Het is tegenwoordig niet evident om een nieuw spelletje te vinden. Ofwel zijn ze net te moeilijk, ofwel net te gemakkelijk om zijn aandacht erbij te houden. Met De stormloop (het Duitse “Rumpel Ritter”) hebben we toch weer een spannend én interessant dobbelspel ontdekt.

Het 3D kasteel trekt de aandacht van elke kleuter! Als je aan de beurt bent dobbel je de dobbelsteen, daarna moet je 1 of 2 ridder(s) in de toren werpen of mag je de fameuze torenpoort openen. Vervolgens kan je alleen maar hopen dat er zo weinig mogelijk van jouw ridders in de valkuilen terecht komen! Als portier krijg je een kleine bonus: naast de ridders van je eigen kleur krijg je ook van elke andere kleur één ridder. De eerste keer vond Kobe het maar niets als iemand anders ‘zijn’ gele ridder kreeg, maar dat is hij ondertussen alweer gewoon. Op die manier ridders van andere spelers verzamelen vindt hij ondertussen de max!

Kobe (32 mnd.) speelt De Stormloop!

Wanneer je onvoldoende ridders hebt om je dobbelsteen-opdracht uit te voeren eindigt de ronde. Iedere speler telt zijn ridders (zo ontdekten we dat Kobe al goed kan tellen hoeveel ridders elke speler heeft!), diegene met de meeste ridders krijgt een muntje. Om het spel te winnen moet je 2 munten verzamelen. Jammer genoeg kan een ronde ook eindigen voordat de poort is open gegaan, zeker als je maar met 2 spelers speelt.

Kobe zijn spelletjes collectie begint al aardig te groeien, het laatste nieuwe spel is meestal datgene dat hij als eerste uit de kast haalt, dus “het spelletje van de drakenridders” is momenteel deel van het avondritueel. De Stormloop is geen spel dat hij zonder begeleiding met leeftijdsgenootjes kan spelen, bij het verdelen van de ridders kan hij nog wel een beetje assistentie gebruiken. Bovendien zijn de ridders vrij klein en moet je van alle spelers 100% zeker zijn dat ze niets meer in de mond durven steken.

De stormloop, Haba, 2 – 4 spelers, vanaf 4 jaar

Karuba Junior was de grootste uitdaging sinds lang, zowat alles in dit spel was nieuw. Geen dobbelsteen of kaarten, alleen maar tegels die verspreid over de tafel liggen. Het piratenschip trok natuurlijk meteen zijn interesse.

Kobe (30 mnd. speelt KARUBA Junior!

Ik was van plan om het spel gaandeweg uit te leggen, dus ik begin en neem een tegel. Een schatkist, wat een geluk! Ik puzzel de schatkist aan en breng één van de drie speelfiguren naar de schat, als we drie kisten gevonden hebben winnen we het spel. Els neemt een tegel, ook een schatkist. Kobe neemt een tegel en roept “SJATKIST! WIJ ZIJN GEWONNEN!”. Oké, dat lukt geen twee keer na mekaar, maar de bedoeling van het spel was alvast duidelijk.

Tussen de tegels vind je ook piraten met daarop één, twee of drie boten. In dat geval mag je de piraat zoveel aantal stappen laten varen. Die wil je niet te vaak trekken want van zodra het piratenschip het eiland bereikt verliezen we het spel. Naast de vele tegels zitten er ook nog tijgers die de weg kunnen blokkeren. Het principe had hij snel door, maar het puzzelen van de wegen was de eerste keren behoorlijk moeilijk.

Zijn enthousiasme voor Karuba is niet te temmen, hij speelt het liefst de hele dag door! Ongelijk kunnen we hem niet geven, het is dan ook een super spannend spel. Sommige keren win je snel, andere keren bereiken de piraten het eiland en soms blokkeren de tijgers gewoon je laatste weg. En oefening baart kunst, want zo’n 2 weken na zijn eerste speelsessie is hij een kleine held in het puzzelen van de wegen.

