Spelbeschrijving

De reeks ‘Tales & Games’ is nog volop aan het uitbreiden, Roodkapje is het vijfde sprookje dat werd omgetoverd tot een spel. Zorg ervoor dat Roodkapje het huisje van haar grootmoeder terugvindt voor de wolf alles op stelten zet! De eerste speelmodus is volledig coöperatief, de spelers werken samen om Roodkapje zo snel mogelijk naar haar oma te brengen. In de tweede variant kruipt één speler in de huid van de Wolf, vanaf nu is het allen tegen één!

Als je aan de beurt bent heb je twee opties: verder wandelen of even pauzeren. Om verder te wandelen leg je de volgende kaart van het pad open. Is het nummer groter of gelijk aan het aantal stappen dat je al gedaan hebt? Dan heb je geluk, leg het aantal bloemenfiches op de kaart zoals aangegeven. Sommige locaties hebben extra eigenschappen, zo kan Roodkapje (met nummer 8) alle bloemenfiches op haar pad al omdraaien, voor elke bloem die omgedraaid werd mag ze één stapje vooruit op het speelbord. De kaart met de uil laat je dan weer spieken naar de onderste kaart van de stapel, terwijl de kaart met de wolf alleen negatief is: het getal (0) is lager dan het aantal stappen dat je al gedaan hebt, je wandeling eindigt hier. Je gaat in deze situatie niet vooruit op het speelbord, de wolf gaat daarentegen een stapje dichter richting het huis van de oma. Alle opengedraaide kaarten worden zonder gevolgen weggelegd, de volgende speler zal met een nieuwe wandeling moeten beginnen. Zoals eerder gezegd kan je ook even pauzeren, je legt dan alle kaarten van je huidige wandeling op de aflegstapel, draai eerst alle bloemenfiches om want ook nu gaat Roodkapje één stapje verder per bloemenfiche. Helaas gaat ook de wolf een stap verder bij elke pauze die je neemt. Op een gegeven moment kan je kiezen om een kortere weg te nemen, helaas is dat ook de weg die de Wolf zal nemen, neem jij dat risico?

De variant waarbij één speler in de huid van de wolf kruipt wordt in de spelregels omschreven als gevorderde variant. De wolf zal vanaf nu kiezen in welke volgorde de kaarten worden getrokken. Telkens voordat de actieve speler aan beurt is zal de wolf één kaart voor zich neer leggen, als de actieve speler vervolgens beslist om verder te wandelen is dat de kaart die hij zal moeten nemen. De kaart met Roodkapje ligt nu niet meer tussen de andere kaarten, één keer in het spel kunnen de spelers beslissen om deze kaart te gebruiken tijdens hun wandeling. De kaart dat de wolf gekozen had gaat zonder te kijken naar de aflegstapel. Tenslotte heeft elke speler nu ook een speciale en sterke eigenschap, maar als je deze inzet wordt je kaart omgedraaid en aan de wolf gegeven. Ook hij kan straks profiteren van een goede actie!

In beide spelmodi eindigt het spel wanneer het huisje van de grootmoeder werd bereikt.

Onze mening

We zijn in ieder geval fan van de reeks Tales & Games, al is het maar voor de leuke doosjes en voor de nostalgie van alle sprookjes! De spellen zelf bleken in het verleden niet allemaal hoogvliegers te zijn, maar dit coöperatieve spelletje trok alweer onze aandacht. De ingrediënten bleven hetzelfde: een leuk verhaal (sprookje), eenvoudige spelregels die je perfect aan kinderen kan uitleggen maar voldoende mogelijkheden hebben om iets tactischer te werk te gaan. Dat laatste wordt nu vooral vertaald in de tweede, aangezien er in het standaardspel toch heel wat geluk bij komt kijken. Bij ons was het overwinningspercentage niet zo hoog, wat de herspeelbaarheid in het begin ten goede kwam. Of het spel na de recensie nog vaak op tafel zal komen is maar de vraag, aangezien er in deze categorie vast en zeker betere spellen op de markt zijn. In het standaardspel maakt het aantal spelers weinig uit, of je nu alleen speelt of met vier, het voelt helemaal hetzelfde. De ander variant biedt meer mogelijkheden en uitdaging, maar we zijn gewoon niet zo’n voorstanders van spellen waarbij het “één tegen de rest” is. De lay-out, het materiaal en (niet te vergeten:) de doos zijn alweer van een goede kwaliteit. Ook het meegeleverde sprookje blijven we keer op keer leuk vinden!

