Spelbeschrijving

In Om Nom Nom heb je een hand vol roofdieren en 3 speelborden vol prooien.. Hoe meer prooien je kan vangen hoe meer punten je verdient, maar pas op: want ook jouw roofdier kan een prooi worden voor andere spelers! De prooien op de speelborden worden bepaald door het dobbelresultaat en zijn dus elke keer anders.

Elke speler kiest tegelijkertijd één van zijn roofdieren en deze worden allemaal samen bekend gemaakt. Daarna worden ze op de juiste plaats op de borden gelegd en worden de 3 borden van boven naar onder afgehandeld. Vb. De katten eten alle muizen op, als er meerdere katten zijn wordt de prooi verdeeld. Als er geen katten zijn gespeeld kunnen de muizen de kaas opeten en dit levert dubbel zoveel punten op! Zo gaat het verder totdat iedereen zijn laatste kaart heeft gespeeld, dit is één ronde. Dan volgt een puntentelling (muizen, kikkers en konijnen leveren één punt op; kaas, vliegen en wortelen leveren twee punten op).

Zo worden er 3 ronden gespeeld, daarna worden de punten opgeteld en wint de speler met de meeste punten.

Onze mening

In Om Nom Nom probeer je je tegenstanders wat in te schatten: gaat iedereen voor al die wortelen, of is er een vos die op konijnen jaagt? Dit vraag je je de hele tijd af en zorgt – zeker met 4 of meer spelers – voor een leuke sfeer.

Het komt met 2 of 3 spelers niet helemaal tot zijn recht maar is wel eens leuk met 4, 5 of 6 spelers. De eerste kaarten zijn telkens spannend: er is nog veel mogelijk, er liggen veel prooien en je kan misschien nog kaarten van tegenspelers vangen! Bij de laatste 2 à 3 kaarten van een ronde is de spanning er vaak af: de meeste prooien zijn al verdeeld en je kan met wat geluk enkel nog een kaart van een tegenstander vangen.. Aangezien de gevangen prooien en de gespeelde kaarten open op tafel liggen kan je perfect zien welke kaarten al gespeeld zijn, wat je bepaalde inzichten geeft.

Conclusie: Om Nom Nom is zeker geen topper, maar wel een leuk tussendoortje met 4, 5 of 6 spelers!

Om Nom Nom

Auteur: Meelis Looveer
Uitgeverij: Brain Games
Aantal spelers: 1 – 6
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In De Paleizen van Carrara probeert elke speler zo’n mooi mogelijke paleizen op te bouwen in de 6 verschillende steden. Sommige steden zullen geld opleveren, anderen leveren punten op.

Als je aan de beurt bent kan je kiezen uit één van de 3 mogelijke acties. De eerste mogelijkheid is om nieuwe bouwstenen aan te kopen uit één bepaald segment van het draaiwiel: het aantal bouwstenen wordt aangevuld tot 11 en je draait het wiel één plaats verder. Op deze manier worden alle bouwstenen iets goedkoper, en sommige zelf gratis! Je kan er ook voor kiezen om het wiel níet te verplaatsen om het niet goedkoper te maken voor de volgende speler, maar dan wordt het aanbod ook niet aangevuld. Eens je genoeg bouwstenen hebt verzameld kan je ook kiezen om een gebouw te bouwen in één van je zes steden. Hiervoor betaal je het aantal bouwblokjes dat staat weergegeven op dat bepaalde gebouw. Je kan met alle kleuren van blokjes betalen, maar deze bepalen wel in welke steden je het gebouw kan plaatsen. In Livorno kan je namelijk enkel de gebouwen plaatsen die je enkel met witte blokjes (de duurste) betaald, terwijl je in Lérici alle bouwstenen mag bouwen! De derde mogelijke actie is om je gebouwen te waarderen. Hierbij kan je kiezen of je alle gebouwen in een bepaalde stad waardeert, of alle gebouwen van éénzelfde type.. Afhankelijk van de stad krijg je dan punten of geld.. In Livorno krijg je vb. 3 punten per bouwsteen dat je hebt moeten betalen, terwijl je in Pisa 3 geld krijgt per bouwsteen. Telkens wanneer je waardeert ontvang je ook voorwerpen, deze leveren punten op aan het einde van het spel en heb je vaak nodig om te voldoen aan de eindvoorwaarden (zie verder).