Karuba Junior, Haba, 1 – 4 spelers, vanaf 4 jaar

Van sommige spellen kan je op voorhand al min of meer raden of het al lukt of niet, bij Hop in Galop wist ik niet wat te verwachten. Hier krijgt hij voor het eerst de keuze wat hij wilt doen. De allereerste keer begreep hij het nut niet van twee dobbelstenen. “Eén voor mij, één voor Mammie, maar welke krijgt Mama dan?”

Kobe (30 mnd.) speelt Hop in Galop!

 Je dobbelt met twee dobbelstenen gelijktijdig, daarna mag je kiezen: ofwel neem je het voorwerp vanop de blauwe dobbelsteen, ofwel verzet je je paard x-aantal stappen (rode dobbelsteen) richting de stal. Om het spel te winnen moet je paard in de stal zijn én moet je alle voorwerpen verzameld hebben. Kobe vond de extra keuzemogelijkheid wel leuk en vond er helemaal niets moeilijk aan. Of toch wel: onthouden wélk paard van hem is. Geel is inmiddels zijn favoriete spelerskleur geworden, maar hier heb je de keuze tussen zwart, wit, beige of bruin. Hij wisselt wel eens af en vergeet dan af en toe met welk paard hij aan het spelen was. Het was opvallend hoe hij één dobbelsteen automatisch links liet liggen van zodra hij die opdracht had vervuld. Je kan je verwachten aan een spannende finish!

“Galop” behoorde meteen tot zijn favoriete spelletjes, als hij wint kun je je verwachten aan een vreugdedansje mét een denkbeeldig stokpaardje. De spellen worden nu ook voor ons steeds interessanter, meer van dat graag!

Hop in galop!, Haba, 2-4 spelers, vanaf 3 jaar

Kobe (29 mnd.) speelt Kleine vogel, grote honger.

Nadat kleine regenboogrups behoorlijk was tegengeslagen waagden we een nieuwe kans met kleine vogel, grote honger. Hij eigende zich de gele vogels meteen toe en was al enthousiast voordat het spel begon!

Je vogel heeft grote honger en wilt in eerste instantie twee dingen om te eten. Als je één van die dingen dobbelt mag je ze meteen op je kaartje leggen. Het voelde alsof hij dit spelletje kende uit een vorig leven, hij was er meteen mee weg. Hetgeen hem vooral siert is dat hij niet alleen zijn vogel in de gaten houdt, maar ook die van ons. “Ohneeee, Mammie weer pech! Jij moet nog besjes dobbelen hé Mammie, geen vliegje!”.

Als je kaartje vol is dan groeit je vogel en komt er een nieuwe opdracht tevoorschijn. Om het spel te winnen moet je vogel als eerste helemaal volgroeid zijn. Ook bij dit dobbelspel speelt geluk een grote factor. Ondanks het feit dat Kobe toch wel heel vaak de grootste pechvogel is, heeft dit spel zich ontpopt tot Kobe’s grootste favoriet! Dit is één van de eerste spellen dat hij opnieuw en opnieuw wilt spelen, als het van hem afhangt zo’n 10 keer per dag.

Winnen en verliezen beseft hij inmiddels maar al te goed. Dat hij niet wint vindt hij nog niet zo heel erg, maar hij moet en zal zijn vogeltje ook laten groeien. Dus als één iemand wint speelt Kobe op zijn gemakje alleen verder tot ook zijn vogel kan vliegen.

Kleine vogel, grote honger, Haba, 2-4 spelers, vanaf 3 jaar

Kobe (27 mnd.) speelt UNO Junior!

UNO is een klassieker, dat kon niet ontbreken in Kobe zijn collectie! We haalden de kaarten uit en nog voor we iets konden uitleggen riep hij al: “Ikke geel hé!”. Hij wilde zich de gele kaartjes al toe eigenen en was dan ook even in de war wanneer hij vijf random kaarten in de plaats kreeg.

Kaarten mooi en verzorgd in de hand houden is geen simpel kunstje voor een 2-jarige, dus haalden we snel onze kaarthouders boven. UNO junior is net dat tikkeltje gemakkelijker dan de gewone UNO doordat elk cijfer zijn eigen dier heeft. Als je aan de beurt bent kan je ofwel een kaart met hetzelfde dier (cijfer) of met dezelfde kleur afleggen. Kleuren en dieren herkennen is inmiddels een koud kunstje, maar het principe van kaarten afleggen is volledig nieuw. In de meeste spellen moet je namelijk voorwerpen verzamelen, dit is de eerste keer dat het de bedoeling was om alles kwijt te spelen.

