SPELLENMOLEN

Spelbeschrijving

Vier op een rij voor gevorderden, slaag jij er in om vier stukken met éénzelfde eigenschap op rij te plaatsen? Dan is de kans groot dat je met de overwinning naar huis gaat. Één klein detail: je kiest niet zelf welke stukken je op het bord plaatst, dat zal je tegenstander wel voor jou kiezen!

Als je aan de beurt bent neem je één van de 16 speelstukken en geef je deze aan je tegenspeler, die mag het stuk vervolgens op een plaats naar keuze op het speelbord zetten. Vervolgens kiest deze speler een speelstuk voor jou, … Zo gaat het spel verder. Je hebt geen eigen spelerskleur, je mag dus zowel de rode als de witte stukken doorgeven. Bovendien maakt het ook niet uit wie de stukken op het bord zet, als jij maar diegene bent die het vierde stuk van de rij plaatst. Je kan vier op een rij maken door vier rode of vier witte stukken naast elkaar te plaatsen (verticaal, horizontaal of diagonaal), maar ook door vier stukken die vierkant, rond, klein, hoog of hol zijn! Er zijn dus heel wat zaken waar je aandachtig moet voor zijn.

Roep ‘QUARTO’ van zodra je vier op een rij gevormd hebt en je wint het spel meteen. Heeft je tegenstander – dankzij het door jou gekozen speelstuk – een rij gevormd zonder dat hij/zij het gezien heeft? Dan heb je geluk: op het moment dat de speler jou een nieuw speelstuk geeft kan jij meteen QUARTO roepen en win je het spel. Als niemand de gevormde rij heeft gezien gaat de waarde van de rij verloren en spelen jullie gewoon verder tot er wél een winnaar bekend is.

Onze mening

De pocket-versie van dit abstracte spel ziet er alvast erg leuk uit: een stevig doosje dat je gemakkelijk mee op reis kan nemen zonder dat je schrik moet hebben dat je speelstukken verliest onderweg. Pas als je het speelbord open klikt kan je de twee schuifjes met speelstukken er uitschuiven. Alle speelstukken worden bovendien steeds vastgeklikt op het speelbord, ideaal om op de trein te spelen! Het spel zelf is uiteraard zeer abstract, maar best leuk. Enerzijds heb je de verschillende elementen, er zijn zoveel zaken waar je op wilt letten: de kleur, de vorm, de grootte, … Voor je het goed beseft staat er vier op een rij op het speelbord! Anderzijds heb je het feit dat jij de speelstukken kiest voor je tegenstander, let goed op dat je de overwinning niet weggeeft. En als je dat dan toch doet? Dan maar hopen dat je tegenspeler het niet gezien heeft zodat jij met de pluimen kan gaan lopen. Voor ons is dit een ideaal reisspel, leuk genoeg om te spelen als je onderweg bent, je kan het gerust enkele keren na elkaar spelen want je wordt er steeds beter in. Thuis zal het wellicht niet vaak op tafel komen, daarvoor springt het er niet genoeg uit tegenover het goede aanbod, ook al spelen wij best wel graag abstracte spellen.

Conclusie: Deze vier op een rij voor gevorderden is leuk om mee te nemen op reis.

Met dank aan Gigamic!

Quarto Pocket

Auteur: Blaise Muller
Uitgever: Gigamic
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Der 7bte Zwerg, een animatiefilm die eind vorig jaar de Duitse bioscopen onveilig maakte. 7 schattige dwergen die voor heel wat chaos zorgen. Pegasus Spiele bracht een bijpassend dobbelspelletje uit, waarbij je Bubi, Ralphy, Speedy en co wat structuur bijbrengt. Kan jij ze de baas en rangschikken naargelang hun grootte? Veel succes!

De actieve speler neemt het bord en de 7 dobbelstenen voor zich. Vervolgens rolt hij één dobbelsteen naar keuze en geeft hij deze dobbelsteen een plaats op het speelbord. Zo zullen alle dobbelstenen één voor één gekozen en gerold worden en een plaats op het bord aangewezen krijgen. De bedoeling? Alle dobbelstenen (dwergen) te rangschikken van groot naar klein, of van klein naar groot! Bij het plaatsen van je tweede dobbelsteen kies je dus of je in dalende of stijgende richting zult gaan. Ook de andere medespelers kunnen maar beter alle aandacht er bij houden, want na de derde worp zullen zij moeten voorspellen of de actieve speler in zijn opdracht zal slagen of niet. Daarvoor leggen ze hun pinnemuts gedekt op het bord. Als één van de dobbelstenen niet meer op het bord gelegd kan worden moet je hem bij de draak leggen, dat betekent helaas dat je niet in je opdracht bent geslaagd en je dus geen punten zal verdienen. Enkel en alleen als je alle 7 de dobbelstenen op het bord hebt kunnen plaatsen zal je punten kunnen scoren, je krijgt dan al meteen 7 punten als beloning! Als je bovendien nog de juiste dobbelstenen bij de juiste kleur hebt kunnen leggen krijg je nog één bonuspunt per correcte kleur, maar als je de twee uiterste plaatsen van de rij hebt genuttigd kost elk van deze plaatsen je wel twee minpunten. Vervolgens kunnen ook je tegenspelers punten verdienen: drie punten per correcte voorspelling! Op deze manier krijgen alle spelers drie keer de kans om de dwergen te rangschikken, daarna eindigt het spel. De speler met de meeste punten wint.