Conclusie: Alweer een leuk vervolg van de reeks, maar ook deze keer geen hoogvlieger.

Little Red Riding Hood

Met dank aan IELLO !

Auteur: Annick Lobet
Uitgever: IELLO
Aantal spelers: 1 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar

Spelbeschrijving

Dr. Eureka is dringend op zoek naar een assistent, zijn laboratorium staat namelijk helemaal op zijn kop! Om de zaken niet erger te maken dan ze al zijn moeten de kandidaten het tegen elkaar opnemen. Enkele eigenschappen van de perfecte assistent: snel, stress-bestendig, efficiënt en logisch inzicht. Klinkt deze functie op je lijf geschreven? Laten we dan maar snel beginnen!

Elke kandidaat krijgt drie proefbuisjes met daarin telkens twee plastic ballen: rode, groene en paarse. Van zodra de bovenste opdrachtkaart omgedraaid word kan de wedstrijd beginnen. Alle spelers proberen de ballen nu zo snel mogelijk in dezelfde volgorde te krijgen als op de opdrachtkaart, het is daarbij verboden om de ballen met je handen aan te raken! Je mag de proefbuisjes uiteraard van plaats veranderen, je mag ze zelfs omgekeerd neerzetten om een oplossing te bereiken. Maar let op: als je een bal aanraakt of laat vallen doe je deze ronde niet meer mee. De speler die er als eerste in slaagt om de opdracht te vervolledigen wint deze ronde en ontvangt één punt. De eerste speler die vijf punten heeft behaald wint het spel.

In de spelregels staat ook een variant beschreven waarin je op voorhand moet zeggen in hoeveel stappen je de opdracht denkt te vervolledigen. De speler die het laagste getal noemde mag vervolgens eerst proberen, enkel als hij er in slaagt krijgt hij het punt, anders mag de volgende speler proberen.

Onze mening

Met de eigenschappen van de perfecte assistent beschrijven we eigenlijk meteen het hele spel: snel, tactisch en spannend. In het begin is het allemaal wat wennen om de ballen van het ene naar het andere buisje te gieten, na een paar opdrachten ben je er meestal wel mee vertrokken, voor kinderen duurt dat al wat langer. Wij waren alvast verbaasd over het inzicht van ons 7-jarig neefje, maar daag hem niet uit, want dan mislukt het helemaal door de stress. Qua snelheid kan een kind het nog niet meteen halen van een volwassene, maar het is vast en zeker een goede oefening voor hun logisch inzicht. Als volwassene zullen we het niet snel bovenhalen op een doorsnee spelavond, maar wel met het juiste, stressbestendige publiek. Met 54 opdrachtkaarten lijkt de herspeelbaarheid groot, toch zijn er heel wat opdrachten die op elkaar lijken.

Conclusie: Een spel met veel logisch inzicht en nog meer spanning!

Met dank aan Blue Orange!

Dr. Eureka

Auteur: Roberto Fraga
Uitgever: Blue Orange Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

Na het populaire Qwixx – en tussenkomertje Träxx – komen dezelfde makers nu met een nieuw dobbelspel: Qwinto. Ook deze keer krijgen we een set dobbelstenen, een bloc scoreblaadjes en vier potloden. De ingrediënten blijven hetzelfde: tijdens je eigen beurt ben je verplicht om iets te noteren, tijdens de beurt van je tegenstanders mag je mee profiteren en ook iets noteren.

