Spelbeschrijving

We zijn opnieuw aan boord van het diepzee-onderzoeksstation “AquaSphere”, deze keer staat ons een grote crisis te wachten. We moeten dringend ingrijpen, in tegenstelling tot in het bordspel hebben we nu erg weinig tijd. In die tijd moeten we ons lab uitbreiden, kristallen analyseren en nog veel meer. We kunnen er maar beter meteen aan beginnen!

De actieve speler dobbelt de 6 dobbelstenen en kiest er vervolgens twee om aan de kant te leggen. De overige vier dobbelstenen worden opnieuw gedobbeld, tenslotte moet je nog twee dobbelstenen herdobbelen. De zes dobbelstenen kan je vervolgens gebruiken om acties te doen. Daarvoor moet je telkens een witte met een zwarte dobbelsteen combineren, waarbij de witte zal bepalen wélke actie je kan doen en de zwarte zal bepalen hoe je de actie mag doen. De acties zijn sterk gebaseerd op de acties uit Aquasphere. Zo kan je kristallen verzamelen om rechtstreeks punten te rapen, of onderzoek doen naar bepaalde gebieden. Door je lab uit te breiden krijg je nieuwe voordelen en zijn bepaalde andere acties voor jou nu interessanter. Je kan ook robots maken voor punten, als je vervolgens een bijpassende diepzeeduiker op weg stuurt zal je tijdens elke tussentelling extra punten verdienen! Onderaan op je persoonlijk onderzoeksstation is een plaats voorzien hoeveel punten je met de gekozen acties verdient. Naast de actiesymbolen wil je liefst ook octopussen dobbelen, niet alleen om minpunten bij elke puntentelling te vermijden maar vooral voor de extra bonuspunten die je er mee kan verdienen! Tenslotte hebben je tegenstanders nog de kans om twee van je dobbelstenen te gebruiken voor een actie uit te voeren, dit kunnen ze tot tweemaal doen per ronde.

Het spel bestaat uit drie ronden waarin alle spelers twee keer aan beurt komen. Na elke ronde volgt een tussentijdse telling waarbij je eventueel minpunten krijgt als je te weinig octopussen gevangen hebt en pluspunten voor elke geprogrammeerde diepzeekduiker. Aan het eind van de derde ronde verdienen de spelers met de meeste kristalvoorraad nog extra punten én kan je nog bonuspunten verzamelen als je labo voldoende uitgebreid is. De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

AquaSphere staat hier nog steeds hoog aangeschreven en zoals jullie wel weten spelen wij met veel plezier een goed dobbelspel. De combo van beide maakte ons erg nieuwsgierig naar OctoDice, een korte speluitleg in Essen versterkte dat gevoel alleen maar. OctoDice had even goed de naam “Aquasphere – the dice game” kunnen krijgen, de tekeningen en acties zijn nagenoeg hetzelfde. Voor een dobbelspel zijn er best veel mogelijkheden, voor een gelegenheidsspeler misschien nét iets te veel. Wij konden vooral van OctoDice genieten omdat we Aquasphere goed kennen, dan gaat het best vlot en is OctoDice een leuke filler. Het is niet zo’n verslavende filler die keer op keer terug op tafel zal komen, maar toch valt er weinig op aan te merken: een leuk thema, veel mogelijkheden, voldoende interactie, mooie illustraties, … Enkel de X-factor die het zo verslavend maakt ontbreekt voor ons.

Conclusie: Als fan van Aquasphere kan je dit korte dobbelspel vast appreciëren.

Met dank aan Pegasus Spiele!

OctoDice

Auteur: Chris Toussaint
Uitgever: Pegasus Spiele
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Vandaag vindt de internationale mierenmarathon plaats in het grote bos, de organisatoren wisten echter niet dat dit bos ook het grote speelterrein is van Peter, Parker en Spinderella. Spinderella haar favoriete bezigheid is mieren vangen en terug  brengen naar de plaats waar ze vandaan kwamen, dat ze hierdoor de competitie beïnvloed maakt het nog eens zo leuk! Haar twee grote tweelingbroers, Peter en Parker, halen Spinderella omhoog en omlaag met één draadje spinsel. Bereikt jouw mierenteam als eerste de finish?

