De spelletjes van HUCH! Games vallen ons elk jaar op tijdens SPIEL. De levendige en mooie illustraties van de speldozen en het materiaal hebben daar zeker iets mee te maken. Ook dit jaar viel ons oog al heel snel op Jumpkins, en wat het nog beter maakt is dat deze spellen ook alvast Nederlandse spelregels bevatten. Wat zonde dat ze hier nog niet random te koop zijn, lees maar even mee hoe leuk Jumpkins wel niet is!

De speldoos bevat maar liefst 20 felrode dobbelstenen met daarop verschillende Jumpkins-insecten. Er zijn verschillende ondergronden voorzien om het eiland in de doos van voldoende uitdaging en variatie te voorzien, want heel dat insectengebeuren speelt zich namelijk af IN de doos. De insecten hokken samen per soort (door ze op te stapelen), en er komen er alsmaar bij! Elke speler heeft 9 fiches, we spelen dus 9 ronden waarin je elke keer een toestel kiest om een nieuwe Jumpkin in het spel te brengen. Voor Kobe en Matteo was de moszwam alvast het meest opvallende toestel, een soort schuimblok dat dient als trampoline: je gooit er je dobbelsteen op en probeert hem op die manier goed in de doos te mikken. Naast de moszwam is er ook een boomstronk vanwaar je de dobbelsteen kan wegschieten, een blad-springplank en een mierenhoop waarop je de dobbelsteen kan laten vallen. Bij die actie probeer je geen bestaande torens omver te gooien. Na het inbrengen van de dobbelsteen kan je een nieuwe toren vormen met de insectensoort die bovenaan jouw dobbelsteen ligt. Met een beetje geluk en af en toe een strategische keuze kan je op die manier punten scoren.

Jumpkins is geen strategisch spel waarbij je je hersens moet kraken, integendeel. Het is een spelletje waar plezier en lachen centraal staat. De dobbelstenen vallen soms merkwaardig goed, andere keren heb je brute pech. Maar lachen ga je gegarandeerd, hét ideale spel om even alle kopzorgen te vergeten! Kobe en Matteo waren dolenthousiast, en dan hebben ze nog niet eens alle varianten geprobeerd. Ik ben zéker dat dit spel hier nog voor veel leuke momenten gaat zorgen, zeker wanneer ook vriendjes en familieleden weer mogen komen meespelen!

Jumpkins, HUCH! Spiele, 2-4 spelers, 20min., vanaf 8 jaar

Op SPIEL.digital stelde het Zwitserse Helvetiq de nieuwste telg van hun TO GO-reeks voor: Bandida. De lieftallige wederhelft van de populaire Bandido! Ook Bandida probeert weer te ontsnappen uit de gevangenis, maar deze keer zijn er meer opties. Gaan we ze vangen, gaan we haar helpen ontsnappen of koppelen we haar aan Bandido?

Het spel voorziet dus drie spelvarianten, waarbij de eerste variant identiek is aan het spelletje Bandido. Je puzzelt samen aan een gangendoolhof waarbij je alle gangen probeert af te sluiten om zo te voorkomen dat Bandida er niet in slaagt om te ontsnappen. Toch is er een klein verschil, aangezien het spel deze keer ook objectkaarten bevat. Deze objecten zorgen voor leuke en minder leuke gebeurtenissen en brengen op die manier wat meer spanning en afwisseling in het spel.

In de tweede spelvariant vind je ook een ladderkaart, de uitdaging klinkt alweer simpeler dan het lijkt: sluit alle gangen af en voorzie exact één gang van een ladder zodat Bandida kan ontsnappen. Tenslotte is er nog een derde variant waarin je het spel combineert met de superkaart uit Bandido. In deze versie moet je de twee bandieten met elkaar verbinden, de ladderkaart gebruiken en alle andere gangen afsluiten om het spel te winnen. Bandido en Bandida to the next level!

Bandido was al een super leuk, een maxi spel in een mini doosje. Bandida is zowaar nog veel beter. Hetzelfde spel, maar dan nu met méér opties en meer mogelijkheden. Ben je al fan van Bandido? Dan zal Bandida je zeker en vast nog meer bekoren en het spel nieuw leven in blazen. Als je Bandido nog niet in huis hebt, haal dan snel Bandida, want dit snelle puzzelspelletje kan je iedereen bekoren! Kobe en Matteo vinden het alvast super spannend om de “boef” te kunnen vangen.