Het spel eindigt heel plots van zodra één speler bekend maakt dat hij/zij aan de drie eindvoorwaarden voldoet. In de gevorderde variant zijn deze eindvoorwaarden elke keer verschillend wat het spel keer op keer een andere wending geeft. Enkele voorbeelden van zo’n voorwaarden: waardeer 3 steden, behaal 25 punten, bouw 3 gebouwen in 2 verschillende steden, verzamel 7 voorwerpen, … Hierna volgt nog een eindtelling, die ook telkens anders is (afhankelijk van de eindvoorwaarden). De speler met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Wij zijn erg enthousiast over dit spel. Door de verschillende eindvoorwaarden heb je in het spel telkens andere doelen waardoor het elke keer weer anders aanvoelt. Anderzijds heb je met vrij eenvoudige spelregels toch een strategisch spel waarin je steeds keuzes moet maken. Het kan vb. Een goeie zet zijn om bouwstenen te kopen zonder het wiel door te draaien, daar heeft de volgende speler vaak geen rekening lee gehouden. Ook het feit dat elke stad maar één keer gewaardeerd kan worden zorgt voor heel wat interactie, gelukkig maar dat je de gebouwen ook nog per type kan waarderen.

Wat typisch is in dit spel is dat het telkens ‘plots’ gedaan is terwijl je nog maar een paar dingen wou doen.. Enerzijds erg frustrerend als je iets opbouwt en het spel nét voor je eigen climax eindigt, anderzijds is dat net hetgene dat er voor zorgt dat je zin hebt om het spel nog een keertje te spelen.. om een volgende keer iets sneller te zijn en wel als eerste het einde aan te kondigen.. Het is trouwens niet altijd diegene die het einde aankondigt dat uiteindelijk wint, maar dat is wel vaak het geval.

De familievariant is wat minder leuk, deze brengt minder uitdaging en spanning met zich mee. Hierbij ben je vb. verplicht om het wiel van de bouwstenen te draaien en zijn de eindvoorwaarden telkens dezelfde. In de gevorderde variant zitten ook nog dure gebouwen (die 8 bouwstenen kosten), door zo één te kopen kan je een bonus kiezen en de opbrengst van je steden verbeteren.

Conclusie: De Paleizen van Carrara is zeker een aanrader voor diegenen die houden van het betere bordspel! 8,5/10

De Paleizen van Carrara

Auteurs: Michael Kiesling & Wolfgang Kramer
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Speelduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In Tsuro speelt elke speler met een draak die probeert zo lang mogelijk op het spelbord te blijven! Er zijn 35 padtegels waarop elk 4 lijnen getekend staan. Door deze tegen elkaar te leggen op het bord ontstaan  de langere paden die de draken moeten volgen.

Als jij aan de beurt bent leg je één van de tegels die je op hand hebt daar waar je draak op het bord staat. Daarna volgt je draak het zonet aangelegde pad en eventueel het vervolg ervan als de tegel grenst aan eerder gelegde tegels. Wanneer er andere draken grenzen aan de zonet gelegde tegel moeten ook deze verplaatst worden en hun pad volgen.

Wanneer een draak op deze manier van het spelbord verdwijnt is deze speler uitgeschakeld. Diegene wiens draak als laatste overblijft is de winnaar van het spel!

Onze mening

Tsuro is voor ons hét ideale familiespel. Het is speelbaar tot 8 personen wat het ideaal maakt voor zo’n gelegenheden. Het is en blijft natuurlijk wel een geluksspel, maar het zorgt vooral voor een erg leuke sfeer rond tafel. Door de eenvoudige spelregels kan iedereen dit spel meespelen, jong en oud! Zo hebben wij dit spel al verschillende keren gespeeld met ons Bomma van 81 jaar, en ze krijgt er maar geen genoeg van! Ook andere familie-leden die anders nooit spellen spelen vinden dit spel wel leuk door de sfeer dat het creëert.

