SPELLENMOLEN

Gouden molen voor het beste familiespel!

We gaven het aan het eind van de vorige aflevering al toe: dit was de moeilijkste beslissing van allemaal. Er passeerden tot nu toe maar liefst 45 spellen op onze blog die we als familiespel bestempelden, en er zijn er nog een handvol anderen waarvan de recensie nog niet online staat maar die we wel al mee hebben opgenomen in deze verkiezing. Na een grove selectie kwamen we bij vijf titels uit. We zijn in deze situatie elk apart gaan zitten en hebben elk van deze vijf titels punten gegeven. Het spel dat uiteindelijk het meeste punten kreeg zou onze gouden molen krijgen. Uiteindelijk bleek dat we allebei hetzelfde spel bovenaan hadden gezet, waardoor we jullie kunnen meedelen dat Splendor de verdiende winnaar is van deze gouden molen!

Splendor behoorde tot de eerste spellen die we hier recenseerden, maar we zijn het duidelijk nog niet vergeten! De spelregels zijn heel eenvoudig waardoor het voor iedereen toegankelijk is, een belangrijke factor voor een goed familiespel. Daarnaast biedt het toch de nodige diepgang, het tactische element zorgt er dan weer voor dat ook de geoefende veelspeler Splendor met veel plezier op tafel legt. We speelden het inmiddels zo’n 12 keer, het is een spel waar we nooit nee zullen tegen zeggen! Splendor is bovendien voorzien van erg mooie illustraties en het materiaal is van een zeer goede kwaliteit, wat voor ons zeer belangrijk is.

Ook Sultaniya werd door ons beide erg hoog gewaardeerd bij deze telling. Sultaniya is ook een spel waar de spelregels erg eenvoudig bij zijn. Het puzzel-element is niet zo eenvoudig als het op het eerste zicht lijkt, maar het is gewoon erg leuk om te spelen. Ook hier heb je de nodige interactie en worden we alweer verwend met zeer mooi materiaal. Als je het spel nog maar ziet krijg je al meteen zin om het te spelen!

Het andere spel dat zeker in deze top drie hoort is La Isla, één van de nieuwste spellen van Stefan Feld. De keuzes die je in La Isla moet maken zorgen er voor dat het spel zo verslavend is. Alle kaarten zijn goed, maar welke kaart gebruik je voor welke actie? Je gaat op zoek naar de beste combo’s en probeert op die manier de meeste punten te scoren. Het is een familiespel dat zeer snel en vlot speelt en mag hier ook nog vaak op tafel komen! Het materiaal is hier voor ons een klein minpuntje en misschien wel de reden waarom La Isla in deze reeks pas op nummer drie verschijnt.

Ook Abyss behoort zeker tot de beste spellen die wij dit jaar leerden kennen. De grootste vraag was echter waar we het moesten indelen. Het is een vrij eenvoudig spel waardoor het bij ons niet als expertspel beschouwd werd, maar we zien het bij de doorsnee families ook niet meteen op tafel komen. Enerzijds heb je de lay-out, die wij heel mooi vinden (om maar te zwijgen van het mooie materiaal!) maar blijkbaar sommige (niet-)spelers afschrikt, anderzijds heb je de tekst op de kaarten. Voor ons (en veel van onze lezers) geen probleem, maar het blijft een drempel voor vele spelers. Desondanks is Abyss voor ons echt een top spel dat we met heel veel plezier nog vaak op tafel leggen!

Tenslotte mag Istanbul onze top vijf vervolledigen. Het wordt wel vaak als expertspel beschouwd (het won dan ook de titel ‘Kennerspiel des Jahres 2014’), maar uiteindelijk ligt die grens bij iedereen ergens anders. Istanbul blijft voor ons een goed spel met een aparte mechaniek. Het komt pas volledig tot zijn recht als je de verschillende (en willekeurige) opstellingen probeert!

Spelbeschrijving

In Urban Panic gaan alle spelers aan de slag om de stad van hun dromen op te bouwen. Ze ondervinden al snel dat dat niet zo eenvoudig is en dat er veel zaken zijn waar je rekening mee moet houden. Zo zal je stad genoeg werkgelegenheid moeten voorzien en kan je je best wat aan de begroting houden, daarnaast moet je ook wat rekening houden met het milieu en zorg je er best voor dat de bewoners zich goed kunnen vermaken in je stad. Tenslotte zal alles in verbinding moeten staan met het stadscentrum zodat alle inwoners kunnen deelnemen aan het verenigingsleven!

Als je aan de beurt bent kan je drie acties uitvoeren, de architect-actie is daarbij verplicht, de andere twee kan je vrij kiezen. Als architect neem je één van de vier beschikbare bouwtegels om in je voorraad te leggen. Met een andere actie kan je vervolgens een tegel uit je voorraad in je stad leggen, die moet op dat moment niet grenzen aan andere tegels, maar zorg er wel voor dat ze tegen het einde van het spel allemaal verbonden zijn met het stadscentrum! Elk gebouw dat in je stad wordt opgericht heeft zo zijn eigen effecten, zo hebben fabrieken een negatieve invloed op het milieu, terwijl je dat weer in evenwicht kan brengen door wat later groene gedeelten in je stad te brengen. Andere gebouwen zorgen dan weer voor werkgelegenheden of amusement, … Al deze factoren worden gecontroleerd op het gemeenschappelijke speelbord, hou deze sporen goed in de gaten! Met de ingenieur kan je twee tegels in je stad van plaats verwisselen en als burgemeester kan je de beschikbare bouwtegels vernieuwen. In de variant voor gevorderden wordt er nog een vijfde optie beschikbaar, je kan met de spion-actie (die dan wel 2 actiepunten kost) een gebouw uit de voorraad van een medespeler stelen om die vervolgens meteen in je eigen stad op te richten.