BANDIDO, Helvetiq, 1-4 spelers, 15 min., vanaf 6 jaar

NSV is een Duitse uitgeverij onder de naam Nürnberger Spielkarten Verlag. Hun beursstand op Spiel biedt keer op keer een voorbode van wat we iets later ook hier in de winkelrekken zullen zien staan. Dit jaar introduceerden ze hun ‘MINNYS’ op spiel.digital, of White Goblin Games deze ook zal vertalen is op dit moment nog niet duidelijk. Wij hopen alvast van wel!

De reeks bestaat uit 4 mini-spelletjes die met een minimum aan (papieren) verpakkingsmateriaal erg duurzaam zijn. De spelletjes zijn verpakt in een papieren zakje, met touw gebonden. Om het spel te openen moet je het openscheuren, wat wij stiekem een beetje jammer vonden. Een hersluitbaar papieren zakje was misschien iets praktischer geweest in de spellenkast, maar dat is nu eenmaal de aard van het beestje. Alle spelletjes zijn Roll & Writes, in het zakje vind je een scoreblok, een potloodje en een mini dobbelsteentje.

Kobe koos Honey moon om te beginnen, een spelletje waarbij je zoveel mogelijk punten probeert te scoren door snoepjes aan te duiden op een suikermaan. Elke speler heeft hetzelfde scoreblaadje en het dobbelresultaat is voor iedereen hetzelfde: het komt er dus op neer om de juiste keuze op het juiste moment te maken. Je dient uiteraard rekening te houden met de spelregels, maar die heb je snel onder de knie. Kobe was meteen enthousiast over dit kleine spelletje. Het is leuk, snel, eenvoudig, spannend verslavend en: ideaal om altijd op zak te hebben om een doods moment te doorbreken!

Recent speelden we ook Hamstern. Een ander thema, andere spelregels, maar minstens even leuk. Ook nu geldt het dobbelresultaat voor alle spelers en moet je kruisjes zetten in de ondergrondse kamers waar ze hun wintervoorraad verzamelen. Aan jou om de juiste keuze op het juiste moment te maken: begin je een nieuwe tunnel, ga je voor de eikels (extra punten) of speel je op voorzichtig en wil je volledige kamers vullen? Het spel verloopt elke keer compleet anders (afhankelijk van je keuzes en de dobbelresultaten), maar leuk is het altijd!

In dezelfde reeks heb je ook nog Wolle en Volle Weide, maar die hebben we op dit moment nog niet getest.

En plots verscheen het kaartspel MaXimaal in de winkelrekken. Niet van een bekende uitgever, zelfs niet van een bekende spelontwerper. Maar een spel van een 8-jarige Vlaming die het nuttige aan het aangename wilde koppelen. Maxim ontwierp een kaartspel om het aanleren (en onderhouden) van de verplichte maaltafels leuker te maken, zijn familie ondersteunde hem als een volwaardig team met de illustraties, productie en marketing. Wauw!

Kobe zit in het eerste leerjaar en is sinds een paar weken helemaal in de ban van de maaltafels. Hij staat al te popelen om ze – net als zijn vriendjes uit het tweede leerjaar – te ‘mogen’ leren. De ideale moment om MaXimaal boven te halen dus. Je kiest zelf met welke maaltafels je het spel speelt: ga je voor de gemakkelijke tafels, ben je al toe aan het grote werk of maak je een eigen combinatie? Alle spelers krijgen een gelijk aantal kaarten en beginnen de eerste ronde door elk om beurt een maaltafel op te lossen. Gaf je een fout antwoord of weet je het niet? Geen probleem, steek de kaart onderaan je stapel en los de volgende maaltafel op. Je blijft proberen tot je een juist antwoord hebt gegeven, want iets leren gaat voor iedereen met vallen en opstaan. Het vervolg gaat als een slagenspel waarbij diegene met de hoogste kaart de slag wint en met een nieuwe kaart uitkomt.

Het feit dat je blijft doorgaan tot je een juiste oplossing vond is heel leuk gevonden. Dat helpt ook bij het werken aan een groeigerichte mindset (“ik wist het nu nog niet, maar straks vast wel!”) en geeft de kinderen geen slecht gevoel als het niet meteen lukt. Het jammere aan MaXimaal is dat het oplossen van moeilijkere maalsommen geen effect heeft op de winnaar. Het is leuk om te kunnen winnen als je het nog niet goed onder de knie hebt, maar als je vol trots moeilijke tafel (vb. 8×8) hebt opgelost en iemand gaat er dankzij een gemakkelijke kaart (vb. 10×9) mee lopen dan valt dat wel even tegen. Zeker als je weet dat de moeilijke tafels (3 sterren) tijdens de puntentelling ook nog eens extra punten opleveren.

