We moeten heel eerlijk bekennen: Karak is niet het type spel dat we op basis van het uiterlijk zelf zouden kiezen. De spelregels lezen bovendien ook niet zo gemakkelijk, wat naar mijn gevoel meer te maken heeft met de lay-out dan met de schrijfwijze. Maar toch werd Karak een verrassing van formaat!

Een nauwere blik op het spel maakte al snel duidelijk dat het alle potentieel heeft om hier in huis een echt top spel te worden. Het doet denken aan een combinatie van enkele favoriete spelletjes ten huize Spellenmolen: het tegel-leggen van Carcassonne en het ‘verslaan van monsters’ uit Andor. Karak is echter geen coöperatief spel, je leidt je held door duistere catacomben op zoek naar waardevolle schatten. Om die schatkisten te openen zal je eerst sleutels moeten bemachtigen, en dat doe je dan weer door monsters te verslaan. Het ultieme doel is het verslaan van de draak, maar voor je daar ook maar in zou kunnen slagen zal je je held moeten voorzien van een heleboel extra wapens en/of krachten. Ook deze kan je enkel bemachtigen door monsters te verslaan. Het spel eindigt van zodra iemand de draak heeft kunnen verslaan, de speler met de meeste punten (schatkisten) wint het spel!

Monsters verslaan gebeurt met behulp van twee dobbelstenen en eventuele extra wapens. Daar ligt meteen de grootste geluksfactor in het spel, zo had Matteo de allereerste keer brute pech bij elke worp. Door steeds zo laag te dobbelen maakte hij geen schijn van kans, en toch bleef hij het spel geweldig vinden en had hij meteen zin in een tweede potje. Dat zegt eigenlijk voldoende. Ook Kobe was meteen 100% overtuigd en zet het meteen in zijn lijstje met favoriete spellen. Karak is het ideale familiespel: eenvoudig en leuk genoeg zodat alle kinderen kunnen meespelen en tegelijkertijd zeker niet kinderachtig en boeiend genoeg voor ouderen. De geluksfactor (dobbelstenen/tegels) kan wel eens roet in het eten gooien, maar die hoort er nu eenmaal bij in een familiespel. Tenslotte nog een complimentje voor het mooie artwork en het prachtige materiaal, met o.a. die uitsneden in het spelersbordje.

Karak, Geronimo, 2-5 spelers, 45min., vanaf 7 jaar

Lemur Tails is een spelletje uit de reeks van Jolly Dutch. Een jonge, Nederlandse uitgever dat toegankelijke maar leuke spelletjes op de markt brengt. Sinds kort zijn ze ook in Belgische winkels verkrijgbaar. Wij ontdekten de reeks met Lemur Tails, een spel dat er vooral heel erg leuk uit ziet. Het is bedoeld voor twee spelers, onderling proberen jullie de ‘langste kortste staart’ voor jullie lemuren te maken.

De spelregels zijn simpel: voor een correcte staart moet je zwart en wit afwisselen en ervoor zorgen dat de getallen op de kaarten mekaar opvolgen. Tijdens je beurt kan je slechts 2 verschillende soorten acties doen, maar door ze slim te combineren kan je oneindig veel acties blijven uitvoeren. Dat is heel erg leuk wanneer alles goed gaat, maar soms heb je ook gewoon brute pech met de kaarten die je op hand krijgt en dan is het best frustrerend als je je medespeler zo’n mega combo ziet maken.

Lemur Tails is een heel laagdrempelig en snel kaartspelletje, waarbij je enerzijds strategisch probeert te combineren en anderzijds een grote geluksfactor hebt. Hierdoor is Lemur Tails niet meteen ons type van spel.

