SPELLENMOLEN

Spelbeschrijving

“Heeey! Een nieuwe vriend!”
“Ik ben Jinn… Wil je spelen?”
“Ik hou van raadspelletjes, zeker wanneer ik zeker weet dat ik win!”
“Ik lees op magische wijze je gedachten…Neem een dier in gedachten en zeg ‘JA’ als je er klaar voor bent!”

En zo legt Magic Jinn zelf de spelregels uit wanneer je op zijn neus duwt. Van zodra je een dier in gedachten hebt genomen en ‘JA’ antwoordt op de eerste vraag begint het spel. Magic Jinn stelt je een vraag, het enige wat jij moet doen is het juiste antwoord geven. Je kan daarbij ‘ja’, ‘nee’ of ‘ik weet het niet’ antwoorden, je kan ook zeggen ‘hangt er vanaf’. Als je de vraag niet goed hebt verstaan kan je vragen om het te herhalen, en dan herhaalt Jinn jouw vraag met veel plezier!

De vragen over jouw dier zullen steeds gerichter worden. Op een bepaald ogenblik denkt Jinn te weten aan welk dier jij momenteel denkt en waagt hij de gok. Is het fout? Dan stelt hij nog enkele vragen en zal hij wat later nog een keer proberen. Als hij juist is zegt hij: “Ik heb gewonnen! Je dacht dat je me te slim af was, is het niet? Nog een rondje?” Als je ‘ja’ antwoordt begint het gewoon opnieuw, als je ‘nee’ zegt schakelt Magic Jinn zichzelf uit.

Je kan Magic Jinn ook verbinden met de bijhorende app (enkel voor iOS), als je met de app speelt worden alle geraden dieren bijgehouden en kan je proberen alle dieren te raden die hij kent. Maar dan ben je een heel tijdje bezig, want Magic Jinn kent ontzettend veel dieren!

Onze mening

Magic Jinn is een uitzondering op onze blog, het leunt dichter aan bij de categorie ‘speelgoed’ dan bij ‘gezelschapsspel’. Maar los daarvan hebben we Magic Jinn met veel plezier en enthousiasme getest! Dit spelletje speel je meestal alleen, al kan je natuurlijk ook met meerdere tegelijk antwoorden/luisteren, maar dan moet je uiteraard hetzelfde antwoord geven! Het was best fascinerend hoe vaak Magic Jinn het juist had. De kinderen waren héél gefascineerd dat zo’n klein beestje (welk dier zou de Magic Jinn moeten voorstellen?) kan praten en luisteren, en vooral dat het zo goed als altijd het juiste dier raadt! Af en toe is hij wel eens fout, maar in een tweede (of soms derde) poging vindt hij uiteindelijk wel waar je aan denkt. De ouders stelden Magic Jinn uiteraard extra op de proef, maar ook ‘moeilijkere’ dieren als een miereneter, luiaard … kon hij raden. Hij kent zelf de verschillende hondenrassen, Duitse herder en Border Collie zijn geen probleem. Als je hem gewoon ‘hond’ wilt laten antwoorden zal je wellicht een paar keer ‘nee’ moeten antwoorden als hij vraagt of je vb. aan een ‘dobermann’ of ‘chihuahua’ denkt.

Magic Jinn werkt heel goed en verstaat bijna altijd wat je zegt, als hij het niet heeft verstaan vraagt hij dan ook om het te herhalen. ‘Zeg het nog eens’, is vrij duidelijk, maar soms vraagt hij ook “Wil je het nog eens herhalen?”…. dan hebben kinderen wel eens de neiging om ‘ja’ te antwoorden, terwijl ze gewoon hun antwoord moesten herhalen, dat had wel eens ‘nee’ kunnen zijn dan. In dat laatste geval wordt Magic Jinn uiteraard in de verkeerde richting gestuurd en wordt de kans kleiner dat hij het goed raadt. Iedereen was zeer gefascineerd door Magic Jinn, maar de vraag is of het later nog vaak uit de kast komt, want nadat je een tiental dieren hebt verzonnen heb je het wel gehad. Het is echter wel een leuke manier om kinderen meer te laten bijleren over een bepaald dier, je haalt een boek over dieren uit de bibliotheek en kan vervolgens testen of ook Magic Jinn die dieren kent.

Conclusie: Magic Jinn trekt ongetwijfeld iedereen zijn aandacht!

Met dank aan Goliath!

Magic Jinn

Uitgever: Goliath
Aantal spelers: 1+
Tijdsduur: 10 min.
Vanaf 5 jaar

Spellenbeurzen

In 2014 hebben we maar liefst zes beurzen bezocht, voor ons alvast een persoonlijk record! De ene was al wat groter dan de andere, soms gingen we gewoon voor het plezier, soms beleefden we het hele gebeuren van bij de stand van Bordspelmania. Hier nog een kort overzicht van al die leuke ervaringen!

Voor de eerste beurs van het jaar moesten we niet ver gaan, er werd namelijk voor het eerst een beurs georganiseerd in de Kempen! ‘t Gezelschap, een spellenclub uit Merksplas organiseerde de eerste editie van De Kempen Speelt! in hun thuisbasis. Voor een eerste editie trok deze mini-beurs toch best wat volk, op bepaalde uren zat de zaal behoorlijk vol en was het zoeken naar een vrije plaats. De spellenuitleg werd verzorgd door de leden van de club, het (leuke?) dialect moet je er dan maar bij nemen. Je moest het doen met de spellen die klaar lagen op tafel, op een druk moment was de keuze van beschikbare spellen dus wel beperkt, het nadeel van het succes natuurlijk. Bovendien was er ook een lokale spellenwinkel aanwezig zodat je de gespeelde spellen meteen kon aankopen, met wat geluk vond je het zelf aan een mooi prijsje op de tweedehandsmarkt! Over het algemeen hebben we deze beurs onthouden als een zeer gezellige beurs waar iedereen zich aan het amuseren was. Op 1 maart 2015 kan je de tweede editie van deze beurs verwachten, wij zijn alvast benieuwd!

Amper drie weken later waren we in Eindhoven te vinden voor ons derde bezoekje aan Zuiderspel. Van alle beurzen in België en Nederland gaat onze persoonlijke voorkeur toch naar deze gezellige beurs! Op Zuiderspel vind je verschillende winkeltjes, je kan dus op zoek naar je favoriete spellen en de prijzen op de verschillende plaatsen vergelijken. Elke stand heeft zo zijn eigen, interessante promoties, bovendien was er een mooi aanbod om te spelen. Wij waren toen te vinden achter de stand van Bordspelmania waar we een kleine quiz organiseerden, ook dat was een leuke ervaring! Ook in 2015 kan je weer een nieuwe editie van Zuiderspel verwachten, schrijf 22 maart alvast in je agenda.