Volgens de doos is het spel speelbaar vanaf 2 spelers, maar dat zouden we eerder afraden. Met 2, 3 en zelf 4 spelers is het helemaal niet zo spannend. Het materiaal is wel erg mooi en het vermelden waard.

Wat we wel jammer vinden is dat het spelbord zo klein is, zeker als je het met 8 spelers wilt spelen. Je moet allemaal al erg dicht bij elkaar gaan zitten om allemaal een goed zicht te hebben op het bord..

Conclusie: Tsuro is misschien niets voor de veelspeler, maar ideaal als je een luchtig spel wilt en met 5 – 8 spelers bent! 8/10

Tsuro

Auteur: Tom McMurchie
Uitgeverij: Calliope Games
Aantal spelers: 2 – 8
Tijdsduur: ± 15 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In Rialto kruipen alle spelers in de rol van Venetiaanse edelen die invloed en macht willen verwerven. Hiervoor wil je zoveel mogelijk raadsheren in de stadswijken onder brengen. De stadswijken met de meest prestigieuze bruggen zijn het belangrijkste en zullen met gevolg ook de meeste punten opleveren.

In elke ronde kan elke speler kiezen uit één van de sets van 6 kaarten die open op tafel liggen, de volgorde wordt bepaald door de volgorde op de dogenspoor. Je mag nog 2 extra kaarten van de stapel nemen en moet daarna één kaart verwijderen, waardoor je nog 7 kaarten over houdt om deze ronde mee te spelen. Daarna worden alle types van kaarten één voor één gespeeld, telkens met hetzelfde principe: voor elke kaart krijg je een bepaald voordeel, als je de meeste kaarten van dit type bezit krijg je een bonus. Er zijn 6 verschillende types van kaarten: Met de Doge-kaarten ga je vooruit op het dogenspoor waardoor je startspeler kan worden én het voordeel krijgt bij elke vorm van gelijkstand. Met de goudkaarten ontvang je uiteraard goud terwijl je met de bouwkaarten nieuwe gebouwen kan aankopen. Deze gebouwen geven je bepaalde voordelen tijdens het spel. De brugkaarten leveren punten op terwijl de gondelkaarten voor nieuwe raadsheren zorgen, diegene die de meeste kaarten heeft van deze kaarten kan resp. een nieuwe brug/gondel plaatsen op een verbinding tussen twee stadswijken. Tenslotte kan je met de blauwe kaarten een raadsheer plaatsen in de actuele stadswijk.

Na 6 ronden eindigt het spel en volgt de puntentelling. Elke stadswijk wordt afzonderlijk gewaardeerd, de waarde van elke stadswijk is gelijk aan de som van de punten die vermeld staan op de aangrenzende bruggen en/of gondels. De speler met de meeste raadsheren ontvangt het totaal aantal punten, de volgende speler ontvangt de helft van de punten enz. Bij gelijkstand wordt telkens gekeken naar de stand op de dogenspoor.

Onze mening

Rialto is best een leuk spel, maar het is nogal abstract. Van het verhaal/thema voel je zo goed als niets tijdens het spelen, het stoort ons niet maar schrikt wel sommige spelers af. Daarnaast is het vooral een kaartspel waarin je heel wat keuzes moet maken. Dit begint al bij de kaart (of later meerdere kaarten) dat je in het begin van de ronde moet verwijderen. Alle acties zijn goed, en liefst van al wil je alle kaarten houden om veel acties te doen.. Als je veel kaarten van hetzelfde type kunt bijhouden levert dit vaak een bonus op, die wil je uiteraard graag krijgen.. Als je van elk type kaarten maar 1 of 2 kaarten bezit zal je van alles iets kunnen doen, maar wellicht maar zelden een bonus verdienen.

De actie die je al snel over het hoofd gaat zien is die van de dogen-kaarten.. Het levert namelijk niets op, alleen bij gelijkstand krijg jij het voordeel. Startspeler zijn is natuurlijk een voordeel omdat je dan als eerste kan kiezen tussen de setjes kaarten die op tafel liggen, maar heb je het er voor over om andere goede kaarten af te leggen om deze te houden?