De eerste keren vroegen we telkens aan Kobe: “Heb je een rode kaart of een kaart met een olifant?”, waarop hij zelf kon besluiten of hij kon of niet. Als dat niet het geval was moest hij een nieuwe kaart nemen, die hij indien mogelijk nog mag afleggen. De speciale kaarten (kleur veranderen, +2/+4 kaarten, …) laten we er voorlopig nog uit, die maken het wellicht nog wat te ingewikkeld. “UNO” roepen is zo wat het leukste moment van het spel, dat doet hij in alle trots en glorie! Hij is een grote UNO-fan en gaat meteen de kaarthouders uit de kast halen van zodra iemand nog maar aanstalten maakt het spelletje te nemen.

UNO Junior, Mattel, 2-4 spelers, vanaf 3 jaar

Kobe (26 mnd. speelt Kleine Regenboogrups)

Kleine regenboogrups werd Kobe zijn eerste kaartspelletje, hij koos er meteen de gele rups uit. Aan het begin van het spel heb je enkel het hoofd en de staart van je rups, de bedoeling is om alle kleuren van de regenboog in jouw rups te brengen en als eerste een echte regenboogrups te creëren.

Je kleurenkaarten liggen geschud in een stapel. Als je aan de beurt bent mag je dobbelen. Heb je de kleur gedobbeld die bovenaan jouw stapel ligt? Dan heb je geluk en mag je die kaart aan je rups toevoegen. Het nieuwe is dat niet alleen jij, maar ook al je medespelers dat mogen doen. Misschien heb je zelf wel brute pech maar help je toch de anderen verder!

Aangezien je maar met één van de zes dobbelsteenkleuren verder kunt moet je in dit spel vaak omgaan met pech. De eerste speelbeurten had Kobe zelfs zodanig veel pech dat onze regenboogrups af was en hij in die tijd amper één of twee kaarten kon leggen. Gelukkig hebben we het vaak genoeg gespeeld dat hij ook een paar keer gewonnen heeft, al geraakt hij maar niet overtuigd. Het leggen van de kaartjes vindt hij nochtans heel leuk, maar het grote ‘pech-gehalte’ is dus toch een grote boosdoener. Hij speelt het gerust mee als iemand anders het kiest, maar zal het niet zelf uit de kast gaan halen.

Kleine Regenboogrups, Haba, 2 – 4 spelers, vanaf 3 jaar

Kobe (26 mnd.) speelt Hopp Hopp Häschen!

Kort na Kobe zijn tweede verjaardag waren we op zoek naar nieuwe spelletjes. En soms moet je het niet ver zoeken, want Hopp Hopp Häschen stond gewoon in onze kast. Hij kende de kleuren inmiddels, dus dit leek mij een haalbare zaak. Ik besefte al snel dat het toch niet zo eenvoudig was als ik in gedachte had. Kobe was namelijk gewoon dat je na een dobbelsteenworp steeds hetzelfde hoort te doen: iets verzamelen, iets puzzelen, iets afgeven,… . Maar in dit spelletje hangt dat volledig af van de situatie.

Het begon eenvoudig: je rolt met de dobbelsteen, herkent de kleur en zet vervolgens een haasje in het juiste hol. Maar hier komt het: als er al een haasje staat, hoef je er uiteraard geen bij te zetten! In dat geval mag je het haasje eruit nemen en is het helemaal voor jou, je eerste punt! In zijn eerste speelsessie blokkeerde hij hierop, hij begreep maar niet waarom hij er niet gewoon een haas bij mocht zetten. Met de nodige peuterkuren tot gevolg.

Een paar dagen later wilde hij het spelletje opnieuw spelen. Ik zag het niet meteen zitten, want het was toch nog te moeilijk. We probeerden het toch nog maar een keertje, en opeens kon hij het wel! We geloofden onze ogen niet. Het enige obstakel dat overbleef: het spel duurde te lang. Het ging hem veel te traag vooraleer alle haasjes verdeeld waren. Dat was natuurlijk eenvoudig op te lossen, we speelden gewoon met de helft van de haasjes.