Op 21 en 22 juni ging ook de eerste editie van Zomerspel van start in Gent, nog een primeur in spellenland! Zomerspel is zonder twijfel de meest unieke beurs van het jaar, het valt totaal niet te vergelijken met alle anderen. De locatie kunnen we op zijn minst ‘speciaal’ noemen, die had zo zijn voor- en nadelen. Het leuke was dat het speelgedeelte verdeeld werd over verschillende zaaltjes, zo waren er zalen voorzien voor familiespellen, expertspellen en nog veel meer. Daarnaast was er ook aandacht voor prototypes en was het een ideale gelegenheid voor (al dan niet beginnende) auteurs om hun spellen te testen met een groter publiek. Als je een bepaald spel wou spelen had je de mogelijkheid dat op voorhand te reserveren via hun website, maar ook dat had uiteraard zijn voor- en nadelen. Als je de winkel wou bezoeken moest je wel je hoogtevrees de baas kunnen. Alsof dat allemaal nog niet uniek genoeg was werd er ook een showcase georganiseerd waarin de organisatoren twee dagen op rij belangrijke mensen uit de spellenwereld interviewden. Als er één reden is om eventjes géén spel te spelen dan is het wel om die interessante conversaties te beluisteren. Helaas zijn de opnames nog steeds niet op Youtube te vinden. Zomerspel werkt hard aan een tweede editie, ook nu belooft het weer een heel uniek gebeuren te worden! Het zal geen kopie worden van hun eerste editie, maar na dat eerste succesjaar zijn we heel benieuwd wat ze dit jaar uit hun mouw gaan toveren, op naar het zomerse weekend van 20 en 21 juni 2015!

Daarna moesten we geduld uitoefenen tot oktober, voor hét hoogtepunt van het jaar: het Duitse SPIEL! Het kan moeilijk anders, maar dit overtreft uiteraard alle andere beurzen. Er is een massa aan nieuwigheden te ontdekken, al moet je bij de meest populaire spellen wel wat geluk hebben als je een vrije tafel wil vinden. De vele winkeltjes zorgen voor de leuke koopjesjacht, vooral de oudere spellen zal je hier vaak aan een mooi prijsje vinden. Als je de allernieuwste spellen meteen wilt kopen betaal je in Essen uiteraard niet de goedkoopste prijs, maar dan moet je voor jezelf kiezen of je het geduld kunt opbrengen om langer te wachten of niet. Het leuke gevoel in SPIEL valt moeilijk te verwoorden, het is gewoon speciaal. De unieke sfeer, de nieuwsgierigheid naar al die nieuwe spellen en de interessante koopjes, … Het is ongetwijfeld ook de beurs die het langst blijft nazinderen op onze blog. We plaatsten al ontzettend veel recensies sindsdien, maar de stapel met spellen die we nog moeten testen én beschrijven lijkt nog steeds zo groot. Wat kijken we alweer uit naar de volgende editie (8-11 oktober), wees maar zeker dat dat weekend als eerste wordt gekleurd in onze nieuwe agenda’s!

Enkele weken later zaten we alweer in Eindhoven, en deze keer voor een nieuwe editie van Spellenspektakel. Op zaterdag waren we te vinden achter de stand van Bordspelmania, waar we samen met de collega-moderatoren de bezoekers konden amuseren met een leuke uitgeversrally. De dominantie van één winkel vonden we jammer, al viel er op de prijzen niets aan te merken op het eerste zicht. Van alle beurzen had Spellenspektakel wellicht het meeste aandacht voor de allerjongste generatie, een groot pluspunt wat ons betreft, hoe vroeger ze kennismaken met deze hobby, hoe beter! De bezoekers van Spellenspektakel kregen een leuke goodiebag en gingen al zeker met één gratis spel naar huis, daarnaast werden ze verwend met een mooi aanbod van te testen spellen in heel verzorgde standen. Benieuwd of het record aantal bezoekers op 7 en 8 november 2015 weer verbroken wordt.

De beurzen volgen mekaar snel op die tijd van het jaar, amper twee weken later werd de populaire beurs Spel voor het eerst georganiseerd op een grotere locatie dan voorheen. Ze verhuisden van het kleine dorpje Broechem naar ‘t stad, voor twee dagen spellenplezier kon je terecht in de Waagnatie in Antwerpen. De nieuwe locatie was duidelijk ruimer dan voordien, maar helaas stonden de tafels wel érg dicht op elkaar. De uitgevers hadden hier geen mooi, aangeklede stand maar moesten het doen met enkele tafels en wat banners. Op Spel heb je wel een érg groot aanbod aan testspellen, naast de spellen die gedemonstreerd werden door de uitgevers kon je ook een spel uitlenen en meteen proberen. Adriaensen domineerde de beurs met een ontzettend groot aanbod, dat maakt Spel toch wel héél bijzonder. Uiteraard waren er Essen-titels waar ze nog geen (grote) voorraad van hadden, maar je vindt er zo veel spellen die je nergens anders vindt. Alleen al daarvoor is het de moeite om naar Antwerpen af te zakken. Over een 2015-editie van Spel is voorlopig nog niets geweten.

Spelbeschrijving

De AquaSphere is een diepzee-onderzoeksstation waarin de spelers aan de slag gaan om de nieuwe kristalsoort en de bodem te onderzoeken. Je hebt niet veel tijd en zal dus efficiënt moeten werken als je alles in de verschillende sectoren van het station grondig wilt uitvoeren, gelukkig beschik je over de allernieuwste onderzoeksrobots! Het komt er dus alleen op neer om die robots zo goed mogelijk te programmeren en de octopussen te verwijderen, die zouden het werk van je robots anders serieus in de war kunnen brengen!