Ook voor 2 spelers is Rialto best een leuk spel. Dan is er een 3de, imaginaire speler die zorgt voor wat concurrentie bij het behalen van de bonussen maar vooral bij de meerderheden van raadsheren in de stadswijken.

Conclusie: Rialto is een abstract kaartspel dat vrij snel speelt. 7,5/10

Rialto

Auteur: Stefan Feld
Uitgeverij: Pegasus Spiele
Aantal spelers: 2 – 5
Speelduur: ± 45 min
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

In Blueprints kruipt elke speler in de huid van een architect. Met de dobbelstenen proberen we een bouwwerk te construeren volgens een opgegeven blueprint.

Aan het begin van een ronde krijgt elke speler een plattegrond met een bepaalde blueprint. Deze blueprint probeer je (meestal) na te bouwen. Er liggen enkele dobbelstenen (afhankelijk van het spelersaantal) beschikbaar op tafel. Wanneer je aan de beurt bent kan je één van deze dobbelstenen kiezen en meteen toevoegen aan het bouwwerk achter je schermpje. Er wordt uiteraard een nieuwe dobbelsteen gedobbeld zodat elke speler telkens uit het zelfde aantal dobbelstenen kan kiezen. Van zodra elke speler 6 dobbelstenen eindigt de ronde en volgt er een puntentelling.

Elke speler dat zijn bouwwerk geconstrueerd heeft volgens zijn blueprint krijgt 6 bouwpunten. Daarnaast wordt elk van de 4 types (kleuren) dobbelstenen apart gewaardeerd. Oranje dobbelstenen leveren 2 punten op per aangrenzende dobbelsteen, groene dobbelstenen leveren meer punten naarmate je er meer van bezit. Zwarte dobbelstenen leveren punten op afhankelijk van het niveau waarop ze zich bevinden (wat soms een reden kan zijn om af te wijken van je blueprint) en witte dobbelstenen levert het aantal punten op dat bovenaan de dobbelsteen staat. Al deze bouwpunten worden opgeteld, daarna ontvangen de spelers een 1ste, 2de en 3e prijs. De eerste prijs levert uiteindelijk 3 overwinningspunten op, 2de en 3de prijs leveren respectievelijk 2 en 1 punt(en) op. Naast deze prijzen vallen er ook nog bonussen (ter waarde van 2 overwinningspunten) te winnen voor diegene wiens bouwwerk voldoet aan de eisen (vb. 5 dobbelstenen van dezelfde kleur, een toren van 5 dobbelstenen hoog, …). Voor elke gelijkstand is er een tie-break voorzien: er wordt aan het begin van een ronde een dobbelsteen getrokken, wie de meeste dobbelstenen van deze kleur bezit krijgt het voordeel.

Hierna worden de bouwpunten terug op nul gezet en ontvangt elke speler een nieuwe blueprint. Na 3 ronden eindigt het spel en worden de overwinningspunten opgeteld. Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

Doordat je in Blueprints gaat bouwen met je dobbelstenen heb je niet het gevoel dat je een dobbelspel aan het spelen bent. Blueprints is een erg leuke filler dat je verplicht om een aantal keuzes te maken. Er is een beetje geluk aanwezig dat de juiste dobbelsteen ter beschikking ligt wanneer het jouw beurt is, maar anderzijds probeer je telkens de meeste punten te scoren met de beschikbare dobbelstenen. Door het grote aantal kaarten bouw je bijna altijd een andere blueprint, wat wel leuk is. Als je het spel wilt winnen is het belangrijk om ook één van de bonussen te winnen, want het zijn erg vaak deze overwinningspunten die uiteindelijk de doorslag geven.

Blueprints is erg gemakkelijk uit te leggen en kan je met iedereen spelen. Het stoffen zakje is aan de kleine kant, het is dus niet comfortabel om de dobbelstenen er uit te halen. Het enige jammere aan dit kortere spel is wellicht de kostprijs..