Als je aan de beurt bent dobbel je drie dobbelstenen: een zwarte, een bruine en een groene. De groene dobbelsteen zal aangeven welke actie je deze beurt kan uitvoeren. Met het symbooltje van de mier kan je uiteraard één van je drie mieren verplaatsen in het bos, het aantal stappen dat je kan doen wordt bepaald door de bruine dobbelsteen. Mieren kunnen eindigen op een andere mier, als de onderste mier vervolgens wilt bewegen zal ze alle mieren op haar meenemen! Als de groene dobbelsteen een spin weergeeft kan je Peter of Parker verplaatsen volgens het aantal op de zwarte dobbelsteen. Als Spinderella hierdoor te dicht bij de mieren komt dan bestaat de kans dat ze een mier vangt! Deze mier moet nu helemaal terug naar haar startpositie. De groene dobbelsteen bevat ook een blad, wanneer je dit dobbelt kan je de grote boomstam verplaatsen. Mieren onder de boomstam kunnen voorlopig niet meer bewegen tot wanneer de stam terug verplaatst wordt. Na de boom-actie kan je nog een extra bewegingsactie doen met de mier of de spinnen.

Van zodra één speler er in slaagt om zijn drie mieren veilig naar de andere kant van het bos te brengen eindigt het spel: deze speler is de verdiende overwinnaar!

Onze mening

Spinderella won dit jaar de Duitse titel ‘Kinderspiel des Jahres’, dat wil al iets zeggen. Ook deze keer garandeert deze prijs opnieuw een pareltje in het kindersegment. Om te beginnen ziet Spinderella er erg aantrekkelijk uit: mooie illustraties op de doos en een indrukwekkend ‘speelplatform’. We spreken hier niet meer over een doorsnee speelbord, de doos wordt als het ware omgetoverd tot een echt bos. De spinnen en het leuke touw-mechanisme maken het bovendien nog leuker, al moeten de kinderen tijdens hun eerste speelsessie wel leren dat de twee spinnen broeders niet té ver uit elkaar mogen staan. Het plattegrond waarover de mieren bewegen heeft twee versies: een makkelijke (en korte) weg aan de ene zijde, een langere weg aan de andere zijde. In je eerste sessie is het aangeraden de makkelijke versie te kiezen, later vind je vast meer uitdaging met de andere kant. Een portie geluk kan je wel gebruiken in dit kinderspel, maar toch is het op vlak van inzicht een leerrijke oefening: hoe verplaats ik die spinnen zodat ze de mier van mijn tegenspeler vangen? Welke mier verplaats ik op welk moment? Waar plaats ik de boomstam?… Kinderen van 6 jaar kunnen meestal nog wat hulp gebruiken tijdens hun eerste speelsessie, maar zoals bij vele andere spellen zal je ook bij dit spel merken dat ze er na enkele keren volledig mee weg zijn. Ook iets oudere kinderen beleven nog plezier aan Spinderella, en als we heel eerlijk zijn… de volwassenen vinden het ook best leuk! De herspeelbaarheid is vrij hoog en het aantal spelers heeft weinig invloed op het spel: of je nu met 2, 3 of met 4 bent? Spinderella is altijd een goed!

Conclusie: Spinderella garandeert veel plezier voor jong en oud!

Met dank aan Zoch verlag!

Spinderella

Auteur: Roberto Fraga
Uitgever: Zoch Verlag
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

Enkele kolonisten ontdekten onlangs een groot gebied rijk aan grondstoffen en mogelijkheden. Dit nieuws klinkt als goud in de oren van enkele wereldleiders, dus sturen ze elk hun manschappen op weg om hun territorium uit te breiden. Elk volk heeft zijn unieke eigenschappen en begint op zijn manier aan het uitbouwen van hun economie. Tijdens het spel kan je punten verzamelen door bepaalde acties te nuttigen in je eigen rijk, aan het einde van het spel leveren al je gebouwen en locaties nog eens extra punten op. Bouw jij het grootste rijk en eindig je daardoor als wereldleider?

Het spel bestaat uit vijf ronden, elk van die ronden begint op zijn beurt met het ontvangen van nieuwe kaarten. Je krijgt telkens één kaart van je eigen volk, daarnaast krijgen alle spelers nog twee algemene kaarten via een open draft fase. Vervolgens krijgen alle spelers de grondstoffen die door hun volk worden geproduceerd: vrij weinig aan het begin van het spel maar steeds meer van zodra je productiegebouwen aan je rijk toevoegt. De actiefase is de belangrijkste fase van het spel, je bouwt er o.a. locaties mee in je eigen speelgebied. Productiegebouwen leveren aan het begin van de volgende rondes extra grondstoffen op, voordeel locaties geven jou een uniek voordeel doorheen het hele spel en actie locaties zijn extra acties die enkel jij kan nuttigen. Gebouwen van je eigen volk vereisen meestal iets meer grondstoffen, bovendien vragen ze vaak om één van je bestaande gebouwen (of ruïnes) te verwijderen. Een andere mogelijke actie is het sluiten van handelsverdragen: jij levert voedsel in voor de afgebeelde grondstof, ook op deze manier kan je je inkomsten tijdens de volgende productiefase omhoog krikken. Met de plunderactie kan je grondstoffen van je eigen kaarten of van de gebouwen van je tegenstander plunderen, al is een plunder actie bij een tegenstander eens zo duur. Het geplunderde gebouw kan later niet meer gebruikt worden, de kaart wordt dan ook weggelegd en gebouwen veranderen in ruïnes. Gelukkig kan je met behulp van een verdedigingsfiche elke ronde één van je locaties beter beschermen tegen de plunder actie. Tenslotte kan je ook de afgebeelde acties in je rijk nuttigen, meestal zal je met deze acties goederen omruilen of punten vergaren.