Als je aan de beurt bent heb je drie opties: een robot programmeren, een geprogrammeerde robot aan het werk zetten of passen. Om een robot te programmeren verzet je je ingenieur in het hoofdkwartier (rond bord) volgens de witte pijlen. De plaats waar je ingenieur eindigt bepaalt vervolgens in welk programma je een robot mag programmeren. De programmasymbolen zullen elke ronde anders liggen. Één keer in elke ronde kan je er ook voor kiezen om drie tijdfiches te betalen om een robot naar keuze te programmeren. Een geprogrammeerde robot kan je vervolgens (in een volgende beurt) inzetten om de bijhorende actie uit te voeren. De plaats van je wetenschapper bepaalt in welke sector dat gebeurd, maar je kan je wetenschapper uiteraard eerst verplaatsen door de gevraagde tijdsfiches te betalen. Het programma bepaalt vervolgens wélke van de zeven mogelijke acties die robot zal uitvoeren. Zo kan je met de groene actie je eigen lab uitbreiden waardoor je een grotere capaciteit krijgt en meer materiaal kan bewaren. Dat kan handig zijn wanneer je later met een andere acties tijdfiches of kristallen wilt nemen, maar zelfs bij het vangen van octopussen bepaalt je lab hoeveel je er kan vangen! Het vangen van octopussen levert je meteen punten op, hoe meer octopussen je tegelijkertijd kan vangen, hoe meer punten. Ook door het plaatsen van duikboten verdien je punten, hoe later in het spel je dat doet, hoe meer punten het oplevert. Maar hoe meer boten er al in die sector aanwezig zijn hoe meer tijdsfiches je ervoor zal moeten betalen! Een onderzoekskaart nemen levert niet alleen punten op maar ook een voordeel. Soms is dat een éénmalig voordeel, andere keren kan je er tot aan het einde gebruik van maken. Als je geen acties meer kan of wil uitvoeren kan je passen, van zodra alle spelers gepast hebben eindigt de ronde en volgt er een korte puntentelling. Diegene die de meeste controlekamers bezit (het laatst een actie heeft uitgevoerd in een controlekamer OF zijn robot er heeft kunnen plaatsen dankzij een lab-uitbreiding) krijgt 6 punten, daarnaast krijgen alle spelers ook punten naar gelang het aantal robots die werden ingezet (en nog op het bord staan van vorige ronden) en het aantal kristallen in hun voorraad. Achtergebleven octopussen in de sectoren waar jouw robots actief zijn zorgen helaas voor minpunten. Het totaal wordt opgeteld en aangeduid op het scorespoor rond het hoofdkwartier, telkens je figuur daardoor een rode lijn passeert zal je een kristal moeten inleveren of een geprogrammeerde robot moeten inactief maken, als je dat niet kan blijf je achter de lijn staan en verlies je de overige punten. De tweede, derde en vierde ronde verlopen op exact dezelfde manier, maar de kans wordt nu groter dat er robots terug naar je spelersbord gestuurd worden. Er kunnen namelijk maar x-aantal robots in de laadstations blijven staan, van zodra dat aantal overschreden wordt (vb. wanneer er een actie wordt uitgevoerd) gaan alle robots terug weg, op één na per speler.

Na de vierde puntentelling volgt nog een laatste eindtelling, hierbij hoef je geen kristallen meer in te leveren om rode lijnen te passeren. Je krijgt nog punten naar gelang het aantal verschillende letters in je lab. Elke tijdsfiche is nog één punt waard en daarnaast zijn er nog twee bonussen (t.w.v. 6 punten) te verdienen voor diegenen die al hun duikboten hebben ingezet en/of een compleet lab gevormd hebben. De speler die daarna de meeste punten heeft verzameld wint het spel.

Onze mening

Aquasphere is zoals vele expertspellen eventjes wennen als je het voor de eerste keer speelt. De spelregels zijn in principe eenvoudig: je programmeert een robot of je voert een geprogrammeerde actie uit. Toch zijn er vele kleine regeltjes waar je rekening mee moet houden, die maken het vooral in het begin wel wat ingewikkeld. Iedereen begrijpt het spel, maar niemand weet juist wát hij gaat doen. Na één ronde ben je er wel helemaal mee weg en vallen alle puzzeldeeltjes plots samen. Dat is het moment waarop je Aquasphere begint te appreciëren, je ziet de vele mogelijkheden en beseft dat er zoveel dingen zijn die je nog wilt doen, maar je er helaas zo weinig tijd voor hebt! Een spelletje Aquasphere neemt dan wel zo’n 100 minuten in beslag, maar vier ronden lijkt erg weinig en je krijgt nooit alles gedaan wat je wel zou willen doen. Hét kenmerk voor een goed spel, want dat maakt dat je het een volgende keer misschien net iets anders gaat aanpakken. De herspeelbaarheid wordt ook vergroot door de vele verschillende kaarten en lab-uitbreidingen. Al die dingen, in combinatie met je beginpositie, zullen er voor zorgen dat je steeds iets anders probeert! Stefan Feld heeft ook in dit spel elementen uit verschillende andere spellen samengevoegd, de spelersbordjes en inkomsten/punten die afhangen van het aantal ingezette robots doen denken aan Terra Mystica (ook al is dit geen Feld), terwijl de bonussen die je kan verdienen ons aan Bora Bora herinnerden, ook in dit spel kan je op veel verschillende manieren punten scoren. Ondanks die elementen uit verschillende spellen én het feit dat je wel degelijk voelt dat het een spel van de hand van Stefan Feld is kon Aquasphere ons zeer zeker overtuigen. Het is een succesvol samenraapsel van elementen die samen toch een nieuwe ervaring brengen.

Het thema en de uitleg schrikt sommige spelers wel eens af, maar het is de moeite waard om toch even door te bijten. Je zal snel merken dat dit echt een heel goed spel is! Het materiaal is van een goede kwaliteit en de illustraties van Dennis Lohausen kunnen we zoals altijd wel smaken, al geven ze in het begin toch een zeer ‘drukke’ indruk. De opstelling verschilt naar gelang het aantal spelers, zo zal ook de bevoorrading aan het begin van elke ronde daarvan afhangen. Je moet aan het begin van het spel dus goed nakijken dat je het juiste materiaal gebruikt, maar het zorgt er wel voor dat Aquasphere zowel met twee, drie als vier spelers even goed tot zijn recht komt. Top!

Conclusie: Aquasphere behoort voor ons bij één van de betere spellen van Stefan Feld!

Met dank aan Quined Games!

Aquasphere

Auteur: Stefan Feld
Uitgever: Quined Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 100 min.
Vanaf 12 jaar

Gouden Molen voor het beste expertspel!

In dit vierde deel van onze aftelreeks wordt het tijd dat we nog eens enkele spellen in de kijker zetten. Deze keer is het de beurt aan de expertspellen! Er verschenen er dit jaar maar liefst 19 op onze blog, al zijn er ook enkelen die we reeds speelden maar nog niet online verschenen zijn, die hebben we uiteraard wel laten meetellen in deze reeks. Uiteindelijk hebben we samen besloten dat onze tweede gouden molen naar Alchemists gaat!

