SPELLENMOLEN

Spelbeschrijving

In dit spel zullen de spelers Noah moeten helpen bij het verzamelen van verschillende dieren. Het is jouw taak om de dieren zo te plaatsen dat de roofdieren niet zij aan zij staan met de planteneters. Elke speler neemt een eigen spelersbord en alle dieren worden gedekt in het midden van de tafel gelegd, klaar voor de start?

Van zodra iedereen klaar is beginnen alle spelers gelijktijdig aan de eerste ronde, ze hebben maar één doel voor ogen: 16 dieren gedekt op hun spelersbord plaatsen, en liefst zo veel mogelijk verschillende. Daarbij zijn slechts twee spelregels van toepassing, de spelers mogen namelijk maar één hand gebruiken en de ark moet van links naar rechts gevuld worden. Dierenfiches die je niet wenst blijven open op de tafel liggen, de anderen kan je maar beter snel op je spelersbord leggen. Van zodra één speler 16 dieren in zijn ark heeft liggen draait hij de zandloper om, de andere spelers hebben vanaf dat ogenblik slechts 30 seconden de tijd om verder te spelen. Daarna is de ronde gedaan en volgt de puntentelling. Na drie ronden eindigt het spel en wint diegene met de meeste punten.

Voor de puntentelling draaien alle spelers hun dierenfiches om zonder de volgorde te veranderen. Er zijn verschillende moeilijkheidsgraden waarbij sommige delen van de puntentelling worden overgeslagen naargelang het niveau van de spelers. Het is mogelijk om te combineren en iedereen een geschikt niveau toe te wijzen. Ten eerste controleren de spelers of er graan is opgegeten door aangrenzende herbivoren, elke verwijderde fiche levert minpunten op. Ook enkele van je dieren kunnen worden opgegeten, want je vleeseters hebben helaas geen medelijden met aangrenzende herbivoren. Bovendien wilt Noah het ark ook in evenwicht, de totale gewicht van de dieren moet aan beide zijden in balans zijn of je krijgt alweer minpunten. In het hoogste niveau telt het gewicht van de buitenste dieren zelfs dubbel! Tenslotte worden alle dubbele dieren nog verwijderd en krijgen de spelers nog een punt voor elk resterend dier. Naast deze standaard puntentelling zijn er ook nog bonuspunten te verdienen voor de snelste speler of voor diegene met de meeste zoogdieren, amfibieën, reptielen en vogels.

Onze mening

 De leeftijdsaanduiding 6+ overtuigde ons om het spel mee te nemen op een speelsessie met enkele jonge kinderen. De jongsten speelden op het gemakkelijkste niveau waarbij de dieren niet gedekt moesten worden, de volwassenen speelden op een hoger niveau. De kinderen (6 en 8) begrepen de spelregels, maar toch zat er voor hen niet veel logica in, ze namen maar wat dieren zonder na te denken. De volwassenen waren door de hogere moeilijkheidsgraad uiteraard verplicht om wél na te denken, maar we slaagden er toch niet in om te winnen tegen de kinderen die zomaar lukraak hun ark vulden. Na afloop waren jong en oud het met elkaar eens: niemand was overtuigd van dit snelle dierenspel. De jongste generatie werd al niet aangetrokken door de lay-out en het spelprincipe, de volwassenen zagen er gewoon weinig of niets in. Wellicht valt het wel in de smaak voor spelers die houden van spellen met tijdsdruk, wat logisch denken en een gezonde portie geluk, maar voor ons hoeft het niet nog een keer.

Conclusie: Ark of Animals kon zowel jong als oud niet overtuigen.

Met dank aan FGH!

Ark of Animals

Auteur: Adam Kwapinski
Uitgever: Fabryka Gier Historycnych
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 6 jaar

Het reglement vind je hier: Dé Spellenmolen-quiz

De eerste opdracht staat al online: Zoek 15 verschillende spellen in deze afbeelding!

In deel 1 van deze minireeks kon je al lezen dat Asmodee veel meer spellen verdeelt dan wat je misschien had kunnen vermoeden. Enerzijds heb je de spellen die afkomstig zijn uit de verschillende studio’s die tot de Asmodee groep behoren, anderzijds heb je spellen van uitgevers die Asmodee Benelux verdeelt maar die niets te maken hebben met hun moederzetel in Frankrijk. Vandaag gaan we wat dieper in op die laatste groep: Waarom wordt een spel soms wel en soms niet vertaald? Waarom is het in het Frans verkrijgbaar maar (nog) niet in het Engels?

Alles is afhankelijk van de licenties en contracten die bij het product horen. Enerzijds heb je licenties voor het product, anderzijds voor de taal, het hangt er dus vanaf wélke licentie ze krijgen. Denk maar aan de spellen van IELLO, Asmodee verdeelt de Franse edities maar heeft in principe niets te maken met de Engelse… die worden door een andere distributeur verdeeld. Ook het overbekende ‘Pandemie’ heeft een hele achtergrond. In het Nederlands verdeelt Asmodee enkel het basisspel, terwijl ze in het Frans alles van Pandemie verdelen. De uitbreidingen op het basisspel worden dan weer verdeeld door Enigma Bergsala, onder de naam Zman. Het contract bepaalt dus steeds wie wat doet.