Conclusie: Blueprints is een leuke filler waarin je gaat bouwen met dobbelstenen. 8/10

Blueprints

Auteur: Yves Tourigny
Uitgeverij: Z-Man Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 30 min.
Vanaf 14 jaar

Spelbeschrijving

In Limes bouwt elke speler een eigen provincie met exact dezelfde kaarten, in die provincie nemen we Romeinse burgers in dienst die ons zoveel mogelijk punten gaan bezorgen. Het is een spel voor 1 of 2 spelers en kan perfect met meer gespeeld worden als je meerdere exemplaren bezit.

Beide spelers hebben 24 dezelfde kaarten, slechts 16 van deze kaarten worden gebruikt in één spel. Eén speler trekt blind een willekeurige kaart uit de stapel en leest het nummer voor zodat de andere speler dezelfde kaart kan zoeken. Beide spelers bouwen deze kaart aan in hun provincie en kunnen daarna een burger inzetten of verplaatsen. Een nieuwe burger kan je enkel inzetten op de zonet aangebouwde kaart, maar je kan ook eender welke burger in je provincie verplaatsen naar een aangrenzend gebied. Je moet een nieuwe kaart altijd aangrenzend bouwen zodat er minstens één zijde volledig grenst aan een eerder gelegde kaart. Daarnaast moet je ook rekening houden met het kader van 4 op 4 waarin de 16 kaarten moeten liggen tegen het einde van het spel. Door meerdere zones van hetzelfde type (vb. velden of bossen) naast elkaar te bouwen krijg je een groter grondgebied. Enkel bij de wachttorens niet: elke wachttoren wordt als een apart gebied gezien.

Het spel eindigt wanneer beide spelers hun laatste kaart hebben aangebouwd, daarna volgt de puntentelling. Elke burger levert punten op afhankelijk van het gebied waarin hij zich bevindt. Een boer dat in de velden staat levert 1 punt op per zone van zijn gebied terwijl de houthakker een punt oplevert per verschillend grondgebied dat aan zijn bos grenst. De vissers leveren een punt op voor elke vissershut dat aan hun meer grenst en als laatste krijgen de wachters één punt voor elk bos dat zij vanuit hun wachttoren in de gaten kunnen houden.

Diegene met de meeste punten wint het spel.

Onze mening

In de regels staat als tip dat je creatief moet zijn en niet hetzelfde puzzelen als je tegenspeler. Bij de eerste paar kaarten denk je nog dat het logisch is dat je hetzelfde doet, maar na een paar kaarten wordt het duidelijk dat elke speler een andere kant op gaat. Uiteindelijke maken beide spelers altijd heel andere provincies met dezelfde kaarten, fascinerend. Elke speler is nogal op zichzelf bezig en kijkt niet naar wat zijn tegenstander aan het doen is, maar dat vinden we in dit spel zeker niet storend!

De spelregels zijn heel eenvoudig en snel uitgelegd. Je moet bij elke kaart opnieuw tactische keuzes maken: ga je één van je velden verder uitbreiden? Of wil je bossen aanleggen in het verlengde van de wachttoren? Waar ga je een ridder inzetten? Of wil je liever een eerder gezette ridder verplaatsen omdat hij toch niet zoveel punten opbrengt? … Dit zorgt ervoor dat het op geen enkel moment gaat vervelen, en doordat je dezelfde kaarten krijgt als je tegenspeler is er van geluk niet veel sprake. Wie de beste keuzes maakt zal uiteindelijk winnen!

Het is natuurlijk wel een puzzelspel, dus als dat niet je ding is is Limes wellicht niets voor jou. Wij vinden het wel leuk om bij elke zet te zoeken op welke manier we de meeste punten kunnen sprokkelen. Na een 6-tal potjes blijft elk spel nog steeds boeiend! Het is wel 2 keer geëindigd met een gelijkstand, dan is het diegene die de meeste punten scoorde met 1 meeple dat wint!

Conclusie: Limes is een kort, strategisch en verslavend puzzelspel!

Limes

Auteur: Martyn F.
Uitgeverij: ABACUSSPIELE
Aantal spelers: 1 – 2
Tijdsduur: ± 20 min.
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

Treed in de voetsporen van de beroemde ontdekkingsreiziger Amerigo Vespucci. Ontdek nieuwe gebieden, versla de piraten en bouw nieuwe landen/dorpen! De acties die je kan doen worden bepaald door de blokjes in de dobbeltoren. Het spel wordt gespeeld in 5 ronden en elke ronde bestaat uit 7 fases: in elke fase wordt namelijk één kleur van de blokjes door de dobbeltoren gegooid en mag iedereen één actie doen.