De voornaamste reden om Alchemists boven de andere spellen te kiezen is omdat het totaalplaatje klopt. Het is niet alleen een héél goed maar ook een heel vernieuwend spel, het deductie-element is niet eenvoudig maar het thematische zorgt er dan weer voor dat alles zo vlot speelt. De mooie lay-out en het prachtige materiaal is bovendien de kers op de taart. De combinatie van deductie met workerplacement komt hier heel goed tot zijn recht en de herspeelbaarheid is voor ons heel groot. Het feit dat je het niveau voor elke speler afzonderlijk kan aanpassen zorgt er dan weer voor dat je niet veel voorsprong hebt als je al wat ervaring hebt met het spel. Een topper!

Een ander spel dat hoog op dit lijstje (maar nog niet op onze blog) staat is Murano. Voor de recensie moet je nog eventjes geduld hebben, maar we speelden Murano tot nu toe zo’n drie keer en het kon ons elke keer opnieuw overtuigen. Murano behoorde (samen met Alchemists overigens) bij de drie Essen-titels waar we het meest naar uit keken en is voor ons zeker één van de betere spellen die we vanuit Essen mee naar huis brachten. Het kiezen van de acties werkt op een andere manier dan we gewoon zijn, de spelregels zijn vrij eenvoudig en het bevat veel tactische elementen. Bovendien lijkt het (tot hier toe) met alle spelersaantallen even goed te werken. Weer een toppertje van Markus en Inka Brand dus!

Ook Helios willen we in deze lijst graag nog eens extra benadrukken, deze dreigt een beetje naar de achtergrond te schuiven met al dat nieuwe Essen-geweld. Ook Helios is in onze ogen een heel goed spel. Een spel waarvan de spelregels ook weer eenvoudig te begrijpen zijn, waarin je héél veel wilt doen en alweer acties te kort komt. Het ziet er ook gewoon mooi uit en is bovendien te spelen op een uurtje!

Andere spellen die we zeker onthouden hebben uit 2014 zijn Five Tribes, Euphoria, Aquasphere en Amerigo. Voor elk van deze vier spellen geldt dat ze ons zeker hebben overtuigd, maar om één of andere reden (bij elk spel anders) bleven ze toch niet zo nazinderen als de drie voorgaande spellen. Maar dat neemt niet weg dat we hopen elk van deze spellen nog vaak te spelen in de toekomst!

Over twee dagen kan je het vijfde deel uit deze reeks lezen, waarin we zullen vertellen over onze ervaringen op de spellenbeurzen van 2014!

Momenteel loopt er op Kickstarter een project voor het spel ‘The Gardians: Explore’. Wij stelden enkele vragen aan de auteur, Jonathon Ruland.

Korte beschrijving

In The Guardians: Explore zullen de spelers hun deck moeten verfijnen terwijl ze de strijd aangaan met monsters in de hoop trofeeën te winnen! Soms doen ze dat allemaal samen, soms alleen. In het eerste hoofdstuk, de zogenaamde ‘opwarming’ kiest iedereen dertien kaarten om toe te voegen aan de zeven basiskaarten. Deze kaarten zullen je strategie voor het tweede hoofdstuk grotendeels bepalen. In het tweede hoofdstuk vindt een battle plaats, je hebt zes individuele en twee coöperatieve beurten de tijd om zo veel mogelijk trofeeën te bemachtigen en de titel als bewaker te verdienen. Er worden verschillende spelmechanismen gebruikt in ‘The Guardians: Explore’, o.a. drafting, deck building, workerplacement, geheime zoektochten. Wat het spel volgens de ontwerper uniek maakt is dat de downtime zeer klein is, spelers spelen namelijk gelijktijdig tijdens de ‘Power Up’-fase. Het enige gedeelte waarbij de beurtvolgorde belangrijk is gaat dan weer heel snel. Tijdens de aanvalsfase zullen de spelers moeten beslissen waar ze zullen aanvallen. Daarna kunnen ze de verslagen monsters verzamelen, kunnen ze eventueel een fort plaatsen en is het al aan de volgende speler. Een aanvalsfase duurt slechts 10 seconden per speler, daarna speelt iedereen weer gelijktijdig.

Jonathon, stel jezelf even voor aan onze lezers.

Ik groeide op in Madison (Wisconsin), ging naar de Universiteit van Wisconsin en later naar de ‘Full Sail Univserity’. Als kind speelde ik altijd spellen met mijn familie en vrienden, zowel kaartspellen als Dungeons and Dragons, Super Smash Brothers of Warcraft. Toen ik ging verder studeren speelde ik vaker competitieve spellen, ik hield ervan om deel te nemen aan toernooien. Zo behaalde ik o.a. een tweede plaats voor ‘World of Warcraft’ in Las Vegas, NV.

Momenteel woon ik in Austin, Texas (USA) waar ik werk voor Star Wars the Old Republic. Recentelijk heb ik det meest van mijn vrije tijd gespendeerd aan ‘The Guardians: Explore’, maar ik speel ook graag bordspellen, kijk naar The Walking Dead, speel volleybal én Zwerkbal. Zo zijn er vermoedelijk ook in België: http://www.iqaquidditch.org/. De afgelopen jaren ben ik ook actief als spelontwikkelaar. Eerst heb ik samen met enkele schoolvrienden meegewerkt aan het succesvolle ‘Parallel Kingdom’ (digitaal spel).

Toen ik in 2013 een bezoekje bracht aan Gen Con werd ik geïnspireerd om een nieuw bordspel te ontwikkelen. Met de hulp van sommige artiesten en de feedback van enkele andere spelauteurs heb ik ‘The Guardians: Explore’ ontwikkeld.

Is dit het eerste spel dat je ontwikkelde?

Als ik de schoolprojecten niet meetel is dit inderdaad het eerste bordspel dat ik ontwerp. Ik was wel hoofd- en grafisch- ontwerper voor Parallel Kingdom en ik sta nauw in contact met de ontwerpers van Star Wars the Old Republic. Ik geef hen geregeld feedback en tips. Mijn ervaring met spellen op verschillende platforms én mijn grote liefde voor bordspellen hebben mij geholpen om dit unieke en vernieuwende spel te ontwikkelen.

Hoe lang ben je bezig geweest met de ontwikkeling van The Guardians: Explore?

16 maanden! Het idee kwam bij mij op toen ik op GenCon 2013 was en ik ontwierp het spel tijdens de vlucht vanuit Indianapolis. Binnen de week had ik het prototype klaar en kon ik het spel beginnen testen, we speelden het spel drie tot zes keer per week om alles goed uit te werken en te balanceren!