Als Kobe een spelletje leuk vindt, dan komt het élke dag op tafel. Een dikke week later speelde hij het spel zo vlot dat alle haasjes terug mee mochten doen. Alweer een favoriet erbij!

Hopp Hopp Häschen, Pegasus Spiele, 2 – 4 spelers, vanaf 3 jaar

Kobe (26 mnd.) speelt Berenhonger!

Berenhonger was één van de allereerste spelletjes die Kobe leerde kennen. Hier kunnen jullie lezen hoe hij het spel leerde kennen en er op 1-jarige leeftijd mee omging. Inmiddels zijn we een jaar verder en staat Berenhonger (weer) hoog op zijn favorieten-lijstje, al heeft het spel tussenin wel een aantal maanden in de kast doorgebracht.

Hij speelt het spel nu helemaal zoals het hoort, mét bijhorend rollenspel. Schattig om te zien hoe hij de dobbelsteen van zijn hand laat rollen en terwijl vraagt “Beertje, wat wil je eten?” om vervolgens probleemloos de lepel te nemen en de beer te voederen. “Smakelijk beertje!” – klinkt het dan. Het is een groot plezier om op die manier met hem te spelen, hij weet perfect wat er moet gebeuren zonder dat je bij elke beurt moet zeggen wat hij moet doen, je zou haast vergeten dat hij nog maar 2 jaar is. Het feit dat zijn lievelingsgroenten (spinazie) ook in dat spelletje voorkomen maakt het natuurlijk alleen maar leuker. (“Beertje spinazie eten? Kobe vindt spinazie ook lekker! Mmmmmh”)

Als het bordje bijna leeg is kan de dobbelsteen wel eens wat tegenwerken. Je moet vb. enkel nog worteltjes (of een beertje) dobbelen, maar de kans dat je het verkeerde dobbelt wordt daarmee steeds groter. Als we een aantal ronden aan het dobbelen zijn zonder resultaat dan durft hij al wel eens wat foefelen en de dobbelsteen gewoon op het juiste symbool te leggen, ziehier: zijn eerste vorm van vals spelen! We leren hem dat dat niet mag, al moeten we stiekem toegeven dat ook wij het wel eens beu durven geraken als niemand er in slaagt het juiste te dobbelen hoor. Maar los daarvan: het is en blijft voor ons één van de allerbeste gezelschapsspelletjes voor de jongste spelers.

Berenhonger, Haba, 1-3 spelers, 5-15 minuten, vanaf 2 jaar

Kobe (23 mnd) ontdekt Bunny Boo!

Tot hiertoe zag Kobe het woord ‘HABA’ als een soort van synoniem voor ‘spelletjes’, maar er gaat stilaan een deur open naar veel meer! En zie hier, zijn eerste Smartgame, BUNNY BOO!

Drie houten blokken en een konijntje, meer heb je niet nodig om de kinderen te laten ontdekken. Erin, erop, eronder, erboven, ernaast,… ze ontdekken het allemaal! Op dat vlak is Kobe echter een jongen die zich niet zo heel lang alleen kan bezig houden. Hij probeert een paar dingen uit, lacht eens schattig naar het konijntje en is dan klaar voor wat meer uitdaging. “Mammie kaartjes nemen?”

Het spel bevat 60 opdrachtkaarten, verdeeld over 4 verschillende niveaus. Bij de allereerste kaartjes moesten we hem even tonen wat nu juist de bedoeling was van al die tekeningetjes, maar hij was er wonderbaarlijk snel mee weg. Hij bestudeert aandachtig de kaart, neemt vervolgens de juiste blokken en gaat helemaal alleen op zoek. We konden onze ogen amper geloven! Opdrachten waar je het konijn voor/achter/op/onder een blok moet zetten bleken geen probleem, links of rechts durft hij wel eens te verwisselen. We blijven er zelf uiteraard nog wel bij zitten, al is dat alleen maar om telkens het volgende kaartje klaar te leggen, hem te feliciteren als hij het gevonden heeft en af en toe wat te helpen. Toch heeft hij voor dit spel minder geduld dan voor de meeste voorgaande spellen. Hij houdt van de uitdaging, kan een 10-tal opdrachten heel aandachtig en correct uitvoeren en is er dan weer klaar mee.

