SPELLENMOLEN

Spelbeschrijving

Onze stam leeft in harmonie met de natuur in de mangroven, maar ons stamhoofd wordt stilaan ouder. Het is dus tijd om op zoek te gaan naar een volwaardige opvolger! Daarvoor gaan we hutten bouwen op belangrijke locaties en amuletten offeren aan onze goden. Diegene met het beste inzicht en het meeste invloed zal het nieuwe stamhoofd worden voor de komende generatie!

Aan het begin van elke ronde plaatsen de spelers elk om beurt hun schaaltje op het actiespoor, met twee/drie spelers heeft elke speler twee schalen. Daarna vertrekt de boot rond dit kleine eiland, telkens hij een schaal tegenkomt mag de eigenaar daarvan de bijhorende actie uitvoeren. Met elke schaal zal je dus twee acties kunnen uitvoeren. De meest voorkomende actie is die om kaarten te nemen, de actie geeft aan of je open of gesloten kaarten moet nemen. Belangrijk detail: de kaarten worden in de loop van een ronde niet aangevuld, diegene die dus als eerste aan bod komt heeft de beste keuze! Met een andere actie kan je amuletten verzamelen, hoe meer hutten je al gebouwd hebt in de cirkelvormige gebieden, hoe meer amuletten je mag nemen. De belangrijkste actie is tenslotte het bouwen van hutten, op sommige actieplaatsen mag je één hut bouwen, op andere twee en op nog een andere kan je een dubbele hut bouwen! Om een hut te bouwen moet je eerst en vooral kijken op welke gebieden er die ronde mag gebouwd worden, dat wordt aangegeven door de vogels in de orakelgrot. Je zal vervolgens een kaart van het bijhorende landschap én de aangegeven kost moeten betalen. In vele gevallen moet deze kost worden betaald met kaarten, maar soms ook met amuletten. In elk geval zal je gepast moeten betalen, het is namelijk niet toegestaan om te veel te betalen! Voor een dubbele hut op dezelfde locatie betaal je twee keer die kost en geef je twee landschapskaarten af. Vervolgens ontvang je het aangegeven aantal punten of de bijhorende stenen. In het poolgebied telt de volgende regel: de eerste speler ontvangt maar twee punten voor zijn hut, volgende spelers kunnen er telkens één munt meer verdienen. De laatste actie laat je toe de vogels in de orakelgrot te verleggen en maakt je startspeler voor de volgende ronde. Daarna worden de kaarten weer aangevuld en kan de volgende ronde starten.

Van zodra één speler al zijn hutten heeft gebouwd wordt die ronde nog afgespeeld en eindigt het spel, daarna volgt de puntentelling. Eerst wordt er gekeken wie de meeste punten scoort bij elk van de acht goden, m.a.w. diegene die de meerderheid aan hutten heeft in de bijhorende rij of kolom. Bij een gelijke stand is het diegene die het dichtste tegen de god staat of diegene die het bijhorende fiche heeft verzameld in het stenengebied. Zowel de eerste als de tweede plaats verdienen punten. Ook in het stenengebied vallen punten te verdienen: hoe meer hutjes in dat gebied, hoe meer elke hut waard is! Daarna krijgen ook diegenen met de meerderheid in het poolgebied punten, bij gelijke stand wint hier diegene die er als eerste stond. Dat is te zien aan de puntenfiche die je tijdens het bouwen onder je hut moest leggen. Tenslotte worden alle amuletten nog omgezet in punten. Diegene die daarna de meeste punten heeft is de winnaar van Mangrovia!

Onze mening

Mangrovia is een familiespel met eenvoudige spelregels en toch de nodige diepgang. Enerzijds heb je het workerplacement gedeelte waarbij je je acties kiest. Je kan Mangrovia gewoon op het gevoel spelen, maar er zijn toch heel wat dingen die je in de hand hebt. Wil je de eerste keuze aan kaarten hebben? Dat kan, maar door je schaaltje daar te plaatsen kan je misschien géén hut plaatsen die ronde. Als je zeker een hut wilt bouwen heb je dan weer minder keuze wat de kaarten betreft… Anderzijds heb je het strijden om meerderheden op het eiland. Er zijn verschillende strategieën mogelijk in het spel. Sommigen gaan volop voor véél hutten in het steengebied, deze strategie kan je wel eens heel veel opleveren. Laat je tegenstander(s) dus nooit hun gangetje gaan in dat gebied, want dan kan het wel eens moeilijk worden om die nog in te halen! Een andere, veel gebruikte strategie is die van de amuletten: veel hutten bouwen in cirkelvormige gebieden en elke beurt à volonté amuletten grijpen. Ook dat kan wel eens héél veel opleveren, aangezien er amuletten met waarde 5 inzitten en die aan het einde gewoon worden omgezet in punten! Het strijden voor de meerderheden bij de Goden mag je dan weer niet over het hoofd zien. In onze 4 speelsessies bleek dat er maar héél zelden gebruik werd gemaakt van het poolgebied. Daar moet je namelijk betalen met amuletten, en vaak loont het zich niet de moeite om die amuletten op te offeren.

Mangrovia is één van de spellen waarbij we een groot verschil merkten bij de verschillende spelersaantallen. Met twee spelers heb je twee schaaltjes, het is leuk dat je daardoor vier acties kan uitvoeren, maar er werd nauwelijks gestreden om de meerderheden. Ondanks de neutrale hutten was er niet veel concurrentie en ging elke speler zijn eigen weg op. Met twee spelers zullen wij Mangrovia dus niet snel op tafel leggen. Met vier spelers had je dan weer maar één schaal, en dat leek weinig. Het strijden om de meerderheid was spannender en leuker dan met twee, maar anderzijds viel het tegen dat je in één ronde nu maar weinig kon doen en het spel ook langer duurde. Drie spelers bleek uiteindelijk hét ideale aantal! Twee schalen en dus toch vier acties, net genoeg concurrentie op het eiland en de ideale speelduur voor dit genre van familiespellen. Mangrovia kwam nu volledig tot zijn recht en kon ons zeker overtuigen. De herspeelbaarheid is niet zo heel erg groot, maar het is wel een ideaal instapspel waar meer in zit dan je aanvankelijk zou vermoeden. Het materiaal is van een goede kwaliteit en het speelbord bevat mooie en kleurrijke illustraties!

Conclusie: Mangrovia is een leuk familiespel dat op zijn best is met drie spelers!

Met dank aan Zoch Verlag!