Maar het kan nog straffer, soms vind je twee identieke spellen, in dezelfde taal, in een verschillend doosje en dus van verschillende uitgevers. Dat is het lot van de kaartspelletjes van Amigo: deze worden tweetalig vertaald (Frans en Nederlands). Asmodee heeft de licentie voor die vertaling, maar 999 Games heeft die licentie ook. Dan krijg je dus spellen zoals Speed Cups die eigenlijk dubbel op de markt te vinden zijn. Je hebt een versie van 999 Games en een versie van Asmodee, met als enige verschil het doosje. Speed Cups is maar een voorbeeld, maar ook Boonanza, Halli Galli, Saboteur en nog vele andere spellen dragen hetzelfde verhaal met zich mee!

De spelletjes van Amigo worden meestal vertaald, maar voor vele andere titels wordt er op voorhand beslist of er iets vertaald zal worden of niet. Een titel als Deus wordt meteen vertaald, maar we kennen zoveel andere titels die niet vertaald worden, waarom toch? Dat hangt dan weer af van de verkopers, zij maken vooraf een inschatting van hoe vaak een spel verkocht zal worden. Als men voorspelt dat iets voldoende zal verkopen in het Nederlands wordt het spel vertaald, anders niet. Maar uiteraard hangt dit ook weer nauw samen met de contracten. De magie van de verkoop is meestal vrij correct, maar het blijft vaak een gok. Denk maar aan de immens populaire loombandjes van afgelopen zomer, want ook die werden hier in België verdeeld door Asmodee! De manager had er een gok op gedaan en bracht het binnen, maar dat het zó populair zou worden hadden ze dan weer niet verwacht. Al kan het omgekeerde uiteraard ook gebeuren.

Opnieuw naar die vertalingen: een vaak gehoorde commentaar luidt dat de Nederlandse vertaling vaak te laat komt, de veelspelers hebben het spel in tussentijd al in de kast liggen. In zekere zin is dat dan toch een gemiste markt, dachten we. Asmodee probeert zo snel mogelijk te vertalen nadat die beslissing gemaakt werd, maar sneller kunnen ze echt niet gaan. Anderzijds is dat ook niet hun bedoeling, ze zijn en blijven ook verdeler van de anderstalige spellen. Denk maar aan Concept, dat was heel populair toen het net uitkwam in het Engels. Het spel werd goed verkocht en vele spelers hebben het inmiddels al in hun collectie. Door nu een vertaling uit te brengen mikken ze op een nieuwe doelgroep: de familiespelers. Hun doelgroep breidt dus gewoon uit, maar de Engelse blijft bestaan.

Voor al dat vertaalwerk heb je uiteraard ook vertalers nodig, maar die vonden we niet tussen die 14 personeelsleden in Kortenberg. Voor vertalingen doet Asmodee beroep op externen. In de meeste gevallen zijn dit geen taalkundigen van opleiding maar zijn het vooral spelers, zij kennen de terminologie die gebruikt wordt in spelregels. Uiteraard wordt de kwaliteit van de vertaling wel gecheckt. Vele spellen hebben bij de vertaling een zekere subtiliteit nodig. Enerzijds heb je de Vlaamse en de Nederlandse cultuur, anderzijds heb je de cultuur in de oorspronkelijke taal. De vertaler moet dus iemand zijn die beide werelden kent! Asmodee moet de vertaling vaak nog wat subtiliteit bijbrengen, sommige spellen moeten ze dan weer volledig zelf vertalen. Bovendien laten ze bij de meeste vertalingen ook de Engelse en Franse spelregels erbij staan. Indien er dan problemen zijn kan het altijd gecontroleerd worden in een andere taal.

Dan heb je nog het verschil tussen het Nederlandstalige en het Franse gedeelte. Over het Franse gedeelte kan Asmodee niet veel zeggen: de spellen komen al toe in het Frans en moeten dan gewoon verdeeld worden. Het gamma van spellen dat in het Frans toekomt is dan ook veel uitgebreider. Over alles wat er in het Nederlands uitkomt heeft Asmodee Benelux het laatste woord. Zij beslissen of het vertaald wordt of niet en proberen daarbij een goed evenwicht te zoeken. Ze moeten niet zomaar alles vertalen want het heeft geen enkel nut om de spelers te laten verdrinken in die grote hoeveelheid nieuwe spellen. Ze proberen elk jaar een goed aantal kwalitatieve spellen in het Nederlands uit te brengen, niet te veel maar ook niet te weinig.

Lees zeker ook het derde en laatste deel van deze reeks lezen over alles wat te maken heeft met de verkoop!