Van zodra één speler er in geslaagd is zijn/haar speelbord volledig te bezetten met bouwtegels of wanneer er niet genoeg tegels zijn om het centrale bord aan te vullen eindigt het spel. Op dat moment wordt er gecontroleerd of alle plaatsen in je stad verbonden zijn met het stadscentrum, als dat niet het geval is worden de betreffende tegels verwijderd. De voordelen van die tegels gaan dan uiteraard verloren. Vervolgens wordt er gecontroleerd of de werkloosheid overeenkomt met het aantal beschikbare banen in je stad, als dat niet het geval is verlies je punten! Tenslotte worden de punten op alle ontwikkelingssporen bij elkaar opgeteld en krijgen de spelers één minpunt per onbebouwd gebied in hun stad, diegene die daarna de meeste punten heeft wint het spel. De gevorderde variant voegt overigens ook doelkaarten toe waarmee extra punten te verdienen zijn. Er worden enkele kaarten open gelegd aan het begin van het spel, diegene die aan het einde het best voldoet aan de opdracht kan hiermee 10 bonuspunten verdienen.

Het spel voorziet ook een party-variant waarbij de spelers tegelijkertijd tegels uitzoeken (die weliswaar met de rugzijde naar boven op tafel liggen) om hun stad op te bouwen.

 Onze mening

Urban Panic was voor ons helaas een teleurstelling. Het begon met de spelregels die toch best wat vragen oproepen, vooral dan wat betreft de verbinding met het stadscentrum. De grootste vraag is wellicht wat de auteur ‘verbonden’ noemt en wat niet, voor ons zouden de twee tegels een opening moeten hebben om verbonden te zijn, maar in dat geval klopt de bijhorende tekening in de spelregels helemaal niet. De vraag werd ook op BoardGameGeek gesteld, maar het antwoord erop gaf ons geen uitsluitsel. We bepaalden dus maar zelf wat voor ons verbonden is en wat niet, maar het blijft jammer. Daarnaast voelt het spel heel abstract en komt het thema amper naar boven, ook al is het verhaal erachter iets wat best wel potentieel heeft. De sporen waar de verschillende aspecten worden bijgehouden zijn ook allesbehalve handig, zoveel blokjes op vijf sporen die zo dicht bij elkaar staan. Het had gemakkelijker geweest als elke speler die sporen op zijn eigen spelersbord had, dan heb je niet alleen een beter overzicht maar is het ook niet zo’n gedoe met al die blokjes. De gevorderde variant is voor ons een must, je hebt op die manier een doel en de concurrentie tussen de spelers wordt daarbij iets groter. Iedereen probeert aan zoveel mogelijk doelkaarten te voldoen waardoor iedereen vaak hetzelfde type van gebouwen wilt bemachtigen. Het wordt dus spannender om de juiste tegels te verzamelen, alles in evenwicht te houden en in de gaten te houden dat je tegenspelers er niet met jouw tegels vandoor gaan! De gevorderde variant is wel eens leuk, maar Urban Panic heeft voor ons helaas té veel minpunten en zal daarom nog maar zelden op tafel verschijnen.

Conclusie: Urban Panic is een spel met potentieel maar kon ons niet overtuigen.

Met dank aan G3!

Urban Panic

Auteur: Krzysztof Matusik
Uitgever: G3
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 40 min.
Vanaf 10 jaar

December is ondertussen halverwege en dus zitten we ook met deze reeks al in de helft! Ook in 2014 zijn er weer vele (leuke) dingen gebeurd. Allemaal mini-belevingen waar we geen volledig bericht mee kunnen vullen, maar die we in deze aftelreeks graag bundelen.

Gezelschapsspellen onder de boom

Een pakket spellen versturen met de post heeft zo zijn voordelen, je hoeft niet naar de winkel en het wordt gewoon thuis geleverd. Handig, maar het levert ook wel eens problemen op! Het was juni en we wisten dat er één van de dagen een bestelling moest arriveren, maar die dag moesten we naar Brussel voor Esmeralda’s laatste piano-examen… Thuis keken we meteen in de brievenbus, geen briefje van de postbode. Rond 22u. ‘s avonds ging de deurbel, het was onze buurman… De koerier had hem een doos gegeven die eigenlijk voor ons bedoeld was, dus kwam de buurman op het idee om het pakket in onze tuin te gaan zetten (niet te zien vanuit het raam). ‘s Avonds kwam die toch maar eventjes zeggen dat er een doos in onze tuin stond, voor in het geval dat het ‘s nachts zou regenen… In de tuin gaan was nooit eerder zo leuk!

Servet bij inbegrepen!

