SPELLENMOLEN

Spelbeschrijving

Sherlock Holmes vertrekt op vakantie, maar helaas betekent dit niet dat de Londense criminelen ook een pauze inlassen. Daarom gaan we tijdens een spelletje Bakerspeed op zoek naar de ideale vervanger van de bekende detective. Om een kans te maken op deze job zal je alvast aan enkele voorwaarden moeten voldoen: je moet snel én efficiënt zijn!

Elke speler krijgt een stapel kaarten met verschillende verdachten, de tien bovenste kaarten worden op hand genomen. Elke verdachte heeft drie kenmerken: een kleur, een persoonstype en een aantal. Als je aan beurt bent zal je de drie dobbelstenen met die kenmerken moeten dobbelen, al snel zal blijken wie de snelste en meest efficiënte detective is! De actieve speler bepaalt welke dobbelsteen hij eerst wilt dobbelen, afhankelijk van het resultaat kunnen alle spelers (ook de actieve speler!) een verdachte uitspelen met bijhorende kenmerken. Als de kleuren-dobbelsteen vb. blauw aangeeft kunnen de spelers een blauwe verdachte spelen. Het is echter enkel de snelste detective die zijn kaart mag laten liggen, slechts die ene speler zal dus een kaart kunnen uitspelen. Daarna zal de actieve speler ook de andere twee dobbelstenen rollen, na elke dobbelsteenworp kan de snelste detective één kaart uitspelen. Die kaart moet dan niet alleen voldoen aan het laatst gedobbelde resultaat, maar ook aan de vorige kenmerken. Na de derde worp zijn er slechts twee mogelijke verdachten, en kan het gebeuren dat niemand een kaart kan uitspelen.

Telkens je met succes een kaart hebt kunnen uitspelen neem je een nieuwe kaart van je stapel op hand, maar als je de verkeerde kaart uitspeelde krijg je een kaart extra op hand! De speler die er als eerste in slaagt om alle kaarten uit te spelen wordt de winnaar van Bakerspeed.

Onze mening

Het idee achter Bakerspeed is erg leuk gevonden. Het is in de categorie dobbelspellen een uniek thema en kan zich op deze manier wel onderscheiden van andere fillers. Een spel waarin reactiesnelheid belangrijk is is meestal niet aan ons besteed, en dat is ook deze keer het geval. Zo’n spel wordt bij ons meestal door dezelfde persoon gewonnen. Naast dat reactievermogen komt hier nog eens bij dat je als eerste een kaart probeert uit te spelen, het lijkt een wonder dat de kaarten na enkele speelbeurten nog niet meer beschadigd zijn.

Bakerspeed is voorzien van erg mooie en passende illustraties, op de kwaliteit valt dus zeker niets aan te merken! De dobbelstenen zal je voor je eerste spel nog wel eventjes moeten beplakken, maar waar vind je tegenwoordig nog een spel voor 7 euro? Bovendien werd Bakerspeed in Essen verkocht voor het goede doel, die vereenvoudigde dobbelstenen moet je er dan maar bijnemen. Met twee is het helaas minder leuk, het gebeurd vaker dat geen van beide spelers een kaart kan uitspelen (zeker tegen het einde van het spel). Bovendien is het meestal diegene die niet aan het dobbelen is die in dit geval de eerste is die een kaart kan uitspelen. Het ideale spelersaantal is volgens ons met 3/4 spelers, met meerdere spelers wordt het al snel te druk.

Conclusie: Bakerspeed is een dobbelspel voor snelle detectives.

Met dank aan het Österreiches Spiele Museum!

Bakerspeed

Auteur: Marko Jelen
Uitgeverij: Österreiches Spiele Museum
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving:

In dit spel is de beroemde operazangeres La Carlotta klaar voor haar volgende uitvoering. Er gebeuren echter heel wat vreemde dingen in het operagebouw: er dwaalt een spook rond! Dit mysterie moet zo snel mogelijk worden opgelost, anders wordt de uitvoering geannuleerd.. In dit tweepersoons-spel speelt één speler de rol van het spook en probeert La Carlotta uit de opera weg te jagen, terwijl de inspecteur probeert het spook te ontmaskeren! Bij het begin van het spel kijkt de speler die het spook speelt welk personage in dit spel het spook is.

In elke ronde worden 4 personen gespeeld, twee door de Inspecteur en twee door het Spook. Als je aan de beurt bent kies je één van de beschikbare personen en kan je deze verplaatsen. Het aantal stappen dat je kan verplaatsen is afhankelijk van het aantal personen in de kamer waar jouw personage vertrekt. Daarnaast hebben alle personages ook een speciale eigenschap, zo kan Madame Giry een deur op slot doen en Joseph Buquet het licht uitdoen, terwijl Christine Daaé de personen uit aangrenzende kamers bij haar kan lokken.

Op het einde van de ronde vertelt het spook of het al dan niet kan verschijnen: wanneer het spook alleen in een kamer is kan het wél verschijnen, als er zich nog andere personages bevinden in dezelfde kamer kan het spook niet verschijnen. Afhankelijk van het antwoord kan de Inspecteur nu bepaalde personen uitsluiten. Daarna wordt La Carlotta op het spoor verplaatst: hoe meer verdachten er nog zijn, hoe sneller La Carlotta richting de uitgang van de opera gaat en omgekeerd.

Het spel kan in twee situaties eindigen: Als de Inspecteur het spook kan ontmaskeren voordat La Carlotta de opera verlaat is de inspecteur gewonnen, in het andere geval wint het Spook!

Onze mening

Wij vonden dit spel in het begin vooral erg verwarrend: kan het spook nu wel/niet verschijnen? Heeft het nut om personages wel/niet samen in een kamer te plaatsen? … Dit kan er ook mee te maken hebben dat dit het eerste spel uit de Mr. Jack-reeks is dat wij gespeeld hebben, of omdat de spelregels niet zo heel duidelijk geschreven zijn.. Ondanks die verwarring zijn we het spel wel blijven spelen door de sfeer dat het met zich meebrengt. Het is een erg spannend spel waar je echt mee in op kan gaan.. Beide rollen zijn even sterk en even spannend, ook al lijkt de rol van het spook in het begin wel gemakkelijker.

Wat we ook positief vinden aan dit spel is dat je het niveauverschil tussen beide spelers kan aanpassen. Je kan één speler een voorsprong geven door La Carlotta minder ver/ verder te laten beginnen op het spoor. Zo wordt het spel ook eerlijk(er) als je dit spel als kenner speelt tegen iemand die het voor de eerste keer speelt.