Spelbeschrijving

De grote octopus bereidt een heuse terugkeer naar de aarde voor, hij communiceert met enkele wezens op aarde en geeft zo zijn instructies door. Jij bent één van de uitverkorenen, deze nacht zullen alle sterren op de juiste locatie staan en zal jij de ingeoefende rituelen moeten uitvoeren om Hem terug machtig te maken. Bij wijze van voorbereiding ga je in de universiteiten op zoek naar jonge tovenaars en enkele benodigdheden, maar je ontdekt al snel dat je niet de enige bent met deze missie. Wie slaagt er in om als eerste de vier benodigdheden te verzamelen?

De spelers zijn steeds samen aan beurt, en elke ronde is steeds onderverdeeld in verschillende fases. Tijdens de eerste fase stellen de spelers hun commando’s op, dat doen ze door de pijlen op hun klok in het geheim naar de gewenste locaties te richten. Hierdoor geven ze aan naar welke locatie ze hun cultist en hun monster deze ronde zullen verplaatsen, terwijl de cultist steeds naar een aangrenzende locatie moet gaan kan het monster steeds overal opduiken! Nadat alle spelers hun keuze hebben bekendgemaakt en de pionnen verplaatst zijn volgen er eventuele conflicten. Op locaties waar slechts één cultist aanwezig is kan die speler een voorwerp van die locatie nemen, als er echter meerdere cultists aanwezig zijn zullen ze samen moeten overleggen. Er zijn drie mogelijkheden: de spelers komen overeen en beslissen dat er niets gebeurt, er wordt beslist dat één speler een voorwerp mag nemen of er kan geen compromis gesloten worden en alle aanwezige spelers verliezen één levenspunt. De monsters dienen dan weer om de kleinere cultists in toom te houden, telkens wanneer er een monster aanwezig is kunnen de aanwezige cultists géén voorwerp nemen. Als de monsters alleen in een locatie zijn gebeurt er helemaal niets. Spelers zijn uiteraard vrij om met elkaar te communiceren en bepaalde doelstellingen uit te leggen, maar ze mogen hun uiteindelijke keuze nooit op voorhand bekend maken.

Door de twee pijlen op hun commandoklok naar éénzelfde locatie te richten kunnen ze hun cultist naar een externe locatie sturen, maar dat betekent wel dat hun monster deze ronde niet gebruikt mag worden. Aan het begin van elke speelsessie (met minstens 4 spelers) wordt er één externe locatie gekozen. Ook daar worden de conflicten zoals normaal afgerond, maar elk van die vier mogelijke locaties heeft bovendien ook nog een speciale eigenschap. Zo kan je in één locatie nieuwe levenspunten bij krijgen en in een andere een voorwerp ruilen met één van je tegenspelers. Na de conflictfase wordt er gecontroleerd of één van de spelers vier verschillende voorwerpen heeft verzameld, als dat het geval is eindigt het spel meteen, anders nemen alle spelers hun monster van het bord en bereiden ze zich voor voor een nieuwe ronde.

Onze mening

La Nuit du Grand Poulpe viel ons op door de mooie illustraties. De doos en het materiaal sprak ons meteen aan. Na het lezen van de spelregels was de interesse al wat gezakt en na de eerste speelsessie bleef er van het enthousiasme nog maar weinig over. Het is allemaal wel heel simplistisch: de klok instellen, pionnen verplaatsen en eventuele conflicten afronden. Uiteraard hebben we geen probleem met simpele spelregels, maar het is vooral jammer dat er zo weinig achter schuilt. Je kan hier en daar wel proberen inschatten naar welke locaties je tegenstanders willen gaan, of je kan proberen overleggen en samen proberen de koploper te boycotten. Er zijn mogelijkheden, maar ze zijn vrij beperkt en konden ons en onze medespelers niet voldoende overtuigen. Daarnaast vallen de spelregels van de externe locaties weg als je slechts met drie spelers bent, waardoor het spel eigenlijk pas vanaf 4 spelers compleet is. Een volgende speelsessie met dit mooie spel kon ons helaas nog steeds niet overtuigen, jammer.

Conclusie: La Nuit du Grand Poulpe is een spel met mooi materiaal maar weinig inhoud.

Met dank aan Asmodee België!

La Nuit du Grand Poulpe

Auteur: Frédéric Morard
Uitgever: IELLO
Aantal spelers: 3 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

We waren al een hele tijd erg benieuwd hoe het er aan toe ging bij een uitgever, daarom trokken we onze stoute schoenen aan en gingen we op bezoek bij Asmodee Benelux! We konden een dag meekijken achter de schermen en stelden vele vragen tot we een goed beeld kregen van het dagelijks leven daar in Kortenberg. Het levert alvast een minireeks van drie delen op!

Het bedrijf in Kortenberg gaat door het leven onder de naam ‘Asmodee BeNeLux’, het enige filiaal van Asmodee voor België, Nederland én Luxemburg. Vroeger ging dit bedrijf door het leven onder de naam Hodin, ze waren verdeler van Asmodee, wiens moederzetel zich in Frankrijk bevindt. In 2008 werd Hodin omgetoverd tot Asmodee Benelux. De relatie met de moederzetel in Frankrijk is sindsdien uiteraard niet weg te denken, een aantal producten moeten ze verplicht in de Benelux verdelen. Maar toch zijn er ook heel wat andere producten die ze in Kortenberg zelf kunnen kiezen. Daar gaan we graag wat verder op in!

