December is ondertussen halverwege en dus zitten we ook met deze reeks al in de helft! Ook in 2014 zijn er weer vele (leuke) dingen gebeurd. Allemaal mini-belevingen waar we geen volledig bericht mee kunnen vullen, maar die we in deze aftelreeks graag bundelen.

Gezelschapsspellen onder de boom

Een pakket spellen versturen met de post heeft zo zijn voordelen, je hoeft niet naar de winkel en het wordt gewoon thuis geleverd. Handig, maar het levert ook wel eens problemen op! Het was juni en we wisten dat er één van de dagen een bestelling moest arriveren, maar die dag moesten we naar Brussel voor Esmeralda’s laatste piano-examen… Thuis keken we meteen in de brievenbus, geen briefje van de postbode. Rond 22u. ‘s avonds ging de deurbel, het was onze buurman… De koerier had hem een doos gegeven die eigenlijk voor ons bedoeld was, dus kwam de buurman op het idee om het pakket in onze tuin te gaan zetten (niet te zien vanuit het raam). ‘s Avonds kwam die toch maar eventjes zeggen dat er een doos in onze tuin stond, voor in het geval dat het ‘s nachts zou regenen… In de tuin gaan was nooit eerder zo leuk!

Servet bij inbegrepen!

Spellen vind je tegenwoordig in alle vormen, maar ook de kwaliteit heeft zo zijn uitersten. Vele spellen zijn de laatste tijd van zeer hoge kwaliteit, en ook bij de inleg van de dozen is aan alles gedacht. Helaas bestaat ook het ander uiterste nog steeds: nieuwe spellen die er soms minder goed uit zien dan prototypes die we aankregen. Één van die spellen zullen we niet snel vergeten, want nadat we al het materiaal uit de doos (dat wel een postpakket leek) gehaald hadden vonden we een gewone, witte servet. Je eerste gedacht is op dat moment: “Dat spel was toch nog niet open geweest?”. Het lijkt wel alsof iemand zijn servet in het spel vergeten was. Kort daarna valt de stempel van de uitgeverij op, servet bijgeleverd om het materiaal af te stoffen. Kijk maar eventjes naar je vingers, je weet meteen wat de bedoeling ervan is.

Moeilijke namen

Onder andere dankzij die vele Kickstarter-interviews zijn we ondertussen vaak in contact gekomen met buitenlandse uitgevers en spelauteurs. Het was daarbij opvallend dat velen onder hen het moeilijk hebben met onze namen, Els & Esmeralda. Je zou denken dat de naam Esmeralda wel problemen oplevert, maar buiten één enkele keer ‘Esmerald’ valt dat nogal mee. De naam Els daarentegen? Sommigen maken er Ellen van, maar ook Elsa, Else en Elis zijn geen uitzonderingen. Sommige auteurs geven ons zelf al bijnamen, zo noemt Eduardo Baraf (van Lift Off!) ons steeds E2. Een ander probleem is vaak dat mensen niet onthouden wie wie is, maar daar hadden ze in de spellenclub van Sint-Truiden wel iets op gevonden: die met de korte haren heeft een korte naam, die met de lange haren heeft een lange naam… Dan maar niet naar de kapper?

E&E Waggle

Waggle Dance was één van de eerste spellen die we bespraken aan de hand van een prototype terwijl de Kickstarter campagne nog volop bezig was. We vonden het erg leuk om Waggle Dance te testen en aan jullie voor te stellen, daarom boden we Henry ook aan om te helpen met de Nederlandstalige spelregels. Enkele maanden later kregen we een mailtje van Henry, hij had een foto van ons nodig. Oei, dachten we, waar kan dat goed voor zijn? Het team achter Waggle Dance maakte illustraties van al diegenen die meegeholpen hadden aan de productie, en hij wou daar ook graag een illustratie van ons bij! Deze illustratie werd getekend door de tekenaar van Waggle Dance en is voortaan te vinden op de poster die je in elk spel vindt!

De buren spelen met de blokken!

Op een zomerse dag waren we weer een keertje gezellig aan het spelen, om wat meer licht te krijgen hadden we de gordijnen alvast open gedaan. We speelden La Boca met drie spelers in afwachting van de vierde speler toen onze buren (anderen dan in het verhaal hierboven) voorbij het raam passeerden. Iets verder hoorden we hen tegen elkaar zeggen “Die zitten daar gezellig met de blokken te spelen”. Toen het zonnetje kwam opdagen gingen we wat spellen in de tuin spelen, maar de regen verplichtte ons enkele uren later om binnen verder te spelen. Als afsluiter besloten we La Boca nog eens te spelen, nu met vier spelers… Nu kwamen de buren toch wel net op dat moment terug zeker? Ik hoor ze het al zeggen… “Nu zijn die daar nog met de blokken aan het spelen!”

De volgende aflevering van deze reeks kan je overmorgen verwachten. Daarin meer over onze gouden molen voor het beste familiespel, de moeilijkste beslissing van allemaal!