Alle spelers kunnen, elk om beurt, zo veel acties uitvoeren als ze willen. Van zodra alle spelers gepast hebben eindigt de ronde en worden alle ongebruikte grondstoffen weggelegd. Na vijf ronden eindigt het spel en krijgen alle spelers twee punten per volkslocatie en één punt per algemene locatie.

Onze mening

Imperial Settlers is één van de spellen die op SPIEL 2014 alvast veel naam maakte, we waren dan ook erg benieuwd van zodra we ontdekten dat White Goblin Games een Nederlandse versie op de markt zou brengen. Met hoge verwachtingen begonnen we aan het eerste spel, maar we werden helaas teleurgesteld. Even nuanceren: elke speler bouwt zijn eigen rijk en het is best leuk om een bepaald volk te ontdekken en uit te bouwen. Hetgeen ons vooral stoorde was het feit dat je zo weinig weet hebt van hetgeen je tegenstanders aan het doen zijn. De tekst op de kaarten is zodanig klein dat het moeilijk is om de kaarten (en vooral de eigenschappen ervan) van je tegenstander steeds opnieuw te controleren, zelfs de kaarten in het midden van de tafel zijn moeilijk te lezen. En dat terwijl er op de meeste kaarten toch wel de ruimte is voor een iets groter lettertype. Het plunderen is zo goed als het enige interactieve in het spel, maar elkaar boycotten is nu net iets wat wij meestal niet zo graag doen in een spel. Gelukkig is zo’n plunderactie niet altijd negatief te noemen, aangezien de ruïne die hierdoor gecreëerd wordt gelukkig nog gebruikt kan worden voor het bouwen van een eigen volkslocatie. De verschillende volkeren hebben elk hun eigen eigenschappen, wij vonden het best leuk om alle volkeren eens uit te proberen en merkten dat het spel zo steeds anders aanvoelde, bovendien zijn de verschillende volkeren naar ons gevoel goed uitgebalanceerd. De komende speelsessies bevestigden ons eerste gevoel: het heeft wel iets, maar het kon ons niet overtuigen. De voornaamste reden was het gevoel dat ieders zijn eigen spel speelde en enkel eens bij de tegenspelers ging kijken als hij/zij wou plunderen.

Conclusie: Imperial Settlers is een expertspel met heel wat mogelijkheden waarbij iedereen zijn eigen gangetje gaat.

Imperial Settlers

Met dank aan White Goblin Games!

Auteur: Ignacy Trzewiczek
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Sinterklaas komt op bezoek!

Op 6 december komt Sinterklaas, ook bij E&E’s Spellenmolen Junior komt hij langs.
Zwarte Piet liet ons alvast weten dat er in de zak van Sinterklaas een Coconuts,
één van onze favoriete spelletjes, verstopt zit voor één van onze lezers.

Wil je graag dat de Sint jouw naam plakt op dit exemplaar?
Laat dan gauw weten waarom jij een extra cadeautje verdient!

PS. Deel dit bericht op Facebook/Twitter en verdien een extra kans!

Spelbeschrijving

De titel zegt het al, in Potion Explosion proberen we zo veel mogelijk explosies te creëren. Met de gifstoffen die hierdoor vrijkomen gaan we aan de slag om zoveel mogelijk drankjes te brouwen. Elk drankje heeft niet alleen zijn eigen recept, maar ook een magische kracht en een bepaalde waarde. Behaal bekwaamheidsfiches t.w.v. vier overwinningspunten door drie drankjes van hetzelfde type of vijf drankjes van verschillende types te brouwen.