Conclusie: Le Fantôme de l’Opéra is een spannend twee-persoonsspel dat vooral veel sfeer creëert. 7/10

Le Fantôme de l’Opéra

Auteurs: Bruno Cathala & Ludovic Maublanc
Uitgeverij: Hurrican
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 9 jaar

Spelbeschrijving

Je bent opgegroeid in een ware dystopia, een woord dat vroeger niet eens in je woordenboek stond. Nu is het aan jou om samen met je werkers alle krachten te bundelen. Richt gebouwen op, bouw tunnels en verzamel artefacten in de hoop veel prestige te vergaren. De speler die als eerste zijn 10 sterren op het bord plaatst wordt de winnaar van Euphoria!

Als je aan de beurt bent heb je in theorie slechts twee opties: een werker op het bord plaatsen of werker(s) terug halen. De waarde van je dobbelsteen bepaalt de intelligentie van je werker, al je werkers mogen geen intelligentie van 16 of hoger hebben want dan zal je een werker moeten verwijderen. Werkers kan je o.a. inzetten om grondstoffen te verzamelen. Bij het inzetten van een werker tel je de totale intelligentie van alle werkers daar aanwezig. Hoe hoger de intelligentie, hoe meer grondstoffen je krijgt, maar daardoor stijgt ook je algemene intelligentie. Dat laatste wil je graag vermijden want je wilt het niet riskeren een werker kwijt te spelen. Daarnaast heb je ook de tijdelijke actievakken, daar kan maar één werker tegelijkertijd aanwezig zijn. Van zodra een speler een dobbelsteen op zo’n locatie wilt inzetten wordt de dobbelsteen die hier stond teruggegeven aan de eigenaar, de dobbelsteen wordt dan meteen gedobbeld om de nieuwe intelligentie te bepalen. Op deze actievelden kan je vb. een nieuwe werker in dienst nemen, op voorwaarde dat je de aangegeven kost kan betalen. Een andere mogelijkheid is het graven van een tunnel, je geeft hiervoor het gevraagde grondstof af en krijgt in de plaats het aangegeven product of een artefact! Die artefacten kan je op een andere locatie dan weer inleveren om één van je sterren op een artefacten markt te plaatsen. Goud, steen en klei kan je o.a. gebruiken om mee te werken aan een bouwproject. Op deze plaatsen kunnen je tegenspelers je werker uiteraard niet vervangen, jouw dobbelsteen blijft op dat actievakje staan tot het bouwproject afgewerkt is of tot je beslist hem eerder terug te halen. Van zodra een bouwproject genoeg dobbelstenen heeft wordt het gebouw opgericht, dat aantal is afhankelijk van het aantal spelers. Alle spelers die meegewerkt hebben aan het project mogen vervolgens één ster op het gebouw leggen, alle andere spelers zullen vanaf dat moment een handicap krijgen. Die handicap staat geschreven op de gebouwtegels, je weet op voorhand dus niet wat dat zal zijn. Het gebouw zorgt ook voor nieuwe actievelden waarmee je een ster op de artefacten markt kan leggen.

Aan het begin van het spel kiezen de spelers twee rekruten, één daarvan is al meteen actief, de andere zal je tijdens het spel nog moeten activeren in het juiste gebied op het speelbord, al kan het goed zijn dat je tegenstanders daar aan mee helpen zonder het te beseffen! Telkens wanneer er in een gebied grondstoffen gehaald worden verschuift het blokje op het bijhorende alliantiespoor, van zodra dat de 7de plaats bereikt heeft mogen alle spelers hun rekruten van het bijhorende volk activeren. Ook door het graven van tunnels in het bijhorende gebied kunnen deze geactiveerd worden. Normaal gezien kan een speler slechts één werker inzetten in zijn beurt, als je echter meerdere werkers met dezelfde intelligentie hebt kan je deze allemaal inzetten tijdens dezelfde beurt. Telkens je werkers wilt terugtrekken sta je voor de keuze: betaal je een grondstof of niet? Als je dat wél doet krijg je twee moraal bij, dat er voor zorgt dat je maar artefacten op hand kan houden. Als je dat niet doet verlies je één moraal. Alle dobbelstenen die je terugtrekt worden meteen gedobbeld zodat de totale intelligentie gecontroleerd kan worden. Het spel eindigt van zodra een speler tien sterren op het bord heeft liggen, deze speler wint het spel.

Onze mening

Euphoria is een spel dat ons al lang fascineerde, we speelde het één keer kort na de Kickstarter campagne en waren dan ook heel blij dat we het nu meerdere keren konden testen. Het is een workerplacement met net dat tikkeltje extra. Enerzijds wil je snel sparen voor vier werkers, anderzijds moet je daarmee opletten dat je intelligentie nooit hoger is dan 16, want dan verlies je een werker! De rekruut die je aan het begin kiest geeft je een bepaald voordeel en zal grotendeels bepalen hoe je het spel begint. Er zijn heel veel verschillende wegen naar de overwinning. Sommige spelers gaan steevast mee in de bouwprojecten en geraken op die manier heel wat sterren kwijt zonder benadeeld te worden, we zagen echter ook al spelers winnen die amper aan die bouwprojecten mee werkte! Door veel artefacten te verzamelen kan je je ster alsnog op een gebouw plaatsen, en daarnaast ging de spelers vooral naar de artefact markten! Door veel op een bepaald gebied te spelen kan je je tegenstanders helpen zonder dat je het zelf wist, want op een gegeven moment mogen (ook) zij een rekruut in die kleur activeren! Er zijn veel kleine dingen waar je rekening moet mee houden. De spelregels van Euphoria zijn enerzijds moeilijk te doorgronden en bevatten een zekere complexiteit, anderzijds speelt het heel vlot. Eens je bezig bent lijkt het logisch en simpel in elkaar te zitten. De gebouwen die in het spel zitten zullen steeds anders zijn, slechts 6 van de 18 gebouwen worden in een spel gebruikt. Daarnaast zijn er ook 48 unieke rekruten, die combinatie zorgt ervoor dat Euphoria ook na enkele speelsessies nog boeiend is en telkens anders aanvoelt.

