SPELLENMOLEN

Spelbeschrijving

Wie wordt de kok in dat nieuwe sushi-restaurant? Er zijn verschillende kandidaten voor de nieuwe job, maar slechts één kok zal die begeerde plaats in de keuken kunnen innemen. Denk eraan: je moet snel werken en vele gerechten op een korte tijd maken. Ook hygiëne is belangrijk, gebruik geen vieze ingrediënten in je menu want dat wordt niet gesmaakt in de keuken.

Twee spelers gaan de strijd met elkaar aan. Er worden drie menu’s klaar gelegd en beide spelers ontvangen een set van 6 dobbelstenen. Klaar? Start! De spelers rollen hun dobbelstenen gelijktijdig, ingrediënten die ze nodig hebben laten ze aan de kant liggen en de anderen dobbelen ze opnieuw. Wees snel want je tegenstander is hetzelfde van plan! Hou je tegenstander terwijl goed in de gaten, het is belangrijk dat hij geen vieze ingrediënten gebruikt. Als je hem toch betrapt op een moment dat hij zo’n vies ingrediënt heeft liggen roep je snel ‘Bah!’. Die speler moet helemaal opnieuw beginnen koken, alle ingrediënten worden terug gemengd. Met andere woorden: alle dobbelstenen terug op hand en opnieuw beginnen. Let maar op dat je terwijl zelf niet betrapt wordt met zo’n vies ingrediënt.

Ook de andere spelers moeten opletten, zij hebben de job als chef kok nog niet uit hun gedachten gezet. Als één van deze spelers er in slaagt om de twee actieve koks tegelijkertijd te betrappen op vieze ingrediënten roept die ‘Matté!’. Gedaan met de strijd als het op die manier moet. Dobbelstenen worden doorgegeven en de andere spelers beginnen met de strijd. Van zodra één van de actieve koks erin geslaagd is een recept te maken drukt deze op het belletje, deze speler wint de bijhorende receptenkaart. Er wordt een nieuwe kaart opengelegd, de dobbelstenen worden doorgegeven en twee andere koks gaan in de strijd. Diegene die als eerste vooraf bepaald aantal recepten heeft gemaakt wint het spel.

Onze mening

Het verhaaltje is wel leuk en het spel kan snel worden uitgelegd aan je – liefst stressbestendige- medespelers. Sushi Dice lijkt een tweepersoonsspel dat dankzij een paar kleine regeltjes nu ook met 3 tot 6 spelers gespeeld kan worden. Met twee spelers is het wel leuk, al is het niet speciaal genoeg om regelmatig op tafel te komen. Het feit dat je snel moet dobbelen en daarnaast ook de dobbelstenen van je tegenstander in de gaten moet houden is op zijn minst leuk gevonden, al is iedereen daar niet even goed in. Voor de spelers die toekijken is het – ondanks die regel – toch niet altijd even leuk. Het gebeurd niet zo heel vaak dat je twee spelers tegelijkertijd kan betrappen, vaak dobbelen ze net niet tegelijkertijd. Als de twee actieve spelers naast elkaar zitten is het ook al net iets gemakkelijk dan anders.

Sushi Dice is een dobbelspel met enkele leuke elementen die we niet eerder zagen in een dobbelspel, anderzijds is het ook geen hoogvlieger. We spelen het uiteindelijk het liefst met twee spelers, al is de spelregel ‘Matté!’ in die situatie uiteindelijk niet van toepassing. Met meerdere spelers wordt het wel eens verwarrend wie wanneer de dobbelstenen moet krijgen.

Conclusie: Een vernieuwend dobbelspel om te bepalen wie vanavond moet koken?

Met dank aan Asmodee België!

Sushi Dice

Auteur: Henri Kermarrec
Uitgever: Sit Down!
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 7 jaar

Op deze Kerstdag leggen wij de kinderen en spelende families éxtra in de watten, daarom delen wij via onze Facebookpagina heel wat leuke spellen uit!

Neem gauw een kijkje op onze Facebookpagina en like onze pagina en de afbeelding. Vervolgens moet je de afbeelding enkel nog delen om kans te maken op één van de prijzen!

Link naar de wedstrijd

Te winnen prijzen:

2x een Goliath-pakket met UFO Alarm, Woordwijzer én Kakelspektakel
2x Linko!
2x Koehandel Master
1x Difference
1x Hopp und Hui!
1x Parado
1x Sushi Dice
1x ZooMemo

De wedstrijd loopt vanaf vandaag (25/12) t.e.m. 4 januari 2015.
Op maandag 5 januari wordt de winnaar bekend gemaakt op onze Facebookpagina.

Kerstmis, pakjestijd? Een grote verrassing? Elk jaar worden er weer vele cadeaus uitgedeeld, vele verrassingen maar soms ook cadeaus die een beetje tegenvallen. Dat wordt meteen het thema van dit elfde deel uit onze aftelreeks! We hebben het over de grootste verrassingen, spellen waar we niet veel van verwacht hadden en toch positief over waren. Helaas was ook het omgekeerde het geval dit jaar, ook die tegenvallers zullen we vandaag nog een laatste keer vermelden.