Afhankelijk van de blokjes die uit de toren vallen kan iedere speler een aantal acties doen: het hoogste aantal van één kleur bepaalt hoeveel acties iedereen mag doen, de verschillende kleuren bepalen wélke acties je juist mag doen. Zo kan je met de blauwe actie je schip verplaatsen en nieuwe gebieden ontdekken en met de zwarte actie kanonnen laden. Met de rode en de groene acties kan je dorps- en landschapstegels aankopen en bouwen, en met de gele actie kan je productiefiches kopen.

Op het einde van een ronde moet iedereen genoeg kanonnen hebben om de piraten te verslaan, want anders verlies je je zuur verdiende punten! Elke ronde komen er meer en meer piraten opdagen, dus je zal steeds meer kanonnen moeten laden..

Na 5 ronden is het spel gedaan en volgt de eindtelling, diegene met de meeste punten wint het spel. In dit typische Feld-spel krijg je voor heel wat dingen punten: de goederen die je verzameld hebt met de productiefiches leveren punten op, net als je positie op het vooruitgangsspoor (bruine actie) en op het spoor voor de spelersvolgorde (witte actie). Tijdens het spel kan je ook al punten verdienen door het bouwen van dorps- en landschapstegels, en wanneer een eiland volledig vol gebouwd wordt worden er ook punten verdeeld onder al diegenen die een handelspost op dat eiland bezitten.

Onze mening

Amerigo is zo’n spel is waarin je zoveel dingen wilt doen maar het niet altijd mogelijk lijkt. Je kan perfect alle acties doen in de volgorde dat de blokjes door de toren worden gegooid, in het begin van het spel kan je ook moeilijk anders. Je kan ook van het stramien afwijken en één van de andere mogelijke acties kiezen, wat soms in je voordeel zal werken en andere keren in je nadeel.. Van elke kleur zijn er 7 blokjes beschikbaar, je kan dus altijd tellen of er van een bepaalde kleur nog een blokje in de toren zit, en dat helpt je soms om te beslissen of je al dan niet van het stramien wilt afwijken. Ondanks dat de acties bepaald worden door de dobbeltoren heb je toch erg veel in handen: de mogelijke acties zijn namelijk voor iedereen dezelfde.

In dit spel is het ons opgevallen dat iedereen andere doelstellingen heeft. Sommigen palmen in het begin meteen de kleine eilandjes in: die leveren minder punten op tijdens het bouwen, maar hoe vroeger een eiland voltooid wordt, hoe meer punten je handelsposten op dat eiland opleveren! Op deze manier kan je vroeg in het spel al snel veel punten verzamelen en een grote voorsprong op je medespelers hebben. Je kan ook meteen voor een groot eiland gaan: dat levert meer punten op tijdens het bouwen, en meestal heb je ook meerdere handelsposten op zo’n eiland staan: dus ook meer punten als het eiland voltooid is. Zo’n groot eiland helemaal alleen voltooien is namelijk niet altijd mogelijk, dus soms zal je moeten rekenen op je medespelers, en die gaan uiteraard enkel helpen als ze er zelf ook voordelen uit kunnen halen..

De grootte van het spelbord wordt bepaald door het aantal spelers, waardoor het spel bij zowel 2, 3 als 4 spelers erg goed speelt.

Conclusie: Amerigo is een strategisch spel dat bij ons erg in de smaak valt! 8/10

Amerigo

Auteur: Stefan Feld
Uitgeverij: Queen Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 90 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Get Bit! is een spannend, snel spelletje. Alle spelers ‘zwemmen’ in een rij en proberen de haai te overleven. De speler die het dichtste bij de haai zwemt verliest één lichaamsdeel of – wanneer al je lichaamsdelen al zijn opgevreten – ben je uit het spel.