Het spel speelt met alle spelersaantallen goed, de plaatsen in de artefact markten en de bouwprojecten worden aangepast naar gelang het aantal spelers waardoor alles in evenwicht blijft. Ook met twee spelers is het leuk en spannend, maar het speelt uiteraard wel anders dan met 4,5 of 6 spelers. Je dobbelsteen zal minder vaak terug komen doordat iemand een tijdelijk actieveld inneemt. Met meerdere spelers moet er meer worden samengewerkt om gebouwen af te werken, met 2/3 spelers moeten er maar twee werkers aanwezig zijn om een bouwproject te vervolledigen, dat maakt het mogelijk om een gebouw in je ééntje op te richten. Het materiaal is van erg goede kwaliteit, met unieke dobbelstenen en mooi afgewerkte houten figuren. De lay-out is heel mooi, al oogt het bord in het begin wel vrij druk. Dat durft sommige spelers wel afschrikken terwijl dat helemaal niet nodig is.

Conclusie: Euphoria is een unieke workerplacement met veel wegen naar de overwinning!

Met dank aan Morning Players!

Euphoria: Build a better Dystopia

Auteur: Jamey Stegmaier & Alan Stone
Uitgeverij: Morning Players
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

In Wakanda staan twee spelers aan het hoofd van een stam, beide stammen bouwen samen indrukwekkende totempalen, maar uiteindelijk zal er toch maar één eigenaar zijn! Diegene die de drie meest prestigieuze totempalen bezit aan het einde van het spel wordt de winnaar van Wakanda.

Aan het begin van het spel worden er zes willekeurige dorpstegels getrokken en op tafel gelegd, de eerste drie zijn aan het begin beschikbaar. Telkens wanneer een totempaal volledig afgewerkt is wordt er een nieuwe dorpstegel beschikbaar. In een spel voor gevorderden kan je er ook voor kiezen om de tegels die nog niet beschikbaar zijn gedekt te leggen waardoor de spelers nog niet kunnen zien wat er volgt. Als je aan beurt bent mag je eerst een totemonderdeel uit het zakje nemen, daarna kan je één onderdeel plaatsen op één van de drie beschikbare dorpstegels. Dat kan het onderdeel zijn dat je zonet uit het zakje genomen hebt, één dat je nog in je bezit hebt van een vorige beurt of één van je eigen versieringen. Van zodra er een versiering op een totempaal gezet wordt kan niemand nog verder bouwen aan die totem, die paal is dan het eigendom van de speler die zijn kopstuk erop plaatste.

Er wordt op deze manier verder gespeeld tot alle totempalen af zijn. Als een speler geen kopstukken meer heeft moet hij dus toch verder spelen en gewone totemonderdelen plaatsen tot het spel ten einde is. Daarna volgt de puntentelling. De dorpstegels geven aan op welke manier de totempalen gescoord worden. Sommige dorpen bepalen dat je punten krijgt afhankelijk van de symbolen op je totempalen, een zeldzame adelaar is daarbij veel meer punten waard dan een tipi. Andere dorpstegels leveren dan weer punten op voor je hoogste totempaal of voor elke verschillende kleur verf dat op je totempalen gebruikt werd. Tenslotte is elke zon op je totempalen een strafpunt waard, tenzij je de dorpstegel met de zon bezit! Dan zijn zonnen geen strafpunten maar leveren ze je juist een punt op! Diegene die daarna de meeste punten heeft wint het spel.

Onze mening

Wakanda is een spel voor twee spelers dat bij ons zeer goed in de smaak viel. Het begon helaas wel met een negatieve toon aangezien de Nederlandse spelregels wel wat fouten bevatten. Wat logisch denkwerk en een kijkje naar de Engelstalige spelregels bracht ons al snel op het goede spoor, maar toch. Het spel is héél eenvoudig: een onderdeel nemen en een onderdeel plaatsen. Toch gaat er zoveel schuil achter deze eenvoudige spelregels. Je zal telkens opnieuw moeten beslissen waar je welk onderdeel plaatst, als je meewerkt aan een waardevolle toren loop je het risico dat je tegenspeler die toren claimt in zijn volgende beurt. Maar die speler staat in zijn volgende beurt uiteraard voor hetzelfde probleem: maak je een totempaal af of wacht je nog even af in de hoop nog betere totempalen te bemachtigen? Soms is het goed om snel een goede totempaal in je bezit te hebben, maar soms ook niet, want dan moet je je tegenspeler misschien wel helpen aan het einde van het spel. De variant voor gevorderden voelt heel anders aan. In het basisspel heb je van in het begin een overzicht over welke dorpstegels beschikbaar zullen worden, je probeert een plannetje te maken en weet dus wat je nog kan bemachtigen. In die gevorderde variant weet je dat niet en is het gokken welke tegels er wel of niet zullen komen.

Het spel ziet er bovendien erg mooi en leuk uit! De doos bevat om te beginnen een mooie lay-out en is van een goede kwaliteit, net als de onderdelen van het spel. Wakanda is voor ons een leuke filler die erg leuk speelt, heel eenvoudige spelregels heeft en toch een klein beetje denkwerk vraagt. We zullen Wakanda met veel plezier opnieuw spelen!

Conclusie: Wakanda is een leuke filler voor twee personen!

Met dank aan Blue Orange Games!

Wakanda

Auteur: Charles Chevallier
Uitgever: Blue Orange Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In deze variant op Pandemie worden de rollen volledig omgedraaid! Het is geen coöperatief spel waarin we de wereld proberen te redden, het is een spel waarin we zelf een ziekte voorstellen en we zoveel mogelijk steden proberen te besmetten! Diegene die daar het best in slaagt wordt de winnaar van Pandemic: Contagion!

Aan het begin van elke ronde wordt een gebeurteniskaart opengedraaid met een effect op alle spelers. Soms is dat effect positief en krijgen de spelers een bepaald voordeel tijdens de komende ronde, soms is het ook negatief en zullen spelers ziektekiemen of kaarten moeten verwijderen! Als je aan beurt bent mag je twee acties uitvoeren, je kan daarmee nieuwe kaarten op hand nemen, een stad infecteren en/of je ziekte muteren. Het is ook toegestaan om twee keer dezelfde actie te kiezen. Het aantal kaarten dat je met één actie op hand kan nemen wordt bepaald door de incubatie-waarde van je ziekte. Als je een stad wilt infecteren moet je kaarten kunnen betalen: twee kaarten (in dezelfde kleur als de stad) wanneer je ziekte in die stad nog niet aanwezig was, één kaart om de ziekte uit te breiden. Het aantal ziekteblokjes dat je met één actie in een stad kan leggen wordt bepaald door de infectie-waarde van je ziekte. Met de laatst mogelijke actie kan je je eigen ziekte muteren, door het aangegeven aantal kaarten te betalen kan je de incubatie-waarde of de infectie-waarde verbeteren, waardoor de bijhorende acties in de toekomst meer rendement zullen opleveren. Tenslotte kan je met de actie muteren ook de weerstand van je ziekte verbeteren. Die weerstand zorgt ervoor dat je (gedeeltelijk) beschermd wordt voor komende, negatieve gebeurtenissen. Afhankelijk van je weerstand kan je 0 tot 4 elementen (kaarten/ziekteblokjes) redden.