Je combineert individuele beurten én coöperatieve beurten in één spel. Hoe werkt dit en hoe kwam je op dat idee?

Dit is een héél interessant aspect in mijn spel. Het coöperatieve aspect is vergelijkbaar met dat in het bordspel van The Hobbit. Daar werkt iedereen samen om Smaug te verslaan voor hij erin slaagt om het dorp te bereiken, als je daarin slaagt worden de schatten vergeleken om te zien welke dwerg het spel wint.

In mijn spel krijgen de spelers elk drie beurten waarin ze het opnemen tegen de eerste golf aan monsters die de stad binnenvallen. De vierde keer wordt de spellenwinkel aangevallen en bepaalt een kaart welk mega monster op jacht is. Dit monster is veel te sterk om alleen te lijf te gaan (De aanvalskracht van dat monster stijgt naarmate er meer spelers deelnemen).

Spelers eindigen hun beurt net zoals ze altijd zouden doen, het enige verschil is dat iedereen nu tegelijkertijd aanvalt. Ze vallen dat mega monster dus gelijktijdig aan. Als het team succesvol is dan worden de beloningen verdeeld afhankelijk van de mate waarin de spelers hebben meegeholpen, maar als het niet lukt wordt iedereen gestraft! Zo worden ook de spelers gestraft die niet of weinig geholpen hebben, één van de gebouwen wordt dan vernietigd. Daarna worden alle monsters verwijderd en is een tweede golf van monsters op weg om de stad onveilig te maken. Ook nu hebben de spelers elk drie individuele beurten en één extra beurt om het mega monster aan het einde te verslaan.

Het spel bevat ook kaarten waarmee je de strategie van een andere speler in de war kan brengen. Dankzij het coöperatieve element in dit spel wil je je tegenspelers toch niet helemaal verlammen, anders zal je er namelijk nooit in slagen om dat mega monster te verslaan en zal je ook zelf de gevolgen moeten dragen.

Speel je zelf regelmatig bordspellen? Zoja, wat is je favoriete spel?

Ja, regelmatig! Mijn favoriete spel is uiteraard ‘The Guardians: Explore’, maar als ik dat niet meetel gaat het tussen Seasons, Smallworld, 7 Wonders en Hoogspanning. Hoewel, ik wil met iedereen Rampage spelen!

De illustraties van ‘The Guardians: Explore’ zien er goed uit, maar zijn gemaakt door verschillende artiesten. Waarom heb je gekozen voor verschillende artiesten, en welke artiest zal uiteindelijk het spel afwerken?

Ik zag hoe spellen als World of Warcraft, Magic The Gathering en Dominion ook verschillende artiesten gebruikten om de kaarten te ontwerpen. De combinatie van verschillende artiesten heeft vele sterktes, het gaat bovendien veel sneller om al het artwork op tijd af te hebben. Daarom besloot ik met een groep ontwerpers te werken. Van zodra de campagne het nodige budget heeft behaald zal ik met elk van die artiesten verder werken om het volledige spel van artwork te voorzien. Het grootste gedeelte van het artwork is momenteel gedaan door Diego Almazan, maar er zullen dus ook kaarten en locaties door anderen ontworpen worden. Ik neem de rol van grafisch directeur op mij om te verzekeren dat iedereen op dezelfde lijn zit en alles in dezelfde stijl is.

Dit zijn alle artiesten die hieraan meewerken: Diego Almazan, Alayna Lemmer, Jacki Whisenant, Chris Anderson, Anna Lee, Rose Malm (Schneck), Fabian Parker, Casie Trace, Daniel Kershner, Kyle Olson en Jonathon Ruland. Als de eerste stretch goal gehaald wordt kan het spel van 2 tot 7 spelers gespeeld worden, dan zal je nog meer werk van Diego Almazan kunnen bewonderen, die dit jaar gestart is met zijn eigen studio.

Waarom zouden we dit project moeten backen?

Dit is een unieke blik op het concept ‘deck building’. Er worden elementen gebruikt die ervoor zullen zorgen dat elke speelsessie een unieke ervaring wordt. Op het eerste zicht lijkt het alsof het een samenraapsel is van vele elementen, maar eens je aan het spelen bent zal je merken dat alles goed samen gaat. Het spel zal er voor zorgen dat je steeds opnieuw wilt samenkomen met je vrienden. Je moet dit spel – dat zeker een kanshebber zal zijn voor Spiel des Jahres – dus backen op Kickstarter zodat we kunnen beginnen met de productie en zodat het over de hele wereld gespeeld kan worden!

Zal het spel na de Kickstarter campagne beschikbaar worden in België/Nederland?

Ik ben van plan om samen te werken met een verdeler in Duitsland. Ik ben dus zeker van plan om het spel in alle winkels te krijgen en wil dus ook graag samenwerken om het spel in België en Nederland op de rekken te krijgen.

Jonathon heeft ervoor gezorgd dat ook Belgen en Nederlanders het spel kunnen backen zonder extra douanekosten. De Kickstarter campagne loopt nog tot 23 december: https://www.kickstarter.com/projects/163928843/the-guardians-explore

Spelbeschrijving

In Linkage gaan alle spelers aan de slag om een correcte vertaling te maken van een DNA-ketting, met behulp van hun handkaarten en enkele basis acties bouwen ze elk hun eigen RNA-ketting. Diegene die aan het einde de meest accurate vertaling heeft gemaakt wordt beloond met de meeste punten.

Het spel bestaat uit vier ronden, elke ronde wordt er een DNA-ketting ontwikkeld die wij in het labo proberen te vertalen naar RNA. Elke DNA-kaart geeft aan welke RNA-kaart erbij hoort. Concreet kunnen spelers tijdens hun beurt één van de vier mogelijke acties uitvoeren. De meest gekozen actie is het toevoegen van een RNA-kaart, je kiest één van je handkaarten en legt die voor je neer om je persoonlijke RNA-ketting te beginnen of verlengen. Als je geen correcte kaart kan/wil neerleggen kan je een kaart ook met de rugzijde naar boven plaatsen, deze levert geen punten op maar vormt wel een correcte aansluiting voor eventuele bonuspunten. Je kan er ook voor kiezen om een kaart in je ketting te verbeteren of te veranderen, uiteraard kan dit niet zomaar met alle kaarten maar enkel met diegenen die daarvoor het correcte symbool hebben. Tenslotte zitten er 2 mutatie-kaarten in het spel waarmee je de opdracht (het DNA) kan aanpassen. Optioneel kan je ook RNA-kaarten ruilen of betalen voor nog een extra actie. Nadat iedereen één actie heeft uitgevoerd wordt er een nieuwe DNA-kaart opengelegd en wordt de ketting dus langer.