Verrassing n°1: Steam Donkey

Een klein kaartspelletje in een doosje dat niet meteen aanspreekt. Een mechanische ezel dat de meesten onder jullie nooit eerder gezien hebben. We ontdekten het kleine kaartspelletje op Boardgamegeek tussen alle andere titels die op Spiel 2014 geïntroduceerd zou worden. De uitgever (Ragnar Brothers) vertelde ons vervolgens dat het spel in een kleine oplage werd verkocht: amper 500 exemplaren. Je zag het spelletje amper liggen! Net zoals we alle andere Essen-titels testen kwam een tijdje geleden ook Steam Donkey op tafel, waar we allebei geen al te hoge verwachtingen hadden. Het feit dat je dit hier nu leest doet je wellicht al vermoeden dat Steam Donkey heel goed meeviel! Een kaartspel met eenvoudige spelregels maar meer diepgang dan verwacht. Ons eerste spel overtuigde ons, de speelsessies die daarop volgden speelden we de gevorderde variant en overtuigde het spel ons nog meer. Hou onze blog zeker in het oog voor meer informatie over Steam Donkey, de recensie zal binnenkort verschijnen!

Tegenvaller n°1: Balance

Het spel dat ons al een tijdje fascineerde, het ziet er wel speciaal uit?! We zagen het in het verleden vaak op verschillende beurzen en namen in 2014 voor het eerst de tijd om het ook effectief te spelen. Eens we de spelregels doorworsteld hadden was het enthousiasme al wat minder, na de eerste speelsessie was het helemaal verdwenen. Het werd moeilijk om medespelers te vinden om dit te testen, een recensie erover schrijven leek nog moeilijker. Laten we erover stoppen, je snapt wel dat Balance ons niet kon overtuigen.

Verrassing n°2: Alarm

Voor één keer leek het alsof een spel ons tegenkwam in plaats van omgekeerd. Misschien hebben we het spel eerder al wel gezien, maar het uiterlijke en het thema sprak ons niet meteen aan. Voor we het weten zaten we daar in Essen Alarm te spelen, met één van de ontwerpers. Nadat het ook met andere spelersaantallen getest werd verscheen het op onze blog en klonk de conclusie positief: een leuke, snelle en verslavende filler. Iedereen kan het spelen, iedereen vindt het leuk. Zonder twijfel één van de verrassingen die 2014 ons bracht.

Tegenvaller n°2: Find …

Het spel dat meteen in tweevoud gelanceerd werd. Je had een roze versie genaamd ‘Find die Liebe’ en een zwarte versie met de naam ‘Find den Mörder’. Nu, laat ons eerlijk zijn, de verwachtingen van dit onaantrekkelijke spel waren al niet al te hoog. Toch kon het spel nog niet voldoen aan die verwachtingen. We concludeerden dat het een geluksspelletje was, je draait tegeltjes en als je de gelukkige bent en na jouw tegel hét woord (afhankelijk van welke versie je hebt) kan vormen, win je het spel. Je kan niet geloven hoe blij je dan bent.

Verrassing n°3: RED7

We kunnen er nog wel enkele opnoemen maar we gaan het toch bij drie houden. Dan verdient Red7 het om al eens vermeld te worden op onze blog, want ook voor de recensie van deze verrassing moet je nog even geduld uitoefenen. Red 7 was in Essen enkel te koop via de BGG Store, maar als gewone bezoeker was je eraan voor de moeite: alle exemplaren gingen op woensdag al de deur uit. Het is een heel korte filler waarin de spelregels continu veranderen. Ja, je hoort het goed: de spelregel is telkens anders! Aan het begin is het simpel: de hoogste kaart wint. Je raadt het nooit, maar de rode 7 is de hoogste kaart in het spel. Wie verandert die spelregel om ervoor te zorgen dat die toch kan winnen? Nog zo’n kaartspelletje dat ons dus verrast heeft.

Tegenvaller n°3: Medieval Academy

Een laatste tegenvaller maakt deze reeks compleet, het is ironisch gezien misschien wel de verrassing in de reeks tegenvallers. Medieval Academy ziet er van alle spellen uit deze reeks misschien wel het beste uit, bovendien lees je er best positieve reacties over. De minder positieve recensie die wij erover schreven lijkt wel de enige te zijn, en toch waren onze medespelers het met ons eens. De vele varianten die samen eigenlijk de variant voor gevorderden vormen is dan wel iets beter dan het originele basisspel, maar toch kon het spel ons totaal niet overtuigen. En het is helaas dat laatste wat we onthouden aan Medieval Academy.

Het wordt stilaan tijd om te concluderen of onze doelstelling voor 2014 een succes was of niet: onze 14×14-challenge. Kom dus binnen twee dagen terug om daar meer over te lezen!