Lemur Tails, Asmodee (Jolly Dutch), 2 spelers, 10 min., vanaf 8 jaar

Labyrinth, ook vaak gewoon ‘Doolhof’ genoemd is een spel uit 1986 en met gevolg voor velen onder ons al bekend uit de eigen kindertijd. Voor wie het nog niet kent: Doolhof is een spel met bewegende tegels. Door elk om beurt een nieuwe tegel in het spel te schuiven verandert het doolhof continu. In dat magische labyrint probeer je met je pion bij een bepaald figuur te geraken om punten te sprokkelen. Diegene die als eerste al zijn figuren heeft bereikt wint het spel.

In de loop der jaren zijn er van Labyrinth heel wat versies op de markt verschenen, zo zag ik naast de klassieke versie o.a. een Pokémon en een Harry Potter-versie verschijnen. Wij ontdekten recent de Super Mario variant. Het spelprincipe blijft hetzelfde, maar de doos en het speelmateriaal kreeg een nieuwe look. Zoals we dat van Mario gewoon zijn krijgen we heel kleurrijke illustraties en hebben de figuurtjes plaatsgemaakt voor allerhande Mario personages. Het spel blijft na al die jaren echt steengoed. Het beweegbare element in dit doolhof zorgt ervoor dat je elke keer opnieuw een uitdaging vindt in het puzzelen. Kobe en Matteo zijn – net als wij vroeger – helemaal geprikkeld door dit magische labyrint. Elke mastermove die je doet smaakt naar meer. En hoe meer je speelt, hoe beter je wordt! Een kleine portie geluk blijft wel steeds aanwezig, waardoor je – zélfs met het allerbeste inzicht – altijd eens tegen de lamp kan lopen. Maar dat hoort er ook gewoon bij. Wat zijn we blij dat we dit topspel nu samen met de jongens kunnen spelen, ééntje dat goed genoeg is om van generatie op generatie verder te leven!

Super Mario Labyrinth, Ravensburger, 2-4 spelers, 20 min., vanaf 7 jaar

De IQ-reeks van Smartgames valt heel erg in de smaak bij Kobe en Matteo. Het blijft fascinerend hoe ze keer op keer nieuwe vormen en principes blijven vinden om de reeks uit te breiden! Deze IQ Stixx heeft een iets groter doosje, maar is nog steeds het ideale spel om gemakkelijk overal mee naartoe te nemen.

Volgens het welbekende principe krijg je in het opdrachtenboekje te zien hoe een aantal staafjes liggen, het is vervolgens aan jou om de overige staafjes er bij in te puzzelen. De eerste opdrachten van Stixx werden hier als heel erg gemakkelijk bevonden. Eens je het principe van de uitsparingen onder de knie hebt zijn alle opgaven uit niveau één een eitje. Dat was duidelijk te zien aan Matteo, waarbij hij meteen 10 levels per keer oversloeg en de opgaven alsnog tot een goed eind bracht. Pas wanneer er in de volgende niveaus (junior/expert) voldoende staafjes ontbreken in je startopstelling moet je meer verbanden gaan leggen om de puzzel tot een goed einde te brengen. Een manier van (om)denken die (naar ons gevoel) toch weer vernieuwend is binnen deze geweldige IQ-reeks. Naar goede gewoonte zijn de latere opgaven wel best uitdagend. Als je als volwassene meteen in de laatste levels inpikt, ben je best een tijdje zoet en kan je weer op zoek naar die doorzetter diep in jou!

IQ Stixx is voor ons absoluut weer één van onze favoriete spelletjes uit deze reeks. Eéntje waar we alle vier, elk op ons eigen niveau en manier, nog veel plezier aan zullen beleven.

IQ STIXX, Smartgames, vanaf 7 jaar

Kaap Kweet! Wat een geweldige naam voor dit spel, want in Kaap Kweet kan je tonen wat je nog allemaal weet over het voorbije schooljaar. Ja, je leest het goed, Kaap Kweet is niet ‘zomaar’ een gezelschapsspel. Dit is de milieuvriendelijke versie van de welbekende vakantieblaadjes, maar dan nu een spel dat over de hele lagere school-carrière kan worden herbruikt. Voor elk studiejaar wordt een apart kaartenset verkocht, maar het goede nieuws is dat je deze ook gewoon kan herbruiken voor broer/zus én dat kinderen van verschillende leeftijden samen een spel kunnen spelen om hun eigen leerstof te herhalen.