Alle spelers spelen tegelijkertijd een kaart. Wanneer twee of meer spelers dezelfde kaart gespeeld hebben bewegen zij helemaal niet. Dan mag diegene die het laagste getal heeft zijn mannetje helemaal vooraan in de rij leggen, dan de 2de laagste, enz. Tot wanneer iedereen die mocht zwemmen gezwommen heeft :-). Met het hoogste getal kom je dus als laatste aan bod om je mannetje vooraan te leggen, tenzij iemand anders hetzelfde getal heeft gespeeld, dan blijf je namelijk gewoon liggen.

Wanneer er slechts 2 zwemmers overschieten eindigt het spel onmiddellijk, diegene die op dat moment vooraan zwemt wint het spel!

Onze mening

Wij vonden Get Bit! heel verrassend. Het is wat gokken want je wilt niet dezelfde kaart als een tegenspeler spelen omdat je dan gewoon blijft liggen, vooral als je al achteraan in de rij ligt! Een hoger getal kan heel goed zijn als niemand die heeft, maar wanneer iedereen hetzelfde getal speelt kan je met een ‘1’ ook goed zijn.

Conclusie: Een luchtig, snel spel waarbij veel gelachen wordt. Ideaal in sommige omstandigheden. 7/10

Get Bit!

Auteur: Dave Chalker
Uitgeverij: Asmodee
Speelduur: ± 20 min.
Aantal spelers: 2 – 6
Vanaf 8 jaar

Spelbeschrijving

In het 15e eeuwse Brugge zijn we kooplieden en proberen we onze relaties met de machthebbers in de stad te onderhouden. Zo proberen we zoveel mogelijk invloed en macht te hebben!

Een ronde bestaat uit 4 fasen: In de eerste fase kunnen alle spelers hun handen aanvullen tot 5 kaarten, daarbij kunnen ze kiezen uit één van de twee stapels waarvan ze enkel de rugkant en dus ook de kleur van de kaart kunnen zien. In de volgende fase worden de dobbelstenen gegooid en krijg je noodlotfiches voor alle 5’en en 6’en die gedobbeld werden. De derde fase is de belangrijkste: daarin kan je 4 van je kaarten gebruiken om acties te doen. Met zo’n kaart kan je arbeiders of geld nemen, maar ook kanaalfiches bouwen, noodlotfiches verwijderen of huizen bouwen. Tenslotte kan je de kaart ook gebruiken om de afgebeelde persoon aan te trekken. Deze personen geven je bepaalde voordelen tijdens het spel. In de laatste fase kan je nog een meerderheidsfiche ter waarde van 4 punten verdienen als je de meerderheid hebt op het ontwikkelingsspoor, de kanaalfiches en/of personen.

Als je 3 noodlotfiches in dezelfde kleur hebt dan vindt er een negatieve gebeurtenis plaats in je stad. Zo kan je geld kwijt geraken door een overval, een persoon verliezen door de pest enz .. Het is dus belangrijk om af en toe één van je noodlotfiches te verwijderen!

Het spel eindigt aan het einde van de ronde waarin de laatste kaart van één van de stapels is getrokken. Op het einde is er een puntentelling en kan je nog puntjes sprokkelen voor heel wat verschillende dingen, zoals we gewoon zijn bij een spel van Stefan Feld. Zo krijg je o.a. punten voor je huizen, personen, kanaalfiches, meerderheidsfiches, vooruitgang op het ontwikkelingsspoor, …

Onze mening

In Brugge kan je zoveel acties doen met je kaarten dat je continu in een dilemma zit. De kleur van je kaart is heel belangrijk, die bepaalt namelijk heel veel van je acties: wélke noodlotfiches je mag afleggen, hoeveel munten je kan nemen (afhankelijk van de gekleurde dobbelstenen), waar je een kanaalfiche kan aanleggen,… Er is wel een bepaalde geluksfactor in het spel bij het trekken van de kaarten. Doordat er zoveel acties zijn die je kan doen is deze geluksfactor niet allesbepalend en heb je toch ook veel zelf in de hand.