Als je aan de beurt bent beslis je of je één, twee of drie dobbelstenen werpt. Je hebt daarna één keer de kans om diezelfde dobbelstenen opnieuw te werpen. De som van de geworpen dobbelstenen moet je vervolgens noteren op je scoreblaadje, en dat in een rij waarvan je de dobbelsteen gebruikt hebt. In de rode rij kan je dus enkel iets noteren als de rode één van de geworpen dobbelstenen is. Bovendien zijn er nog enkele zaken waar je rekening mee moet houden: zo moeten alle getallen in eenzelfde rij van klein naar groot gaan. Je mag wel eerst grotere getallen invullen en later de rest aanvullen. Daarnaast moeten alle getallen in een verticale lijn steeds verschillend zijn. Je tegenspelers mogen dit getal ook ergens op hun scoreblaadje invullen, al zijn zij daar niet toe verplicht. Als jij het getal niet kan/wilt noteren heb je een mislukte worp en dus vijf minpunten.

Het spel eindigt van zodra één speler twee rijen volledig ingevuld heeft of vier keer een mislukte worp heeft moeten aanduiden. Alle getallen die in vijfhoekige vormpjes genoteerd waren zijn even veel punten waard als het ingevulde getal. Volledig ingevulde rijen leveren even veel punten op als het hoogste getal in de rij, voor de andere rijen krijg je zoveel punten als het aantal getallen dat je hebt kunnen invullen.

Onze mening

Na ons enthousiasme over Qwixx (en Träxx) kunnen jullie wellicht al voorspellen dat ook Qwinto bij ons in goede aarden is gevallen. Deze auteurs leveren alweer het bewijs dat je weinig elementen nodig hebt om een verslavende filler te ontwikkelen. Qwinto is dan wel anders dan Qwixx, toch heb je wel een beetje hetzelfde speelgevoel. Diegene die Qwixx zijn beu gespeeld (kan dat?) vinden bij Qwinto vast en zeker een waardige opvolger. Deze keer krijgen we er drie potloodjes met gom bij, maar wellicht zullen ook deze scoreblaadjes hier binnenkort gelamineerd worden om te voorkomen dat we binnen de kortste keren op zoek moeten naar een nieuwe scoreblok. De spelregels zijn heel eenvoudig, toch moet je je aandacht er best bijhouden om te voorkomen dat je foutjes gaat maken. In de spelregels staat dan ook beschreven dat je maar best ook de scoreblaadjes van je tegenstanders in de gaten kan houden. Of je Qwinto nu met 2 of met 6 spelers speelt: het is steeds even leuk.

Conclusie: Qwinto is een nieuwe smaakmaker met dezelfde ingrediënten als van Qwixx.

Met dank aan Nürnberger Spielkarten Verlag

Qwinto

Auteurs: Uwe Rapp & Bernhard Lach
Uitgevers: NSV & White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 6
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Knipper Kikker kruipt elke speler om de beurt in de huid van een kikker. De kikkerbril (met knipperende ogen) doet je even denken dat je een échte kikker bent en dus… verzot bent op vliegen! Één van de andere spelers heeft toevallig zo’n lekkere vlieg onder zijn beker zitten. Terwijl de ogen van Knipper Kikker toe gaan verschuiven de andere spelers hun bekertjes en verplaatsen ze de vlieg van de ene naar de andere speler. Ze proberen dit uiteraard zo stil mogelijk te doen, want Knipper Kikker gebruikt al zijn andere zintuigen om die lekkere vlieg te volgen.

Nadat de ogen van Knipper Kikker minstens drie keer geknipperd hebben mag de kikker een gokje wagen, hij zegt duidelijk onder welke beker de vlieg volgens hem verstopt zit. Was hij juist? Dan heeft hij geluk en mag hij de vlieg in zijn zak stoppen. Daarna ruilt de kikker zijn bril met de beker van de volgende speler. Het spel gaat op deze manier verder tot de laatste vlieg gevonden is. De speler met de meeste vliegen wint het spel.