Spellen vind je tegenwoordig in alle vormen, maar ook de kwaliteit heeft zo zijn uitersten. Vele spellen zijn de laatste tijd van zeer hoge kwaliteit, en ook bij de inleg van de dozen is aan alles gedacht. Helaas bestaat ook het ander uiterste nog steeds: nieuwe spellen die er soms minder goed uit zien dan prototypes die we aankregen. Één van die spellen zullen we niet snel vergeten, want nadat we al het materiaal uit de doos (dat wel een postpakket leek) gehaald hadden vonden we een gewone, witte servet. Je eerste gedacht is op dat moment: “Dat spel was toch nog niet open geweest?”. Het lijkt wel alsof iemand zijn servet in het spel vergeten was. Kort daarna valt de stempel van de uitgeverij op, servet bijgeleverd om het materiaal af te stoffen. Kijk maar eventjes naar je vingers, je weet meteen wat de bedoeling ervan is.

Moeilijke namen

Onder andere dankzij die vele Kickstarter-interviews zijn we ondertussen vaak in contact gekomen met buitenlandse uitgevers en spelauteurs. Het was daarbij opvallend dat velen onder hen het moeilijk hebben met onze namen, Els & Esmeralda. Je zou denken dat de naam Esmeralda wel problemen oplevert, maar buiten één enkele keer ‘Esmerald’ valt dat nogal mee. De naam Els daarentegen? Sommigen maken er Ellen van, maar ook Elsa, Else en Elis zijn geen uitzonderingen. Sommige auteurs geven ons zelf al bijnamen, zo noemt Eduardo Baraf (van Lift Off!) ons steeds E2. Een ander probleem is vaak dat mensen niet onthouden wie wie is, maar daar hadden ze in de spellenclub van Sint-Truiden wel iets op gevonden: die met de korte haren heeft een korte naam, die met de lange haren heeft een lange naam… Dan maar niet naar de kapper?

E&E Waggle

Waggle Dance was één van de eerste spellen die we bespraken aan de hand van een prototype terwijl de Kickstarter campagne nog volop bezig was. We vonden het erg leuk om Waggle Dance te testen en aan jullie voor te stellen, daarom boden we Henry ook aan om te helpen met de Nederlandstalige spelregels. Enkele maanden later kregen we een mailtje van Henry, hij had een foto van ons nodig. Oei, dachten we, waar kan dat goed voor zijn? Het team achter Waggle Dance maakte illustraties van al diegenen die meegeholpen hadden aan de productie, en hij wou daar ook graag een illustratie van ons bij! Deze illustratie werd getekend door de tekenaar van Waggle Dance en is voortaan te vinden op de poster die je in elk spel vindt!

De buren spelen met de blokken!

Op een zomerse dag waren we weer een keertje gezellig aan het spelen, om wat meer licht te krijgen hadden we de gordijnen alvast open gedaan. We speelden La Boca met drie spelers in afwachting van de vierde speler toen onze buren (anderen dan in het verhaal hierboven) voorbij het raam passeerden. Iets verder hoorden we hen tegen elkaar zeggen “Die zitten daar gezellig met de blokken te spelen”. Toen het zonnetje kwam opdagen gingen we wat spellen in de tuin spelen, maar de regen verplichtte ons enkele uren later om binnen verder te spelen. Als afsluiter besloten we La Boca nog eens te spelen, nu met vier spelers… Nu kwamen de buren toch wel net op dat moment terug zeker? Ik hoor ze het al zeggen… “Nu zijn die daar nog met de blokken aan het spelen!”

De volgende aflevering van deze reeks kan je overmorgen verwachten. Daarin meer over onze gouden molen voor het beste familiespel, de moeilijkste beslissing van allemaal!

Spelbeschrijving

Het is marktdag, alle spelers maken zich klaar en willen de beste plaatsen veroveren om hun marktkramen te installeren. De klanten verkiezen heel verse producten, hoe dichter je kraam dus bij de leverancier staat, hoe beter! Reserveer je plaatsen tijdig, en dan maar hopen dat het niet té druk wordt en je geen plaatsen verliest. De marktplaats wordt drukker en drukker, naast de marktkramen van je tegenspelers komen er ook veel markttafels te staan… Die kunnen je doorgang wel eens blokkeren!

Als je aan de beurt bent kan je kiezen uit twee mogelijke acties: een plaats reserveren of een tegel trekken. Om een plaats te reserveren plaats je één van je overige schijfjes op het bord, een nieuw schijfje moet steeds aan een pad of ander schijfje grenzen. Als je denkt genoeg plaatsen gereserveerd te hebben kan je een tegel trekken. Als het een markttafel is zal je die moeten plaatsen op één van de plaatsen die je gereserveerd hebt, als het een marktkraam is moet die geveild worden. Alle spelers mogen in het geheim een bod voorbereiden, diegene die het meest bied mag zijn marktkraam op een door hem gereserveerde plaats zetten. Bij een gelijke stand gaat het voordeel naar de actieve speler (of diegene die daar het dichtste bij zit). Enkel deze speler verliest het ingezette bedrag. Wanneer je een marktkraam installeert moet je ook rekening houden met de stroomvoorzieningen. De stroomkringen op het bord geven aan hoeveel marktkramen er op bepaalde plaatsen kunnen staan. Als een stroomkring vb. aangeeft dat er maar één kraam geplaatst kan worden, dan worden de andere plaatsen in die kring meteen bedekt met paden van zodra er één marktkraam komt te staan. Hierdoor kan het gebeuren dat andere spelers hun schijfje terug krijgen doordat jij een marktkraam zet. Op deze manier gaat het spel verder, de spelers proberen elk van hun vier marktkramen zo dicht mogelijk bij de leverancier te plaatsen. Het spel eindigt meteen van zodra de laatste kaart van de stapel werd getrokken, daarna is er van elke soort marktkraam nog één over, sommige spelers zullen dus nog één of meerdere marktkramen over hebben. In een vooraf bepaalde volgorde worden deze marktkramen gratis uitgedeeld aan de spelers die nog geen kraam in die soort hebben geïnstalleerd, dit mogen ze net als tijdens het spel op een gereserveerde locatie plaatsen.