Wat we leuk vinden aan Brugge is dat elke actie zijn nut heeft aan het einde van het spel. Alle acties zijn goed, alleen zijn sommige nog beter op bepaalde momenten. Op het einde van het spel krijg je voor heel wat verschillende dingen punten en dat houdt het spel spannend tot het einde! Bovendien speelt Brugge goed onafhankelijk van het aantal spelers, en dat allemaal binnen 60 minuten!

Conclusie: Brugge is een heel goed spel dat nog vaak op tafel mag komen! 8/10

Brugge

Auteur: Stefan Feld
Uitgeverij: White Goblin Games
Aantal spelers: 2 – 4
Tijdsduur: ± 60 min.
Vanaf 10 jaar

Spelbeschrijving

Het ‘spelbord’ van Glastonbury bestaat uit 32 kaarten in een 6×6-gebied. In de hoeken worden de aparte ‘hoek-kaarten’ gelegd. Je loopt met je figuurtje rond dit veld en verzamelt ingrediënt- en toverspreuk-kaarten.

Als het jouw beurt is beweeg je jouw tovenaar rond het veld: zoveel stappen als je laatst genomen kaart aangeeft. Daarna mag je een kaart kiezen uit de rij/kolom waar je gestopt bent. Je wilt dus niet eindigen op een hoek want dan kan je geen kaart nemen. Je legt de kaart op je stapel en mag deze tijdens het spel niet meer inkijken, je moet dus proberen onthouden welke kaarten je al hebt. Het veld wordt aangevuld en de volgende speler is aan de beurt.

De ingrediënt-kaarten leveren punten op aan het einde van het spel. Heb je maar één kaart in een bepaalde kleur dan zijn het minpunten, heb je er 2 kaarten van dan zijn dat 0 punten, en als je er 3 of meer hebt leveren ze pluspunten op (het aantal dat staat aangegeven op de kaart). Bovendien worden de punten van je eigen kleur verdubbeld: zowel voor minpunten als pluspunten!

Daarnaast zijn er ook de toverspreuk-kaarten die je bepaalde voordelen kunnen geven. Vb. Dat je 3x een extra stap mag doen als je op een hoek komt, of dat je 3x een willekeurige kaart mag nemen.. Er zijn ook toverspreuken waardoor je tegenstanders hun laatste nieuwe kaart moeten weggooien,…

Het spel loopt door totdat het veld niet meer kan worden aangevuld en een rij/kolom helemaal leeg is.

Er is ook een variant waar iedereen aan het begin een extra opdracht krijgt. Een opdracht kan inhouden dat je de meeste kaarten van een bepaalde kleur moet hebben, of de minste kaarten in het geheel,…

Onze mening

Wij zijn erg enthousiast over Glastonbury. Het is in 5 minuten uitgelegd en ondanks de eenvoudige spelregels komt er toch ook wat denkwerk aan te pas… Je kiest niet alleen de kleur en het aantal punten op een kaart, maar die kaart beslist ook hoeveel stappen je de volgende ronde mag doen! Dit zorgt ervoor dat je vooruit denkt en plannetjes kan maken, zolang iemand anders niet juist díe kaart neemt dat jij zo graag wou.. Daarnaast moet je ook proberen te onthouden welke kleuren je wel/niet hebt, want je wilt natuurlijk geen minpunten!

De extra opdrachtkaarten maken het ook leuk omdat je dan van in het begin al iets hebt om naartoe te werken.. Als je de meeste kaarten van een bepaalde kleur moet hebben ga je ook in de gaten houden welke kaarten je tegenspelers nemen.

Het spel speelt goed met 3/4 spelers, maar met twee vinden we het nog leuker. Dan is het echt een vlot, tactisch spelletje. Er staat een variant in de spelregels waarbij je in een 2-speler-spel de groene en blauwe kaarten kan weglaten, maar wij vonden dat dit niet veel verschil maakte. Het spel is dan wat korter en je kan jouw kleuren makkelijker onthouden, maar dat is alles.

Conclusie: Glastonbury is een spel dat in enkele minuten is uitgelegd en toch wat denkwerk vraagt. 8/10

Glastonbury

Auteur: G. Burkhardt
Uitgeverij: franjos Spieleverlag
Aantal spelers: 2 – 4
Speelduur: ± 30 min.
Vanaf 8 jaar