Tijdens het spel kunnen er op twee manieren punten gescoord worden. Op elke stadskaart staat aangegeven hoeveel miljoen inwoners er zijn, dat is meteen het maximum aantal blokjes dat in een stad kan worden gelegd, één blokje besmet namelijk één miljoen inwoners. Van zodra een stad volledig besmet is volgt een puntentelling. De speler met de meerderheid krijgt de meeste punten, ook de tweede en derde plaats kunnen zo punten sprokkelen. Telkens wanneer een 2de, 4de of 6de doodshoofd op de gebeurteniskaarten verschijnt vindt er een tussentijdse telling plaats. In elke stad wordt dan het laagste aantal punten uitgedeeld aan de speler die daar het meest aantal blokjes heeft. Het spel eindigt na 12 ronden, maar kan ook eerder eindigen indien er nog maar twee steden open op tafel liggen. Er volgt nog een laatste puntentelling (gelijk aan de tussentijdse tellingen), vervolgens krijgen de spelers nog punten afhankelijk van de weerstand, incubatie- en infectie-waarde van hun ziekte. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Als je Pandemie gewoon bent is deze variant in het begin eventjes wennen, je bent weliswaar bezig met ziektekiemen, maar het voelt toch aan als een heel ander spel. We hebben Pandemic: Contagion telkens met plezier gespeeld, er zijn heel wat mogelijkheden. Sommigen proberen hun ziekte eerst zo goed mogelijk te muteren, om dan later veel te kunnen infecteren met weinig acties. Anderen proberen van bij het begin veel steden te infecteren in de hoop overal enkele punten mee te sprokkelen bij eventuele tussentijdse tellingen. Op die tellingen kan je echter niet volledig rekenen, die wordt bepaald door de doodshoofden op de gebeurteniskaarten. In sommige speelsessies heb je 2 of 3 tellingen, in andere speelsessies één of geen. Er zitten namelijk telkens andere gebeurteniskaarten in het spel en je weet nooit wat er komen zal. Als je er voor kiest om in veel steden tegelijk ziektekiemen te leggen kan je op een gegeven moment wel eens zonder blokjes komen te zitten, waardoor je min of meer vast komt te zitten. De enigste mogelijkheid dat je dan nog hebt is kaarten verzamelen en je ziekte muteren. Als er dan geen/weinig tussentijdse tellingen komen dan lijkt het allemaal voor niets te zijn. Je zal ook steeds moeten beslissen of je in een stad mee wilt besmetten, een tweede plaats levert je ook wel punten op, maar gun je een medespeler die eerste plaats? Soms heeft een speler te weinig blokjes over om die stad zélf te besmetten, zonder jouw hulp zal die speler dus nooit die punten kunnen halen.

Het werd dus moeilijk om deze variant op Pandemie te beoordelen. Het speelt leuk en het mag af en toe zeker nog op tafel verschijnen, maar als je het vaak speelt kom je al snel enkele factoren tegen die toch wel wat tegen zitten. De variant met twee spelers werkt wel aangezien er telkens blokjes van een derde kleur worden toegevoegd zodat de strijd om de meerderheid spannender wordt. Je kan zo zelf onverwacht iemand vinden die jou helpt een stad volledig te infecteren! Het materiaal is weer erg leuk, kleine schaaltjes met ziektekiemen, een bijpassend bordje. De tekst op de kaarten is in een lettertype dat goed bij het thema past, maar is helaas niet zo goed leesbaar. Het doosje wordt bij aankoop in een leuk zakje geleverd om meteen in de sfeer te komen, maar het is helaas nét iets te klein om alles er gemakkelijk in te krijgen.

Conclusie: Pandemic: Contagion is een leuk meerderhedenspel, maar wordt snel repetitief.

Met dank aan Z-Man Games!

Pandemic: Contagion

Auteur: Carey Grayson
Uitgever: Z-Man Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 13 jaar

De Duitse uitgeverij ‘Nürnberger-Spielkarten-Verlag’ stelde op Spiel 2014 drie nieuwe, kleine spellen voor: Kuhlorado, Kuh Vadis en Zum Kuhkuck. Drie fillers voor twee spelers met hetzelfde thema (de koe!). Zum Kuhkuck is de eerste uit die reeks dat we hier bespreken.

Spelbeschrijving

In Zum Kuhkuck zullen beide spelers kaarten verzamelen, hoe meer hoe beter! Maar wees voorzichtig, als je te hebberig bent kan je wel eens geëlektrocuteerd worden en alles weer verliezen. Wie durft risico’s nemen, verzamelt de meeste kaarten en scoort de meeste punten?

Aan het begin worden alle kaarten gedekt en door elkaar op tafel gelegd. Vervolgens nemen de spelers elk om beurt een kaart op hand, maar voorzichtig! Als je een stroomkaart neemt dan verlies je alle eerder genomen kaarten en kan je opnieuw beginnen verzamelen. Van zodra je vijf handkaarten hebt kan je kiezen: ofwel neem je het risico en neem je nog een kaart op hand ofwel ga je punten scoren in één van de vijf kleuren. Hoe meer kaarten je op hand hebt, hoe meer punten. Zo krijg je slechts 4 punten als je 5 handkaarten hebt, maar krijg je bij 20 kaarten maar liefst 55 punten! Daarnaast kies je één van de vijf kleuren, per kaart in die kleur tel je 2 punten. De som van dit alles noteer je op het scoreblaadje bij de gekozen kleur. Daarna leg je je handkaarten op de aflegstapel en kan je opnieuw beginnen verzamelen. Van zodra er slechts twee kaarten op tafel liggen komen de kaarten van de aflegstapel terug in het spel.