Onze mening

Knipper Kikker ziet er vooral erg aantrekkelijk uit. Mooie, kleurrijke illustraties van een vrolijke kikker en twee ogen (van de bril) die alle aandacht trekken. Het materiaal ziet er ook leuk uit, een stevige bril met kwalitatieve bekertjes en vliegen. Het spel zelf kon ons helaas veel minder bekoren. De bekertjes worden wat heen en weer geschoven, maar na een 3-tal beurten heb je het wel gehad. De ene slaagt er niet in om dat stil te doen, de anderen zijn er dan weer té stil in zodat het voor de kikker bijna onmogelijk wordt. Voor kinderen (en volwassenen) die een bril dragen is deze kikkerbril bovendien niet echt handig. De ogen gaan open en toe, en daar is dan ook al het fascinerende mee gezegd. Nadat iedereen de bril eens heeft opgezet is het interessante er al weer af en lijkt er geen interesse meer om het spel ook effectief nog verder te spelen. De leeftijdsaanduiding 6+ is wat ons betreft ook niet ideaal, veel kinderen van die leeftijd vinden Knipper Kikker vast kinderachtig en saai, maar voor jongere kinderen is de bril dan weer te groot.

Conclusie: Knipper Kikker is een mooi uitziende tegenvaller.

Met dank aan Goliath!

Knipper Kikker

Uitgever: Goliath
Aantal spelers: 3 – 5
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

Heb je altijd al willen weten hoe het voelde om een crèche te hebben? In Baby Blues krijg je de kans om vijf baby’s vrolijk te houden. Geen gemakkelijke opdracht, want er zijn heel wat spelbrekers die je het leven zuur maken: tutjes die worden afgenomen, toeters waar de baby’s bang van worden, stouteriken die je muziekmobiel stuk maken en nog veel meer. Kan jij voorkomen dat al je baby’s beginnen te huilen?

Elke speler krijgt aan het begin vijf genummerde babykaarten en legt deze in een volgorde naar keuze voor zich op tafel. Enkel jij weet welke baby’s jou aan het einde meer punten zullen opleveren. Daarnaast krijgen alle spelers vijf handkaarten, elke beurt kan je daarvan zoveel groene kaarten als je wilt en één oranje/rode kaart uitspelen. Met de rode kaarten maak je de baby’s van je tegenspelers verdrietig: een vuile broek, een hongerige baby, een tutje dat kwijt is, … Met de groene kaarten kan je je eigen, verdrietige baby’s sussen. Een baby met een vuile broek kan je een nieuwe pamper aandoen, een hongerige baby kan je sussen met een flesje enz. Kleinigheden zijn meteen opgelost: een baby met een propere pamper of een tutje is meteen terug vrolijk. Die kaarten worden dan ook meteen naar de aflegstapel verwezen. Een hongerige baby is niet meteen gesust: het duurt een aantal beurten vooraleer de papfles helemaal leeg is. Dan maar hopen dat er geen spelbreker aanwezig is die de fles komt stelen. Heb je de juiste kaarten niet op hand? Dan kan je voorstellen of één van je tegenspelers wilt ruilen, maar ze zijn niet verplicht om hun aan hun woord te houden… Dus ook dat kan wel eens tegenvallen. Tenslotte heb je ook nog de mogelijkheid om geen enkele kaart te spelen en in de plaats daarvan één of meerdere kaarten te ruilen, helaas gaan ook deze keer aan het einde van je beurt je verdrietige baby’s aan het wenen.

Alle verdrietige baby’s die aan het einde van je beurt niet getroost zijn beginnen te krijsen… Een verloren zaak: die kan je tijdens dit spel niet meer aan het lachen krijgen. Van zodra één speler de wanhoop nabij is met een crèche vol krijsende baby’s eindigt het spel. Alle andere spelers tellen de punten op van de baby’s die nog niet aan het huilen zijn, de speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