Mangrovia

Auteur: Eilif Svensson
Uitgeverij: Zoch verlag
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Elke speler wordt getransformeerd naar een alchemist en zal in zijn eigen labo medicijnen brouwen in de hoop de ware samenstelling van elk ingrediënt te ontcijferen. Daarmee kunnen ze namelijk heel wat reputatie opbouwen: publicaties uitbrengen, medicijnen verkopen, … Diegene die na 6 ronden de meeste reputatie heeft opgebouwd wint het spel.

Voor je aan een spelletje ‘Alchemists’ begint is het belangrijk de theorie achter de medicijnen goed te begrijpen. Er zijn 6 verschillende medicijnen: rode, groene en blauwe, telkens met een positieve en een negatieve variant. Om zo’n medicijn te maken hebben beide ingrediënten dat kenmerk nodig, één ingrediënt in een grote bol, het andere met een kleine bol. Concreet komt het er op neer dat je twee ingrediënten het kenmerk ‘groen positief’ moeten hebben om het groene, positieve medicijn te kunnen maken. Als twee ingrediënten tegenovergestelde kenmerken hebben zal je een neutraal medicijn brouwen.

Aan het begin van een ronde bepaalt elke speler, beginnend met de startspeler, hoe laat hij/zij zal opstaan. Hoe vroeger je opstaat, hoe meer keuze en voordelen je zal hebben tijdens de acties. Hoe later je opstaat, hoe meer extra kaarten je op hand zal kunnen nemen. Vervolgens mag de speler die laatst opstaat al zijn actieblokjes inzetten, gevolgd door de voorlaatste enz. Wanneer de eerste speler zijn acties bepaalt weet deze dus al wat de andere spelers graag willen doen. Pas daarna zullen de acties uitgevoerd worden, in volgorde van het opstaan. Tijdens de eerste actie kan je ingrediënten verzamelen, die je in een volgende actie eventueel al kan verwijderen om één munt te verdienen. Daarnaast is het brouwen van medicijnen de belangrijkste actie, die kan je zelf opdrinken – met de nodige gevolgen van dien – of testen op een student. Een student drinkt alles op, positief of negatief maakt hem niks uit, al zullen de volgende spelers wel één munt per test moeten betalen vanaf het moment dat hij iets negatief heeft gedronken. Als je zélf een negatief brouwsel opdrinkt speelt dat in je nadeel tijdens de volgende ronde, hopelijk heb je er dan toch iets uit kunnen leren. Om iets te testen heb je twee ingrediënten nodig, deze plaats je in je ketel en scan je met een smartphone/tablet met de bijhorende app, deze toont je vervolgens welk medicijn je gemaakt hebt. De ingrediënten ben je daarna uiteraard kwijt. Door medicijnen te maken kan je bepaalde mogelijkheden doorhalen op je deductie-blaadje tot wanneer je een bepaald kenmerk kan koppelen aan een ingrediënt. Dit is elk spel anders en wordt bepaald door de app.

Vanaf de tweede ronde kan je ook medicijnen verkopen. Je zal voordien moeten voorspellen of je het gevraagde medicijn zal kunnen maken, of het voor de helft zal kloppen of helemaal niet. Vervolgens meng je weer twee ingrediënten en kan je geld verdienen. Met een andere actie kan je een publicatie uitbrengen, je betaalt de uitgeverij en mag vervolgens bekend maken welke kenmerken dat volgens jou bij één van de ingrediënten horen. Door een publicatie uit te brengen bouw je reputatie op, als die publicatie correct blijkt verdien je aan het einde nog 3 of 5 punten (kies je zelf tijdens het uitbrengen van je publicatie), als iemand kan bewijzen dat je publicatie niet klopt verlies je punten. Tijdens de laatste en zesde ronde kan je medicijnen tentoonstellen en nog extra punten verdienen. Na die ronde volgt de puntentelling: je reputatie, munten en artifarcten worden omgezet in punten en we laten de app de kenmerken van alle ingrediënten bekend maken waardoor we kunnen controleren wie met zijn publicaties punten verdient en wie er verliest!

Onze mening

Alchemists klopt thematisch volledig en dat is een eerste punt waardoor we het spel zo leuk vinden, elk klein detail (waarvan er vele niet in onze bespreking zijn vermeld omdat het anders te lang zou worden) is eenvoudig te onthouden omdat het verhaal er alleen maar completer door wordt. Het mooie, handige materiaal met de mooie illustraties maakt de beleving in Alchemists nog leuker en kan ons enthousiasme alleen versterken. Er is veel te doen om de fiches die te groot zijn, dat klopt en is inderdaad erg vervelend, maar de uitgeverij stuurt iedereen gratis nieuwe fiches op en de tweede druk zal dat probleem niet hebben. Het werken met de app is op zijn minst vernieuwend te noemen, de app kan je gratis downloaden op elke smartphone of tablet, je hebt er slechts één nodig om het spel te kunnen spelen. De app werkt overigens heel goed. Het scannen is wel wat afhankelijk van de lichtinval, we merkten dat het soms héél snel ging en het andere keren wat trager ging, maar het leverde nooit problemen op. Je kan er ook voor kiezen om zonder app te spelen, maar dan zal één speler de rol van spelmeester moeten overnemen en dus niet kunnen deelnemen aan het spel.

Het deductie-element in dit spel is héél belangrijk en is allesbehalve simpel. Belangrijk om te weten is dat Alchemists zeker geen eenvoudig spel is, het is een expertspel waar heel wat logisch denkwerk voor nodig is. Het begrijpen van de theorie klinkt eenvoudig, maar het effectief toepassen ervan is heel wat anders. Sommigen zijn er meteen mee weg, anderen totaal niet. Het spel heeft een belangrijke groeimarge: in ons eerste spel ontcijferden we maar enkele ingrediënten, in onze laatste spellen vonden we ze bijna allemaal. Alle ingrediënten vinden is bovendien nog geen garantie tot winnen, dan moet je ook nog publicaties kunnen maken. Je kan co-auteur worden en meegaan in een publicatie van je tegenspeler, maar ben je zeker dat hij juist is? Vertrouw je die speler zomaar, of toch niet? Je kan ook punten verdienen met het kopen van artifarcten enz… Je moet dus niet alleen een goede wetenschapper zijn, maar ook alles goed kunnen verkopen! Het spel bevat ook een variant voor gevorderde waarbij je minder ingrediënten krijgt om het spel te beginnen én het moeilijker wordt om een theorie van een tegenstander te ontkennen, je kan beide varianten perfect combineren zodat iemand die het spel nog niet kent met de beginnersvariant speelt en de anderen met de gevorderde variant. Het is leuk als een spel deze optie aanbiedt, zeker omdat je in dit spel écht wel voorsprong hebt als je het spel al eens gespeeld hebt en goed begrijpt. Het ontkennen van theorieën werd bij ons pas echt gebruikt in de variant voor gevorderden. Er is ook wel een zekere downtime, als je tegenstanders net een medicijn getest hebben dan hebben ze wel wat tijd nodig om op hun blaadje aan te duiden wat ze daaruit hebben geleerd. Met snelle spelers valt dat heel goed mee, maar soms kan dat ook tegenvallen. Het spel speelt trouwens met alle spelersaantallen even goed en duurt met 4 spelers niet langer dan met 2 of met 3. Je hebt met meerdere spelers gewoon minder actieblokjes, elke speler voert dus minder acties uit. Raar maar waar, zelf met minder acties hebben we ook in onze speelsessie met 4 spelers veel ingrediënten kunnen ontcijferen. In een spel met twee spelers is het dan weer moeilijker om aan geld te geraken… Maar alles is bij alle spelersaantallen erg goed afgewogen. Voor je eerste spel (als je hier en daar nog wat moet uitzoeken) moet je wel rekenen op 120 minuten, onze volgende spellen duurden ongeveer 90 minuten.