Het spel eindigt meteen van zodra één speler in elk van de vijf kleuren punten heeft gescoord. Daarna volgt de puntentelling. Voor elke kleur waar beide spelers punten in gescoord hebben krijgt diegene met de meeste punten tien bonuspunten. De speler die in het totaal de meeste punten heeft gescoord wint Zum Kuhkuck.

Onze mening

We wisten aanvankelijk niet wat we van deze reeks moesten verwachten. Aangezien we zo vaak met ons twee spelen en ook wel eens graag een filler spelen waren we wel benieuwd. Zum Kuhkuck heeft heel eenvoudige spelregels: een kaart nemen of punten scoren. Simpel, maar toch heel spannend. Er zitten 5 stroomkaarten in en je kan dus perfect onthouden hoeveel er uit het spel zijn en hoe groot de kans is dat je riskeert al je kaarten kwijt te spelen. Als je daar voortdurend op gaat letten is er niet veel aan. Dit snelle kaartspel is puur geluk, het bekende press-your-luck principe. Maar dat wilt niet zeggen dat niet leuk kan zijn! Zum Kuhkuck speelt snel, vlot en is gewoon spannend en leuk! Wie durft het grootste risico nemen? Bekoop je dat risico of ben je de grootste geluksvogel aan tafel? Of speel je liever op safe en probeer je snel te scoren in elk van de vijf kleuren? Het spel bevat een handige overzichtskaart met een puntentabel waardoor je gemakkelijk kan zien hoeveel punten je krijgt voor elk aantal kaarten. Verwonderlijk is dat de puntenkaart meertalig is, met aan de ene kant Duits en aan de andere kant Engels. De spelregels zijn daarentegen alleen in het Duits. Zum Kuhkuck zal niet meteen één van onze favoriete fillers worden, maar het mag er best zijn. Onze interesse naar de andere twee spellen uit de reeks is alvast gewekt!

Conclusie: Zum Kuhkuck is een spannend geluksspel voor twee spelers!

Met dank aan NSV!

Zum Kuhkuck

Auteur: Reinhard Staupe
Uitgeverij: Nürnberger Spielkarten Verlag
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 5 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In deze sensationele show proberen alle spelers de beste circusacts samen te stellen. Hoe mooier en indrukwekkender de act, hoe meer applaus, daar gaat het toch om in een circus, hé! Verzamel clowns, jongleurs, apen en andere artiesten en steek een mooie act in elkaar, eventueel zelfs in combinatie met een trapeze-act. Wie durft het aan om de tijgers een act te laten opvoeren? Als het lukt dan kan het je een ontzettend groot applaus opleveren, maar als het mislukt dan zit je met die loslopende tijgers in je circus… dat kan wel eens voor (grote) problemen zorgen!

Als je aan de beurt bent kan je eerst kaarten verzamelen en daarna eventueel een circusact neerleggen. Het verzamelen van kaarten kan op drie manieren, ten eerste kan je één van de vier openliggende kaarten nemen. Als er nog andere kaarten openliggen met dezelfde kleur moet je die er meteen bijnemen, in het beste geval kan je dus vier kaarten in dezelfde kleur verzamelen in één beurt. Je kan ook één kaart trekken van de dichte stapel of uit de hand van een tegenspeler. Circusacts worden neergelegd in een piramide. De kleinste piramide bestaat uit drie kaarten, maar grotere piramides (van 6 tot 28 kaarten) zullen uiteraard meer punten opleveren. Bij het maken van zo’n piramide moeten de dieren op de onderste rij een voetstuk hebben en alle andere niet, je mag de piramide later niet meer uitbreiden dus je zal de beslissing moeten nemen op de moment dat je de circusact opstelt. Telkens er een superartiest wordt opengedraaid wordt deze geveild, diegene die de meest waardevolle selectie aan artiesten afgeeft krijgt de superartiest. De superartiest kan gebruikt worden als joker en geeft je een mogelijkheid om je tijgers kwijt te spelen. Ze zijn voor deze transactie weliswaar niets waard, maar soms ben je ze beter kwijt dan rijk!

Er zijn twee puntentellingen tijdens het spel: één wanneer de superartiest met het applaussymbool tevoorschijn komt en één wanneer de circusdirectrice aankomt (willekeurig geschud tussen de laatste 11 kaarten). Alle openliggende circusacts leveren dan punten op: hoe groter de piramide, hoe indrukwekkender de show en dus hoe meer punten! Daarnaast is ook de artiest van belang, zo zal een circusact met 6 olifanten meer punten opleveren dan één met 6 aapjes. De circusacts met tijgers leveren de meeste punten op, maar aan het einde van het spel heb je met loslopende tijgers alleen maar last. Als je nog tijgers op hand hebt moet je voor elke tijger één van je gespeelde circusacts verwijderen. Tenslotte is het ook niet goed om het spel te eindigen met veel artiesten op hand, vanaf je 6e kaart krijg je één minpunt per kaart. Diegene die daarna de meeste punten heeft is de winnaar in dit circus!

Onze mening

Circus is een kort spelletje voor 2 tot 5 spelers. Aanvankelijk was het slechts speelbaar vanaf drie spelers, maar de ontwerpers hebben inmiddels ook een versie voor twee spelers beschikbaar gesteld op hun website. Het spel bevat leuke elementen, vooral het idee met de tijgers is erg leuk gevonden. Tijdens het spelen zal je moeten beslissen: neem je het risico om die act met tijgers op poten te zetten of toch niet? Op elke kaart staat vermeld hoe vaak die in het spel zit, het is in zekere zin dus een berekend risico, al weet je uiteraard niet wat je tegenstanders allemaal op hand hebben! Anderzijds kon het spel ons toch niet helemaal overtuigen tijdens het spelen, het wordt al snel repetitief en je hebt weinig zelf in de hand in deze filler. Het overgrote deel van het spel ben je gewoon kaarten aan het verzamelen, zeker als je voor grote circusacts van 10 of 15 kaarten wilt gaan. Je kan zelf een act van 28 kaarten maken, maar dan moet je wel het geluk hebben om alle apen te verzamelen. De grote acts leveren uiteraard veel punten op, maar ook met de kleine kan je geluk hebben. Je weet namelijk niet wanneer die eerste applauskaart zal verschenen, als jij op dat moment al één of meerdere circusacts hebt liggen worden deze al gescoord, maar als je dan nog aan het sparen bent heb je uiteraard pech!