De Asmodee Familie heeft in Frankrijk verschillende studio’s opgericht, denk maar aan Ystari, Studio Bombyx of Space Cowboys. Drie uitgevers met elk hun eigen imago die samen onder de noemer ‘Asmodee’ vallen. Daar worden de spellen bedacht en ontwikkeld. Elk van die studio’s heeft zijn eigen identiteit, een eigen genre van spellen en eenzelfde kwaliteit. Een spelletje van Ystari kan je niet vergelijken met één van Bombyx of van Days of Wonder. Het is belangrijk dat al die studio’s hun eigenheid bewaren zodat de spelers stilaan weten welke uitgever ze graag hebben en welke niet. Dat is het productiegedeelte van Asmodee, pas daarna worden de spellen verstuurd naar de verschillende filialen van Asmodee, waaronder dat in Kortenberg.

Daarnaast fungeert Asmodee Benelux ook als verdeler van andere uitgevers. Zo verdeelt Asmodee in België ook Violetta kaartjes e.d., producten die in België door Asmodee verdeeld worden maar in Frankrijk niet! Straffer nog: in België is Asmodee de verdeler van Dujardin terwijl datzelfde Dujardin in Frankrijk één van de grootste concurrenten is van hun moederzetel! Dit fenomeen is niet enkel van toepassing op Dujardin maar ook op enkele andere uitgevers.

Asmodee verdeelt vele titels zonder dat de grote menigte daar weet van heeft, het contact tussen Asmodee (als distributeur) en de uitgevers loopt in beide richtingen. Sommige uitgevers komen bij Asmodee aankloppen voor de verdeling van hun spellen, denk bijvoorbeeld aan Jumping Turtle Games, anderzijds gaat Asmodee op beurzen zoals in Essen of Nürnberg ook zelf op zoek naar uitgevers! Zo was er geweten dat Game Factory (van vb. Lift It!) op zoek was naar een distributeur voor de Benelux en Asmodee is zichzelf dan gaan aanbieden.

Het filiaal in Kortenberg staat voor Benelux, maar toch is er een groot verschil tussen wat ze verdelen in Vlaanderen, Wallonië, Nederland en Luxemburg. In Nederland werken ze bijvoorbeeld samen met TACTIC: Tactic verdeelt in Nederland voor Asmodee, Asmodee verdeelt in België voor Tactic, een zekere wisselwerking dus. In België worden alle spellen van Queen Games nog verdeeld door Asmodee, in Nederland is dat niet meer het geval.

In het gebouw in Kortenberg zijn slechts 14 mensen tewerkgesteld. Naast de manager zijn er twee administratieve medewerkers die instaan voor alle paperassen. Zowel voor het Nederlandse als voor het Franstalige gebied is er een marketingverantwoordelijke, voor beide markten is er dan ook een verkoper die de spellen aan de winkeliers voorstelt. Daarnaast zijn er twee mensen die instaan voor alle traffic management, zij houden alles wat binnen en buiten gaat nauwlettend in het oog. Tenslotte heb je uiteraard nog de mensen in het depot, daar komen de vrachtwagens dagelijks binnen om al dat leuks af te leveren en vaak dezelfde dag weer te versturen!

Lees zeker ook deel 2 van deze reeks, waarin we jullie enkele straffe verhalen over vertalingen en licenties kunnen vertellen!

Spelbeschrijving

In deze ‘Fische und Steine’ proberen alle spelers de grootste vangst met vissen te scoren. Leg je eigen kat op een geniepige plaats, doe een strategische zet en onthul daarna je geheime plaats… En? Een mooie visvangst gedaan? Of toch bot gevangen?

Aan het begin van elke ronde worden er 9 kaarten opengelegd op tafel, en dat in een vierkant van 3 op 3. Vervolgens leggen alle spelers hun drie kaarten aan hun zijde naast de vijver. Één van die kaarten bevat de kat met vishengel, de andere kaarten zijn blanco. Daarna kunnen alle spelers, beginnend met de startspeler, één kaart/stapel in de visvijver verleggen. Ze mogen dus één kaart opnemen en op een aangrenzende kaart leggen. Pas daarna maakt de startspeler bekend op welk van de drie kaarten zijn kat staat, de speler is verplicht om één kaart/stapel uit die rij te nemen. Je wilt uiteraard zo veel mogelijk vissen nemen, maar misschien hadden je tegenspelers je wel door en hebben ze de beste kaarten alvast verplaatst. Elke vis zal aan het einde één punt opleveren terwijl elke steen dan weer een minpunt geeft. Tenslotte maken ook de andere spelers elk om beurt bekend waar hun kat verstopt zat, zolang er minstens één kaart/stapel in het verlengde van de kat ligt zijn ze verplicht een stapel te nemen.