Het spel gaat op deze manier door tot wanneer de kaart ‘TERMINATOR’ getrokken wordt, de ronde eindigt onmiddellijk en er volgt een tussentijdse puntentelling. Je krijgt vervolgens 2 punten per kaart die correct aansluit aan de DNA-ketting. Als je drie of vier correcte aansluitingen naast elkaar hebt krijg je nog bonuspunten. Er worden 4 ronden gespeeld, daarna eindigt het spel en wint diegene met de meeste punten.

Onze mening

We zijn over Linkage helaas niet zo enthousiast als we waren over het nieuwere Peptide. De spelregels zijn eenvoudig te begrijpen en je kan het met iedereen spelen. De DNA-kaarten tonen enkel onderaan aan welke RNA-kaart daar bij hoort, voor diegenen die recht voor de DNA-ketting zitten is het dus erg makkelijk om zien, maar diegenen die aan de andere kant van tafel zitten zijn soms wel eens gedesoriënteerd. Los daarvan houdt het spel niet veel in, als je de juiste kaart op handen hebt dan is dat meestal je enige actie. Met wat geluk haal je in een ronde het maximaal aantal punten. Je kan je tegenstanders dwarszitten met een mutatiekaart, maar dan moet je weer het geluk hebben dat je die kaarten op hand hebt. Er zijn extra mogelijkheden die het spel interessanter kunnen maken (de extra acties, het verbeteren van je eigen ketting of het veranderen van een ander zijn ketting), maar vaak werden die toch niet gebruikt. Waarom zou je een ander nog meer boycotten als je zelf de juiste kaarten hebt om voor het maximum aantal punten te gaan? De extra mogelijkheden zijn niet sterk genoeg om af te wijken van je eigen RNA-ketting. Een ronde is ook heel kort, soms verschijnen er maar een 5-tal DNA-kaarten. Erg veel mogelijkheden heb je dus ook al niet om een andere actie uit te voeren.

Het aantal spelers maakt in dit spel niet zo veel verschil, al is de kans dat je mekaar kan gaan dwarszitten door het DNA te muteren of iemands RNA-ketting te saboteren met vier spelers uiteraard groter. Op dat vlak is het dan ook weer voordelig om als laatste aan beurt te komen, als eerste speler kan je niet anders dan je eigen ketting te starten en te hopen dat niemand die daarna komt afbreken.

Conclusie: Linkage is een snel kaartspel over DNA dat ons niet echt aansprak.

Met dank aan Genius Games!

Linkage

Auteur: John Coveyou
Uitgeverij: Genius Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Dit populaire eiland in de Seychellen is ook zeer geliefd bij schildpadden, ze bezoeken Mahé en leggen er hun eieren. Elke speler zal in dit spel één of meerdere schildpadden rond het eiland bewegen, telkens het strandgedeelte gepasseerd wordt zullen de schildpadden eieren leggen. Hoe meer eieren, hoe beter!

Als je aan beurt bent dobbel je met één dobbelsteen, daarna kan je ook beslissen om een tweede en eventueel zelfs een derde dobbelsteen te werpen! De enige voorwaarde voor een geslaagde bewegingsactie: de totale waarde van de drie dobbelstenen mag niet groter zijn dan 7! De som van de dobbelstenen wordt vervolgens vermenigvuldigd met het aantal gebruikte dobbelstenen, in het beste geval kan je dus 21 plaatsen vooruit gaan (7×3). Wanneer je het strandgedeelte bereikt of passeert kan je de bovenste kaart van de stapel nemen, dat zijn het aantal eieren dat je deze ronde gelegd hebt. Wanneer je beweging eindigt op een locatie waar al een schildpad staat plaats je jouw schildpad er gewoon bovenop, jij kan in de volgende beurt profiteren van de beweging van die schildpad! Wanneer je schildpad één of meerdere schildpadden op zijn rug draagt zal je die allemaal meenemen, het is zelfs zo dat de eigenaar van het bovenste schildpad zal beslissen of je een tweede en/of derde dobbelsteen moet werpen of niet! Beter nog: wanneer een stapel schildpadden het strandgedeelte passeert mag enkel de bovenste schildpad een broedkaart nemen. Nadat de 20 broedkaarten uitgeput zijn is het einde in zicht, de speler die er als eerste in slaagt om het strandgedeelte nogmaals te bereiken mag zijn schildpad op de broedplaats zetten en verdient daarmee 7 bonus eieren. Alle spelers tellen vervolgens de eieren op de verdiende broedkaarten, diegene met de meeste eieren wint het spel!

In de spelregels staat ook een variant beschreven waarbij de verdiende broedkaarten kunnen gebruikt worden als tweede en derde dobbelsteen, je kan daarbij dus een broedkaart opofferen om het dobbelresultaat naar je hand te zetten.

Onze mening

Mahé is een heel leuk spelletje voor tussendoor, gebaseerd op het gekende press-your-luck principe. Neem je het risico om nog een dobbelsteen te dobbelen met de kans om je beweging te verdrievoudigen of toch maar niet? Als je er in slaagt om 7 te dobbelen met de drie dobbelstenen kan je meteen 21 plaatsen vooruit, daarmee ben je het bord rond en ben je zeker dat je een broedkaart krijgt. Maar misschien is de bovenste broedkaart toch niet zo ideaal en wacht je liever een rondje in de hoop meer eieren te verzamelen? Het is ook erg interessant om op een andere schildpad te landen en mee te profiteren, zeker als je daardoor het strandgedeelte kan passeren en enkel jij een nieuwe broedkaart krijgt! De illustraties zijn erg mooi, het spel bevat zelfs een dubbelzijdig speelbord. Enerzijds heb je het eiland met felle kleuren, de andere zijde kan je het eiland ‘s nachts bezoeken.

Hoe meer spelers, hoe meer vreugd. Met 5, 6 en 7 spelers is het spel op zijn best aangezien je dan veel schildpadden hebt en er dus regelmatig stapels gevormd worden, plezier gegarandeerd. Met vier spelers kan uiteraard ook, maar met drie is het zowaar nog leuker! Elke speler speelt dan met twee schildpadden, wat het misschien een beetje verwarrend maakt in het begin, maar die zes schildpadden maken het dan weer erg leuk. Ook met twee spelers spelen beide spelers met twee schildpadden. Het kan met twee en liefhebbers van het spel zullen het wellicht ook leuk vinden, al zullen wij in die situatie toch naar een ander spel grijpen. Mahé is bovendien het ideale spel om kinderen de eerste maaltafels te leren, ze spelen een leuk spel en oefenen zonder het te beseffen op het vermenigvuldigen.