Het spel bevat twee kleine briefjes met daarop een puntentabel voor de verschillende acts. Goed dat je daarvoor niet steeds naar de spelregels moet grijpen, maar anderzijds mocht het lettertype op die briefjes toch iets groter zijn. Een kleurrijke kaart per persoon zou leuker zijn dan zo’n zwart-wit briefje. Je hebt best wel wat plaats nodig voor deze filler, elke speler bouwt tijdens een spel toch enkele acts en die vragen allemaal hun plaats op tafel. De variant voor twee spelers bevat enkele kleine wijzigingen (vooral bij de voorbereiding van het spel) maar is geslaagd, het spel voelt net aan als met meerdere spelers. De spelregels zijn goed om volledig te lezen voor je eerste speelsessie, maar zijn niet overzichtelijk als je snel een klein detail wilt opzoeken.

Conclusie: Circus is een filler waarin je voortdurend kaarten verzamelt in de hoop de meest indrukwekkende acts te bouwen!

Met dank aan Spellènko!

Circus!

Auteurs: Henk Jan Gerrits & Jaap de Graaf
Uitgever: Spellènko
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Elke speler staat aan het hoofd van een eigen kroeg, als goede kroegbaas proberen ze veel bier op te slaan in hun kelder. Als het even kan willen ze zoveel mogelijk bier tappen van dezelfde soort, dat maakt de kroeg namelijk gezellig en lokt veel stieren. Beslis telkens hoeveel bier je wilt tappen en denk daarbij goed na! Je zal genoeg moeten tappen om stieren te lokken, maar alles wat getapt is en niet geserveerd kan worden ben je kwijt en verdwijnt door de gootsteen.

Aan het begin van elke ronde worden er twee of drie stieren open gelegd, afhankelijk van het aantal spelers. Er zijn vier verschillende soorten stieren: Pietje Pils, Bennie Blond, Bruno De Bruyne en Ozzy Oerstier. Elke stier lust slechts één soort bier (pils, witbier, bruinbier of oerbier). Afhankelijk van hoe zwaar het bier is zijn de stieren sneller tevreden. Vervolgens krijgen alle spelers zes bierkaarten op hand. Twee daarvan zullen ze gedekt in hun bierkelder bewaren, de andere vier kaarten worden doorgegeven aan hun linkerbuur. Dit proces wordt nogmaals herhaald waardoor je elke ronde 4 kaarten aan je bierkelder kan toevoegen. De kaarten in je bierkelder worden op elkaar gelegd, maar helaas kan je maar vijf kaarten opslaan in je kelder. Als je in de komende ronde nog bier wilt bewaren komen die in je open biervoorraad en zijn die kaarten voor iedereen zichtbaar. Daarna begint de bierbaas (startspeler) met het tappen van bier, hij zal in zijn beurt moeten beslissen hoeveel bier hij wilt tappen en kan dit achteraf niet meer wijzigen! Om bier te tappen leg je de bovenste kaart uit je biervoorraad open, wat je laatst hebt toegevoegd zal dus eerst over de toonbank gaan. Je mag daarbij steeds kijken naar de eerstvolgende bierkaart in zijn kelder. Nadat ook alle andere spelers bier getapt hebben wordt er gecontroleerd wie het meeste bier in dezelfde biersoort heeft geserveerd, die speler wordt bierbaas in de volgende ronde en mag als eerste één van de openliggende stieren kiezen. Wanneer verschillende spelers evenveel bier getapt hebben wordt de rangorde belangrijk: oerbier verzadigt het meest, gevolgd door bruinbier, witbier en pils. Als het dan nog steeds gelijkspel is wint diegene die het dichtst bij de huidige bierbaas zit. Vervolgens kunnen ook de spelers die daarna het meest getapt hebben een stier kiezen. Om de ronde te beëindigen kunnen alle spelers één bierkaart serveren aan elke stier in hun kroeg, dus niet enkel de zonet verkregen stier maar ook de stieren die al langer in je kroeg verblijven. Je kan twee stieren ook samen laten drinken door een nieuwe stier bij een eerder verkregen stier te schuiven. Deze stieren moeten uiteraard hetzelfde bier lusten, maar leveren je wel dubbele punten op aan het einde van het spel!

Op deze manier worden er 7 rondes gespeeld, daarna volgt nog een korte bonusronde waarbij spelers het bier dat nog in hun kelder schuilt serveren aan hun vaste klanten. Maar ook hier geldt nog dat je maximum één bierkaart per stier mag serveren. Daarna volgt de puntentelling. Elke stier levert punten op afhankelijk van hoeveel bier je hem hebt kunnen serveren tijdens het spel. Diegene die daarna de meeste punten heeft is de beste kroegbaas en wint het spel!

Onze mening

Stier zoekt bier is een leuk kaartspel dat ons positief heeft verrast. Ten eerste is het spel vrij thematisch, alles klopt en zit heel logisch in elkaar. Je slaagt bier op in je kelder en probeert veel klanten binnen te halen die je vervolgens veel bier serveert, alles wat teveel getapt is verdwijnt door de gootsteen en kan je niet meer gebruiken. Hoe meer tevreden klanten, hoe meer punten! Alcohol en bier kunnen ons niet boeien, maar dit kaartspel wel. Het thema zal daarnaast nog helpen om veel, volwassen niet-spelers toch rond tafel te krijgen voor dit eenvoudige maar tactische spelletje. Toch willen we Stier zoekt Bier niet enkel bestempelen als een spel voor beginners, het bevat namelijk meer diepgang dan je op het eerste zicht zou verwachten. Dat begint al bij het opslaan van bier, je bent uiteraard afhankelijk van de kaarten die je op hand krijgt, maar toch: in welke volgorde ga je de bierkaarten leggen? Spaar je allemaal bier van dezelfde soort of ga je voor verschillende biersoorten om ook je eerder verkregen stieren te kunnen serveren? Ook bij het tappen van bieren moet je weer beslissingen maken. Als bierbaas (startspeler) kan je niet goed inschatten hoeveel je tegenstanders gaan tappen, tenzij er veel bier in hun open voorraad ligt, maar dan nog. Tap je veel of neem je geen risico dat er teveel verkwist wordt? De laatste speler weet dan wel wat er in de andere kroegen wordt aangeboden, maar je bent dan uiteraard wat afhankelijk van het bier in je kelder. Vervolgens probeer je de beste stieren eruit te kiezen, stieren die je denkt veel te kunnen serveren.