Aan het begin van de tweede ronde worden er weer 9 kaarten opengelegd, maar deze keer over de kaarten die nog op tafel lagen. Als je in de komende rondes dus een kaart wilt verplaatsen en/of vangen ben je verplicht om de hele stapel te nemen. Je kan dus maar best proberen te onthouden wat er lag. Na vier ronden eindigt het spel, alle spelers tellen hun vangst en diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Aanvankelijk hadden we van Fish ‘n’ Stones een kinderspel verwacht, de leeftijdsaanduiding 7+ én de illustraties lieten dan ook niets anders vermoeden. Een eerste speelsessie overtuigde ons echter meteen dat het meer was dan alleen een kinderspel: in dit kaartspel komt heel wat strategie aan te pas! Eerst de beslissing waar je je kat legt, die vaak te maken heeft met de beurtvolgorde… je moet er namelijk rekening mee houden dat de kaarten in die volgorde bekend worden gemaakt. Ook het verleggen van de kaarten is vervolgens van groot belang. Je kan een afleidingsmanoeuvre doen in de hoop dat je tegenspelers niet doorhebben waar je kat ligt, of je kan er voor kiezen dat jouw mogelijke buit alleen maar groter wordt. Helaas hebben de andere spelers die kans ook, en wat zijn zij van plan? Het bekendmaken van de kaarten is telkens opnieuw spannend. In de volgende drie rondes komt er ook het geheugenaspect bij, de kaart die bovenaan ligt ziet er misschien (on)aantrekkelijk uit, maar wie weet nog wat eronder zat? Misschien is dat – ondanks die twee stenen – misschien wel een hele mooie vangst?

Het aantal spelers heeft in deze filler vooral invloed op het strategische element: met twee spelers heb je het iets meer in de hand dan met vier spelers. Soms wordt het onverwacht een leuk, strategisch en zelfs venijnig spelletje. Het speelt met alle spelersaantallen leuk, maar wij spelen Fish ‘n’ Stones het liefst met twee of drie spelers. De illustraties zijn mooi maar zorgen voor het kinderlijke uiterlijk. Het kan zeker met jonge kinderen gespeeld worden, maar ook de volwassenen kunnen deze filler wel eens smaken. We vinden het wel jammer dat de blanco kaarten helemaal blanco zijn, een eenvoudige illustratie kon ook weergeven dat de kat daar niet was…

Conclusie: Fish ‘n’ Stones is een leuke filler met meer diepgang dan je zou verwachten!

Fish ‘n’ Stones

Auteurs: Dennis Kirps & Jean-Claude Pellin

Met dank aan Logis!

Uitgever: LOGIS
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Enkele maanden geleden kon je hier al een interview lezen met Douglas Morse, regisseur. De film “The Next Great American Game” waar hij het toen over had is ondertussen verkrijgbaar. Je kan de film digitaal aankopen op www.tabletopmovie.com of de DVD of blu-ray bestellen op Boardgamegeek of Funagain.

Filmbeschrijving

De film beschrijft het verhaal van Randall Hoyt, een docent grafisch ontwerp dat elk weekend en elke vakantie vele uren verslijt in de auto, voornamelijk om zijn dochters te bezoeken. Op een dag besloot hij zijn ervaringen en frustraties van die vele uren in de file om te zetten naar een spel en begon hij een eigen bordspel te ontwikkelen. Vijf jaar heeft het geduurd vooraleer hij tevreden was over het resultaat, maar dan was Turnpike af. Randall Hoyt is geen veelspeler, maar wel meer dan 100% overtuigd van zijn eigen bordspel. Turnpike was in zijn ogen goud waard, hij noemde het “The next great American Game”.

Met die ingesteldheid trok hij naar verschillende uitgevers, op zoek naar iemand die deze nieuwe hit zou willen produceren en verdelen. Hij trekt naar verschillende spellenbeurzen in Amerika: Gen Con, Origins, … Hij stelt zijn bordspel voor aan vele uitgeverijen: Mayfair Games, ThinkFun, Ravensburger, Hasbro, … Helaas ging dat niet zo vlot als hij had gehoopt, uitgevers waren om te beginnen niet zo enthousiast over het thema: wie wilt er nu een spel spelen over een thema waar je je dagelijks zo aan moet ergeren? Het was zoeken naar de juiste doelgroep: is Turnpike een spel voor de echte veelspeler? Of eerder iets voor de gelegenheidsspeler? Randall krijgt steeds meer inzicht terwijl hij op zoek gaat naar zijn doelpubliek!

Stilaan begon Randall te beseffen dat het verkopen van Turnpike niet zo goed ging, hij slaagde er niet in om een uitgever te overtuigen van zijn zogenaamde goudmijn, hét spel dat heel Amerika rond de speltafel zou krijgen. Een gesprek met een ex-verkoper van Hasbro was hard maar bracht hem tot inzicht, je hebt twee opties: of je bent een spelontwerper, of een kunstenaar. Als kunstenaar verander je niets aan het spel, je laat het zoals je wilt en het is een object om in de kast of in een museum te plaatsen. Als spelontwerper moet je verder gaan: zoeken naar een interessant thema, interessante mechanismen. Je moet het spel spelen, testen, veranderen, nog meer testen en misschien weer veranderen… je doorloopt een heel ontwikkelingsproces tot je een resultaat hebt waar je niet alleen zelf tevreden over bent maar vooral tot je resultaat klaar is voor het brede publiek en verkoopbaar is!

