Spelbeschrijving

In de vroege moderne tijd was glasblazen een ambacht dat ontzettend veel werd uitgevoerd in de vele bosrijke gebieden in Tsjechië. Een pad van 250km lang door het Beierse woud is dan ook naar deze warme ambacht genoemd: de Glasstraat. De sfeer en warmte van de glasproductie is er nog steeds aanwezig. In dit spel zal je niet alleen glas, maar ook bakstenen moeten produceren, deze kan je samen met andere grondstoffen dan weer gebruiken om gebouwen te kopen, al zal je daarvoor wel de juiste personen aan het werk moeten zetten!

Het spel wordt gespeeld over vier bouwperiodes, telkens zal je drie tot vijf karakters kunnen uitspelen. Aan het begin van een bouwperiode kiezen alle spelers in het geheim 5 karakters uit de 15 die iedereen beschikbaar heeft. Enkel deze karakters zal je in de loop van deze bouwperiode kunnen benutten. Als je aan de beurt bent speel je één van deze vijf karakters uit, daarna controleren je tegenspelers of zij dat karakter ook op hand hebben. Als jij de enige bent met het gekozen karakter heb je geluk en zal je beide acties kunnen uitvoeren, anders zal je de diensten van jouw karakter moeten delen met je tegenspelers en kan je slechts één van beide acties uitvoeren. Alle karakters hebben unieke acties, zo kan je met de houthakker, de kolenbrander en nog enkele andere de basisgrondstoffen verzamelen. Als je de nodige basisgrondstoffen bezit worden deze automatisch omgevormd tot glas of baksteen op je productiewiel, je bent deze basisgrondstoffen dan wel weer kwijt, iets waar je zeker rekening moet mee houden. Met de mijnwerker, boswachter en de vijverbouwer kan je grondstoffen verdienen en/of landschappen toevoegen op je speelbord terwijl je met de bouwmeester of de timmerman dan weer gebouwen kan aankopen. Die gebouwen moet je uiteraard kunnen betalen met de grondstoffen op je productiewiel. Je zal dus eerst grondstoffen moeten verzamelen om later gebouwen te kunnen aankopen.

Er zijn drie verschillende gebouwtypes. De werkgebouwen kan je gedurende heel het spel gebruiken en laten je toe om bepaalde goederen te ruilen tegen anderen, de directe gebouwen geven je een éénmalig voordeel, hierbij ontvang je meestal een bepaalde grondstof. Beide gebouwtypes leveren ook punten op maar het zijn de bonusgebouwen die je de meeste punten zullen opleveren aan het einde. Door te voldoen aan de gevraagde voorwaarden zal je een aantal punten kunnen verdienen. Zo levert de Visserswerf je vier punten op als je een vierkant van 4 meren op je speelbord hebt gemaakt en levert de scheepshelling je één punt op per overgebleven hout.

Elke speler kan op deze manier drie karakterkaarten uitspelen, de andere twee zal je enkel (gedeeltelijk) kunnen benutten als één van je tegenspelers deze uitspeelt. Daarna eindigt de eerste bouwperiode en worden de beschikbare gebouwen aangevuld, de spelers kiezen vervolgens weer 5 kaarten uit die ze in de volgende bouwperiode willen gebruiken. Na vier bouwperiodes eindigt het spel en volgt de puntentelling. Elke speler begint het spel met drie gebouwen die je punten kunnen opleveren voor overgebleven zand, glas en bakstenen, de rest wordt bepaald door de gebouwen dat je doorheen het spel hebt aangekocht.

Onze mening

Uwe Rosenberg is over het algemeen een auteur die ons wel ligt, de Glasstraat is één van de minder lange/zware spellen van hem. Een groot pluspunt van dit spel is dan ook dat je het perfect in een uurtje kan spelen. Enerzijds heb je het gevoel dat je helemaal op je ééntje bezig bent, je bouwt je eigen landschap en gebouwen op. Anderzijds is de interactie met je tegenspelers juist heel groot, je probeert in te schatten welke karakterkaarten zij wel of niet zouden spelen om zo optimaal gebruik te maken van jouw vijf karakterkaarten. Er zitten ontzettend veel gebouwen (93) bij terwijl je er lang niet zoveel nodig hebt, dat zorgt er voor dat het spel elke keer weer heel anders aanvoelt aangezien je toch wat speelt naar gelang de gebouwen die beschikbaar zijn. Toch is er van elk gebouw slechts één beschikbaar en wil je voorkomen dat je tegenstanders gaan lopen met het gebouw dat jij zo graag wilt. In de Glasstraat zal je je strategie regelmatig moeten aanpassen want je tegenstanders zullen er ongetwijfeld voor zorgen dat niet alles loopt zoals je het in gedachten had. Ondanks dat de spelregels vrij eenvoudig te begrijpen zijn hebben wij toch steeds het gevoel dat we het niet in handen hebben. Het spel begrijpen is één ding, maar het echt op een goede manier spelen bleek in het begin toch een ander verhaal. De werkwijze van het productiewiel lijkt ook zo eenvoudig maar telkens opnieuw komen we voor verrassingen te staan omdat we het verkeerd hadden ingeschat. Soms wil je helemaal niet dat er glas geproduceerd wordt en je met gevolg al je grondstoffen weer kwijt bent, maar je kan het helaas niet verhinderen. Het komt er op neer dat we de Glasstraat wel een leuk spel vinden maar dat we er helemaal niet goed in zijn :-).

Als we het spel de eerste keer zagen dachten we dat het glasblazen op zich een groter rol zou spelen tijdens het spel, het voelt echter vrij abstract aan en je bent vooral bezig met het aankopen van gebouwen en uit te zoeken hoe je daar zoveel mogelijk punten mee kan verdienen. Het glas is net als baksteen gewoon één van de speciale grondstoffen die je daar voor nodig hebt. De Glasstraat is voorzien van erg mooie illustraties van Dennis Lohausen, inmiddels één van onze favoriete artiesten.

Conclusie: De Glasstraat is een spel met veel leuke elementen!

De Glasstraat

Auteur: Uwe Rosenberg
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 1 – 4
Tijdsduur: ± 20min. / speler
Vanaf 12 jaar