De gifstoffen/ingrediënten worden in Potion Explosion voorgesteld door een hoop knikkers in vier verschillende kleuren. Alle knikkers gaan in een kartonnen verdeler, die je voor je eerste speelsessie wel nog eerst in elkaar moet knutselen. Als je aan de beurt bent kies je één ingrediënt uit de verdeler, als hierdoor twee (of meer) knikkers in dezelfde kleur tegen elkaar vallen noemen we dit een explosie. Alle knikkers van deze explosie mag je vervolgens uit de verdeler nemen. Er kan uiteraard een kettingreactie ontstaan waarbij er meerdere explosies op elkaar volgen, alle knikkers die deel zijn van zo’n explosie zijn voor jou. Vervolgens kan je alle verzamelde knikkers gebruiken om je drankjes te brouwen: alle ingrediënten die je nodig hebt kan je rechtstreeks op de recepten van je drankjes leggen. Wanneer je alle nodige ingrediënten voor een drankje verzameld hebt kan je het drankje vervolledigen, alle gebruikte knikkers gaan terug in de verdeler. Dit drankje kan je vanaf nu opdrinken om z’n magische kracht te gebruiken, aan het einde van het spel levert het ook overwinningspunten op. Op het einde moet je alle ongebruikte knikkers van deze beurt in je reserve leggen. Daar is echter maar plaats voor drie ingrediënten, al de rest gaat terug naar de verdeler. Tenslotte mag je nog één van de vijf beschikbare recepten nemen, zo kan je tijdens je volgende beurt terug beginnen brouwen!

Met de magische krachten van gebrouwen drankjes kan je 1, 2, 3 of zelfs nog meer extra ingrediënten uit de verdeler nemen. Met andere drankjes kan je dan weer ingrediënten uit de reserve van je tegenstander stelen of ingrediënten uit jouw reserve als joker laten tellen. Van zodra een speler drie drankjes van hetzelfde type, of vijf drankjes van een verschillend type heeft gebrouwd ontvangt hij een bekwaamheidsfiche. Aan het einde van de ronde waarin het laatste bekwaamheidsfiche verdeeld werd eindigt het spel. De spelers tellen nu de punten vermeld op hun drankjes en verzamelde fiches, de speler met de meeste punten wint.

Onze mening

Potion Explosion is zo’n spel dat je écht gespeeld moet hebben vooraleer je mening te geven. We hoorden alvast heel wat mensen met vooroordelen: “oei, met knikkers”, “dat lijkt wel voor kinderen”, … . Wel laten we voor eens en altijd duidelijk maken: geef het spel op zijn minst een kans. Hou je van een licht familiespel met eenvoudige spelregels en toch de nodige diepgang? Dan zit je alvast aan het juiste adres. Eenvoudiger kan het niet zijn: je neemt een knikker en je probeert kettingreacties te maken. Toch schuilt er heel wat meer achter de keuze van je drankjes. Kies je recepten die veel punten opleveren aan het einde van het spel? Of baseer je je op de knikkers die je denkt te kunnen verzamelen en kies je dus recepten die je snel kan vervullen? Dan heb je ook nog die setjes voor de bekwaamheidsfiches in je achterhoofd, en ook de magische kracht van de drankjes spelen een rol. Dan hebben we het nog niet over het nemen van de knikkers: je wilt zelf zo veel mogelijk explosies veroorzaken, maar je wilt het je tegenstanders ook niet te gemakkelijk maken… Kortom: dit spel kan je op twee manieren spelen. Je kan heel doordacht te werk gaan, maar het kan ook gewoon vlot, op het gevoel. Ideaal voor verschillende gelegenheden en verschillende medespelers! Vooraleer je met dit leuke spel aan de slag kan moet je nog wel wat tijd voorzien om de kartonnen verdeler in elkaar te knutselen, ook valt er best wel wat materiaal uit te punchen. De eerste druk had een klein mankement wat betreft die verdeler, maar met wat extra stukken – die je er bij je aankoop bij krijgt – is dat alvast opgelost, de tweede druk zou dat probleem niet meer hebben. De herspeelbaarheid is wat ons betreft vrij hoog, niet speciaal omdat het altijd anders is, maar gewoon omdat het zo’n verslavend spel is. Met twee spelers kan je doordachter te werk gaan in die zin dat je de verdeler meer onder controle hebt en je bij vier spelers minder goed kan voorspellen hoe de knikkers zullen liggen als het terug aan jou ligt, maar qua speelplezier maakt dat geen verschil.

Conclusie: Potion Explosion is een verslavend familiespel om te koesteren!

Met dank aan Horrible Games!

Potion Explosion

Auteurs: Stefano Castelli, Andrea Crespi & Lorenzo Silva
Uitgever: Horrible Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Dr. Eureka is dringend op zoek naar een assistent, zijn laboratorium staat namelijk helemaal op zijn kop! Om de zaken niet erger te maken dan ze al zijn moeten de kandidaten het tegen elkaar opnemen. Enkele eigenschappen van de perfecte assistent: snel, stress-bestendig, efficiënt en logisch inzicht. Klinkt deze functie op je lijf geschreven? Laten we dan maar snel beginnen!