Daarna volgt de puntentelling, elke speler berekent voor elk van zijn vier marktkramen de kortste weg naar de bijhorende leverancier. Al deze waarden worden opgeteld, diegene die in totaal de kortste weg (de laagste score) heeft wint het spel. Bij een gelijke stand wint de speler die het meeste geld heeft overgehouden.

Onze mening

Fresh Fish was één van de spellen waar we naar uitkeken in Essen, maar het heeft onze verwachtingen niet helemaal kunnen inlossen. De kleurrijke illustraties vinden we wel oké, maar ze geven sommigen blijkbaar de indruk dat het een kinderspel is. Fresh Fish is een familiespel met eenvoudige spelregels maar wel enige diepgang. Je probeert aan het begin zo veel mogelijk plaatsen te reserveren, zodat je ook een overbodige markttafel kwijt kan op een plaats dat je niet stoort. Met die markttafels kan je je tegenstanders dan weer goed dwarszitten, die kunnen je doorgang goed blokkeren waardoor je helemaal rond moet gaan om de leverancier te bereiken! Ook de stroomkringen brengen wat strategie in het spel, je ziet duidelijk hoeveel kramen er in elke kring kunnen staan en je kan hierdoor (gunstige) schijfjes van je tegenstanders verwijderen… of speel je op veilig en reserveer je meerdere plaatsen binnen hetzelfde circuit, om te voorkomen dat je tegenstanders met jouw stroom gaan lopen? Het aantal schijfjes is echter beperkt, je zal dus goed moeten opletten wat je doet.

De startopstelling verschilt naar gelang het aantal spelers, hierdoor voelt het spel in alle situaties ongeveer hetzelfde aan. De verschillende borden kan je steeds anders leggen, je kan ook steeds andere gebruiken (tenzij je telkens met de volle bezetting van vijf spelers speelt), waardoor het telkens nét iets anders voelt. Desondanks is de herspeelbaarheid van Fresh Fish toch niet zo heel groot, na enkele speelsessies probeer je steeds weer op dezelfde manier te werk te gaan. Over het algemeen hebben we een middelmatig gevoel over Fresh Fish, het is een leuk spel voor eens op tafel te leggen, maar ook niet meer dan dat.

Conclusie: Fresh Fish is een spel met eenvoudige spelregels en een vleugje strategie.

Met dank aan 2F-Spiele!

Fresh Fish

Auteur: Friedemann Friese
Uitgever: 2F- Spiele
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 12 jaar

Één van de vele projecten die je momenteel op Kickstarter vindt is COGZ, het project trok meteen onze aandacht! Je ziet al meteen aan het uiterlijk dat het een spel is waar veel tijd in werd gestoken, de pagina op Kickstarter is tot in er puntjes afgewerkt. Je kan het spel aanschaffen op gewoon formaat, maar ook in een levensgrote versie! Daarnaast heeft de auteur, Wesley Lamont ook aandacht voor de kleurenblinden onder ons. Wij stelden hem enkele vragen over dit project.

Korte spelbeschrijving

COGZ is een verslavend, leuk en strategisch bordspel dat plaatsvindt in een gekke, wetenschappelijke steampunk wereld, iemand heeft het chromatische apparaatje van de boze professor gebroken! Jij bent diegene die het toestel probeert te repareren voordat de wetenschapper terugkomt! Alle andere ingenieurs denken dat zij de beste kennis hebben om het toestel na te maken. Het is dus aan jou om te bewijzen dat jij de beste ingenieur bent!

Alle ingenieurs zullen steeds van segment veranderen om het kapotte apparaatje te repareren, zolang het segment verschillend is krijgen de ingenieurs punten om dat te doen. Van zodra het mechanisme volledig is afgewerkt kan het niet meer aangepast worden door andere ingenieurs, ze hebben allemaal een drukke agenda. Daarnaast worden er ook bonuspunten en beurten uitgedeeld voor de meest snuggere reparaties.

De uiteindelijke score van elke ingenieur hangt samen met het aantal herstellingen dat ze doen in alle vier kleuren van het apparaat, je zal een strategische planning moeten maken om uit te dokteren wat wanneer gemaakt zal moeten worden.

Wesley, stel je even voor aan onze lezers.