De release van Baby Blues liep min of meer samen met de geboorte van ons zoontje, de wedstrijd op onze website maakte niet alleen jullie, maar ook ons nieuwsgierig! Het spel op zich doet ons erg veel denken aan Moddervarkens, waarbij je je eigen kaarten probeert te beschermen en je tegenstanders probeert te boycotten. Baby Blues kon ons niet voor de volle 100% overtuigen, het is geen kaartspel dat we keer na keer terug op tafel willen leggen. Toch heeft het een aantal leuke elementen. Thematisch is het erg leuk bedacht, alles klopt gewoon. Bovendien zijn er maar weinig spellen die over baby’s gaan! Het ruilen waarbij je je tegenspeler kan bedriegen is niet zo helemaal ons ding, anderzijds versterkt het wel de frustraties waar dit spel over gaat. Uiteindelijk moet je gewoon het geluk hebben dat je de juiste kaarten op het juiste moment op hand krijgt. Als je baby een vuile pamper heeft en je hebt geen propere pamper op hand dan is die baby al verloren, het ruilen waarbij je tegenstanders je dan in’t zak zetten zal daar niet veel bij helpen. Dat geeft het gevoel dat je weinig zelf in de hand hebt, wat misschien ook weer wel binnen het thema past? De herspeelbaarheid is – mede door die geluksfactor – voor ons niet zo heel hoog. De illustraties zijn erg duidelijk en functioneel, ook al is het niet meteen onze favoriete stijl.

Conclusie: Baby Blues is een leuk familiespel waarbij je het beste uit je kaarten probeert te halen!

Met dank aan Jumping Turtle Games!

Baby Blues

Auteur: Jurgen Spreutels
Uitgever: Jumping Turtle Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Een verjaardagstaart spreekt tot ieders verbazing. In Lucky Cake gaan we de kaarsjes op de taart zetten, de winnaar mag bovendien een poging wagen om alles uit te blazen!

De doos vormt de basis van de taart, alle onderdelen van de kaarsjes worden willekeurig verdeeld onder de spelers. Als je aan de beurt bent dan dobbel je de kleuren dobbelsteen. Heb je een onderdeel in de kleur die je net gerold hebt? Dan heb je geluk en mag je dat onderdeel op de taart plaatsen. De doos geeft mooi aan waar de gekleurde kaarsjes moeten komen te staan, nadat er twee gekleurde onderdelen op elkaar staan mag er ook een vlammetje op. Spelers met gele speelstukken (= vlammetjes) kunnen vanaf nu ook dat gele stuk inzetten als ze geel gedobbeld hebben!

De speler die er als eerste in slaagt om al zijn speelstukken op de taart te plaatsen wint het spel en mag straks alle kaarsjes uitblazen. Maar eerst: oogjes toe, eventjes doen alsof je nog slaapt… De andere spelers bouwen de taart volledig op en maken de winnaar dan zachtjes wakker om alle kaarsjes uit te blazen!

Onze mening

De spelletjes van LOGIS waren ons vorig jaar erg goed bevallen, ook nu komen ze weer met een driedimensionaal spel voor kinderen vanaf drie jaar. Zelfs de allerjongsten vinden het leuk om kaarsjes uit te blazen op zo’n mooi uitziende taart, dus dat is alvast een pluspunt! In zekere zin kunnen we bij deze ‘Lucky Cake’ zeggen dat het iets leuker is met minder spelers: je hebt dan meer onderdelen waardoor de kans groter is dat je een stukje op de taart kan zetten. Dat is ook meteen het enige nadeel aan Lucky Cake: het feit dat je soms helemaal niets kan doen aangezien je geen stukje hebt in die kleur. Het plaatsen van de kaarsjes vraagt voor de kleine vingertjes wel wat concentratie, maar om het spel te winnen heb je vooral een gezonde portie geluk nodig. In die leeftijdscategorie is dit niet het leukste spelletje dat we al ontdekt hebben (we blijven grote fans van Hop and Hooey!), maar de kinderen vonden het zeker leuk!

Conclusie: Lucky Cake is een feestelijk spelletje voor de allerkleinsten!

Met dank aan Logis!

Lucky Cake

Auteur: Matthias Kaufmann
Uitgever: LOGIS
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 3 jaar

Spelbeschrijving

Koning Fedoor, koning van het wondermooie Arkadia, organiseert een toernooi en schenkt de troon aan de moedigste avonturier van het koninkrijk. De vijf finalisten zullen zeven werelden vol verrassingen moeten bewandelen om hun doel te bereiken. Dit wordt al spelend vertaald in een tekenspel, waarbij de spelers goed zullen moeten inschatten hoe ze alle obstakels kunnen vermijden terwijl ze hun doelen trachten te bereiken.