Elke kandidaat krijgt drie proefbuisjes met daarin telkens twee plastic ballen: rode, groene en paarse. Van zodra de bovenste opdrachtkaart omgedraaid word kan de wedstrijd beginnen. Alle spelers proberen de ballen nu zo snel mogelijk in dezelfde volgorde te krijgen als op de opdrachtkaart, het is daarbij verboden om de ballen met je handen aan te raken! Je mag de proefbuisjes uiteraard van plaats veranderen, je mag ze zelfs omgekeerd neerzetten om een oplossing te bereiken. Maar let op: als je een bal aanraakt of laat vallen doe je deze ronde niet meer mee. De speler die er als eerste in slaagt om de opdracht te vervolledigen wint deze ronde en ontvangt één punt. De eerste speler die vijf punten heeft behaald wint het spel.

In de spelregels staat ook een variant beschreven waarin je op voorhand moet zeggen in hoeveel stappen je de opdracht denkt te vervolledigen. De speler die het laagste getal noemde mag vervolgens eerst proberen, enkel als hij er in slaagt krijgt hij het punt, anders mag de volgende speler proberen.

Onze mening

Met de eigenschappen van de perfecte assistent beschrijven we eigenlijk meteen het hele spel: snel, tactisch en spannend. In het begin is het allemaal wat wennen om de ballen van het ene naar het andere buisje te gieten, maar na een paar opdrachten ben je er helemaal mee weg, al duurt het voor kinderen soms wat langer. Wij waren alvast verbaasd over het inzicht van ons 7-jarig neefje, al is hij niet zo stress-bestendig. Qua snelheid kan een kind het niet halen van een volwassene, maar het is vast en zeker een goede oefening voor het logisch inzicht. Met een volwassen publiek zullen we het niet snel bovenhalen, maar met het juiste publiek kan Dr. Eureka voor onvergetelijke momenten zorgen. Met 54 opdrachtkaarten lijkt de herspeelbaarheid groot, al zijn er toch heel wat opdrachten die op elkaar lijken.

Conclusie: Een spel met veel logisch inzicht en nog meer spanning!

Met dank aan White Goblin Games!

Dr. Eureka

Auteur: Roberto Fraga
Uitgever: Blue Orange Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 6 jaar

Spelbeschrijving

In Waggle Dance proberen alle spelers de eerste te zijn om 7 honingkamers te maken met hun bijenkolonie. Daarvoor moeten de werksters eerst stuifmeel van de bloemen halen dat ze dan later kunnen omzetten in honing. Ondertussen leggen de bijen uiteraard ook eitjes dat ze uitbroeden, waardoor de kolonie alleen maar groeit! De bijen worden voorgesteld door dobbelstenen in jouw spelerskleur.

Elke ronde bestaat uit een dag- en een nachtfase. Aan het begin van de dag rollen alle spelers hun dobbelstenen gelijktijdig, daarna zetten de spelers hun dobbelstenen/werksters om de beurt in hun bijenkorf of op de beschikbare actiekaarten. Op de meeste actiekaarten is maar één plaats per waarde van de dobbelsteen, enkel op de bloemenkaarten kunnen er meerdere dobbelstenen liggen van dezelfde waarde. Wanneer alle werksters aan het werk gezet zijn begint de nachtfase en worden alle gekozen acties uitgevoerd. Met deze acties kan je o.a. nieuwe honingraat tegels nemen om je bijenkorf uit te breiden, maar je kan ook eieren nemen of eerder genomen eieren uitbroeden met een koppel werkbijen. Voor elke dobbelsteenwaarde is er één gekleurde bloemenkaart. Hier is het de meerderheid die telt, waarbij enkel een 1ste en 2de plaats stuifmeelkorrels ontvangen. Met een andere actie kan je stuifmeelkorrels ruilen voor een andere kleur (2 tegen 1), en de belangrijkste actie is ongetwijfeld die waarmee je honing kan maken. Hiervoor moet er in een kamer van je bijenkorf een koppel werkbijen met dezelfde dobbelsteenwaarde én 4 stuifmeelkorrels van dezelfde kleur aanwezig zijn. Als laatste actie kan je koninginnenkaarten nemen die je voordelen geven bij bepaalde acties.

Op het einde van elke nacht wordt er gecontroleerd hoeveel honing de spelers hebben gemaakt, als één of meerdere spelers minstens 7 honingkamers bezitten eindigt het spel, zo niet begint er een nieuwe ronde met de dag fase. Op het einde van het spel wint diegene met de meeste honingkamers, bij gelijke stand geven de overgebleven stuifmeelkorrels de doorslag.