Conclusie: Mahé is een leuke filler dat zeker nog op tafel zal verschijnen!

Met dank aan Franjos Spieleverlag!

Mahé

Auteur: Alex Randolph
Uitgever: Franjos Spiele
Aantal spelers: 2 – 7
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Gouden Molen voor het beste tweepersoonsspel

Hier zijn we alweer! Sinterklaas is inmiddels weer vertrokken richting Spanje, maar de pakjestijd is nog niet voorbij. Wij gaan ondertussen gewoon verder met onze laatste aftelreeks van 2014! In deze reeks gaan we ons regelmatig verdiepen in een bepaald genre spellen en rijken we – puur symbolisch – een gouden molen uit aan het spel dat op ons de grootste indruk heeft nagelaten. We leggen onze focus daarbij op spellen dat we in 2014 hebben ontdekt en/of waarover we dit jaar geschreven hebben. Om te beginnen leggen we onze focus op spellen voor twee spelers. Spellen voor twee spelers hebben bij ons toch nog steeds een speciaal plaatsje aangezien we (nog steeds) zo vaak met ons twee spelen. De afgelopen maanden zijn er zo’n 18 tweepersoonsspellen op onze blog verschenen, een mooi begin. Toch is er maar één spel dat er voor ons met kop en schouders bovenuit steekt: Patchwork.

Diegenen die onze recensie over Patchwork al gelezen hebben herinneren zich misschien wel dat we héél enthousiast waren, dat is nog steeds het geval. We lazen de spelregels van Patchwork voor we richting Essen vertrokken, maar die konden ons niet warm maken. Was dat alles? Gewoon blokjes kiezen en een lappendeken samenstellen? Uiteindelijk kwam Patchwork toch mee naar huis en kwam het al snel op tafel. Na een eerste speelsessie waren we onder de indruk, hoe vaker we het speelden, hoe beter het spelletje werd. Het bevat zoveel meer dan wat je op het eerste zicht zou vermoeden. Patchwork behoort voor ons niet alleen bij de beste spellen die we meebrachten uit Essen maar staat met stip bovenaan op de lijst met onze favoriete tweepersoonsspellen aller tijden.

De recensie van Coconuts DUO is nog niet lang geleden op onze blog verschenen, maar ook deze hoort zeker in dit lijstje, en zal ook in onze reeks Tafelporselein nog terugkeren. We zitten hiermee meteen in een heel andere categorie. Noem het een partyspel, een kinderspel of wat dan ook… maar één ding is zeker: het is verslavend en ontzettend leuk. Coconuts DUO is al een tijdje geleden grondig getest geweest maar vindt regelmatig de weg terug naar onze speltafel. Tussen andere spelletjes door, of gewoon op een moment dat we ons willen amuseren en geen zin hebben in een zware doordenker. Deze versie van Coconuts werd in Essen geïntroduceerd nadat de originele versie (voor vier spelers) vorig jaar zo populair bleek, maar overtuigde ons om ook de originele versie te bestellen. Wat kijken we er al naar uit om dit spel te spelen met vrienden en familie!

Daarnaast willen we ook Mr. Jack nog eens vermelden, want geloof het of niet: wij ontdekten deze topper pas in 2014! Vorig jaar in Essen maakten we kennis met Le Fantôme de l’Opéra, een spel uit de Mr. Jack-reeks dat bij ons wel in de smaak viel. Enkele maanden later vond ook Mr. Jack de weg naar onze tafel en liet ook hij een goede indruk na! Mr. Jack hoort voor ons ondertussen bij de betere tweepersoonsspellen in onze collectie, het blijft voor ons een uniek spel (op de varianten in deze reeks na). Mr. Jack mag voor ons regelmatig terug op tafel komen, maar in tegenstelling tot de twee spellen hierboven zal dat niet zo vaak gebeuren. Het is leuk om een keertje te spelen en om een hele tijd later weer uit de kast te halen, maar het biedt niet genoeg variatie om enkele keren na elkaar te spelen.

Spelbeschrijving

Het is al laat en het huis ligt er donker en somber bij. Je ziet een deur open gaan en hoort geluiden op de achtergrond, maar niemand antwoordt op je vragen… de geesten beginnen het huis stilaan in te palmen. Tijd om die waardevolle juwelen snel uit het huis te halen voordat het huis helemaal spookt! Als de spelers er in slagen om het huis met alle juwelen te verlaten winnen ze het spel samen, als het echter helemaal begint te spoken vooraleer dat gelukt is zijn ze allemaal verloren. Samenwerken is de boodschap!

Als je aan beurt bent dobbel je met de witte dobbelsteen, bij de waarden één t.e.m. vijf moet er eerst een kaart gedraaid worden. Die kaart bepaalt meestal in welke kamer er een nieuw spook verschijnt, maar met wat geluk trek je de kaart die je vraagt de stapel opnieuw te schudden en blijf je deze ronde gespaard van nieuwe spoken. Daarna mag je jouw speelfiguur één tot zes plaatsen verzetten, afhankelijk van je dobbelsteenworp. Als je eindigt in een kamer met een schat kan je die schat opnemen en in je rugzak steken, op voorwaarde dat je nog geen schat draagt, want je kan er maar één tegelijkertijd meenemen. Als er ook nog spoken in de kamer aanwezig zijn kan je die alvast proberen weg te jagen door met een zwarte dobbelsteen te gooien! Als je samen met een andere speler staat kan je zelfs met twee dobbelstenen proberen, samen ben je namelijk véél sterker. Als je een groen spookje dobbelt wordt er een spook uit de kamer verwijderd, anders gebeurt er niets. Op deze manier zullen spelers alle schatten moeten ophalen en één voor één naar buiten dragen, als ze er in slagen om allemaal buiten te geraken met de acht schatten winnen ze het spel!

Als er echter een derde spook verschijnt in één van de kamers worden de spoken vervangen door een rode geest, vanaf dan kunnen de spelers deze kamer niet meer verlaten! Meer nog, alleen ben je niet sterk genoeg om een geest te overwinnen, je zal dus met twee in een kamer moeten zijn om een poging met twee zwarte dobbelstenen te ondernemen. Van zodra er één rode geest gedobbeld wordt is de geest verslaan, beide spelers kunnen de kamer in een volgende beurt weer verlaten. Wanneer alle spelers vast zitten in een aparte kamer (door de geesten) of wanneer er in zes kamers geesten verschenen zijn eindigt het spel en zijn alle spelers helaas verloren.