Spelbeschrijving

Murano is een eiland vlakbij het bekende Venetië. Net als Venetië is Murano een verzameling van kleinere eilanden die door bruggen met elkaar verbonden zijn, deze kleine eilandengroep staat vooral bekend voor zijn glaswerk. In dit spel varen we met gondels om de acties in verschillende gebouwen te kunnen uitvoeren. We zullen heel wat gebouwen oprichten op de verschillende eilanden van Murano: glasfabrieken, winkels, paleizen en nog veel meer!

Als je aan beurt bent kan je de zwarte gondels verplaatsen, de eerste verplaatsingsactie is bovendien gratis. Als je daarna nog verplaatsingen wilt uitvoeren wordt het steeds duurder: een tweede verplaatsing kost één geldmunt, een derde verplaatsing kost twee munten en voor een vierde verplaatsing betaal je nog eens drie extra! Je mag oneindig veel gondels verplaatsen, zolang je al die verplaatsingen maar kan betalen. De actie waarop je uiteindelijk eindigt is de actie die je deze beurt zal mogen uitvoeren. Met sommige acties kan je vb. gebouwen aankopen, op de ene plaats zijn er glasfabrieken te koop, op andere locaties kan je ook paleizen, winkels en speciale gebouwen aankopen. Om al die gebouwen uiteindelijk op het speelbord te kunnen plaatsen zal je ergens de actie bouwen moeten uitvoeren, dan kan je tot drie dingen bouwen. Alle gebouwen leveren punten of voordelen op, maar vergeet niet dat je eerst straten moet leggen alvorens gebouwen te bouwen. Die straten zijn gratis, maar je bent er wel één van je drie bouwacties mee kwijt en ze leveren géén punten op. Op die straten vind je bovendien de klanten, die heb je nodig als je een inkomen wilt. Als je op een eiland een winkel bezit én er lopen klanten in diezelfde kleur rond dan kan je met een andere actie wat geld verdienen. Ook met glasfabrieken kan je een aardig centje bijverdienen, het glas produceren kost je wegens milieu-vervuiling wel twee punten, maar vervolgens kan je meteen glas verkopen. Als je een set met drie dezelfde kleuren kan verkopen kan dat oplopen tot 20 munten! Een andere belangrijke actie is het aankopen van opdrachtkaarten, deze kaarten heb je namelijk nodig als je bij de eindtelling nog wat punten wilt scoren. Het is daarbij niet voldoende om ervoor te zorgen dat één van de eilanden aan die opdracht voldoet, je moet vervolgens ook nog een gondelier bij dat eiland zetten. Dat laatste kan uiteraard in een andere actie, een plaats die voor jou gereserveerd is kost 2 munten, maar als je ze op een andere plaats wilt zetten zal je 5 munten moeten inleveren. Je begint het spel met 5 gondeliers, je kan er tijdens het spel nog twee bij in dienst nemen, maar je kan ze ook tijdelijk verkopen om 3 munten te krijgen. Als je geen van deze acties wil of kan uitvoeren kan je ook passen, je verzet daarvoor één gondel naar keuze en ontvangt 1 munt.

Van zodra er twee stapels met gebouwen of straten op zijn wordt het einde van het spel ingeluid, alle spelers krijgen daarna nog één beurt. Elke speler mag vervolgens nog één opdrachtkaart toewijden per gondelier dat op het speelbord staat, hiermee kunnen de spelers nog tot 21 punten per kaart verdienen. Gondeliers die ingezet zijn maar waarvoor géén kaart voorzien is leveren nog één punt op, maar kaarten die je niet aan een gondelier kan toewijzen leveren niets meer op. De speler die daarna de meeste punten heeft verdiend is de winnaar van Murano!

Onze mening

Murano werd al vermeld bij onze zoektocht naar het beste expertspel van 2014. Ondertussen kwam het spel wat vaker op tafel en zijn we zeker nog even enthousiast. Het verplaatsen van de gondels zorgt ervoor dat het kiezen van de acties heel anders aanvoelt dan bij andere spellen. Deze manier van ‘acties kiezen’ brengt tegelijkertijd het tactische element in Murano. Jij kiest een actie dat je wilt doen maar tegelijkertijd verplaats je één of meerdere gondels en kan je de situatie voor een volgende speler veranderen. Kan hij daardoor gemakkelijker een actie kiezen? Of staat die gondel nu juist grondig in de weg? Sommige acties staan twee keer op het bord, maar de acties waar je geld mee kan verdienen staan er maar één keer op! In de meeste gevallen willen meerdere spelers die actie uitvoeren, wie zet de gondels ‘mooi klaar’ voor de volgende speler? Soms betaalt een speler plots veel om gondels te verplaatsen waardoor de situatie plots helemaal kan veranderen. Zélfs als je wilt passen moet je nog nadenken, want ook dan moet je een gondel verplaatsen! Het is aan te raden om vrij in het begin van het spel opdrachtkaarten aan te kopen, het is handig als je weet waar je naartoe wilt. Al kan je op het einde uiteraard nog kaarten bij trekken in de hoop betere kaarten in te kunnen zetten bij de eindtelling. De spelregels zijn vrij eenvoudig uit te leggen en het speelt ook heel vlot.