Kobe is dolenthousiast over MaXimaal en zou het gerust 10 keer na mekaar kunnen spelen. Wat hij er zo leuk aan vindt? “Dat hij dan de maaltafels mag leren, want die wilt hij suuuuper graag kennen.” En dat is een mooie samenvatting: MaXimaal koop je niet als gezelschapsspel, maar wel om het leren van de maaltafels een pak aangenamer te maken. Ik zou het aanraden aan élk kind (en elke juf) van het tweede leerjaar, want met MaXimaal wordt het aanleren van de tafels een feest. Wij zijn blij dat we MaXimaal hebben leren kennen en zijn er zeker van dat het spelletje hier de komende jaren nog veel op de tafel zal komen!

maXimaal, zelf uitgegeven door de familie van Maxim, 15 min., 2-6 spelers, vanaf 6 jaar

Cóatl behoort voor Kobe tot de categorie ‘grote-mensen-spellen’. Vijf jaar geleden zouden we het als familiespel geïntroduceerd hebben. Cóatl is voorzien van Aziatische illustraties van een draak, op de achterkant van de doos krijg je alvast een blik van de kleurrijke plastic onderdelen in het spel.

Zoals de doos al laat vermoeden gaan we samen gevederde slangen (Cóatl dus!) maken: een kop, een aantal lichaamsdelen en een staart. Dat gaat natuurlijk niet in 1 2 3, want per beurt kan je maar één actie uitvoeren! Daarmee kan je Coatl-delen verzamelen, kaarten nemen of je Coatl (gedeeltelijk) samenstellen. De (Prophecy) kaarten bepalen hoeveel punten je Cóatl aan het einde van het spel zal opbrengen, op voorwaarde dat je aan de eisen voldoet natuurlijk. De meeste opdrachtkaarten zijn afhankelijk van de kleuren van je Cóatl. Wanneer je een Cóatl afwerkt voorzie je ze bovendien van een tempel-kaart die (in het beste geval) ook nog wat punten oplevert. De spelregels zijn uiteraard complexer dan dit, maar dit beschrijft het algemene beeld van Cóatl.

De eerste keer waren we als mama’s best enthousiast, het is een spel dat (voor doorwinterde spelers) relatief eenvoudig uit te leggen is en tegelijkertijd ook wel wat diepgang vraagt. Je moet vooruit denken, organiseren en vooral: je plannen kunnen wijzigen als iemand anders plots iets deed wat jouw strategie in de weg staat. Ondanks ons enthousiasme kregen we Kobe niet overtuigd. Om te beginnen vond hij de illustraties niet mooi, maar ook het spelprincipe kon hem niet bekoren. We speelden het toch nog een tweede en een derde keer, maar dan had hij het écht wel gehad met Cóatl. Het sleept, het gaat traag, het is niet vernieuwend en je hebt het gevoel het spel niet in de hand te hebben. Er is bovendien een strategie waarbij je steeds voor het minimum kan gaan en je het spel extra snel laat stoppen, tot grote frustratie voor die spelers die volop aan het opbouwen zijn en het maximum van punten proberen te behalen.

Qua materiaal valt er op Cóatl niks aan te merken, los van het feit dat het met al die plastic geen milieu-prijs zal winnen. De onderdelen van Coatl zijn bijzonder mooi en stevig, alles past goed in elkaar zoals het hoort. Ook de doos is voorzien van een handige inlay waar alle spelonderdelen mooi in blijven zitten. Hoewel Cóatl ongetwijfeld zijn sterke punten heeft, blijkt het toch niets voor ons te zijn.

Cóatl, Synapses Games, 1-4 spelers, 45min., vanaf 8 jaar

Mosquito Show doet ons heel erg denken aan Jurassic Brunch. Dezelfde soort illustraties, een tweepersoonsspel en mooie figuren, deze keer een kameleon en een toekan. De verwachtingen zijn alvast torenhoog!

De mooie figuren zijn om te beginnen al een hit bij Kobe (en Matteo vindt het er ZO leuk uit zien dat hij écht niet blij is dat hij nog niet mee mag spelen). Op het spelbord zien we een raster van struiken met daartussen kleine vijvertjes. In die vijvers liggen waterlelies waaronder muskieten verstopt zitten, het zijn die muskieten die we willen verzamelen. 9 stuks om precies te zijn, en alleen de gouden! De andere muskieten leveren je geen punten op maar wel een bepaald privilege tijdens het spel. Je kameleon en toekan moeten dus zoveel mogelijk muskieten verzamelen en dat doen ze allebei op hun eigen manier. De kameleon plukt ze uit aangrenzende vijvers vooraleer hij zich orthogonaal verplaatst, de toekan pikt ze mee terwijl hij er (diagonaal) overvliegt. Daarnaast zijn er ook nog waterlelies met een bloem waar je de muskieten minder eenvoudig uit kan pikken; ze worden dus een eerste keer ‘bloot’ gelegd en pas de tweede keer opgegeten.