Het spel op zich zit best leuk in elkaar. Om te winnen moet je diamanten uit verschillende werelden verzamelen, die diamanten kan je dan weer verdienen door vragen correct te beantwoorden. De vragen zijn heel divers, alle thema’s uit het voorbije leerjaar komen aan bod: rekenen, meetkunde, spelling, lezen, taalbeschouwing en zelfs W.O! Om van de ene wereld naar de andere wereld te reizen heb je echter ook nog vervoersmiddelen nodig, en ook hiervoor zal je vragen uit jouw leerjaar moeten beantwoorden. Als geheel vloeit het spelmechanisme mooi samen met de schoolse vaardigheden.

Of Kaap Kweet nu echt iets voor jou is, is net zoals met die ouderwetse vakantieblaadjes heel erg afhankelijk van persoon tot persoon. Voor Kobe past het één (school) niet samen met het ander (spelletjes). Hij speelt heel graag spelletjes maar voor hem hoef je dan niet met lezen/rekenen aan te komen, want als hij wilt rekenen dan neemt hij toch weer liever een gewoon werkboekje. Matteo vindt het op zijn beurt wel weer leuk en geniet best van Kaap Kweet. Omdat hij toch wel wat schoolse voorsprong heeft lukken de meeste vragen van het eerste leerjaar voor hem inmiddels vrij goed, maar alleen is natuurlijk ook maar alleen. Als ouder kan je dit spel niet echt meespelen, of je zou de vragen van het 6e leerjaar moeten beantwoorden. Extra vragensets voor volwassenen en voor kleuters zouden absoluut een leuke toevoeging zijn om het nog meer geschikt te maken binnen een gezin.

Kaap Kweet, Nanuq Publishing, 2-6 spelers

Rocódromo is een spelletje over muurklimmen, een thema dat voor gezelschapsspelletjes nog maar zelden (of zelfs nooit?) gekozen wordt. Wat het nog indrukwekkender maakt is dat we er ook effectief een 3D klimmuur bij krijgen waar onze mannetjes letterlijk naar boven moeten klimmen. En dat allemaal uit karton gemaakt!

Tijdens je spelbeurt kan je kiezen uit twee acties: klimtouwen verzamelen of klimmen. Touwen verzamelen gaat gepaard met enkele simpele regels, waarbij je enkel de kleinste touw per kleur kan nemen tenzij je betaalt met karabijnen. Om te klimmen kan je maximaal 3 touwen inzetten. Daarvoor moet je niet alleen kunnen inschatten hoe hoog je met dat type touw geraakt, maar ook opletten dat het kleur van dat touw overeenstemt met het gebied waar je naartoe klimt. Rocódromo is een spelletje waarmee je enerzijds moet plannen en anderzijds afstanden zal inschatten.

Het basisspel heeft een simpele klimmuur, ideaal om de basisprincipes van het spel onder de knie te krijgen. Daarna is er een geavanceerde versie waarbij de klimmuur meer levels krijgt en indrukwekkender wordt.

Wij vonden het spel best indrukwekkend om op te zetten, maar hadden wel wat problemen met de spelersfiches. Die vielen er bij de minste beweging uit, zelfs als er enkel volwassenen meespeelden. Aangezien het verdere spelmechanisme ook niet helemaal op ons lijf geschreven stond werd Rocódromo hier thuis niet de grootste hit. Bovendien was er qua moeilijkheid voor ons niet veel verschil tussen het basisspel en de geavanceerde versie.