Aan het begin van het spel kiezen de spelers gezamenlijk welke van de 7 werelden ze deze ronde willen spelen. Het is aan te raden om te beginnen met de eerste wereld, het wordt gaandeweg uiteraard moeilijker. Elke speler krijgt een witte ondergrond, een doorzichtig beeldscherm om op te tekenen en een uitwisbare stift. Nadat de eerste opdracht in de doos gelegd werd kan het spel beginnen. Elk level geeft duidelijk aan wat de bedoeling is. Zo moet je de ene keer een lijn tekenen van één locatie naar een andere, onderweg moet je bepaalde dingen aanraken en wil je andere dingen absoluut vermijden. Een andere keer moet je cirkels tekenen of stippen zetten. In de moeilijkste werelden heb je soms maar 30 seconden om een opdracht te vervolledigen.

Als iedereen klaar is met tekenen leggen de spelers elk om beurt hun doorzichtig beeldscherm op de opdrachtplaat om zo te controleren hoeveel punten ze gescoord hebben. Voor alle muntjes (en soms andere objecten) die je geraakt hebt ontvang je punten, maar andere dingen leveren dan weer minpunten op. Je kan ook fiches verzamelen door deze te raken met je lijn. De bonusfiches leveren extra voordelen op, of je kan er een tegenstander mee boycotten. De bommen wil je liefst vermijden, want ze geven je telkens een nadeel voor de volgende ronde. Misschien moet je wel met een gestrekte arm, met je andere hand, of met één oog toe tekenen? De speler die na 6 levels de meeste punten heeft behaald wint het spel.

Onze mening

Loony Quest was één van de spellen die we al heel lang wilden proberen. Het ziet er mooi en leuk uit, we houden van een goede filler én we tekenen graag. Bovendien had het spel eerder dit jaar al een prijs gewonnen, slecht kon het dus niet zijn. Al snel bleek dat Loony Quest ook erg leuk is om te spelen. De opdrachten zijn erg uitdagend, zeker de laatste 3 à 4 werelden. De eerste twee werelden zijn eerder gemakkelijk te noemen, maar zelfs dan is het zeer moeilijk (of zelfs onmogelijk?) om een perfecte score te behalen. Eens je alle werelden gespeeld hebt en het nieuwe er af is komt Loony Quest helaas niet zo veel meer op tafel. Eens je die wereld gedaan hebt hadden wij niet meer de behoefte om eenzelfde wereld opnieuw te spelen, en al onze medespelers waren het daarover eens. Jammer, want ergens verwacht je van een goede filler dat je dat toch meer dan 7 keer wilt spelen. Laat daar nu een aantal weken/maanden tussen, dan komt Loony Quest misschien nog wel eens op tafel, maar niet meteen. Het materiaal is van goede kwaliteit, al zie je na zo’n 10-tal speelsessies wel al gebruikssporen op de plastieken beeldschermen waar je op tekent.

Conclusie: Loony Quest is een uitdagend tekenspel maar heeft een beperkte herspeelbaarheid.

Loony Quest

Auteurs: L. Escoffier & D. Franck
Uitgever: Libellud
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Zo’n 30 jaar geleden kwam een mannelijke dienstbode ongelukkig om het leven. De politie klasseerde het voorval al snel tot een ongeval, maar de vele geruchten doen toch stof opwaaien. Bovendien lijkt het er sterk op dat de geest ons meer kan vertellen over de gebeurtenis, maar die is helaas niet sterk genoeg om veel informatie te geven. We krijgen enkele beelden voorgeschoteld, hoe later het wordt, hoe concreter ons beeld. Slagen we er samen in om te achterhalen wie de moordenaar was, waar het gebeurd is en welk wapen daarvoor gebruikt werd?