Deze eenvoudige regels zorgen er toch voor dat Mosquito Show heel wat diepgang en strategische mogelijkheden krijgt. Dat is iets dat we hier in huis héél erg weten te appreciëren in een spel, zeker als al de rest (materiaal, illustraties) dan ook van hoge kwaliteit zijn. Kobe zei al na de eerste keer dat hij Mosquito Show NOG leuker vond dan Jurassic Brunch. Beide spelletjes zijn gelijkaardig, maar Mosquito Show biedt nog een tikkeltje meer diepgang. Het enige nadeel is de functie van de gekleurde muskieten: een overzichtskaartje met hun functies hadden we wel handig gevonden. Daar zit maar één ding op: Mosquito Show vaak genoeg spelen zodat je de acties uit het hoofd kent. En daar zitten we hélemaal niks mee in, voor ons is dit een absoluut top spel!

Mosquito Show, The Flying Games/Geronimo, 2 spelers, 15 min., vanaf 8 jaar

Kotakote heeft niet het meest aantrekkelijke doosje en stond daardoor stiekem al een tijdje op onze kast. Het ziet er uit als een educatief spel voor in de kleuterklas, maar dan vanaf 6 jaar. Niet alleen de illustraties, maar ook de doos zelf (een soort schuifje) is best apart voor een gezelschapsspel.

Elke speler krijgt 4 kaarten: aan de ene kant allemaal tekeningen, aan de andere kant enkel vormen. Deze kaarten moet je zo snel mogelijk combineren om een bepaalde afbeelding na te maken. Diegene die daar in slaagt krijgt de opdrachtkaart als overwinningspunt. De speler die als eerste 5 punten heeft wint het spel. Als alle spelers voldoende geoefend hebben kan je beslissen om twee afbeeldingen per ronde te laten maken.

De doos en kaarten zijn van goede kwaliteit. De tekeningen zijn functioneel maar niet bijzonder. Het namaken van de afbeeldingen is vrij gemakkelijk waardoor het niet gaat om het snel ‘zien’ van de nodige kaarten maar over: wie is handig genoeg om snel genoeg de juiste kaarten neer te leggen. Zoals veel behendigheids-/ reactiespellen komt ook Kotakote het beste tot zijn recht als het gespeeld wordt onder leeftijdsgenoten. Hier thuis wordt het geen hoogvlieger.

KOTAKOTE, Djeco, 15 min., 2-6 jaar, vanaf 6 jaar

De titel laat je al vermoeden dat het hier nog om een Duitstalig spelletje gaat. Ook deze Zoch-titel werd dit jaar voorgesteld op spiel.digital. In dit spel staat elke speler symbool voor een trio van allerbeste vrienden: muis, geit en beer. Deze worden voorgesteld als één grote pion met drie gezichten. Waar de ene gaat, gaat de andere en vice versa! Breng jouw top team als eerste bij de finish om het spel te winnen!

Wie de leiding neemt wisselt voortdurend. De muis neemt mini-stapjes in tegenstelling tot de reuze sprongen van de beer, maar die laatste durft al wel eens te blijven staan voor een kakje en vertraagt op die manier zijn hele team! Alsof dit spelidee nog niet vernieuwend genoeg is, beslis je ook nog eens over het spelverloop van je tegenspelers. Je trekt beurt om beurt een actiekaart en geeft die aan een speler naar keuze, wanneer iedereen een kaart heeft worden de acties uitgevoerd. De actiekaarten spreken voor zich. Meestal verandert de leider van je team en rol je de bijhorende dobbelsteen om je pion vooruit te helpen.

Om de spelregels te leren kennen (of voor jongere spelertjes) heeft het spel een eenvoudigere variant voorzien. Je kiest nu geen kaarten voor je tegenspelers maar je draait gewoon aan de draaischijf (die in het normale spel slechts bij bepaalde actiekaarten aan bod komt) en voert de bijhorende actie uit. Wij begonnen met deze variant en waren meteen enthousiast over dit spel. Aangezien je niet moet tellen (enkel een bes/spitskool/maïskolf herkennen) kunnen kleine kinderen dit spel al heel snel meespelen.