Inmiddels zijn we drie maand verder en komt Bunny Boo met regelmaat uit de kast. Hij haalt het zelf uit de kast, vindt het heel leuk, maar is er nog steeds snel klaar mee. In één keer 20 opdrachten afwerken is toch eerder een illusie. De 18 gemakkelijkste opdrachten zijn inmiddels best eenvoudig voor Kobe, als we de opdrachten van niveau 2 willen uitproberen kunnen we echter beter daar beginnen om te vermijden dat hij het beu is tegen dat we daar geraakt zijn.

We zijn zeker dat Bunny Boo hier nog jarenlang voor uitdaging zal zorgen, want voor sommige van de Master-opdrachten moet je zelfs als volwassenen even je hersens kraken!

Kobe (23 mnd) speelt Bunny Boo!

Bunny Boo, Smart Games, 1 speler, vanaf 2 jaar

Kobe (24 mnd) speelt (en wint!) Hop and Hooey voor de allereerste keer!

Na de overdaad aan kleurgerelateerde spellen was het tijd voor iets nieuws. Rond zijn 2e verjaardag was hij volledig in de ban van “éééééén, tweeeee, drie!”, dus probeerden we ‘Hup, Kleine Pinguïn, Hup!’ (Haba). Toen bleek dat dat voor onze 24-maander nog nét te hoog gegrepen was, viel mijn oog toevallig op ‘Hop and Hooey!’.

De doos en de olifanten-schuifaf lieten zijn oogjes meteen fonkelen. Hij koos het gele mannetje en dat werd vanaf dat moment ZIJN spelerskleur. Tot drie tellen ging goed, de link leggen dat 1/2/3 op de dobbelsteen ook gelijk is aan zoveel trappen is natuurlijk dé oefening. “Hét olifantenspel” (zoals Kobe het zo schattig noemt) is daar ideaal voor! Op de trap is het soms wel druk: volgens de officiële spelregels wordt jouw dwerg naar beneden verwezen als iemand anders op die trede komt te staan. Maar we kregen het nog niet over ons moederhart om hem eerst te feliciteren dat hij flink drie trappen omhoog was gegaan om hem vervolgens zelf weer naar beneden te katapulteren. Die regel komt er later vast en zeker bij.

Kobe (26 mnd) volop aan het tellen tijdens Hop and Hooey!

Eens ze boven aan de trap zijn hoef je zelfs niet verder uit te leggen wat er moet gebeuren, die schuifaf ziet er veel te verleidelijk uit om je dwergje meteen een duwtje onder zijn poep te geven! In de zandbak kan je als beloning nog een speelgoedje kiezen vooraleer je weer onderaan de trap start. In principe mag je eender welk speeltje kiezen, al koos Kobe steevast voor ‘zijn’ gele speelgoedjes en is de regel uit de gevorderde variant (dat je het spel wint van zodra je alle speeltjes in jouw spelerskleur verzameld hebt) er automatisch ingegroeid. Vijf speeltjes verzamelen is echter toch nog wat veel gevraagd, na een 3-tal speeltjes heeft hij het wel gehad en is het tijd voor iets anders. Wij spelen het spel momenteel dus steevast met 3 speelgoedjes per kleur.

Het verschil tussen winnen en verliezen beseft hij inmiddels heel goed, al maakt hij er gelukkig geen probleem van als hij een keertje niet wint. Misschien is dat wel één van de voordelen dat hij al spelletjes speelde voor de tijd dat hij de begrippen winst en verlies kende. Hij vond het zo leuk dat hij het meteen dagelijks wilde spelen, en oefening baart kunst: op een paar dagen tijd werd 1/2/3 herkennen en verwerken een koud kunstje voor onze kleine vriend.

Hop and Hooey!, LOGIS, 2-4 spelers, 20 min., vanaf 3 jaar