Rocódromo, Geronimo Games, 2-4 spelers, 10 min., vanaf 10 jaar

Museum Suspects is een detective spel. Alle spelers gaan op zoek naar de dief (of dieven?) van het grote museumstuk. Om dat te doen kan je hints verkrijgen door onderzoeksfiches in te zetten, waarmee je meteen bepaalt hoe ‘duur’ je de hint achterlaat voor de volgende detective. De hints vertellen je op basis van hun uiterlijk of locatie welke verdachten het niet kunnen zijn (vb. hij heeft geen sjaal). Je sluit je beurt telkens af met een gokje te wagen op één van de 16 verdachten, of vermoed jij dat de dief ontsnapt is? Met onderzoeksfiches kan je dus zowel hints betalen als verdachten aanduiden, je moet dus bewust kiezen welke waarde je waaraan spendeert. Hoe hoger de waarde op de juiste verdachte, hoe meer punten je scoort op het einde van het spel.

Museum Suspects doet thematisch wat aan Cluedo denken, al is de manier van spelen totaal verschillend. Wij hebben Museum Suspects alle vier op een andere manier ervaren. Matteo (4j.) vindt het spel gewéldig, hij gaat helemaal op in het verhaal en wilt kost wat kost onderzoeken wie de dief is. Een tip voor zichzelf houden is nog een werkpuntje, want in zijn enthousiasme heeft vaak iedereen door dat de verdachte géén muts op heeft. Kobe (6j.) gaat op zijn beurt veel doordachter te werk. In stilte doktert hij uit wie het kan zijn en van zodra hij een vermoeden heeft gaat hij er voor de volle 200% voor. Het detective-gehalte in dit spel spreekt hem heel erg aan. Dankzij de tips en de extra verdachten is het spel elke keer weer anders en blijft het keer op keer leuk! Als volwassene was ik de eerste speelsessies ook wel enthousiast omwille van het vernieuwende spelprincipe, maar na een paar spelletjes hoefde het toch niet meer opnieuw en opnieuw.

Museum Suspects, Blue Orange Games, Geronimo Games, 2-4 spelers, 20 min., vanaf 8 jaar

Kobe is bezeten door alles wat met geografie te maken heeft. Een spel met een grootstad als Londen in de hoofdrol trekt al zonder veel moeite zijn aandacht. In Next Station London ontwerpen alle spelers een nieuw METRO-netwerk. Hoewel de spelregels heel uitvoerig beschreven staan (in wel 7 talen/boekjes!) zijn ze in enkele minuten uitgelegd.

Elke speler krijgt een blanco stadsnetwerk en een gekleurd potlood, vanaf dan volg je de werfleider. Die draait namelijk kaarten open met daarop een symbool, elke speler mag zijn metrolijn vervolgens verlengen naar een station met een gelijk symbool. Uiteraard probeer je daarbij rekening te houden met enkele regels. Een combinatie van het aantal (centrum)wijken, tunnels en stopplaatsen zal je score bepalen. In de volgende rondes worden de kleurpotloden doorgegeven zodat elke speler na 4 ronden een volledig metro-netwerk heeft ontworpen. Tenslotte kan je nog een hoop bonuspunten verdienen als toeristische sites en overstapstations hebt voorzien.

De basisregels zijn erg leuk, doordat het zo eenvoudig speelt kan jong en oud zonder problemen meespelen. De combinaties om punten te sprokkelen zorgen er tegelijkertijd voor dat er voldoende strategie in zit voor zo’n kort spelletje. Om de puntentelling te doen is het handig dat ze de kleinste maaltafels beheersen, de leeftijdsaanduiding 8+ kan in dat opzicht wel kloppen. Het spel voorziet ook twee soorten extra doelstellingen om nog meer uitdaging te voorzien. De herspeelbaarheid is bijzonder groot, ik ben nu al bang dat onze scoreblok er behoorlijk snel door zal zijn!

Next Station LONDON, Geronimo, 1-4 spelers, 25 min., vanaf 8 jaar

Nadat wij als mama’s al jaren fan waren van UNLOCK, konden nu ook Kobe en Matteo kennismaken met een escape spel! En of ze enthousiast waren. Kobe kon het introductieverhaal lezen om het spel te kunnen starten, voor de rest van het spel moet je nog niet kunnen lezen. Je kan dit als ouder ook prima voorlezen.