Alchemists behoorde tot één van de spellen waar we heel erg naar uitkeken in Essen en die verwachtingen zijn meer dan ingelost. Het materiaal is super, het verhaal en het spel zitten erg leuk in elkaar, de spelregels zijn goed geschreven en het deductie element is ook wel ons ding. We zijn dus heel enthousiast over het spel en zouden het nog erg vaak willen spelen. Het geeft steeds voldoening als je weer een ingrediënt hebt kunnen ontcijferen. Tegelijkertijd kunnen we er ook al bij zeggen dat het spel zeker niet voor iedereen is, het is echt geen eenvoudig spel en als je niet goed bent in deductie vind je er wellicht niets aan. We zullen Alchemists dus zeker niet met iedereen op tafel brengen, maar het behoort wel tot onze nieuwe favorieten.

Conclusie: De beleving in Alchemists is compleet: je voelt je op en top wetenschapper!

Met dank aan Czech Games Edition!

Alchemists

Auteur: M. Kotry
Uitgeverij: Czech Games Edition
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 90 min.
Vanaf 13 jaar

In deze rubriek schrijven we iets kort over onze meest gespeelde spellen, of meer bepaald over alle spellen dat we minimum 20 keer speelden doorheen de jaren. De titel ‘tafelporselein’ is dan ook gebaseerd op een porseleinen jubileum, wat staat voor 20 jaar. Vaak zullen het fillers zijn, maar er staan zeker ook grotere spellen in het lijstje. Bovendien is er ook een gezonde mix van klassiekers en nieuwere spellen. We zullen geregeld schrijven over de manier waarop we het spel leerden kennen en hoe onze mening over dat spel evolueerde doorheen de speelsessies, maar ook leuke anekdotes zullen de revue passeren! In elk deel van deze rubriek zullen we 4 spellen toelichten.

Pandemie

We kochten Pandemie in maart 2012 zonder eerst te proberen. We kenden Het Verboden Eiland en hielden van het principe, maar we waren toe aan een coöperatief spel met wat meer uitdaging. Na wat opzoekingswerk leek Pandemie de ideale opvolger, en daar kregen we geen spijt van. Spellen als Dominion kwamen in die beginperiode ontzettend vaak op tafel en verdwenen dan naar de achtergrond, Pandemie is één van de weinige spellen uit deze reeks die langzaamaan tot onze meest gespeelde spellen ging behoren. De uitbreiding ‘Virus Alarm’ zorgde er voor dat we het spel nog liever gingen spelen en we waren dan ook erg benieuwd naar de nieuwere uitbreidingen. Helaas bezitten wij enkel de oude versie en is de nieuwe uitbreiding hier niet mee te combineren, we hadden het er niet voor over om daarvoor een nieuw basisspel aan te schaffen.

Agricola

Agricola was het spel van de primeurs voor ons. Na lang aarzelen besloten we een eerste keer naar een spellenclub te gaan, de spellenclub van Sint-Truiden. Daar speelden we als eerste spel Agricola, bovendien onze eerste workerplacement ooit! Met al die kaarten erbij was het wat overweldigend, maar we waren zeker enthousiast. Die nacht droomden we nog van het kweken van schapen en het voeden van onze gezinsleden! In mei 2012 kocht ik Agricola voor Els haar verjaardag en het kwam de maanden daarna ontzettend vaak op tafel, het is dan ook een lange tijd ons lievelingsspel geweest. Uiteindelijk speelden we Agricola het liefst met ons twee, de voornaamste reden daarvoor was omdat het dan gewoon veel sneller gaat. Stilaan begon Uwe Rosenberg tot onze favoriete spelontwerpers te behoren, nadat Boonanza ons in de spellenwereld bracht werd Agricola onze nummer één. In de lijst met onze favoriete spellen is Agricola inmiddels wel heel wat stapjes naar onder verschoven, maar elke nieuwigheid van Uwe Rosenberg krijgt nog steeds onze interesse.

7 Wonders

We speelden 7 Wonders voor het eerst op Zuiderspel 2012. Het was helemaal niet de bedoeling dat we naar die beurs zouden gaan, Paasmaandag is meestal voorbehouden voor een familiebijeenkomst. Onverwacht is die toch verplaatst en trokken wij onvoorbereid richting Eindhoven. We hadden al wel gehoord van 7 Wonders maar waren niet meteen op zoek om het te spelen, tot er plots een tafel vrij was en een vriendelijke demoër vroeg of wij wilden aanschuiven. Oké dan maar, we zullen wel eens meespelen… Op één of andere manier is 7 Wonders dan toch in onze collectie beland en kwam het regelmatig op tafel. De meeste mensen waar wij toen mee speelden waren toen ook beginners, het was dus ideaal! Later probeerden we de variant voor twee spelers, ondanks de vele commentaren die deze variant krijgt vonden wij het toch leuk om die variant te spelen. De uitbreidingen ‘Leaders’ en ‘Cities’ zorgden dat het spelplezier in 7 Wonders weer werd aangewakkerd, en de nieuwe uitbreiding ‘Babel’ heeft alvast onze interesse!