Naast het spel Turnpike heeft Randall ook een ander spel ontworpen: Talk+Listen, een spel over communicatie en samenwerking. Spelontwerper Mike Fitzgerald ziet het spel en noemt het meteen goud, “pure gold”. Aan het einde slaagt Randall ook met Turnpike een nieuwe weg in: Turnpike krijgt een nieuw thema, een nieuwe cover en zelfs een nieuwe titel… Zijn de uitgevers nu gemakkelijker te overtuigen?

Onze mening

We keken er al een tijdje naar uit om deze documentaire te kijken. We zijn niet de allergrootste filmfanaten, maar als er een film uitkomt over gezelschapsspelen moeten we die toch gezien hebben! Het verhaal is interessant, en best wel eens leuk om te zien. Als speler worden we overspoeld door de vele nieuwe spellen die elk jaar weer verschijnen, deze film geeft een beeld van de andere kant van diezelfde wereld, waar een auteur zo overtuigd is van een spel dat geen enkele uitgever kan boeien. Los van het interessante verhaal vinden we het iets te lang duren, hij krijgt steeds hetzelfde te horen van enkele grote namen uit de spellenwereld. Het kan liggen aan het feit dat we niet zo geduldig zijn om films te kijken, maar na een tijdje begon onze aandacht toch te minderen. Wat het moeilijk maakt om deze (Engelstalige) film te volgen is het geluid. Vele opnames zijn gemaakt op grote beurzen in Amerika, het gevolg is dat je heel wat achtergrondlawaai hebt waardoor de gesprekken soms amper verstaanbaar zijn. Sommige scènes zijn goed verstaanbaar, maar het grootste gedeelte van de film helaas niet. De kwaliteit van het beeld is goed, wij konden de digitale versie van de film zonder problemen op een grote tv bekijken. Helaas was de scherpstelling naar onze mening niet altijd even perfect, het is zonde om te zien dat de achterliggende spellenkast scherper is dan de persoon die op dat moment een ‘belangrijk’ gesprek voert. Al zijn we dan misschien heel streng en spreken we hier dan over kleine fragmenten, maar toch. Tenslotte zijn we niet helemaal overtuigd van het einde. Je verwacht een climax, of toch minstens een eindresultaat van wat er dan uiteindelijk komt van het spel dat je heel die tijd hebt zitten bekijken. Helaas komt die er niet, de zoektocht van Randall gaat aan het einde van de film gewoon verder: hij zal nooit opgeven. Wat ons betreft mocht de regisseur gerust nog enkele maanden/jaren verder gedraaid hebben zodat we ook te weten konden komen of Turnpike nu effectief wordt uitgebracht of niet. In ieder geval zijn wij nu wel benieuwd hoe het verhaal van Randall eindigt! Bij een aankoop krijg je er meteen heel wat extra’s bij, waaronder interviews met Steve Jackson, Antoine Bauza, Matt Leacock, Alan Moon, Reiner Knizia, Richard Garfield en Klaus Teuber.

The Next Great American Game

Regisseur: Douglas Morse
Hoofdrolspeler: Randall Hoyt
Taal: Engels
Tijdsduur: 82 min.
http://www.tabletopmovie.com/

Bekijk hier de trailer:

https://www.youtube.com/watch?v=DJeO3s6YtdA

Spelbeschrijving

Helvetia is een land dat nog in de ontwikkelingsfase zit, vier regio’s sturen elk vier troepen naar de magische poort. Maar telkens je een troep uit een andere regio tegenkomt vindt er een heuse battle plaats, de verliezer verliest één of zelfs twee levens en wordt dus alsmaar zwakker. Wie slaagt er in om de meeste eenheden tot aan de magische poort te brengen?