Murano bevat een dubbelzijdig speelbord, enerzijds een bord voor 4 spelers en langs de andere kant voor 2/3 spelers. Het grootste verschil is dat er met 4 spelers een extra eiland beschikbaar is, een plaats die op de achterzijde benut wordt om de stapels kaarten te leggen. We speelden het spel met alle spelersaantallen en speelden het spel uiteindelijk het liefst met twee of drie spelers. Met een volle bezetting leek het alsof het spel aan het einde wat langdradig werd, sommige spelers wisten niets nuttig meer te doen en het ging wat slepen. Een gevoel dat we met twee en drie spelers nooit hebben gehad! Ook met twee viel Murano zeker in de smaak. De kaarten maken het spel toch wel taalafhankelijk, ook al zijn de symbolen op de kaarten vrij duidelijk.

Conclusie: Murano is een topper dat hier zeker in de smaak viel!

Met dank aan Mayfair Games!

Murano

Auteurs: Markus & Inka Brand
Uitgeverij: Mayfair Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 70 min.
Vanaf 10 jaar

Gouden molen voor het mooiste spel

We lieten het in eerdere afleveringen al wel eens vallen: de kwaliteit van de spellen gaat de laatste tijd in stijgende lijn. Er wordt niet alleen aandacht besteed aan mooi illustraties maar ook het materiaal is tegenwoordig heel mooi afgewerkt.  Bovendien gaan de dozen er ook op vooruit! Vergeet die dunne kartonnen doosjes uit onze kinderspellen-tijd, je krijgt tegenwoordig steeds vaker een mooi bedrukte doos voorzien van een handige inleg waarin je al het materiaal mooi kan opbergen. Toen we overlegden welk spel deze gouden molen zou verdienen viel ons op dat deze mooiste spellen ook erg hoog eindigden in de verkiezingen van onze andere gouden molens: vaak is het dé kers op de taart voor een goed spel. Uiteindelijk waren we het allebei meer dan eens over de winnaar, een klassieker dat in 2014 werd heruitgebracht in een wel héél erg mooie jasje: Ticket to Ride – 10 jaar.

Ticket to Ride is dé klassieker en voor ons nog steeds het ideale instapspel voor niet-spelers. Als je dit leest en nog nooit eerder een potje Ticket to Ride gespeeld hebt: ga het spel gauw testen, het is iets wat je op zijn minst gespeeld moet hebben! Deze luxe editie kan dan wel niet gecombineerd worden met de uitbreidingen van Ticket to Ride, maar het materiaal uit deze editie valt moeilijk te overtreffen. De klassieke USA-map is voor de gelegenheid voorzien van nieuwe illustraties. Daarnaast krijgen de spelers hun wondermooie treintjes elk in een blikken doosje. Om het helemaal af te maken, wat had je nu verwacht, zorgde Days of Wonder voor een mooie doos waarin je al dat prachtige materiaal veilig kan opbergen. Een set foto’s is in dit artikel wel op zijn plaats:

[Best_Wordpress_Gallery id=”6″ gal_title=”Ticket to Ride – 10 jaar”]

We lieten al vallen dat de prijswinnaars van onze andere gouden molens ook in deze categorie hoog eindigden, Alchemists staat hier dus zeker op zijn plaats. Het vernieuwende – en voor ons beste – expertspel is ook voorzien van prachtige illustraties en ziet er met die eigen labo’s wel indrukwekkend uit. De te grote +/- fiches uit de eerste editie zijn inmiddels vervangen door fiches die perfect passen. Een handige inleg is hier niet voorzien, maar de doos zit zo al vol genoeg dus dat is misschien maar goed ook.

Dan heb je nog Splendor, onze gouden molen voor het beste familiespel. Een kort, verslavend en eenvoudig spel gaat niet altijd samen met zo’n kwaliteit, maar dat is bij Splendor wel het geval! De kaarten zijn – alweer – voorzien van mooie illustraties en de zware fiches zijn van heel goede kwaliteit. Het spel zou perfect gespeeld kunnen worden met doodgewone kartonnen fiches, maar deze afwerking maakt de beleving compleet. Nogmaals een bewijs: het materiaal maakt een goed spel dus helemaal af!

Dan heb je nog Sultaniya, nog zo’n spel uit 2014 dat wel erg mooi materiaal heeft. Er is aan alle illustraties gedacht, de kleinste details vallen op tijdens het bouwen van je paleis. Op het eerste zicht spreken die tegels dan wel niet zo aan als de illustraties in de vorige drie spellen, maar er was wel veel aandacht voor detail. Dankzij de mooie inleg, saffieren en geesten staat Sultaniya toch meer dan verdiend in deze reeks.