Onze mening

Waggle Dance is een workerplacement met heel eenvoudige regels en is daarom een ideaal instapspel. Daarnaast heeft het spel ook genoeg diepgang zodat ook de geoefende speler er plezier aan beleeft! Je ziet welke dobbelstenen je tegenstanders hebben en dat helpt bij de beslissing waar jij welke dobbelstenen wilt plaatsen, want op de meeste kaarten is er namelijk maar één plaats per waarde. Op de bloemenkaarten gaat het om de meerderheid en wacht je altijd een beetje af of je tegenspelers op dezelfde kleur spelen als jij, want je wilt natuurlijk liefst een meerderheid halen zonder er veel dobbelstenen aan kwijt te spelen. Op de actiekaarten is er vaak concurrentie, op de bloemenkaarten is er weinig of zelfs geen concurrentie. Met 2 of 3 spelers gebeurd het regelmatig dat je de enigste bent op een bloemenkaart en je dus vrij makkelijk stuifmeelkorrels verzamelt. Tegen het einde van het spel wordt die concurrentie groter aangezien de gewone actiekaarten dan minder nuttig zijn en iedereen zo veel mogelijk stuifmeel wilt verzamelen, dan probeer je uiteraard ook te voorkomen dat je tegenstander(s) met de stuifmeelkorrels gaan lopen die ze nodig hebben. Aangezien elke speler om beurt slechts één dobbelsteen kan inzetten is er vrij weinig downtime, wat het spelen eens zo leuk maakt. De acties in de nachtfase worden in principe gelijktijdig uitgevoerd dus ook hier is er geen tijdverlies.

Thematisch klopt het spel ook helemaal, en dat is één van de redenen waardoor de spelregels zo makkelijk lijken. De lay-out van de kaarten is nog niet definitief en daar wordt nog volop aan gewerkt, we hopen dat ze een even goede indruk gaan nalaten als de doos want dat zal het spelplezier alleen maar bevorderen. Het spel duurt langer naarmate er meer spelers meespelen, maar het voelde op geen enkel moment als langdradig, integendeel. Het spel is leuk met twee, maar dan moet je er wel rekening mee houden dat je weinig concurrentie hebt op de bloemenkaarten. Bij dit spel geldt dus vooral: hoe meer spelers, hoe meer vreugd! 🙂

Conclusie: Waggle Dance is een eenvoudige workerplacement met voldoende diepgang.

Edit 29/11/’14: Deze preview was gebaseerd op het prototype. Ons verdict over het uiteindelijke resultaat vind je hier: Waggle Dance – het verdict.

Waggle Dance

Auteur: Mike Nudd
Uitgeverij: Grublin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 70 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Vijf hoofdmannen zijn verwikkeld in een machtsstrijd, ze hebben allemaal hetzelfde doel voor ogen: de enige echte koning van het eiland worden! Ze zullen in hun eigen stam moeten bewijzen wat ze in hun mars hebben, enkel de leider die zijn stam het beste kan ontwikkelen is het waard om koning te worden. Bouw alvast je speelscherm op om je waardevol kapitaal te beschermen van je tegenstanders, ben je er klaar voor?

Isle of Skye bestaat uit zes ronden, elke ronde begint op zijn beurt met een inkomstenfase. Aan het begin krijg je enkel inkomsten naar gelang de afgebeelde centjes in je eigen gebied, later in het spel krijg je ook nog inkomen voor elke speler die op het scorebord voor jou staat. Vervolgens trekken alle spelers drie landtegels uit de zak en leggen ze deze voor hun speelscherm. Alle spelers beslissen nu in het geheim hoeveel deze tegels voor hun waard zijn, dit wordt daarna gelijktijdig bekend gemaakt.. Eén tegel, diegene waar je de hakbijl achter legt, zal steeds terug in de zak verdwijnen. De overige tegels zijn beschikbaar voor de volgende fase, waarin alle spelers één tegel van hun tegenspelers kunnen overkopen. De prijs? Dat wordt bepaald door het aantal centen dat die speler bij die bewuste tegel heeft gelegd. Het geld dat je betaald gaat naar de speler in kwestie, die bovendien ook zijn eigen centen bij de bewuste tegel terug mag nemen. Nadat alle spelers een tegel hebben aangeschaft kunnen we gaan bouwen. Liggen er nog tegels voor jouw spelersbord? Die kan je – samen met de zonet gekochte tegel – aanbouwen in je landschap.