Aan het begin van het spel krijgen alle spelers 16 dobbelstenen in hun spelerskleur, ze worden met de rode (= hoogste) waarde naar boven gelegd. Tijdens de eerste fase van het spel zullen deze dobbelstenen op het speelbord geplaatst worden in vier troepen van elk vier eenheden (= dobbelstenen). Elke speler legt om de beurt twee dobbelstenen op het bord, er kunnen in deze fase nog geen gevechten ontstaan. Nadat alle eenheden op bord werden geplaatst begint fase twee, of eerder: het echte spel. Als je aan de beurt bent moet je verplicht drie verplaatsingsacties uitvoeren, met welke van je troepen je dat doet is niet van belang. Je kan er dus voor kiezen om één troep drie plaatsen naar voor te schuiven, maar je kan gerust ook drie verschillende troepen verplaatsen. Wanneer je jouw troep op een actietegel zet kost dit twee acties, deze tegels werden tijdens de opstelling op het bord gelegd. Van zodra je troep een vijandige troep passeert vindt er een battle plaats: de dobbelstenen die elkaar raken nemen het tegen elkaar op. De hoogste waarde wint, waardoor de dobbelsteen van de tegenstander die hieraan grenst één eenheid verliest. Daarna is er een afwisseling van de wacht, de frontlijn (de dobbelstenen die zonet een battle hebben afgewerkt) gaat naar achter, de achterste dobbelstenen liggen nu vooraan. Op deze manier gaat het spel verder, waarbij alle spelers proberen hun troepen zo compleet mogelijk tot aan de magische poort te brengen. Telkens wanneer één van je troepen op een actietegel staat kan je er voor kiezen om die bekend te maken. Zo’n actietegel kan effect hebben op een battle, waardoor de verdediger sterker wordt en de aanvaller zwakker… of omgekeerd. Naast deze twee standaard tegels heeft elke regio ook een eigen actietegel, zo kan de groene speler een gevecht weigeren of kan de rode speler weer levens bij krijgen. Geel kan een dobbelsteen van één eenheid als vijf eenheden laten tellen en blauw kan de plaatsing van zijn eenheden veranderen. Maar uiteraard kunnen deze voordelen slechts één keer per troep gebruikt worden, en dat enkel op de moment dat die troep op deze tegel staat.

Daarnaast zijn er nog bonuskaarten voorzien, elke speler krijgt drie bonuskaarten met elk hun eigen mogelijkheden. Je zal slechts één van deze kaarten kunnen spelen, welke je speelt dat kies je zelf. Van zodra alle troepen de magische poort bereikt hebben eindigt het spel en tellen alle spelers hoeveel eenheden ze nog over hebben. Diegene met de meeste eenheden wint het spel!

Onze mening

Unita is een zeer abstract spel, het is dus zeker niet voor alle spelers weggelegd. De eerste fase, waarin de dobbelstenen op het bord worden gelegd, is erg moeilijk in te schatten. Af en toe kan je misschien een strategische opstelling kiezen aan de hand van de dobbelstenen die je tegenstanders hebben gelegd, maar het blijft grotendeels gokken… zeker als je het spel voor de eerste keer speelt. De tweede fase is zeer abstract en strategisch. Welke troep verplaats je wanneer? Hoe kan je er voor zorgen dat je tegenstanders veel eenheden verliezen en jij zo weinig mogelijk? Je kan je tegenstanders soms wel in de val lokken, zodat ze jou moeten passeren en enkel zichzelf benadelen. Maar voor je het weet hebben ze jou hetzelfde gelapt! Unita is dus zeker geen slecht spel, met de juiste spelers kan het heel interessant zijn. Tegelijkertijd is het een spel dat zeker niet voor iedereen is weggelegd. Het speelbord heeft twee zijden: de ene zijde voor 2 of 4 spelers, de andere in driehoekige vorm voor 3 spelers. Een leuke oplossing waardoor het spel zowel met 3 als met 4 spelers erg goed speelt! Met twee spelers is dat helaas niet het geval, dé oplossing voor twee spelers is hier dat je met twee kleuren moet spelen: de ene keer met kleur A, tijdens je volgende beurt met kleur B. Zo kan je natuurlijk elk vier-speler-spel met twee spelen! Het speelbord is helaas iets té druk, te veel (mooie) details die het onoverzichtelijk maken, waardoor je soms maar moeilijk kan zien welk nu juist jouw route is. Op bepaalde plaatsen op je route kan je één actiepunt spenderen om je eenheden binnen een bepaalde troep te herschikken, helaas wordt dit vaak vergeten aangezien het symbooltje gewoon verstopt zit onder de dobbelstenen. De actietegels hebben min of meer hetzelfde probleem, als er een troep op staat wordt er snel vergeten dat er een actietegel onder zat, laat staan wélke tegel, want dat kan je al helemaal niet zien! Je moet dus steeds opnieuw die dobbelstenen opnemen om te zien welke actietegel er ligt. Het is toch altijd een heel gedoe. Het opnemen en verplaatsen van de dobbelstenen kan soms ook wel op de zenuwen van de spelers werken, als er veel troepen vlakbij elkaar staan moet je al fijne vingers hebben om de juiste dobbelstenen te verplaatsen.

Conclusie: Unita is een goed, abstract en strategisch spel dat niet voor iedereen is weggelegd.

Met dank aan Helvetia Games

Unita

Auteur: Steve Brück
Uitgever: Helvetia Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 13 jaar

Spelbeschrijving

In Wazabi proberen de spelers als eerste hun dobbelstenen kwijt te spelen. Dobbel de goede symbolen en speel de juiste kaarten op het juiste moment. Geef dobbelstenen aan je medespelers, ruil je kaarten of verwijder dobbelstenen uit het spel. Diegene die als eerste zijn laatste dobbelsteen kan afgeven wint het spel.