Onze reeks loopt net als het jaar stilaan op zijn eind, maar we hebben nog enkele verrassingen in petto. Kom op Kerstdag even langs om te zien wat voor ons de grootste verrassingen van het jaar waren!

Spelbeschrijving

Wie kent het niet, zelfs in de krant vind je vaak twee tekeningetjes met daarboven ‘Zoek de 7 verschillen’. De maker van Difference heeft dit bekende fenomeen omgezet naar een spel. Diegene die er als eerste in slaagt om de meeste verschillen te vinden zal het spel winnen!

Het spel bevat vier tekeningen waarmee gespeeld kan worden. Het circus en het kasteel zijn de makkelijke kaarten, het meer en de draak zijn voor gevorderde spelers. Aan het begin van het spel moeten de spelers één afbeelding kiezen waarmee het hele spel gespeeld zal worden. Elke speler krijgt vervolgens even veel kaarten met de gekozen afbeelding en er wordt één afbeelding in het midden van de tafel gelegd. De spelers mogen tegelijkertijd beginnen zoeken, er zijn steeds twee verschillen te vinden tussen de kaart op tafel en de bovenste kaart van jouw stapel. Van zodra je de twee verschillen hebt gevonden roep je ‘Verschil!’ en laat je de verschillen zien aan je medespelers. Als het klopt mag je jouw kaart op de huidige referentiekaart leggen en kan je op je volgende kaart beginnen zoeken, als het fout is zal je op deze kaart verder moeten zoeken. Één van de twee verschillen zal steeds gelijk zijn als een verschil uit de vorige ronde, maar het is wel belangrijk dat je de twee verschillen kan aanduiden. Van zodra een speler al zijn kaarten kwijt is eindigt het spel, die speler is de winnaar.

Onze mening

Als kind vonden we zo’n zoekplaatjes erg leuk, we waren dus erg benieuwd hoe dit omgezet werd in een spel en keken er naar uit om het met kinderen te spelen! Toen we het eerst op tafel legden, mét een zesjarige, merkten we al snel dat het niet zo eenvoudig was als het leek. Het spel geeft 6+ aan, maar dat is toch vrij vroeg. We begonnen uiteraard met de ‘eenvoudige’ kaarten, sommige verschillen zie je uiteraard duidelijker dan andere, maar over het algemeen is het best moeilijk. De moeilijke opdrachtkaarten waren ook een hele uitdaging voor volwassenen. De verschillen liggen zo in de details dat je echt op alles gaat letten, soms stel je je dan de vraag of dat ene verschil de bedoeling is, of dat die ene kaart gewoon nét iets anders gedrukt is. Als je met meerdere spelers speelt dan heb je soms de neiging om niet op te letten wanneer iemand de verschillen gevonden heeft, het is echter belangrijk dat je dat wél doet! Die kaart wordt namelijk de volgende referentiekaart, en één van die verschillen zal voor jou dus ook van toepassing worden. Een eenvoudige regel waardoor iedereen steeds aandachtig blijft. Difference is het gemakkelijkste als je recht voor de referentiekaart zit, het is ideaal als twee spelers naast elkaar zitten. Als je met zes speelt kunnen alle spelers de referentiekaart meestal niet even gemakkelijk zien.

Conclusie: Kinderen (of volwassenen) die houden van zoekplaten zullen zich zeker amuseren met Difference!

Met dank aan Gigamic!

Difference

Auteur: Christophe Bœlinger
Uitgever: Gigamic
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

Woordzoekers… je vindt ze achteraan in de krant en in puzzelboekjes. Het fenomeen dat zowel bij jong als oud geliefd is zetten ze om naar ‘Woordzoeker The Original’ van Goliath en dan krijgen we een zoekspel waar de verschillende spelers samen op zoek gaan naar woorden.

Het basisspel bevat 10 opdrachtkaarten: speelborden met allemaal letters en aan de rand de verschillende woorden die je zal moeten zoeken. Elke opdrachtkaart is dubbelzijdig bedrukt, je hebt dus 20 verschillende speelborden, elk met een ander thema! Nadat je een bord gekozen hebt kan het spel beginnen, je draait aan het bord waardoor het eerste woord zichtbaar wordt. De spelers zoeken tegelijkertijd naar het woord, als je het woord gevonden heb grijp je snel de totem! Diegene die als eerste in de totem knijpt mag zijn schijfjes op het gevonden woord leggen, die punten zijn alvast binnen. Als je de totem echter genomen hebt terwijl je het woord nog niet gevonden hebt kan je voor dit woord niet meer meedoen en zal je moeten wachten tot de volgende opdracht.