Onze mening

We kennen de film niet maar we hebben altijd interesse in een leuke filler, en dat bleek het uiteindelijk ook te zijn. Gewoon dobbelen, wat geluk hebben, wat gokken en hopen dat alles mee zit. Het is leuk dat je ook buiten je beurt een reden hebt om mee te volgen en je ook punten kan verdienen door het (on)geluk van je tegenspelers! Je zal steeds de juiste keuzes moeten maken, want als je té veel punten wilt scoren en alle kleuren overeenkomstig wilt plaatsen wordt de kans kleiner dat je in je opzet slaagt. Als je niet te veel op de bonuspunten mikt ga je misschien wel met 7 (of meer) punten lopen, uiteraard veel beter dan niets. Meer is er gewoon niet: simpel, leuk en kort. Wel ja, kort… dat hangt wat van het spelersaantal af. De spelregels zeggen dat elke speler drie beurten krijgt, wat met 2 à 3 spelers nog wel te doen is. Maar met 4 heb je al gauw het idee dat het wel genoeg is geweest, met 7 spelers willen we er liefst niet aan beginnen. Dan ben je wellicht een half uur (of langer) aan het dobbelen. Een top filler is het voor ons niet, in tegenstelling tot sommige andere fillers zal je deze geen 5 keer na elkaar spelen. Een leuke filler haalt bij ons erg gemakkelijk 20 speelsessies, deze zal dat niet halen en wellicht verdwijnen in de massa. Moest het tegendeel waar zijn, laten we het zeker nog weten!

Conclusie: Leuk voor een sessie dobbelplezier, lachen gegarandeerd!

Met dank aan Pegasus Spiele!

Der 7bte Zwerg

Auteur: Pegasu
Uitgever: Pegasus Spiele
Aantal spelers: 1 – 7
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

Terra Mystica: Vuur en IJs is een uitbreiding op Terra Mystica, waarvan er momenteel (nog) geen recensie op onze website staat. Deze uitbreiding bevat verschillende elementen, je kan zelf beslissen welke elementen je aan het spel toevoegt en welke niet. Één van die elementen is de nieuwe kaart. Aan de ene zijde van het bord heb je een volledig nieuwe kaart, de achterzijde is een variant op het bord in het basisspel. Er staat nu ook op hoe je geld aan het einde van het spel in overwinningspunten kan omzetten.

Je kan ook een nieuwe eindwaarderingstegel aan het spel toevoegen. Naast de gewone eindtelling kan je dan dus ook op een andere manier punten verdienen. Er zijn vier verschillende tegels, je kan er willekeurig één nemen of de leukste er uit kiezen. Met één van die tegels word je beloond voor nederzettingen aan de rand van het bord, met andere tegels kan je punten scoren voor elke cluster (van 1 of meer nederzettingen) of beloond worden als je Burcht en Heiligdom ver uit elkaar liggen.

De uitbreiding heeft ongetwijfeld zijn naam te danken aan de nieuwe volkeren in het spel, er zijn namelijk twee nieuwe ijsvolkeren, twee vulkaanvolkeren en twee variabele volkeren. Elk van deze volkeren heeft net zoals in het basisspel een speciale vaardigheid. Een ijsvolk kiest aan het begin meteen een startterein, met behulp van een zogenaamde ijsring duid je deze terreinsoort aan op je spelersbord. Bij het bouwen van je eerste twee nederzettingen mag je twee gratis transformatiecirkels leggen op dit terrein. Later in het spel zal je één spade nodig hebben om dit terrein en de aangrenzende terreinen in je transformatiecirkel naar ijs te transformeren. Ook de vulkaanvolkeren kiezen aan het begin een startterrein, maar mogen geen terrein kiezen dat eigendom is van een andere speler. Aan het begin mogen ze op dezelfde manier als de ijsvolkeren twee nederzettingen plaatsen, maar vanaf dan heeft je startterrein geen betekenis meer. Om terreinen te transformeren zal je voortaan geen spades meer kunnen gebruiken, afhankelijk van je volk zal je daar kracht of elementen voor moeten gebruiken! Tenslotte heb je nog de gedaanteverwisselaars en de waterwandelaars. De gedaanteverwisselaars kiezen net als bij de ijsvolkeren voor een thuisterrein, maar nu speel je ook effectief met de speelstukken van de gekozen kleur! Van zodra je je burcht hebt gebouwd kan je in ruil voor drie krachtblokjes van thuisterrein veranderen. Ook de waterwandelaars kiezen een startterrein en spelen met de gekozen kleur. Zij zullen tijdens het spel geen spades nodig hebben om terrein te transformeren, in plaats daarvan plaatsen ze bij het begin van het spel al hun priesters op de terreinen in hun transformatiecirkel. Wanneer ze een priester krijgen (de manier waarop is niet van belang) mogen ze die van deze cirkel nemen, vanaf dat moment kan je je ook gratis vestigen op het zojuist ontdekte terrein.

Daarnaast bevat de uitbreiding nog twee nieuwe speelmogelijkheden. Met de variabele beurtvolgorde is niet alleen de speler die als eerste past belangrijk, maar is het ook belangrijk wanneer de andere spelers passen. Je hoeft dan niet meer klokwijzerszin te spelen, je speelt gewoon in volgorde van het passen tijdens de vorige ronde. Tenslotte heb je nog het veilen van volkeren, waarbij er even veel volkeren uit de zak worden getrokken als dat er spelers zijn. De spelers beginnen met 40 punten en kunnen nu bieden op een bepaald volk.

