je wilt uiteraard ook wel wat geld verzamelen. Ook het nemen van de wokkaarten is spannend, er is namelijk van elke wok maar één exemplaar en wie eerst is heeft uiteraard de beste keuze. Het aantal wokkaarten is verschillend naar gelang het aantal spelers, maar wat nog beter is is dat nooit alle wokkaarten gebruikt worden. Elk spel kan dus een beetje verschillend zijn. Ook van de ingrediëntkaarten worden er bij 2 en 3 spelers uit het spel gehaald, als je dus wilt redeneren hoeveel ingrediënten er nog in het spel zijn kan je wel eens pech hebben! We Will Wok You heeft erg eenvoudige spelregels maar bevat toch meer diepgang dan wat je op het eerste zicht zou vermoeden.

Het spel is naar ons gevoel op z’n best met drie spelers, maar ook met vier leggen we het graag op tafel als filler. Met twee komt het spelletje niet uit de kast. Je kan alles dan uiteraard wel beter inschatten en je kan je vaak wat meer permitteren dan in een spel met 3 of 4 spelers, maar het wordt dan al snel saai.

Conclusie: We Will Wok You is een smaakmakende en leuke filler dat zeker nog op tafel zal verschijnen!

We Will Wok You

Auteur: Sebastian Bleasdale
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Een mooie zomerdag in de dierentuin, ware het niet dat alle babydieren schrik hebben van de leeuw en dus allemaal door elkaar gelopen zijn! Het is nu aan ons om de broertjes en zusjes terug bij elkaar te helpen en op de juiste plaats in de zoo te zetten. We zullen goed moeten samenwerken om alle dieren op hun plaats te zetten voordat de directeur in zijn dierentuin aankomt, anders verliezen we het spel.

Net zoals bij een gewone memo liggen alle dierenplaatjes gedekt op tafel en mag je tijdens je beurt twee plaatjes omdraaien. Heb je twee dezelfde dieren gevonden? Dan mag je deze twee plaatjes in de dierentuin leggen. In het andere geval is het belangrijk dat alle spelers goed meekijken welke dieren er werden omgedraaid, want ook die zullen we straks moeten vinden! Als we één van de twee grote leeuwen omdraaien gaan alle babydieren weer lopen van de schrik, de leeuw wordt uit het spel verwijderd en alle overblijvende plaatjes worden geschud. Wanneer er één van de vijf directeuren wordt omgedraaid komt de directeur één stapje dichter richting de dierentuin, we zullen dus moeten onthouden waar de directeur lag om te voorkomen dat we het spel verliezen.

Het spel eindigt als we alle dierenplaatjes terug in de zoo hebben gelegd of wanneer de directeur de zoo bereikt. In het eerste geval winnen we samen het spel, in het andere geval verliezen alle spelers.

Onze mening

ZooMemo is een coöperatief kinderspel vanaf 5 jaar. Wij zijn er zeker voorstander van om coöperatieve spellen te spelen met kinderen, zo leren ze samen omgaan met overwinningen en verlies. Al voelt diegene die er voor zorgt dat de directeur toekomt (door het plaatje met de directeur om te draaien) zich vaak schuldig dat iedereen daardoor verliest. Een coöperatief memory-spel is speciaal en hebben we nog niet eerder gezien, maar het werkt. Het samenwerken in dit spel vat iedereen op een andere manier op, uiteraard wil je allemaal winnen, maar het is niet de bedoeling dat het slimste kind uit de groep het spel helemaal gaat dirigeren. Het probleem uit vele coöperatieve spellen schuilt ook hier om de hoek.

De dieren zien er leuk uit maar de kleuren van de doos zijn niet meteen aantrekkelijk voor kinderen. Het voordeel daarvan is dat mensen met een handicap van dit spel kunnen genieten zonder dat ze beseffen dat ze een kinderspel aan het spelen zijn. Wij speelden het met een groep mensen met een handicap en ze waren alvast erg enthousiast over het spelletje. Wat hoeven wij daar dan nog aan toe te voegen?

Conclusie: ZooMemo is ideaal voor kinderen die graag memory spelen en niet tegen hun verlies kunnen!

Met dank aan Zonnespel!

ZooMemo

Auteur: Marleen Van Hoornyck
Uitgeverij: Zonnespel
Aantal spelers: 1 – 8
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 5 jaar