Tsuro

We zagen Tsuro voor het eerst op één van de bekende TableTop-video’s van Will Wheaton en het trok meteen onze aandacht. Toch heeft het daarna nog een hele tijd geduurd tot Tsuro in onze collectie kwam, in de meeste winkels vonden we het niet terug en webshops waren niet aan ons besteed. Tot we het spel in april 2014 toch maar bestelden, stiekem durf ik zeggen dat dat onze beste koop ooit geweest is. Niet omdat Tsuro ons favoriete spel is of omdat er niks beters in onze kast staat, maar omdat de momenten die we met Tsuro beleefd hebben gewoon onbetaalbaar zijn. Tsuro kan je met iedereen spelen, jong of oud, en het feit dat het tot 8 spelers kan maakt dat het een perfect spel is voor op familiefeestjes. Onze Bomma van 84 jaar haar gezicht straalt als we Tsuro bovenhalen en kan niet meer stoppen eens ze begonnen is, maar ook alle andere generaties spelen met veel plezier mee.

Spelbeschrijving

Carcassonne Goldrausch is de tweede titel in de reeks ‘Carcassonne: Around the world’. Deze keer wordt Carcassonne overmand door de cowboys uit het Wilde Westen. Elke cowboy kan de taak van spoorwegarbeider, mijnwerker, verkoper of boer op zich nemen. Boeren proberen de paarden te temmen op hun open graslandschap terwijl de mijnwerkers goudklompjes innen. Door een tent op te slaan terwijl een berggebied nog niet is afgewerkt kan je regelmatig goudklompen verzamelen, al kan je ook wel eens pech hebben en waardeloze stenen opgraven!

Als je aan beurt bent neem je een tegel uit de voorraad en puzzel je deze passend aan de eerder gelegde tegels, vervolgens heb je drie mogelijkheden: een cowboy op de zonet geplaatste tegel plaatsen, je tent opzetten in een nog-niet-afgewerkt berggebied of een mijnfiche nemen uit een berggebied waar je tent opgesteld staat. Wanneer je een nieuwe cowboy inzet op de zonet geplaatste tegel kan je deze -afhankelijk van die tegel- inzetten op een stad, een graslandschap, een spoorweg of een berggebied. Wanneer een stad, een spoorweg of een berggebied is afgewerkt worden er onmiddellijk punten gescoord voor diegene die de meerderheid heeft. Voor een spoorweg verdien je één punt per tegel, als er een locomotief op deze spoorweg aanwezig is worden die punten zelf verdubbeld. Als er meer dan één locomotief is dan wordt die verdubbeling echter weer ongedaan gemaakt. Vanuit een stad vertrekken verschillende spoorwegen, pas als al deze spoorwegen zijn afgewerkt kan de verkoper in deze stad drie punten krijgen per afgewerkte spoorweg. De mijnwerkers in een afgewerkt berggebied innen niet alleen alle overgebleven mijnfiches maar ook even veel punten als dat er goudklompen staan afgebeeld. Graslanden worden pas op het einde van het spel gewaardeerd, diegene die op dat moment de meerderheid heeft in een grasland scoort twee punten per indianentent en vier punten per groepje paarden in dat grasland.

Anders dan in het basisspel kan je nu dus ook je tent opzetten in een berggebied dat nog niet afgewerkt is. Je hoeft die tent dus niet te plaatsen op de zonet geplaatste tegel maar je kan deze op een berggebied naar keuze zetten, of er al andere mijnwerkers of tenten aanwezig zijn maakt niet uit. Vanaf je volgende beurt kan je in dat berggebied een mijnfiche nemen, op voorwaarde dat je die beurt geen andere cowboy inzet. Op zo’n mijnfiche vind je 0 tot 5 goudklompjes, en elke goudklomp is één punt waard. Hoe meer goudklompen op het berggebied, hoe meer mijnfiches er te grijpen zijn. Het spel eindigt nadat de laatste tegel is aangelegd, daarna volgt de eindtelling. De graslanden worden gewaardeerd en elk goudklompje op de mijnfiches is één punt waard. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Er zijn al vele uitbreidingen en varianten verschenen op Carcassonne, dit is de zoveelste in de reeks. Deze stand-alone versie voegt toch weer iets leuk toe en maakt het spel weer net iets anders, alsof het Carcassonne telkens opnieuw nieuw leven in blaast. Het algemene gevoel is hetzelfde, je probeert de meerderheid van cowboys te hebben op spoorwegen en in berggebieden. De steden voegen dan weer iets geheel nieuw toe, om de punten te verdienen probeer je maar liefst 2, 3 of 4 spoorwegen af te werken! Als het nog eventjes kan pik je ook de punten van de spoorwegen mee, liefst dubbele punten dankzij een locomotief. De tenten maken het grote verschil met andere varianten van Carcassonne. Een waardevol berggebied in de handen van je tegenstander(s) dat je niet (eenvoudig) kan overmeesteren kan je nu proberen leeg te roven door je tent er op te zetten. Als dat berggebied dan wordt afgewerkt gaat je tegenstander wel nog lopen met de punten, maar met wat geluk ben jij er in die tijd wel met de meest waardevolle mijnfiches vandoor.

Wat we gemist hebben in deze versie zijn de fiches voor 50 punten. Zeker met twee spelers kan je wel een aantal keer rond gaan, zo wisten we aan het einde van één van onze spellen niet meer hoeveel we nu uiteindelijk gescoord hadden. Het materiaal en de illustraties zijn zoals gewoonlijk van een goede kwaliteit, een mooie illustratie vooraan op de doos en leuke cowboys in plaats van de gebruikelijke Carcassonne-meeples. Carcassonne blijft een leuk spel en dit is zeker een leuke variant, maar onze meest favoriete Carcassonne-variant is het niet.

Conclusie: Carcassonne Goldrausch is een leuke stand-alone die er zeker mag zijn.

Met dank aan Hans im Glück!

Carcassonne Goldrausch

Auteur: Klaus-Jürgen Wrede
Uitgeverij: Hans Im Glück
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 35 min.
Vanaf 8 jaar

Momenteel loopt er op Kickstarter een campagne voor PBL Robots, een dobbel- en kaartspel waarin elke speler de controle over een reuze robot op zich neemt. Je zal het harnas van je robot upgraden door kaarten op je basisrobot te leggen, bemanningsleden in dienst nemen, piloten inhuren en proberen de robot van je tegenstander weg te blazen! Het spel heeft een climax aan het einde als elke piloot in topvorm is, hou je vast voor een dramatische comeback of een overtuigende finish!

Wij stelden enkele vragen aan de auteur van PBL Robots: William Hessian!

William, stel je even voor aan onze lezers.