Onze mening

Terra Mystica: Vuur en IJs is een uitbreiding in de pure zin van het woord. Het spel wordt helemaal niet veranderd, wat voor ons ook niet nodig was, het voegt gewoon nieuwe elementen toe. Terra Mystica was al een heel gevarieerd spel, met 14 verschillende volkeren was er steeds keuze genoeg. Nu kan je dus kiezen uit 20 verschillende volkeren, waarbij de zes nieuwe wel even wennen zijn. Vooral de vulkaanvolkeren zijn niet eenvoudig om meteen onder de knie te hebben, zeker de drakenmeesters die krachtblokjes moeten verwijderen om terrein te kunnen transformeren brachten ons in het begin wat uit balans. Maar uit het basisspel wisten we al dat niet alle volkeren even simpel zijn om mee te spelen, sommige moet je gewoon wat ‘leren’ kennen, dat is in deze uitbreiding dus ook het geval. Ook bij deze volkeren geldt: hoe beter je ze leert kennen, hoe leuker het wordt! De nieuwe kaart is oké, maar wij waren (zelfs na 13 speelsessies) het bord uit het basisspel zeker nog niet beu. Voor ons maakt het dus helemaal niet uit of we de nieuwe of de oude kaart gebruiken. Anderzijds had je op het bord uit het basisspel al een aantal vaste plaatsen waar je je startnederzettingen wilde plaatsen, door de nieuwe kaart kan je dus een compleet nieuwe weg op gaan. De nieuwe eindwaarderingstegels zijn wel leuk aangezien je je nu op drie dingen kan focussen om nog (veel) punten te scoren aan het einde. De fiches om volkeren te kiezen/trekken vinden we een goede toevoeging, wij hadden ook al iets gelijkaardigs thuis om willekeurig een volk te trekken. Leuk dat dit nu ook bij het spel hoort! Of je de volkeren aan het begin veilt kan je volledig zelf bepalen, maar voor ons hoeft dat niet. Spelers die van mening zijn dat het ene volk beter is dan het andere kunnen uiteraard wél voor de veiling kiezen. Ook de variabele beurtvolgorde is een geslaagde toevoeging.

Samenvattend is alles in deze uitbreiding gewoon leuk, maar het is niet zo dat het spel hierdoor echt beter/anders wordt. Terra Mystica komt hier de laatste tijd minder op tafel, op het eerste zicht lijkt het niet dat de uitbreiding daar verandering in zal brengen. Al zijn we wel blij dat we het spel – dankzij het willen spelen van de uitbreiding – toch wel weer op tafel kwam. Als Terra Mystica voortaan op tafel komt kan dat even goed zonder als met de uitbreiding zijn.

Conclusie: Terra Mystica Vuur & IJs voegt leuke elementen toe aan het basisspel.

Met dank aan White Goblin Games!

Terra Mystica: Vuur & IJs

Auteurs: Jens Drögemüller & Helge Ostertag
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 90 min.
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving

In Roborama heb je maar één doel: je vier robots zo snel mogelijk in je finishvelden krijgen. Om dat als eerste voor elkaar te krijgen zal je echter strategisch te werk moeten gaan, gebruik je robotkaarten om één van je robots te verplaatsen en zorg ervoor dat je die gebruikte robotkaart zo snel mogelijk weer activeert of je kan er niets meer mee doen! Blokkeer de routes van je tegenstander en gebruik de grote Chaosbot om je daarbij te helpen. Het spel bevat drie verschillende niveau’s, genaamd ‘het basissprogramma’, ‘TerraByte’ en ‘YottaByte’.

Aan het begin van het spel plaatsen alle spelers hun vier robots diagonaal rechtover hun eigen finishveld, jouw startlocatie is dus het finishveld van een tegenstander. Je ontvangt vijf robotkaarten met een getalwaarde en één chipkaart. Als je aan de beurt bent gebruik je één van deze vijf kaarten. Een robotkaarten met een getal laat je toe één van je robots exact dat aantal (1 – 5) stappen te verplaatsen in een rechte lijn. Je kan daarbij je eigen robots passeren, maar niet die van je tegenstanders. Het vak waar je eindigt moet bovendien leeg zijn want er kan maar één robot per vak staan. De gebruikte robotkaart schuif je nu naar boven, naar de zogenaamde ‘inactieve’ rij. Deze robotkaart kan je niet meer gebruiken vooraleer je deze weer activeert. Dat activeren kan op verschillende manieren, bijvoorbeeld door je chipkaart te gebruiken. Je verplaatst deze beurt dan géén robot maar je heractiveert een kaart in je inactieve rij. Je kan echter niet zomaar kiezen wélke kaart, je kan enkel kiezen uit die waarden waarop je vier robots momenteel op het spelbord staan. Een snellere manier van heractiveren is meteen na de verplaatsing: als het getal waarop je robot eindigt één van de kaarten in je actieve rij is mag je die meteen naar beneden schuiven, maar je mag op deze manier niet meteen de kaart heractiveren die je voor deze actie hebt gebruikt. Je mag je de finishvelden van andere kleuren niet betreden, ook wanneer je je startpositie hebt verlaten mag je niet meer terugkeren: dat is namelijk een finishveld voor een andere speler! Van zodra een tegenspeler één robot in jouw startveld (zijn finishveld) heeft geplaatst ben je verplicht om al je robots uit je startveld te verplaatsen gedurende je volgende speelbeurten, als je dat niet kan ben je helaas verloren. Op deze manier gaat het basisprogramma verder tot wanneer één speler er in geslaagd is al zijn robots in zijn finishvelden te krijgen. Deze speler wint het spel meteen.

In het tweede programma, TerraByte wordt de achterkant van de robotkaarten gebruikt. Het spel verloopt op exact dezelfde manier, maar nu kunnen al deze robotkaarten éénmalig worden gebruikt voor een speciale actie. Deze actie verschilt van kaart tot kaart, zo kan je de eerste kaart bijvoorbeeld gebruiken om een stap diagonaal te gaan of de tweede om een robot van een andere kleur te passeren. Met andere robotkaarten kan je dan weer halverwege je beweging veranderen van richting of het aantal stappen verdelen onder twee robots. Van zodra je deze actie gebruikt hebt draai je de robotkaart terug naar de voorzijde, de kaart fungeert nu zoals in het basisprogramma. In YottaByte wordt de Chaosbot geïntroduceerd, een grote, machtige robot die het je tegenstanders heel wat lastiger kan maken. Je krijgt aan het begin een aantal kaarten waarmee je deze Chaosbot kan gebruiken, deze kaarten kan je telkens inzetten na je beurt, op voorwaarde dat je niet de speciale actie van een robotkaart hebt gebruikt. Afhankelijk van de gespeelde kaart kan je Chaosbot verplaatsen of laten springen, als hij na een sprong eindigt op een robot dan wordt deze een vak opzij geschoven en neergelegd. Deze robot kan de eigenaar in zijn volgende beurt niet gebruiken, ook niet om (via de chipkaart) een inactieve robotkaart te heractiveren. Na de volgende beurt van de eigenaar wordt deze robot terug recht gezet. Ook door het gebruik van een laserstraal kan je een robot (van een tegenstander) laten neerleggen. Met andere Chaos-bot kaarten kan je andere robots vooruit duwen of zelfs een robot van je tegenstander verplaatsen.

