In deze rubriek schrijven we iets kort over onze meest gespeelde spellen, of meer bepaald over alle spellen dat we minimum 20 keer speelden doorheen de jaren. De titel ‘tafelporselein’ is dan ook gebaseerd op een porseleinen jubileum, wat staat voor 20 jaar. Vaak zullen het fillers zijn, maar er staan zeker ook grotere spellen in het lijstje. Bovendien is er ook een gezonde mix van klassiekers en nieuwere spellen. We zullen geregeld schrijven over de manier waarop we het spel leerden kennen en hoe onze mening over dat spel evolueerde doorheen de speelsessies, maar ook leuke anekdotes zullen de revue passeren! In elk deel van deze rubriek zullen we 4 spellen toelichten.

Can’t Stop

Het verhaal achter Can’t Stop is misschien wel het meest gekke van allemaal. Ik leerde het spel een 10-tal jaar geleden kennen op Brettspielwelt (link), het was daar één van de spellen die ik het meest speelde. Het spel is zo kort en verslavend, zeker de digitale versie. Ik speelde het zo vaak dat ik het bijna als een computerspel beschouwde, het ging zo eenvoudig en snel waardoor ik niet vermoedde dat het gebaseerd was op een bordspel. Toen we in november 2011 op onze eerste spellenbeurs stonden aan te schuiven aan de kassa stond er een man te roepen ‘De laatste dozen, slechts 10 euro!’, dat was Can’t Stop, en ondanks het zien van de titel had ik het toch niet door. We testten nog even wat andere spelletjes die in reclame stonden, maar het had geen zin om Can’t Stop te testen, door die massa volk in dat winkeltje zou het toch al lang uitverkocht zijn tegen dat we daar terug waren. Toen we een paar uurtjes later terug aanschoven om de spellen dat we getest hadden aan te kopen stond de man er nog steeds, deze keer met een veel grotere stapel. Een simpele verkooptruc was het dus, maar wat hadden wij spijt dat we het spel niet getest hadden in tussentijd. In de tweede helft van 2012 gingen we regelmatig naar de spellenclub in Sint-Truiden en op een dag zag ik Can’t Stop op tafel liggen. Opeens herkende ik het spel, het was dat spel van op de beurs en… het spel dat ik zoveel jaren eerder online speelde?! Die dag begon de zoektocht naar Can’t Stop, en wel specifiek naar de editie van Ravensburger aangezien we dat de mooiste vonden, al was die nu bijna niet meer te vinden. Een hele tijd later lazen we op Bordspelmania dat iemand deze versie verkocht, nooit gespeeld en nog in folie. En voila, het werd meteen onze eerste (en enige) ‘tweedehandse’ aankoop, op Zuiderspel 2013! Diezelfde maand speelden we het spel al meteen 20 keer, je zou bijna denken dat we deze rubriek toen al in gedachten hadden! Na die eerste maand kwam het spel minder op tafel, maar af en toe mag die toch nog eens verschijnen, hoor! Als er één filler is waar je niet kan mee stoppen is het deze toch wel, hé?

Regenwormen

Regenwormen is, op Boonanza na, één van de meest speciale spellen in onze collectie en werd daarom ook verwerkt in ons logo. De reden daarachter heeft echter niets te maken met het spel, maar alles met het verhaal erachter. Daarvoor moeten we terug naar 24 oktober 2009, we hadden een afspraakje in Leuven. Wetende dat we beide erg graag spelletjes speelden bezochten we elke winkel waar ze gezelschapsspelen zouden verkopen, en in die winkels hadden ze Regenwormen uiteraard ook. Het was vooral de pocket editie dat onze aandacht trok, we waren gefascineerd dat er een spel zou zitten in zo’n klein doosje. Het doosje werd een heel gespreksonderwerp en deed ons beide denken aan zo’n doosje met muntjes, terwijl geen van ons beiden graag muntjes snoept! Fascinerend toch hoe je aan zo’n eenvoudig doosje een heel verhaal kunt breien?