Mijn naam is William Hessian, ik ben een 32-jarige beeldende kunstenaar uit Minnesota. Mijn familie verzamelde bordspelen waardoor ik als kind al speelde op elke familiebijeenkomst. In mijn jeugd ontwikkelde ik al spelideeën, ik bewaarde ze telkens in een vintage koffer. Als kunstleraar in North Dakota probeer ik mijn leerlingen regelmatig aan te leren hoe ze hun eigen spellen kunnen maken. Op een dag nam ik al mijn ontwikkelde spellen mee naar Portland Maine, waar ik John Supinski ontmoette. Samen hebben we Hidden Ladder Games opgericht en zijn we enkele van mijn ideeën verder gaan ontwikkelen.

Hoe kwam je op het idee om ‘PBL Robots’ te ontwikkelen?

Onze kunstvereniging, The Hidden Ladder Collective, organiseert elke week een bijeenkomst zodat iedereen bij ons thuis creatief aan de slag gaat. Een negenjarige jongen, Luke Sekera, was aanwezig op één van die avonden en had zin om een bordspel te spelen. Ik nam mijn 10-jaar-oude prototype van PBL Robots uit de kast, met een hoop notitieblaadjes en ideeën dat ik verzameld had in tussentijd. Luke toonde veel interesse en deelde het meteen met John, waardoor ik besloot het spel verder uit te werken. 10 jaar eerder kwam ik op het idee nadat ik het kaartspel van Pokémon speelde en een aflevering van Gundam Wings VHS zag. Ik wou beide elementen samenvoegen: vechtende robots in een kaartspel. Daarnaast wou ik ook graag dobbelstenen toevoegen want … wie gooit er nu niet graag met een dobbelsteen?

Is ‘PBL Robots’ het eerste spel dat je ontwikkelde?

Ik heb momenteel 23 concepten/prototypes in mijn koffer zitten. PBL Robots is het eerste spel dat tot ontwikkeling komt, maar ik heb een handvol andere concepten die al regelmatig getest zijn op bijeenkomsten.

Hoelang ben je bezig met de ontwikkeling van ‘PBL Robots’? Zijn er (belangrijke) elementen veranderd gedurende dit ontwikkelingsproces?

Spelbeschrijving

Chimera is een spel voor drie spelers, gebaseerd op Tichu. Elke ronde zal één speler in de rol van Chimera kruipen en proberen te winnen van de twee andere spelers. Deze spelers vormen een team, maar toch zal er aan het einde maar één winnaar zijn!

Tijdens het schudden wordt één willekeurige kaart met de beeldzijde naar boven in de stapel gelegd, de speler die deze kaart ontvangt mag beginnen met bieden. Hierbij zijn slechts vier mogelijkheden: passen, 20, 30 of 40. Als je meteen 40 biedt hebben je medespelers dus geen kans meer om erover te gaan. De hoogste bieder wordt deze ronde Chimera en krijgt drie extra kaarten op hand. De andere spelers vormen deze ronde een team en mogen 1 of 2 blinde kaarten met elkaar ruilen. Het bod bepaalt hoeveel punten er aan het einde van de ronde te winnen/verliezen zijn.

Vervolgens volgt een soort slagenspel waarbij de spelers een bepaalde combinatie steeds in een hogere waarde proberen neer te leggen. Mogelijke combinaties zijn o.a. een enkelvoudige kaart, een paar, een trio, een kwartet of een straat. De Chimera komt uit met één van die combinaties, de andere spelers zullen daarna dezelfde combinatie uitspelen met een hogere waarde of passen. Nadat twee spelers na elkaar hebben gepast wint diegene die als laatste speelde. Deze speler krijgt alle kaarten uit deze slag. Naast de klassieke combinaties kan je ook drie opeenvolgende paren uitspelen of twee opeenvolgende trio’s. Bovendien kan je aan een trio of kwartet ook een enkele kaart of een paar toevoegen in de hoop je hand sneller leeg te spelen. Er zijn dus heel wat mogelijke combinaties. Er zijn daarnaast twee combinaties die elke keer mogen gespeeld worden én bovendien de kans groter maken dat je die slag wint: een kwartet zonder toegevoegde kaart of de Chimera Flight (2 jokers).

Een ronde eindigt wanneer één speler erin geslaagd is om al zijn handkaarten uit te spelen. Daarna volgt de puntentelling. Als de Chimera als eerste zijn handkaarten uitspeelde ontvangt hij dubbel zoveel punten als het bod aan het begin van die ronde, daarnaast kan hij nog eventuele bonussen verdienen. Als één van de andere spelers uitspeelde verliest de Chimera het geboden bedrag, beide andere spelers winnen 20 punten. Tenslotte kunnen alle spelers nog punten verdienen met hun gewonnen slagen, elke 2 en 11 is namelijk nog extra punten waard. Na deze puntentelling begint de volgende ronde. Het spel gaat verder tot één speler 400 of meer punten heeft, uiteraard kan je er ook voor kiezen om het spel korter/langer te maken.

Onze mening

De spelregels zijn in principe simpel, toch duurde het eventjes eer we er volledig mee weg waren. Dat kan ook te maken hebben met het feit dat we Tichu nooit eerder speelden, maar een extra voorbeeld in de spelregels had geen overbodige luxe geweest. Daarnaast misten we ook een overzichtskaart met alle mogelijke combinaties, zeker omdat er toch combinaties tussen zitten (met o.a. die toegevoegde kaarten) die in een ander spel niet courant zijn. Tijdens onze eerste speelsessie(s) lagen de spelregels dan ook voortdurend naast ons om de combinaties te bekijken. Na enkele spellen ken je het uiteraard wel bijna uit het hoofd, maar toch. De truc tijdens het delen is leuk gevonden, je hoeft niet meer te discussiëren over wie startspeler wordt, het wordt gewoon bepaald door de kaarten. Volgens de auteur zelf is dit één van de enigste spellen waarbij de spelers aandachtig zijn tijdens het delen. Het bieden is misschien wel het moeilijkste, als Chimera neem je steeds een risico: als je wint kan je véél punten verdienen (meer dan 100 in een ronde), in het andere geval verlies je punten. Als dat een paar keer na elkaar gebeurd kan het je wel eens zuur opbreken. Het slagenspel zelf is eenvoudig en spannend. Soms ben je er van overtuigd dat je een goede combinatie hebt dat niemand kan verbeteren, tot een tegenstander plots een kwartet of de Chimera Flight speelt! Het gaat dus zeker niet altijd van een leien dakje. Diegene die op de juiste moment beslist om de juiste kaarten te spelen zal het spel winnen.