Hoewel het altijd een spannende race is, heb je het spel niet in de hand met de draaischijf. En voor een geluksspel duurt het nét iets te lang, waardoor we onlangs overschakelden naar het echte spel met de kaarten. Dat maakt het spel helemaal af. Terwijl Matteo het gewoon ‘leuk’ vindt gaat Kobe helemaal op in de keuzes die hij kan maken: vooral géén goede kaart geven aan de mama’s.

Da bockt der Bär is een zeer interessante titel met veel vernieuwende en leuke spelprincipes. Samen met Dodo voor ons één van de betere (Duitse) releases voor jongere kinderen dit jaar!

Da bockt der Bär, Zoch Spiele, 2-5 spelers, 20 min., vanaf 5 jaar

Drei Magier Spiele introduceerde in 2020 een aantal nieuwe titels. Naast Kugelgeister werd ook Wald der Lichter voorgesteld op spiel.digital. Dit spel is op moment van schrijven nog niet in het Nederlands aangekondigd. De speldoos stelt een donker bos vol waardevolle schatten voor. Je gaat op pad met een zaklamp. Hoe vaker je door het bos wandelt, hoe beter je de weg zult kennen!

Het spelbord bestaat uit een onderliggend doolhof vol zwarte tegels, een doorzichtige film met zwarte symbolen, een vel kalkpapier en het zichtbare deel van het bos. Elke speler krijgt een zaklamp: een witte tegel die de symbolen laat oplichten door er onderdoor te schuiven. Als je aan de beurt bent schuif je jouw zaklamp onder het bord, maar voor je dat doet probeer je te voorspellen welk symbool je zal doen oplichten. Juist geraden? Dan kan je verder het bos in wandelen. Op die manier probeer je als eerste bij het gezamenlijke doel te komen en een punt te scoren. De speler die als eerste 4 punten kan verzamelen wint het spel.

Wat de eerste beurten nog een gok is verandert al snel in een geheugenspel, probeer élk symbool in het bos te onthouden en je bent er in een mum van tijd door. Daarnaast moet je ook rekening houden met de zaklampen van je tegenstanders, want je wilt hén natuurlijk niet naar het doel brengen. Als je denkt dat je na één spel alles kent ben je er aan voor de moeite: de uitgever heeft verschillende films voorzien waardoor de symbolen elke keer anders zitten. Wald der Lichter is een spannend doolhof- en geheugenspel en ligt daarbij heel erg in de lijn van eerdere successen zoals De Betoverde Toren en Het Magische Labyrinth.

Kobe is heel enthousiast over Wald der Lichter. Door de zaklampen heeft het spel een magische factor. Maar het is wel een spel waar je continu de aandacht moet bijhouden en de frustraties om de hoek loeren. Om de symbolen te voorspellen moet je de achterkant van de spelregels gebruiken, dat vonden we best onhandig in gebruik. Een overzicht op de zijkant van de doos of zelfs op een apart overzichtskaartje zou dus zeker een meerwaarde kunnen zijn. Wald der Lichter kan vanaf 5 jaar maar is zeker ook nog interessant voor iets oudere kinderen!

Wald der Lichter, Drei Magier Spiele, 20 min., 2-4 spelers, vanaf 5 jaar

Drei Magier Spiele is een Duitse uitgever dat elk jaar opnieuw spelletjes van de beste kwaliteit op de markt brengt. 999 Games vertaalt de meeste titels naar het Nederlands, maar of er ook van Kugelgeister een Nederlandstalige versie komt is op dit moment nog niet duidelijk. Wij hopen alvast van wel, want kijk om te beginnen al even naar dit prachtige spel: een 3D toren die je in no-time uit de doos tovert!

Ondanks de 5+ aanduiding zijn de spelregels deze keer heel eenvoudig: je dobbelt en zet je pion één tot vier plaatsen vooruit. Je hebt bij elke kant de keuze om een korte of een lange route te volgen. De korte route gaat een pak sneller, maar je loopt er wel het risico om naar beneden gekegeld te worden. Spelers mogen bij sommige dobbel-resultaten namelijk bovenaan de berg draaien waarna er drie knikkers naar beneden kunnen vallen. Je weet nooit hoeveel en waar de knikkers zullen rollen, dus het is af en toe best een risico waard!

Kugelgeister bevat bijzonder veel elementen die in de smaak vallen bij zowel Kobe als Matteo: de mooie speldoos, het eenvoudige spelprincipe, het draaien aan de bergtop, het onverwachte parcours van de knikkers, … Kugelgeister heeft alles in zich om net zoals de vorige spellen van Drei Magier een groot succes te worden, wij zijn alvast fan!

Kugelgeister, Drei Magier Spiele, 2-4 spelers, 15 min., vanaf 5 jaar