Aan het einde van deze bouwfase volgt een korte puntentelling. Het spelersbord geeft aan welk van de vier scoretegels deze ronde van toepassing zijn. In het begin wordt er slechts één scoretegel gewaardeerd, in de laatste ronden worden er zelfs drie scoretegels gewaardeerd! Na zes ronden volgt er ook nog een eindtelling waarbij je één punt verdient per vijf centen die je over hebt. Op sommige landtegels staan ook perkamenten die extra punten kunnen opleveren.

Onze mening

Isle Of Skye is een tegel-leg-spel, anderzijds is het totaal niet te vergelijken met andere spellen in deze categorie. Het eerste wat opvalt is de grote herspeelbaarheid. Enerzijds heb je 16 verschillende scoretegels waarvan er slechts 4 meedoen tijdens één speelsessie, maar bovendien is ook de volgorde van deze scoretegels bepalend voor het verdere spelverloop. Anderzijds heb je ook nog het grote aantal verschillende landschapstegels. Vele kleine zaken die er voor zorgen dat elk spel anders verloopt. Gelukkig is Isle of Skye ook gewoon erg leuk om te spelen, anders zou je met die herspeelbaarheid niet ver komen. Je moet goed afwegen voor hoeveel centen je jouw tegels wilt verkopen en hoeveel je al dan niet overhoudt om zélf een tegel aan te schaffen, dat is zowat dé belangrijkste keuze die je doorheen dit spel moet maken. Daarnaast heb je uiteraard ook nog het aanbouwen van die landschapstegels, rekening houdend met de actuele scoretegels zal je ook hier een aantal belangrijke keuzes moeten maken. Iedereen bouwt zijn eigen landschap, maar dankzij het vraag- en aanbodsysteem is er toch voldoende interactie in dit tegel-leg-spel. Isle of Skye hoort voor ons zeker bij de categorie lichte familiespellen, dankzij de eenvoudige spelregels en de nodige diepgang zullen zowel gelegenheid- als expertspelers hier plezier aan beleven. We kunnen nog heel wat leuke elementen aankaarten over Isle of Skye, maar laat het ons kort houden: Isle of Skye is een toppertje in zijn genre. Wij speelden het met alle mogelijke spelersaantallen en vonden het steeds even leuk. Alleen heb je met vijf spelers uiteraard meer keuze om te kopen, en ligt het inkomen dat je met twee spelers krijgt (“voor alle spelers die voor jou staan op het scorebord”) beduidend lager.

Conclusie: Isle of Skye heeft zijn plekje in de spellenkast meer dan verdiend, een topper!

Met dank aan Mayfair Games!

Isle of Skye

Auteurs: Alexander Pfister & Andreas Pelikan
Uitgever: Mayfair Games
Aantal spelers: 2 – 5
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Misschien is het wel één van de bekendste kermisattracties: eendjes vissen. Je kind kan een bepaald aantal visjes vangen en na afloop een prijs kiezen. Eendjesdans is zonder twijfel gebaseerd op deze populaire attractie.

In het midden van de vijver staat een oranje knop waarmee je het water in beweging krijgt, één druk en alle eendjes blijven de hele tijd rondzwemmen! Als je aan de beurt bent kies je één van de vele eendjes, is het jouw symbool? Dan heb je geluk en mag je het eendje houden. Anders plaats je het eendje gauw terug in de vijver, je beurt is helaas voorbij. De speler die er als eerste in slaagt om de drie eendjes met zijn symbool te vangen wint het spel!

Onze mening

Ter voorbereiding heb je fijne vingers nodig om de eendjes te voorzien van heel wat stickertjes. De leeftijdsaanduiding 3+ is ideaal, onze medespelertjes van 2,5j. speelden Eendjesdans al perfect mee! De leuke en kleurrijke eendjes zien er erg aantrekkelijk uit. Voor erg jonge kinderen is het een hele opgave om een eendje terug op die bewegende band te zetten zonder daarbij alle andere eendjes mee te sleuren, maar voor je het weet hebben ze daar zelf een trucje voor gevonden: de vijver gewoon eventjes stilzetten. Verder hoeven we hier weinig woorden aan vuil te maken: Eendjesdans is gewoon leuk voor jonge kinderen, ze spelen het liefst meteen een aantal keer na elkaar!

Conclusie: Eendjesdans is een erg leuk spel in zijn leeftijdscategorie!

Met dank aan Goliath!