Of het spel nu leuk was of niet, die pocket versie werd min of meer een symbool voor onze eerste dag samen. Twee maand later kreeg ik het mini spelletje als kerstcadeau, maar helaas bleek het incompleet en moesten we het eerst nog gaan ruilen voordat we het spel konden testen! In de winkel hadden ze geen meer dus moesten we ruilen met een ander spel, wat een pech. Gelukkig hadden ze de gewone versie nog wel en kreeg ik die dan als cadeau. We speelden het spel en waren best enthousiast over die filler! We speelden het met veel familieleden en vrienden, en het grootste deel daarvan kocht het spel nadien ook. Het is bovendien ook één van de spellen die ons Bomma graag speelt, maar voor haar zijn het geen wormpjes maar slakskes! 🙂

Een tijdje later kochten we ook de pocket versie. Die was dan wel te klein om echt veel te spelen, maar geef toe… die kon toch niet ontbreken in onze kast, hé?

Boonanza

Ik kende het spel van op de middelbare school, na de leerstof was er wel eens tijd over voor een spelletje Boonanza. Ik kocht het spel meteen en speelde het veel keren met mijn mama, zus en vrienden. Ik kocht enkele uitbreidingen/varianten en speelde het spel ook honderden keren op Brettspielwelt. Op de dag dat ik Els voorstelde aan mijn familie kwam het spel meteen op tafel bij wijze van kennismaking, terwijl zij als enigste het spel niet kende en al de rest aan tafel juist heel goed! Ondanks de zenuwkes had ze de smaak in ieder geval te pakken, we speelden enkele varianten met twee, maar ook met vrienden en familie. Samen wilden we onze Boonanza collectie uitbreiden, en ze ging op zoek naar alle varianten en uitbreidingen dat we nog niet hadden! Bijna twee jaar later ontdekte Els dat er een nieuwe twee persoonsvariant ging verschijnen: Bohn Camillo, die moesten we hebben! We konden het spel oppikken op een spellenbeurs in Broechem: Spel 2011. Het leek ons maar niets, maar we besloten toch eventjes binnen te springen aangezien we die zondag op bezoek waren bij Els haar ouders, dat was er niet zo heel ver vandaan. Was dat eventjes een verrassing, we hadden nooit gedacht dat er zo veel spellen bestonden. We kwamen dan ook thuis met een 5-tal spellen, we hadden het spellenvirus te pakken en de eerste uitzaaiingen waren een feit! Pas een maand later begonnen we onze speelsessies bij te houden en sindsdien kwam Boonanza nog 33 keer op tafel, maar het is zonder twijfel ons meest gespeelde spel ooit!

Boonanza staat na al die jaren nog steeds tussen ons favoriete spellen en de drang om onze collectie te vervolledigen is er nog steeds. Toen ik Els in oktober 2013 ten huwelijk wou vragen kon ik dan ook geen beter manier vinden dan het ontwikkelen van een eigen variant op Boonanza. Dat verhaal kan je hier lezen: Cupiboon

Ticket to Ride

Ticket to Ride speelden we voor het eerst in Oberonn en behoorde tot de eerste spellen die we leerden kennen in de dagen na die eerste spellenbeurs. Ook over dit spel waren we meteen enthousiast, het moest en zou snel in de collectie komen, en elke reden is goed om een spel te kopen hé, niet dan? Ik stopte eventjes in een winkel in Leuven toen ik van Brussel op weg naar huis was en kocht het spel als verrassing: een cadeautje van de Sint! Kwam dat even mooi uit, dat het die dag net Sinterklaas was. Ik kocht de Europa editie zonder te beseffen dat dat een variant was, maar gewoon met het idee dat de kaart van Europa gemakkelijker zou zijn om te spelen. Ticket to Ride blijft voor ons een ideaal instapspel, wat is het toch leuk om het spel op tafel te leggen bij niet-spelers en aan hun reactie te zien dat ze zich toch amuseren met een spel. “Wie had dat gedacht!” De variant Zwitserland kwam bij ons het meeste op tafel, al zijn we ook erg blij dat we het originele spel nu kunnen spelen met de super kwalitatieve jubileum editie.