Onze mening

De spelregels zijn snel gelezen en uitgelegd, je kan dus al heel snel aan het basisprogramma beginnen. Tijdens het spel zul je al snel merken dat het niet zo eenvoudig is als het lijkt, de spelregels zijn dan wel simpel, maar het is alles behalve simpel om het spel ook te winnen! Vaak komt het op één beurt aan en is het spannend tot het einde wie als eerste zijn vier robots in hun finishvelden kan brengen. Het basisprogramma is een leuk familiespel, eenvoudige spelregels en toch voldoende uitdaging. Als iedereen het onder de knie heeft vormt de ‘TerraByte’-versie een extra uitdaging, de nieuwe mogelijkheden maken het spel alleen maar interessanter. Je kan nu ‘af en toe’ eens een speciale actie doen dat je tegenstanders niet hadden zien aankomen, maar je moet goed overwegen wanneer je die actie uitvoert… dat kan namelijk slechts één keer tijdens het spel! Het derde programma is voor ons geen stapje hoger, integendeel, het voegt naar onze mening heel wat willekeur toe aan het spel. De acties met de Chaosbot zijn dan wel leuk, maar met de 3, 4 of 6 kaarten die je op hand krijgt bestaat de kans dat je er maar weinig mee kan doen. Misschien heb je enkel kaarten om de Chaosbot te bewegen, dan kan je Chaosbot nog wel als blokkage gebruiken voor je tegenstanders, maar als je enkel kaarten hebt om aan te vallen (laserstraal, het vooruitduwen van andere robots) of om Chaosbot zelf een ronde inactief te verklaren moet je hopen dat iemand anders zijn robot (of Chaosbot) mooi klaar zet zodat jij de actie kan uitvoeren. Die Chaosbot ziet er dan wel erg mooi uit, maar op deze manier mag deze voor ons gerust achterwege blijven, er komt meer tactiek bij kijken zonder deze bot. Het spel voorziet wel een variant waarbij je voordien bepaald met welke set kaarten er gespeeld wordt, iedereen krijgt dan diezelfde set. Dat maakt het al heel anders omdat je nu ook weet welke kaarten je tegenspelers (nog) op hand hebben, helaas kan deze variant enkel met 2 of 3 spelers. Voor ons is Roborama een ideaal familiespel, ook met veelspelers kan dit tactisch maar vrij abstracte spel wel eens op tafel komen.

Het materiaal en de illustraties ziet er net als bij de vorige spellen van Playthisone weer super uit, de robotjes zijn leuk en al het materiaal is mooi afgewerkt, met de Chaosbot als uitblinker. Het aantal spelers heeft wel invloed op het spel, maar niet in die mate dat het (minder) leuk is met een bepaald aantal. Met twee spelers staan er uiteraard minder robots op het bord die in je weg kunnen staan, wij hadden er geen problemen mee, maar voor de spelers die dit een nadeel vinden is er alvast een variant voorzien waarbij de ongebruikte kleuren ook op het bord komen. Met drie spelers heeft één speler het geluk dat niemand hem kan verplichten sneller te vertrekken vanuit zijn startvelden aangezien die kleur voor niemand een finishveld is. Maar we hebben niet de indruk dat dat de kans op overwinning voor die speler groter maakt. Roborama is een leuk spel, maar voor ons geen spel dat we heel wat keren na elkaar zouden spelen. Het is leuk om af en toe eens op tafel te leggen.

Conclusie: Roborama is een ideaal familiespel en heeft met drie programma’s voor ieders wat wils.

Met dank aan PLAYthisONE!

Roborama

Auteurs: D. Kirps, G. Pierson & P. Zuidhof
Uitgever: Playthisone
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 8 jaar

Het is zover, we hebben vijf weken puzzelplezier achter de rug. Gisteren was de eerste zondag dat er geen nieuwe opdracht online verscheen, wat zal het raar doen dat we de komende weken niet meer elke avond achter de computer komen zitten om vraagjes te verbeteren en voorlopige tussenstanden op te maken…

Uiteindelijk deden 188 spelliefhebbers mee aan onze quiz, 52 daarvan haalden de maximumscore! Allereerst hadden we nooit durven hopen zoveel deelnemers te hebben, we herinneren ons nog heel goed wat we tegen elkaar zeiden de dag voordat we onze eerste opdracht online gingen plaatsen: we hoopten dat we op z’n minst 10 deelnemers zouden hebben, het zou nogal gênant zijn als de kans op een prijs 50% was. We wisten niet of onze lezers dit leuk zouden vinden of niet en of ze de moeite zouden doen om mee te doen. Na de eerste opdracht werd al duidelijk dat er interesse voor was, dat konden we alleen maar toejuichen!

Daarnaast willen we ook eventjes de uitgevers bedanken om ons te ondersteunen in deze wedstrijd. Daarom nogmaals hartelijk dank aan Czech Games Editions, NSKN Games, Ravensburger, Whats Your Game en White Goblin Games!

De reacties op de quiz (in opdracht 5) waren geweldig leuk om te lezen, al hadden we niet de tijd om iedereen daar persoonlijk op te antwoorden. De meningen over de moeilijkheidsgraad waren verdeeld, sommigen vonden het ‘veel te moeilijk’, anderen vonden het dan weer ‘te gemakkelijk’. Het overgrote deel vond het een haalbare quiz en zei dat alles goed te vinden was als je er wat tijd in wou steken, aan de eindscores te zien lijkt dat ook wel het geval. De schiftingsvraag was random, wat niet iedereen even erg kon appreciëren, maar dat is nu eenmaal het karakter van een schiftingsvraag: het moest de gelijke standen kunnen doorbreken. Dat bezoekersaantal is de laatste vijf weken nog goed gestegen, en uiteindelijk kunnen we jullie vertellen dat we 22156 bezoekers haalden op 7 maanden tijd.