Naarmate je het meer speelt krijg je meer inzichten en wordt het alleen maar beter, het is een spel dat je dus zeker een tweede kans moet geven. Na een eerste speelsessie waren we niet meteen overtuigt, maar hoe vaker we het speelden, hoe meer we het spel begonnen appreciëren. Tijdens onze laatste sessie vonden we het jammer dat het al gedaan was en we geen tijd meer hadden, we kijken er alvast naar uit om het nog eens te spelen. Wij speelden het spel steeds met dezelfde spelers, wat het spel hier alleen maar ten goede komt. We zouden het bijvoorbeeld niet voorstellen aan een 3e speler die het spel nog niet kent, of toch niet op een doorsnee spellenavond. We raden Chimera dan ook aan voor een vaste spelgroep van drie spelers die vaak hetzelfde spel willen spelen, het is vb. ideaal om mee te nemen op reis.

Conclusie: Chimera is het ideale spel voor een vaste spelgroep van drie spelers!

Met dank aan Z-Man Games!

Chimera

Auteur: Ralph H. Anderson
Uitgeverij: Z-Man Games
Aantal spelers: 3
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

In Helvetia Cup zullen twee spelers de rol van coach op zich nemen en hun voetbalteam naar de overwinning leiden. Dit simulatiespel vindt plaats in een fantasiewereld. Elk team bestaat uit 9 spelers, de coach kiest daaruit 1 keeper, 4 veldspelers en 2 invallers. Elke speler heeft zijn eigen, unieke capaciteiten. Net zoals in het echt speel je in Helvetia Cup 2 helften van 45 minuten, wie daarna de meeste goals heeft gescoord wint het spel. Je kan spelen op twee niveau’s: een familievariant met eenvoudige spelregels en een variant voor gevorderden met meerdere mogelijkheden.

Aan het begin van elke ronde mag het aanvallende team (het team met balbezit) elke veldspeler één hexagon verplaatsen, door een boost te gebruiken kan die speler een verdere verplaatsing uitvoeren. Elke speler heeft echter maar een bepaalde uithouding, door meerdere boosts te gebruiken zal je speler op een gegeven moment uitgeput zijn en niet meer zo efficiënt kunnen spelen. Daarna mag ook het verdedigende team elke veldspeler verplaatsen. Als een verdediger op die manier bij de bal komt kan hij een poging ondernemen die bal te veroveren. Op de spelersfiche van die bewuste speler vind je hoe groot de kans is dat die actie slaagt, tenslotte zal het dobbelresultaat bepalen of het lukt of niet. Als de actie gelukt is begint de nieuwe ronde meteen, anders mag het aanvallende team enkele aanvallende acties uitvoeren. Je kan zo o.a. een pas geven naar een teamgenoot en schieten op doel. Hoe verder je van het doel verwijderd bent, hoe groter de kans dat de keeper de bal zal vangen. Bovendien kan je ook de hoek kiezen, maar als je een moeilijke hoek kiest kan het wel eens zijn dat je er nét naast schiet! Of het al dan niet goal is wordt bepaald door de dobbelsteenworp.

In de variant voor gevorderden hebben beide teams meer mogelijkheden. Zo bestaat er voor het aanvallende team een verschil tussen een lange of korte pas en kunnen spelers een dribbelactie uitvoeren in de hoop een andere speler te ontwijken. De kans dat een korte pas aankomt is met gevolg groter dan bij een lange pas. Na een pas kan een speler de bal ook binnen koppen, wat het dan weer moeilijker maakt voor de keeper. Ook het verdedigende team heeft nu meer mogelijkheden om de bal terug op te eisen, zo kunnen zij nu ook tackelen of gewoon druk zetten. In het laatste geval wordt de bal niet meteen onderschept maar verhinderen ze de aanvaller bij komende acties. Het resultaat van alle mogelijke acties wordt tenslotte bepaald door de dobbelsteenworp: als de waarde gelijk of lager is dan die bepaalde eigenschap van de speler is de actie geslaagd, anders niet. Telkens na balverlies, na een goal of wanneer het aanvallende team geen verdere acties kan uitvoeren eindigt de ronde en wordt de tijdsfiche verplaatst. Als het fiche 45′ heeft bereikt eindigt de eerste speelhelft. Als het na de tweede helft gelijkspel is volgt er een strafschoppenreeks tot een winnaar gekend is.

Onze mening

We wisten aanvankelijk niet goed wat we van Helvetia Cup moesten verwachten, het is wellicht het eerste spel dat we speelden met zoveel miniaturen. Het materiaal maakte ons in elk geval wel nieuwsgierig, alle miniaturen zijn reeds (mooi!) geverfd en het materiaal is van hoge kwaliteit. Als voetbalfans keken we er dan ook naar uit om het spel te spelen. Enerzijds is het wel eens leuk om coach te spelen en jouw team te leiden. Verschillende tactieken en opstellingen proberen, de beste speler kiezen voor elke actie, … Maar daar kwamen we alvast tot de conclusie dat het ons niet zou boeien als we niet van voetbal hielden. Anderzijds zal het spel hier wellicht niet meer gespeeld worden, dat heeft te maken met de dobbelsteen. Je kan mooie acties ondernomen hebben en plots bijna alleen voor goal komen te staan, maar zelf dan bepaald de dobbelsteenworp of je dan uiteindelijk scoort of niet. Een aanvaller heeft dan soms wel 16 kansen op 20 dat hij scoort, maar zekerheid dat iets lukt heb je nooit. Uiteraard is dat ook in het echt zo, maar het stoorde ons gewoon dat je 45 minuten aan het spelen bent en uiteindelijk de dobbelsteen grotendeels bepaalt wie er uiteindelijk wint.

Het is leuk dat er een gevorderde- en familievariant bestaat. De familievariant is op vijf minuten uitgelegd en kan je wel spelen met jonge kinderen die van voetbal houden. De variant voor gevorderden laat je toe meerdere tactieken uit te proberen en maakt het spel meteen ook interessanter. Het feit dat je team uit 9 spelers bestaat maar je slechts 7 spelers kan selecteren maakt dat je telkens andere dingen kunt proberen. Anderzijds zal je toch regelmatig voor hetzelfde kiezen, je kiest nu eenmaal de beste spelers. De herspeelbaarheid is voor ons dus uiteindelijk niet groot.

Conclusie: Helvetia Cup is een spel voor de voetballiefhebber die geluk in een spel belangrijk vindt.