Natuurlijk! Ik heb een heel gevarieerde achtergrond. Ik ben zo goed als mijn hele carrière professor aan de universiteit. Ik gaf daar grafisch ontwerp en webdesign, maar ook plantenfysiologie! Ik run ook twee ontwerpbureaus die zich nu richten op het ontwerp van spellen. Ik speel al sinds mijn jeugd enthousiast spellen, ik heb zo mijn periodes gehad: bordspellen, digitale spellen, verzamelkaartspellen, …

Is dit het eerste spel dat je ontwikkelde?

Helemaal niet! Ik ontwerp al spellen sinds ik in de lagere school zat, het wordt nu dus eens tijd dat ik er enkele ga publiceren. 🙂 Eerlijk gezegd ben ik de tel kwijt van hoeveel spellen ik al ontworpen heb, het zullen er wellicht ongeveer honderd zijn. Daarvan zijn er een dertigtal waarvan ik prototypes heb gemaakt die nog in ontwikkeling zijn, die speel ik al heel wat jaren met mijn vrienden!

Wat betekent de titel van je spel, COGZ?

Een cog is een deel van een mechanisch machine. Het verbaasde met dat ik de naam Cogs terugvond op BoardGameGeek! De ‘Z’ achteraan maakt de naam iets unieker dan gewoon ‘Cogs’. Daarnaast realiseerde ik mij dat de letter Z bij mij een speciaal plaatsje heeft, mijn nickname is Wez en onze bedrijfsnaam is RAEZ. Ik ben niet zeker of ik al mijn toekomstige spellen ook met een Z ga kunnen laten eindigen, maar misschien kan ik het wel eens proberen! 🙂

Het spel is ook verkrijgbaar in een levensgrote versie, genaamd Ludicrous COGZ. Hoe kwam je op dat idee?

Dat idee kwam van één van mijn meest fanatieke medespelers, Sol Green. Op een dag belde hij mij met één van zijn opmerkingen, hij wou een levensgrote versie maken. Ik had voor enkele beurzen al levensgrote varianten gemaakt op één van mijn vorige bordspellen, ik stond dus meteen achter dat idee. Ik ging naar een gespecialiseerd drukbedrijf om het spel op speciaal karton te laten maken, het zag er fantastisch uit! Iedereen vindt het spel meteen leuk als ze die versie spelen!

Je hebt veel aandacht besteed aan kleurenblindheid, daarnaast heeft je spel ook het label ‘mensa endorsed’. Wat wilt dit zeggen en waarom was dit zo belangrijk voor jou?

Ik zocht een oplossing tegen kleurenblindheid tegen mijn originele prototpe. Ik wou dat het gebaseerd was op kleuren om de aandacht van families te trekken, ik moest er dus ook maar voor zorgen dat het geen probleem vormde voor personen met kleurenblindheid. Ik vind het heel belangrijk dat al mijn spellen toegankelijk zijn voor iedereen. De kleuren in het spel zijn geoptimaliseerd met speciale software tegen kleurenblindheid en het werd bovendien getest door enkele personen die kleurenblind zijn.

Mensa is een organisatie van en voor zeer intelligente mensen, ook dit was op aanraden van Sol! Ik ging langs bij Mensa Australië en heb het spel daar verschillende keren gespeeld met enkele Mensa leden, daarna hebben ze besloten om het spel te ondersteunen. Diegene die de naam ‘Mensa’ herkennen zullen zeker begrijpen dat dit meer inhoudt dan zomaar een educatief of intelligent spel.

Beide labels hebben geholpen om COGZ zo goed mogelijk te maken.

Speel je zelf vaak bordspellen? Zo ja, wat is je favoriete bordspel?

Ik speel nog niet half zoveel als dat ik eigenlijk zou willen, meestal omdat ik zoveel tijd besteed in het ontwerpen van spellen. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik geen favoriete spellen heb. Het snelle kaartspel Coloretto is mijn absolute favoriet, Blokus is mijn favoriet als het over abstracte spellen gaat en ‘Betrayal at the House on the Hill’ verkies ik als coöperatief spel.

COGZ is nog tot 31 december beschikbaar op Kickstarter: COGZ & LUDICROUS COGZ

COGZ op Boardgamegeek

Website van de uitgever, RAEZ

RAEZ op Twitter: @RAEZnet

RAEZ op Facebook

Gouden molen voor het beste kinderspel!

We speelden dit jaar meer kinderspellen dan ooit tevoren. Onze neefjes vinden het geweldig dat hun tantes steeds spelletjes meebrengen, maar nu hebben we ook de tijd genomen om spellen te gaan spelen met kinderen van andere familieleden en vrienden. De kinderen zien ons graag komen, wij beleven er veel plezier aan en we kunnen jullie laten weten welke kinderspellen volgens ons de moeite waard zijn. We hebben het afgelopen jaar zo’n 20-tal verschillende kinderspellen kunnen testen, onze derde gouden molen willen we dan ook geven aan het kinderspel dat ons én de kinderen het meest kon overtuigen: Geister, Geister, Schatzsuchmeister!