Één speler zal tijdens het spel in de huid van de geest kruipen en tips geven aan zijn/haar medespelers. De andere spelers (ook wel mediums genoemd) zullen al deze visioenen moeten ontcijferen. Elk medium zal in een bepaalde richting gestuurd worden, waardoor ze na x-aantal ronden een eigen dossier met verdachten hebben. De geest kan deze dossiers zien achter zijn speelscherm. Tijdens de eerste ronde geeft hij één of meerdere visioenen aan één van de mediums, in de hoop dat dit medium daarmee het bedoelde personage zal beschuldigen. Nadat alle spelers één of meerdere visioenen gekregen hebben wordt de zandloper omgedraaid: ze hebben nu 2 minuten de tijd om een personage in verdenking te stellen. De mediums mogen uiteraard met elkaar overleggen, ze mogen bovendien intuïtiefiches gebruiken om een stelling van een medespeler al dan niet te bevestigen. Als later blijkt dat ze een juiste intuïtie hadden verdienen ze hier punten mee die aan het einde van belang kunnen zijn!

Daarna maakt de geest bekend welke verdenkingen correct waren en welke niet. Bij een correcte keuze krijgen deze mediums de personagekaart voor in hun persoonlijk dossier, zij krijgen tijdens de volgende ronde visioenen om de locatie te bepalen. Alle anderen krijgen tijdens de volgende ronde extra visioenen voorgeschoteld om hun verdachte personage te vinden. De mediums hebben maximaal 7 ronden de tijd om op deze manier hun personage, locatie en moordwapen te identificeren. Als ze daarin geslaagd zijn volgt de tweede fase: de bekendmaking van de dader.

Elke speler heeft inmiddels een eigen dossier opgebouwd, één van deze dossiers bevat de ware dader. Alle verdachten worden dus (met hun locatie en wapen) open op tafel gelegd, elk dossier krijgt een nummer en de geest komt eindelijk te weten wie de echte dader is. Afhankelijk van hun stand op het helderziendheidsniveau (punten die je kon verdienen met je intuïties) krijgen de mediums 1, 2 of 3 visioenen te zien alvorens ze hun stem – anoniem – moeten uitbrengen. Nadat iedereen zijn stem heeft uitgebracht worden de stemmen geteld, het dossier met de meeste stemmen wordt gekozen als dader. De geest zal tenslotte bekendmaken of de echte dader gevat werd of niet. In dat laatste geval zal je moeten wachten tot de volgende Halloween-avond om het mysterie te ontrafelen!

Onze mening

Mysterium trok al lang onze aandacht, we keken er dan ook erg naar uit om het eindelijk te proberen. De doos doet enerzijds vermoeden dat het een wat zwaarder spel is, maar niets is minder waar: Mysterium hoort volledig thuis in de categorie (deftige) partyspellen! Het is aan te raden dat de geest het spel al eerder gespeeld heeft, maar met een goede uitleg kan iedereen gewoon mee aanschuiven. Het thema zorgt er wellicht voor dat de leeftijdsaanduiding 10+ op de doos verscheen, maar tijdens één van onze speelsessies schoof een vijfjarige gewoon mee aan om het spel vervolgens perfect mee te spelen als één van de mediums. Je volgt gewoon je intuïtie, je ziet een prentje en probeert dan te denken over welk personage die tip gaat… dat kan een kind even goed (of soms zelfs beter) als een volwassene. Het feit dat iedereen kan meespelen is goed, want Mysterium wordt er alleen maar beter op met meerdere spelers. Met 2 of 3 spelers speelt elke speler twee mediums, wat volledig af te raden is voor een eerste speelsessie. Bovendien zijn we niet zo’n voorstanders van varianten waarbij je voor twee spelers moet spelen. Met 4 en 5 spelers wordt het alsmaar beter. Met 6 en 7 hebben we helaas nog niet kunnen testen, maar we vermoeden dat het dan minstens even goed moet zijn! De intuïtiefiches mogen niet onderschat worden, het is een groot voordeel als je tijdens de laatste stemming meer dan één visioen te zien krijgt. Mysterium bevat erg mooie illustraties en heel kwalitatief materiaal. Het enige wat we jammer vinden aan de Nederlandse versie: het is eigenlijk een Engelstalige versie met onderaan een blad opgeplakt. Het blad is gerimpeld (door de lijm?) en/of komt los… dat oogt gewoon niet zo mooi. Aan de binnenkant is er gelukkig niets te merken, het spel bevat een mooi, volledig en duidelijk regelboek met Nederlandstalige spelregels.