Kickstarter

Er loopt momenteel een Kickstarter-campagne waarbij je Helvetia Cup met 5 uitbreidingen kan backen. Elke uitbreiding bevat een nieuw team met nieuwe, voorgeschilderde miniaturen. De Kickstarter-campagne loopt nog tot 15 november: Helvetia Cup op Kickstarter

Met dank aan Helvetia Games

Helvetia Cup

Auteur: F. Crittin & G. Largey
Uitgeverij: Helvetia Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Vandaag is onze 100ste recensie gepubliceerd! Interviews, previews, nieuwsberichten en andere onderwerpen tellen hiervoor uiteraard niet mee, want de 100 berichten waren we al een tijdje gepasseerd.

We kozen voor onze 100ste recensie speciaal voor Patchwork. Zoals jullie in Tafelporselein – deel 2 konden lezen is onze interesse voor bordspellen ontstaan dankzij het kaartspelletje Boonanza. De auteur van Boonanza, Uwe Rosenberg, bracht deze maand dit nieuwe tweepersoonsspel op de markt. Dat moesten we uiteraard proberen!

Dit is ook het ideale moment om jullie, onze lezers, eventjes te bedanken. Jullie feedback en positieve reacties stimuleren ons om op deze manier verder te gaan, op naar de volgende 100!

Spelbeschrijving

In Patchwork gaan twee spelers aan de slag in het naaiatelier. Zoveel mogelijk overschotten worden gebruikt om een uniek lappendeken te maken. Elk stukje stof kost niet alleen knopen, je hebt ook wat tijd nodig om alles aan elkaar te naaien. Op geregelde tijdstippen krijg je een inkomen, hoe meer knopen je lappendeken op dat moment heeft, hoe meer inkomen je krijgt! De knopen waar alles om draait zijn niet enkel een betaalmiddel maar ook punten aan het einde van het spel. Wie verzamelt de meeste knopen?

Het tijdspoor bepaalt in Patchwork steeds wie aan beurt is namelijk diegene die achteraan staat. Elke actie kost je tijd, maar het kan perfect gebeuren dat je toch achter je tegenstander blijft en twee of zelfs drie acties na elkaar kan uitvoeren. Er zijn twee mogelijke acties: knopen verzamelen of je lappendeken uitbreiden. Als je knopen wilt verzamelen dan verplaats je jouw tijdsfiche net voor dat van je tegenstander, voor elk tijdsvakje dat je op die manier passeert krijg je één knoop. Met die knopen kan je dan (in een volgende beurt) een stuk stof aankopen. Je kan echter niet zomaar kiezen welke overschot je aanschaft, dat wordt bepaald door de houten pion. De drie stukken stof die rechts naast de pion liggen zijn op dat moment beschikbaar. Als je stof wilt kopen betaal je het aantal knopen en verplaats je de pion naar de plaats waar dat stuk stof lag, tijdens een volgende ronde zullen er dus andere stoffen beschikbaar zijn. Vervolgens puzzel je dat stuk stof op je persoonlijk lappendeken en verplaats je jouw tijdsfiche een aantal stappen zoals aangegeven op de aangekochte stof. Sommige stoffen zijn goedkoop maar kosten je veel tijd, bij anderen is dat omgekeerd. Als je tijdsfiche dan nog steeds achteraan staat kan je onmiddellijk nog een beurt uitvoeren, anders is het de beurt aan je tegenspeler.

Op het tijdspoor staan op sommige vakjes knopen afgebeeld, telkens je zo’n knoop passeert krijg je inkomen afhankelijk van het lappendeken dat je op dat moment al gemaakt hebt. Op de stukken stof staan namelijk ook knopen afgebeeld, tijdens elke inkomstenfase zal je dat aantal knopen ontvangen. Op andere vakken liggen kleine stofjes van leer, diegene die daar als eerste passeert mag dat gewoon nemen en kosteloos aan zijn lappendeken naaien. De speler die er als eerste in slaagt een lappendeken van 7 op 7 te naaien krijgt een bonusfiche t.w.v. 7 punten/knopen. Het spel eindigt wanneer beide spelers het eindpunt op het tijdspoor hebben bereikt. Elk vak waar je geen stof voor hebt gekocht kost je aan het einde 2 knopen, diegene die daarna de meeste knopen over houdt wint het spel.

Onze mening

Patchwork trok al enige tijd onze aandacht, het zag er niet alleen leuk uit maar was bovendien ook van onze favoriete auteur, Uwe Rosenberg. Na het lezen van de spelregels waren we echter niet volledig overtuigd, was dat alles? Het leek wel té simpel om echt goed te zijn. Na één minuut spelen waren we al overtuigd van het spel, het is echt geweldig! Eenvoudige spelregels, maar zo veel mogelijkheden. Je zal alles moeten afwegen: betaal je voor een stuk stof veel tijd, of veel knopen? Die knopen wil je uiteraard sparen want dat zijn punten op het einde, anderzijds is die tijd ook wel belangrijk want zo heel veel tijd heb je niet tijdens het spel. Daarbovenop komt nog eens die beurtvolgorde. Als er twee stoftegels naast elkaar liggen die jij wilt aankopen kan je er maar best voor zorgen dat je twee keer na elkaar aan beurt komt. Soms is het zelf beter om géén stof aan te kopen maar gewoon wat tijd te nemen om knopen te verzamelen. Je moet dus niet alleen veel beslissingen nemen maar ook je tegenspeler in de gaten houden. Door het aankopen van stof bepaal je welke stoffen beschikbaar worden tijdens een volgende beurt. Kan je er voor zorgen dat je tegenspeler dat ene stukje stof nét niet kan nemen? Alsof dat alles nog niet genoeg is is het ook belangrijk hoeveel knopen er afgebeeld staan op die stukken stof. De kostprijs en het tijdverlies is één, maar hoe meer knopen op je lappendeken, hoe meer inkomen je regelmatig krijgt, …

Je hoort het al, Patchwork is een spel dat bij ons heel erg in de smaak valt en behoort zeker tot de betere spellen die we de laatste tijd al ontdekt hebben. Het is een tweepersoonsspel, het zijn eenvoudige spelregels, er zijn veel mogelijkheden, er is voldoende interactie én het ziet er goed uit! Wat moet je nog meer hebben? Er is wat puzzelwerk voor het in elkaar puzzelen van je lappendeken, in het begin is dat wel even wennen: past die blok daar nu of toch niet? Het spel heeft bovendien een groeimarge, zo slaagde één van ons er zelf in om tijdens ons eerste spel -10 te scoren! Enkele spellen later zitten onze scores tussen 10 en 24, toch al heel wat beter. We hebben het spel nu zo’n 5-tal keer gespeeld en hopen dat nog vaak te doen, de herspeelbaarheid ziet er tot nu toe dus alvast erg goed uit! Het tijdsbord is dubbelzijdig, het enige verschil tussen beide zijden is de lay-out. De ene kant ziet er mooier uit en past beter bij het spel, al zal die voor sommigen nogal ‘druk’ overkomen waardoor je minder goed het overzicht kan bewaren. Daarom hebben ze op de achterkant alvast een meer sobere versie van het tijdspoor getekend zodat diegenen zich daar niet aan moeten storen.