Dit coöperatieve kinderspel werd eerder al bekroond met de prestigieuze titel ‘Spiel des Jahres’. Geister, Geister, Schatzsuchmeister heeft alles wat we in een kinderspel zoeken. Ten eerste is het van een goede kwaliteit, zelfs de kinderen merken al op dat het zo’n mooie doos is. De illustraties passen perfect bij het spel en spreken de meeste kinderen meteen aan. Je kan het spel perfect spelen met een zesjarige (ook al zegt de doos 8+), maar de moeilijkere variant kan zeker ook de 12-jarigen nog bezighouden. Ook wij beleefden steeds veel plezier om de schatten uit dit spokende huis te halen!

Ook Zoomemo is één van de kinderspellen die hier goed in de smaak viel, maar dan bij de jongste kinderen. De meeste kinderen kennen het klassieke memorie al op zeer jonge leeftijd, maar Zoomemo is niet zomaar een geheugenspelletje! Er zit een verhaal achter en de kinderen moeten samen werken. Ze kijken vol spanning toe hoe de directeur nadert en helpen elkaar om ervoor te zorgen dat we het spel kunnen winnen.

Als derde in de rij vermelden we graag Bloqs, het kleurrijke spel met de ‘tetris’-blokken kan je haast niet vergeten! De blokken zien er gewoon leuk uit en het spel speelt al minstens even leuk. Een beetje geluk, wat strategie, het 3D-puzzelen en de interactie… het is allemaal aanwezig. De leeftijdsaanduiding 8+ lijkt hier meer op zijn plaats dan bij onze prijswinnaar. De meeste van deze spellen hebben we ook gespeeld met personen met een mentale handicap, hun voorkeur ging duidelijk naar Bloqs!

Naast onze top drie heb je ook nog UFO Alarm, het spel dat bij de kinderen erg in de smaak viel maar ons niet volledig kon overtuigen. Ook met Gloobz, Snotty Snotter, en Coconuts hebben we veel plezier beleefd!

Binnen twee dagen kan je hier weer terecht voor het vervolg op deze reeks, houd je maar klaar voor een reeks leuke anekdotes!

Spelbeschrijving

Alarm! Er is een UFO op komst en ze hebben onze boeren in het vizier! De boeren en hun dieren lopen heen en weer op het platteland, ze verstoppen zich in de toiletten of in geheime doorgangen en proberen het ruimteschip te ontwijken. Helaas blijft ook dat ruimteschip op pad en ontvoeren ze meer en meer boeren… Wie slaagt er in om als laatste op het platteland te blijven?

Aan het begin van het spel moeten alle boeren en dieren hun boerderij verlaten, de spelers dobbelen elk om beurt de dobbelsteen om één van hun pionnen te verplaatsen. Van zodra elke speler vier keer aan beurt is geweest en alle pionnen dus op het bord staan komen ook de aliens tot leven. Vanaf dat moment zullen de spelers met twee dobbelstenen moeten dobbelen, de combinatie van de twee dobbelstenen bepaalt wat er vervolgens gaat gebeuren. Zo kan je soms één van je pionnen verplaatsen en andere keren het ruimteschip. Als je met het ruimteschip boven een pion eindigt duw je één keer op de knop van het ruimteschip, het is dan spannend afwachten of de aliens de pion zullen ontvoeren of niet! In de meeste gevallen wordt de pion inderdaad opgezogen, maar ook de aliens maken fouten, dus met wat geluk blijft je pion op het bord staan. Het dobbelresultaat kan er helaas ook voor zorgen dat je verstijft van de schrik en deze beurt niks kan uitvoeren, en met wat geluk kan je het ruimteschip op een plaats naar keuze zetten en vervolgens proberen een pion te ontvoeren.

Als al je pionnen ontvoerd zijn moet je nog wel met de dobbelsteen blijven gooien, zo kan je het ruimteschip misschien nog verplaatsen. Als je je eigen boeren mag verplaatsen kan je helaas niets meer doen. Het spel gaat op deze manier verder tot wanneer er slechts pionnen in één kleur op het bord overblijven, de speler die met deze kleur speelde wint het spel!

Onze mening

UFO Alarm is een spel dat meteen de aandacht trekt van de kinderen. Het verhaal is leuk en is bovendien mooi uitgewerkt! Het spel zelf speelt leuk en bevat mooi materiaal maar heeft ook enkele mindere punten. Het wegrennen van het ruimteschip is spannend, iedereen probeert zich te verstoppen in het toilet of in de geheime gangen. Het spel kan soms onverwachte wendingen nemen naar gelang het dobbelresultaat van de verschillende spelers, als het wat tegen zit kan je in één ronde een paar pionnen tegelijkertijd verliezen. Het verplaatsen van dat ruimteschip lijkt voor jonge kinderen niet zo evident. De pionnen zijn erg licht zodat ze vlot worden opgezogen, maar de stickers komen helaas héél gemakkelijk los. Na amper twee spelletjes kwamen sommige stickers al los, en zonder sticker kan je helemaal niet zien van wie die pion is. Er is gelukkig een reserve velletje met stickers voorzien, de vraag is maar hoe lang die gaan meegaan. Zelf waren we alvast aan het denken aan een oplossing om de pionnen eventueel te verven. Het feit dat sommige spelers al vroeg uit het spel kunnen zijn is jammer voor een kinderspel. Met wat pech zijn al je pionnen na enkele rondes al ontvoerd, je kan dan nog wel dobbelen en het ruimteschip verplaatsen, maar spannend is het dan toch niet meer. Het onhandige ruimteschip, de stickers op de pionnen en de afvalrace waren voor ons minpunten, maar dat maakte de kinderen niets uit. UFO Alarm behoorde tot nu toe tot hun favoriete spellen… En hun mening is de belangrijkste voor zo’n kinderspellen, is het niet?