Als er op één van je letters al een schijfje van een tegenstander ligt dan wordt dat verwijderd en meteen vervangen door één van jouw schijfjes. Hierdoor ontstaat een onvolledig woord in de andere spelerskleur, de andere schijfjes van dat onvolledige woord worden bijgevolg ook verwijderd. Zo kan het wel eens onverwacht keren! Het spel eindigt van zodra alle woorden gevonden zijn of wanneer één speler al zijn schijfjes op het bord heeft kunnen plaatsen.

Onze mening

Ook wij amuseerden ons in onze kindertijd (en nu nog steeds) met het oplossen van woordzoekers. We waren dan ook benieuwd hoe dat gegeven in een spel werd omgetoverd en zijn best tevreden met het resultaat. Aangezien het bord elke ronde draait om een nieuwe opdracht te krijgen kijkt iedereen wel eens ondersteboven, je hoeft dus niet te klagen dat er één spelers heel de tijd ondersteboven moet kijken. De totem zorgt bij 3 à 4 spelers dan wel weer voor een klein probleem. Hoe je het ook draait of keert, de spelers die het dichtst bij de totem zitten hebben hoe dan ook een groot voordeel, je kan hem immers niet in het midden van de tafel (op het speelbord) zetten. Als je het spel met kinderen speelt is dat geen probleem, zet de totem dan gewoon bij de kinderen, als volwassene moet je maar wat sneller zijn om te winnen. Als alle spelers op hetzelfde niveau zitten wordt het lastiger, het lijkt ons dan ook logischer om gewoon iets te roepen. Diegene die als eerste roept mag het woord aanduiden. De regel waarbij schijfjes weer verwijderd kunnen worden is soms minder leuk, een andere speler kan zo met wat geluk een lang woord van jou verwijderen. Anderzijds zorgt die regel er ook weer voor dat je tot het einde aandachtig moet blijven en dat het spannend blijft tot het einde!

Woordzoeker is een leuk spel voor families/vrienden die graag bezig zijn met taal. Er zijn maar weinig leuke taalspellen te vinden, maar Woordzoeker is er één van. De grote hoeveelheid aan opdrachtkaarten zorgt ervoor dat de herspeelbaarheid groot is, maar er zijn alvast verschillende uitbreidingssets te vinden als je nog meer variatie wenst. Daarnaast bestaat het spel ook reeds in XXL-formaat én is er al een Junior- en reiseditie op de markt.

Conclusie: Woordzoeker zorgt voor veel taalplezier voor jong en oud!

Met dank aan Goliath!

Woordzoeker

Uitgever: Goliath Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Tutti Frutti gaan de kinderen elk hun eigen fruitcocktail samenstellen. Zoek snel de andere helft van jouw stukje fruit en leg het correct op je stapel. Wie maakt de hoogste toren zonder fouten?

Aan het begin van het spel worden de 48 dubbelzijdige plaatjes verspreid op tafel gelegd. Alle spelers mogen één fiche nemen om het spel mee te beginnen. Van zodra één speler start roept kan iedereen op tafel beginnen zoeken naar een passend fiche. Je zal dezelfde tekening moeten zoeken als op één van de zijdes van jouw fiche, je moet het nieuwe plaatje vervolgens zo op je vorige stapelen dat de gelijke tekeningen tegen elkaar zitten. Op die manier spelen de spelers, tegelijkertijd, verder in de hoop een zo hoog mogelijke stapel te maken! Als je niet meteen een passend fiche vindt mag je de fiches op tafel uiteraard omdraaien. Als alle plaatjes op tafel op zijn of als geen enkele speler nog verder kan eindigt het spel. De hoogste stapel wordt als eerste gecontroleerd, als alles juist blijkt te zijn dan wint deze speler, anders worden de andere stapels gecontroleerd tot wanneer er een winnaar uit de bus komt.

Onze mening

Tutti Frutti is een kinderspel vanaf 4 jaar. Het zoeken naar de juiste fiches stimuleert het observatievermogen van kleine kinderen, maar met zo’n aantal fiches lijkt dat toch niet zo evident. Daarnaast is het ook het reactievermogen van groot belang, want diegene die de hoogste (én correcte!) stapel kan maken wint het spel. Dit soort spelletjes is goed om kinderen te stimuleren, maar het zijn wel spellen die kinderen onderling moeten spelen, liefst kinderen van dezelfde leeftijd. Een zesjarige is veel sneller dan een vierjarige, en als een achtjarige meedoet vinden de kleinere kinderen het niet meer leuk omdat ze geen schijn van kans maken. Tutti Frutti viel niet echt in de smaak bij de kinderen waar wij het mee gespeeld hebben, aangezien het steeds dezelfde (de oudste) was die won. Misschien is het wel een idee voor in de kleuterklas, waar alle kinderen dezelfde leeftijd hebben en op hetzelfde niveau zitten.

Conclusie: Tutti Frutti stimuleert het reactievermogen van de allerkleinste spelers!

Met dank aan Gigamic!

