Spelbeschrijving

Het is een heuse discussie ten huize McKilt. Nonkel Ian wilt het kasteel bouwen in zijn roestkleurige stenen terwijl Aidan vol lof is over licht graniet. Ook de twee andere familieleden hebben elk hun eigen bouwmateriaal. Tijdens dit spel bouwen de spelers gezamenlijk aan het kasteel van hun Schotse overgrootouders, iedereen heeft maar één doel voor ogen: jouw steensoort zo veel mogelijk in de belangstelling zetten en op die manier de meeste dukaten verzamelen.

Aan het begin van het spel worden de bouwkaarten langs het speelbord gelegd: vier daarvan bevatten slechts één spelerskleur, de zes andere bevatten twee spelerskleuren. Als je aan de beurt bent verplaats je één kaart en bepaal je daarmee welke spelers een toren mogen bouwen. De kaarten moeten steeds in klokwijzerzin verplaatst worden, je mag daarbij een rij aanvullen of een nieuwe rij beginnen. Een nieuwe rij moet echter wel altijd grenzen aan een reeds bestaande rij, je mag nooit meer dan 5 rijen hebben én in een rij mogen maximum 4 kaarten liggen.

De speler(s) wiens kleur op de verplaatste kaart afgebeeld staan moeten nu een toren bouwen in de rij waar de nieuwe kaart gelegd werd. Daarbij heb je twee keuzes: op de dichtstbijzijnde open ruimte of op een bestaande toren. In dat laatste geval betaal je de betrokken speler dukaten naar gelang de grootte van de toren. Van zodra de laatste kaart uit een rij genomen wordt is er dukatendag aan het einde van de ronde. In deze korte puntentelling tel je de punten in je meest waardevolle gebied (= het grootst aantal torens met jou spelerskleur bovenaan). Elke toren is een punt, als er extra dukaten opstaan verdien je nog wat extra’s. Het spel eindigt nadat één speler al zijn torenonderdelen heeft gebouwd, de speler die na de laatste dukatendag de meeste punten verzamelde wint het spel.

Onze mening

We speelden Kilt Castle enkele keren, het spel voelde elke keer heel anders aan. De eerste keer viel het spel serieus tegen, sommige spelers kunnen een tijdlang weinig tot niets doen omdat de kaarten met hun spelerskleur onderaan de rijen liggen. Het enige wat je dan kan doen is een kaart voor je tegenstanders verleggen in de hoop dat jouw kaarten iets later weer beschikbaar worden.  In tussentijd zie je je medespelers een groot gebied opbouwen en worden je laatste torentjes overbouwd, als er dan nog eens traag gespeeld wordt is alle fun wel verdwenen. De volgende sessies vielen daarentegen veel beter mee. Misschien omdat iedereen nu probeerde te voorkomen dat zijn kaarten helemaal naar onder zakten? Of gewoon omdat er vlotter gespeeld werd? Hoe dan ook, de heerschappij verandert continu in dit spel. Je kan helemaal aan de macht staan met een groot gebied, maar 2 minuten later kan de situatie volledig omgegooid zijn. Het is dan een kwestie om te pieken op het juiste moment en zo veel mogelijk dukaten te verzamelen. De spelregels zijn heel eenvoudig, iedereen kan meteen beginnen. De geluksfactor (welke speler verlegt mijn spelerskleur, op welk moment en naar welke rij/kolom) is zeker aanwezig. Het is een heel licht familiespel. De illustraties op de doos zijn prachtig, maar helaas komt daar op het spelmateriaal weinig van terug. Met twee spelers spelen beide spelers met twee spelerskleuren, maar aangezien je gewoon elk om beurt een kaart moet verleggen ondervind je hier geen nadeel van. Het speelt met twee dus net zo goed als met drie of vier.

Conclusie: Op een passende gelegenheid spelen wij Kilt Castle graag nog eens opnieuw.

Met dank aan Zoch Verlag!

Kilt Castle

Auteur: Günter Burkhardt
Uitgever: Zoch Verlag
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 45 min.
Vanaf 10 jaar