Conclusie: UFO Alarm is een leuk en spannend kinderspel!

Met dank aan Goliath!

UFO Alarm!

Uitgever: Goliath
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

Voor een spelletje Kakelspektakel worden alle deelnemers verdeeld over twee groepen. Elk om beurt zal één speler een woord moeten uitbeelden met behulp van de kip… en dan maar hopen dat je teamgenoten begrijpen wat je uitbeeldt! De groep die er als eerste in slaagt om 10 juiste antwoorden te geven wint dit kakelgekke gebarenspel!

De speler die aan de beurt is neemt een opdrachtenkaart en dobbelt met de dobbelsteen om te bepalen welk woord hij zal moeten uitbeelden. De acteur heeft vervolgens even tijd om na te denken hoe hij dat woord zal uitbeelden, maar hij is verplicht om de piepende kip daarvoor te gebruiken! Van zodra de speler er klaar voor is wordt de zandloper omgedraaid en kan de acteur beginnen uitbeelden. De teamleden hebben vervolgens 10 seconden de tijd om te raden wat er wordt uitgebeeld! Als één van de teamleden het juiste antwoord roept mogen ze het kaartje houden en hebben ze één punt verdiend. Als het juiste antwoord niet geraden is krijgt het andere team één kans om te raden wat het was. Als het juist is kunnen ze hiermee een punt verdienen, anders wordt de kaart aan de kant gelegd. De volgende speler (iemand uit het andere team) is vervolgens aan de beurt. Het spel gaat op deze manier verder tot één van de teams 10 punten heeft verzameld, dit team wint het spel!

Het spel bevat ook een variant voor drie spelers, daarbij spelen alle spelers individueel. Net als in het basisspel dobbelt de speler om te bepalen welk woord hij zal uitbeelden. Van zodra de zandloper wordt omgedraaid kan de acteur beginnen uitbeelden en hebben de twee spelers 10 seconden de tijd om het juiste antwoord te roepen. Diegene die het juiste antwoord zegt binnen de 10 seconden krijgt de kaart en dus één punt, als niemand het juiste antwoord vindt moet de acteur de kaart zelf houden maar zorgt die voor één minpunt. De acteur heeft er dus alle belang bij dat de medespelers het raden! De speler die als eerste 10 punten haalt wint het spel.

Onze mening

Kakelspektakel is een erg leuk spel voor op feestjes met vrienden. Dit gebarenspel hoort zeker bij partyspellen als Pictionary en Taboe. Soms zijn de uit te beelden woorden erg voor de hand liggend, andere keren niet. Het feit dat je alles met een kip moet uitbeelden maakt het spel toch wel speciaal, je weet regelmatig hoe je het kan uitbeelden maar dan is de vraag: hoe doe je dat met die kip?! De uit te beelden dingen zijn soms heel eenvoudig maar andere keren ook vrij moeilijk. Af en toe staan er wel eens woorden op die we niet echt kenden of hier in Vlaanderen niet gebruikelijk zijn, maar we gaven een speler die het woord niet kende dan ook de kans om opnieuw te dobbelen. Wij speelden het op een familiefeestje maar merkten dat niet alle generaties er even enthousiast over waren, het komt op een feestje met vrienden wellicht veel beter tot zijn recht. 10 seconden om het uit te beelden én te antwoorden lijkt soms nogal kort, maar ook daar bepaal je zelf hoe streng je bent.

Conclusie: Kakelspektakel is een leuk gebarenspel voor op feestjes!

Met dank aan Goliath!

Kakelspektakel

Uitgever: Goliath
Aantal spelers: 3 – 12
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Wees de eerste om zes juiste antwoorden te geven en win het spel met deze knettergekke lettertrechter! Je kan echter niet zomaar antwoorden, nadat de opdracht werd bekend gemaakt kan je één van je balletjes in de trechter gooien… Enkel diegene wiens balletje onderaan in de trechter blijft liggen krijgt drie seconden om een juist antwoord te geven.

Aan het begin van het spel wordt er een kaart met onderwerpen gekozen. Er zijn 5 dubbelzijdige opdrachtkaarten én een blanco kaart waarop je zelf onderwerpen kan schrijven. De spelleider trekt aan de hendel en zegt vervolgens luidop bij welk onderwerp en welke letter de pijlen stoppen, zorg ervoor dat alle spelers dit kunnen zien! Vervolgens hebben de spelers tijd om na te denken en hun knikker in de trechter te gooien als ze een antwoord weten, maar enkel diegene wiens knikker onderaan blijft liggen zal het antwoord luidop mogen zeggen!

Als er een correct antwoord gegeven werd dan wordt er zo aan de knop gedraaid dat de knikker van deze speler in de buis beland, bij een fout antwoord komt de knikker in het bakje voor foute antwoorden terecht. Die knikker kan je later nog eens hergebruiken. Vervolgens wordt er weer aan de hendel getrokken en gaat het spel gewoon verder tot wanneer één speler er in geslaagd is om zes knikkers in de buis te krijgen! Als dat niet lukt gaat het spel verder tot er 14 knikkers in de buis zitten (aangeduid met een streep), diegene die de meeste knikkers in de buis heeft wint het spel!