Conclusie: Patchwork is voor ons één van de betere spellen voor twee spelers!

Met dank aan Mayfair Games!

Patchwork

Auteur: Uwe Rosenberg
Uitgeverij: Mayfair Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

 Patchwork werd in het Nederlands uitgegeven door 999 Games

Spelbeschrijving

De titel zegt het al: Kumbu is een dubbelzijdig kaartspel. Je zal je kaarten dus langs beide zijden moeten bekijken en één zijde is uiteraard ook zichtbaar voor je medespelers. Dit kaartspel bevat vele varianten, alle varianten staan beschreven op hun website en de creatieven onder jullie kunnen er misschien nog wel één bij verzinnen. Wij zullen het vooral hebben over Kumbu Pesten, Kumbu Kadi en Kumbu Zabuni.

In Kumbu Pesten probeert elke speler als eerste zijn hand leeg te spelen. Tijdens je beurt heb je twee opties: een kaart spelen of een kaart op handen nemen. Als je een kaart speelt moet de bovenste kaart van de stapel een koppel vormen met de onderkant van jouw gespeelde kaart. Je kan een koppel vormen door twee dezelfde getallen op elkaar te leggen of door ervoor te zorgen dat de som van beide getallen gelijk is aan tien. Een 0 geldt als joker en kan je aan alles koppelen. De bovenkant van je kaart bepaalt vervolgens niet alleen welke kaarten de volgende speler zal kunnen spelen maar zorgt soms ook voor iets extra! Als dat een zes is mag je namelijk nog een beurt uitvoeren, bij een 7 moet de volgende speler zijn hand aanvullen tot 5 kaarten en bij een 8 moet de volgende speler een beurt overslaan. De 9 verandert de speelrichting. Van zodra een speler slechts één kaart op handen heeft roept hij ‘Kumbu!’, als hij die kaart uitspeelt eindigt het spel en is deze speler de winnaar.

Kumbu Kadi is een slagenspel. Elke speler ontvangt 5 kaarten, ook in deze variant zien je medespelers één zijde van je kaarten. Elke speler speelt om beurt één kaart, daarna worden de getallen aan beide zijden van de kaarten opgeteld. Diegene die de kaart speelde met in totaal de hoogste waarde wint de slag! Er worden 5 ronden gespeeld, diegene die daarna de meeste slagen heeft gewonnen wint het spel.

Kumbu Zabuni is een variant op het populaire dobbelspel Perudo. Ook hier krijgt elke speler 5 kaarten. Ook hier kan je je eigen kaarten volledig zien en zie je één zijde van die van je medespelers. Tijdens je beurt kan je bieden of uitdagen. Als je biedt dan probeer je te raden hoeveel keer één bepaalde afbeelding op dat moment op tafel ligt. De volgende speler kan het bod vervolgens verhogen door te zeggen dat er meer kaarten van die afbeelding liggen of dat er even veel kaarten van een hogere waarde liggen. Riskeer echter maar niet te veel, want als de volgende speler je niet gelooft dan kan hij je uitdagen en wordt er gecontroleerd of je bod klopt of niet. De speler die ongelijk had (de laatste bieder of de uitdager) krijgt in de volgende ronde een kaart minder, als je een vierde keer verliest dan lig je uit het spel. Op deze manier spelen de spelers verder tot er één winnaar over blijft.

Onze mening

Kumbu: Dubbelzijdig Kaartspel was heel anders om te testen dan alle andere spellen op onze blog. Het is niet zozeer één spel maar eerder één idee waar je verschillende spellen mee kan doen. Het idee van die dubbelzijdige kaarten is erg leuk gevonden, eenvoudig maar met veel mogelijkheden. Dit kaartspel is dus zeker leuk om in huis te hebben of mee te nemen op vakantie. Als je het na vele speelbeurten dan toch beu bent dan speel je gewoon een andere variant, of je verzint er gewoon een nieuw spel mee. Het kan allemaal! Je kan het ook met iedereen spelen, al zorgen de getallen soms voor wat verwarring. De getallen zitten namelijk mooi verwerkt in een tekening waardoor het getal zelf soms moeilijker te herkennen is. Na enkele speelsessies ken je ze uiteraard wel van buiten, maar onze grootmoeder zou er alvast problemen mee hebben. Het herkennen van de getallen is vooral belangrijk in de variant Kumbu Pesten, maar dat is nu toevallig de variant die wij het liefst spelen. De geluksfactor is aanwezig maar vormt tegelijkertijd het spannende in dit soort korte familiespelletjes. Door de juiste kaart op het juiste moment te spelen probeer je het geluk wat naar je handen te zetten. Kumbu Zabuni is leuk voor diegenen die houden van gokken en bieden, maar dat is over het algemeen niet aan ons besteed. We spelen dan wel graag Perudo, maar houden toch graag vast aan de dobbelsteentjes. Al is Kumbu Zabuni zeker een leuke (en goedkopere) variant.

Met twee spelers is dit kaartspel niet zo geslaagd voor ons. In Kumbu Pesten komen de acties als ‘spelersvolgorde veranderen’ en ‘volgende speler een beurt overslaan’ niet tot zijn recht en een slagenspel heeft ons met twee spelers nog nooit kunnen overtuigen. Met meerdere spelers worden alle varianten meteen veel leuker. Misschien nog een uitdaging om een variant te verzinnen die optimaal is voor twee spelers? De lay-out is erg leuk, opvallende kleurtjes en simpele maar leuke lijntekeningen die gevormd zijn rond de getallen. Steek dat in het kleine doosje en je hebt een spelletje dat nooit meer uit je binnenzak hoeft te verdwijnen.

Conclusie: Kumbu: Dubbelzijdig Kaartspel kan je overal mee naartoe nemen en zal je veel leuke en afwisselende familiemomenten bezorgen!

Met dank aan Rielekst!

Kumbu: Dubbelzijdig Kaartspel

Auteurs: Kees Meis & Dennis Merckx
Uitgeverij: Rielekst
Aantal spelers: 2 – 8
Tijdsduur: ± 5 min.
Vanaf 5 jaar