De spelers bevinden zich telkens in een bepaalde ruimte en gaan op zoek naar voorwerpen en andere locaties. Dankzij een introductiespel leren de kinderen het spelprincipe kennen. Hoewel het voor hen compleet nieuw is voelt het allemaal zo natuurlijk aan dat het vanzelf gaat. Bepaalde kaarten leg je tegen elkaar om ruimtes te vormen, alle getallen die je vindt verwijzen naar een voorwerp en dat kan je op zijn beurt weer ergens anders gebruiken. Een sleutel(kaart) leg je bijvoorbeeld tegen een kist om ze te openen, zo ontdekt je nieuwe symbolen/getallen en gaat het spel gewoon verder. De tijd die je erover doet is niet van belang, integendeel: je probeert zo aandachtig mogelijk te werk te gaan om zeker geen verborgen getallen te missen en het spel met zo veel mogelijk sterren te winnen!

Kobe en Matteo waren meteen verkocht door dit spel, het is gewoon gewéldig! Naast het introductiespel zijn er 6 scenario’s die je kan doorlopen. Je kan ze in principe opnieuw spelen om je puntentotaal te maximaliseren, maar Unlock Kids! is uiteraard niet het spel dat je opnieuw en opnieuw blijft spelen. De aanbevolen leeftijd is vanaf 6 jaar, maar voor cognitief sterke kinderen kan het ongetwijfeld al (heel wat) vroeger. Idealiter speel je dit spelletje alleen of als duo, want te veel spelers heeft hier geen meerwaarde. Kobe en Matteo vonden het héél jammer toen alle scenario’s uitgespeeld waren en hopen vurig dat hier een vervolg op komt!

Unlock kids is een absolute aanrader voor alle kids die graag onderzoekend te werk gaan!

Unlock Kids!, Asmodee, 1-4 spelers, 30 min., vanaf 6 jaar

Wij waren héél blij toen we zagen dat Recto Verso beschikbaar werd. Het is namelijk de vernieuwde versie van wat wij in 2014 al in het Duits konden testen: La Boca (Kosmos). Wij waren toen al grote fans van La Boca, maar de dure prijs heeft ervoor gezorgd dat het toen nooit van de grond kwam. De kostelijke timer hebben ze nu weggelaten, waardoor hetzelfde topspel nu voor een heel aanvaardbare prijs verkrijgbaar is!

In Recto Verso gaan we samen bouwen, letterlijk. Twee spelers bouwen gelijktijdig (en zo snel mogelijk) aan een bouwwerk, maar ze zien enkel het aanzicht van hun kant. Om het toch samen te kunnen afwerken heb je niet enkel een goed ruimtelijk inzicht nodig, maar zal communiceren met je medespeler cruciaal zijn! Je moet telkens alle blokken gebruiken, dus blokken die niemand ziet zullen jullie binnenin moeten verstoppen. Opdrachten zijn er op 2 verschillende niveaus. Hoe sneller jullie klaar zijn, hoe meer munten jullie verdienen. Om die tijd te bepalen is er wel een stopwatch (of smartphone) nodig. Eén opdracht duur maximaal 2 minuten, en iedereen speelt 2 keer met elke andere medespeler. Wie aan het einde het meeste munten heeft verzameld wint het spel.

Recto Verso is in 2 minuten uitgelegd. We speelden het spel met heel wat spelers uit verschillende doelgroepen, en iedereen is meteen enthousiast! Hoewel de spelersaanduiding 2-6 aangeeft, vinden wij Recto Verso op z’n best met 3 of 4 spelers. Met een grotere groep is de downtime voor de niet-bouwers betrekkelijk langer. Recto Verso is een spel dat Kobe en Matteo graag op tafel leggen als we bezoek krijgen, plezier verzekerd!

Recto Verso, Geronimo Games, 30 min., 2-6 spelers, vanaf 8 jaar