Onze mening

Woordwijzer is om te beginnen een spel met een enorme aantrekkingskracht. De knettergekke lettertrechter ziet er leuk uit en zorgt ervoor dat zowel kinderen als volwassenen zin hebben om dit partyspel te spelen. Helaas kon het spel ons toch niet voor de volle 100% overtuigen. Eerst en vooral heb je het praktische: alle spelers willen (moeten) de pijlen kunnen zien, je kan dus best allemaal naast elkaar gaan zitten voor een potje Woordwijzer. Aan een tafel (zoals Woordwijzer wordt voorgesteld in de filmpjes) is het dus minder leuk aangezien niet iedereen het thema kan zien. Alles wordt dan wel luidop gezegd, maar diegene die het zelf zien zijn vervolgens ook meestal iets sneller. De grote vraag is wanneer je je knikker in de trechter mag gooien… Volgens de spelregels mag dat pas als je een antwoord weet, maar in de praktijk gebeurt dat vaak sneller… wie zal zeggen of je het op dat moment al wist of niet? Er wordt vaak gewoon een knikker gedropt van zodra de pijlen gestopt zijn met draaien, als die speler vervolgens een fout antwoord geeft heeft hij er meteen voor gezorgd dat de andere spelers die ronde niet konden scoren. Het idee achter dit (party)spel is wel leuk. Er zijn verschillende onderwerpkaarten en de onderwerpen verschillen telkens veel van elkaar, het blijft dus voor iedereen een leuke uitdaging. De trechter ziet er niet alleen leuk uit maar doet bovendien ook goed zijn werk.

Conclusie: Woordwijzer ziet er leuk en speciaal uit, maar kon ons niet volledig overtuigen.

Met dank aan Goliath!

Woordwijzer

Uitgever: Goliath
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 5 jaar

Spelbeschrijving

Hachoe!! Snotty Snotter heeft een verkoudheid! De spelers zullen elk om beurt de snottebellen uit zijn neus peuteren, maar pas op dat je niet de verkeerde snottebel neemt, want dan gaat Snotty uit zijn dak!

Als je aan de beurt bent dobbel je met de dobbelsteen en voer je de afgebeelde actie uit. Meestal mag je daarna één of twee snottebellen uit Snotty’s neus halen, maar soms zal je een beurt moeten overslaan en verandert de speelrichting. Als er een snottebel zichtbaar uit de neus hangt moet je die nemen, anders moet je in de neus peuteren om er één te vinden. Als er per ongeluk een extra snottebel uit valt is dat geen probleem, die wordt gewoon uit het spel gehaald. Op deze manier gaat het spel verder, tot één speler de snottebel trekt die vast hangt aan het hendeltje, dan schieten Snotty’s hersenen omhoog. Deze speler is verloren en doet niet meer mee, de andere spelers beginnen aan de volgende ronde. Op deze manier wordt er verder gespeeld tot er slechts één speler over schiet.

Onze mening

Snotty Snotter is een kinderspel dat vooral op de allerkleinste kinderen veel indruk maakt. Op de doos staat 5+ aangegeven, maar als er een volwassene (of een ouder kind) meedoet om het spel te monteren en de snottebellen er in te steken kunnen jongere kinderen zeker mee doen! We speelden Snotty Snotter eerst met ons oudste neefje van zes jaar, maar de kleinste (van nog geen twee jaar!) zat zo gefascineerd toe te kijken en was heel enthousiast toen we vroegen of hij mee wilde spelen. Het was voor hem één van de eerste keren dat hij een gezelschapsspel mee speelde, hij moest nog wat leren om zijn beurtje af te wachten maar speelde het spel verder héél goed mee. Toen wij later andere spellen aan het spelen waren ging hij steeds de doos van Snotty Snotter halen, hij vond het duidelijk leuk! Het enige verschil: wanneer Snotty uit zijn dak ging was hij zo blij dat hij dacht dat hij het spelletje gewonnen had, maar dat kan je hem niet kwalijk nemen, hé! De spelregel dat die speler niet meer mag deelnemen aan een volgende ronde vinden we niet geschikt voor kinderen, het is niet leuk als alle andere spelers verder spelen en jij daar dan op zit te kijken.

Met twee spelers komt dit spel niet volledig tot zijn recht, het heeft dan niet veel effect wanneer de speelvolgorde verandert. Met drie en vier spelers was het leuk, wellicht is het met meerdere spelers ook wel leuk. Het spel voorziet twee snottebellen met een lus om aan het haakje te bevestigen, als één kapot springt heb je dus nog een reserve. Ze voorzien bovendien ook een oplossing voor als ook die tweede snottebel kapot is: je kan dan nog steeds een rekkertje bevestigen aan één van de andere snottebellen.

Conclusie: Snotty Snotter is een leuk en interactief spel voor de allerkleinsten!

Met dank aan Goliath!

Snotty Snotter

Uitgever: Goliath
Aantal spelers: 2+
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 5 jaar