Tutti Frutti

Auteur: Theora Concept
Uitgever: Gigamic
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 4 jaar

Aan het einde van het jaar is het weer tijd om onze statistiekjes bij te werken. Het is al een even grote verslaving als het spelen zelf! Iedereen die al eens met ons een spel gespeeld heeft ziet ons al komen: gewapend met het kleine rode boekje om tijdsduur en scores van alle gespeelde spellen bij te houden. Wat later worden ook alle gespeelde spellen gelogd op boardgamegeek om een gemakkelijk overzicht te krijgen van de spellen die we al gespeeld hebben. Tijd voor wat conclusies.

We speelden nooit meer spellen dan in 2014

Sinds 2012 houden we al onze speelsessies bij, het aantal spellen dat we spelen per jaar stijgt keer op keer! Die eerste keer speelden we zo’n 708 spellen, het jaar lag onze eerste 13×13-challenge aan de basis van ons nieuw record: 896 spellen. Het jaar is nog niet ten einde, maar dat we alweer meer gespeeld hebben is al een tijdje duidelijk: de teller staat momenteel op 996. Dat record hebben we vooral te danken aan onze recordmaand, we speelden in november zo’n 159 spellen.. Dat komt op 5,3 spellen per dag?! Amai. Benieuwd of we dat record in 2015 nog gaan kunnen verbreken!

Leidersrol voor Linko!

In 2013 was Qwixx met 67 speelsessies ons meest gespeelde spel, dit jaar heeft Qwixx een plaatsje moeten opschuiven voor Linko! Het aantal keer dat Linko gespeeld werd komt echter niet in de buurt van die 67, Linko kwam dit jaar slechts 23 keer op tafel. Qwixx volgt op de tweede plaats met alweer 19 speelsessies. Bij het opzoeken van deze statistiekjes waren we verbaasd dat Linko nog steeds bovenaan stond, de laatste keer dat het op tafel kwam dateert al van eind augustus. Hieruit blijkt dat we dit jaar niet alleen méér speelden maar ook vaker afwisselden van spellen, we speelden tot hier toe maar liefst 335 verschillende spellen, 226 daarvan waren nieuw voor ons!

Opvallende afwezigen

Elk jaar zijn er zo’n spellen die plots in de mist verdwenen zijn, ook dit jaar is dat helaas weer het geval. Can’t Stop stond vorig jaar met zo’n 35 speelsessies op de derde plaats, nu lijkt die helemaal verdwenen uit de top: het verslavende dobbelspel kwam slechts drie keer op tafel dit jaar. Tijd om dat nog eens boven te halen! Ook Hanabi zakte van 21 naar 4 plays, maar het behoort nog steeds tot onze favoriete coöperatieve spellen.

Michael Kiesling of Wolfgang Kramer?

Het duo Kramer-Kiesling bracht ons in het verleden al heel wat leuke spellen, waaronder ons meest gespeelde spel Linko. Toch staat er maar één van hen bovenaan in het lijstje van welke auteur we dit jaar de meeste spellen speelden! Onze speelsessies van Linko, De Paleizen van Carrara, Coal Baron, Asara en Artus zorgden ervoor dat het duo bovenaan kwam in de lijst, maar het was 7 Steps dat de doorslag gaf! Dit abstracte spel werd ontworpen door Michael Kiesling, deze keer in samenwerking met Reinhard Staupe. En zo eindigt Michael Kiesling in 2014 voor de eerste keer bovenaan die lijst! In het klassement sinds 2011 moet Kiesling echter nog heel wat anderen voor hem laten gaan, het lijkt alsof Uwe Rosenberg daar nog een hele tijd bovenaan zal blijven staan.

H-index

Af en toe hoor je spellenliefhebbers het wel eens hebben over die fameuze h-index. Met die h-index wordt bijgehouden hoeveel spellen je hoe vaak gespeeld hebt. Als je h-index 4 is wilt dat dus zeggen dat er 4 spellen zijn die je tot dan toe minstens 4 keer gespeeld hebt. Hoe hoger die h-index gaat, hoe moeilijker het wordt om die te laten stijgen! Aan het eind van 2013 stond onze h-index op 19, gedurende de voorbije 12 maanden is die gestegen naar 21. Dat wilt dus zeggen dat er 21 spellen zijn die we minstens 21 keer gespeeld hebben! Benieuwd of die h-index in 2015 weer zal stijgen.

Dat was het alweer voor deze aflevering, maandagavond kom je te weten welk spel ons het best kon overtuigen op vlak van illustraties en materiaal.

Spelbeschrijving

In Lauf rauf proberen alle spelers hun speelfiguren naar de top van de berg te brengen, diegene die daar als eerste in slaagt wint het spel! Makkelijker gezegd dan gedaan. Je tegenspelers en de berggeest kunnen je het knap lastig maken!