Tijd om de winnaars aan te kondigen, daar zitten jullie namelijk allemaal heel ongeduldig op te wachten. De antwoorden op de schiftingsvraag waren héél uiteenlopend, dat ging van 256 tot meer dan 4 miljoen! Één dame zat er vrij dicht bij, ze antwoordde 21720 en had dus maar een verschil van 436. Daarmee gaat ze mooi met de hoofdprijs lopen en wint ze Alchemists, het spel dat ze zelf op de eerste plaats had gezet. De andere winnaars werden geloot zoals beschreven in het reglement, met behulp van namenloten.nl. Hier zijn ze dan:

ROOS HOSTENS wint Alchemists

WESLEY FECHTER wint Versailles

MATHIEU LAHEYE wint ZhanGuo

ILSE HUYLENBROECK wint La Isla

AN VAN MOL wint Sushi Go!

Proficiat aan alle winnaars én aan alle andere deelnemers!

De winnaars mogen contact opnemen met wedstrijden@spellenmolen.be
voor de verdere afhandeling van hun prijs.

Ben je benieuwd hoeveel punten je gescoord hebt of op welke plaats je bent geëindigd?
Kijk dan snel op de pagina met de eindstand!

Ben je benieuwd naar de antwoorden van onze quiz?
Kijk dan snel op de antwoordenpagina!

Het éénjarig bestaan van E&E’s Spellenmolen is de ideale gelegenheid om dit grote nieuws aan te kondigen!

De makers van Cupiboon plannen een eerste mini-uitbreiding op dit unieke spel, de release staat gepland voor augustus 2015! Hier alvast een kleine preview:

Voor meer afbeeldingen, klik hier.

Spelbeschrijving

Het bouwen van indrukwekkende tempels was dé manier om macht en welvaart uit te beelden. Nu ben jij aan de beurt, je bent één van deze heersers en je zal moeten bewijzen dat je de beste bent! Roep de hulp in van verschillende volksstammen en laat hen meewerken aan jouw statige tempels, maar wees voorzichtig… de volkeren van je tegenstander deinzen er niet voor terug om je tempels te vernietigen.

Aan het begin van je beurt neem je drie extra volkerenkaarten op hand, die kan je vervolgens meteen gebruiken om acties uit te voeren. Door een volkerenkaart in een bepaalde kleur te spelen kan je je speelstuk verplaatsen, in dat gedeelte van de stad kan je vervolgens volkerenkaarten neerleggen, zij zullen je later helpen om tempels te bouwen. Aan beide zijden van het speelbord liggen tempelkaarten, de bovenste kaarten zijn steeds beschikbaar om te bouwen. Daarvoor zal je genoeg volkeren moeten bezitten en rekening moeten houden met de etages, je kan namelijk niet meteen het bovenste verdiep bouwen als je de vier anderen nog niet hebt gebouwd! Één keer in je beurt kan je drie volkerenkaarten laten migreren naar een ander gedeelte van de stad en van zodra er drie leden van dezelfde stam bij elkaar liggen kan je één van deze kaarten spenderen om hun speciale eigenschap te benutten. Zo kunnen de Assyriërs een volledige tempel van je tegenstander vernietigen en kunnen de Hettieten een tempelniveau stelen, de Meden en de Soemeriërs hebben invloed op de volkeren van je tegenstander en de perzen laten je toe om een tempelniveau over te slaan bij het bouwen. In plaats van deze speciale eigenschap te gebruiken kan je je tegenstander ook verplichten om de helft van zijn handkaarten af te leggen. Wanneer je geen verdere acties meer wilt/kan uitvoeren trek je twee nieuwe tempelkaarten om in je voorraad te leggen, maar als je meer dan vier volkerenkaarten op hand hebt zal je aan je tegenstander moeten vertellen hoeveel kaarten je hebt!

Elke tempel heeft een waarde die gelijk is aan het tempelniveau, van zodra één speler een totale waarde van 15 of meer heeft en de andere slechts 9 of minder punten haalt eindigt het spel meteen. Als de tweede speler 10 of meer punten heeft komt het spel in de eindfase terecht en wordt er verder gespeeld tot één van de spelers een waarde van 9 of 20 heeft bereikt. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Onze eerste speelsessie van Babel was vooral verwarrend. De spelregels staan duidelijk uitgelegd, maar toch waren we er niet volledig mee weg, al kan dat uiteraard ook aan ons liggen. Op dat ogenblik kon het spel ons dus ook niet overtuigen. We gaven het nog een kans en moesten onze mening later herzien, het is een spel dat je moet leren waarderen. Eens je goed door hebt hoe het werkt heeft het spel heel wat mogelijkheden. Anderzijds moet je ook wel wat geluk hebben met de kaarten die je op hand krijgt, soms krijg je niet de kleuren die je wilt waardoor je eigenlijk niet verder kan en een nutteloze beurt hebt. Terwijl het spel langs ene kant tactische keuzes biedt hebben we langs het andere kant het gevoel dat het geluk van de kaarten wel eens kan bepalen wie het spel wint, zeker tegen het einde van het spel kan het zijn dat je weinig nuttigs kan doen in je beurt. De eigenschap van de Assyriërs is wel erg drastisch, ze kunnen een tempel met vijf etages zomaar vernietigen waardoor je plots 5 punten minder hebt… en zo’n tempel terug opbouwen is makkelijker gezegd dan gedaan. Je kan maar beter proberen voorkomen dat je tegenstander 3 Assyriërs bij elkaar krijgt, maar heel veel kan je daar niet aan doen. Het materiaal is van goede kwaliteit en de kaarten hebben mooie illustraties.