Als je aan beurt bent dobbel je al je dobbelstenen één keer, aan het begin van het spel heeft elke speler 4 dobbelstenen. Vervolgens voer je het effect van al je dobbelstenen uit. Één symbool laat je toe om dobbelstenen aan een tegenspeler naar keuze te geven, alle dobbelstenen met dit symbool kan je dus gewoon verdelen onder je medespelers. Voor alle dobbelstenen met een kaartsymbool kan je een nieuwe kaart op hand nemen, tenslotte mag je één van je handkaarten uitspelen… op voorwaarde dat je ook dobbelstenen hebt gegooid met het Wazabi-symbool! Je moet minstens zoveel Wazabi-symbolen gedobbeld hebben als aangegeven op de kaart: één, twee of drie. Met sommige kaarten kan je meteen één of zelfs twee dobbelstenen uit het spel verwijderen, met andere kaarten kan je je dobbelstenen ruilen met een speler naar keuze. Met een andere kaart kan je ook je overige handkaarten ruilen of alle spelers verplichten hun dobbelstenen of kaarten aan hun linker- of rechter buurman te geven. Je kan soms ook een kaart uitspelen om drie nieuwe kaarten op hand te mogen nemen, of om de andere spelers een handlimiet van twee kaarten op te leggen. Tenslotte heb je ook nog kaarten die een tegenspeler verplichten om een beurt over te slaan of de speelrichting te veranderen. Van zodra een speler zijn laatste dobbelsteen kwijtspeelt eindigt het spel en is dit de winnaar.

Onze mening

Wazabi werd voor het eerst uitgegeven in 2008 en werd onlangs opnieuw uitgebracht in een editie met 20 verschillende talen! Het eerste wat je ziet bij het openen van de doos is dus uiteraard ook een stapel van 20 stevige kartonnen met aan de voorkant de spelregels en aan de achterkant een handig overzicht van de verschillende kaarten. Daaronder vind je 24 dobbelstenen, een set kaarten en een zakje om het spel als reisspel te gebruiken. Naar onze mening een te grote doos voor het materiaal, maar dat maakt het leuke en verslavende spel volledig goed. De spelregels zijn heel eenvoudig, iedereen kan meteen meespelen. Spelers die het spel nog niet kennen kunnen het overzicht naast zich leggen, maar de symbolen op de kaarten zijn zo duidelijk dat dat amper nodig is. De kaarten zijn overigens niet alleen erg duidelijk maar ook voorzien van mooie illustraties.

Het aantal spelers heeft op dit spel wel invloed. Met twee spelers hebben kaarten zoals ‘de speelrichting verandert’ weinig nut, ook wanneer je dobbelstenen en/of kaarten wilt ruilen ben je verplicht om dat steeds met je enige medespeler te doen. Als dat niet in jouw voordeel is zal het vaker gebeuren dat er géén kaart wordt gespeeld. Met 3 en 4 spelers is dat probleem al meteen opgelost en wordt het een erg leuke filler dat voor ons nog vaak op tafel mag verschijnen. We speelden het nog niet met 5 of 6 spelers. Het spel voorziet ook meteen enkele varianten, zo kan je het spel ook in teams spelen (ideaal voor grotere groepen) of kan je een toernooi spelen. Als het spel naar jouw mening te kort of te lang is kan je het aantal dobbelstenen om te beginnen veranderen en zo optimaliseren, al vonden wij dat niet nodig.

Conclusie: Wazabi is een super leuk en verslavend dobbel- en kaartspel, ideaal voor tussendoor!

Met dank aan Gigamic!

Wazabi

Auteur: Guilhem Debricon
Uitgever: Gigamic
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

De wedstrijd om een exemplaar van Hoyuk te winnen is inmiddels achter de rug en kunnen we alvast een succes noemen.

We telden maar liefst 541 deelnemers en hebben dus heel wat mogen verbeteren!
We danken jullie allemaal voor jullie deelname. Met behulp van een random namengenerator werd de winnaar bepaald, volgens de procedure (aantal loten per persoon) beschreven op de wedstrijdpagina.

De gelukkige winnaar is:

Filip de Maesschalck

De winnaar zal via mail gecontacteerd worden voor de verdere afhandeling van zijn prijs.

Hou onze website zeker in de gaten voor nog meer wedstrijden!

De correcte antwoorden:

1. Hoeveel ‘drop counters’ vind je in een exemplaar van Hoyuk: Anatolia?
   25
2. Welk pledge level bevat Hoyuk en de twee uitbreidingen?
   Clan
3. Welk spelmateriaal (voor een nieuwe clan) wordt er aan het spel toegevoegd wanneer de stretch goal van 30K behaald wordt?
   1 Player counter, 2 Progress counters, 25 House tiles, 2 wooden artifacts and 5 Drop counters
4. Welke andere spellen van MAGE Company zijn inbegrepen in de ‘Hoyuk Market’?
   Raid & Trade en 12 Realms
5. Hoeveel pakjes met sleeves heb je nodig om alle kaarten in Hoyuk te beschermen?
   2
6. Hoeveel verschillende ‘Fest tokens’ vind je in een exemplaar van Hoyuk: Anatolia?
   8