Het viel ons wel op dat Stier zoekt Bier anders aanvoelt naar gelang het aantal spelers, zo kwam het met drie spelers veel beter tot zijn recht dan met vier spelers. Met vier spelers worden er slechts twee stieren open gelegd, waardoor er telkens twee spelers geen stier ontvangen. Soms heb je gewoon de verkeerde beslissing gemaakt, maar je kan ook gewoon pech hebben dat je niet de juiste bierkaarten op handen krijgt en dus niet genoeg van hetzelfde bier kan tappen om een stier te bemachtigen. Het spelletje ging wat slepen en sommige spelers konden niets nuttig doen. Aangezien ze niet de juiste kaarten op hand kregen konden ze geen nieuwe stier aantrekken én geen bier serveren aan hun huidige klanten. Na enkele rondes was het zo dat al onze huidige klanten verzadigd waren en je hen niets meer kon serveren, als je op dat moment niet de juiste bierkaarten krijgt om nieuwe stieren aan te trekken wordt het spel een beetje doelloos. Een wereld van verschil met ons spel met drie spelers, waar ook twee stieren werden open gelegd. Iedereen had meteen meer mogelijkheden, als je dan geen nieuwe stier kon aantrekken kon je toch nog iets nuttig doen door je andere stieren iets te serveren. Het spel verliep véél vlotter en was aangenamer om te spelen. We konden het helaas nog niet testen met vijf spelers, in dat geval liggen er drie stierkaarten open. Daarnaast willen we ook de leuke illustraties nog even vermelden, de stieren zijn erg mooi getekend en de bijhorende namen zijn ontzettend leuk!

Conclusie: Stier zoekt Bier is een leuk en eenvoudig kaartspel met een lage instapdrempel en toch de nodige diepgang!

Met dank aan The Game Master!

Stier zoekt Bier

Auteur: Hans van Tol
Uitgeverij: The Game Master
Aantal spelers: 3 – 5
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Je raadt het nooit … in dit spel gaan we de illegale toer op! Als dealer probeer je jouw materiaal kwijt te geraken, en dan liefst in ruil voor een voorwerp dat je erg interesseert. Onderhandel met je tegenspelers en maak goede deals maar zorg er vooral voor dat ze niet doorhebben wie je bent, want dat zou in de rechtbank wel eens tegen jou gebruikt kunnen worden!

Elke speler krijgt van de spelmeester twee specifieke rollen toegewezen. De ene rol geeft aan wat je dealt, de andere wat je wilt aankopen in de loop van dit spel. Zo heb je de autodief die illegale luxeauto’s dealt, de wapenhandelaar, de juwelendief, de alcoholdealer en nog veel meer. Voor elke dealer-rol zit er uiteraard een tegenovergestelde koper-rol in het spel. Alle spelers krijgen aan het begin vijf hulpbronnen van hetgeen ze in dit spel moeten dealen, zo krijgt de hacker vijf geheime bestanden om het spel te beginnen. Om te voorkomen dat je je rollen niet meteen moet prijsgeven krijg je ook één voorwerp dat helemaal niets met je rollen te maken heeft. Daarna kan het onderhandelen beginnen! Weg van tafel, in de donkere hoekjes van de kamer, liefst ergens in een andere ruimte waar niemand jullie geheime en illegale handel kan afluisteren. Maak deals met je tegenstanders, maar wees eerlijk over wat je ruilt en verkoop geen kat in een zak! Meestal wordt er met elke tegenstander minstens één kaart tegen één andere kaart geruild, maar niets houd je tegen om meerdere voorwerpen aan te bieden, al zal je dan wel minder kaarten op zak hebben!

Na drie minuten roept de spelmeester iedereen samen rond tafel, de nieuwe lading goederen is gearriveerd! Elke speler krijgt één kaart bij. Welke kaart? Dat kies je zelf, maar eerst is eerst! Daarna kan de volgende transactieronde weer beginnen, opnieuw krijgen de spelers drie minuten om goede deals te maken. De spelers krijgen zo op vier momenten tijdens het spel nieuwe goederen, na de laatste transactieronde volgt de slotfase van het spel en gaat iedereen naar de rechtbank!

De spelmeester toont vervolgens twee verdachtenkaarten, een dealer en een koper die schuil gaan onder één van de personen rond tafel. De spelers hebben eventjes tijd om mekaar te beschuldigen, waargebeurde verhalen te vertellen of onwaarheden te verzinnen in de hoop zichzelf in een beter daglicht te zetten. Wie kan je vertrouwen, wie niet? Na één minuut steekt iedereen zijn arm in de lucht, op aangeven van de spelmeester zal elke speler een andere speler moeten aanduiden die volgens hem de verdachte rollen heeft. Als er een meerderheid is voor één persoon worden de verdachtenkaarten voor deze persoon gelegd, bij een gelijk aantal stemmen worden de kaarten uit het spel gehaald. Dit proces wordt herhaald tot wanneer alle verdachtenkaarten aan beurt zijn geweest. Daarna volgt de puntentelling en maakt elke speler zijn rollen bekend. Elke speler die vals beschuldigd werd krijgt een punt per verkeerde verdachtenkaart, maar per correcte beschuldiging verlies je maar liefst vijf punten. Tenslotte krijg je nog één punt per voorwerp in je bezit dat verband houdt met je rol als aankoper.

Onze mening

Eerlijk gezegd stonden we er aanvankelijk niet voor te springen om ILLEGAL te testen, het is niet meteen ons type spel. Praatspellen zijn niet meteen ons ding, de aanduiding 18+ liet ons al vermoeden dat we het niet met iedereen moesten spelen en het feit dat het pas speelbaar is vanaf 5 spelers maakte het moeilijk om het spel snel en vaak te testen. Het spel is ons later wel erg goed bevallen en we zijn nu ook blij dat we de kans kregen om ILLEGAL te testen! We speelden het niet zo strikt volgens de drie-minuten-regel maar hebben het spel over een hele avond gespreid op een feestje. Spelers hadden een kwartier, of soms langer, de tijd om te onderhandelen. Het onderhandelen werd zo geen ‘must’ maar zorgde voor grappige taferelen, sommige mensen werden opeens achtervolgd wanneer er drinken gehaald moest worden e.d. Af en toe riep de spelmeester iedereen samen om nieuwe kaarten te verdelen. Het spel maakte het familiefeestje zowaar nog leuker en het was een manier om de niet-spelers toch mee te laten doen. Alle spelers waren achteraf heel enthousiast en vroegen om het spel bij volgende familiefeestjes weer mee te brengen, en dat gaan we zeker doen!