Conclusie: Babel is een spel met veel mogelijkheden.

Met dank aan White Goblin Games!

Babel

Auteurs: Uwe Rosenberg & Hagen Dorgathen
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving

Ojee… Hubi is er alweer vandoor met onze lekkere snoepjes. Zo kan het niet verder, de hazen en de muizen hebben beslist om samen te werken en op jacht te gaan naar Hubi. Om te beginnen zullen ze de toverdeur(en) moeten zoeken, dat is al gemakkelijker gezegd dan gedaan, in een huis waar alle muren betoverd zijn! Maar maak je niet ongerust, de inwoners helpen je wel een handje. Als de toverdeur zich opent wordt Hubi wakker van dit luid gekraak, nu is het de moment om hem te vangen! En haast je, het is bijna middernacht!

Aan het begin van het spel kiezen de spelers samen één van de drie moeilijkheidsniveaus, afhankelijk daarvan zal je 1, 2 of zelfs 3 deuren moeten vinden vooraleer Hubi wakker wordt. In de moeilijkste niveaus komt er bovendien ook een zekere tijdsdruk bij te pas, ben je er klaar voor? Wanneer je aan de beurt bent zal het elektronische kompas oplichten bij jouw spelerskleur, de dieren in jouw kamer vragen je vervolgens waar je naartoe wilt. Je kan naar een aangrenzende kamer verplaatsen door op de juiste pijl te klikken op het kompas, maar je kan er uiteraard ook voor kiezen om gewoon te blijven staan. Als je je figuur wilt verplaatsen zullen de dieren in de kamer vertellen of je door de betoverende wand kan of niet. Sommige wanden zijn voor iedereen gesloten of open, maar enkel de hazen kunnen al springend door het hazenvenster geraken en enkel de muizen kunnen door het kleine muizengat kruipen. Als je in de kamer blijft zal de inwoner van die kamer je een tip geven, die zal bv. zeggen waar ergens in het huis je een toverdeur kan vinden. Ze zijn niet altijd even zeker van hun stuk en geven je soms 2 of 3 mogelijkheden: aan jullie om uit te zoeken of de deur daar écht staat of niet. Eens één van de spelers een toverdeur gevonden heeft zullen twee spelers moeten samenwerken om de deur te openen. Nadat de toverdeur(en) geopend zijn wordt Hubi wakker. Het spel verloopt op dezelfde wijze, al heb je ondertussen al veel bijgeleerd over de betoverde wanden: vaak weet je al waar je door kan en waar niet. De huisbewoners hebben Hubi zien voorbij komen en kunnen je soms wel eens een tip geven. Onthoud vooral dit: alleen zal je er niet in slagen om Hubi te vangen, als je hem gevonden hebt kan je hem maar beter goed bewaken tot een medespeler je uit de nood komt helpen. Van zodra twee spelers Hubi onder controle hebben eindigt het spel en zijn alle spelers samen gewonnen. Als het niet lukt voor middernacht, op spookuur (enkel in niveau 2 en 3) is Hubi weg en zijn jullie met z’n allen verloren.

Onze mening

Het label ‘Kinderspiel des Jahres’ laat alvast vermoeden dat het een goed kinderspel is, een vermoeden dat tijdens de speelsessies dan ook bevestigd werd. Het ziet er leuk uit en het thema slaat zeker aan bij kinderen, ze gaan helemaal op in het verhaal en zitten vol spanning te wachten tot ze het spookje kunnen vangen! Het werken met de kompas gaat goed, voor de jongste kinderen is het een goede oefening voor hun ruimtelijk inzicht, maar daar zijn ze al snel mee weg. Bovendien heb je niet veel uitleg nodig, het spel legt zichzelf uit. De lay-out en illustraties zijn erg mooi en zijn een pluspunt voor de beleving van het spel, ook de leuke doos en het visuele van al die muren maakt het alleen maar leuker. Het aantal spelers maakt niet veel verschil aan de spelbeleving. In het eerste niveau kan je het spel niet verliezen, goed voor beginners. De twee andere niveaus zijn dan wel iets moeilijker en spannender, maar ze zijn uiteindelijk ook nog vrij eenvoudig te winnen. Eens je het systeem doorhebt (als je door een wand passeert die je al kende mag je nog eens) kan je bijna niet verliezen, in 4 speelsessies zijn we altijd gewonnen, we hebben dus geen idee wat er gebeurd als je verliest. Dat laatste kan wel eens een negatieve invloed hebben op de herspeelbaarheid, kinderen zijn zot van dit spannende spel, maar blijft dat zo wanneer ze door hebben dat ze toch steeds winnen? Dat zal de tijd moeten uitwijzen.

Conclusie: Op Jacht naar Hubi is een leuk en spannend coöperatief kinderspel!

Met dank aan Ravensburger!

Op jacht naar Hubi

Auteur: Steffen Bogen
Uitgever: Ravensburger
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 5 jaar

Spelbeschrijving

Hartelijk welkom in de monsterlijke muziekschool, monsters en monsteressen! Wil je graag meedoen aan het grote muziek concours? Dan kan je best nog even wat lessen volgen in deze superleuke muziekschool, je leert er luisteren, zingen, dictee, het herkennen van de verschillende klanken en instrumenten,… De tiptoi stift leidt jullie – in naam van Chromaticus musicus de XIIde, ook wel genaamd ‘directeur Krokus’ – doorheen het spel. Vooraleer je dit spel kan spelen moet je dus niet alleen het spel kopen, maar ook de tiptoi pen!

Nadat het speelbord werd klaargelegd kiezen alle spelers één van de bands uit, ze hebben elk hun eigen genre en naam: de Rocky Rockers, de Luna-Latin band, de Folky Folks, de Jazzy Jazzers en de Poppy Poppers! Iedereen meldt zich aan door op zijn band te tikken, na het welkomstwoordje van directeur Krokus laat elke band alvast horen wat ze in huis hebben. “Stop, stoop, stoooop!” roept directeur Krokus, wat een ellende voor zijn pluizige monster oren, jullie hebben duidelijk nog wat oefening nodig! De directeur zal doorheen het spel een rondleiding geven in zijn muziekschool, elke leerling-band heeft recht op twee lessen, maar vooraleer je in het klaslokaal geraakt zal je eerst naar de toonladder trap moeten luisteren om te horen in wélk klaslokaal je moet zijn. Hij speelt eerst de noot waarop hij staat (aan het begin: de DO (C). Vervolgens speelt hij de noot van de trap waar hij heen gaat (RE – MI – FA – SOL – LA – SI – DO). Heb je het verkeerd? Geen probleem, Krokus helpt je wat door te zeggen of je hoger of lager moet zijn. Als het echt niet lukt dan helpt Krokus je wel verder … oefening baart kunst! Éénmaal gearriveerd in het klaslokaal moet je goed opletten en krijg je een opdracht.

In ‘Het klassieke muzieksalon’ vertelt Professor Weetal over zijn favoriete, klassieke composities. Hij laat je luisteren naar de muziek: “Hoor jij hoe vaak de koekoek wordt uitgebeeld in dit fragment van Saint-Saens?”, “Hoor je de regendruppels in dit pianowerk van Chopin?” of “Klinkt dit muziekstuk vrolijk of droevig?”. Elke keer je in zijn lokaal komt heeft hij weer iets anders voor je klaar! In de Instrumentenwerkplaats leert de handige Renovatio Priegelaar je bij over de instrumenten: hij laat je een instrument horen en jij moet raden het welke. Soms vraagt hij je ook om alle instrumenten van een bepaalde groep (bvb. strijkers of tokkelinstrumenten) te zoeken, of instrumenten aan te duiden die bij elkaar horen. In het zanglokaal moet je leren zingen: Polyvoks Duizendzang zingt samen met het Mini-Monster-Koot een melodie voor, kan jij het goed nazingen? Ze zal soms ook vragen of je een liedje herkent, zij speelt de begeleiding (zonder dat er gezongen wordt) en jij moet op het bijhorende doe-bordje aanduiden over welk liedje het gaat! In de geluidsstudio van Presto Wervelwind leer je luisteren naar de verschillende klanken op de xylofoon. Presto speelt twee noten, was de tweede noot hoger of lager dan de eerste? Of hij speelt een toon op de xylofoon, en jij moet hem naspelen. Misschien moet je wel een mini-partituur nemen en het liedje naspelen of mag je gewoon naar hartelust improviseren. In het slagwerklokaal leert Batavius Paukenslag je de kneepjes van het vak: trommel het juiste ritme na, en vergeet de rusten niet! Af en toe traint hij ook je geheugen, hij noemt een kleur en jij speelt op de trommel van die kleur. Daarna noemt hij nog een kleur, en sla jij eerst op de eerste, daarna op de tweede trommel enzovoort. Hoe lang kan jij deze trommelketting onthouden? Tenslotte heb je nog het geluiden lokaal met de kleine Fonibert Luistervink, hij laat je geluiden horen en jij moet klikken op wat je hoort. Andere keren laat hij vier verschillende geluiden horen en moet jij zeggen welk er niet bij past, of juist welke geluiden wél bij elkaar horen! Hij heeft altijd een nieuwe opdracht voor je klaar!

Oeps, wat vliegt de tijd! Het is tijd voor de finale van het grote monster muziek concours! Gauw het podium op, Krokus: kondig onze fantastische leerlingen-bands maar aan! Elke band maakt zich klaar voor het grote optreden, hoe beter je tijdens de lessen hebt gepresteerd, hoe beter je optreden zal zijn. Wie heeft de meeste punten verdiend en krijgt het grootste applaus? Aan het einde van het concours zal directeur Krokus de winnaar bekend maken. Hartelijk gefeliciteerd! En niet vergeten: oefening baart kunst.

Onze mening

Aan het begin waren we vooral gefascineerd door de werking van de tiptoi, het is ongelooflijk hoe de stift je doorheen dit spel leidt. In de ‘ontdekkingsmodus’ vertelt de stift je niet alleen de naam van alles wat je ziet op het bord, maar ook wat meer informatie en hij laat zelfs horen hoe dat instrument klinkt! Je kan spelen op de xylofoon en de toonhoogtes die je hoort zijn correct. Het spel zelf is ook heel indrukwekkend in elkaar gestoken, er is aandacht voor vele dingen die in het muziekonderwijs worden aangeleerd. Elke keer je het spel speelt krijg je andere opdrachten, zelfs in de 8ste speelsessie kregen we nog opdrachten die we nog niet eerder hadden gehoord. De ene opdracht is al wat interessanter dan de andere, neem bijvoorbeeld de luisteropdrachten in het klassieke muzieksalon. Soms vertelt Professor Weetal eerst over een muziekstuk, hij laat je vervolgens de karakteristieke maat meetellen. Een andere keer moet je tellen hoeveel keer je ‘de koekoek’ hoort… Bij deze opdrachten gaan de kinderen actief luisteren, bij andere opdrachten is dat wat vager. Nog betere opdrachten zijn die waarbij je moet luisteren en achteraf zeggen of het feestje vrolijk verder ging of abrupt ten einde kwam: de kinderen leren dus bewust te luisteren. Als pianolerares kan ik dit soort spellen alleen maar aanbevelen, het is heel leerrijk en toch op een heel leuke manier gebracht zodat de kinderen amper beseffen dat ze iets bijleren. Anderzijds is het spel zeker niet eenvoudig, de leeftijdscategorie “4 – 7” is niet helemaal correct. Vanaf 4 jaar is heel jong voor dit spel, de maximumleeftijd 7 had er al helemaal niet moeten staan want ook een 9-jarige kan hier nog veel plezier mee beleven én veel uit leren. Maar koop jij een spel voor je 7-jarige zoon, met die maximumleeftijd op de doos?

We speelden het spel in de muziekles en de meeste kinderen vonden het geweldig. Je hoeft niets uit te leggen, de stift zegt steeds heel duidelijk wat je moet doen en hoe het in zijn werk gaat. Ook voor mij als lerares was het interessant om te zien wat de leerlingen wel/niet kunnen. In een thuis-situatie gaat die vele uitleg soms wel eens tegensteken, je hoeft niet opnieuw te horen dat Presto Wervelwind vele armen heeft en monsterlijk goed xylofoon kan spelen, je wilt liefst van al gewoon horen wat je moet doen. Een tweede speelsessie heeft dus enerzijds het voordeel dat je andere opdrachten krijgt en het spel steeds anders is, anderzijds het nadeel dat het nogal gauw langdradig wordt. Je kan de uitleg wel overslaan, maar dan heb je ook vaak de opdracht gemist en dat kan niet de bedoeling zijn. Het spel neemt wel een half uurtje in beslag, maar doordat je continu aan de slag bent beschouwen de meeste kinderen dit niet als ‘te’ lang. In een thuis-situatie is de ontdekkingsmodus dan weer heel interessant: laat de kinderen gewoon wat typen op het bord, ze leren de instrumenten kennen, op de xylofoon spelen, liedjes herkennen, … Ze kunnen helemaal alleen bezig zijn en ze kunnen het spel ook helemaal alleen spelen. Of je doet weer mee nadat ze een tijdje hebben zitten zoeken, wees maar zeker dat ze het nu al wat beter zullen kunnen!

Conclusie: De monsterlijke muziekschool is top om de kinderen al spelend wat muzikale kennis bij te brengen.

Met dank aan Ravensburger!

De monsterlijke muziekschool

Auteur: Kai Haferkamp
Uitgever: Ravensburger
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 4 jaar

Spelbeschrijving

Eenvoudiger kan het haast niet: aan het einde van je beurt moet je zien dat je wint. De standaard spelregel: de hoogste kaart wint… je raadt het nooit, maar de rode 7 is de hoogste kaart in het spel. Deze spelregel (van de zogenaamde rode kaarten) is slechts één van de zeven spelregels die je zal spelen.

Als je aan beurt bent moet je er voor zorgen dat je wint, dat kan op drie verschillende manieren: je legt een kaart in je eigen pallet, je verandert de spelregel of je doet het alle twee. Aan het begin van een ronde krijg je 7 handkaarten en een startkaart voor je pallet, de spelregel aan het begin: de hoogste kaart wint. Door een kaart op de aflegstapel te spelen verandert de spelregel, zo kan je die o.a. veranderen naar ‘de meeste kaarten van dezelfde kleur’ of naar ‘de meeste getallen onder 4’, zolang je ervoor zorgt dat jij maar de beste bent in de spelregel die aan het eind van jouw beurt van toepassing is. Dan is de volgende speler aan de beurt, deze heeft uiteraard dezelfde opdracht: hij zal moeten winnen en desnoods de spelregel daarvoor aanpassen! In geval van gelijke stand wint diegene met de hoogste kaart, er zijn kaarten van 1 tot 7, en dat in 7 verschillende kleuren. De ene kleur is al wat beter dan de andere, zo is de rode 7 hoger dan de groene 7, die laatste is op zijn beurt hoger dan de blauwe 7 enz… Als je aan het einde van je beurt niet kan winnen eindigt het spel voor jou, de andere spelers spelen verder tot er een uiteindelijke winnaar gekend is.

Als je vertrouwd bent met het basisspel kan je ook “Advanced Red7” spelen, één spel uit de basisversie is nu slechts één ronde. Tussen de verschillende ronden vindt een puntentelling plaats. Als het nummer op je zonet gespeelde kaart hoger dan het aantal kaarten in je pallet is mag je een extra kaart nemen. Als winnaar van een ronde neem je alle kaarten die je nodig had om volgens de huidige spelregel te winnen, dit zijn de punten die je deze ronde verdiend hebt. Vervolgens krijgen de spelers weer 7 kaarten en begint de volgende ronde. Het spel eindigt van zodra de stapel kaarten uitgeput is. Bovendien kunnen er nog optionele spelregels worden toegevoegd waarbij je een extra actie kan doen bij het uitspelen van bepaalde kaarten, zo’n actie kan bijvoorbeeld zijn dat je een extra kaart mag nemen of een kaart uit je pallet mag verwijderen.

Onze mening

Red7 is een spel met erg eenvoudige spelregels, anderzijds is het toch iets unieks in zijn soort. Je verandert de spelregels voortdurend zelf, je probeert een spelregel te kiezen waar jij goed in scoort en je tegenstanders je niet in kunnen verslaan. Het is ook slim om slechts één kaart te spelen tijdens jouw beurt, want hoe minder kaarten op hand, hoe kleiner de kans dat je de volgende ronde nog zal kunnen winnen! Een spel (een ronde) is zeer snel gedaan, waardoor het een filler is dat je al snel enkele keren opnieuw wilt spelen. Wij speelden de versie voor gevorderden spelers enkele keren maar hadden uiteindelijk toch een lichte voorkeur voor het eenvoudigere basisspel. Anderzijds zijn de meningen verdeeld: sommigen vinden het één van de betere fillers, anderen vinden er weinig aan. Ook tussen ons onderling verschilt de mening over deze filler. De lay-out past bij het spel: eenvoudig maar efficiënt. Het enige échte minpunt aan het spel? Het is hier moeilijk verkrijgbaar.

Conclusie: Red7 is een erg leuke filler maar kon ons niet helemaal overtuigen.

Met dank aan Asmadi Games!

Red7

Auteur: Carl Chudyk & Chris Cieslik
Uitgever: Asmadi Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 5 min.
Vanaf 9 jaar