Eendjesdans

Uitgever: Goliath
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 10 min.
Vanaf 3 jaar

Spelbeschrijving

De reeks ‘Tales & Games’ is nog volop aan het uitbreiden, Roodkapje is het vijfde sprookje dat werd omgetoverd tot een spel. Zorg ervoor dat Roodkapje het huisje van haar grootmoeder terugvindt voor de wolf alles op stelten zet! De eerste speelmodus is volledig coöperatief, de spelers werken samen om Roodkapje zo snel mogelijk naar haar oma te brengen. In de tweede variant kruipt één speler in de huid van de Wolf, vanaf nu is het allen tegen één!

Als je aan de beurt bent heb je twee opties: verder wandelen of even pauzeren. Om verder te wandelen leg je de volgende kaart van het pad open. Is het nummer groter of gelijk aan het aantal stappen dat je al gedaan hebt? Dan heb je geluk, leg het aantal bloemenfiches op de kaart zoals aangegeven. Sommige locaties hebben extra eigenschappen, zo kan Roodkapje (met nummer 8) alle bloemenfiches op haar pad al omdraaien, voor elke bloem die omgedraaid werd mag ze één stapje vooruit op het speelbord. De kaart met de uil laat je dan weer spieken naar de onderste kaart van de stapel, terwijl de kaart met de wolf alleen negatief is: het getal (0) is lager dan het aantal stappen dat je al gedaan hebt, je wandeling eindigt hier. Je gaat in deze situatie niet vooruit op het speelbord, de wolf gaat daarentegen een stapje dichter richting het huis van de oma. Alle opengedraaide kaarten worden zonder gevolgen weggelegd, de volgende speler zal met een nieuwe wandeling moeten beginnen. Zoals eerder gezegd kan je ook even pauzeren, je legt dan alle kaarten van je huidige wandeling op de aflegstapel, draai eerst alle bloemenfiches om want ook nu gaat Roodkapje één stapje verder per bloemenfiche. Helaas gaat ook de wolf een stap verder bij elke pauze die je neemt. Op een gegeven moment kan je kiezen om een kortere weg te nemen, helaas is dat ook de weg die de Wolf zal nemen, neem jij dat risico?

De variant waarbij één speler in de huid van de wolf kruipt wordt in de spelregels omschreven als gevorderde variant. De wolf zal vanaf nu kiezen in welke volgorde de kaarten worden getrokken. Telkens voordat de actieve speler aan beurt is zal de wolf één kaart voor zich neer leggen, als de actieve speler vervolgens beslist om verder te wandelen is dat de kaart die hij zal moeten nemen. De kaart met Roodkapje ligt nu niet meer tussen de andere kaarten, één keer in het spel kunnen de spelers beslissen om deze kaart te gebruiken tijdens hun wandeling. De kaart dat de wolf gekozen had gaat zonder te kijken naar de aflegstapel. Tenslotte heeft elke speler nu ook een speciale en sterke eigenschap, maar als je deze inzet wordt je kaart omgedraaid en aan de wolf gegeven. Ook hij kan straks profiteren van een goede actie!

In beide spelmodi eindigt het spel wanneer het huisje van de grootmoeder werd bereikt.

Onze mening

We zijn in ieder geval fan van de reeks Tales & Games, al is het maar voor de leuke doosjes en voor de nostalgie van alle sprookjes! De spellen zelf bleken in het verleden niet allemaal hoogvliegers te zijn, maar dit coöperatieve spelletje trok alweer onze aandacht. De ingrediënten bleven hetzelfde: een leuk verhaal (sprookje), eenvoudige spelregels die je perfect aan kinderen kan uitleggen maar voldoende mogelijkheden hebben om iets tactischer te werk te gaan. Dat laatste wordt nu vooral vertaald in de tweede, aangezien er in het standaardspel toch heel wat geluk bij komt kijken. Bij ons was het overwinningspercentage niet zo hoog, wat de herspeelbaarheid in het begin ten goede kwam. Of het spel na de recensie nog vaak op tafel zal komen is maar de vraag, aangezien er in deze categorie vast en zeker betere spellen op de markt zijn. In het standaardspel maakt het aantal spelers weinig uit, of je nu alleen speelt of met vier, het voelt helemaal hetzelfde. De ander variant biedt meer mogelijkheden en uitdaging, maar we zijn gewoon niet zo’n voorstanders van spellen waarbij het “één tegen de rest” is. De lay-out, het materiaal en (niet te vergeten:) de doos zijn alweer van een goede kwaliteit. Ook het meegeleverde sprookje blijven we keer op keer leuk vinden!

Conclusie: Alweer een leuk vervolg van de reeks, maar ook deze keer geen hoogvlieger.

Little Red Riding Hood

Met dank aan IELLO !

Auteur: Annick Lobet
Uitgever: IELLO
Aantal spelers: 1 – 5
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 7 jaar