Op een spellenbeurs en op een drukke spellenclub zullen we niet snel geneigd zijn om dit partyspel te spelen, ook op een doorsnee spelavond komt het spel niet volledig tot zijn recht. Maar op een leuk, gezellig (familie)feestje is het voor ons een perfecte sfeermaker, voor herhaling vatbaar! Daarnaast hebben we de indruk dat het spel beter wordt naarmate er meerdere spelers deelnemen. Wij speelden met 4 spelers (+ 1 spelmeester) en het kwam in de rechtbank regelmatig voor dat er gelijkstand was bij het stemmen, de verdachtenkaarten werden dus vervolgens uit het spel verwijderd en dat vonden we jammer. Met meerdere spelers is de kans wellicht kleiner dat dit gebeurd. Meestal vinden we het jammer als een spel een spelmeester nodig heeft, er is dus steeds iemand die eigenlijk niet aan het spel kan deelnemen. In dit geval was dat niet zo erg, het was als spelmeester heel leuk en grappig om iedereen bezig te zien. Het feit dat de verdachtenkaarten in de rechtbank als koppel worden voorgesteld maakt het voor sommige spelers makkelijker om iemand te beschuldigen, maar in de gevorderde variant kan je er voor kiezen om de verdachtenkaarten niet als koppel voor te stellen maar per rol. De namen van de verschillende rollen zijn erg leuk en passend, dat maakt het dan weer jammer dat de namen niet op de kaarten vermeld staan. Maar dat is wellicht te wijten aan het feit dat dit een meertalige editie is, met maar liefst spelregels in zes talen, waaronder Nederlands!

Conclusie: ILLEGAL geeft je komende (familie)feestjes een heel ander en leuk karakter!

Met dank aan Asmodee België!

ILLEGAL

Auteur: Christophe Bœlinger
Uitgever: Ludically / Asmodee
Aantal spelers: 5 – 9
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 18 jaar

Spelbeschrijving

In Hexemonia bouwt elke speler zijn eigen stad en sta je aan de leiding van een groeiende stadstaat. Ontwikkel een stad en produceer zo veel mogelijk waardevolle grondstoffen, maar wees alert en zorg voor genoeg militaire macht, want de tegenstander loert om de hoek!

Aan het begin van je beurt kan je een nieuwe voorraad inslaan, je neemt daarvoor één van de openliggende stadstegels. Daarnaast kan je kiezen voor een tweede stadstegel of een grondstof naar keuze. Vervolgens kan je zo veel tegels aan je stad toevoegen als je kan/wil. Die stadstegels moet je meteen activeren door de gevraagde grondstoffen uit je stad te halen en op de nieuwe tegel te plaatsen. Tenslotte kan je kiezen uit één van de vier mogelijke acties: produceren, organiseren, aanvallen of de speciale acties van je stad activeren. Wanneer je kiest om te produceren dan produceren je geactiveerde stadstegels de aangegeven grondstoffen. Ook bij het activeren van speciale acties tellen enkel de tegels die geactiveerd zijn. Met de actie organiseren kan je blokjes in je stad van plaats veranderen, hierdoor kan je andere tegels activeren, goudblokjes naar je acropolis brengen en de militairen goed verdelen om je stad zo goed mogelijk te beschermen. Door aan te vallen kan je één bepaalde stadstegel van elk van je tegenstanders aanvallen, daarvoor zal jij meer militairen moeten gebruiken dan op die tegel actief zijn. Wanneer je meer militairen hebt en de tegel dus kan verslaan mag je die stadstegel mét alle grondstoffen en voorwerpen erop in jouw stad aanbouwen. Aan het einde van je beurt wordt de politieke macht gecontroleerd, diegene met de meeste politieke tegels krijgt de filosoof. Telkens wanneer de filosoof verandert van eigenaar lopen de spelers met een grote voorraad aan grondstoffen het risico dat ze grondstoffen verliezen.

Pas aan het einde van het spel volgt de puntentelling. Elke geactiveerde stadstegel is punten waard en wanneer je er in geslaagd bent om drie mythen te bemachtigen kan je een bonus van 8 punten verdienen. Een mythe wordt net als een stadstegel gespeeld, je moet deze tegel niet activeren maar je moet wel een gepaste locatie in je stad zoeken. Tenslotte scoort elke speler nog punten voor hun geheime opdracht op de acropolis.

Onze mening

Hexemonia is een spel dat toch wel agressief gespeeld moet worden. In onze speelsessies werd telkens heel weinig aangevallen, elke speler bouwde rustig een eigen stad op en hoefde geen rekening te houden met de militaire macht. Zowel wij als onze medespelers kozen er amper voor om aan te vallen, het ligt enerzijds niet in onze natuur, maar alle acties lijken zo goed dat het telkens opnieuw moeilijk is om te kiezen. Enerzijds wil je veel produceren om dat goud later naar je acropolis te transporteren. Goud is belangrijk en zeer gegeerd, maar ook de andere grondstoffen zal je nodig hebben om nieuwe stadstegels activeren. Daarnaast klinken ook die speciale acties wel goed, het aanvallen werd dus gewoon naar de achtergrond verschoven.

De illustraties en de lay-out van de tegels (en de doos) passen erg goed bij het thema. De spelregels zijn helaas vrij ingewikkeld geschreven, zo zijn er nog steeds elementen waar we niet zeker over zijn na enkele lees- en speelsessies. Het spel speelt zowel met 2, 3 als 4 spelers even goed, al is het spel telkens erg verschillend. Met twee spelers heb je een beter overzicht terwijl je met 4 spelers dan weer meer kans hebt om aan te vallen. Met twee kan je sneller vooruit plannen wat betreft het nemen van de tegels, maar de kans dat jouw favoriete tegel nog open ligt met vier spelers is dan al weer kleiner. De doos bevat een inleg die voor ons meer problemen veroorzaakt dan iets anders, de tegels passen hierdoor helemaal niet goed in de doos.

Conclusie: Hexemonia is niet meteen ons type van spel.

Met dank aan Pendragon Studio!

Hexemonia

Auteur: Fabio Attoli
Uitgeverij: Pendragon Studio
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 13 jaar