Conclusie: Mysterium is een leuk partyspel dat je met iedereen kan spelen!

Met dank aan Asmodee België!

Mysterium

Auteurs: O. Nevskiy & O. Sidorenko
Uitgever: Libellud
Aantal spelers: 2 – 7
Tijdsduur: 42 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

“Hop, Hop, Konijntje!” is een vrolijk kinderspelletje voor de allerjongste spelers. Het regent en alle konijntjes worden nat, we kunnen er maar beter meteen aan beginnen. Help jij mee de konijntjes te redden?

Als je aan de beurt bent dobbel je met de kleurendobbelsteen. Daarna mag je een konijn bij de oren nemen en in de cirkel zetten die overeenkomt met de kleur op je dobbelsteen. Stond daar al een konijn? Dan heb je geluk! Je hoeft er dan geen nieuw konijn in te plaatsen, het konijn dat er stond is nu voor jou!

Als je een konijntje dobbelt mag je volgens de basisregels een konijn rechtstreeks bij jou zetten. De spelregels voorzien echter ook twee varianten. In de eerste variant mag je nog eens dobbelen wanneer je een konijn dobbelt, in de tweede variant moet je dan één van jouw konijnen terug afgeven.

Van zodra het laatste konijn uit de doos genomen werd eindigt het spel, de speler die de meeste konijntjes gered heeft wint het spel.

Onze mening

“Hopp Hopp Häschen” (of ook: Bouncing Bunnies) werd zo’n 10 jaar geleden al uitgebracht door Selecta, nu zet het Duitse Pegasus Spiele deze topper opnieuw in het daglicht. In dit eenvoudige spelletje leren de jongste kinderen de kleuren herkennen. De doos en het speelmateriaal zien er alvast erg aantrekkelijk uit, bovendien is het materiaal van een goede kwaliteit! Wij speelden dit spel met twee kindjes van 2,5 jaar, ze konden het spel allebei perfect mee spelen, al had ons jongste neefje het steeds over een vogel i.p.v. een konijn. 🙂 Diegene die het spel wint is uiteraard wel de grootste geluksvogel, want van tactiek of strategie is hier nog geen sprake. Of je Hopp Hopp Häschen nu met 2, 3, 4 of 5 spelers speelt maakt helemaal geen verschil, alleen moeten de kleinsten bij 5 spelers wel ‘lang’ wachten tot ze zelf terug aan de beurt zijn, en dat vinden ze niet altijd even leuk. De spelregels zijn met duidelijke (en mooie!) afbeeldingen geïllustreerd, zodat de Engelse/Duitse taal zelfs voor de kinderen amper problemen oplevert.

Hopp Hopp Häschen zal je (helaas) niet vinden in een doorsnee speelgoedwinkel, maar vraag er zeker naar in de betere speciaalzaken!

Conclusie: Hopp Hopp Häschen is zeker een aanrader voor jonge spelertjes!

Met dank aan Pegasus Spiele!

Hopp Hopp Häschen

Auteur: Reiner Knizia
Uitgever: Pegasus Spiele
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 3 jaar

Sommigen hebben het al gemerkt, anderen nog niet. Rechts bovenaan onze website vinden jullie voortaan een groen knopje met de naam ‘E&E’s Spellenmolen Junior’. Kinderspellen (van 0 tot 8 jaar) zullen vanaf nu op onze junior-website geplaatst worden en komen niet meer tussen alle andere expert- en familiespellen te staan.

Om dit nieuws te vieren lanceren we onze nieuwe Facebook pagina en delen we meteen een exemplaar van La Cucaracha Loop uit! Het enige wat je moet doen om je kans te wagen:

1. Onze nieuwe Facebook-pagina liken: https://www.facebook.com/spellenmolen.junior
2. De wedstrijd-afbeelding liken en delen
3. Op de afbeelding reageren met wie je dit spel graag zou spelen!

Wie weet ben jij wel de gelukkige!