Het spel voorziet ook een variant voor gevorderden spelers. Hierbij moeten de schatten in een bepaalde volgorde worden buiten gedragen, en je weet aan het begin niet welke schat welke nummer heeft. Daarnaast vind je in de stapel kaarten nu ook kaarten die alle groene/blauwe deuren zullen sluiten en kaarten die er voor zorgen dat er tot 3 geesten tegelijkertijd in het huis kunnen verschijnen!

Onze mening

Geister Geister Schatzsuchmeister won dit jaar de prestigieuze titel “Kinderspiel des Jahres 2014”. Onze verwachtingen waren dus uiteraard vrij hoog en zijn volledig ingelost! Dit spannende, coöperatieve spel is voor ons een ideaal kinderspel. De doos zegt 8+, maar onze ervaring leert dat kinderen vanaf 6 jaar de gewone variant probleemloos mee konden spelen. Als je het spel met kinderen speelt merk je dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is om te winnen. Je kan tijdens het spel vaak gebruik maken van verkorte routes door de kamers te gebruiken, die zijn vrij essentieel om het spel op een goede manier af te ronden. Als er té vaak omwegen gemaakt worden via de gangen wordt de kans kleiner dat er gewonnen wordt, je maakt niet alleen omwegen maar je kan het dan ook minder vaak opnemen tegen de geesten. Het spel werkt echt verslavend voor kinderen, zélfs als ze niet kunnen winnen. We speelden het spel heel wat keren na elkaar, op vraag van de kinderen. Het kwam meteen op hun verlanglijst en ze keken er alvast naar uit om het nog eens te spelen! Het is helaas nog wel een Duitse versie, al leverde dat voor de kinderen geen problemen op. Ze wisten al snel dat ‘mischen’ betekende dat er geen geest kwam en alle kaarten geschud moesten worden.

Het materiaal en de illustraties zien er bovendien heel goed uit. De spoken en geesten zijn van goede kwaliteit, en zelf een achtjarige maakte de opmerking dat de binnenkant van de doos er heel mooi uit zag! Het aantal spelers maakt in dit spel geen verschil uit, het is steeds even leuk en spannend. De variant voor gevorderden hebben we enkel met volwassenen getest, die extra kaarten maken de uitdaging toch wat groter. Die zorgt er voor dat het spel met de kinderen kan meegroeien waardoor ze enkele jaren later nog even veel plezier kunnen hebben aan die moeilijke versie.

Conclusie: Dit coöperatieve kinderspel is voor ons een topper in zijn categorie!

Met dank aan Mattel!

Geister Geister Schatzsuchmeister!

Auteur: Brian Yu
Uitgever: Mattel
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Wat een koud winterweer en donkere dagen. Er zijn geruchten dat Sinterklaas over onze daken loopt en hier en daar zie je alweer kerstverlichting en kerstbomen opduiken, … het kan niet anders, het einde van het jaar is alweer in zicht! Iedereen maakt plannen voor die gezellige dagen en er worden weer veel cadeautjes gekocht, je vergeet toch geen gezelschapsspel mee te nemen, hé?

Wij sluiten 2014 af door met onze spellenbril terug te blikken op de afgelopen 12 maanden. De reeks zal bestaan uit 14 verschillende artikels, elk met een ander onderwerp. Maar laat ons even beginnen bij het begin, 2014 was hét jaar dat E&E’s Spellenmolen het levenslicht zag. Het idee om een blog op te richten was er al veel langer, maar hoe begin je eraan en wat wil je schrijven en delen met de lezers? Ochja, lezers, hoe kom je daar aan? Wie zal de weg naar de website vinden buiten wat vrienden en familieleden? Maakt allemaal niet uit dachten we op een dag, we schrijven graag en we willen onze ervaringen delen met diegene die er interesse voor tonen, al is het maar vijf man.

Op 16 maart was het dan eindelijk zover, onze Spellenmolen had een naam gekregen en stond online. We schreven in onze welkomstpost dat we vooral recensies zouden schrijven, maar ook foto’s, interessante verhalen en weetjes zouden publiceren. Nu blijkt dat onze blog toch grotendeels overspoelt wordt door recensies over de allernieuwste spellen, meer dan we ooit van plan zijn geweest. We hadden nooit gedacht zó veel recensies te schrijven, maar er zijn dan ook zo ontzettend veel (nieuwe) spellen dat we graag willen bespreken! De laatste tijd weken we af van ons principe “om de twee dagen” en verscheen er elke dag een nieuw artikel. Maar wees gerust, binnenkort krijg je wat meer rust, 365 artikels per jaar is iets té veel van het goede. Gelukkig hebben we in die eerste welkomstpost niet helemaal gelogen en hebben die verhalen, foto’s en weetjes toch ook hun weg gevonden naar onze blog. Het verhaal dat het meeste indruk naliet was dan wel ons persoonlijke verhaal over de zelfgemaakte Cupiboon, maar ook de reeks Tafelporselein valt bij vele lezers duidelijk in de smaak. Foto’s vind je dan wel in mindere mate op onze blog, maar de twee verschenen foto-verslagen hebben we met veel plezier gedeeld. Er zijn ook artikels verschenen waar we voor het bestaan van onze blog nooit aan gedacht zouden hebben. Zo hadden we nooit verwacht dat we ooit previews zouden schrijven over spellen die nog niet gepubliceerd zijn en nog op Kickstarter campagne voeren of dat we interviews zouden doen met de auteurs achter die spellen. En er zijn nog zoveel plannen voor de komende maanden!

Onze Spellenmolen draait dus op volle toeren, maar daar zit toch maar één echte reden achter: ons enthousiasme! Wat is het leuk om zoveel te schrijven en zoveel te spelen. Het gevolg is niet alleen dat we (nog) vaker spelen, maar dat we alle spellen ook vaker herspelen! Het blijft ons verbazen hoe het ene spel ons meteen overtuigt maar enkele sessies later verveelt, terwijl een ander spel eerst met tegenzin gespeeld wordt en uiteindelijk met veel plezier terug op tafel komt.

Genoeg geschreven, het is tijd voor nog een spelletje. Kom binnen twee dagen zeker even terug voor een vervolg op deze aftelreeks, daarin zullen we het hebben over onze favoriete spellen voor twee spelers!