Als je aan de beurt bent dobbel je met de drie dobbelstenen: twee witte en één zwarte. Als je een tweede en derde keer dobbelt mag je ook één of twee dobbelstenen laten liggen. Daarna kan je één van de mogelijke acties kiezen, maar in je eerste beurt ben je verplicht om de actie ‘starten’ te kiezen. Om één van je figuren vanuit hun basisplaats in het spel te brengen moet de som van je dobbelstenen 15 of hoger zijn, als dat niet het geval is is je beurt voorbij. In je volgende beurten kan je kiezen uit de acties lopen, klimmen of slagen. Om te lopen maak je de som van twee dobbelstenen naar keuze, vervolgens verplaats je één van je speelfiguren zoveel aantal plaatsen. Wanneer je speelfiguur eindigt op een plaats waar al een figuur staat wordt deze figuur naar voor geschoven, als er meerdere figuren op een rij staan kan het dus gebeuren dat die allemaal een plaats opschuiven. Wanneer je rond bent op één van de verdiepen kan je proberen om een trapje omhoog te gaan, daarvoor zal je eerst een aanloop moeten nemen! Je zal hiervoor twee dobbelstenen nodig hebben: één dobbelsteen met het exact aantal ogen om naar je lanceerplaats te lopen en één dobbelsteen met de waarde één. De laatst mogelijke optie is om een pion van je tegenstander te slaan, al moet je dit beslissen na één keer werpen, je mag hier bovendien enkel de zwarte dobbelsteen voor gebruiken. Het geslagen speelfiguur van je tegenstander wordt hierdoor terug naar zijn basisplaats gestuurd.

Van zodra één of meerdere spelers het bovenste verdiep hebben bereikt komt ook de berggeest in actie. Telkens wanneer er tijdens de eerste worp een zes wordt gegooid met de zwarte dobbelsteen eindigt je beurt onmiddellijk! Je moet de zwarte ring vervolgens rond één van de speelfiguren op het bovenste verdiep leggen, als je daar zelf een speelfiguur hebt staan ben je verplicht de ring rond je eigen figuur te leggen. Dit speelfiguur kan vervolgens niet meer stijgen naar de top van de berg maar kan ook niet ingehaald worden door andere spelers. Van zodra jijzelf of een andere speler weer een zwarte zes dobbelt (tijdens de eerste worp in een beurt) wordt de ring weer verwijderd, ook in die situatie is de beurt van die speler onmiddellijk voorbij. Het spel eindigt van zodra één speler er in geslaagd is al zijn pionnen boven op de berg te krijgen.

Het spel voorziet ook een variant voor gevorderden spelers, in deze variant worden er kaarten toegevoegd. Telkens wanneer je twee dezelfde ogen gooit mag je de bovenste kaart van de stapel trekken en voor je neerleggen. Als je drie dezelfde ogen dobbelt mag je zelfs kaarten blijven trekken tot wanneer je twee dezelfde kaarten hebt. Door een straat te dobbelen kan je een kaart van een medespeler stelen. Deze kaarten laten je o.a. toe om een lanceerplaats van een tegenstander te gebruiken of om een speelfiguur in de tegengestelde richting te slaan. Met andere kaarten kan je vanuit je basisplaats meteen een verdiep overslaan.

Onze mening

Bij het lezen van de spelregels kregen we opeens een ‘Mens erger je niet’-gevoel, dat werd bij het spelen achteraf alleen maar versterkt. Lauf rauf lijkt wel een nieuwe, modernere versie te zijn van die klassieker. Het ziet er in elk geval veel mooier uit, de berg trekt meteen alle aandacht. Het feit dat je een 15 moet dobbelen om te starten kan al wel eens op de zenuwen werken, als je pech hebt heb je enkele beurten nodig voor aleer het spel voor jou kan beginnen. Het is leuk dat je een verschil hebt tussen de actie lopen en slagen, je bent dus niet verplicht om een speelfiguur te slagen. Bovendien moet je daar al erg veel geluk voor hebben, aangezien enkel het dobbelresultaat in je eerste worp daarvoor gebruikt kan worden. Het feit dat pionnen naar voor geschoven worden telkens er op die plaats een nieuwe pion komt is leuk gevonden, hierdoor kan je een tegenstander net op die lanceerplaats duwen waardoor die weer zal moeten rondgaan vooraleer die omhoog kan klimmen.

Het spel kon ons helaas niet boeien, uiteindelijk was het puur de grootste geluksvogel die als eerste de top van de berg kon bereiken. De ring zorgde bovendien voor veel frustratie. Enerzijds zorgt die ervoor dat diegenen die nog beneden zijn de kans krijgen om hun achterstand in te halen, anderzijds wordt het spel daardoor nodeloos lang. De kaarten maakten het spel alvast iets leuker, wij raden iedereen dan ook aan om lauf rauf meteen in de gevorderde variant te spelen!

Conclusie: Lauf rauf is een spel met hoge geluksfactor dat doet denken aan een klassieker.

Met dank aan Ravensburger!

Lauf rauf!

Auteur: Rüdiger Koltze
Uitgever: Ravensburger
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar