SPELLENMOLEN

Spelbeschrijving

In La Cucaracha Loop proberen alle spelers hun kevers veilig naar de andere kant van de binnenplaats te brengen. Onderweg nemen ze wel eens pauze op één van de vuilnisbakken: ze staan er niet alleen veilig maar plunderen meteen al het lekkers! “PAS OP! Daar komt die snelle kakkerlak weer! Niet bewegen, misschien heeft ze je niet gezien…” Iets later verdwijnt de kakkerlak weer in één van de ventilatieschachten, tijd om verder te bewegen richting het doel.

Aan het begin van het spel verdwijnt de bewegende kakkerlak in één van de schachten richting de onderkant van de binnenplaats. Je hoort ze bewegen maar je ziet ze niet. In die tijd mogen alle spelers elk om beurt de dobbelsteen werpen en één van hun drie kevers verplaatsen. Op een gegeven moment komt de kakkerlak via één van de loopings terug naar de binnenplaats, de spanning stijgt! Van zodra de kakkerlak gearriveerd is mogen de kevers niet meer bewegen, er wordt dus niet meer gedobbeld tot wanneer de kakkerlak weer verdwenen is. Kevers die door de kakkerlak van hun veld geduwd werden hebben pech en moeten terug aan het begin beginnen, maar misschien heb je wel zoveel geluk dat je kever gewoon enkele plaatsjes vooruit geduwd werd?

Probeer als eerste jouw drie kevers veilig aan de overkant te brengen en win het spel!

Onze mening

Deze nieuwe variant op La Cucaracha trekt alvast de aandacht van alle kinderen (en volwassenen?), een kleurrijke doos met mooi materiaal die alvast uitnodigt voor een eerste speelsessie. Jong en oud waren vanaf de eerste speelsessie gefascineerd. De spanning loopt hoog op wanneer de kakkerlak in de schacht zit en de binnenplaats nadert. Sommigen vinden het zelfs zo spannend dat ze helemaal vergeten om te dobbelen of om de dobbelsteen door te schuiven naar de volgende speler! Van zodra je kleine spruit de getallen t.e.m. vier kan lezen kan hij meespelen, maar ook grotere kinderen (tot 11 jaar) beleefden bij ons veel plezier aan dit knotsgekke spel. De allerkleinsten (2+) keken vol spanning mee en vonden het al even geweldig! Het speelbord is dubbelzijdig, waarbij de ene zijde een gemakkelijker parcours heeft. Ideaal om mee te starten dus. De kever-experten kunnen in een partijtje met twee spelers met twee kleuren spelen om nog meer uitdaging te zoeken. De herspeelbaarheid is vrij groot, het is niet alleen verslavend maar ook steeds onvoorspelbaar. Het enige nadeel was een technisch mankement: de kakkerlak bleef bij ons geregeld klem zitten in de looping (telkens als hij vertrok vanop de binnenplaats). Een klein duwtje tegen de looping is meestal voldoende, het is dus belangrijk dat de loopings mooi recht zitten. Als ouder ben je het gezoem en getrappel van de kakkerlak wellicht iets sneller beu, La Cucaracha Loop is geen spelletje waarmee de kinderen ‘stil’ aan tafel blijven zitten.

Conclusie: La Cucaracha Loop is een kleurrijk, spannend en leuk kinderspel!

Met dank aan Ravensburger!

La Cucaracha Loop

Auteurs: Inka & Markus Brand
Uitgever: Ravensburger
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 5 jaar

Spelbeschrijving

Game For Fame is een partyspel waarvan in het buitenland al heel veel exemplaren verkocht werden. Nu werd er ook een Nederlandstalige versie van Game for Fame op de markt gebracht, tijd om het spel eens onder de loep te nemen.

Veel spelregels heb je alvast niet te lezen, want het spel wijst zichzelf uit. De spelers worden verdeeld in 2 tot 4 teams, elk team kiest een pion en we zijn klaar voor de start. Het eerste team neemt een zogenaamde MONEY MAKER kaart en leest de opdracht voor. Je zal bepaalde taken moeten uitvoeren in de hoop punten te verzamelen. Op deze manier gaat het spel door tot één team het vakje van  $30 miljoen, de rode loper heeft bereikt. Alle spelers hebben nu een bepaalde waarde naar gelang hoe goed het team heeft gepresteerd, maar ze hebben tijdens het spel ook persoonlijke bankcheques verdient. De speler met het grootste kapitaal wint het spel!

De opdrachten zijn erg gevarieerd. De ene keer moet je bekende liedjes gorgelen en krijg je een punt per liedje dat je teamleden correct kunnen raden, de andere keer moet je gekke dingen uitbeelden. Soms moet je een zin in verschillende dialecten voorlezen in de hoop dat je teamleden het dialect kunnen raden, maar het kan nog gekker: misschien moet jij wel iets tekenen met een potlood in je mond? Voor andere opdrachten moeten teamleden onderling strijden voor een waardevolle bankcheque. Soms zullen jullie objecten in de ruimte zoeken of gedichten moeten schrijven, andere keer moet je een slogan verzinnen of een hilarische foto maken. Tenslotte kan je ook nog roddelkaarten trekken, deze kunnen er voor zorgen dat teams hervormd worden of dat je geheime, persoonlijke opdrachten krijgt.

Onze mening

Onze vaste lezers weten wel dat partyspellen niet echt ons ding zijn, maar dat we ons in het verleden toch al laten verrassen hebben door een aantal goede partyspellen. Na het lezen van de spelregels (voor zover je daar veel moet voor lezen) wisten we meteen dat dit spel niet op tafel zou komen met onze vaste medespelers, maar we hadden best een groepje in gedachten dat steeds open staat voor een goed partyspel. Helaas was de ervaring niet zo leuk als we gehoopt hadden. Het spel is een brouwsel van heel wat stomme opdrachten. De ene opdracht is ontzettend leuk en zorgt voor hilarische momenten, andere opdrachten zijn zo stom dat we ze liever gewoon aan ons lieten voorbijgaan. Het geheel was niet overtuigend genoeg waardoor we amper zin hadden om het spel helemaal tot het einde te spelen. Het idee dat we heel de tijd als team spelen maar af en toe ook tegen onze teamleden moeten spelen vonden we niet zo leuk, een partyspel is net zo leuk als je van begin tot eind een team vormt. Het grootste nadeel is wat ons betreft toch de herspeelbaarheid. Als je het spel een keer gespeeld hebt dan ken je de opdrachten al wel, de volgende keer is het meteen veel eenvoudiger want sommige opdrachten zijn zo speciaal dat je het gewoon niet meer kan vergeten. Het voordeel van Game for Fame is dan weer dat je het met grotere spelersgroepen kan spelen, 16 spelers is perfect mogelijk!

Conclusie: Game For Fame kon ons helaas niet overtuigen.

Game For Fame

Auteurs: Joseph Pitcher & David McGranaghan
Aantal spelers: 2 – 16
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 12 jaar

Met meer dan 1 miljoen verkochte exemplaren heeft Ubongo zijn waarde alvast bewezen. Nu brengt White Goblin Games een vernieuwde versie van dit snelle puzzelspel op de markt. De originele look blijft behouden, maar toch verschilt deze versie van alle voorgaande versies!

Spelbeschrijving

Het doel van Ubongo is nog steeds hetzelfde: elke speler krijgt een set van 12 puzzelstukjes en moet daarmee zo snel mogelijk puzzels vervolledigen. Alle puzzelborden hebben een voorzijde met makkelijke opdrachten en een achterzijde met moeilijke opdrachten. De spelers beslissen onderling of ze het spel met de gemakkelijke of moeilijke opdrachten spelen, waarbij je bij de makkelijke variant met drie puzzelstukjes moet puzzelen i.p.v. met vier. De jongste speler gooit de dobbelsteen en draait de zandloper om. De dobbelsteen bepaalt welke puzzelopdracht opgelost moet worden. Alle spelers nemen nu zo snel mogelijk de aangegeven puzzelstukjes en gaan aan het puzzelen. Met deze drie of vier puzzelstukjes zal je het puzzelvlak volledig moeten bedekken, het is uiteraard wel toegestaan om je puzzelstukjes te draaien en om te keren. Wanneer je de opdracht hebt roep je “UBONGO!”, de andere spelers mogen nog verder puzzelen tot de tijd – aangegeven met een zandloper – om is.

Verschillen met voorgaande edities

Wanneer de tijd om is krijgen alle spelers die hun puzzelopdracht correct én binnen de tijd opgelost hebben een beloning. De snelste speler krijgt een blauwe saffier en trekt één willekeurige edelsteen uit het zakje. De tweede speler krijgt een bruine barnsteen en een edelsteen uit het zakje, de twee overige spelers mogen enkel nog een edelsteen uit het zakje trekken. De blauwe/bruine edelstenen op het speelbord vormen de rondeteller, na 9 ronden eindigt het spel. Vervolgens tellen alle spelers de totale waarde van hun edelstenen op, de speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Ubongo was enkele jaren geleden één van de eerste spellen in onze collectie, het spel heeft ons over de jaren heen heel wat leuke momenten bezorgd. De nieuwe versie voelt erg vertrouwd aan, als je beide versies echter naast elkaar legt valt op dat het spel toch een positieve vooruitgang gemaakt heeft! Zelf zijn we misschien wel wat uitgekeken op de vrij eenvoudige puzzelopdrachten, maar toch komt Ubongo nog geregeld op tafel bij familiebezoekjes. Bovendien kan je de kinderen de gemakkelijke opdrachten laten maken terwijl je als volwassene de moeilijke opdrachten oplost. De puntentelling zorgde vroeger nogal voor wat chaos, je moest binnen de tijd je pion verzetten en een edelsteen nemen. Aangezien je toen zoveel mogelijk edelstenen van dezelfde kleur moest verzamelen kon je wel eens pech hebben met het verzamelen, dat had tot gevolg dat het niet altijd de beste puzzelaar was die er met de overwinning van door ging. De puntentelling verloopt nu op een andere manier, maar toch hebben we nog steeds gemengde gevoelens. Het is perfect mogelijk dat de traagste puzzelaar even veel punten heeft als de snelste, je moet gewoon geluk hebben dat je rode edelstenen uit de zak haalt. Het is alvast een verbetering, maar echt eerlijk is het in onze ogen nog steeds niet. Of dat erg is? Nee, want in het verleden bleek dat we toch onze eigen variant ontwikkelden op die puntentelling. Wat we missen in deze versie is de mogelijkheid om Ubongo met 5 of 6 spelers te spelen. Vroeger bestond hier een uitbreiding voor, als dat nu ook zou volgen dan zijn wij alvast kandidaat, want wat is er gezelliger dan een avondje puzzelen met de familie?

Conclusie: Ubongo is en blijft een top puzzelspel voor met de familie!

Ubongo

Met dank aan White Goblin Games!

Auteur: Grzegorz Rejchtman
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

We zijn uitgenodigd op een verjaardagsfeestje, op het grasveld staat een mooie piñata te blinken… wie doet er mee? Haal die blinddoeken maar boven en sla erop los tot de piñata breekt en een stortvloed van kleurrijke snoepjes je overvalt! Welke oogjes beginnen er niet te blinken bij het zien van dit mooie tafereel? Sla je slag en probeer zo veel mogelijk snoepjes te verzamelen. Wie heeft aan het einde de lekkerste verzameling?
Aan het begin van het spel worden er willekeurig 2 bewegingskaarten en één scorekaart getrokken. Deze kaarten zullen bepalen hoe het spel deze keer zal verlopen. Als je aan de beurt bent doe je beide bewegingen in de hoop zo veel mogelijk snoepjes te verzamelen. Je bent verplicht om de twee bewegingskaarten te gebruiken, als je na je tweede beweging een groep met snoepjes van dezelfde kleur hebt gevormd mag je deze snoepjes aan je persoonlijke collectie toevoegen. Er zijn 10 verschillende bewegingskaarten, toch zal je slechts twee bewegingen per spel kunnen gebruiken. Zo kan je met de jacht in een rechte lijn vooruit, en kan je al hinkelend over een ander snoepje springen. Met de doolhof kaart kan je drie korte bewegingen na mekaar uitvoeren, met de trein kan je dan weer meerdere snoepjes vooruit duwen. Sommige bewegingskaarten laten je zelfs toe om snoepjes te stapelen! Het spel eindigt als alle spelers na elkaar gepast hebben omdat ze geen mogelijkheden meer zien. De gekozen scorekaart zal vervolgens bepalen hoe de puntentelling verloopt. Soms krijg je simpelweg een aantal punten naar gelang het aantal snoepjes dat je hebt verzameld, andere keren wordt de waarde van de snoepjes bepaald naargelang hetgeen er nog op het speelbord ligt en bij de laatste kaart worden de punten verdeeld volgens de meerderheden. De speler met de meeste punten wint het spel. De makers hebben ook een variant voor jongere snoepliefhebbers voorzien. Voor deze variant gebruiken we de andere zijde van het speelbord en komen er minder snoepjes op het bord te liggen. Het is deze keer niet verplicht om beide bewegingsacties uit te voeren en bovendien werd er een speciale beweging- en scorekaart voorzien.

Onze mening

De kleurrijke doos en het thema doen vermoeden dat het een spel voor kinderen is, bovendien zijn ook de spelregels zo eenvoudig dat je meteen van start kunt gaan. Maar niets is minder waar! Vanaf je eerste beurt besef je dat het allemaal veel eenvoudiger klinkt dan het eigenlijk is. Het thema is erg leuk en kleurrijk uitgewerkt, maar dat komt tijdens het spel (helaas?) niet naar boven, Piñata Party is een erg abstract spel. Het enige wat je bezig houdt zijn die twee mogelijke bewegingen en de vraag hoe je daarmee zoveel snoepjes kan verzamelen. Onze vaste lezers weten dat wij een goed abstract spel zeker kunnen appreciëren, en dat is ook nu weer het geval. Het is gewoon leuk hoe je met twee bewegingen de beste wegen naar succes kan zoeken. Het aantal beweging- en scorekaarten zorgt er voor dat er best wel wat variatie in het spel is. De combinatie van bewegingen bepaalt het spel volledig, zo voelden alle speelsessies heel anders aan. Vooral de bewegingskaarten waarbij je kan stapelen geven een andere dimensie aan het spel, letterlijk en figuurlijk. Het feit dat ook de puntentelling steeds anders verloopt maakt het plaatje compleet. Piñata Party is een spel dat wij in de toekomst graag nog op tafel leggen. Het aantal spelers heeft op dit spel weinig invloed, alleen wordt de downtime met meerdere spelers wel groter. Je kan namelijk maar beginnen nadenken wanneer je aan de beurt bent.

Conclusie: Piñata Party is een goed, abstract en tactisch spel dat moeilijker is dan het laat uitschijnen!

Met dank aan A-Games!

Piñata Party

Auteur: Hegedus Csaba
Uitgever: A-Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Zzzz… Zzzz… Ken je dat vervelende gezoem? Zzzz… Daar gaat ze weer, die vervelende bromvlieg. Je kan je niet concentreren of je kan de slaap niet vatten, allemaal door die ene, stomme vlieg. Haal gauw die vliegenmepper … *pats* … Ze was me wéér te snel af!

In FLY, het vierde micro spel uit de reeks Pack O Games, gaan we 25 vervelende vliegen te lijf. Je wilt niet alleen zoveel mogelijk vliegen vangen, je wilt ook nog eens verschillende reeksen verzamelen. Het spelbord bestaat uit 27 tafelkaarten, een geruit tafellaken met 25 vliegen. Het doosje, met daarin de luchtkaart, bepaald vanaf welke afstand we onze vliegenmepper kunnen laten vallen. Dat is meteen ook het enigste wat je in je beurt kan doen: de kaart met de mepper vanop de juist hoogte op de tafelkaarten laten vallen. Als je daarbij één of meerdere vliegen volledig kan bedekken mag je die bewuste kaart(en) nemen en aan je eigen collectie toevoegen. De tafelkaarten worden vervolgens dichtgeschoven zodat er geen gaten ontstaan. Wanneer een vlieg niet volledig bedekt is, ook al mis je enkel dat ene pootje, mag je de kaart helaas niet nemen. Het kan dus perfect gebeuren dat je – net zoals in het echte leven – helemaal de mist in slaagt en niets raakt.

Het spel eindigt van zodra alle vliegen van de tafel verdwenen zijn en dus enkel de twee tafelkaarten zonder vliegen overblijven. Daarna volgt de puntentelling, waarbij een vlieg pas een punt oplevert als het een reeks vormt met minimum twee andere vliegen. Twee blauwe vliegen leveren vb. geen punten op, van zodra je er drie hebt levert élke blauwe vlieg één punt op. De vliegen hebben niet alleen een kleur maar ook een symbool, je kan vanzelfsprekend ook reeksen vormen op basis van deze symbolen. Een vlieg levert nooit meer dan één punt op, ook al behoort het tot meerdere reeksen. De vlieg telt echter wél mee bij de twee reeksen, waardoor andere vliegenkaarten nu misschien ook punten opbrengen.

Onze mening

FLY is – samen met TKO – één van de twee kaartspelletjes uit de reeks met niveau één. Na het lezen van de spelregels konden we al voorspellen dat dit niet meteen ons favoriete filler zou worden, de volgenden speelsessies konden dat alleen maar bevestigen. Valt er veel op aan te merken? Nee, je laat gewoon kaartjes vallen… Je probeert wat te mikken, soms lukt het, soms niet. Het feit dat je reeksen moet maken brengt nog enigszins wat ‘tactiek’ in dit geluksspelletje. Je kan zien welke reeksen je tegenstander aan het vormen is, kan jij de vlieg vangen die je tegenstanders liefst aan hun collectie wilden toevoegen? Met meerdere spelers wordt het uiteraard al moeilijker om dit in de gaten te houden, maar het is het idee dat telt: het is niet omdat je die ene vlieg wilt vangen dat het ook nog lukt! Slecht is het misschien niet, maar het is in ieder geval niet aan ons besteed. Het doosje is – net zoals alle doosjes uit de reeks trouwens – op exacte grootte gemaakt. Dat maakt dat de luchtkaart heel goed in de doos blijft steken en het dus ook écht werkt zoals het hoort.

Conclusie: Ken je dat frustrerende gevoel dat je die stomme vlieg niet kan vangen? Wel, zo gaat FLY ook.

Met dank aan Perplext!

FLY

Auteur: Chris Handy
Uitgever: Perplext
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In GEM, het derde micro-spelletje uit de reeks Pack O Game, kruipen twee tot vier spelers in de huid van een juwelier. Eerst en vooral zal je nieuwe, ruwe diamanten moeten inkopen. Helaas zijn er meerdere juweliers in je dorp, de groothandelaar verkoopt uiteraard aan diegene met het hoogste bod. Hoeveel wil jij besteden aan een nieuw set diamanten? Je wilt liefst nog wat budget overhouden, je hebt achteraf nog kosten om die diamanten te polijsten, anders zullen ze niks opbrengen.

Een speelsessie bestaat uit zes ronden. Tijdens elke ronde zullen er drie diamantkaarten geveild worden, enkel in de eerste en laatste ronde zijn dat er respectievelijk vier en twee. De startspeler brengt een bod uit van nul of meer, alle andere spelers hebben vervolgens één kans om een hoger bod uit te brengen of te passen. De speler die het hoogste bod uit bracht mag vervolgens één van de beschikbare diamantkaarten kiezen en met de rode kant naar boven in zijn gebied leggen. Het is perfect mogelijk om een bod te winnen terwijl je ‘nul’ hebt geboden: als alle tegenspelers passen omdat ze er geen geld aan willen geven. De speler naast de hoogste bieder (in klokwijzerzin) mag vervolgens een nieuwe veiling starten door opnieuw een startbod uit te brengen, waarbij trouwens nooit gezegd wordt wélk van de aangeboden kaarten hij graag zou nemen.

Nadat alle beschikbare kaarten per opbod werden verdeeld volgt de herinvesteringsfase. In deze fase kunnen alle juweliers hun aangekochte diamanten polijsten. De kostprijs staat vermeld in het rode gedeelte van de kaart, nadat je dit betaald hebt kan je de diamantkaart omdraaien met de groene zijde naar boven. Deze diamant(en) zijn vanaf nu geld waard, je kan ze dus ook gebruiken om te betalen in een volgende veilingsfase! Elke soort diamant die je doorheen het spel gebruikt om te betalen verliest in waarde en moet in een volgende herinvesteringsfase opnieuw gepolijst worden. Ter voorbereiding van de volgende ronde worden de nieuwe diamantkaarten open gedraaid en krijgen alle spelers hun geldkaarten terug ter beschikking. Tijdens de puntentelling zullen enkel de diamantkaarten met de groene zijde naar boven meetellen. Elk van die kaarten levert om te beginnen één punt op, daarnaast worden er per diamantsoort (= kleur) ook drie punten uitgedeeld aan de speler met de meerderheid. Bij een gelijke stand krijgen beide spelers twee punten. De speler die daarna de meeste punten heeft verzameld wint het spel.

Onze mening

Tot zover hebben we reeds een meevaller en een tegenvaller gehad in deze Pack O Game-reeks. GEM hoort ongetwijfeld bij de meevallers. Het is merkwaardig hoe zo’n klein (kauwgum-)doosje zo’n doordacht spel kan bevatten, want GEM bevat veel meer dan je op het eerste zicht zou vermoeden. Een biedspel is steeds heel verschillend naar gelang de medespelers, en dat is uiteraard ook bij dit spel het geval. Sommige spelers bieden erg hoog, anderen erg laag. Je kan steeds controleren hoeveel kapitaal je medespelers nog ter beschikking hebben, maar hoeveel willen ze besteden aan een nieuwe diamantkaart? En vooral: hoeveel wil jij eraan besteden? Het gaat overigens niet alleen over het geld en over het polijsten, je wilt ook nog eens de meerderheid in zoveel mogelijk kleuren verzamelen. Misschien wil je wel een kaart kopen dat je niet meer zal kunnen polijsten, puur en alleen om te voorkomen dat een tegenstander een meerderheid haalt? Naarmate je het spelletje een paar keer gespeeld hebt wordt het alleen maar beter, als alle deelnemers weten hoeveel diamanten er van elke kleur in het spel zitten wordt het nog meer strategisch. De meeste biedspellen zijn niet goed met twee spelers, dat kunnen we over GEM niet zeggen. Het is wel heel anders dan met drie of vier spelers, maar daarom zeker niet slechter.

Conclusie: Een klein doosje vol strategie!

Met dank aan Perplext!

GEM

Auteur: Chris Handy
Uitgever: Perplext
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 12 jaar

Spelbeschrijving

De handel gaat nog steeds goed in het verre Istanbul, zo goed zelfs dat de handelaars besloten hebben om nu ook te investeren in een nieuwe, recent ontdekte delicatesse: koffie. De stad werd uitgebreid en je zal als handelaar dus goed moeten delegeren om op de juiste momenten op de juiste locaties te zijn. Naast de activiteiten die je dagdagelijks bezighouden verzamel je nu ook koffiebonen, die kan je in het koffiehuis vervolgens omruilen voor waardevolle robijnen.

De regels van het basisspel blijven grotendeels onveranderd, er zijn uiteraard wel een aantal zaken toegevoegd. Zo telt de stad nu 20 (i.p.v. 16) locaties, bovendien worden er twee locaties vervangen door een nieuwe versie. Het Gildehuis is één van de nieuwe locaties, waar je de nieuwe ‘gildekaarten’ kan verkrijgen. Bovendien krijg je er – net als in de vernieuwde Karavaanserai – één koffieboon. In plaats van je handelaar (met assistenten) te verplaatsen kan je je beurt ook spenderen om zo’n gildekaart uit te spelen. Er zijn 20 verschillende gildekaarten, je kan er o.a. gratis een handkar uitbreidingen mee verkrijgen, maar ook koffie of bonuskaarten. Met andere gildekaarten kan je dan weer goedkoper aan robijnen of Lira geraken. In de koffiebranderij kan je op drie verschillende manieren koffie aankopen, al die koffie kan je in het koffiehuis dan weer omruilen in robijnen. Net als in het basisspel worden de robijnen alsmaar duurder, hoe vaker het koffiehuis dus bezocht wordt, hoe meer koffie je zal moeten betalen voor een robijn. In de herberg kan je één van de mogelijke acties kiezen, zo kan je o.a. een weg blokkeren met de blokkadetegel voor de prijs van twee koffiebonen. De herberg is ook dé locatie om nieuwe herbergtegels te verkrijgen, deze geven je voor de rest van het spel een bepaald voordeel.

Ook de koffiehandelaar is afgezakt naar Istanbul. Naast de gouverneur en de smokkelaar kan je dus ook de koffiehandelaar tegen het lijf lopen. Voor wat Lira of een handelswaar heeft hij misschien wel een koffieboon voor je. In tegenstelling tot het basisspel moet je nu 6 robijnen halen vooraleer het spel ten einde loopt. De speler die daar als eerste in slaagt wint het spel.

Onze mening

Het basisspel van Istanbul viel hier goed in de smaak, zoals je in mei 2014 reeds op onze website kon lezen. Nog steeds leggen we deze topper graag op tafel, we waren dan ook erg benieuwd naar deze eerste uitbreiding. Als je Istanbul Mokka & Smeergeld voor de eerste keer speelt is het vooral even wennen. Het speelbord is – met die vier extra locaties – écht wel een pak groter, je geraakt niet meer zo gemakkelijk van de ene naar de andere kant van het bord. Net zoals in het basisspel voorzien de spelregels een startopstelling, maar kan je de locatietegels voor latere speelsessies gewoon willekeurig leggen. De nieuwe gildekaarten mag je zeker niet aan je voorbij laten gaan, ze zijn niet alleen leuk maar ook heel sterk. Spelers die volop voor de gildekaarten gaan doen dus zeker voordeel, je kan af en toe dus beter halt houden in het gildehuis! Istanbul was al een goed spel op zich en had – in onze ogen – niet meteen een uitbreiding nodig. We zullen het spel dus vast en zeker ook nog zonder de uitbreiding op tafel leggen. Als je het basisspel al vaak gespeeld hebt zorgen deze nieuwe mogelijkheden en strategieën uiteraard voor een leuke en vooral ook waardevolle toevoeging.

Conclusie: Als je Istanbul nu wel gezien hebt blaast deze uitbreiding ongetwijfeld nieuw leven in de brouwerij!

Met dank aan White Goblin Games!

Istanbul Mokka & Smeergeld

Auteur: Rüdiger Dorn
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Voor het tweede mini-spelletje uit de reeks maken we ons klaar voor een heuse bokspartij in de ring. Maximum drie ronden, de speler die er als eerste in slaagt om de andere tot twee keer toe knock-out te slaan wint het duel. Kijk goed uit je doppen en hou rekening met de sterke eigenschappen van je tegenstander. Probeer te voorspellen wat je tegenstander van plan is en anticipeer!

Elke speler kiest één van de acht verschillende boxers. Deze figuren hebben niet alleen een ander uiterlijk maar verschillen ook van eigenschappen. Zo is de Ginger Ail een heel sterke aanvaller, terwijl Bill Cream zichzelf dan weer veel beter kan verdedigen. De ene is beter in de uppercut, de andere beter in lichaamsstoten. Beide spelers krijgen bovendien een actiekaart, ze zullen telkens gelijktijdig beslissen welk van de vier acties ze uitvoeren: uppercut, head block, body blow of body block. Of je actie vervolgens ook punten oplevert hangt uiteraard af van de actie van je tegenspeler. Een uppercut en een body blow leveren gewoonlijk één punt op, tenzij de tegenstander de bijbehorende verdedigende actie gekozen heeft. Als je een head block gekozen hebt nét op het moment dat je tegenstander een uppercut uitvoerde krijg je een punt voor de succesvolle verdediging, je tegenstander heeft gewoon pech. Als je jezelf verdedigt op een moment dat het niet nodig is kan je er helaas geen punten mee verdienen.

Punten worden verdiend op vier niveaus: voor elke actie kan je maximaal vijf punten verdienen, afhankelijk van je karakter is het mogelijk dat je op sommige niveaus al met twee punten van start gaat. Van zodra je die vijf punten bereikt hebt is de eerste ronde afgelopen. De spelers maken zich op voor een tweede ronde die op exact dezelfde manier verloopt. De speler die als eerste twee rondes kan winnen wordt gekroond tot de grote overwinnaar. Het spel voorziet ook een variant voor ervaren spelers. Een powerkaart wordt in het midden van de tafel gelegd. Als je een punt scoort wordt deze kaart naar jou gedraaid, of in de neutrale positie gelegd als ze nog naar je tegenspeler gericht was. Als je er in slaagt om een punt te scoren terwijl de kaart al in jouw richting lag mag je kiezen op wélk niveau je dat punt neemt. Het moet nu dus niet op het niveau van de gekozen actie zijn.

Onze mening

Het enthousiasme van het vorige spelletje uit de reeks zat nog vers in onze gedachten toen we startten met deze TKO. We zijn dan wel geen boksliefhebbers, maar de tekeningen vonden we best wel leuk. Het spel zelf heeft een grote ‘papier-steen-schaar’-factor, en laat dat nu net een spel zijn waar we geen fans van zijn. Één ding is zeker: TKO is heel eenvoudig, iedereen kan het meespelen. Je probeert uiteraard wel wat te anticiperen op je tegenstander, maar – net als in een echte bokspartij – kan je het nooit écht in de hand hebben. Net als alle spellen in deze reeks werd ook dit spel verpakt in een erg klein doosje, het voordeel dat je het gemakkelijk overal mee naartoe kan nemen is dus ook nu weer het geval. Toch is de kans bijzonder klein dat dit kleine doosje kaarten ooit met ons mee op stap zal gaan. Ben je fan van het thema en ben je op zoek naar een vervanger van het overbekende ‘papier-steen-schaar’? Dan is TKO vast iets voor jou. In alle andere gevallen kan je het maar beter links laten liggen, er is vast wel een andere filler die je zal kunnen boeien.

Conclusie: Een klein doosje met acht boxers maar weinig plezier.

Met dank aan Perplext!

TKO

Auteur: Chris Handy
Uitgever: Perplext
Aantal spelers: 2
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Magnum Sal, zo heette de zoutmijn van Casimir De Grote in 1368. De Majesteit is bereid om de titel “Royal Steward” te geven aan diegene die het meeste geld kan verdienen met het ophalen van zout. Die titel klinkt je als goud (of heb je toch liever zout?) in de oren, als teammanager bereid je jouw team alvast grondig voor op deze belangrijke opdracht. Stuur je mannen de mijn in, op zoek naar dat witte goud. Verkoop het vervolgens op de markt of vervolledig de koninklijke zoutopdrachten.

Als je aan beurt bent mag je normaal gezien twee acties uitvoeren, enkel tijdens de eerste beurt van elke fase mag er maar één actie uitgevoerd worden. Één van de mogelijke actie is het (ver)plaatsen van een mijnwerker in de zoutmijn, je gaat daarbij een ketting maken die begint aan de ingang tot in de zoutrijke mijngangen. In de mijnkamers kom je niet alleen te weten hoeveel zout er beschikbaar is maar ook hoeveel water er is. Je zal voldoende mijnwerkers naar die kamer moeten brengen om zout naar boven te brengen, wat meteen één van de andere mogelijke acties is. Om zout naar boven te halen zal je gebruik moeten maken van de ketting mijnwerkers, als dat mijnwerkers van je tegenstanders zijn zal je ze uiteraard ook gepast moeten vergoeden. Je kan je teamleden ook aan het werk zetten in één van de verschillende gebouwen, zo worden ze vergoed wanneer die gebouwen – door jezelf of iemand anders – gebruikt worden. In de herberg kan je nieuwe werknemers in dienst nemen en in de workshop kan je gereedschappen aankopen die je in het verdere verloop van het spel kunnen helpen. In het pomphuis kan je water uit de mijnkamers verwijderen, dat maakt het voor je mijnwerkers – maar misschien ook voor die van je tegenstanders – gemakkelijker om zout op te halen. Op de markt kan je de verschillende zoutsoorten dan weer aan- of verkopen en in het kasteel kan je tenslotte zout inleveren bij de koning.

Het ophalen van zout vergt veel energie van je mijnwerkers, na deze opdracht zal je ze dus moeten neerleggen in de mijn. Af en toe zal je je volledige beurt moeten spenderen om je mannen uit te laten rusten, je kan ze dan weer rechtzetten om in je volgende beurten weer aan het werk te zetten. Van zodra er in het kasteel vijf koninklijke opdrachten zijn vervolledigd eindigt de huidige fase. Alle mijnwerkers verlaten de mijn en het speelbord wordt voorbereid op een tweede fase, die op exact dezelfde manier verloopt als de eerste. In de tweede – en later ook derde – fase zullen de mijnwerkers alleen dieper in de mijn moeten gaan om alsnog zout te kunnen ontginnen. Na drie fases eindigt het spel en wordt het overige zout verkocht voor drie centen. Afhankelijk van het aantal gereedschappen kan je ook nog centen verkrijgen, de speler die daarna het grootste kapitaal heeft wint het spel.

Onze mening

Magnum Sal is een iets ouder spel dat we recentelijk hebben leren kennen. Een workerplacement dat zijn beste tijd wellicht al gehad heeft, maar ons zeker en vast kon overtuigen. Magnum Sal biedt heel wat mogelijkheden, je zal dan ook heel wat keuzes moeten maken. Ga je meteen voor veel extra werknemers en wil je al dan niet investeren in nieuwe gereedschappen? Om zout te ontginnen heb je veel werknemers nodig, maar ook in die ketting wil je liefst wel wat personeel om te helpen, anders betaal je je blauw aan je tegenstanders… en dat kan de bedoeling niet zijn, of toch? De beste manier om (veel) geld te verdienen is door het vervullen van die koninklijke opdrachten, wees je tegenstanders dus te snel af en hou in de gaten welke opdrachten zij graag zouden willen vervullen. Dit alles maakt Magnum Sal op zijn minst een goede workerplacement. Er zijn aanpassingen voorzien zodat het spel ook met twee en drie spelers optimaal functioneert, maar toch raden we het met twee spelers eerder af. De herspeelbaarheid is voor ons ook niet zo hoog, er is weinig variatie en je blijft niet eindeloos zin hebben in ‘alweer hetzelfde’.

Conclusie: Magnul Sal is een workerplacement die er zeker mag zijn!

Met dank aan Gry Leonardo!

Magnum Sal

Auteurs: Marcin Krupinski & Filip Milunski
Uitgever: Gry Leonardo
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 90 min.
Vanaf 10 jaar

In augustus 2014 verscheen er op onze website een interview met Chris Handy. Hij vertelde ons over zijn nieuwste serie mini-spellen: Pack O Game. Acht kaartspelletjes in een doosje dat zo groot is als een pakje kauwgum. Vandaag bespreken we het eerste spel uit de reeks: HUE.

Spelbeschrijving

De vertaling van het woordje HUE doet alvast vermoeden dat dit kaartspel over kleurtinten zal gaan. In dit spel gaan twee tot vijf spelers samen aan de slag om een gebied met vele kleuren op te bouwen. Kies in het geheim welke drie kleuren je wilt scoren, werk die kleurgebieden zo goed mogelijk uit en probeer te ontcijferen wat je tegenstanders van plan zijn. Zo kan je hun plannen misschien nog boycotten!

Drie willekeurige startkaarten bepalen hoe het speelgebied er uit ziet aan het begin. Alle spelers krijgen vijf of zes handkaarten (afhankelijk van het aantal spelers), waaronder één speciale kaart met daarop een doodskop. Het spelverloop is heel eenvoudig: als je aan de beurt bent leg je één kaart in het speelgebied. De kaart die je tenslotte overhoudt is je scorekaart. Wanneer je een kaart aanlegt moet er steeds één volledig vierkant grenzen aan een eerder gelegde kaart, het maakt daarbij niet uit of je de kaart horizontaal of verticaal legt. Het is ook toegelaten om een eerder gelegde kaart gedeeltelijk te overlappen, in dat geval mag exact één derde (= vierkant) van je kaart overlappen.

Je kiest doorheen het spel zelf welke kaart je wilt houden als scorekaart, pas bij je allerlaatste beurt is die beslissing definitief. De drie kleuren op je gekozen kaart bepalen vervolgens voor welke kleuren je punten zal scoren. Het aantal punten wordt bepaald door het grootste gebied van die bepaalde kleur. Een smal vakje telt daarbij als één punt, een vierkant vakje telt voor drie punten. Gebieden met een doodskop worden herleid tot nul punten en tellen dus niet mee voor de puntentelling. De middelste kleur van je scorekaart is bovendien dubbel zoveel punten waard. De speler die daarna de meeste punten heeft wint het spel.

Onze mening

Om te beginnen waren we vooral verrast door de omvang van het doosje. De acht spellen samen zijn ongeveer even groot als een regulier kaartspel, de vergelijking met een pakje kauwgum is dus niet gelogen. Dat maakt dat de spelletjes alvast heel gemakkelijk mee te nemen zijn, het past overal in: in je jaszak, in de handtas, in een rugzak, … Ideaal om bij elke gelegenheid een spel tevoorschijn te toveren. Maar zijn ze dan ook goed? HUE deed ons alvast verbazen, dit abstracte (tegel-)legspel is niet alleen uniek qua vorm van de kaarten, maar ook het principe waarbij je zelf je scorekaart kiest is erg leuk gevonden. Op amper tien minuutjes tijd moet je heel wat beslissingen maken: welke kaart wil je houden als scorekaart? Hoe probeer je die kleurgebieden uit te werken? Welke kleuren zijn je tegenstanders aan het uitwerken en hoe kan je dat voorkomen? De kaart met de doodskop is vast en zeker een groot pluspunt in dit spelletje. Naarmate het aantal spelers toeneemt heb je uiteraard minder in de hand: het speelgebied kan er plots heel anders uit zien als vier andere spelers plots ook een kaart hebben toegevoegd. Toch wordt het spel daarom niet minder leuk, je kan soms ook mee profiteren van het werk van je tegenspelers. Of HUE hier nu plots één van de populairste fillers zal worden? Nee, zeker niet. Maar het is zeker geslaagd in zijn opzet: een klein en degelijk spelletje dat overal mee naartoe kan. Zo’n begin maakt ons alvast nieuwsgierig voor de komende zeven spellen uit de reeks.

Conclusie: Compact, abstract, snel, eenvoudig en leuk.

Met dank aan Perplext!

HUE

Auteur: Chris Handy
Uitgever: Perplext
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 8 jaar